BREAKING NEWS
latest

ΕΠΙΒΙΩΣΗ

ΕΠΙΒΙΩΣΗ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τα αρχαία της Ελλάδος κατά την διάρκεια του πολέμου 1940-1944

Επί έξι μήνες πριν από την εισβολή των Γερμανών μια ομάδα από εργάτες και αρχαιολόγους έσκαβε τα δάπεδα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου για να θάψει εκεί ό,τι πολυτιμότερο έχει η Αθήνα: τους κούρους και τις ληκύθους της.


Από την προετοιμασία απόκρυψης των επιτύμβιων γλυπτών του Μουσείου. (Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου).

Την Κυριακή 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής κατέλαβαν την Αθήνα. Την επομένη, νωρίς το πρωί, οι Γερμανοί αξιωματικοί που ανέβηκαν με φόρα τα μαρμάρινα σκαλιά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου διαπίστωσαν με έκπληξη ότι παραλάμβαναν ένα κτίριο άδειο. Δεν βρήκαν πουθενά ούτε ίχνος από τα χιλιάδες πολύτιμα εκθέματα που κοσμούσαν το μεγαλύτερο μουσείο της χώρας τα προηγούμενα εξήντα χρόνια της λειτουργίας του. Αντί για αγάλματα, στέκονταν μπροστά τους παγωμένοι και ανέκφραστοι οι λιγοστοί αρχαιολόγοι και οι φύλακες που είχαν βάρδια εκείνη την ώρα. Στις επίμονες ερωτήσεις τους, εκείνοι απάντησαν σιβυλλικά, ότι τα αρχαία είναι εκεί όπου όλοι γνωρίζουν, κάτω από τη γη. Και είναι αλήθεια ότι τα αρχαία είχαν μόλις επιστρέψει ξανά στο χώμα, δηλαδή στη μοναδική κιβωτό του κόσμου στην οποία θα μπορούσαν να παραμείνουν ασφαλή. Η εύθραυστη ευρωπαϊκή τάξη του Μεσοπολέμου ήταν αισθητή στις ελληνικές κυβερνήσεις πολύ καιρό πριν από την κήρυξη του πολέμου. Από το 1937 η κυβέρνηση Μεταξά είχε ξεκινήσει αλληλογραφία με τη Διεύθυνση Αρχαιοτήτων του υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας, προκειμένου να εκπονηθεί από κοινού ένα πλήρες σχέδιο διαφύλαξης των αρχαίων από τις αεροπορικές επιδρομές και από το ενδεχόμενο των οδομαχιών εντός των πόλεων.

Στην επίμονη απαίτηση του κράτους να συνταχθούν κατάλογοι και να ταξινομηθούν τα αρχαία σε κατηγορίες με βάση τη σπουδαιότητά τους οι αρχαιολόγοι της Υπηρεσίας υποστήριζαν σταθερά ότι δεν υπήρχε δυνατότητα επιλογής και ότι όλα τα αρχαία (εκτεθειμένα και αποθηκευμένα) έπρεπε να διασωθούν σε περίπτωση πολέμου. Μάλιστα, ο Νικόλαος Κυπαρίσσης, Έφορος Αρχαιοτήτων Αθηνών (Αττικής και Μεγαρίδος εκτός Πειραιώς), σε εμπιστευτική του έκθεση προς το υπουργείο στις 11 Αυγούστου 1937 αναφέρει ότι, αντί να δαπανηθούν μεγάλα ποσά για την κατασκευή καταφυγίων για ορισμένα από τα αρχαία, θα ήταν προτιμότερο να μεταφερθούν σε νέους χώρους φύλαξης, ασφαλείς από φωτιά και βομβιστικές επιθέσεις, σε κηρυγμένες «αρχαιολογικές πόλεις», οι οποίες με διεθνείς συμβάσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ιερές και απαραβίαστες. Και υπέδειξε την περιοχή της Ακρόπολης ως μία από αυτές. Ωστόσο, η πραγματικότητα διέλυσε τις ελπίδες και τις λιγοστές αμφιβολίες για το επερχόμενο κακό. Οι προετοιμασίες για την αντιμετώπιση του κινδύνου των καταστροφών εντείνονταν με την πάροδο του χρόνου.

Στις 18 Ιουνίου 1940 ο υφυπουργός Παιδείας Ν. Σπέντζας ανακοίνωσε με εμπιστευτικό του έγγραφο ότι «Από σήμερον απαγορεύομεν την χορήγησιν κανονικών αδειών, κατόπιν αποφάσεως του Υπουργικού Συμβουλίου». Με την κήρυξη του πολέμου τέσσερις μήνες μετά, η Αρχαιολογική Υπηρεσία αντέδρασε αστραπιαία. Με έγγραφό της στις 11 Νοεμβρίου 1940 που απεστάλη σε όλες τις τοπικές διευθύνσεις, εξέδωσε ειδικές τεχνικές οδηγίες «διά την προστασίαν των αρχαίων των διαφόρων μουσείων από τους εναερίους κινδύνους». Σε αυτές προβλέπονταν δύο τρόποι ασφάλισης των ογκωδών και μη μετακινήσιμων εκθεμάτων. Ο πρώτος ήταν «διά της περικαλύψεως του αγάλματος διά γαιοσάκκων, αφ' ου προηγουμένως τούτο περιβληθή δι' ενός ξυλίνου ικριώματος επενδεδυμένου διά σανίδων ως το υπόδειγμα» και ο δεύτερος, που προκρίθηκε ως αποτελεσματικότερος, με την κατάχωση των αγαλμάτων εντός του δαπέδου της αίθουσας ή στην αυλή του μουσείου ή σε περιφραγμένες αυλές και υπόγεια δημόσιων ιδρυμάτων. Η μέθοδος της κατάχωσης, μάλιστα, δινόταν με κάθε λεπτομέρεια. Τα αγάλματα έπρεπε να αποτεθούν στον πυθμένα του ορύγματος που ήταν επενδεδυμένο με οπλισμένο σκυρόδεμα, σε οριζόντια θέση (σαν νεκρά σώματα σε τάφο), να καλυφθούν με αδρανή υλικά και το όρυγμα να σφραγιστεί με πλάκα τσιμέντου. Για τα χάλκινα και για τα πήλινα προβλεπόταν η φύλαξη εντός κιβωτίων επενδεδυμένων με κερόχαρτο ή πισσόχαρτο για τον φόβο της υγρασίας.


Η απόκρυψη του Κούρου του Σουνίου ΕΑΜ 2720 στο όρυγμα που είχε διανοιχθεί μπροστά από το βάθρο του. (Φωτογραφικό Αρχείο Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου).

Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο σήμανε συναγερμός. Με υπουργική απόφαση συστάθηκε η Επιτροπή Απόκρυψης και Ασφάλισης των εκθεμάτων του, με επικεφαλής τρεις Αρεοπαγίτες και μέλη τον γραμματέα της Αρχαιολογικής Εταιρείας Γεώργιο Οικονόμο, τον προσωρινό διευθυντή του μουσείου Αναστάσιο Ορλάνδο, τον καθηγητή Σπυρίδωνα Μαρινάτο, τους εφόρους Γιάννη Μηλιάδη και Σέμνη Καρούζου, την επιμελήτρια Ιωάννα Κωνσταντίνου και ορισμένους μηχανικούς και αρχιτέκτονες του υπουργείου. Στην ομάδα προστέθηκαν και εθελοντές, όπως ο διευθυντής του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Otto Walter, ο Βρετανός αρχαιολόγος Allan Wace και o ακαδημαϊκός Σπύρος Ιακωβίδης, που ήταν τότε πρωτοετής φοιτητής Αρχαιολογίας. «Πολύ πρωί, πριν να δύσει η σελήνη, συγκεντρώνονταν στο μουσείο όσοι είχαν αναλάβει την εργασία τούτη. Νύχτα έφευγαν το βράδυ για να πάνε στα σπίτια τους» γράφει χαρακτηριστικά η Σέμνη Καρούζου. Η φύλαξη των γλυπτών γινόταν ανάλογα με το μέγεθος και τη σημασία του καθενός. Τα μεγαλύτερα από αυτά παρατάσσονταν όρθια σε βαθιά ορύγματα που είχαν ανοιχτεί στα δάπεδα των βόρειων αιθουσών του μουσείου, το οποίο ήταν, άλλωστε, θεμελιωμένο πάνω στον μαλακό βράχο. Για την κάθοδο των αγαλμάτων στα ορύγματα χρησιμοποιήθηκαν αυτοσχέδιοι ξύλινοι γερανοί, τους οποίους χειρίζονταν αδιάκοπα οι τεχνίτες του μουσείου. Τα ορύγματα, που έμοιαζαν με πολυάνδρια, δηλαδή με ομαδικούς τάφους, συγκέντρωσαν ένα σαστισμένο πλήθος μορφών, σαν αυτό που εικονίζεται στην πιο πολύτιμη από τις φωτογραφίες του ομώνυμου αρχείου του μουσείου. Ανάμεσα στις μορφές των αγαλμάτων, που στέκονται αμήχανα στον νέο τους τάφο, βρίσκεται κι ένας από τους ανώνυμους πρωταγωνιστές του Έπους της Απόκρυψης. Ένας τεχνίτης του μουσείου που κοιτά αφηρημένα τον φακό. Κι έτσι όπως συμμερίζεται την αβέβαιη μοίρα των ημερών, καταλήγει να μην ξεχωρίζει από το πλήθος τριγύρω. «Αν καμιά ζημιά δεν έγινε στα μάρμαρα, παρόλες αυτές τις μετακινήσεις, οφείλεται τούτο κυριότατα στο ότι προϊστάμενος του συνεργείου των εργατών ήταν τότε, έως και στα πρώτα χρόνια ύστερ' από τον πόλεμο, ο παλαιός, έμπειρος και αφοσιωμένος γλύπτης των ελληνικών μουσείων Ανδρέας Παναγιωτάκης» αφηγείται η Σέμνη Καρούζου.

«Τον Οκτώβριο του 1940, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος, μόλις είχα εγγραφεί στο πανεπιστήμιο, πρωτοετής φοιτητής» θυμάται σε συνέντευξή του ο ακαδημαϊκός Σπύρος Ιακωβίδης. «Η απόκρυψη είχε ήδη αρχίσει κι εγώ προσέφερα την εθελοντική μου εργασία. Με έβαλαν σε μία από τις αποθήκες, όπου υπήρχαν τεράστια κασόνια. Η δουλειά μου ήταν να τυλίγω ταναγραίες σε παλιές εφημερίδες και με μεγάλη προσοχή να τις τοποθετώ στα κασόνια. Μετά, τη δουλειά συνέχιζε η ειδική επιτροπή που είχε συσταθεί. Όλοι δουλεύαμε ενάντια στον χρόνο, με τον φόβο της εισβολής των Γερμανών, και βέβαια με τεράστια προσοχή. Οι ταναγραίες τυλίγονταν εύκολα. Όμως τα αγγεία έσπαγαν ακόμα πιο εύκολα... Η δουλειά γινόταν στα υπόγεια του μουσείου. Τα αγάλματα τοποθετούνταν σαν άνθρωποι σε διαδήλωση. Στη συνέχεια χυνόταν πάνω τους άμμος που ξεχώριζε το ένα από το άλλο και τα σκέπαζε και από πάνω έπεφτε πλάκα τσιμέντο. Τα παράθυρα των υπόγειων χώρων τα φράζανε με τσουβάλια από άμμο. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορούσαν να πάθουν τίποτε από αεροπορική επιδρομή». Τα ξύλινα κιβώτια με τα πήλινα αγγεία και τα ειδώλια, καθώς και με τα χάλκινα έργα, τοποθετούνταν στις ημιυπόγειες αποθήκες της επέκτασης του μουσείου, που είχε μόλις ολοκληρωθεί προς την οδό Μπουμπουλίνας. Μετά τη συμπλήρωση των χώρων, τα δωμάτια γεμίζονταν μέχρι την οροφή με στεγνή άμμο, προκειμένου να αντέξουν τη διάρρηξη της τσιμεντένιας πλάκας της οροφής τους από ενδεχόμενο βομβαρδισμό. Ένα στιγμιότυπο αυτής της εργασίας του εγκιβωτισμού αποτυπώθηκε σε μία ξεχωριστή φωτογραφία, τη μόνη που εικονίζει τους τεχνίτες του μουσείου σε μια στιγμή ανάπαυλας να κοιτούν ανέκφραστοι τον φακό, ανθρώπους που αναρωτιέται κανείς για την τύχη τους τους σκληρούς μήνες της αθηναϊκής Κατοχής. Η Σέμνη Καρούζου διέσωσε το όνομα ενός από αυτούς: «Σε όλη την εργασία του ξεριζώματος και του εγκιβωτισμού των αρχαίων της Συλλογής Αγγείων και Μικροτεχνημάτων πρωτοστατούσε ο μακαρίτης αρχιτεχνίτης Γεώργιος Κοντογιώργης, ένας από τους τεχνίτες που τόσα προσέφεραν και προσφέρουν στην ανάδειξη και την ασφάλεια των αρχαίων». Ταυτόχρονα με τα αρχαία εγκιβωτίστηκαν και οι πολύτιμοι κατάλογοι του μουσείου, δηλαδή τα βιβλία καταγραφής και τεκμηρίωσης των αρχαιοτήτων του. Τα κιβώτια αυτά παραδοθήκαν στον γενικό ταμία της Τράπεζας της Ελλάδος στις 29 Νοεμβρίου 1940. Στις 17 Απριλίου 1941, στο κεντρικό κατάστημα της ίδιας τράπεζας, υπογράφηκε το πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής των ξύλινων κιβωτίων με τα χρυσά και με τα άλλα πολύτιμα ευρήματα των Μυκηνών. Ήταν η πράξη του τέλους μιας εξάμηνης επιχείρησης που πέτυχε να ασφαλίσει τον αμύθητο πλούτο του μεγαλύτερου μουσείου της χώρας. «Η όψη του μουσείου τον Απρίλη του 1941, γυμνωμένου από όλο το περιεχόμενό του, ήταν μια εικόνα ερήμωσης. Οι τοίχοι γυμνοί, τα δάπεδα πολλών αιθουσών σκαμμένα, οι προθήκες άδειες». Ήταν η εικόνα που αντίκρισαν οι Γερμανοί αξιωματικοί το πρωί της Δευτέρας 28 Απριλίου. Της πρώτης μέρας της αθηναϊκής Κατοχής.


Ένα από τα ορύγματα με τα αμήχανα πλήθη των αγαλμάτων.

Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν το μουσείο δεν παρέμεινε έρημο. Καταλήφθηκε από δημόσιες υπηρεσίες. Στη μεγάλη Μυκηναία Αίθουσα στεγάστηκε η Κρατική Ορχήστρα. Σε ένα μεγάλο μέρος της δυτικής πλευράς, δεξιά από την είσοδο, εγκαταστάθηκε το Κεντρικό Ταχυδρομείο. Στις αίθουσες του πρώτου ορόφου επί της οδού Μπουμπουλίνας λειτούργησαν οι υπηρεσίες του υπουργείου Πρόνοιας, ενώ σε μια αίθουσα του παλαιού κτιρίου προς την οδό Τοσίτσα εγκαταστάθηκε μια ειδική Υγειονομική Υπηρεσία, απ' όπου «περνούσαν υποχρεωτικά δυστυχισμένες νέες γυναίκες, απόκληρες της κοινωνίας» όπως διασώζει η Σέμνη Καρούζου. Σε μια γωνιά του νέου κτιρίου έμεινε λιγοστός χώρος για τα γραφεία των υπαλλήλων του μουσείου, όπου συγκεντρώθηκε η άχρηστη πια σκευή του, το πλήθος των άδειων προθηκών, ορισμένοι πίνακες της Εθνικής Πινακοθήκης και τα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Σε ένα από τα υπόγεια της νέας πτέρυγας παρασκευαζόταν το συσσίτιο των φυλάκων και των αρχαιολογικών υπαλλήλων, με τα πυκνά ίχνη από τους καπνούς του να παραμένουν μέχρι σήμερα σε σημεία της οροφής. Παρά την απώλεια του χαρακτήρα του, το κτίριο παρέμεινε αλώβητο μέχρι το τέλος της Κατοχής. Ως τις «ημέρες του δεκεμβριανού εφιάλτη», όταν οι «πολυβολισμοί των αεροπλάνων» κατέκαψαν μέρος της ξύλινης στέγης του και ένα τμήμα του πρώτου ορόφου διαμορφώθηκε σε φυλακές των κρατουμένων. Ορισμένοι από τους διάτρητους από τις οβίδες τοίχους διατηρούνται ακόμα και σήμερα, μεταξύ των γραφείων όπου εργάζεται το προσωπικό του Μουσείου. Και παρά τη μακρά και επίπονη αποκατάσταση του κτιρίου και των εκθέσεών του τα μεταπολεμικά χρόνια, ήσαν πολλές οι κρυμμένες εκπλήξεις που έρχονταν σποραδικά στο φως. Ακόμα και η δεύτερη, εκ βάθρων ανακαίνισή του, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, ήταν η αφορμή να ανακαλυφθούν και άλλα από τα καλά θαμμένα μυστικά του. Να ήταν, άραγε, τα τελευταία; Ζώντας και δουλεύοντας κανείς ανάμεσα σε αυτούς τους τοίχους, γνωρίζει πως δεν του επιτρέπεται να διατυπώνει τέτοιες εκφράσεις χρονικής βεβαιότητας.


Στιγμιότυπο από τον εγκιβωτισμό του αμφορέα Α 803.

ΠΗΓΕΣ
www.lifo.gr

Βενάρδου Ε., Μια απόκρυψη αλλιώτικη από τις άλλες. Επιχείρηση «Κρυμμένοι Θησαυροί».
Καλτσάς Ν., «Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο», Αθήνα 2007, 20.
Καρούζου Σ., «Σύντομη Ιστορία του Εθνικού Μουσείου», στο Καρούζου Σ., Εθνικόν Αρχαιολογικόν Μουσείον, Συλλογή Γλυπτών, Περιγραφικός Κατάλογος, Αθήναι 1967, ια'-κ'.
Καρούζου Σ., «Το Εθνικό Μουσείο από το 1941», το Μουσείον 1 (2000), 5-14. (Πρόκειται για την εκ νέου δημοσίευση του κειμένου της Σ. Καρούζου, που περιλήφθηκε στα Πρακτικά του Α' Συνεδρίου του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Αθήνα 30 Μαρτίου-3 Απριλίου 1967, Αθήνα 1984, 52-63).
Νικολακέα Ν., «Η προστασία των αρχαιοτήτων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», στο Τσιποπούλου Μ. (επιμ.), «...Ανέφερα Εγγράφως», Θησαυροί του Ιστορικού Αρχείου της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, Αθήνα 2008, 57-59.
Πασχαλίδης Κ., «Η ίδρυση, η ιστορία και οι περιπέτειες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, 130 χρόνια λειτουργίας σε μία διάλεξη».
Πετράκος Β.Χ., «Τα αρχαία της Ελλάδος κατά τον πόλεμο 1940-1944», Ο Μέντωρ 31 (1994), 73-185.
Σάλτα Μ., «Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο», στο Γαρουφαλής Δ.Ν., Κωνσταντινίδη-Συβρίδη Ε. (επιμ.), Η Αρχαιολογία στην Ελλάδα. Οι μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 20ού αιώνα και οι θησαυροί των ελληνικών μουσείων, Αθήνα 2002, 116-119 (Σειρά: Ιστορία των Πολιτισμών Νο2, του περιοδικού «Corpus»)
Φλέσσα Β., Στα Άκρα, συνέντευξη με τον ακαδημαϊκό Σ. Ιακωβίδη στη Νέα Ελληνική Τηλεόραση (ημέρα προβολής: Παρασκευή 26/10/2012, ώρα: 23:00).
Χριστοπούλου Α., «Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και Νεότερη Ελλάδα. Παράλληλες Ιστορίες», «Αρχαιολογία & Τέχνες» 113 (Δεκέμβριος 2009), 5-10.

Ο Κώστας Πασχαλίδης είναι Ιστορικός και Αρχαιολόγος, Επιμελητής Αρχαιοτήτων στην Προϊστορική Συλλογή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου

Το είδαμε εδώ


Iστορική ανακάλυψη στην Πομπηία: Άθικτο «fast food» κάτω από τις στάχτες


Iστορική ανακάλυψη στην Πομπηία: Άθικτο «fast food» κάτω από τις στάχτες

Αρχαιολόγοι στην Πομπηία, την πόλη που θάφτηκε στη λάβα και την ηφαιστειακή τέφρα μετά την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ., ανακάλυψαν ένα ρωμαϊκό «φαστ φουντ», διακοσμημένο με ψηφιδωτά, το αντίστοιχο μιας σημερινής καντίνας με πρόχειρο φαγητό.

Το θερμοπωλείο, όπως το αποκαλούσαν, ανακαλύφθηκε σε έναν χώρο ανασκαφών που δεν είναι ανοιχτός για το κοινό ακόμη και παρουσιάστηκε σήμερα στα μέσα ενημέρωσης. Απομεινάρια φαγητού, ηλικίας 2.000 ετών, βρέθηκαν σε ορισμένα από τα πήλινα δοχεία τα οποία ο ιδιοκτήτης τοποθετούσε σε βαθιές, κυκλικές οπές, στον πάγκο του καταστήματος.

Το μπροστινό μέρος του πάγκου ήταν διακοσμημένο με ζωηρόχρωμες νωπογραφίες, ορισμένες από τις οποίες εικονίζουν ζώα –συστατικά του φαγητού– όπως μια κότα και δύο πάπιες, κρεμασμένες με το κεφάλι προς τα κάτω.

«Είναι ένα εκπληκτικό εύρημα. Είναι η πρώτη φορά που ανασκάπτουμε ένα ολόκληρο θερμοπωλείο», είπε ο Μάσιμο Οσάνα, ο διευθυντής του αρχαιολογικού πάρκου της Πομπηίας.

Οι αρχαιολόγοι βρήκαν επίσης ένα διακοσμημένο μπρούτζινο κύπελλο, κεραμικά δοχεία στα οποία μαγείρευαν σούπες και βραστά, αμφορείς, και άλλα δοχεία για τη φύλαξη του κρασιού.

Η Πομπηία, 23 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Νάπολης, ήταν μια ακμάζουσα πόλη 13.000 κατοίκων την εποχή που θάφτηκε κάτω από την ηφαιστειακή τέφρα.

«Οι πρώτες αναλύσεις μας δείχνουν ότι οι εικόνες στο μπροστινό μέρος του πάγκου εικονίζουν, τουλάχιστον εν μέρει, το είδος των φαγητών και των ποτών που πωλούνταν εδώ», εξήγησε η ανθρωπολόγος Βαλέρια Αμορέτι. Πρόσθεσε ότι στα δοχεία βρέθηκαν υπολείμματα χοιρινού, ψαριών, σαλιγκαριών και μοσχαριού, γεγονός που «μαρτυρά τη μεγάλη ποικιλία ζωικών προϊόντων που χρησιμοποιούσαν στην κουζίνα» τους οι Ρωμαίοι.

Μέχρι σήμερα έχουν αποκαλυφθεί τα δύο τρίτα της αρχαίας πόλης, η οποία ανακαλύφθηκε μόλις τον 16ο αιώνα. Οι οργανωμένες ανασκαφές ξεκίνησαν γύρω στο 1750.

Η Πομπηία, μια σπάνια μαρτυρία της ελληνορωμαϊκής ζωής, είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα της Ιταλίας και η UNESCO την έχει ανακηρύξει μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.





Le Figaro: H Ακρόπολη μεταξύ των μεγαλύτερων θαυμάτων του ανθρώπινου νου


«Τα μνημεία της Ακρόπολης βρίσκονται μεταξύ των μεγαλύτερων θαυμάτων που έχει συλλάβει ποτέ ο ανθρώπινος νους», αναφέρει το Figaro-Hors serie, το περιοδικό της γαλλικής εφημερίδας Le Figarο, σε ρεπορτάζ με τίτλο «Αιώνια Αθήνα».

Το άρθρο είναι αφιερωμένο στις εργασίες αποκατάστασης της Ακρόπολης, τονίζοντας ότι τα 45 χρόνια που διαρκούν οι εργασίες, έχουν μεταμορφώσει βαθιά την ταυτότητα του μνημείου. Για μια γενιά Ελλήνων αρχαιολόγων, η αποκατάσταση υπήρξε το έργο μιας ολόκληρης ζωής.

Το γαλλικό περιοδικό αναφέρεται στη μεγάλη διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης, παραθέτοντας δηλώσεις του τότε γενικού διευθυντή ελληνικών αρχαιοτήτων Λάζαρου Κολωνά, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, ο οποίος τόνιζε ότι οι εργασίες θα διαρκέσουν όσο χρειασθεί και για να μην τεθεί σε κίνδυνο, λόγω βιασύνης, η σοβαρότητα μιας αποκατάστασης που είχε ξεκινήσει εδώ και τριάντα χρόνια.


Στο ρεπορτάζ παρατίθενται αναλυτικά πληροφορίες για την ανέγερση της Ακρόπολης και τις σύγχρονες εργασίες αποκατάστασης των διαφόρων μνημείων της, που ξεκίνησαν σχεδόν αμέσως μετά την ίδρυση του σύγχρονου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους το 1834. Το περιοδικό αναφέρει δηλώσεις γνωστών αρχαιολόγων και αρχιτεκτόνων που ενεπλάκησαν στις εργασίες αποκατάστασης στη διάρκεια των χρόνων, όπως του Μανώλη Κορρέ και του Τάσου Τανούλα.

Το Figaro-Hors serie καλεί μάλιστα τους αναγνώστες να συμμετάσχουν σε μία βραδιά αφιερωμένη στην Αθήνα και την ιστορία της, με θεατρική παράσταση και μακεδονικούς χορούς, στις 16 Μαΐου στο Εθνικό Ωδείο Δραματικής Τέχνης στο Παρίσι.

skai.gr

Καλλιμάρμαρο



Σε ποιο μνημείο της Ελλάδας μπορεί κανείς να απολαύσει μία ενδιαφέρουσα ξενάγηση, αλλά και σειρά από εκδηλώσεις, που προάγουν το αθλητικό πνεύμα; 

Η απάντηση είναι εύκολη. Στο Καλλιμάρμαρο, το διαχρονικό Στάδιο της πρωτεύουσας, που πρωτοκατασκευάστηκε τον 4ο αιώνα π. Χ. για να φιλοξενήσει τους γυμνικούς αγώνες προς τιμήν της Αθηνάς, διασχίζοντας έκτοτε μία πορεία γεμάτη δόξα και περιπέτεια δύο και πλέον χιλιετιών. 

Παγκόσμιο ενδιαφέρον προκαλεί η είδηση ότι επιστήμονες άνοιξαν μετά από αιώνες για πρώτη φορά τον Πανάγιο Τάφο


Τι λέει η επικεφαλής της ομάδας του ΕΜΠ που αποκάλυψε το σημείο ταφής του Ιησού

Παγκόσμιο ενδιαφέρον προκαλεί η είδηση ότι επιστήμονες άνοιξαν μετά από αιώνες για πρώτη φορά τον Πανάγιο Τάφο. Και ιδιαίτερη συγκίνηση το γεγονός ότι τη μαρμάρινη πλάκα που σκέπαζε τον τάφο του Ιησού στον Ναό της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ μετακίνησαν οι Έλληνες αναστηλωτές και συντηρητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που έχουν αναλάβει την αναστήλωση και αποκατάσταση του Ιερού Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου.


«Το έργο βρίσκεται στην καρδιά της εξέλιξής του, στην πιο κρίσιμη φάση του. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια του ΕΜΠ Αντωνία Μοροπούλου, επικεφαλής της διεπιστημονικής ομάδας του ΕΜΠ.

Σε τηλεφωνική επικοινωνία του ΑΠΕ-ΜΠΕ με την κ. Μοροπούλου στην Ιερουσαλήμ όπου βρίσκεται, καθώς οι εργασίες στον Πανάγιο Τάφο συνεχίζονται, η ίδια αφηγείται:

«Στις 26/10 μετακυλήσαμε την πλάκα του Παναγίου Τάφου δεδομένου ότι ολοκληρώναμε τη φάση των ενεμάτων κι έπρεπε να προστατεύσουμε τον Ιερό Βράχο. 

Κάτω από την μαρμάρινη πλάκα του κάλφα Κομνηνού του φημισμένου αρχιτέκτονα που είχε κάνει την αποκατάσταση του τάφου το 1810 (μετά την πυρκαγιά του 1808) βρήκαμε μια πλάκα μάλλον σταυροφοριακή -αυτό τεκμαίρεται από τον χαρακτηριστικό σταυρό των Σταυροφοριών που φέρει επάνω της. 

Και από κάτω βρήκαμε την κοίτη του βράχου που θεωρείται ότι τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού. Διανοίξαμε ένα παράθυρο ώστε να είναι πάντα ορατός στον επισκέπτη ο ιερός βράχος.


Τώρα περνάμε στην τελική ευθεία του έργου που είναι να επανασυνδέσουμε τα μαρμάρινα και λίθινα φατνώματα τα οποία είχαμε απομακρύνει έτσι ώστε να αποκατασταθεί στέρεα το Ιερό Κουβούκλιο, με τρόπο που θα διασφαλίζει την ακεραιότητα του μνημείου και τη βιωσιμότητα της λύσης που δίνουμε. 

Δεδομένου ότι η αιτία της παραμόρφωσης του Κουβουκλίου παραμένει: δεν είναι πλέον τα όμβρια ύδατα που επί χρόνια έπεφταν από τον τρούλο του Ναού της Αναστάσεως -σήμερα ο τρούλος έχει κλείσει- αλλά τα νερά που ανεβαίνουν από τα υπόγεια, από ένα συγκρότημα που συνδέει όλο τον ναό με υπόγεια κανάλια, ανασκαφές και πρέπει να γίνει επέμβαση στο άμεσο μέλλον» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Μοροπούλου.


Με βαθιά συγκίνηση μάς μεταφέρει στιγμές της μοναδικής κι ανεπανάληπτης εμπειρίας που βιώνει η ελληνική ομάδα: «Βιώνουμε μοναδική εμπειρία φέροντας ταυτόχρονα μεγάλο βάρος ευθύνης. Δίπλα στον Πανάγιο Τάφο, στο πλαίσιο του έργου, έχει στηθεί ένα διεπιστημονικό εργαστήριο. 

Επιθυμούμε η τεκμηρίωση που θα ανακοινώσουμε να γίνει κτήμα όλου του κόσμου. Αυτό που μας συγκλονίζει όλους είναι ότι ο Τάφος του Ιησού είναι ένας τάφος ζωντανός. Εκπέμπει το μήνυμα της Ανάστασης και της ελπίδας κι είναι εκείνο που μας επηρέασε και μπορέσαμε να δουλέψουμε» λέει η Αντωνία Μοροπούλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Οι εργασίες της διεπιστημονικής ομάδας για την αναστήλωση του Ιερού Κουβουκλίου στον Πανάγιο Τάφο ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2016 μετά από πρόταση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου προς το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αφού εξασφαλίστηκε η συμφωνία και των άλλων δύο θρησκευτικών κοινοτήτων που χειρίζονται τον Πανάγιο Τάφο, του Τάγματος των Φραγκισκανών και του Πατριαρχείου των Αρμενίων στα Ιεροσόλυμα. 

Στη διεπιστημονική ομάδα του ΕΜΠ, με επικεφαλής την Αντωνία Μοροπούλου, καθηγήτρια της Σχολής Χημικών συμμετέχουν οι καθηγητές Αρχιτεκτονικής Μανόλης Κορρές, Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών Ανδρέας Γεωργόπουλος και ο καθηγητής της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών Κωνσταντίνος Σπυράκος.

Η ομάδα είχε παρουσιάσει τη μελέτη της τον Ιανουάριο 2016 στην Ιερουσαλήμ ενώπιον του πρωθυπουργού, τον Φεβρουάριο ενώπιον των ηγετών των τριών θρησκευτικών κοινοτήτων που έχουν την ευθύνη του Παναγίου Τάφου και τον Μάρτιο ενώπιον του κοινού στην Αθήνα. Οι εργασίες της αποκατάστασης θα ολοκληρωθούν τον Μάρτιο του 2017.

(Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ) - huffingtonpost.gr

Δοχεία με αντικαταθλιπτικά και φάρμακα για την καρδιά, ήρθαν στο φως στη διάρκεια ανασκαφών έξω από την Κωνσταντινούπολη!!!


Εκατοντάδες δοχεία, κεραμικά και γυάλινα, που περιέχουν ίχνη αντικαταθλιπτικών και φάρμακα για την καρδιά, ήρθαν στο φως στη διάρκεια ανασκαφών στην αρχαία ελληνική πόλη Βαθονεία, λίγο έξω από την Κωνσταντινούπολη.

Τα ευρήματα αυτά αναμένεται να συμβάλουν σημαντικά στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης, καθώς δίνουν τις πρώτες απτές αποδείξεις ότι η πόλη πολιορκήθηκε το 626 από μία κοινή δύναμη Αβάρων και Σασσανιδών.

Οι ανασκαφές στη Βαθονεία ξεκίνησαν το 2007 υπό την επίβλεψη του πανεπιστημίου του Κοτσάελι και του τουρκικού υπουργείου τουρισμού και Πολιτισμού και σε αυτές λαμβάνουν μέρος δεκάδες πανεπιστημιακοί, φοιτητές καθώς και ξένα ιστορικά ιδρύματα.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής των ανασκαφών, αναπληρωτή καθηγητή του πανεπιστημίου του Κοτζάελι, Σενγκιούλ Αϊντινγκιούν, ο αριθμός 700, όσα είναι τα δοχεία που βρέθηκαν στις ανασκαφές, αποτελεί ένα σημαντικό νούμερο καθώς για πρώτη φορά ήρθε στο φως ένας τέτοιος αριθμός ευρημάτων σε μία και μοναδική αρχαιολογική ανασκαφή.

«Μερικά από αυτά τα συναρμολογούμε, έχουμε όμως ανακαλύψει και γουδιά διαφόρων μεγεθών, σκόνες, καθώς και μία αρχαία σόμπα, από τα οποία μπορούμε να συμπεράνουμε οτι στην περιοχή αυτή υπήρχε ένα κέντρο παραγωγής φαρμάκων», λέει ο Αϊντινγκιούν και προσθέτει ότι » στην περιοχή καλλιεργούσαν και ειδικά φυτά τα οποία χρησιμοποιούσαν για την παραγωγή πολλών φαρμάκων».

Κατά την ανάλυση των υπολειμμάτων που βρέθηκαν στα δοχεία, αποκαλύφθηκε οτι αυτά περιείχαν φαρμακευτικές ουσίες για την κατάθλιψη αλλά και για προβλήματα της καρδιάς.

Στην περιοχή εξάλλου ανακαλύφθηκαν και υπολείμματα μεγάλης φωτιάς, τα οποία αναλύει τώρα το Αρχαιολογικό και Εθνογραφικό Ινστιτούτο της Πολωνίας. Η επεξήγηση των όσων συνέβησαν την εποχή εκείνη σε αυτήν την περιοχή μπορεί να συμβαλει σημαντικά στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης, καθώς θα αποδειχθούν επιστημονικά οι επιδρομές των Αβάρων στην πόλη μεταξύ των 620 και 640 Π.Χ. Οι ανασκαφές στη Βαθονεία θα προσθέσουν μία νέα σελίδα στην ιστορία της Κωνσταντινούπολης», εξηγεί ο Αϊντινγκιούν.

Στη Βαθονεία έχουν ήδη ανακαλυφθεί ίχνη από τις παλαιότερες γεωργικές δραστηριότητες στην Ευρώπη, που χρονολογούνται από το 7.000 Π.Χ, ενώ τα λιμάνια της πόλης χρησιμοποιούσαν οι Βίκινγκς κατά τον 9ο και 11ο αιώνα.



Συγκλονιστική αρχαιολογική ανακάλυψη! Τον Πήλινο Στρατό του Πρώτου Αυτοκράτορα της Κίνας τον έφτιαξαν αρχαίοι Έλληνες!


Αποκαλυπτικό δημοσίευμα του BBC για το πως κατασκευάστηκε ο Πήλινος Στρατός ανατρέπει όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα

Συγκλονιστική αποκάλυψη! Η Κίνα και η Δύση είχαν έρθει κοντά 1.500 χρόνια πριν ο Μάρκο Πόλο φτάσει στην Κίνα σύμφωνα με νέα έρευνα. Και μάλιστα μια από τις σπουδαιότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις και από τις πιο εντυπωσιακές του κόσμου, ο Πήλινος Στρατός, φτιάχτηκε με την συνδρομή αρχαίων Ελλήνων!

Κινέζοι αρχαιολόγοι λένε ότι η έμπνευση για τον Πήλινο Στρατό που βρέθηκε στον τάφο του Πρώτου Αυτοκράτορα έχουν τις ρίζες τους στην αρχαία Ελλάδα! Λένε επίσης ότι αρχαίοι έλληνες τεχνίτες εκπαίδευαν τους κινέζους τον 3ο αιώνα π.Χ. Μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι το ταξίδι του Μάρκο Πόλο τον 13ο αιώνα ήταν η πρώτη επαφή Ευρωπαίου με τον κινεζικό πολιτισμό.

«Τώρα έχουμε στοιχεία ότι υπήρξε στενή επαφή μεταξύ του Πρώτου Αυτοκράτορα της Κίνας και της Δύσης πριν το επίσημο άνοιγμα του Δρόμου του Μεταξιού. Αυτό είναι πιο νωρίς απ' ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα», λέει ο επικεφαλής αρχαιολόγος Λι Χιουτζέν του Μουσείου του Αυτοκράτορα Κιν Σι Χουάνγκ.

Ξεχωριστή μελέτη δείχνει ότι ευρωπαϊκής προέλευσης μιτοχονδριακό DNA βρέθηκε σε περιοχές της επαρχίας Ξινγιάνγκ που σημαίνει ότι Δυτικοί κατοικούσαν και πέθαναν εκεί πριν και μετά την εποχή του Πρώτου Αυτοκράτορα.

Χωρικοί ήταν εκείνοι που ανακάλυψαν τα 8.000 πήλινα αγάλματα θαμμένα σε απόσταση μικρότερη του ενός χιλιομέτρου από τον τάφο του Πρώτου Αυτοκράτορα το 1974. Όμως μέχρι σήμερα δεν υπήρχε εξήγηση ούτε και παράδοση να συνδέει την κατασκευή αυτών των γιγαντιαίων αγαλμάτων.

Η εξήγηση που δίνει πλέον ο Δρ Χιουτζέν είναι ότι η επιρροή για την κατασκευή τους ήρθε εκτός Κίνας.

«Τώρα πιστεύουμε ότι ο Πήλινος Στρατός, οι Ακροβάτες και τα χάλκινα αγάλματα που βρέθηκαν στο σημείο έχουν την έμπνευσή τους στην αρχαία Ελλάδα», λέει με βεβαιότητα. Και ο καθηγητής Λούκας Νίκελ από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης λέει ότι τα αγάλματα με ακροβάτες του τσίρκου που βρέθηκαν πρόσφατα στον τάφο του Πρώτου Αυτοκράτορα υποστηρίζουν αυτή την θεωρία.

Πιστεύει ότι ο Πρώτος Αυτοκράτορας επηρεάστηκε από την άφιξη των ελληνικών αγαλμάτων στην Κεντρική Ασία έναν αιώνα μετά τον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος πέθανε το 323 π.Χ. «Φαντάζομαι ότι ένας έλληνας γλύπτης βρέθηκε εκεί και εκπαίδευσε τους ντόπιος», λέει.

Πηγή: BBC

newsit.gr

Η αρχαία πόλη της Πομπηίας με τη βοήθεια της 3D τεχνολογίας (Video)


Τη δυνατότητα να «ξαναχτίσουν» την αρχαία πόλη της Πομπηίας με τη βοήθεια της τρισδιάστατης τεχνολογίας είχαν Σουηδοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Λουντ. 

Η φημισμένη αρχαία πόλη της νότιας Ιταλίας, με πληθυσμό που άγγιζε τους 20.000-30.000 κατοίκους, «έσβησε» το 79 μ.Χ. έπειτα από καταστροφική έκρηξη του Βεζούβιου. Έκτοτε ειδικοί, αρχαιολόγοι και λάτρεις της ιστορίας δυσκολεύονταν να φανταστούν την εικόνα των κτιρίων της Πομπηίας.

Όταν οι νέες τεχνολογίες «παντρεύονται» την ιστορία

Με τη βοήθεια της 3D τεχνολογίας, οι σουηδοί επιστήμονες άρχισαν το 2010 να εργάζονται πυρετωδώς για την εικονική «αναδόμηση» της ιστορικής πόλης, αποκαθιστώντας την εικόνα που είχε πριν από την ηφαιστειακή έκρηξη που την βύθισε στον θάνατο.

Το πρότζεκτ των ερευνητών βασίστηκε στην προηγμένη ψηφιακή αρχαιολογία και σε τρισδιάστατα μοντέλα τα οποία παρουσιάζουν την ολοκληρωμένη εικόνα ευρημάτων. Συγκεκριμένα, οι ειδικοί σάρωσαν την περιοχή στην οποία κάποτε δέσποζε η αρχαία πόλη της Πομπηίας (2011-2012) και στην συνέχεια δημιούργησαν 3D απεικονιστικά μοντέλα στα οποία παρουσιάζεται η καθημερινότητα των κατοίκων πριν από την καταστροφική έκρηξη του Βεζούβιου.

Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι Σουηδοί επιστήμονες προχώρησαν στην αναδόμηση της πολυτελούς κατοικίας του πλούσιου τραπεζίτη Lucius Caecilius Iucundus. «Συνδυάζοντας τις νέες τεχνολογίες και με παραδοσιακές μεθόδους, πλέον είμαστε σε θέση να περιγράψουμε την Πομπηία με μεγαλύτερη ακρίβεια από κάθε άλλη φορά» εξηγεί ο ψηφιακός αρχαιολόγος Νικολό Ντελ Ούντο από το Πανεπιστήμιο της Λουντ.

Μέσα από την 3D ξενάγησή τους, οι ερευνητές αποκαλύπτουν τους εσωτερικούς χώρους της έπαυλης του τραπεζίτη, δίνοντας μεγάλη έμφαση στα διακοσμητικά μοτίβα που κοσμούσαν τα δάπεδα και τους τοίχους της, στα έργα τέχνης και στα μεμονωμένα αντικείμενα της περιόδου. 

Δεν παραλείπουν μάλιστα τους εξωτερικούς χώρους της πολυτελούς κατοικίας, ενώ γίνεται αναφορά στις καθημερινές συνήθειες της οικογένειάς του αλλά και στην φροντίδα του νοικοκυριού.



apocalypsejohn.com

Νομίσματα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στα ερείπια πύργου στην Οκινάουα!!!


Οι Ιάπωνες αρχαιολόγοι ανακοίνωσαν σήμερα την ανακάλυψη για πρώτη φορά στην Ιαπωνία νομισμάτων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στα ερείπια πύργου στο νησί Οκινάουα, σε απόσταση δέκα χιλιάδων χιλιομέτρων από τη Ρώμη.

«Στην αρχή σκέφτηκα ότι επρόκειτο για νομίσματα του ενός σεντ που έπεσαν από τις τσέπες αμερικανών στρατιωτών», δήλωσε στο AFP ο αρχαιολόγος Χιρόκι Μιγιάτζι. «Αλλά αφού τα ξέπλυνα με νερό, έπαθα σοκ: ήταν πολύ αρχαιότερα».

Ομάδα αρχαιολόγων εργάζεται εδώ και τρία χρόνια στα ερείπια του κάστρου Κατσούρεν. Κτισμένο στο τέλος του 13ου και στις αρχές του 14ου αιώνα , εγκαταλείφθηκε 200 χρόνια αργότερα και περιλαμβάνεται από το 2013 στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.

Εξέταση με ακτίνες X των νομισμάτων, που έχουν το μέγεθος του νομίσματος των 10 λεπτών του ευρώ, ανέδειξε λατινικά γράμματα και φιγούρες που μοιάζουν με το πρόσωπο του αυτοκτάτορα Κωνσταντίνου 1ου και με στρατιώτη οπλισμένο με δόρυ. Αλλα νομίσματα που βρέθηκαν ανήκουν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και χρονολογούνται στον 17ο αιώνα.

Οι αρχαιολόγοι δεν μπορούν να εξηγήσουν πώς αυτά τα αντικείμενα έφθασαν στο μακρινό νησί του ιαπωνικού αρχιπελάγους.

Ο πύργος ήταν κατοικία ενός φεουδάρχη ο πλούτος του οποίου προερχόταν από το τοπικό εμπόριο. 

«Οι έμποροι της ανατολικής Ασίας τον 14ο και τον 15ο αιώνα χρησιμοποιούσαν κινεζικά νομίσματα με τετράγωνη τρύπα στο κέντρο τους και είναι απίθανο δυτικά νομίσματα να είχαν χρησιμοποιηθεί ως μέσο πληρωμής», εξήγησε ο Χιρόκι Μιγιάτζι. 

«Θεωρώ ότι είναι πιθανόν τα νομίσματα να προέρχονταν από τη νοτιο-ανατολική Κίνα».

Ψηφιοποιούνται τα χειρόγραφα του Αγίου Όρους


Τον κίνδυνο της φθοράς, λόγω του χρόνου, της ελλιπούς συντήρησης και της αυξημένης υγρασίας της τελευταίας χρονιάς αντιμετωπίζει το αρχείο του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται το 96% των χειρογράφων του Αγίου Όρους.

Το αρχείο αυτό, που βρίσκεται στις κτιριακές εγκαταστάσεις του Ιδρύματος, μέσα στη Μονή Βλατάδων, αποτελείται από χειρόγραφα, μικροφίλμ και διαφάνειες, είναι προϊόν συστηματικής εργασίας 42 ετών και περιλαμβάνει υλικό από 15.000 ελληνικά χειρόγραφα του Αγίου Όρους, 3.500 της Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά, 3.500 της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Παρίσι και 3.000 του Βατικανού.

"Τα μικροφίλμ έχουν διάρκεια ζωής 30 με 40 χρόνια και έχουν περάσει ήδη τα 40 χρόνια. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητη η επιλογή εκείνων που μπορούν να διασωθούν ώστε να ψηφιοποιηθούν και να συγκεντρωθούν σε μια ειδική πλατφόρμα προκειμένου να είναι διαθέσιμα σε χρήση από τον καθένα" τόνισε σήμερα ο γενικός διευθυντής Αναπτυξιακού Προγραμματισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Γιάντσης, στη συνεδρίαση της Μητροπολιτικής Επιτροπής Θεσσαλονίκης, η οποία ενέκρινε προγραμματική σύμβαση με το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και την Ιερά Βασιλική, Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Βλατάδων για τη συντήρηση και ψηφιοποίηση μέρους του αρχείου.

"Είναι μία προσπάθεια από εκείνες για τις οποίες διερωτώμαστε γιατί δεν τις κάναμε τόσα χρόνια. Πρέπει να φροντίσουμε να δείξουμε τι παρελθόν έχουμε και να το αξιοποιήσουμε" τόνισε η αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης, Βούλα Πατουλίδου.

Συγκεκριμένα, όπως έγινε γνωστό, το Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, έχει στην κατοχή του αρχεία μοναδικά στον κόσμο, με παραχώρηση και ευλογία των μονών του Αγίου Όρους και άλλων Ιερών μονών και Βιβλιοθηκών στο Ίδρυμα. Σε αυτά περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων:

- αρχείο αντιγράφων σε μικροταινίες από χειρόγραφα των βιβλιοθηκών των μονών του Αγίου Όρους,

- αρχείο αντιγράφων σε διαφάνειες από μικρογραφίες των εικονογραφημένων χειρογράφων των Ιερών μονών του Αγίου Όρους,

- αρχείο αντιγράφων σε μικροταινίες της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Βλατάδων,

- αρχείο αντιγράφων σε μικροταινίες της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Σόφιας,

- αρχείο αντιγράφων σε διαφάνειες από μικρογραφίες των εικονογραφημένων χειρογράφων της Σκήτης των Καυσοκαλυβίων του Αγίου Όρους,

- αρχείο αντιγράφων σε διαφάνειες από μικρογραφίες των εικονογραφημένων χειρογράφων της Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας.

Σε ό,τι αφορά τις εργασίες που πρέπει να γίνουν, η προγραμματική σύμβαση επισημαίνει ότι είναι άμεσα επιτακτική η διάσωση αυτού του παγκόσμιου πνευματικού πλούτου με τη μεταγραφή και ψηφιοποίηση του αρχείου, τη δημιουργία ψηφιακής πλατφόρμας, την ανάπτυξη και λειτουργία ενιαίου δικτυακού κόμβου πρόσβασης και διάθεσης του ψηφιακού πολιτιστικού αποθέματος, τη μελέτη και εφαρμογή προτύπων διαχειριστικής και επιστημονικής τεκμηρίωσης και την τεχνική προστασία από την υγρασία και από άλλες φθορές των κτιριακών εγκαταστάσεων, όπου στεγάζεται το αρχείο.

Το πρόγραμμα θα χρηματοδοτηθεί από τους πόρους της Περιφέρειας με 80.000 ευρώ, ενώ για την παρακολούθηση υλοποίησης της σύμβασης θα συσταθεί κοινή επιτροπή στην οποία θα συμμετέχουν το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, η Περιφέρεια και η Μονή Βλατάδων.

Κατά τη συνεδρίαση της Μητροπολιτικής Επιτροπής ερωτήματα για τη διαδικασία της ψηφιοποίησης έθεσε ο περιφερειακός σύμβουλος Βασίλης Γάκης, από την παράταξη "Περιφέρεια Πρωταθλήτρια", ενώ θετική για την έγκριση της προγραμματικής σύμβασης ήταν η άποψη του Γιώργου Θεοδωρόπουλου από την "Ριζοσπαστική Αριστερή Ενότητα". Ο Θεόδωρος Ιγνατιάδης από τη "Λαϊκή Συσπείρωση" υπογράμμισε την ανάγκη να υπάρξει δωρεάν πρόσβαση όλων στο υλικό αυτό. Επιφυλάξεις για την σχετική εισήγηση εξέφρασε η Νιόβη Παυλίδου από τους "Πολίτες μπροστά". Την αναζήτηση δυνατοτήτων χρηματοδότησης έργων ψηφιοποίησης αρχείων από ευρωπαϊκά προγράμματα πρότεινε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος από την "Οικολογία Αλληλεγγύη".

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Rhetorica ad Herennium: Το μυστικό της αιώνιας μνήμης!


Και πρώτα τα κακά νέα... Σύμφωνα με τους επιστήμονες η μνήμη μας εξελίσσεται ραγδαία μέχρι τα 25 μας χρόνια όπου βρίσκεται στην κορύφωση της και κάπου εκεί ξεκινά τη φθίνουσα της πορεία.

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχει τρόπος να τη βελτιώσετε και να την ενισχύσετε με ελάχιστη προσπάθεια. Το μυστικό βρίσκεται σε ένα κείμενο 2.000 ετών και σύμφωνα με την εφημερίδα The New York Times ονομάζεται «μέθοδος των θέσεων» ή το «παλάτι μνήμης». Το κείμενο χρονολογείται από το 80 π.χ και ονομάζεται «Rhetorica ad Herennium».


Η μέθοδος είναι απλή, με τον συντάκτη του κειμένου να υποστηρίζει πως για να θυμηθούμε αυτά που θέλουμε αρκεί να τα συνδέσουμε με μια συγκεκριμένη εικόνα και έναν τόπο.

Ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να θυμηθούμε τη λίστα με τα ψώνια που θέλουμε να κάνουμε στο μανάβικο η οποία περιλαμβάνει γάλα, αυγά και ψωμί. Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε ότι κάνε ντους με γάλα, ότι περπατάτε πάνω σε τσόφλια και ότι στεγνώνετε το σώμα σας με φέτες ψωμιού.

Αν και ακούγεται τρελό είναι αποτελεσματικό. Ο σκοπός σας είναι να θυμηθείτε αυτά που θέλετε και με αυτήν την μέθοδο το επιτυγχάνετε.

Οπως είπε στο Business Insiader ο Ρον Γουάιτ, πρωταθλητής σε διαγωνισμό μνήμης, η μέθοδος ήταν αποτελεσματική με την εξάχρονη κόρη του η οποία κατάφερε να απομνημονεύσει και τους 44 προέδρους των ΗΠΑ.

Να πώς τα κατάφερε: Διάλεξε έπιπλα που είχε στο σπίτι και τα αρίθμησε. Στη συνέχεια συνδύασε τα έπιπλα με μια εικόνα που θύμιζε έναν πρόεδρο. Για παράδειγμα για να θυμηθεί τον Ουάσιγκτον σκέφτηκε ότι πλένει ένα τραπέζι με σαπούνι και νερό. Αμέσως το έπιπλο συνδυάστηκε στο μυαλό της με το wash που σημαίνει πλένω και παραπέμπει στον πρόεδρο των ΗΠΑ.


Τρισδιάστατη Αναπαράσταση των Αρχαίων Μυκηνών (Video)


Τρισδιάστατη Αναπαράσταση των Αρχαίων Μυκηνών με ελληνική αφήγηση.

Δείτε το Video:





Ανακατασκευή με ψηφιακά μέσα της αρχαίας πόλης της Κορίνθου το δεύτερο αιώνα μ.Χ. (Video)


Mια ιδιαίτερα αξιόλογη ανακατασκευή με ψηφιακά μέσα της αρχαίας πόλης της Κορίνθου όπως ήταν στο δεύτερο αιώνα μ.Χ. την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παρουσιάζεται σε ένα ολιγόλεπτο video από τους Danila Loginov, Andrey Zarov και Vyacheslav Derbenev, μέλη της δημιουργικής ομάδας History 3D.




Αναστηλώνεται το ιερό του Ασκληπιού, στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης


Κάτι πολύ ενδιαφέρον συμβαίνει στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης. Το ιερό του Ασκληπιού, ένα μνημείο που μέχρι πριν μερικά χρόνια θεωρούνταν άγνωστο, καθώς σώζονταν μόνο τα θεμέλιά του, αποκτά μορφή. 

Όλα ξεκίνησαν όταν το 1993 η έρευνα της αρχιτέκτονα Ροζαλίας Χριστοδουλοπούλου την οδήγησε στην περιοχή του Ασκληπιείου και στην ανεύρεση λιθοσωρών από αρχιτεκτονικά μέλη και θραύσματα.

«Διαλύοντας αυτούς τους σωρούς αρχίσαμε να ξεχωρίζουμε συγκεκριμένες ομάδες. Ωστόσο δεν ξέραμε πού ανήκει όλο αυτό το υλικό. Η έρευνα διήρκεσε περίπου 5-6 χρόνια μέχρι που ανακαλύψαμε δυο λίθους από τη γωνία οι οποίοι ταίριαξαν με το θεμέλιο που σωζόταν. Έτσι όλη η ομάδα των υπόλοιπων αρχιτεκτονικών μελών αποδόθηκε στο ιερό γιατί είχαν την ίδια δουλειά, την ίδια σύνδεση, ήταν από το ίδιο μάρμαρο», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Χριστοδουλοπούλου, που παρουσίασε στο ΚΑΣ την τροποποιημένη μελέτη αναστήλωσης κρηπιδώματος και βάσης τοίχων του ναού του Ασκληπιού.

Γιατί όμως τροποποιημένη; «Το 2011 που βρήκαμε δυο κομμάτια κάτω από τον πρώτο αναβαθμό μας έδωσαν νέα στοιχεία που άλλαξε και την αρχική υπόθεση. Η έρευνα συνεχίζεται κι αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον. Έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά στον χώρο, γιατί έχει ακόμα μέλη τα οποία έχουν δεχτεί επεξεργασία, μερικά έχουν επαναχρησιμοποιηθεί πολλές φορές, οπότε είναι δύσκολο να τα εντοπίσεις», σημειώνει. Συνολικά 450 αρχιτεκτονικά μέλη και θραύσματα που ήταν χαμένα μέσα στους λιθοσωρούς ταυτίστηκαν και αποδόθηκαν στο περίφημο ιερό της αρχαιότητας.

«Ήταν ένα μνημείο που υπήρχε στα χαρτιά, θεωρείτο χαμένο ως κτίσμα. Και ξαφνικά χάρη στην εργασία της Ροζαλίας απέκτησε άφθονο υλικό. Είναι ένα μεγάλο κέρδος για την ιστορική τοπογραφία της νότιας κλιτύος» δήλωσε στη συνεδρίαση του Συμβουλίου ο καθηγητής Μανόλης Κορρές, εκφράζοντας τη σιγουριά ότι θα βρεθούν κι άλλοι ορθοστάτες. «Όλα τα μάρμαρα είναι εκεί» επισήμανε, κάνοντας μια μικρή μόνο παρατήρηση στη μελέτη, δηλαδή να συμπληρωθούν τα μικρά κενά χάρη της συνέχειας των γραμμών του μνημείου.

Η ίδρυση του ναού έγινε το 419/20 πΧ, περίοδο από την οποία δεν έχει βρεθεί κανένα κατάλοιπο. «Ίσως το μόνο που μπορεί να ανήκει στον πρώτο ναό να είναι η ευθυντηρία, η κάτω - κάτω στρώση με τις πλάκες» σημείωσε η ερευνήτρια. Ο δεύτερος ναός ανήκει στον 1ο αι. πΧ, πιθανότατα μετά το 86 πΧ που έγινε η επιδρομή του Σύλλα. «Εμείς αναστηλώνουμε τη δεύτερη φάση, μια επισκευή και επέκταση προς ανατολικά, που έγινε τον 3ο αι. μΧ μετά την επιδρομή των Ερούλων (267 μΧ) κατά την οποία καταστράφηκαν πολλά μνημεία στην Αθήνα» συμπλήρωσε η ίδια.

Η μελέτη, όπως παρουσιάστηκε στο ΚΑΣ, πήρε τα εύσημα και την ομόφωνη γνωμοδότηση των μελών του. Το ενταγμένο στο ΕΣΠΑ έργο παραδίδεται στο τέλος του έτους (δηλαδή η συγκεκριμένη φάση της αναστήλωσης που φτάνει ως τη βάση των τοίχων). Η συνέχεια αφορά την κατάθεση μελέτης για το υπόλοιπο των τοίχων, καθώς έχουν εντοπιστεί πολλά τμήματα που βρίσκονται πιο πάνω από τους ορθοστάτες και, φυσικά, τη συνέχιση της χρηματοδότησης.

Το είδαμε εδώ

Ελβετία: Κηπουρός βρήκε θησαυρό 1.700 ετών σε φωλιά τυφλοπόντικα


Πάνω από 4.000 ρωμαϊκά νομίσματα που ισοδυναμούσαν στα εισοδήματα δύο ετών του 3ου αιώνα μ.Χ βρέθηκαν σε άριστη κατάσταση στην Ελβετία.Οι κεφαλές Ρωμαίων αυτοκρατόρων και τα γράμματα που φέρουν επάνω τους παραμένουν ευδιάκριτα μέχρι και σήμερα.

Ένας παραγωγός κηπευτικών ειδών της πόλης Ούκεν στην Ελβετία ανακάλυψε κατά τύχη στον δενδρόκηπο όπου είχε φυτέψει κερασιές έναν πραγματικό θησαυρό από νομίσματα της ρωμαϊκής εποχής, ο κάτοχος των οποίων τα είχε θάψει πριν από περίπου 1.700 χρόνια.

Σύμφωνα με την εφορία αρχαιοτήτων του καντονιού Άαργκαου, πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους νομισματικούς θησαυρούς που έχουν βρεθεί ποτέ στην Ελβετία, καθώς αποτελείται από περισσότερα από 4.000 νομίσματα συνολικού βάρους 15 κιλών.

Τα νομίσματα βρέθηκαν σε άριστη κατάσταση και οι εικόνες και τα γράμματα που φέρουν επάνω τους παραμένουν ευδιάκριτες μέχρι και σήμερα.

Ένας ειδικός εξήγησε ότι τα νομίσματα αυτά φέρουν κεφαλές Ρωμαίων αυτοκρατόρων, όπως του Αυρηλιανού και του Μαξιμιανού. Τα πιο πρόσφατα ανάγονται στο 294 μ.Χ.

Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι ο κάτοχός τους τα απέσυρε από την κυκλοφορία λίγο μετά την κοπή τους το 294 μ.X κάτω από αδιευκρίνιστους λόγους, τα έθαψε και δεν επέστρεψε ποτέ για να τα αναζητήσει.

Τα νομίσματα έμειναν κάτω από το χώμα επί 1.700 χρόνια, μέχρι τον περασμένο Ιούλιο, όταν ο καλλιεργητής είδε κάποια από αυτά στην είσοδο της φωλιάς ενός τυφλοπόντικα. Ενημέρωσε την αρχαιολογική υπηρεσία που οργάνωσε μια ανασκαφή στον δεντρόκηπο και βρήκε συνολικά 4.166 μπρούτζινα νομίσματα. Κάποια από τα νομίσματα αυτά ήταν προσεκτικά τυλιγμένα μέσα σε μικρά υφασμάτινα ή δερμάτινα σακουλάκια.

Η αξία τους, την εποχή εκείνη, θα ήταν ίση με τα εισοδήματα δύο ετών ενός μέσου ανθρώπου ενώ η σημερινή τους αξία δεν έχει ακόμη εκτιμηθεί, καθώς "δεν αποτελούσε προτεραιότητα", εξήγησαν οι αρχαιολόγοι.

Με βάση την ελβετική νομοθεσία, αρχαιολογικοί θησαυροί που βρίσκονται κάτω από το έδαφος ανήκουν στην τοπική αυτοδιοίκηση και όχι στον ιδιοκτήτη της έκτασης ή σε αυτόν που τους ανακάλυψε. Έτσι, ο θησαυρός του Ούκεν θα εκτεθεί στο Μουσείο Βιντόνισα του Μπρουγκ, στο καντόνι του Άαργκαου.

Το είδαμε εδώ

Κινεζικά βραχογραφήματα 3.300 ετών ανακαλύφθηκαν στην Αμερική! (Εικόνες)


Επισήμως η ανακάλυψη της Αμερικής έγινε από τον Χριστόφορο Κολόμβο. Όμως ολοένα και περισσότερα αρχαία ευρήματα θα μπορούσαν να ξαναγράψουν την ιστορία.

Αυτή τη φορά οι ερευνητές ανακάλυψαν αρχαία εικονογράμματα χαραγμένα σε βράχους που φαίνεται να έχουν κινεζική προέλευση.

Ο John Ruskamp, ​​ένας συνταξιούχος χημικός και ερασιτέχνης ερευνητής από το Ιλινόις, ανακάλυψε τις ασυνήθιστες ενδείξεις, ενώ περπατούσε στο Εθνικό μνημείο πετρογλυφικών στο Albuquerque του Νέου Μεξικού, σύμφωνα με την dailymail.



Ισχυρίζεται ότι οι αρχαίοι άνθρωποι από την Ασία ήταν παρόντες στην Αμερική γύρω 1300 π.Χ. - σχεδόν 2.800 χρόνια πριν από τα πλοία του Κολόμβου φτάσουν στο Νέο Κόσμο το 1492.

Οι συναλλαγές που πραγματοποιούνταν μεταξύ της Ανατολικής Ασίας και του Νέου Κόσμου, εκατοντάδες χρόνια πριν τον Χριστόφορο Κολόμβο βεβαιώνεται και από τους αρχαιολόγους μετά την ανακάλυψη μιας σειράς από χάλκινα αντικείμενα που βρέθηκαν στο «Rising Whale» στο ακρωτήριο Espenberg στην Αλάσκα που χρονολογούνται γύρω στο 600 μ.Χ. και τα οποία είναι κινεζικής προέλευσης. Από εκεί ήρθαν οι Ασιάτες όπως υποστηρίζουν οι αρχαιολόγοι.


Ο Ruskamp υποστηρίζει ότι βρήκε κινεζικά βραχογραφήματα σε Νεβάδα, Αριζόνα και αλλού όπως δείχνει και ο χάρτης πάνω.

«Οι αρχαίοι Κινέζοι στη Βόρειο Αμερική δεν είναι κάτι παράλογο», λέει ο  John Ruskamp.

«Ως εκ τούτου τα ευρήματα αυτής της επιστημονικής μελέτης επιβεβαιώνουν ότι οι αρχαίοι Κινέζοι βρέθηκαν στην περιοχή και αλληλεπιδρούσαν με τους ιθαγενείς λαούς περισσότερο από 2500 χρόνια πριν. «Τα μοτίβα των ευρημάτων υποδεικνύουν περισσότερες από μια αποστολές.»


Βραχογραφήματα στην Αριζόνα

Δεν είναι ο πρώτος που ισχυρίζεται ότι οι Κινέζοι ήταν οι πρώτοι που ανακάλυψαν την Αμερική. Ένας συνταξιούχος πρώην κυβερνήτης υποβρυχίου ο Gavin Menzies ισχυρίστηκε ότι ένας στόλος κινεζικών πλοίων έπλευσε προς τη Βόρεια Αμερική το 1421, 70 χρόνια πριν από την αποστολή του Κολόμβου.

Ωστόσο, ο κ Ruskamp πιστεύει ότι η επαφή μεταξύ Κινέζων και ιθαγενών Αμερικανών έγινε σε πολύ παλαιότερο χρόνο.
Ισχυρίζεται ότι έχει εντοπίσει 84 εικονογράμματα που ταιριάζουν με την αρχαία κινεζική γραφή, σε διάφορες τοποθεσίες στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του Νέου Μεξικού, Καλιφόρνια, Οκλαχόμα, Γιούτα, Αριζόνα και Νεβάδα, που χρονολογούνται ως το 3.300 π.Χ.!


Το Μνημείο Πετρογλύφων στο Albuquerque του Νέου Μεξικού.

Λέει ότι πολλά από αυτά έχουν εξεταστεί από εμπειρογνώμονες και φαίνεται ότι οι μορφές γραφής είναι κινεζικές που χρησιμοποιούσαν χιλιάδες χρόνια πριν.
Τα εικονογράμματα φαίνεται να προέρχονται από ένα αρχαίο χειρόγραφο που χρησιμοποιήθηκε από τους Κινέζους μετά το τέλος της δυναστείας Shang.

Ο Ruskamp υποστηρίζει τα βραχογραφήματα εικονίζουν σκυλιά, λουλούδια, ελέφαντα και που που χρονολογούνται στο 500 π.Χ.

Άλλο εικονόγραμμα που βρέθηκε στο Grapevine Canyon στη Νεβάδα, χρονολογείται στο 1,300 π.Χ.!


Τα αριστερά σύμβολα σημαίνουν «επιστρέφουμε όλοι μαζί» όπως υποστηρίζει ο Ruskamp.

Οι απόψεις του αρχίζουν να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από άλλους ακαδημαϊκούς και θυμίζουν κάποιες θεωρίες που προέβαλε ο ερευνητές Δρ Ντένις Στάνφορντ του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν, ο οποίος πίστευε ότι η Βόρειος Αμερική κατοικήθηκε πρώτη φορά από Ασιάτες που ήρθαν κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων.


«Μαζί για 10 χρόνια» φαίνεται να γράφει εδώ σύμφωνα με τον Ruskamp.

Σύμφωνα με το Epoch Times, ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Ruskamp υπήρξε ο Δρ. David Keightley, ειδικός στο Νεολιθικό κινεζικό πολιτισμό στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια. Ο Keightley βοήθησε να αποκρυπτογραφήσουν τα σχέδια που βρέθηκαν λαξευμένα στους βράχους.

Ο Δρ Μάικλ Medrano, επικεφαλής του Τμήματος Διαχείρισης Πόρων στο Εθνικό Μνημείο Πετρογλύφων, μελέτησε επίσης τα βραχογραφήματα που βρέθηκαν από τον Ruskamp, λέγοντας: «Οι εικόνες αυτές δεν φαίνεται να σχετίζονται με τις τοπικές φυλετικές κοινότητες.»

Το είδαμε εδώ