Γιατί πολλοί άνθρωποι ανατριχιάζουν όταν ακούν μια μελωδία που τους αρέσει; (Video)

Γιατί πολλοί άνθρωποι ανατριχιάζουν και στο άκουσμα ενός μουσικού κομματιού ή γενικότερα μιας μελωδίας που τους αρέσει.

Αυτό μπορεί να είναι ένα κομμάτι που άκουγαν στο σχολείο, ένα κομμάτι που τους θυμίζει κάποιον μεγάλο έρωτα, ο εθνικός ύμνος της χώρας τους ή απλά ένα τραγούδι που τους αρέσει πολύ.

Γιατί συμβαίνει αυτό όμως; Που οφείλεται; Ας δούμε όσο πιο απλά γίνεται.

Γιατί ανατριχιάζουμε με τη μουσική

Σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, η αίσθηση της ανατριχίλας που μας προκαλεί ένα ωραίο μουσικό κομμάτι δεν έχει να κάνει με ψυχολογικούς λόγους.

Ούτε, όπως πιθανόν νομίζουν κάποιοι, με κάποιες αναμνήσεις που συνοδεύει. Κι αυτό γιατί μπορεί να συμβεί και με ένα τραγούδι που έχουμε ακούσει μόνο μια ή δυο φορές, απλώς μας αρέσει πολύ.

Η απάντηση βρίσκεται στη λειτουργία του εγκεφάλου μας και συγκεκριμένα σε κάποιες ουσίες στις οποίες οφείλεται η μεταφορά των ερεθισμάτων, τους λεγόμενους νευροδιαβιβαστές.

Μία από αυτές τις ουσίες είναι και η ντοπαμίνη (πιθανώς ονομάζεται έτσι γιατί ντοπάρει τον οργανισμό) η οποία είναι η ουσία της καλής διάθεσης και της ευφορίας.

 Ο μοριακός τύπος της ντοπαμίνης

 Όταν λοιπόν ακούμε ένα τραγούδι που μας αρέσει, η έκκριση ντοπαμίνης είναι πολλαπλά μεγαλύτερη από όταν ακούμε τραγούδια που είτε δεν μας αρέσουν, είτε μας αφήνουν αδιάφορους.

Φυσικά η ουσία αυτή εκκρίνεται και σε άλλες περιπτώσεις όπως όταν τρώμε γλυκά, όταν λαμβάνουμε χρήματα ή όταν είμαστε ερωτευμένοι!

Πως το ανακάλυψαν όμως αυτό και πως σχετίζεται με την ανατριχίλα;

Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό νευροεπιστήμης Nature Neuroscience συνέδεσε την παραγωγή ντοπαμίνης που οφείλεται στη μουσική με την αντριχίλα.

Συγκεκριμένα, με πειράματα που έγιναν παρατηρήθηκε ότι όταν οι άνθρωποι που συμμετείχαν στην έρευνα ανατρίχιαζαν ακούγοντας κάποιο κομμάτι, η παραγωγή ντοπαμίνης αυξανόταν.

 Αυτό οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι μπορούν να παίρνουν χαρά όχι μόνο από βιολογικά ερεθίσματα όπως πχ το φαγητό, αλλά και από μη απτά ερεθίσματα όπως είναι η ακρόαση μουσικής.

Αυτό κατά κάποιο τρόπο εξηγεί και επιστημονικά γιατί η μουσική έχει τόσο υψηλή θέση σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες.

Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον! Άς δοκιμάσουμε κι εμείς με ένα παλιό γνωστό κομμάτι!!!

Πηγή άρθρου: Επιστημονικό περιοδικό Nature Neuroscience του εκδοτικού οίκου Macmillan Publishers.

coolweb.gr

Ανακαλύπτω

Χάρβαρντ: Δημιουργία εκ του μηδενός συνθετικού ανθρωπίνου γονιδιώματος μέσα στα επόμενα χρόνια!

Περίπου 150 επιστήμονες συγκεντρώθηκαν σε κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, προκειμένου να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για τη δημιουργία εκ του μηδενός ενός συνθετικού ανθρωπίνου γονιδιώματος μέσα στα επόμενα χρόνια.

Το σχέδιο ήδη εγείρει κρίσιμα ζητήματα βιοηθικής, όπως κατά πόσο ανοίγει ο δρόμος για την μαζική δημιουργία ανθρώπων χωρίς γονείς και με χαρακτηριστικά "κατά παραγγελία" στο απώτερο -και όχι άμεσο- μέλλον.

Η συνάντηση έγινε την περασμένη Τρίτη στη Βοστώνη και διέρρευσε στον Τύπο μετά από μερικές μέρες, σύμφωνα με δημοσιεύματα των "Τάιμς της Νέας Υόρκης" και της "Ουάσιγκτον Ποστ". Από τους συμμετέχοντες επιστήμονες είχε ζητηθεί να μην έλθουν σε επαφή με δημοσιογράφους ή να στείλουν μηνύματα στο Twitter στη διάρκεια της μυστικής συνάντησης.

Οπως το βλέπουν οι ίδιοι οι επιστήμονες που συμμετείχαν, το σχέδιό τους είναι μια προέκταση του αρχικού Προγράμματος Ανθρωπίνου Γονιδιώματος (Human Genome Project-HGP), γι` αυτό η αρχική ονομασία της πρωτοβουλίας τους ήταν HPG2 και μετά άλλαξε σε HPG-Write. Στόχος τους είναι να προχωρήσουν πέρα από την "ανάγνωση" (αλληλούχιση) του γενετικού υλικού του ανθρώπου, στο να "γράψουν" (συνθέσουν) το δικό τους DNA με χημικό τρόπο, όπως παραδέχθηκε ένας από τους διοργανωτές της συνάντησης, ο καθηγητής γενετικής Τζορτζ Τσερτς της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ.

Η συνθετική βιολογία έχει αρχίσει ήδη να κάνει προόδους σε επίπεδο μικροοργανισμών, όμως η νέα φιλοδοξία της είναι να συντεθούν ολοκληρωμένα μεγαλύτερα γονιδιώματα ζώων και φυτών, τα οποία αρχικά θα εισαχθούν σε κύτταρα για ερευνητικούς σκοπούς. Προς το παρόν, οι συμμετέχοντες επιστήμονες δεν μιλάνε ανοιχτά για τη δημιουργία συνθετικών ανθρωπίνων όντων, αλλά στην πορεία του δρόμου κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί (άλλωστε, τρώγοντας έρχεται η όρεξη...). Η πρόσκληση που εστάλη για την μυστική συνάντηση, έγραφε πάντως ότι αποσκοπεί "στο να συντεθεί ένα ολοκληρωμένο ανθρώπινο γονιδίωμα εντός κυττάρων μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια". Αλλοι σκεπτικιστές επιστήμονες, όπως από το Κέντρο Γενετικής και Κοινωνίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, ήδη εγείρουν ερωτήματα βιοηθικής -και όχι μόνο- φύσης, ενώ ανησυχούν ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για μια νέου τύπου ευγονική. Είναι π.χ. σκόπιμο, λένε, να "διαβάσει" κανείς το DNA ενός Αϊνστάιν και μετά να επιχειρήσει να το συνθέσει εξαρχής; Αν ναι, πόσα τέτοια γονιδιώματα (δηλαδή πόσοι Αϊνστάιν) θα έπρεπε να δημιουργηθούν και ποιος θα είχε δικαίωμα να το κάνει; Γενικότερα, επειδή κάτι μπορεί να γίνει εφικτό κάποια στιγμή, πρέπει και να γίνει πραγματικότητα οπωσδήποτε;

Ο Τσερτς, ο οποίος επέκρινε τους σκεπτικιστές ότι "σκιαγραφούν μια εικόνα που δεν αντιπροσωπεύει την πρωτοβουλία μας", δικαιολογήθηκε ότι αρχικά η συνάντηση είχε σχεδιασθεί να είναι ανοικτή στον Τύπο και μάλιστα να μεταδοθεί μέσω βίντεο στο ευρύτερο κοινό. Επειδή όμως θα συνοδευόταν από μια δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό, η οποία καθυστέρησε, τελικά αποφασίσθηκε η εκδήλωση να γίνει κλειστή. Υποσχέθηκε όμως ότι το σχετικό βίντεο θα δημοσιοποιηθεί σύντομα, μόλις γίνει η επιστημονική δημοσίευση.

Το HPG-Write, προς το παρόν, δεν έχει καμία χρηματοδότηση. Ομως ήδη διάφορες εταιρίες και ιδρύματα έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να ενισχύσουν οικονομικά το πρόγραμμα, όπως είπε ο Τσερτς. Κάτι ανάλογο θα ζητηθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και αναμένεται η αντίδρασή της. Εκπρόσωπος των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείων (ΝΙΗ), του μεγαλύτερου δημόσιου χρηματοδότη επιστημονικών ερευνών στη χώρα, αρνήθηκε να σχολιάσει, λέγοντας ότι το θέμα είναι πρόωρο.

Μέχρι σήμερα, αποτελεί ρουτίνα η τροποποίηση του DNA, με την προσθήκη, αφαίρεση ή επεξεργασία γονιδίων. Εφαρμογές αυτών των τεχνικών είναι π.χ. τα γενετικά τροποποιημένα φυτά, οι γονιδιακές θεραπείες και η δημιουργία φαρμάκων. Ομως η σύνθεση ενός ολόκληρου γονιδιώματος είναι άλλης τάξης εγχείρημα. Μέχρι στιγμής η διαδικασία είναι δύσκολη και γεμάτη λάθη, ενώ έχει εφαρμοσθεί σχετικά αξιόπιστα σε μικρά μόνο τμήματα του DNA, μήκους έως 200 ζευγών βάσεων (τα ζεύγη βάσεων είναι οι χημικές μονάδες του γενετικού υλικού). Με τα σημερινά δεδομένα, το κόστος σύνθεσης ενός πλήρους γονιδιώματος που περιέχει τρία δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων, όσα περίπου το ανθρώπινο, είναι γύρω στα 90 εκατομμύρια δολάρια. Ο πρωτοπόρος γενετιστής Κρεγκ Βέντερ έχει ήδη συνθέσει ένα βακτηριακό γονιδίωμα που αποτελείται από περίπου ένα εκατομμύριο βάσεις DNA. Το πρώτο αυτό συνθετικό γονιδίωμα μικροοργανισμού ουσιαστικά αποτελούσε αντίγραφο του πραγματικού. Φέτος ο Βέντερ παρουσίασε ένα πιο πρωτότυπο συνθετικό γονιδίωμα μήκους περίπου 500.000 βάσεων DNA.

Περίπου 150 επιστήμονες συγκεντρώθηκαν σε κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, προκειμένου να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για τη δημιουργία εκ του μηδενός ενός συνθετικού ανθρωπίνου γονιδιώματος μέσα στα επόμενα χρόνια.

Το σχέδιο ήδη εγείρει κρίσιμα ζητήματα βιοηθικής, όπως κατά πόσο ανοίγει ο δρόμος για την μαζική δημιουργία ανθρώπων χωρίς γονείς και με χαρακτηριστικά "κατά παραγγελία" στο απώτερο -και όχι άμεσο- μέλλον.

Η συνάντηση έγινε την περασμένη Τρίτη στη Βοστώνη και διέρρευσε στον Τύπο μετά από μερικές μέρες, σύμφωνα με δημοσιεύματα των "Τάιμς της Νέας Υόρκης" και της "Ουάσιγκτον Ποστ". Από τους συμμετέχοντες επιστήμονες είχε ζητηθεί να μην έλθουν σε επαφή με δημοσιογράφους ή να στείλουν μηνύματα στο Twitter στη διάρκεια της μυστικής συνάντησης.

Οπως το βλέπουν οι ίδιοι οι επιστήμονες που συμμετείχαν, το σχέδιό τους είναι μια προέκταση του αρχικού Προγράμματος Ανθρωπίνου Γονιδιώματος (Human Genome Project-HGP), γι` αυτό η αρχική ονομασία της πρωτοβουλίας τους ήταν HPG2 και μετά άλλαξε σε HPG-Write. Στόχος τους είναι να προχωρήσουν πέρα από την "ανάγνωση" (αλληλούχιση) του γενετικού υλικού του ανθρώπου, στο να "γράψουν" (συνθέσουν) το δικό τους DNA με χημικό τρόπο, όπως παραδέχθηκε ένας από τους διοργανωτές της συνάντησης, ο καθηγητής γενετικής Τζορτζ Τσερτς της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ.

Η συνθετική βιολογία έχει αρχίσει ήδη να κάνει προόδους σε επίπεδο μικροοργανισμών, όμως η νέα φιλοδοξία της είναι να συντεθούν ολοκληρωμένα μεγαλύτερα γονιδιώματα ζώων και φυτών, τα οποία αρχικά θα εισαχθούν σε κύτταρα για ερευνητικούς σκοπούς. Προς το παρόν, οι συμμετέχοντες επιστήμονες δεν μιλάνε ανοιχτά για τη δημιουργία συνθετικών ανθρωπίνων όντων, αλλά στην πορεία του δρόμου κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί (άλλωστε, τρώγοντας έρχεται η όρεξη...). Η πρόσκληση που εστάλη για την μυστική συνάντηση, έγραφε πάντως ότι αποσκοπεί "στο να συντεθεί ένα ολοκληρωμένο ανθρώπινο γονιδίωμα εντός κυττάρων μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια". Αλλοι σκεπτικιστές επιστήμονες, όπως από το Κέντρο Γενετικής και Κοινωνίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, ήδη εγείρουν ερωτήματα βιοηθικής -και όχι μόνο- φύσης, ενώ ανησυχούν ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για μια νέου τύπου ευγονική. Είναι π.χ. σκόπιμο, λένε, να "διαβάσει" κανείς το DNA ενός Αϊνστάιν και μετά να επιχειρήσει να το συνθέσει εξαρχής; Αν ναι, πόσα τέτοια γονιδιώματα (δηλαδή πόσοι Αϊνστάιν) θα έπρεπε να δημιουργηθούν και ποιος θα είχε δικαίωμα να το κάνει; Γενικότερα, επειδή κάτι μπορεί να γίνει εφικτό κάποια στιγμή, πρέπει και να γίνει πραγματικότητα οπωσδήποτε;

Ο Τσερτς, ο οποίος επέκρινε τους σκεπτικιστές ότι "σκιαγραφούν μια εικόνα που δεν αντιπροσωπεύει την πρωτοβουλία μας", δικαιολογήθηκε ότι αρχικά η συνάντηση είχε σχεδιασθεί να είναι ανοικτή στον Τύπο και μάλιστα να μεταδοθεί μέσω βίντεο στο ευρύτερο κοινό. Επειδή όμως θα συνοδευόταν από μια δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό, η οποία καθυστέρησε, τελικά αποφασίσθηκε η εκδήλωση να γίνει κλειστή. Υποσχέθηκε όμως ότι το σχετικό βίντεο θα δημοσιοποιηθεί σύντομα, μόλις γίνει η επιστημονική δημοσίευση.

Το HPG-Write, προς το παρόν, δεν έχει καμία χρηματοδότηση. Ομως ήδη διάφορες εταιρίες και ιδρύματα έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να ενισχύσουν οικονομικά το πρόγραμμα, όπως είπε ο Τσερτς. Κάτι ανάλογο θα ζητηθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και αναμένεται η αντίδρασή της. Εκπρόσωπος των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείων (ΝΙΗ), του μεγαλύτερου δημόσιου χρηματοδότη επιστημονικών ερευνών στη χώρα, αρνήθηκε να σχολιάσει, λέγοντας ότι το θέμα είναι πρόωρο.

Μέχρι σήμερα, αποτελεί ρουτίνα η τροποποίηση του DNA, με την προσθήκη, αφαίρεση ή επεξεργασία γονιδίων. Εφαρμογές αυτών των τεχνικών είναι π.χ. τα γενετικά τροποποιημένα φυτά, οι γονιδιακές θεραπείες και η δημιουργία φαρμάκων. Ομως η σύνθεση ενός ολόκληρου γονιδιώματος είναι άλλης τάξης εγχείρημα. Μέχρι στιγμής η διαδικασία είναι δύσκολη και γεμάτη λάθη, ενώ έχει εφαρμοσθεί σχετικά αξιόπιστα σε μικρά μόνο τμήματα του DNA, μήκους έως 200 ζευγών βάσεων (τα ζεύγη βάσεων είναι οι χημικές μονάδες του γενετικού υλικού). Με τα σημερινά δεδομένα, το κόστος σύνθεσης ενός πλήρους γονιδιώματος που περιέχει τρία δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων, όσα περίπου το ανθρώπινο, είναι γύρω στα 90 εκατομμύρια δολάρια. Ο πρωτοπόρος γενετιστής Κρεγκ Βέντερ έχει ήδη συνθέσει ένα βακτηριακό γονιδίωμα που αποτελείται από περίπου ένα εκατομμύριο βάσεις DNA. Το πρώτο αυτό συνθετικό γονιδίωμα μικροοργανισμού ουσιαστικά αποτελούσε αντίγραφο του πραγματικού. Φέτος ο Βέντερ παρουσίασε ένα πιο πρωτότυπο συνθετικό γονιδίωμα μήκους περίπου 500.000 βάσεων DNA.

Περίπου 150 επιστήμονες συγκεντρώθηκαν σε κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, προκειμένου να συντονίσουν τις προσπάθειές τους για τη δημιουργία εκ του μηδενός ενός συνθετικού ανθρωπίνου γονιδιώματος μέσα στα επόμενα χρόνια.

Το σχέδιο ήδη εγείρει κρίσιμα ζητήματα βιοηθικής, όπως κατά πόσο ανοίγει ο δρόμος για την μαζική δημιουργία ανθρώπων χωρίς γονείς και με χαρακτηριστικά "κατά παραγγελία" στο απώτερο -και όχι άμεσο- μέλλον.

Η συνάντηση έγινε την περασμένη Τρίτη στη Βοστώνη και διέρρευσε στον Τύπο μετά από μερικές μέρες, σύμφωνα με δημοσιεύματα των "Τάιμς της Νέας Υόρκης" και της "Ουάσιγκτον Ποστ". Από τους συμμετέχοντες επιστήμονες είχε ζητηθεί να μην έλθουν σε επαφή με δημοσιογράφους ή να στείλουν μηνύματα στο Twitter στη διάρκεια της μυστικής συνάντησης.

Οπως το βλέπουν οι ίδιοι οι επιστήμονες που συμμετείχαν, το σχέδιό τους είναι μια προέκταση του αρχικού Προγράμματος Ανθρωπίνου Γονιδιώματος (Human Genome Project-HGP), γι` αυτό η αρχική ονομασία της πρωτοβουλίας τους ήταν HPG2 και μετά άλλαξε σε HPG-Write. Στόχος τους είναι να προχωρήσουν πέρα από την "ανάγνωση" (αλληλούχιση) του γενετικού υλικού του ανθρώπου, στο να "γράψουν" (συνθέσουν) το δικό τους DNA με χημικό τρόπο, όπως παραδέχθηκε ένας από τους διοργανωτές της συνάντησης, ο καθηγητής γενετικής Τζορτζ Τσερτς της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ.

Η συνθετική βιολογία έχει αρχίσει ήδη να κάνει προόδους σε επίπεδο μικροοργανισμών, όμως η νέα φιλοδοξία της είναι να συντεθούν ολοκληρωμένα μεγαλύτερα γονιδιώματα ζώων και φυτών, τα οποία αρχικά θα εισαχθούν σε κύτταρα για ερευνητικούς σκοπούς. Προς το παρόν, οι συμμετέχοντες επιστήμονες δεν μιλάνε ανοιχτά για τη δημιουργία συνθετικών ανθρωπίνων όντων, αλλά στην πορεία του δρόμου κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί (άλλωστε, τρώγοντας έρχεται η όρεξη...). Η πρόσκληση που εστάλη για την μυστική συνάντηση, έγραφε πάντως ότι αποσκοπεί "στο να συντεθεί ένα ολοκληρωμένο ανθρώπινο γονιδίωμα εντός κυττάρων μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια". Αλλοι σκεπτικιστές επιστήμονες, όπως από το Κέντρο Γενετικής και Κοινωνίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ, ήδη εγείρουν ερωτήματα βιοηθικής -και όχι μόνο- φύσης, ενώ ανησυχούν ότι ανοίγει πλέον ο δρόμος για μια νέου τύπου ευγονική. Είναι π.χ. σκόπιμο, λένε, να "διαβάσει" κανείς το DNA ενός Αϊνστάιν και μετά να επιχειρήσει να το συνθέσει εξαρχής; Αν ναι, πόσα τέτοια γονιδιώματα (δηλαδή πόσοι Αϊνστάιν) θα έπρεπε να δημιουργηθούν και ποιος θα είχε δικαίωμα να το κάνει; Γενικότερα, επειδή κάτι μπορεί να γίνει εφικτό κάποια στιγμή, πρέπει και να γίνει πραγματικότητα οπωσδήποτε;

Ο Τσερτς, ο οποίος επέκρινε τους σκεπτικιστές ότι "σκιαγραφούν μια εικόνα που δεν αντιπροσωπεύει την πρωτοβουλία μας", δικαιολογήθηκε ότι αρχικά η συνάντηση είχε σχεδιασθεί να είναι ανοικτή στον Τύπο και μάλιστα να μεταδοθεί μέσω βίντεο στο ευρύτερο κοινό. Επειδή όμως θα συνοδευόταν από μια δημοσίευση σε επιστημονικό περιοδικό, η οποία καθυστέρησε, τελικά αποφασίσθηκε η εκδήλωση να γίνει κλειστή. Υποσχέθηκε όμως ότι το σχετικό βίντεο θα δημοσιοποιηθεί σύντομα, μόλις γίνει η επιστημονική δημοσίευση.

Το HPG-Write, προς το παρόν, δεν έχει καμία χρηματοδότηση. Ομως ήδη διάφορες εταιρίες και ιδρύματα έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να ενισχύσουν οικονομικά το πρόγραμμα, όπως είπε ο Τσερτς. Κάτι ανάλογο θα ζητηθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και αναμένεται η αντίδρασή της. Εκπρόσωπος των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείων (ΝΙΗ), του μεγαλύτερου δημόσιου χρηματοδότη επιστημονικών ερευνών στη χώρα, αρνήθηκε να σχολιάσει, λέγοντας ότι το θέμα είναι πρόωρο.

Μέχρι σήμερα, αποτελεί ρουτίνα η τροποποίηση του DNA, με την προσθήκη, αφαίρεση ή επεξεργασία γονιδίων. Εφαρμογές αυτών των τεχνικών είναι π.χ. τα γενετικά τροποποιημένα φυτά, οι γονιδιακές θεραπείες και η δημιουργία φαρμάκων. Ομως η σύνθεση ενός ολόκληρου γονιδιώματος είναι άλλης τάξης εγχείρημα. Μέχρι στιγμής η διαδικασία είναι δύσκολη και γεμάτη λάθη, ενώ έχει εφαρμοσθεί σχετικά αξιόπιστα σε μικρά μόνο τμήματα του DNA, μήκους έως 200 ζευγών βάσεων (τα ζεύγη βάσεων είναι οι χημικές μονάδες του γενετικού υλικού). Με τα σημερινά δεδομένα, το κόστος σύνθεσης ενός πλήρους γονιδιώματος που περιέχει τρία δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων, όσα περίπου το ανθρώπινο, είναι γύρω στα 90 εκατομμύρια δολάρια. Ο πρωτοπόρος γενετιστής Κρεγκ Βέντερ έχει ήδη συνθέσει ένα βακτηριακό γονιδίωμα που αποτελείται από περίπου ένα εκατομμύριο βάσεις DNA. Το πρώτο αυτό συνθετικό γονιδίωμα μικροοργανισμού ουσιαστικά αποτελούσε αντίγραφο του πραγματικού. Φέτος ο Βέντερ παρουσίασε ένα πιο πρωτότυπο συνθετικό γονιδίωμα μήκους περίπου 500.000 βάσεων DNA.

Πηγή - ΚΥΠΕ

Ανακαλύπτω

Γιατί το δάγκωμα της έχιδνας είναι σίγουρα μοιραίο; (Video)

Τρόμο προκαλεί το θέαμα του τι μπορεί να κάνει μία σταγόνα από το δηλητήριο οχιάς στο ανθρώπινο αίμα. Το επίμαχο βίντεο είναι από ντοκιμαντέρ.   

Δείτε το βίντεο και θα καταλάβετε γιατί ένα μικρό τσιμπηματάκι είναι μοιραίο σε μερικά δευτερόλεπτα. 

Ανακαλύπτω

Έρευνα: Οι άνθρωποι με γυαλιά είναι πιο έξυπνοι!!!

Ερευνητές από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Mainz, στη Γερμανία διαπίστωσαν, έπειτα από έρευνα που διεξήγαγαν, πως το 53% εκατό που αποφοίτησαν με άριστο βαθμό από τα πανεπιστήμια της Γερμανίας έχουν... μυωπία.

Οι ερευνητές μελέτησαν αν οι περισσότεροι είχαν μυωπία λόγω κληρονομικότητας, αλλά έφτασαν στο συμπέρασμα πως η κύρια αιτία της μυωπίας ήταν η συνεχής...μελέτη.

Μία άλλη μελέτη έρχεται να επιβεβαιώσει πως οι άνθρωποι με μυωπία είναι όχι μόνο εξυπνότεροι, αλλά και επαγγελματίες σε αυτό που κάνουν.

H νέα μελέτη από το Βρετανικό Κολέγιο δείχνει ότι οι άνθρωποι που φορούν γυαλιά θεωρούνται περισσότερο έξυπνοι, επαγγελματίες και βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά.

Στην έρευνα δίνονται διάφορα παραδείγματα. Από την Kim Kardashian που κατάφερε από το τίποτα να δημιουργήσει μία ολόκληρη «αυτοκρατορία» εκατομμυρίων, μέχρι ακριβοπληρωμένους δικηγόρους που αναλαμβάνουν μεγαλουποθέσεις.

Όλοι αυτοί, φορούσαν γυαλιά και είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό...μπορούσαν να κάνουν τους άλλους να τους εμπιστευθούν πιο εύκολα.

Αν, λοιπόν, προτιμάτε να φοράτε φακούς επαφής, αντί για γυαλιά ...ξανασκεφτείτε το.

Ανακαλύπτω

Επιστήμονες σχεδιάζουν λέιζερ για να κάνουν αόρατη τη Γη σε εξωγήινους (Video)

Αστροφυσικοί προτείνουν την δημιουργία γήινου καταφυγίου με την χρήση πανίσχυρων λέιζερ ώστε ο πλανήτης να γίνεται αόρατος σε πιθανό εξωγήινο κίνδυνο.

Η μηνιαία έκθεση της κοινότητας Αστρονόμων του πανεπιστημίου Columbia, την οποία επικαλείται το ρωσικό πρακτορειο Sputnik, θέτει επί τάπητος την ανάγκη δημιουργίας ενός αμυντικού μηχανισμό των γήινων, ώστε να μπορούν να κάνουν αόρατο τον πλανήτη σε εξωτερικούς κατακτητές.

Στην έκθεση προτείνεται η χρήση της «πλανητικής διαμετακόμισης», δηλαδή της κατάστασης εκείνης όπου ένας πλανήτης περνά μπροστά από το μητρικό του άστρο με αποτέλεσμα να αναστέλλεται μερικός το φως του, πράγμα που, που μας επιτρέπει να δούμε την παρουσία του. Η μέθοδος αυτή ονομάζεται «transit method» και οι περισσότεροι εξωπλανήτες που ανακαλύφθηκαν μέσω αυτής.

Οι αστροφυσικοί προτείνουν την επικάλυψη της Γης με ίδιας ποσότητας φωτός το οποίο μπλοκάρεται όταν ο πλανήτες περνά μπροστά από τον ήλιο, ώστε να γίνει ο πλανήτης αόρατος σε εξωγήινους άρα ασφαλής από μία πιθανή εισβολή.

Μέσω της μεθόδου αυτής έχει ανακαλυφθεί το 80% των εξωπλανητών τα τελευταία 10 χρόνια, με τους συντάκτες της έκθεσης να πιστεύουν ότι εξωγήινοι πολιτισμοί είναι πιθανό να χρησιμοποιουν την ίδια μέθοδο.

Η πλανητική διαμετακόμιση μπορει να επιτευχθεί με την χρήση καθρεφτών ή για καλύτερα αποτελέσματα με την χρήση ισχυρών λέιζερ.

Το λέιζερ θα τίθεται σε λειτουργία 10 ώρες τον χρόνο όπου η Γη βρίσκεται σε κατάσταση πλανητικής διαμετακόμισης ενώ για να είναι πλήρως "αόρατη" η Γη θα χρειάζεται και δεύτερη δέσμη λέιζερ η οποία θα κάνει τον πλανήτη αόρατο και σε ανιχνευτές υπέρυθρων.

Ένα τρίτο σύστημα θα μπλοκάρει τα σημάδια ζωής στον πλανήτη, όπως οξυγόνο και άζωτο, με την χρήση λέιζερ που θα κάνουν «αόρατη» τη Γη σε φασματοσκόπια.

"Ένας άλλος πολιτισμός θα βλέπει την Γη σαν να μην αναπτύχθηκε ποτέ ζωή σε αυτή", τονίζεται στην έκθεση που επικαλείται το Sputnik.

Δείτε την «πλανητική διαμετακόμιση», δηλαδή τη διέλευση ενός Πλανήτη από το φαινομενικό δίσκο του Ηλίου (του αστεριού του)

Ανακαλύπτω

Ο παρατεταμένος μεσημεριανός ύπνος συνδέεται με τον κίνδυνο προώρου θανάτου!

Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Διαβητολόγο και Διδάκτορα του Πανεπιστημίου του Τόκιο, Tomohide Tamada, μελέτησε την πιθανότητα κινδύνου της υγείας μας από τον μεσημεριανό ύπνο, τον οποίο όλοι θεωρούν ευεργετικό. 

Ο ύπνος στη διάρκεια της ημέρας σχετίζεται άμεσα με τη μεταβολική νόσο, μια ασθένεια που αυξάνεται σταθερά σε όλο τον κόσμο, όπως επισήμαναν οι ερευνητές.

Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής, οι ερευνητές προειδοποιούν ότι, επιτρέποντας στον εαυτό μας την πολυτέλεια ενός παρατεταμένου μεσημεριανού ύπνου, θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου.

Οι ερευνητές έφτασαν στα συμπεράσματά τους μετά από την αξιολόγηση των δεδομένων 21 μελετών στις οποίες είχαν λάβει μέρος 307.237 άτομα. Η έρευνα παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο Καρδιολογίας του Αμερικάνικου Κολεγίου.

Οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες, να συνεχίσουν την καθημερινή τους συνήθεια, δηλαδή να παίρνουν έναν υπνάκο στη διάρκεια της ημέρας. Στη συνέχεια οι συμμετέχοντες στη μελέτη κλήθηκαν να απαντήσουν αναφορικά με το ιατρικό τους ιστορικό, ενώ ελέγχθηκαν για διαβήτη, παχυσαρκία και μεταβολικό σύνδρομο. Επιπλέον, ρωτήθηκαν για τη συμπεριφορά τους μέσα στην ημέρα, αν δηλαδή έχουν πρόβλημα κόπωσης ή αν νιώθουν υπνηλία. Οι επιστήμονες συνέκριναν τις απαντήσεις του ατόμου με το ιατρικό ιστορικό του.

Τα ευρήματα έδειξαν ότι υπάρχει στενή σχέση μεταξύ του χρόνου που δαπανάται στον μεσημεριανό ύπνο και τον κίνδυνο ανάπτυξης μεταβολικού συνδρόμου, το οποίο ευθύνεται για τον αυξημένο κίνδυνο καρδιακής νόσου.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που κοιμούνταν λιγότερο από 40 λεπτά το μεσημέρι, δεν παρουσίαζαν κάποιο πρόβλημα μεταβολικού συνδρόμου. Αλλά όσοι κοιμούνταν πέρα ​​από αυτά τα 40 λεπτά, κινδύνευαν να αυξήσουν απότομα το μεταβολικό  σύνδρομο. Επιπλέον όταν έφταναν στα 90 λεπτά ύπνου, ο κίνδυνος για μεταβολικό σύνδρομο αυξανόταν κατά 50%.

Ο Δρ Yamada και οι συνεργάτες του σημειώνουν μάλιστα ότι ο μαγικός αριθμός καθορίζεται με το νούμερο 40. Αυτό σημαίνει ότι ό ύπνος που διαρκεί πάνω από 40 λεπτά στη διάρκεια της ημέρας, αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο μεταβολικού συνδρόμου. Αλλά, το ενδιαφέρον είναι ότι ο κίνδυνος αυτός πέφτει κατά πολύ όταν ο μεσημεριανός ύπνος διαρκεί  λιγότερο από 30 λεπτά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο οργανισμός μετά τα 40 λεπτά ύπνου μπαίνει στη φάση του βαθύ ύπνου και η απότομη επαναφορά του όταν ξυπνά έχει ως αποτέλεσμα να «αναστατώνεται» ο μεταβολικός κύκλος.

Μετά τη νέα αυτή μελέτη, ο Δρ Yamada, δήλωσε ότι ο μεσημεριανός ύπνος είναι μια διαδεδομένη συνήθεια σε όλο τον κόσμο. «Ο ύπνος είναι ένα σημαντικό συστατικό του υγιεινού τρόπου ζωής μας, καθώς και η διατροφή και η άσκηση» είπε ο Δρ Yamada και συμπλήρωσε. «Παρόλα αυτά που καταδεικνύουν τα αποτελέσματα είναι απαραίτητο να γίνει περαιτέρω έρευνα σχετικά με το πώς οι συνήθειες ύπνου των ανθρώπων επηρεάζουν το μεταβολικό σύνδρομο και τις καρδιαγγειακές παθήσεις».

Να σημειωθεί, ότι και μια προηγούμενη μελέτη από τον Δρ Yamada και τους συνεργάτες του, η οποία είχε δημοσιευθεί τον Ιούνιο του 2015, είχε βγάλει τα ίδια συμπεράσματα. Στη μελέτη αυτή ο Δρ Yamada σημείωνε ότι ο ύπνος πάνω από μία ώρα μέσα στην ημέρα μπορεί να αυξήσει σε ποσοστό 82% τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου και 27% για όλα τα άλλα αιτία θανάτου.

Ενώ τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι το Εθνικό Ίδρυμα Ύπνου υποστηρίζει ότι ο ύπνος από 20 έως 30 λεπτά είναι ευεργετικός καθώς, μπορεί να βελτιώσει την εγρήγορση του ατόμου, χωρίς ωστόσο να δημιουργεί κάποια προβλήματα υγείας.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η βιολόγος που «αμάρτησε» με ένα δελφίνι (Video)

Η σχέση της Margaret Howe και του Πήτερ που κατέληξε σε μία αυτοκτονία

Απ’ όλα τα παράξενα που μπορεί να συνέβησαν τη δεκαετία του ’60 κανένα μάλλον δεν μπορεί να συγκριθεί με τον έρωτα που άνθησε ανάμεσα σε μια βιολόγο και ένα ρινοδέλφινο στις Παρθένες νήσους.

Για δέκα εβδομάδες, από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο του 1965, το ερευνητικό κέντρο Dolphin Point Laboratory στο νησί St. Thomas, έγινε το επίκεντρο του πειράματος του βιολόγου Dr. John C. Lilly, που ήθελε να μάθει στα δελφίνια να μιλούν σαν τον άνθρωπο.

Η 23χρονη τότε βοηθός του Margaret Howe προσφέρθηκε να συμμετάσχει στο πείραμα που χρηματοδοτούσε η NASA με στόχο την επικοινωνία των ανθρώπων με τα δελφίνια.

Από εκείνη τη μέρα πρωταγωνιστής στην καθημερινότητα της νεαρής ερευνήτριας θα ήταν ο Πήτερ. Οι δύο τους θα έμεναν σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, πλημμυρισμένο με νερό, όπου θα έκαναν τα πάντα μαζί.

Η 23χρονη θα μπορούσε να δουλεύει και να κρατά σημειώσεις σε ένα γραφείο που προεξείχε από τον τοίχο, τις νύχτες θα κοιμόταν σε ένα αιωρούμενο στρώμα, προστατευμένο από μια πλαστική κουρτίνα που θα την κρατούσε στεγνή από τα πλατσουρίσματα του Πήτερ και στο διατροφικό μενού υπήρχαν μόνο κονσέρβες. Κανείς δεν θα μπορούσε να χαλάσει την καθημερινότητα και το πείραμά τους.

Ο Πήτερ όμως ανέπτυξε σεξουαλικές ορμές και φαίνεται πως ερωτεύτηκε τη Margaret, η οποία πήρε την απόφαση να κάνει ό,τι χρειαζόταν για να φτάσει το πείραμα μέχρι τέλους. Η 23χρονη εκτόνωνε το θηλαστικό προκειμένου αυτό να είναι ήρεμο και να μην αποκλίνει από τη μάθηση της ανθρώπινης γλώσσας και επικοινωνίας. Η ιστορία της έγινε ευρύτερα γνωστή 50 χρόνια μετά, σε ένα ντοκιμαντέρ που πρόβαλλε το BBC για να αφηγηθεί την ιστορία τους.

Πώς χτίστηκε η σχέση της Margaret και του Πήτερ

Η Margaret διαμόρφωσε ακόμα και την εμφάνισή της κατά τέτοιο τρόπο ώστε η σχέση της με τον Πήτερ να είναι όσο το δυνατόν πιο απλή. Φορούσε καθημερινά τη γνωστή στολή κατάδυσης και είχε κόψει ακόμα και τα μαλλιά της πολύ κοντά ώστε να μην την ενοχλούν. Η μοναδική μέρα που έπαιρνε ρεπό από τον Πήτερ ήταν το Σάββατο.

Από την Κυριακή έως την Παρασκευή η μέρα ξεκινούσε στις 8 το πρωί. Ο στόχος της Margaret ήταν να ενθαρρύνει το δελφίνι να μιμηθεί τους ήχους της φωνής της. Φρόντισε ακόμα και να βάψει το πρόσωπό της λευκό και τα χείλη της μαύρα ώστε ο Πήτερ να βλέπει ξεκάθαρα τον τρόπο που τα χείλη της σχημάτιζαν τις λέξεις. Ηχητικά ντοκουμέντα του πειράματος αποδεικνύουν ότι ο Πήτερ έμαθε να λέει στα αγγλικά: «Γεια σου Margaret».

«Το γράμμα "Μ" είναι πολύ δύσκολο. Το δούλεψα πολύ και τελικά κατάφερνε να το πει κάνοντας τούμπες στο νερό. Δούλεψε πολύ πάνω σε αυτό» λέει η Margaret στο ντοκιμαντέρ του BBC.

Με τον καιρό το ρινοδέλφινο κατάφερε να πει τις λέξεις one (ένα), we (εμείς), triangle (τρίγωνο), hello (γεια) και όταν η 23χρονη του έλεγε ότι πρέπει να δουλεύουν συνέχεια λέγοντας χαρακτηριστικά «work, work, work (δουλειά, δουλειά, δουλειά) εκείνος προτιμούσε το παιχνίδι απαντώντας «play, play, play, (παιχνίδι, παιχνίδι, παιχνίδι)!

Μετά τα μαθήματα ακολουθούσαν παιχνίδια και φυσικά φαΐ, πολύ φαΐ, με το μενού του Πήτερ να περιλαμβάνει καθημερινά περίπου 2 κιλά ψαριών.

Η εξέλιξη του ρινοδέλφινου ήταν αξιοσημείωτη στην ανθρώπινη επικοινωνία. Ο Πήτερ ήταν χαρούμενος και ενεργητικός τις περισσότερες μέρες του πειράματος και φαινόταν να έχει δεθεί ιδιαιτέρως συναισθηματικά με την Margaret. Κοιμόταν δίπλα της και συχνά γύρναγε ανάποδα, σημάδι ότι αποζητούσε τα χάδια της.

Η αλλαγή στη συμπεριφορά του Πήτερ

Η χαρά και η αγάπη που έδειχνε το δελφίνι κάθε φορά που έβλεπε την Margaret πολλές φορές αντικαθίστανται από ζήλεια. Αν η βιολόγος μιλούσε στο τηλέφωνο έκανε ότι μπορούσε για να της αποσπάσει την προσοχή και να ασχοληθεί μαζί του. Το ίδιο και όταν εκείνη καθόταν μόνη της και δεν παίζανε.

Την τρίτη εβδομάδα η Margaret εκδήλωσε εξάντληση από το πείραμα και από την ένταση που εμφάνιζε το δελφίνι στη συμπεριφορά του, όπως φάνηκε μέσα από το ημερολόγιο που κράταγε. «Θα έκανα τα πάντα να το τελείωνα όλο αυτό… Έχασα την υπομονή μου σήμερα και φώναξα στον Πήτερ… Είμαι απηυδισμένη, με δυσκολία στέκομαι… κατάθλιψη… θέλω να φύγω… το μυαλό μου δεν είναι στη δουλειά…».

Στα μέσα του πειράματος η Margaret διαπιστώνει ότι το δελφίνι εμφανίζει σεξουαλικές ορμές πολλές φορές μέσα στη βδομάδα. «Οι επιθυμίες του εμποδίζουν την ομαλή σχέση μας. Τρίβεται στα πόδια μου, πηδάει συνεχώς γύρω μου και γενικά είναι τόσο ενθουσιασμένος που δεν μπορεί να ελέγξει τη συμπεριφορά του» λέει στις σημειώσεις της. Οι άτσαλες αντιδράσεις του είχαν οδηγήσει συχνά και στον τραυματισμό της ερευνήτριας.

Δεν το έβαλε κάτω όμως. Η υπερένταση και η νευρική συμπεριφορά του Πήτερ δεν θα σταμάταγε το πείραμα και την εκπαίδευση για την υιοθέτηση της ανθρώπινης ομιλίας. Η Margaret ήταν αποφασισμένη να ηρεμήσει το ρινοδέλφινο εκτονώνοντας τις σεξουαλικές του ορμές.

«Ήταν σεξουαλικό από τη δική του πλευρά. Δεν ήταν σεξουαλικό για μένα. Αισθησιακό ίσως [...] Αυτή η σχέση ξεκίνησε από ανάγκη να είμαστε μαζί. Τώρα πια θέλουμε να είμαστε μαζί, απολαμβάνει ο ένας την παρέα του άλλου και λείπει ο ένας στον άλλο. Είχα μια στενή επαφή με - δεν μπορώ πια να τον λέω δελφίνι - τον Πήτερ» είχε πει η 23χρονη.

Πάνω που ο Πήτερ και η Margaret είχαν βρει τον τρόπο να συμβιώνουν, το πείραμα έπρεπε να σταματήσει γιατί διακόπηκε η κρατική χρηματοδότηση. Το δελφίνι μεταφέρθηκε σε ενυδρείο στο Μαϊάμι, αλλά η ζωή του εκεί ήταν πολύ διαφορετική από τις χαρούμενες στιγμές που πέρναγε στο Dolphin House. 

Η απομάκρυνση από τη Margaret φαίνεται πως του στοίχισε πολύ και η κατάσταση του μέρα με τη μέρα χειροτέρευε. Τελικά το δελφίνι αυτοκτόνησε. Καταδύθηκε στον πυθμένα του ενυδρείου και δεν ξανανέβηκε στην επιφάνεια για να πάρει αναπνοή.

Σύμφωνα με τον κτηνίατρο Andy Williamson το ρινοδέλφινο αυτοκτόνησε καθώς δεν άντεχε να ζει χωρίς την Margaret, η καρδιά του είχε ραγίσει από τον αποχωρισμό. «Η Margaret μπορούσε να εκλογικεύσει το χωρισμό τους, αλλά ο Πήτερ μπορούσε; 

Η αγάπη της ζωής του είχε φύγει» λέει ο Williamson, εξηγώντας ότι τα δελφίνια μπορεί να μην μιλούν, όπως οι άνθρωποι, έχουν όμως παρόμοια συναισθήματα χαράς, λύπης, απογοήτευσης.

Η Margaret Howe στο ντοκιμαντέρ του BBC

Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος η Margaret παντρεύτηκε το φωτογράφο του πρότζεκτ John Lovatt, ενώ ο Dr. Lilly συνέχισε να μελετά την επικοινωνία των δελφινιών με τον άνθρωπο μέχρι τη δεκαετία του '80. Άφησε την τελευταία του πνοή το 2001.

newsbeast.gr

Ανακαλύπτω

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας και όχι την Wikipedia -Εννέα στα δέκα άρθρα έχουν λάθος

Καλό θα ήταν να μην επαναπαύονται οι χρήστες της δημοφιλούς εγκυκλοπαίδειας Wikipedia για ιατρικά θέματα καθώς, όπως, φάνηκε ύστερα από μία έρευνα του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα εννέα στα δέκα άρθρα ιατρικού περιεχομένου περιέχουν λάθη ή οι αναφορές του κειμένου είναι παλαιότερες συγκριτικά με τις ιατρικές εξελίξεις.

Δέκα ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ. Ρόμπερτ Χέιστι της Σχολής Οστεοπαθητικής Ιατρικής, προχώρησαν σε δημοσίευση της συγκεκριμένης μελέτης στην επιθεώρηση του Αμερικανικού Οστεοπαθητικού Συλλόγου και σύγκριναν τα λήμματα της Wikipedia, με επιστημονικά άρθρα, που αφορούσαν παθήσεις, όπως καρκίνο, καρδιολογικές, οστεοαρθρίτιδα, πόνους στην μέση, διαβήτη, κατάθλιψη κ.ά.

Τα αποτελέσματα της μελέτης απέδειξαν πως υπήρχαν πολλά επιστημονικά λάθη στα άρθρα του έκτου δημοφιλέστερου διαδικτυακού τόπου, στον οποίο υπάρχει δυνατότητα συγγραφής από τον κάθε ενδιαφερόμενο. Ωστόσο, πολλοί είναι οι εθελοντές τους ιατρικού χώρου, οι οποίοι ελέγχουν τις ανακρίβειες που υπάρχουν στα κείμενά τους, χωρίς ωστόσο να εξαλείφεται το πρόβλημα.

Σε ποσοστό 90%, η γνώστη εγκυκλοπαίδεια περιέχει αναφορές, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με τις τελευταίες ιατρικές έρευνες. Ο Χέιστι δήλωσε, σύμφωνα με το BBC, πως παρά το γεγονός ότι η Wikipedia είναι ένα εύκολο και βολικό εργαλείο για όλους, εντούτοις δεν πρέπει να το εμπιστεύονται οι χρήστες σε θέματα που αφορούν την δημόσια υγεία, καθώς πρωτίστως θα πρέπει να ζητήσουν την γνώμη ενός ειδικού.

Ανακαλύπτω

Έρευνα: Ζωή μετά τον θάνατο

Φαίνεται ότι οι επιστήμονες πια είναι σε θέση να παρέχουν βάσιμα στοιχεία ότι υπάρχει ζωή -ή έστω συνείδηση- μετά τον θάνατο, θέτοντας έτσι τη βάση για την περαιτέρω διερεύνηση του μεγαλύτερου μυστηρίου της ύπαρξης.

Στη μεγαλύτερη σχετική έρευνα που έγινε ποτέ, από το Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, καταδεικνύεται ότι ασθενείς που είχαν διαπιστωθεί ως κλινικά νεκροί και επανήλθαν στη ζωή, μπόρεσαν να ανακαλέσουν πρωτόγνωρες για αυτούς εμπειρίες, αλλά και μνήμες -ακόμα και λεπτομέρειες- του περιβάλλοντος γύρω τους, ενώ ένα ποσοστό από αυτούς ανέφερε ότι χωρίστηκαν από το σώμα τους και έτσι είχαν «οπτική» και «συνειδητότητα» όλων όσων συνέβαιναν γύρω από το διαπιστωμένα νεκρό, κορμί τους!

Κλινικά νεκροί ασθενείς που επανήλθαν περιέγραψαν μιας μορφής συνειδητότητα ενώ η καρδιά τους είχε σταματήσει να χτυπάει

Ερευνητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα «AWARE» (“AWAreness during REsuscitation” – «συνειδητότητα κατά την τεχνητή αναπνοή») δημοσίευσαν σε επιστημονικό περιοδικό το πόρισμα ότι το 40% των ανθρώπων που επανήλθαν στη ζωή μετά από κλινικό θάνατο, περιέγραψαν μιας μορφής συνειδητότητα πριν αρχίσει η καρδιά τους να χτυπάει ξανά.

Η έρευνα διήρκησε για τέσσερα χρόνια και περιλάμβανε στοιχεία και περιπτώσεις από 15 νοσοκομεία στις ΗΠΑ, την Αγγλία και την Αυστρία και περισσότερες από 2.060 περιπτώσεις καρδιακών ασθενών.

Τα βασικά συμπεράσματα που προέκυψαν είναι τα εξής:

- Οι εντυπώσεις -ή οι εμπειρίες- που σχετίζονται με τον θάνατο έχουν πολύ μεγαλύτερο εύρος… θεματολογίας και εικόνων, από ότι πιστεύοταν μέχρι τώρα.

-Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι μνήμες της οπτικής συνειδητότητας των κλινικά νεκρών («εξωσωματική εμπειρία») ταυτίζεται με πραγματικά γεγονότα.

-Ένα μεγάλο ποσοστό κλινικά νεκρών που επανήλθαν στη ζωή έζησαν όντως διάφορες επιθανάτιες εμπειρίες, δεν μπορούν όμως να τις ανακαλέσουν λόγω βλάβης του εγκεφάλου ή χρήσης φαρμάκων που χορηγήθηκαν για την επαναφορά τους.

-Απαιτείται επέκταση των ερευνών, καθώς τα μέχρι στιγμής επιστημονικά πορίσματα κρίνονται ως ανεπαρκή.

Ο συντονιστής της έρευνας, Δρ. Sam Parnia από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, εξήγησε: «Ξέρουμε ότι το μυαλό δεν λειτουργεί όταν η καρδιά έχει σταματήσει να χτυπάει. Αλλά στις περιπτώσεις που εξετάσαμε, η συνειδητότητα συνέχισε να υπάρχει μέχρι και 3 λεπτά μετά τη στιγμή που η καρδιά σταμάτησε να χτυπάει, αν και ο εγκέφαλος σταματάει να λειτουργεί 20-30 δευτερόλεπτα μετά την παύση της καρδιάς. Αυτό είναι παράδοξο».

Η ομάδα του Δρ. Sam Parnia εξέτασε 330 ασθενείς που επιβίωσαν από καρδιακό, εκ των των οποίων οι 140 δέχτηκαν να αφηγηθούν την εμπειρία τους. Από αυτούς, το 39% διατηρούσε αναμνήσεις. «Ένας ασθενής περιέγραψε με ακρίβεια τι συνέβαινε στο δωμάτιο, την ώρα που οι γιατροί προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν. Το σημαντικότερο όμως, είναι ότι ανακάλεσε δύο ήχους που κάνει το μηχάνημα κάθε τρία λεπτά – έτσι υπολογίσαμε το χρόνο που διήρκησε η εμπειρία του. Ότι μας περιέγραψε, συνέβη επακριβώς», σχολιάζει ο καθηγητής. «Αυτό είναι συγκλονιστικό, καθώς μέχρι τώρα θεωρούσαμε τις επι-θανάτιες εμπειρίες ως παραισθήσεις που συμβαίνουν είτε πριν σταματήσει η καρδιά να χτυπάει, είτε μετά την επαναφορά του χτύπου της. Τώρα όμως, έχουμε περιγραφή γεγονότων ενώ η καρδιά δεν λειτουργεί».

Αναλυτικά, το 46% των ασθενών έζησαν μια ευρεία γκάμα από πνευματικές εμπειρίες αλλά και αναμνήσεις, και το 15% βίωσε εξωσωματική εμπειρία (ένιωσε δηλαδή το σώμα του να χωρίζεται από το μυαλό και την οπτική του και παρατηρούσε τα τεκταινόμενα από ψηλά) κατά την οποία είχαν πλήρη συνειδητότητα.

Από τις μνήμες που ανακάλεσαν οι ασθενείς, οι πιο κοινές ήταν το αίσθημα του φόβου, της βίας και μιας αίσθησης καταδίωξης, ενώ άλλοι περιέγραψαν όμορφες μετα-θανάτιες εικόνες, της οικογένειάς τους, ζώων και ενός λαμπερού φωτός.

Οι ερευνητές καταλήγουν ότι το βασικότερο πόρισμα της μελέτης είναι ότι αυτή θα πρέπει να συνεχιστεί και να επεκταθεί. «Υπάρχουν εκατομμύρια μαρτυρίες για μετα-θανάτιες εμπειρίες, όμως τα επιστημονικά στοιχεία και έρευνες είναι πολύ θολές, μέχρι τώρα», εξηγεί ο Δρ. Parnia. «Θα πρέπει η έρευνα να συνεχιστεί, χωρίς προκαταλήψεις»

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι εγκέφαλοι των έξυπνων είναι διαφορετικά «δικτυωμένοι»

Οι άνθρωποι με "έξυπνο" εγκέφαλο έχουν πιο πολλές πιθανότητες να είναι ευτυχισμένοι, μορφωμένοι και πιο καλοπληρωμένοι.

Όσοι τα καταφέρνουν καλύτερα έχουν εγκεφάλους που είναι διαφορετικά «δικτυωμένοι» από ότι εκείνοι που δεν έχουν τόσες κοινωνικές και νοητικές ικανότητες μας λέει έρευνα που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Nature Neuroscience. 

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ανέλυσαν τις τομογραφίες εγκεφάλου 461 εθελοντών, έφτιαξαν για τον καθένα από αυτούς έναν χάρτη που ουσιαστικά αποτυπώνει αυτές τις συνδέσεις και βρήκαν ότι κάποιοι εγκέφαλοι είναι «δικτυωμένοι» με συγκεκριμένο τρόπο. Πρόκειται για τους εγκεφάλους όσων έχουν καλύτερη μνήμη, πλουσιότερο λεξιλόγιο, είναι πιο μορφωμένοι και νοιώθουν πιο ικανοποιημένοι. 

Όσων οι εγκέφαλοι είναι «δικτυωμένοι» με τον «αντίθετο» τρόπο είναι πιο πιθανό να παρουσιάζουν αρνητικά χαρακτηριστικά όπως θυμό, αντιδραστικότητα, χρήση ουσιών και κακή ποιότητα ύπνου. Έτσι, οι επιστήμονες θεωρούν ότι οι συνδέσεις του εγκεφάλου μπορεί να καθορίζουν το αν θα ζήσουμε μία χαρούμενη ή μία δυστυχισμένη ζωή. 

Ανακαλύπτω

Ποιο σοβαρό κίνδυνο κρύβει η ανοιξιάτικη γύρη;

Η γνωστή «κίτρινη σκόνη» είναι πλέον παντού γύρω μας, κάνοντας τη φαγούρα, το φτάρνισμα και την καταρροή... καθημερινότητα!

Σύμφωνα όμως με μια νέα καναδική μελέτη, το τελευταίο που πρέπει να μας ανησυχεί τώρα την άνοιξη είναι οι αλλεργίες που προκαλεί η γύρη...

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Μακ Γκιλ και το Πανεπιστήμιο της Οττάβα μελέτησαν σχεδόν 18.000 περιστατικά εμφράγματος σε νοσοκομεία του Οντάριο σε διάστημα επτά ετών και διαπίστωσαν ότι τα επεισόδια εμφράγματος παρουσίασαν σημαντική αύξηση τις ημέρες που τα καταγεγραμμένα επίπεδα γύρης ήταν πιο υψηλά.

Οι εισαγωγές στα νοσοκομεία λόγω εμφράγματος παρουσίασαν αύξηση έως και 16% την περίοδο που τα επίπεδα γύρης είναι υψηλά, αναφέρει η σχετική έκθεση που δημοσιεύεται στην Αμερικανική Επιθεώρηση Επιδημιολογίας.

Πρόκειται για την πρώτη εκτενή μελέτη που συσχετίζει την εισπνοή γύρης με το έμφραγμα. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο κίνδυνος αφορά μόνο τους ήδη πάσχοντες από καρδιοπάθεια και διαπιστωμένες αλλεργίες, ωστόσο θα χρειαστούν περαιτέρω έρευνες για να επιβεβαιωθεί η θεωρία αυτή.

«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η αερομεταφερόμενη γύρη αποτελεί πιθανώς έναν άγνωστο μέχρι τώρα παράγοντα κινδύνου για το έμφραγμα. Αυτό μάλλον ισχύει ιδίως για τους ασθενείς με διαπιστωμένη καρδιοπάθεια και διαπιστωμένη αλλεργία στη γύρη, ωστόσο η θεωρία αυτή πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω», αναφέρει χαρακτηριστικά η μελέτη.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Εκπληκτικό: Η απόδειξη της θεωρίας του Δαρβίνου στο σώμα σας! (Video)

“Υπολειμματικές δομές” στο ανθρώπινο σώμα, ονομάζονται εκείνα τα μέρη που αποτελούν “περισσεύματα” της εξέλιξης του ανθρώπου.

Καλά το σκεφτήκατε: είναι αποδείξεις της θεωρίας του Δαρβίνου! Πρόκειται επί της ουσίας για μέρη του σώματος που, μέσω της κληρονομικότητας, έχουν καταστεί “αχρείαστα” για τον άνθρωπο, αφού παρήλθε πλέον η ανάγκη για την οποία προέκυψαν εξ αρχής.

Μερικά από αυτά τα σημάδια εξέλιξης του σώματος, είναι κοινά, ή αντίστοιχα με εκείνα της εξέλιξης των άλλων ζώων και αποτελούν ατράνταχτες αποδείξεις της καταγωγής που μοιραζόμαστε με κάποια πρωτεύοντα θηλαστικά.

Στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να δείτε εκείνες τις δομικές/ανατομικές αλλαγές, που φαίνονται ακόμα και στο δικό σας σώμα, οι οποίες αποτελούν μικρές αποδείξεις της εξέλιξης των ειδών, όπως την εμπνεύστηκε ο Κάρολος Δαρβίνος.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Είναι πάντα καλή για την καρδιά η «καλή» χοληστερόλη (HDL);

Η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση μεταξύ γιατρών και απλών ανθρώπων πως η «καλή» χοληστερόλη (HDL) είναι πάντα καλή για την καρδιά, φαίνεται πως δεν είναι ένα δόγμα που ισχύει σε κάθε περίπτωση.

Μία νέα διεθνής επιστημονική έρευνα -με τη συμμετοχή ενός Έλληνα επιστήμονα της διασποράς- αποκάλυψε για πρώτη φορά πως σε ορισμένους ανθρώπους, στους οποίους η «λιποπρωτεϊνη υψηλής πυκνότητας» (HDL) είναι αυξημένη για γενετικούς λόγους, το υψηλό αυτό επίπεδο είναι στην πραγματικότητα κακό για την καρδιά.

Η «καλή» χοληστερίνη συνήθως αντισταθμίζει την επιζήμια παρουσία της «κακής» χοληστερόλης (LDL). Όμως ορισμένοι άνθρωποι έχουν μια συγκεκριμένη γονιδιακή μετάλλαξη, η οποία -παρά την παράλληλη παρουσία της υψηλής «καλής» χοληστερόλης- αυξάνει τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο και έμφραγμα, όσο περίπου και το κάπνισμα. Η ανακάλυψη αυτή δημιουργεί κάποιες αμφιβολίες κατά πόσο τα φάρμακα που αυξάνουν την «καλή» χοληστερίνη, είναι κατάλληλα για όλους τους ασθενείς, αν δεν έχει προηγηθεί γενετικό τεστ.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντάνιελ Ράντερ, διευθυντή του Τμήματος Γενετικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο κορυφαίο περιοδικό "Science", ανέλυσαν στοιχεία από το γονιδίωμα 328 ανθρώπων με πολύ υψηλή «καλή» χοληστερίνη και έκαναν σύγκριση με 1.156 άλλα άτομα που είχαν χαμηλότερα επίπεδα στο αίμα τους, προκειμένου να εντοπίσουν τις γενετικές αιτίες της υψηλής HDL.

Προηγούμενες μελέτες είχαν δώσει ενδείξεις ότι η HDL μπορεί να μην είναι πάντα προστατευτική για την καρδιοπάθεια, όπως νομίζουν οι καρδιολόγοι. Η υποψία αυτή ενισχύθηκε μετά από αλλεπάλληλες κλινικές δοκιμές φαρμάκων που αυξάνουν μεν την HDL, αλλά τελικά μειώνουν ελάχιστα ή καθόλου τον κίνδυνο για την καρδιά.

«Η αντίληψη για την HDL τείνει να εξελιχθεί τελευταία, καθώς φαίνεται ότι μπορεί να μην προστατεύει πάντα από κάθε καρδιοπάθεια» δήλωσε ο Ράντερ. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι μερικές (γενετικές) αιτίες της αυξημένης HDL στην πραγματικότητα αυξάνουν τον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται μια μετάλλαξη, η οποία αυξάνει την HDL και παράλληλα αυξάνει τον κίνδυνο για καρδιοπάθεια» πρόσθεσε.

Η μετάλλαξη αφορά το γονίδιο SCARB1, που ρυθμίζει τη λειτουργία μιας πρωτεΐνης, η οποία είναι ο βασικός υποδοχέας της HDL πάνω στην επιφάνεια των κυττάρων. Εξαιτίας της μετάλλαξης, η εν λόγω πρωτεΐνη παύει να λειτουργεί σωστά και η χοληστερόλη δεν μεταφέρεται στο ήπαρ, με συνέπεια παραδόξως να αυξάνεται ο κίνδυνος για την καρδιά, παρόλο που η «καλή» χοληστερόλη είναι σε υψηλά επίπεδα στο αίμα του ασθενούς.

Η συγκεκριμένη μετάλλαξη πάντως είναι σπάνια στον πληθυσμό και συνήθως εμφανίζεται σε άτομα εβραϊκής καταγωγής, αλλά οι ερευνητές σκοπεύουν να ελέγξουν αν υπάρχουν και άλλες μεταλλάξεις που μπορεί να έχουν ανάλογο παράδοξο αποτέλεσμα (δηλαδή υψηλή HDL και υψηλός καρδιαγγειακός κίνδυνος).

Ο Ράντερ πρότεινε να αναπτυχθεί τελικά ένα γενετικό τεστ που θα ελέγχει τα άτομα με υψηλή HDL κατά πόσο έχουν επικίνδυνες μεταλλάξεις στο DNA τους, οι οποίες μπορεί να μετατρέπουν σε «μπούμερανγκ» την υψηλή καλή χοληστερίνη. Σε κάθε περίπτωση, όπως είπε, «έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για τη λειτουργία της HDL και τον κίνδυνο καρδιοπάθειας».

Στην έρευνα συμμετείχε ο ελληνικής καταγωγής Πάνος Δελούκας, καθηγητής καρδιαγγειακής γενωμικής του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου και ερευνητής του βρετανικού Ινστιτούτου Γενετικής Wellcome Trust Sanger Institute.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω