Noam Chomsky: Χάνεται η δημοκρατία στην Ευρώπη

Ιούνιος 2013

Λάβρος κατά της πολιτικής που εφαρμόζει η Ευρώπη, εμφανίστηκε ο Αμερικανός καθηγητής Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας, Noam Chomsky, χαρακτηρίζοντάς την αποτυχημένη.

Η δημοκρατία χάνεται σταδιακά στην Ευρώπη, προειδοποίησε, ως συνέπεια της μετατόπισης του κέντρου βάρους «από πολιτική στην οικονομία, όπως εξήγησε κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε εκδήλωση του Global Media Forum της Deutsche Welle στη Βόννη.

«Η αντιπροσώπευση εξαντλείται -στην Ευρώπη προσφάτως ενώ στις ΗΠΑ σχεδόν εξ υπαρχής -στην εκπροσώπηση οικονομικών συμφερόντων. Μόλις του 1/10 του 1%, στην κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας, καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει. Αυτό σημαίνει πως καθορίζουν την πολιτική. Έτσι η δημοκρατία μετατρέπεται σε πλουτοκρατία», εξήγησε ο αμερικανός φιλόσοφος, με συνέπεια, όπως είπε να παρατηρείται μία συνεχής «παρακμή των δικαιωμάτων των πολιτών», μεταδίδει η Deutsche Welle. 

Στις χώρες της κρίσης οι εκλογές δεν παίζουν κανένα ρόλο

Στις ευρωπαϊκές χώρες της κρίσης «οι εκλογές δεν παίζουν πια σχεδόν κανένα ρόλο, ακριβώς όπως και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που διοικούνται από διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα», πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας σκωπτικά πως «η ίδια η Ευρώπη επέλεξε να γίνει έτσι».

«Για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών το ζητούμενο είναι η εργασία. Για τους υπερεθνικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, όμως, το διακύβευμα έγκειται στη μείωση των ελλειμμάτων. Τα ελλείμματα διαμορφώνουν πλέον την πολιτική», συμπλήρωσε.

Ο Νόαμ Τσόμσκι παρατήρησε επίσης πως στις χώρες της κρίσης ήρθαν ξαφνικά στο προσκήνιο τα ασαφή όρια μεταξύ σύγχρονης αριστεράς και δεξιάς ως προς την κατάστρωση πολιτικών, ώστε οι βασικοί ιδεολογικοί διαχωρισμοί να καθίστανται πλέον δυσδιάκριτοι.

Ανέφερε μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την Κύπρο, σημειώνοντας ότι η άρση των διαφορών και η σύγκλιση εν τέλει αριστεράς και δεξιάς έγκειται στο γεγονός ότι «οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεσμεύονται να ακολουθούν προγράμματα μακροοικονομικής φύσης, τα οποία θέτει η Κομισιόν».

Αυτό, όπως επεσήμανε, συνεπάγεται την επιλογή σκληρής λιτότητας και αύξησης των φόρων σε βάθος χρόνου, ανεξαρτήτως «πολιτικού χρώματος».

Ο αμερικανός διανοητής εξέφρασε τέλος την εκτίμηση πως οι χειρισμοί στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης είναι αποτυχημένοι και πως η αναγωγή τους στην αυθεντία διεθνών οργανισμών, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είχε αρνητικές επιπτώσεις.

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Ο αρθρογράφος της Daily Telegraph, Ambrose Evans-Pritchard, σε άρθρο-καταπέλτη για την καταστροφική πολιτική λιτότητας

Ο γνωστός αρθρογράφος της Daily Telegraph, Ambrose Evans-Pritchard, σε άρθρο-καταπέλτη για την καταστροφική πολιτική λιτότητας που επιβληθήκε στην Ελλάδα, καλεί τον επίτροπο Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Όλι Ρεν να παραιτηθεί από τη θέση του!

 Ιούνιος 2013

“Κανείς δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για τα καταστροφικά λάθη που έκανε η τρόικα της ΕΕ και του ΔΝΤ στην Ελλάδα, όπου η νεανική ανεργία μόλις άγγιξε το 58,3%. Κανείς δεν έχει παραιτηθεί, δεν έχει χάσει έστω ένα ημερομίσθιο και δεν έχει αντιμετωπίσει την οποιασδήποτε μορφής λογοκρισία από ένα εκλεγμένο όργανο”, εξηγεί ο αρθρογράφος.

Και τονίζει πως το χειρότερο όλων είναι ότι τα λάθη πολιτικής που έγιναν στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν έχουν διορθωθεί. Κάνοντας ελάχιστες μόνο αλλαγές, η Ευρωζώνη επιμένει στο ίδιο μείγμα των αποτυχημένων υφεσιακών πολιτικών, γράφει.

Και διαπιστώνοντας ότι σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλει το ΔΝΤ, η Ευρώπη θυσίασε την Ελλάδα για να σώσει το ευρώ, ο Ambrose Evans-Pritchard σημειώνει: “Αυτό που βλέπουμε είναι το σχεδόν τέλειο παράδειγμα των όσων πηγαίνουν στραβά με το ευρωπαϊκό project. Δεν υπάρχει μηχανισμός ευθυνών. Κανείς δεν πληρώνει τίποτα”.

Και σύμφωνα με το άρθρο, αυτός που θα πρέπει να πληρώσει αυτή τη φορά, είναι ο Olli Rehn, αφού η τρόικα είναι δικό του “παιδί”. “Εάν ήταν ο υπουργός Οικονομικών ενός δημοκρατικού κράτους, σίγουρα θα έπρεπε να παραιτηθεί”. Και το γεγονός ότι στην Ευρώπη, κανείς δεν παραιτείται, δεν θα πρέπει να τον αποθαρρύνει από το να “πέσει πάνω στο ξίφος του, υπό το αίσθημα της τιμής”.

Και το άρθρο καταλήγει: “Σαν τους Σπαρτιάτες, τους Θηβαίους και τους Θεσπιείς στα στενά των Θερμοπυλών, οι Έλληνες θυσιάστηκαν για να αγοράσει η συμμαχία χρόνο. Αντί για χειροκρότημα, διασύρθηκαν για τις ηρωικές τους προσπάθειες από τους κακά πληροφορημένους Ολλανδούς, Φινλανδούς, Αυστριακούς και Γερμανούς πολιτικούς, οι οποίοι κοίταζαν το δικό τους συμφέρον. Ένα άθλιο επεισόδιο”.

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Γιατί η λιτότητα βλάπτει σοβαρά την υγεία

Από την Ελλάδα ως τις ΗΠΑ οι πολιτικές λιτότητας αποδεικνύεται ότι έχουν άμεσες επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων, κατά τον οικονομολόγο, Ντέιβιντ Στακλερ,  και τον γιατρό, Σανγιάι Μπασού. Στο βιβλίο τους, «Η οικονομία του σώματος: γιατί σκοτώνει η λιτότητα», υποστηρίζουν ότι παρατήρησαν 10.000 περισσότερες αυτοκτονίες και πάνω από ένα εκατομμύριο περισσότερα κρούσματα κατάθλιψης τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ από τότε που οι κυβερνήσεις άρχισαν να εφαρμόσουν πολιτικές λιτότητας.


«Εάν η λιτότητα είχε υποβληθεί σε κλινική μελέτη τότε θα είχε απορριφθεί εξαιτίας των θανατηφόρων συνεπειών που μπορεί να έχει», δηλώνει στο Democracy Now ο Ντ. Στάκλερ ο οποίος υποστήριξε ότι όσες φορές στην ιστορία η υγεία των πολιτών μπήκε στο κέντρο της πολιτικής ανάκαμψης μιας χώρας, τότε αυτή επιτεύχθηκε πιο σύντομα και κράτησε περισσότερο. «Σύμφωνα με την έρευνά μας, κάθε δολάριο που επενδύεται στην δημόσια υγεία αποφέρει τρία δολάρια εθνικού πλούτου», τονίζει.



Όμως, από το 2008 στην Ελλάδα οι δαπάνες υγείας μειώθηκαν κατά 40%, εν πολλοίς για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι που θέτει η τρόικα. Γύρω στους 35 χιλιάδες ιατροί, νοσηλευτές και άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα υγείας έχασαν τη δουλειά τους. Τα νοσοκομεία κατακλύζονται από ασθενείς που αποφεύγουν να εφαρμόζουν βασικούς κανόνες υγείας λόγω των μεγάλων χρόνων αναμονής για προληπτικές ιατρικές εξετάσεις και του κόστους των φαρμάκων. Η βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 40%. Τα κρούσματα του ιού του ΑIDS υπερδιπλασιάστηκαν καθώς περικόπηκε το πρόγραμμα προσφοράς νέων συρίγγων. Μετά την μεγάλη εκστρατεία εξόντωσης των κουνουπιών, επανεμφανίστηκε η ελονοσία, για πρώτη φορά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Οι συγγραφείς του βιβλίου σχολιάζουν ότι κάπου ανάμεσα στα δύο άκρα, την Ελλάδα, που βιώνει μια καταστροφική κρίση της δημόσιας υγείας, και την Ισλανδία, που αναδείχθηκε μια από τις πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου, βρίσκονται οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Εκεί, το 2009, τα μέτρα τόνωσης της οικονομίας διέσωσαν το δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Αλλά πέραν της αύξησης των αυτοκτονιών, υπήρξαν προειδοποιητικά σημάδια πως η κατάσταση της δημόσιας υγείας επιδεινώνεται. Οι συνταγές αντικαταθλιπτικών αυξήθηκαν. Γύρω στις 750 χιλιάδες (ιδίως άνεργοι νέοι) στράφηκαν στον αλκοολισμό. Πάνω από 5 εκατομμύρια έχασαν κάθε πρόσβαση στις υπηρεσίες δημόσιας υγείας, είτε διότι απώλεσαν τις εργασίες τους και δεν μπορούσαν πια να καταβάλουν τις ασφαλιστικές τους συνδρομές στο καθεστώς COBRA που ίσχυε τότε είτε διότι έπαψαν να είναι «επιλέξιμοι» από τις ασφαλιστικές εταιρείες. Οι προληπτικές ιατρικές εξετάσεις μειώθηκαν, καθώς ο κόσμος τις ανέβαλε -ως ότου καταλήξει στα «επείγοντα».

Αργότερα οι ρυθμίσεις που εισήγαγε η αμερικανική κυβέρνηση επεξέτειναν την ασφαλιστική κάλυψη. Αλλά η «κατάσχεση» των 85 εκατομμυρίων δολαρίων που ισχύει από την 1η Μαρτίου, θα περικόψει ως το τέλος του έτους την επιδότηση της διατροφής περίπου 600,000 εγκύων, νεογέννητων και βρεφών. Τα επιδόματα κοινωνικής στέγασης θα περικοπούν κατά 2 δις ως το τέλος του έτους, ενώ 1.4 εκατομμύρια σπίτια εξακολουθούν να βρίσκονται υπό κατάσχεση.

Οι συγγραφείς καταλήγοντας σε συμπεράσματα εφιστούν την προσοχή στα εξής τρία σημεία:

«Πρώτον, μην πλήττετε τη δημόσια υγεία. Αν τα μέτρα λιτότητας ελέγχονταν με τα κριτήρια που ελέγχονται οι φαρμακευτικές ουσίες, θα είχαν απαγορευτεί εδώ και πολύ καιρό λόγω των θανατηφόρων παρενεργειών τους. Κάθε χώρα οφείλει να δημιουργήσει μιαν ανεξάρτητη αρχή «υγειονομικής ευθύνης» όπου επιδημιολόγοι και οικονομολόγοι θα αξιολογούν τις επιπτώσεις των οικονομικών μέτρων στην δημόσια υγεία.

Δεύτερον, αντιμετωπίστε την ανεργία σαν την πανδημία που είναι στην πραγματικότητα. Η ανεργία είναι το βασικό αίτιο της κατάθλιψης, του άγχους, του αλκοολισμού και της τάσης για αυτοκτονία. Στη Φιλανδία και τη Σουηδία ανελήφθησαν πολιτικές πρωτοβουλίες αποτροπής των αυτοκτονιών μέσω της επιδότησης «ενεργητικών» προγραμμάτων επιδότησης της απασχόλησης, στα οποία οι νέοι άνεργοι βοηθιούνταν να επανέλθουν γρήγορα στην αγορά εργασίας. Τα προγράμματα αυτά είχαν σαφή οικονομικά οφέλη.

Τρίτον, στους δύσκολους καιρούς αυξήστε τις δαπάνες στη δημόσια υγεία. Το κλισέ σύμφωνα με το οποίο «μια ουγγιά πρόγνωσης αξίζει όσο μια λίβρα θεραπείας» τυχαίνει να ισχύει. Η τιθάσευση μιας επιδημίας στοιχίζει πολύ ακριβότερα από την πρόληψή της. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η πόλη της Νέας Υόρκης δαπάνησε άνω του 1 δις δολαρίων για να αντιμετωπίσει μια επιδημία ανθεκτικής στα αντιβιοτικά φυματίωσης. Αυτό το εξαιρετικά ανθεκτικό στέλεχος του ιού δημιουργήθηκε από την αδιαφορία της πολιτείας να ελέγξει πως οι φυματικοί, που προέρχονταν από χαμηλά κοινωνικά στρώματα, είχαν τη δυνατότητα να προμηθεύονται τα πάμφθηνα γενόσημα αντιβιοτικά τους και να ολοκληρώνουν την αποθεραπεία τους».

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Γκίντερ Γκρας: "Ντρέπομαι για την υπεροψία της διεφθαρμένης Γερμανίας που εξοντώνει άλλες χώρες"

"Ντρέπομαι όταν η Γερμανία ως υπερχρεωμένη χώρα αναγκάζει άλλες χώρες να ακολουθήσουν μια αυστηρότατη πολιτική λιτότητας", δήλωσε ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας Γερμανός συγγραφές Γκίντερ Γκρας.

Μάιος 2013
Μιλώντας στο τηλεοπτικό δίκτυο Phoenix, όπως αναφέρει η Deutsche Welle, τόνισε πως πρόκειται για περικοπές μέχρι τελικής πτώσης για χώρες όπως η Ελλάδα. «Δεν θα μπορέσουν να ξανασταθούν στα πόδια τους».

Σύμφωνα με την ίδια πηγή, ο Γκίντερ Γκρας επισήμανε πως η Γερμανία είναι μια χώρα που πλήττεται από τη διαφθορά, που εκτείνεται από τον τραπεζικό τομέα μέχρι και τον αθλητισμό.

«Δεν υπάρχει λόγος για μια τέτοια υπεροπτική στάση, όπως την επιδεικνύει η Α. Μέρκελ. Αυτό μας φέρνει εχθρούς (…)», δηλώνει και προσθέτει πως με μια έξυπνη πολιτική, «όπως εκείνη που αναγκάστηκε να ασκήσει σε πολύ πιο δύσκολους καιρούς ένας Βίλι Μπραντ, θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό».

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Γιούργκεν Χάμπερμας: "Η ηγεμονία της Γερμανίας οδηγεί σε καταστροφή - Φέρνει μνήμες Γ' Ράιχ"

Απρίλιος 2013

Σε ευθεία αμφισβήτηση της πολιτικής που εφαρμόζει η Μέρκελ και ο Σόιμπλε στην Ευρώπη προέβη ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς διανοητές, ο Γερμανός Γιούργκεν Χάμπερμας. Τι είπε ο κ. Χάμπερμας; Η πολιτική του Βερολίνου ξυπνά τα φαντάσματα της Ιστορίας εννοώντας φυσικά το Χίτλερ και τις σφαγές των Γερμανών σε βάρος των Ευρωπαικών λαών μεταξύ των οποίων και ο Ελληνικός. Αυτή τη φορά η «σφαγή» γίνεται με οικονομικά όπλα.


Ο χειρισμός της ευρωπαϊκής κρίσης από τη Γερμανία «ξυπνά τα φαντάσματα της Ιστορίας» και απειλεί «να οδηγήσει σε καταστροφή» είπε κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Πανεπιστήμιο της Λουβέν στο Βέλγιο, ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς διανοητές της Ευρώπης, ο (Γερμανός) Γιούργκεν Χάμπερμας, απευθύνοντας παράλληλα έκκληση για μεγαλύτερη «αλληλεγγύη» και «περισσότερη Ευρώπη».

Ο 83χρονος καθηγητής κοινωνιολογίας και φιλοσοφίας- από τους σημαντικότερους εν ζωή εκπροσώπους της νεομαρξιστικής Σχολής της Φραγκφούρτης τόνισε ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία που απολαμβάνει η χώρα του μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο «δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη» και ότι «ο ηγεμονικός ρόλος της Γερμανίας μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή».

Στην πρώτη μέχρι σήμερα μεγάλη ομιλία του για την ευρωπαϊκή κρίση, την οποία επέλεξε να απευθύνει σε απόσταση λίγων μόλιως χιλιομέτρων ανατολικά της βελγικής πρωτεύουσας, ο Χάμπερμας επέκρινε τους χειρισμούς των ευρωπαίων ηγετών, όσο και αυτούς των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και ζήτησε να μετατραπεί η Ευρωπαϊκή Ενωση σε «υπερεθνική δημοκρατία» και η ευρωζώνη «σε πλήρως λειτουργική πολιτική ένωση».

Ο γερμανός διανοητής υποστήριξε ότι η αποσύνδεση των όσων πρέπει να γίνουν σε οικονομικό επίπεδο, από αυτό που θεωρείται πολιτικώς ευφικτό από πλευράς ψηφοφόρων αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη. «Η αναβολή της δημοκρατίας είναι πολύ επικίνδυνη κίνηση», είπε.

«Η κυβέρνηση της Γερμανίας κρατά το κλειδί της τύχης της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα χέρια της», δήλωσε χαρακτηριστικά ο φιλόσοφος, προσθέτοντας:  «το βασικό ερώτημα δεν είναι μόνο αν η Γερμανία είναι σε θέση να αναλάβει πρωτοβουλία, αλλά επίσης το κατά πόσο κάτι τέτοιο είναι προς το συμφέρον της».

«Ο ηγετικός ρόλος που έλαχε σήμερα στη Γερμανία δεν ξυπνά απλώς τα φαντάσματα της Ιστορίας», τόνισε ο γερμανός διανοητής, «αλλά μας βάζει σε πειρασμό να ακολουθήσουμε μία μονομερή, εθνική πορεία, ή ακόμα και να υποκύψουμε στη φαντασίωση ισχύος μιας «Γερμανικής Ευρώπης».
«Εμείς οι Γερμανοί οφείλουμε να έχουμε διδαχθεί από τις καταστροφές του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, ότι η οριστική αποφυγή του διλήμματος ενός ημι- ηγεμονικού στάτους, το οποίο σπανιώς μπορεί να διατηρηθεί χωρίς να διολισθίσει σε συγκρούσεις, είναι προς το εθνικό μας συμφέρον».

Ο γερμανός φιλόσοφος ζήτησε τη ριζική αναθεώρηση της γραμμής που ακολουθεί σήμερα η χώρα του και τη στροφή από τις απαιτήσεις για «σταθεροποίηση» των δημοσιονομικών, συρρίκνωση του κράτους προνοίας και των δημοσίων υπηρεσιών, σε μία πολιτική «αλληλεγγύης», με τις ευθύνες να αναλαμβάνονται από κοινού από το σύνολο της ευρωζώνης, την κοινοτικοποίηση του χρέους και την έκδοση ευρωομολόγων.

Ο Χάμπερμας επεσήμανε ότι ο ενθουσιασμός που τρέφει παραδοσιακά η Γερμανία για την ΕΕ έχει τις ρίζες του στη μετα-ναζιστική προσπάθεια της χώρας για αποκατάσταση της εικόνας της σε διεθνές επίπεδο, μέσω της συμφιλίωσης με τη Γαλλία και τη διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης, υπό την προστασία και την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, έως το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, το 1989.

«Για πρώτη φορά (σσ από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου) ο γερμανικός λαός έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει μία φιλελεύθερη αυτοσυνειδησία», υποστήριξε ο Χάμπερμας, τονίζοντας ωστόσο ότι, «Η συγκεκριμένη επίπονη μεταμόρφωση της πολιτικής νοοτροπίας δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη...» και ότι «Η Γερμανία δεν έχει απλώς συμφέρον, έχει ηθική ευθύνη να ακολουθήσει μία πολιτική αλληλεγγύης». «Αυτό που απαιτείται», είπε ο Χάμπερμας, «είναι μία προσπάθεια συνεργασίας μέσα από μία κοινή πολιτική προοπτική με στόχο την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα στο σύνολο της ευρωζώνης».

Μία τέτοια προσπάθεια απαιτεί τόσο από την πλευρά της Γερμανίας όσο και άλλων χωρών της ΕΕ μία αναδιανομή των πόρων και του πλούτου τους, σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο, προς χάρη του  μακροπρόθεσμου συμφέροντός τους, κάτι που αποτελεί «κλασικό παράδειγμα αλληλευγγύης», όπως χαρακτηριστικά είπε.

Ο Χάμπερμας εκτίμησε ότι η διαρθρωτικές ανισορροπίες μεταξύ χωρών με εντελώς διαφορετικές οικονομίες, οι οποίες βρίσκονται και στο επίκεντρο της κρίσης, είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθούν με την πολιτική που ακολουθείται, καθώς οι κυβερνήσεις προχωρούν σε αποφάσεις «με μοναδικό γνώμονα την εθνική τους οπτική γωνία». «Εως σήμερα η γερμανική κυβέρνηση έχει εμμένει σταθερά σε αυτό το δόγμα», είπε.

Το είδαμε εδώ   

Ανακαλύπτω

Βρετανός καθηγητής: "Παράνομα" τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα

Τι υποστηρίζει ο διακεκριμένος καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο King College του Λονδίνου, Keith Ewing για τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα

Οι Έλληνες θα μπορούσαν να καταγγείλουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τα μέτρα "απαράδεκτης λιτότητας" που τους έχουν επιβληθεί.
Αυτό υποστηρίζει ο διακεκριμένος καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο King College του Λονδίνου, Keith Ewing, που βρίσκεται στην Αυστραλία για σειρά διαλέξεων σε πανεπιστήμια της Μελβούρνης και του Σίδνεϊ.

Σε δηλώσεις του στο "Νέο Κόσμο" ο καθηγητής Ewing υποστηρίζει ότι τα μέτρα που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα είναι "παράνομα και αντισυνταγματικά", τόσο όσον αφορά το ευρωπαϊκό δίκαιο όσο και το ελληνικό σύνταγμα.
"Διεθνείς οργανισμοί και δημοκρατικές κυβερνήσεις θα πρέπει να σέβονται τη νομιμότητα και αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας δεν έγινε" υποστήριξε ο Βρετανός καθηγητής, επικαλούμενος σχετική συνθήκη που υπέγραψαν οι χώρες της ΕΕ το 2008.
Καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα των λαών
"Οι δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ, αναφορικά με τα εργασιακά δικαιώματα των λαών τους δεν ισχύουν πλέον" είπε ο καθηγητής Ewing.
Ο ίδιος αν και παραδέχεται ότι οι πιθανότητες να στεφθεί από επιτυχία τυχόν προσφυγή του ελληνικού εργατικού κινήματος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι περιορισμένες, υπογραμμίζει ότι τα μέτρα που επέβαλε η τρόικα στην Ελλάδα είναι "παράδειγμα προς αποφυγή".
Στη Μελβούρνη ο διακεκριμένος καθηγητής θα δώσει διάλεξη με θέμα το "Ευρωπαϊκό Εργατικό Δίκαιο σε περιόδους κρίσης: Μαθήματα από την Ελλάδα" την Πέμπτη 2 Μαΐου, στα πλαίσιο της σειράς Σεμιναρίων της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτώριας.
Η διάλεξη διοργανώνεται σε αίθουσα του οικήματος του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Ιθακησίων.
Ο καθηγητής Ewing πρόκειται να αναφερθεί στα μέτρα λιτότητας στην Ελλάδα, μετά την παρέμβαση της «τρόικας». Θα εξετάσει ορισμένες από τις αλλαγές που έγιναν υπό το φως της χρηματοπιστωτικής κρίσης και τη νομιμότητά τους, και αν οι υποχρεώσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι σύμφωνες με το Ελληνικό Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Επίσης, θα σχολιάσει τη νομιμότητα της συμπεριφοράς των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και τη συμβατότητα της συμπεριφοράς τους με τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Keith Ewing είναι καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο King College του Λονδίνου.
Εργάστηκε στα Πανεπιστήμια Εδιμβούργου (1978-1983) και του Cambridge (1983-1989) και ως επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα εκπαιδευτικά ιδρύματα στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων των Πανεπιστημίων Σίδνεϊ και Κουίνσλαντ. Είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου Εργασιακών Δικαιωμάτων (μια συνδικαλιστική οργάνωση think tank) και αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Συνδικαλιστικών Δικαιωμάτων.

Το είδαμε εδώ  

Ανακαλύπτω

Το ηχηρό «όχι» της Κύπρου

Η απόρριψη του νομοσχεδίου για το κούρεμα των καταθέσεων από την κυπριακή Βουλή απέδειξε την ανικανότητα και την υποτέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων-Αποθέωση των Κυπρίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης… 
Μαθήματα για το τι σημαίνει προάσπιση των εθνικών συμφερόντων παρέδωσε το βράδυ της Τρίτης 19/03/13 η κυπριακή Βουλή.

Παρά τις διεθνείς απειλές και τις Κασσάνδρες που μιλούν για τρομακτικές συνέπειες, οι Κύπριοι πολιτικοί όρθωσαν το ανάστημα τους και φώναξαν ένα βροντερό «ΟΧΙ» στις ξένες επιβουλές.
Σύσσωμη η κυπριακή πολιτική ηγεσία αντιτάχθηκε στα σχέδια επιβολής μιας νέας μορφής αποικιοκρατίας και έστειλε «αδιάβαστους» τους δήθεν εταίρους μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει καταντήσει να πνίγει τα ίδια της τα «παιδιά».
Το ηχηρό «ΟΧΙ» προκάλεσε όπως ήταν αναμενόμενο την ικανοποίηση των Κυπρίων, οι οποίοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και πανηγυρισμούς.
Ταυτόχρονα, όμως λειτούργησε και σαν τονωτικό του πατριωτισμού των απανταχού Ελλήνων, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια νιώθουν ταπεινωμένοι τόσο από το διεθνή διασυρμό της χώρας, αλλά κυρίως από την ανικανότητα των Ελλήνων πολιτικών που οδήγησε στην υποδούλωση της Ελλάδας. Τα σχόλια που έχουν κατακλύσει τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης είναι ενδεικτικά του κλίματος.
Οι Έλληνες είδαν την κυπριακή απόφαση σαν μία ελάχιστη έστω, αλλά εξαιρετικά βροντερή, αντίδραση στα όσα έχουν υποστεί από την ώρα που η χώρα μπήκε στο Μνημόνιο.
Μια αντίδραση στα όσα καταλογίζονται στους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι πληρώνουν τη «νύφη»..
για την κρίση που κάποιοι άλλοι δημιούργησαν.
Μια αντίδραση για τις χιλιάδες αυτοκτονίες, για τους χιλιάδες άστεγους, για παιδάκια που λιποθυμάνε από την ασιτία, για τους αρρώστους που πεθαίνουν επειδή δεν έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους.
Η Κύπρος απόψε σήκωσε στους ώμους της ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ παράλληλα απέδειξε το πόσο «μικροί» είναι οι Έλληνες πολιτικοί, οι οποίοι όχι μόνο δεν τόλμησαν να αρνηθούν τις ξένες επιταγές, όχι μόνο δεν υπερασπίστηκαν τα εθνικά συμφέροντα, ως άλλωστε όφειλαν, αλλά αντίθετα έδωσαν παραπάνω από όσα τους ζητούνταν, είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία, είτε γιατί δυστυχώς εκτελούσαν εντολές...

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η μείωση του πληθυσμού της γης σε προτεραιότητα σύμφωνα με την UNFPA

Οι υποστηρικτές του ελέγχου του πληθυσμού μιλούν ανοικτά για επιβολή «οικογενειακού προγραμματισμού».

Διατυμπανίζουν πως η μείωση του πληθυσμού θα αποφέρει τεράστια οικονομικά και κοινωνικά οφέλη…!

Γράφει ο Clive Cookson

Όταν ο πλανήτης απέκτησε 7 δισεκατομμύρια κατοίκους τον Οκτώβριο του 2011, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών, τότε το θέμα του πληθυσμού της γης έγινε πιο ενεργά πολιτικό ζήτημα από ό, τι ήταν πριν τουλάχιστον μια γενιά.

Από εκείνο το σημείο ορόσημο, οι υποστηρικτές του ελέγχου του πληθυσμού έχουν καταφέρει να διατηρήσουν το θέμα ζωντανό, με τη βοήθεια μιας σειράς εκθέσεων παρακολούθησης κατά τη διάρκεια του 2012.

Μια από τις πλέον σημαντικές εκθέσεις ήταν η  People and the Planet από την Royal Society, της εθνική ακαδημία επιστήμης του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η έκθεση αυτή, το αποτέλεσμα της οποίας προήλθε από 21-μηνών μελέτη από μια διεθνή ομάδα εργασίας, ζήτησε την ανάληψη παγκόσμιας δράσης για την επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού - σε συνδυασμό με μια «εξισορρόπηση» της κατανάλωσης για να μειωθούν οι ανισότητες μεταξύ των αναπτυσσόμενων και αναπτυγμένων χωρών.

Εκείνη την εποχή, ο John Sulston, πρόεδρος της ομάδας μελέτης, δήλωσε: "Ο πληθυσμός και η κατανάλωση δεν θα πρέπει πλέον να θεωρούν ως ξεχωριστά ζητήματα" Επίσης, στην ομάδα εργασίας ήταν ο Ελίγια Ζουλού, εκτελεστικός διευθυντής του Αφρικανικού Ινστιτούτου για την Αναπτυξιακή Πολιτική, που χαιρέτισε την επανεμφάνιση του ζητήματος  του ελέγχου του πληθυσμού στην αναπτυξιακή ατζέντα μετά από 20 χρόνια απουσίας, όπως δήλωσε.

«Οι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν γι 'αυτό», προσθέτει ο κ. Ζουλού.

Οι πολιτικοί διστάζουν να εισέλθουν στο επίμαχο θέμα της αντισύλληψης, έχοντας επίγνωση των θρησκευτικών απόψεων ότι κάθε νέα ανθρώπινη ψυχή είναι μια ευλογία που δεν θα πρέπει να εμποδίζεται με τεχνητές μεθόδους. Ταυτόχρονα, δυσάρεστες είναι οι αναμνήσεις της αργοπορημένης λήψης μέτρων για τον αναγκαστικό έλεγχο του πληθυσμού στην Κίνα, την Ινδία και αλλού.

Όμως, σύμφωνα με τον κ. Ζουλού, μόνο στην Αφρική, 200 εκατομμύρια γυναίκες χρειάζονται κάποιον οικογενειακό προγραμματισμό, αλλά δεν είναι δυνατή η πρόσβαση στον έλεγχο των γεννήσεων εκεί. Η έκθεση της Royal Society  εκτιμά ότι η λήψη προσβάσιμου οικογενειακού προγραμματισμού σε όλο τον αναπτυσσόμενο κόσμο θα κοστίσει 7 δισ. δολάρια το χρόνο. Ισχυρίζεται επίσης πως αυτό το ποσό  είναι «εξαιρετικά μικρό» σαν  τιμή σε σχέση με τον συνολικό προϋπολογισμό  βοήθειας και «σε σχέση με το κόστος της αδράνειας».

Η καθολική πρόσβαση σε εθελοντικό οικογενειακό προγραμματισμό θα πρέπει να συμπληρωθεί από μια παγκόσμια πρωτοβουλία για τη βελτίωση και την επέκταση της εκπαίδευσης των κοριτσιών, τα οποία θα αυξήσουν τη ζήτηση για τον έλεγχο των γεννήσεων. Το μέτρο της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά θα κόστιζε  34 δισ. $ το χρόνο, αναφέρει η έκθεση.

Την ίδια στιγμή, η Royal Society επέστησε την προσοχή στις ανισότητες στην κατανάλωση πόρων. Για παράδειγμα, η ενέργεια και η κατανάλωση νερού ανά κεφαλή είναι 50 φορές μεγαλύτερες στο βιομηχανοποιημένο κόσμο από ό, τι στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες, όπου ο πληθυσμός αυξάνεται ταχύτερα.

Η ανύψωση των φτωχότερων κατοίκων του πλανήτη από την ακραία φτώχεια θα τους οδηγήσει να καταναλώνουν περισσότερους πόρους  - και απαιτούν λιγότερη κατανάλωση από πλουσιότερους ανθρώπους. Διαφορετικά, η πίεση στους πόρους και τις περιβαλλοντικές συνέπειες για τον πλανήτη θα είναι ανυπόφορη.

Για εκείνους που συμμετέχουν στην έκθεση της Royal Society, η έκβαση του Ρίο +20 Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Αειφόρο Ανάπτυξη πέρυσι ήταν μια απογοήτευση, χωρίς ρητές συνδέσεις στο τελικό κείμενο μεταξύ της δυναμικής του πληθυσμού και της αειφόρου ανάπτυξης.

Ο Sir John λέει: "Αυτό το γεγονός είναι παρόμοιο με τον προγραμματισμό ενός πάρτι χωρίς καμία ιδέα για το ποιος είχε προσκληθεί, αλλά σε μια αφάνταστα μεγάλη κλίμακα. Όλες οι μελλοντικές δραστηριότητες για την αειφόρο ανάπτυξη πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την παράλειψη.

«Η Βρετανία πρέπει τώρα να συνεργαστεί με άλλες χώρες για να ενθαρρύνουν την αναγνώριση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων για όλους και να διασφαλίσει ότι οι δημογραφικές αλλαγές (γήρανση, μετανάστευση, αστικοποίηση και ανάπτυξη) είναι κεντρικής σημασίας για τις προβλέψεις των μελλοντικών αναγκών σε νερό, τρόφιμα και ενέργεια."

Η UNFPA, το Ταμείο Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών, τόνισε και πάλι την ανάγκη για καλύτερη πρόσβαση σε οικογενειακό προγραμματισμό στην έκθεση της State of World Population στα τέλη του περασμένου έτους. Εφαρμόστε τον εθελοντικό οικογενειακό προγραμματισμό σε πληθυσμό 222 εκατομμυρίων γυναικών στις αναπτυσσόμενες χώρες που δεν έχουν επί του παρόντος πρόσβαση σε αυτό - με εκτιμώμενο κόστος  8.1 δισ  σε ένα χρόνο - θα αποφέρει τεράστια, κοινωνικά και οικονομικά οφέλη, αναφέρει η έκθεση.

Για αρχή, το κόστος υγείας της μητέρας και του νεογέννητου θα μειωθεί κατά  11.3 δισ $ το χρόνο. Στη συνέχεια, θα υπάρξει ένα ευρύτερο οικονομικό μέρισμα. Σύμφωνα με την UNPFA, το ένα τρίτο της αύξησης στις ασιατικές οικονομίες  μπορεί να αποδοθεί σε μια δημογραφική μεταβολή στην οποία ο αριθμός των ενηλίκων που παράγουν εισόδημα αυξήθηκε  σε σχέση με τον αριθμό αυτών που χρειάζονταν  υποστήριξη και ιατρική φροντίδα. Αυτή η μετατόπιση - μια συνέπεια του οικογενειακού προγραμματισμού - έφερε την αύξηση της παραγωγικότητας, με αποτέλεσμα την ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη.

Ο Babatunde Osotimehin, εκτελεστικός διευθυντής του UNFPA και αναπληρωτής γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, αναφέρεται σε πρόσφατη μελέτη στη μητρική του Νιγηρία, δείχνοντας ότι αν ο δείκτης γονιμότητας μειωθεί κατά μόνο ένα παιδί ανά γυναίκα, η οικονομία της χώρας θα αυξηθεί κατά τουλάχιστον 30 δισ. $ στα επόεμενα 20 χρόνια.

Δηλώνει: "Αυτό ρο δολάριο που επενδύεται, ανά ζευγάρι, ανά έτος, είναι η εκπλήρωση ενός ανθρώπινου δικαιώματος που γίνεται μια οικονομική δύναμη."

Παρά το γεγονός ότι οι χρηματοδοτικοί πόροι που διατίθενται για τον οικογενειακό προγραμματισμό έχουν μειωθεί ελαφρώς τα τελευταία χρόνια, και η χρήση αντισυλληπτικών έχει αυξηθεί παγκοσμίως κατά μόλις 0,1 τοις εκατό το χρόνο, η UNFPA βλέπει σημάδια προόδου. Η σύνοδος κορυφής του Λονδίνου για το ζήτημα του Οικογενειακού Προγραμματισμού το 2012 είδε τις χώρες δωρητές και τα ιδρύματα μαζί να δίνουν υπόσχεση για  2,6 δισ. $ για να εφαρμόσουν στην πράξη οικογενειακό προγραμματισμό σε 120 εκατομμύρια περισσότερες γυναίκες από το 2020.

Η επιμονή της UNFPA ότι «ο οικογενειακός προγραμματισμός δεν είναι προνόμιο αλλά δικαίωμα», επέστησε την έντονη κριτική από ομάδες όπως η Καθολική οικογένεια και το Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ωστόσο, ο κ. Osotimehin έχει καταστήσει σαφές ότι η παγκόσμια εκστρατεία για μεγαλύτερη πρόσβαση στην αντισύλληψη δεν θα εκτροχιαστεί.

Σύμφωνα με τον κ. Osotimehin: "Η παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα έχει μιλήσει. Ο οικογενειακός προγραμματισμός είναι κεντρικής σημασίας για σχεδόν κάθε πτυχή της ανάπτυξης. Εκατοντάδες εκατομμύρια γυναίκες,  άνδρες και νέοι υπολογίζουν σε εμάς για να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους. Δεν πρέπει να τους απογοητεύσουμε».

Financial Times Απόδοση: Ελλήνων Αφύπνιση

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω