Το μεγαλείο του Παρθενώνα (Video)

Ο Παρθενώνας είναι το τελειότερο οικοδόμημα όλων των εποχών, όπως έχουν παραδεχτεί όλοι οι αρχιτέκτονες παγκοσμίως.

Οι λεπτομέρειες και τα μεγάλα μυστικά του, ήταν γνωστά στον ευρύτερο κόσμο της αρχαιότητας.

Θα μπορούσαν σήμερα να γίνουν γνωστά ώστε να κατασκευαστεί ένας πανομοιότυπος Παρθενώνας;

Πώς οι άνθρωποι εκείνης της εποχής κατείχαν όλες αυτές τις γνώσεις και πώς μπόρεσαν να τις εφαρμόσουν;

Υπάρχουν πάρα πολλά αινίγματα από τα οποία, ελάχιστα εξηγούνται.

Ανακαλύπτω

Shigir Idol: Άγαλμα 10.000 ετών με κρυμμένα μηνύματα για την ανθρώπινη δημιουργία! (Video)

Ένα 10.000 ετών αρχαίο άγαλμα (δύο φορές περίπου παλαιότερο από τις Πυραμίδες της Αιγύπτου) έχει σταλεί στη Γερμανία για περαιτέρω έρευνα.

Το Shigir Idol είναι το αρχαιότερο ξύλινο άγαλμα στον κόσμο και ανακαλύφθηκε την 24η Ιανουαρίου του 1894 σε βάθος 4μ στα ορυχεία της Shigir, στην ανατολική πλαγιά της Μέσων Ουραλίων, περίπου 100 χιλιόμετρα από την Αικατερινούπολη, σύμφωνα με δημοσίευμα της «The Siberian Times.»

Οι έρευνες στην περιοχή έχουν ξεκινήσει εδώ και 40 χρόνια, μετά την ανακάλυψη μιας ποικιλίας προϊστορικών αντικειμένων στο ανοικτό ορυχείο χρυσού. Καλυμμένο με Μεσολιθικά σύμβολα, οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το 2,8 μέτρων άγαλμα είναι μία από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις στην πρόσφατη ιστορία.

Το άγαλμα με τα επτά πρόσωπα μπορεί να ξαναγράψει τα βιβλία της ιστορίας και τους τρόπους σκέψης μας, λένε οι ερευνητές, εικάζοντας ότι τα κωδικοποιημένα μηνύματα που έχουν χαραχθεί πάνω στο άγαλμα περιέχει πληροφορίες σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου και την προέλευση των ανθρώπινων όντων!

Ο καθηγητής προ-Γερμανικών πολιτισμών Thomas Terberger είπε: «Δεν υπάρχει τέτοιου είδους αρχαίας γλυπτικής σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μελετώντας αυτό το είδωλο είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Περιμένουμε τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας στο τέλος του χειμώνα, (αρχές) του επόμενου έτους. »

Ένας άλλος καθηγητής ο Μιχαήλ Zhilin, κορυφαίος ερευνητής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας, εξήγησε: «Μελετάμε το είδωλο με ένα αίσθημα δέους. Είναι ένα αριστούργημα, που μας μεταδίδει μια τεράστια συναισθηματική αξία και δύναμη. Πρόκειται για ένα μοναδικό γλυπτό, δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο στον κόσμο.

«Το άγαλμα καλύπτεται με αχλή μύθου, και καλά κρυπτογραφημένων πληροφοριών. Οι άνθρωποι περνούσαν τη γνώση τους μέσω του Ειδώλου».

Οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι ότι θα μπορέσουν να βγάλουν κάποια σαφή συμπεράσματα για τους ανθρώπους που δημιούργησαν αυτό το αριστούργημα, παρόλο που η λεπτομέρειες του κώδικα εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο για τον σύγχρονο άνθρωπο.

Ανακαλύπτω

Βρέθηκε αρχαίος τάφος στην Αίγυπτο -Οι πολύχρωμες και λεπτομερείς τοιχογραφίες (Εικόνες)

Εναν πολύχρωμο αρχαίο τάφο αποκάλυψαν οι αρχαιολόγοι στην Αίγυπτο, σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση του Αιγυπτιακού Υπουργείου Αρχαιοτήτων.

Οπως ανακοινώθηκε την Τρίτη 10 Μαρτίου 2015, μία κοινή προσπάθεια μεταξύ του υπουργείου και του αμερικανικού Ερευνητικού Κέντρου στην Αίγυπτο οδήγησε στην ανακάλυψη δύο τάφων.

Οι ερευνητές βρήκαν το νέο τάφο σχήματος Τ στο Λούξορ, μια πόλη στο Νείλο στην κεντρική Αίγυπτο. Ο τάφος ανήκει στον Σα-Μουτ, έναν άνθρωπο που πιθανότατα έζησε στη 18η δυναστεία του Νέου Βασιλείου, ή μεταξύ 1543 π.Χ. και 1292 π.Χ., σύμφωνα με το αιγυπτιακό υπουργείο Αρχαιοτήτων.

Ο Σα-Μουτ και η σύζυγός του, Τα-Καχίτ, απεικονίζονται στις όμορφες και πολύχρωμες παραστάσεις στους τοίχους του τάφου. Ο τάφος έχει επίσης μια αίθουσα και ημιτελείς πλάγιους θαλάμους, σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου.

Ο νέος τάφος βρίσκεται ανατολικά ενός άλλου τάφου που αποκαλύφθηκε νωρίτερα αυτό το μήνα. Οι δύο τάφοι είναι πιθανό να προέρχονται από την ίδια χρονική περίοδο και να μοιράζονται την ίδια είσοδο, ανέφερε το υπουργείο.

Από τους δύο, ο πρώτος τάφος που ανακαλύφθηκε, ανήκει σε έναν άνδρα που ονομάζεται Αμενχοτέπ, γνωστός και ως Rebiu. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, υπηρέτησε ως ιερέας του θεού Άμμωνα, σύμφωνα με τον Υπουργό Αρχαιοτήτων Μαμντούχ Ελ Νταμάτι.

Οσο για το δεύτερο τάφο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, οι ερευνητές αναφέρουν ότι έχει συληθεί, γεγονός που κατέστρεψε μέρος της τοιχογραφίας και των κτερισμάτων που βρέθηκαν μέσα του.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ο Δισκοβόλος του Μύρωνα

Ο Δισκοβόλος, χάλκινο έργο του γλύπτη Μύρωνα, χρονολογείται γύρω στο 450 π.Χ. και είναι από τα πρώτα έργα στην ιστορία της τέχνης που απεικονίζει τον αθλητή σε στιγμιαία στάση.

Παρόλο που το πρωτότυπο έργο έχει χαθεί, τα μαρμάρινα ρωμαϊκά αντίγραφα που σώθηκαν ως τις μέρες μας – με πιστότερο αυτό του λεγόμενου Δισκοβόλου Lancelloti

Σε συνδυασμό με την περιγραφή του Λουκιανού, οδήγησαν τους μελετητές στην ταύτιση των αντιγράφων με το χάλκινο πρωτότυπο των κλασικών χρόνων.

Ο αθλητής παριστάνεται τη στιγμή που συγκεντρώνει όλες του τις δυνάμεις στην εκτέλεση της βολής. Γέρνει έντονα προς τα εμπρός, στρέφοντας τον κορμό και το κεφάλι προς τα δεξιά, ενώ ταυτόχρονα λυγίζει τα γόνατα.

Το δεξιό του πέλμα πατά σταθερά στο έδαφος, ενώ το αριστερό μόλις που στηρίζεται, με τα πέλματα προς τα έξω. Το δεξί του χέρι, που φέρει το δίσκο, είναι απλωμένο προς τα πίσω, ενώ προκειμένου να ισοζυγίσει το κορμί του ο αθλητής φέρνει το αριστερό προς το γόνατο.

Η συνολική στάση του κορμιού του μαρτυρά την ένταση τις στιγμής, που αποτυπώνεται στις φουσκωμένες φλέβες του και τους κραταιούς μυς. Αντίθετα, το πρόσωπό του παραμένει γαλήνιο τονίζοντας την αυτοσυγκέντρωση του δισκοβόλου για την επίτευξη της καλύτερης δυνατής ρίψης.

Εντυπωσιακή είναι και η δομή του αγάλματος: το επάνω μέρος στρέφει προς τα αριστερά μαζί με το κεφάλι και το κάτω προς τα δεξιά, σε μια κεντρομόλο- κεντρόφυγη κίνηση.

Ο Δισκοβόλος του Μύρωνα είναι αποτέλεσμα προσεκτικής μελέτης του ανθρωπίνου σώματος και αγγίζει τον ρεαλισμό. Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε την ελεύθερη κίνησή του, το έργο διατηρεί ακόμη κάποια αρχαϊκά κατάλοιπα, όπως το γεγονός ότι δεν είναι περίοπτο, αλλά δισδιάστατο, με κύρια όψη την μπροστινή.

Επίσης υπάρχει αμφιβολία για το πού έχει στρέψει το βλέμα του, αλλοι λένε πως κοιτάει τον δίσκο του, άλλοι το κοινό, και άλλοι πως τον βοηθάει στην φόρα και στην αυτοσυγκέντρωση.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Άρης Πουλιανός: Ό,τι δεν θέλουν να ξέρουμε για το σπήλαιο των Πετραλώνων (Video)

Ο Άρης Πουλιανός είναι από την κάστα εκείνη των ανθρώπων που γι' αυτούς γράφουν οι εγκυκλοπαίδειες. Το έργο τους αθόρυβο, πολυετές, κοπιώδες, μα η σημασία του τόσο μεγάλη που η ιστορία έχει φυλάξει αρκετές σελίδες για να την καταγράψει.

"Στην αίθουσα του Θεόφραστου κοιμήθηκα πολλές βραδιές, ήθελα να νιώσω πώς ένιωθαν οι πρώτοι άνθρωποι μέσα στη σπηλιά. Κι έτσι στην αίθουσα του Θεόφραστου έβαλα ξύλινη σκάλα κι απάνω εκεί κοιμόμουνα".

Ο Άρης Πουλιανός έχει συνδέσει το όνομά του με τα Πετράλωνα της Χαλκιδικής και τα υπολείμματα ενός ανθρώπου που έζησε στην περιοχή πριν από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Το όνομα που του έδωσε ο Πουλιανός: αρχάνθρωπος. Ο αρχάνθρωπος των Πετραλώνων.

Μέχρι την ανακάλυψη αυτή ο ελλαδικός χώρος εθεωρείτο από την επιστήμη της παλαιοανθρωπολογίας λευκό σημείο, blank spot, δηλαδή περιοχή όπου κανένα σημαντικό εύρημα δεν είχε βρεθεί που να αποτελεί κρίκο της εξέλιξης στην ιστορία του ανθρώπινου είδους.

Η ανακάλυψη του αρχανθρώπου έγινε τον Σεπτέμβριο του 1960 κι από τότε άρχισαν τα προβλήματα.

"Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκα στην Αθήνα γιατί του Καραμανλή η πρόσκληση το '62 ήταν να 'ρθω να αναλάβω την έδρα της ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στα Πετράλωνα είχε βρεθεί το κρανίο του αρχανθρώπου και φυσικά ήταν το πρώτο εύρημα παλαιού ανθρώπου στον ελλαδικό χώρο και ήταν τμήμα της διατριβής μου, δηλαδή από πού βαστάνε οι Έλληνες. Έτσι και ξεκίνησα. Η καταγωγή των Ελλήνων ήταν το θέμα μου".

Η έρευνα γύρω από το θέμα της καταγωγής των Ελλήνων αποτελεί κόκκινο πανί για την επιστημονική κοινότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και εκτός. Στα σχολικά βιβλία διαβάζουμε πως οι πρόγονοι των Ελλήνων ήταν κάποιοι άλλοι που κατέβηκαν από τον Βορρά εξολοθρεύοντας τους γηγενείς. Αυτό δηλαδή που διαβάζουμε είναι πως κάποιοι Ινδοευρωπαίοι εξολόθρευσαν κάποιους Προέλληνες.

Εδώ, όμως, προκύπτει ένα απλό ερώτημα: αν αυτοί που ήρθαν από τον Βορρά δεν ήταν Έλληνες και αυτοί που ζούσαν εδώ δεν ήταν Έλληνες, τότε τελικώς ποιοι είναι οι Έλληνες;

Η απάντηση στο θέμα γύρω από την καταγωγή των ανθρώπων που κατοικούσαν στον ευρύτερο ελληνικό χώρο φαίνεται να βρίσκεται ακόμα και σήμερα καλά κρυμμένη κάτω από την επιφάνεια της γης.

Ο Άρης Πουλιανός επί σειρά ετών ισχυρίζεται πως η αφροκεντρική θεωρία καταγωγής του ανθρώπου ανατρέπεται με στοιχεία που ο ίδιος έχει φέρει στο φως.
(...)

"Από 'δω βέβαια, όταν μας πέταξαν έξω το 1982, μπήκαν μέσα μερικοί απ' τους καθηγητές της εποχής εκείνης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εξαφάνισαν σιαγόνες ιππαρίων και αλόγων που είχαμε εδώ. Τώρα όταν επανήλθα το 1997 είχαν χαθεί βέβαια".
(...)
"Για πρώτη φορά διαπιστώνω πως εδώ περνάει και τα 700 και το εκατομμύριο χρόνια η ζωή του ανθρώπου μέσα σ' αυτή τη σπηλιά. Άρα ήταν πολύ σημαντική η τομή Α1, γιατί μας βοήθησε να καταλάβουμε από πού ν' αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε.
Σ' αυτό το σημείο βρήκα την πρώτη στάχτη φωτιάς και μου 'δωσε πολύ κουράγιο που απεδείκνυε ότι εδώ μέσα μπήκε άνθρωπος και την άναψε. Αυτή η φωτιά είναι ενός εκατομμυρίου ετών, χιλιάδων ετών...
Έχουμε μία 300 χιλιάδων ετών στη Νίκαια της Γαλλίας σε σπήλαιο, αλλά η αρχαιότερη φωτιά της γης έχει ανάψει εδώ. Αυτή που έχουμε μέσα στο μουσείο".
(...)

Τη σημαντικότητα των ευρημάτων του σπηλαίου των Πετραλώνων δε φαίνεται να συμμερίζεται το επίσημο ελληνικό κράτος. Στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού που αναφέρεται στο σπήλαιο για τον αρχάνθρωπο διαβάζουμε μια χλιαρή περιγραφή των δύο σειρών χωρίς λεπτομέρειες και κυρίως χωρίς χρονολόγηση.

Στον ιστότοπο του Γαιολογικού - Παλαιοντολογικού Μουσείου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο άνθρωπος των Πετραλώνων αποκτά ηλικία 200.000 ετών (!), ηλικία που υπολείπεται τουλάχιστον 500.000 έτη από τη χρονολόγηση που δίνει ο Πουλιανός. Για τον ίδιο τον Πουλιανό δεν δίνεται ούτε η παραμικρή αναφορά, παρότι είναι ο σημαντικότερος ανασκαφέας του σπηλαίου.
(...)

Γιατί, όμως, ο Πουλιανός έχει τόσες αντιπάθειες; Γιατί τόσα χρόνια η πανεπιστημιακή κοινότητα και ο πολιτικός κόσμος τον έχουν σχεδόν επικηρύξει;
"Τι να πω; Είναι φασίστες στο μυαλό. Δε θέλουν πρόοδο εδώ. Και ήρθε εδώ ένας Μοσχοβίτης, όπως έλεγε ο Μαρινάτος παλιά, και τους έκαμε ανατροπή. Τις ανατροπές φοβούνται. Να μη θίξεις αυτά που διδάσκονται".
(...)

Ο Άρης Πουλιανός διέθεσε για υποδομές και έρευνα ολόκληρη την περιουσία του, αλλά και πάνω από μισό αιώνα προσωπικού έργου και το περίεργο είναι πως η επίσημη πολιτεία όχι απλώς δεν το αναγνωρίζει, αλλά και το εχθρεύεται.
(...)

Η διαμάχη είναι μόνο στην επιφάνειά της "επιστημονική", καθώς είναι φανερό πως από πίσω κρύβονται συμφέροντα.
(...)

Όταν ένας πρώην υπουργός Δικαιοσύνης αποκαλεί "εμμονική" τη δικαστική εξουσία, όπως την αποκάλεσε στην περίπτωση του Πουλιανού, τότε είναι φανερό πως το πολίτευμα της χώρας πάσχει.

Ο Πουλιανός έχει περάσει περισσότερο χρόνο στις αίθουσες των δικαστηρίων παρά ανασκάπτοντας κι ερευνώντας. Αυτός ίσως να ήταν και ο σκοπός από την αρχή: η αδρανοποίησή του.

Αυτοί που λένε πως οι ιδέες παλεύονται με ιδέες δεν γνωρίζουν καλά την ελληνική πραγματικότητα...

Η ταινία μικρού μήκους - αφιέρωμα στον ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό που συνέδεσε τ' όνομά του με την έρευνα του Ανθρώπου στην Ελλάδα.

Μια ισχυρή προσωπικότητα κι ένας "μαχητής" των ανακαλύψεων και των αποκαλύψεων, που υπερασπίζεται τις απόψεις του απέναντι στο σύνολο της πολιτικής και πανεπιστημιακής κοινότητας.

Το φιλμ περιέχει ανέκδοτες μαρτυρίες του σχετικά με πρόσφατες έρευνες, αλλά και το ανελέητο κυνηγητό από πολιτικούς και πανεπιστημιακούς.

Πρόκειται για την πρώτη ταινία που η παραγωγή της έγινε από ένα blog (www.olympia.gr), έναν Φορέα (Ανθρωπολογική Εταιρία Ελλάδος) και μια Δημιουργική ομάδα (Elixis).

Η διανομή και διάδοση του φιλμ θα γίνεται μόνο μέσα από τα blogs και θα είναι ελεύθερη περιουσιακών δικαιωμάτων.

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον καθηγητή Άρη Πουλιανό για την εμπιστοσύνη του.

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ζησόπουλος / Ελευθέριος Φυλακτός

Παραγωγή: elixis / olympia.gr / Ανθρωπολογική Εταιρία Ελλάδος

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Συγκλονιστική αρχαιολογική ανακάλυψη: Υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν το παλάτι όπου δικάστηκε ο Ιησούς (Φωτογραφίες)

1/15. Αντιμέτωποι με μία συγκλονιστική ανακάλυψη βρίσκονται το τελευταίο διάστημα οι αρχαιολόγοι οι οποίο υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν τα ερείπια του παλατιού του Ηρώδη όπου ο Πόντιος Πιλάτος δίκασε τον Ιησού Χριστό πριν τη σταύρωσή του.

Τα ερείπια ανακαλύφθηκαν πριν από περίπου δέκα χρόνια από αρχαιολόγους που έκαναν ανασκαφή δίπλα στο μουσείο David στο πλαίσιο εργασιών για την επέκτασή του. Ο αρχαιολόγος  Amit Re’em  δήλωσε στην εφημερίδας ότι μεταξύ των ευρημάτων υπάρχουν οι βάσεις των θεμελίων.

Μετά από χρόνια ερευνών, σύμφωνα με την Washington Post, ιστορικοί και αρχαιολόγοι ισχυρίζονται τώρα ότι είναι σχεδόν σίγουρο πως πρόκειται για το παλάτι του Ηρώδη, που βρισκόταν στη δυτική πλευρά της παλιάς πόλης των Ιεροσολύμων, κοντά στο μουσείο David. Αυτό που δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως  είναι αν όντως σε αυτό το συγκεκριμένο παλάτι έγινε η δίκη του Ιησού.

Η σύγχυση προκύπτει από τις διαφορετικές ερμηνείες των τεσσάρων ύμνων της Κενής Διαθήκης που περιγράφουν την δίκη του Χριστού. Οι υποστηρικτές της άποψης ότι τα ερείπια ανήκουν στο παλάτι του Ηρώδη αναφέρονται ειδικά στον Υμνο του Ιωάννη που περιγράφει πως η δίκη έλαβε χώρα δίπλα σε μια πύλη και ένα πέτρινο μονοπάτι, που οι αρχαιολόγοι ταυτίζουν με το συγκεκριμένο σημείο.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι ρίζες της ταβέρνας στην αρχαία Ελλάδα!

Φαίνεται πως ένα πράγμα που έμεινε αναλλοίωτο στο πέρασμα των αιώνων και που χαρακτηρίζει τους Έλληνες είναι η… ταβέρνα! Ο Αμερικάνος αρχαιολόγος Τ. Λέσλι Σιρ τζούνιορ βρήκε μια αρχαία ελληνική ταβέρνα στην αρχαία αγορά της Αθήνας τη δεκαετία του ΄70.

 Κατάλοιπα από τροφές αλλά και πολλά αγγεία για το κρασί ήταν οι αποδείξεις της ύπαρξης του αρχαίου καπηλειού. Σε ένα πηγάδι που σταμάτησε να λειτουργεί έριχνε ο αρχαίος ταβερνιάρης τα… σκουπίδια του.  Από εκεί πήραμε πολύτιμες πληροφορίες για το φαγητό και το κρασί που προτιμούσαν οι άνθρωποι 2.400 χρόνια πριν. Και οι συνήθειες δεν διαφέρουν πολύ από τις σημερινές.

 Κόκκαλα από αγελάδες, κατσίκες, πρόβατα και γουρούνια, θαλασσινά (αχιβάδες, στρείδια, μύδια) και ψαροκόκκαλα βρέθηκαν στο πηγάδι. Καλό κρασί από την Σάμο, την Λέσβο, την Κόρινθο αλλά και την Αττική έδειξαν οι αμφορείς που ανακαλύφθηκαν.

 Κατσαρόλες, ψησταριές, πιάτα, μπολ, γουδιά, αλατιέρες, ό,τι δηλαδή χρειάζεται ένας ταβερνιάρης για να κάνει τη δουλειά του. Οι συνήθειες δεν άλλαξαν, καθώς οι πελάτες έπιναν πολύ και καλό κρασί, έτρωγαν τους εκλεκτούς μεζέδες και ίσως έπαιζαν και τυχερά παιχνίδια και γι΄αυτό το καπηλειό είχε κακή φήμη.

 Ο κάπελας ίσως ήταν και έμπορος. Πουλούσε κρασί, ξύδι και πυρσούς για το δρόμο. Να βλέπουν οι πελάτες να γυρίζουν σπίτι τους και να φωτίζουν το δρόμο μην τους επιτεθεί κανείς και τους κλέψει το μανδύα.

 Το κρασί το έπιναν αραιωμένο κι ο κάθε πελάτης είχε το δικό του κύπελλο. Μας το λέει ο Βελψίδημος στον «πλούτο» του Αριστοφάνη. «Έχουμε έναν ταβερνιάρη στη γειτονιά κι όποτε μου έρχεται η διάθεση για κανένα κρασάκι πάω κι αυτός – μόνο αυτός – ξέρει πως το θέλω αραιωμένο».

 Ενώ λοιπόν η αριστοκρατία διασκέδαζε στα συμπόσια, ο λαός στις ταβέρνες έπινε κι έτρωγε έστω και βερεσέ! Ήταν βλέπετε πολύ διαδεδομένη η πίστωση στην αρχαιότητα. Κι όταν έπινε κανείς λίγο παραπάνω άρχιζε και τις παληκαριές όπως ο δούλος Παφλαγόνας τον οποίο ο Αριστοφάνης βάζει να λέει τη φράση: «Μόλις φάω παλαμιδοφέτες ζεστές και πιω κρασί σκέτο θα λιώσω εγώ τους στρατηγούς της Πύλου…»

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

«Η φωλιά του λύκου». Ο πιο διάσημος οίκος ανοχής στην αρχαία Πομπηία με τις προκλητικές ερωτικές τοιχογραφίες

Τρελοί αυτοκράτορες, άγριοι πολεμιστές, προκλητικά θεάματα. Αυτές οι εικόνες συνδέονται με την αρχαία Ρώμη.

Πολλοί αυτοκράτορες συνδέθηκαν με ακολασίες και όργια, όπως ο Τιβέριος που λέγεται ότι συμμετείχε σε μυστικά όργια στη βίλα του στο Κάπρι. Τίποτα δεν ήταν αυταπόδεικτο μέχρι να ανακαλυφθεί η θαμμένη πόλη της Πομπηίας και να αποκαλυφθούν τα «ένοχα μυστικά» των Ρωμαίων που παρέμεναν αιώνες θαμμένα.

Η Πομπηία ήταν μία πόλη του 6ου αιώνα π. Χ , η οποία θάφτηκε και διατηρήθηκε σχεδόν ανέπαφη κάτω από την ηφαιστειακή στάχτη μετά την έκρηξη του Βεζούβιου, το 70 π. Χ.

Η Πομπηία βρέθηκε σχεδόν άθικτη

Παρόλο που η Πομπηία αποκαλύφθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα, οι συστηματικές ανασκαφές άρχισαν τον 18ο αιώνα.

Αυτή η μεγάλη καθυστέρηση οφείλεται στο γεγονός ότι οι πρώτες ανασκαφές έφεραν στο φως τοιχογραφίες με τόσο σοκαριστικές και προκλητικές εικόνες που τα ήθη της εποχής δεν μπορούσαν να αποδεχτούν γι ´αυτό και η αρχική αντίδραση ήταν να τα σκεπάσουν πάλι.

Δύο αιώνες αργότερα, οι ανασκαφές συνεχίστηκαν και οι αρχαιολόγοι βρήκαν μια ολόκληρη άθικτη πόλη. Ψωμί σε φούρνους, υπολείμματα τροφής, σώματα γυναικών, αντρών και παιδιών ακόμα και κατοικιδίων που η στάχτη πρόλαβε και κάλυψε, απαθανατίζοντας την έκφραση τρόμου των τελευταίων λεπτών.

Τα εκπληκτικά αυτά ευρήματα βοήθησαν τους επιστήμονες να συνθέσουν το παζλ της ζωής των αρχαίων Ρωμαίων στην Πομπηία, όπως τι επαγγέλματα έκαναν, τι τροφές έτρωγαν, σε τι σπίτια ζούσαν αλλά και τις δραστηριότητές τους.

Οι σοροί των αρχαίων Ρωμαίων βρέθηκαν ανέπαφες στις θέσεις που τους βρήκε ο θάνατος

Ο οίκος ανοχής » η φωλιά του λύκου «

Οι ανασκαφές έφεραν στην επιφάνεια ευρήματα από πολλούς οίκους ανοχής στην αρχαία Πομπηία, όπως π.χ τοιχογραφίες και γκράφιτι ερωτικού περιεχομένου που διακοσμούσαν κάποια κτήρια με πολλά δωμάτια και πέτρινα κρεβάτια.

Ο φαλλός ήταν ένα πολύ συνηθισμένο διακοσμητικό στοιχείο κυρίως για καλοτυχία και η εικόνα του κοσμούσε σπίτια , δρόμους και μαγαζιά.

Ένας από τους πιο γνωστούς οίκους ανοχής ονομαζόταν Lupanare, δηλαδή η φωλιά του λύκου. Επρόκειτο για ένα διώροφο, νεόκτιστο κτήριο.

Εικάζεται ότι ήταν το μοναδικό κτήριο που χτίστηκε αποκλειστικά για να λειτουργήσει ως οίκος ανοχής. Είχε δέκα δωμάτια και ένα μπάνιο.

Κάθε δωμάτιο είχε ένα πέτρινο κρεβάτι με στρώμα όπου η εκδιδόμενη διασκέδαζε τους πελάτες της.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου οίκου ήταν οι ερωτικές τοιχογραφίες.

Κάθε τοιχογραφία απεικόνιζε και μία διαφορετική ερωτική στάση και εικάζεται ότι λειτουργούσαν ως διαφήμιση για τις προσφερόμενες υπηρεσίες. Παρά τον ερωτισμό που αποπνέουν οι εικόνες, στην πραγματικότητα οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές. Η ζωή των γυναικών στη «φωλιά του λύκου» ήταν δύσκολη και πολύ διαφορετική από τις αισθησιακές εικόνες στην τοιχογραφίες.

Τα δωμάτιά τους δεν είχαν παράθυρα, ήταν πολύ μικρά και άβολα και χωρίζονταν από την αίθουσα αναμονής μόνο με κουρτίνες.

Εξάλλου οι περισσότερες από αυτές τις γυναίκες βρίσκονταν εκεί παρά την θέλησή τους και ήταν δούλες, ελληνικής ή ανατολίτικης καταγωγής, που κατέληξαν εκεί. Επειδή ακριβώς προέρχονταν από σκλαβοπάζαρο και δεν είχαν εκπαιδευτεί σε κάποιο άλλο επάγγελμα, φαίνεται αναπόφευκτη η κατάληξή τους στους οίκους ανοχής.

Πέτρινο κρεβάτι σε έναν από τους οίκους ανοχής στην Πομπηία

 Τα «γκράφιτι» των πελατών

Σε αντίθεση με τις εκδιδόμενες γυναίκες, οι πελάτες φαίνεται πως έφευγαν ευχαριστημένοι όπως φαίνεται από τα γκράφιτι που άφηναν στους τοίχους. Υπάρχουν πάνω από 100 επιγραφές στους τοίχους του συγκεκριμένου οίκου.

Μία από αυτές τις επιγραφές λέει: «Εγώ γ…  πολλές κοπέλες εδώ». Σε μία άλλη επιγραφή ο πελάτης καταγράφει την ημερομηνία και αναφέρει: » Στις 15 Ιουνίου ο Έρμερος ήταν εδώ μαζί με τον Φιλέταιρο και τον Κάφισο».

Γενικά οι πλούσιοι δεν επισκέπτονταν τους οίκους ανοχής, αφού είχαν την δυνατότητα να εξαγοράζουν σκλάβες και εταίρες.

Συνεπώς οι τακτικοί πελάτες ήταν απλοί Ρωμαίοι πολίτες. Ευτυχώς για τους αρχαιολόγους, οι πελάτες άφηναν και επιγραφές στους τοίχους για τις τιμές και τις υπηρεσίες που παρέχονταν εκεί.

Έτσι μαθαίνουμε πως δύο φρατζόλες ψωμί και μισό λίτρο κρασί αρκούσαν για τις υπηρεσίες μιας πόρνης.

Φυσικά, οι πελάτες πλήρωναν τον ιδιοκτήτη του οίκου και όχι τις πόρνες.

Ο κατάλογος με τις παρεχόμενες υπηρεσίες απεικονιζόταν στους τοίχους του οίκου

Οι ερωτικές τοιχογραφίες

Ενώ όλα τα ευρήματα από τις ανασκαφές στην Πομπηία εκτίθενται στο μουσείο της Νάπολης, οι ερωτικές τοιχογραφίες αποτέλεσαν μήλο της έριδος όσον αφορά την αξιοποίησή τους.

Το 1819 όταν ο βασιλιάς της Νάπολης, Φρανσουά ο Ά, επισκέφτηκε την έκθεση με τις τοιχογραφίες στο Εθνικό Μουσείο με τη γυναίκα και την κόρη του, σοκαρίστηκε τόσο πολύ από το θέαμα ώστε διέταξε να τα κλειδώσουν σε μια μυστική αίθουσα στην οποία θα είχαν πρόσβαση μόνο » άνθρωποι ώριμοι και αξιοσέβαστοι».

Επί έναν ολόκληρο αιώνα, η αίθουσα ανοιγόκλεινε ως τη δεκαετία του 1960 με τη σεξουαλική επανάσταση οπότε και άνοιξε για το κοινό και πάλι όμως περιστασιακά, μέχρι και την οριστική διευθέτηση του θέματος το 2000, όπου όμως οι ανήλικοι επιτρέπονται μόνο αν συνοδεύονται από ενήλικα ή με γραπτή άδεια.

ΠΗΓΕΣ:

Atlas Obscura, 2014. The Ancient Brothels of Pompeii. 

BBC News, 2006. Pompeii’s erotic past revealed. 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Το μυστήριο ενός εξαφανισμένου αρχαίου κινεζικού πολιτισμού

Ένας σεισμός πριν από 3.000 χρόνια περίπου, μπορεί να ευθύνεται για τη μυστηριώδη εξαφάνιση ενός από τους αρχαιότερους πολιτισμούς της Κίνας, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Ο σεισμός μπορεί να προκάλεσε καταστροφικές κατολισθήσεις, φράζοντας το ποτάμι που αποτέλεσε τη κύρια πηγή νερού του πολιτισμού Sanxingdui και να άλλαξε την αρχική ροή του.

Αυτό, με τη σειρά του, θα είχε ως αποτέλεσμα την μετακίνηση του αρχαίου κινεζικού πολιτισμού πιο κοντά προς τη νέα ροή του ποταμού, αναφέρει ο Niannian Fan, ερευνητής του πανεπιστημίου Tsinghua στο Chengdu της Κίνας, στη παρουσίασή που έκανε την 18η Δεκεμβρίου 2014 κατά την 47η ετήσια συνεδρίαση της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης στο Σαν Φρανσίσκο. 

Αρχαίος πολιτισμός

Το 1929, ένας αγρότης στην επαρχία Sichuan βρήκε λίθους από νεφρίτη και λίθινα αντικείμενα, κατά τη διάρκεια επισκευής αποχέτευσης σε σημείο που βρίσκεται περίπου 40 χιλιόμετρα από το Chengdu. Αλλά η σημασία τους δεν είχε κατανοηθεί μέχρι το 1986, όταν οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν δύο λάκκους με θησαυρούς από τη Εποχή του Χαλκού, όπως λίθους νεφρίτη, περίπου 100 ελεφάντινους χαυλιόδοντες και εκπληκτικά, ύψους 2,4 μέτρων, χάλκινα γλυπτά, που υποδηλώνουν μια εντυπωσιακή τεχνική ικανότητα που δεν υπήρχε πουθενά αλλού στον κόσμο εκείνη την εποχή, δήλωσε ο Peter Keller, γεωλόγος και πρόεδρος του Μουσείου Bowers στη Santa Ana της Καλιφόρνια, το οποίο φιλοξενεί σήμερα μια έκθεση με μερικούς από αυτούς τους θησαυρούς.

Οι θησαυροί, που ήταν σπασμένοι και θαμμένοι σαν να είχαν θυσιαστεί, προέρχονται από ένα χαμένο πολιτισμό, σήμερα γνωστό ως Sanxingdui, μια οχυρωμένη πόλη στις όχθες του ποταμού Minjiang.

«Είναι ένα μεγάλο μυστήριο», δηλώνει ο Keller, ο οποίος δεν συμμετείχε στην παρούσα μελέτη.

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν σήμερα ότι ο χαμένος αυτός πολιτισμός εσκεμμένα αυτοκαταστράφηκε κάπου μεταξύ 3.000 και 2.800 ετών πριν, αναφέρει ο Fan.

«Οι τρέχουσες εξηγήσεις για τους λόγους εξαφάνισης του πολιτισμού αυτού είναι ο πόλεμος και οι πλημμύρες, αλλά και οι δύο δεν είναι αρκετά πειστικές», δηλώνει ο Fan στο LiveScience.

Ωστόσο, πριν από 14 χρόνια περίπου, οι αρχαιολόγοι βρήκαν τα κατάλοιπα μιας άλλης αρχαίας πόλης που ονομάζεται Jinsha, κοντά στο Chengdu. Αν και ο χώρος της Jinsha δεν έδωσε πολλά εντυπωσιακά ευρήματα όπως τα χάλκινα γλυπτά της Sanxingdui, βρέθηκε ένα χρυσό στέμμα με ένα χαραγμένο μοτίβο ψαριών, βελών και πτηνών παρόμοιο με το χρυσό στέμμα που βρέθηκε στο Sanxingdui, είπε ο Keller. Αυτό οδήγησε ορισμένους μελετητές να πιστεύουν ότι οι άνθρωποι από το Sanxingdui μπορεί να είχαν μετεγκατασταθεί στη Jinsha.

Αλλά γιατί εξαφανίστηκε εντελώς ο πολιτισμός τους παραμένει ένα μυστήριο.

Γεωλογικές και ιστορικές ενδείξεις

Ο Fan και οι συνεργάτες του αναρωτήθηκαν εάν ένας σεισμός μπορεί να προκαλέσει κατολισθήσεις, οι οποίες έφραξαν τον ποταμό ψηλά στα βουνά και άλλαξαν την ροή του προς τη Jinsha. Αυτή η καταστροφή μπορεί να μείωσε την παροχή νερού στο Sanxingdui, αναγκάζοντας τους κατοίκους του να μετακινηθούν.

Η κοιλάδα όπου βρίσκεται το Sanxingdui πλημμυρίζει εύκολα, με ψηλούς ενωμένους τοίχους μήκους 7 χιλιομέτρων που ήταν μάλλον απίθανο να είχαν κοπεί από το μικρό ποτάμι που ρέει τώρα μέσα από αυτό, είπε ο Fan.

Και μερικά ιστορικά αρχεία υποστηρίζουν αυτή την υπόθεσή τους. Το 1099 π.Χ., οι αρχαίοι συγγραφείς κατέγραψαν σεισμό στην πρωτεύουσα της δυναστείας Zhou, στην επαρχία Shaanxi, λέει ο Fan. Αν και εκείνο το σημείο απέχει περίπου 400 χιλιόμετρα από την ιστορική περιοχή του Sanxingdui, ο πολιτισμός τους δεν είχε αναπτύξει την γραφή τη δεδομένη χρονική στιγμή. Έτσι είναι δυνατόν το επίκεντρο του σεισμού να ήταν στην πραγματικότητα κοντά στο Sanxingdui - αλλά απλά δεν καταγράφηκε εκεί, δηλώνει ο Fan. Γεωλογικά στοιχεία δείχνουν επίσης ότι ένας σεισμός σημειώθηκε στην ευρύτερη περιοχή πριν από 3.330 και 2.200 χρόνια, προσθέτει.

Περίπου την ίδια εποχή, γεωλογικά ιζήματα δείχνουν ότι συνέβησαν μαζικές πλημμύρες και έγγραφο της μεταγενέστερης δυναστείας των Han, γνωστό ως «Το Χρονικό των Βασιλέων του Shu», καταγράφει αρχαίες πλημμύρες που προέρχονταν από το βουνό, σε σημείο που δείχνει ότι η ροή του ποταμού έχει αλλάξει κατεύθυνση, αναφέρει ο Fan. (Περίπου 800 χρόνια αργότερα, οι κάτοικοι του Jinsha έχτισαν ένα τείχος για την πρόληψη των πλημμυρών.)

Το ποτάμι άλλαξε κατεύθυνση;

Τα παραπάνω στοιχεία μαζί με τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ένας μεγάλος σεισμός προκάλεσε μια κατολίσθηση που έφραξε τον ποταμό, αλλάζοντας την κατεύθυνση της ροής του και μειώνοντας τη ροή του νερού προς το Sanxingdui, δηλώνει ο Fan.

Αλλά αν έγινε αυτό, πού ακριβώς άλλαξε η ροή του ποταμού; Η ομάδα βρήκε ενδείξεις ψηλά στα βουνά, στη βαθιά και μεγάλη χαράδρα Yanmen, σε ύψος περίπου 3.800 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Ο σημερινός ποταμός διασχίζει τη χαράδρα, η οποία έχει φτιαχτεί από παγετώνες πριν από 12.000 χρόνια περίπου. Ωστόσο, τα αποκαλυπτικά σημάδια της παγετώδης διάβρωσης - σε σχήμα λεκάνης απορροής γνωστή και ως cirques – απουσιάζει μυστηριωδώς από ένα μεγάλο τμήμα της χαράδρας. Η ομάδα υποθέτει ότι ένας σεισμός δημιούργησε μια χιονοστιβάδα που στη συνέχεια κατέστρεψε μερικά από τα cirques πριν από 3.000 χρόνια περίπου.

Σε αυτό το σημείο, η θεωρία εξακολουθεί να βρίσκεται σε πολύ θεωρητικό επίπεδο, και απαιτούνται επιπλέον γεωλογικά δεδομένα, δηλώνει ο Fan.

Και ενώ η γεωλογική ιστορία είναι δυνατή, ο Keller αναφέρει ότι δεν απαντά στο βασικό ερώτημα: «Τι ώθησε τους ανθρώπους να καταστρέψουν ολόκληρο τον πολιτισμό τους και να το θάψουν σε δύο λάκκους; Και γιατί δεν επανεμφανίστηκε στη Jinsha;».

Πηγή: T. Ghose, LiveScience

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Ανακαλύφθηκε συναγωγή που κήρυξε ο Χριστός!

12/2014. Μια ιστορική ανακάλυψη πραγματοποιήθηκε από Ισραηλινούς Αρχαιολόγους στην πρώην πόλη Μάγδαλα, μια παραλιακή πόλη της Γαλιλαίας και πατρίδα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι Ισραηλινοί αρχαιολόγοι βρήκαν την συναγωγή όπου κήρυξε ο Ιησούς Χριστός, και μια από τις επτά που καταστράφηκαν από τους Ρωμαίους το 67 η 68 μ.Χ.

Επίσης σε ένα από τα πετρώματα που βρίσκεται στον τοίχο της Συναγωγής, απεικονίζεται σκαλιστή και η αρχαιότερη μενόρα που βρέθηκε ποτέ.

Τέλος στο μέσο της Συναγωγής βρέθηκε ένας ογκόλιθος που χρησιμοποιούταν για το γράψιμο αλλά και πιθανότατα για την ανάγνωση της Τορά.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Tο μυστήριο με τα ανίκητα σπαθιά των Βίκινγκς! (Video)

Κοντά στη λύση του μυστηρίου, που έκανε τα σπαθιά των Vikings σχεδόν ανίκητα στη μάχη, βρίσκονται ερευνητές.

Τα λιγοστά πανίσχυρα σπαθιά, τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα, είναι κατασκευασμένα από τόσο καθαρό μέταλλο που ακόμα και οι αρχαιολόγοι αδυνατούν να πιστέψουν πώς ένας σιδηρουργός το δημιούργησε πριν από τόσα χρόνια, ενώ σε όλα τους είναι χαραγμένη η λέξη «Ulfberht». Σύμφωνα μάλιστα με τους ειδικούς, η συγκεκριμένη υπογραφή ίσως και να αποκαλύψει το μυστηριώδη καλλιτέχνη, ο οποίος «τα σφυρηλάτησε με ιδιαίτερα αυξημένη ευφυΐα»!

«Η νέα έρευνα μάς φέρνει πιο κοντά στην “πηγή” των σπαθιών. Στην κάμινο όπου σφυρηλατήθηκαν τα θρυλικά αυτά όπλα», ανέφερε ένας από τους ερευνητές, σημειώνοντας ότι έχουν βρεθεί μόλις 170 Ulfberhts (αν αναλογιστεί κανείς πόσα κατασκευάστηκαν) που χρονολογούνται από το 800 μ.Χ. έως το 1000 μ.Χ.

«Η τεχνολογία για τη δημιουργία ενός τέτοιου μετάλλου δεν είχε εφευρεθεί παρά μόνο μετά από 800 χρόνια», σημείωσε από την πλευρά του ο Alan Williams, από το μουσείο Wallace Collection του Λονδίνου, ο οποίος μελέτησε επίσης τις επαναστατικές λεπίδες των σπαθιών. «Ο κατασκευαστής τους είναι μοναδικός και σίγουρα αυτά τα σπαθιά θα ανήκαν στην ελίτ των Βίκινγκς», συμπλήρωσε.

Από την πλευρά του, ο Robert Lehmann, χημικός στο Ινστιτούτο Ανόργανης Χημείας του Πανεπιστήμιου του Ανόβερο, ο οποίος εξέτασε ένα σπαθί Ulfberht που βρέθηκε το 2012 στον ποταμό Weser, στην Κάτω Σαξονία της βορειοδυτικής Γερμανίας, απέκλεισε το ενδεχόμενο το υψηλής περιεκτικότητας σε μαγγάνιο μέταλλο της λεπίδας να προέρχεται από την Ανατολή. 

Εξάλλου και «η λαβή του, κατασκευασμένη από σίδηρο με υψηλή περιεκτικότητα σε αρσενικό, προδίδει την ευρωπαϊκή του προέλευση», ανέφερε, φωτογραφίζοντας το Taunus, βόρεια της Φρανκφούρτης…

Και μπορεί να είναι γνωστό ότι ορισμένα μοναστήρια της περιοχής κατασκεύαζαν όπλα, ωστόσο το όνομα Ulfberht δεν βρέθηκε πουθενά στα αρχεία τους…

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι κατά τη διαδικασία της σφυρηλάτησης του σιδήρου, το μέταλλο πρέπει να θερμαίνεται σε 3.000 βαθμούς Fahrenheit ώστε να υγροποιηθεί, επιτρέποντας στο σιδερά να αφαιρέσει τις ακαθαρσίες, γνωστές και ως «σκουριά». Παράλληλα, εμπλουτίζεται με άνθρακα προκειμένου το μέταλλο να γίνει ισχυρότερο.

Παρόλα αυτά, η μεσαιωνική τεχνολογία δεν επέτρεπε το σίδερο να θερμαίνεται σε μια τόσο υψηλή θερμοκρασία, με αποτέλεσμα η σκουριά να απομακρυνόταν με σφυροκόπημα, μια εξαιρετικά λιγότερο αποτελεσματική μέθοδος.

Τα σπαθιά του Ulfberht, όχι μόνο δεν έχουν ίχνος σκουριάς, αλλά περιέχουν τριπλάσιο άνθρακα από μέταλλα εκείνης της εποχής...

Το μέταλλό τους ονομάστηκε πολύ αργότερα crucible steel (λόγω των δύο ειδικών σύγχρονων και περίπλοκων μεθόδων κατασκευής του), ενώ οι κατάλληλοι κλίβανοι, ικανοί να θερμάνουν το σίδηρο σε τόσο μεγάλη θερμοκρασία, εφευρέθηκαν κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης.

«Είναι το πιο περίπλοκο πράγμα που γνωρίζω στη συγκεκριμένη τέχνη», ανέφερε ο Richard Furrer, διεθνούς φήμης σιδηρουργός…

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω