Πώς η μουσική μπορεί να επηρεάσει τη διάθεση των παιδιών

Τα ευεργετικά οφέλη της μουσικής στην πνευματική υγεία των παιδιών είναι γνωστά εδώ και πολλές δεκαετίες. 

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ακόμη και σε αθλητικές εκδηλώσεις ακούγεται μουσική για να ξεσηκωθεί το κοινό, ή το γεγονός πως τα νήπια μαθαίνουν το αλφάβητο στα πλαίσια ενός παιδικού τραγουδιού. 

Την ίδια στιγμή οι καταναλωτές κάνουν τις αγορές τους σε μεγάλα πολυκαταστήματα υπό τον ήχο μουσικής ή ακόμη και πολλοί οδοντίατροι χρησιμοποιούν ήρεμες μελωδίες προκειμένου να ηρεμούν νευρικούς και αγχωμένους ασθενείς.

Πράγματι, επιστημονικές μελέτες υποστηρίζουν τη διευκόλυνση της διαδικασίας της εκμάθησης όταν συνοδεύεται με μουσικό ρυθμό, καθώς επίσης η μουσική βοηθά παιδιά και εφήβους με προβλήματα συγκέντρωσης. Την ίδια στιγμή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο ενίσχυσης της απομνημόνευσης, μετατρέποντας τα βαρετά μαθήματα πολλές φορές σε ρυθμούς και στιχάκια που μπορούν να γίνουν ένα διασκεδαστικό τραγούδι.

Μία εξαιρετικά σημαντική πτυχή των ευεργετικών επιδράσεων της μουσικής είναι η αντιμετώπιση του άγχους. Πράγματι, η μουσική είναι τόσο ευεργετική και αποτελεσματική στον περιορισμό του άγχους.

Μία ήρεμη μελωδία μπορεί να μειώσει την ευερεθιστότητα ενός παιδιού και να χαμηλώσει τα επίπεδα των ορμονών του στρες. Στην αντίθετη πλευρά, οι έντονοι ήχοι και οι μελωδίες μπορούν να εντείνουν το αίσθημα του άγχους και του στρες στον οργανισμό.

Σε μία μελέτη στην οποία συμμετείχαν 144 ενήλικοι και έφηβοι οι οποίοι άκουσαν 4 διαφορετικά είδη έντονων μελωδιών δήλωσαν σημαντική αύξηση εχθρικών αισθημάτων, θλίψης, έντασης και κούρασης.

Μία μελέτη για την επίδραση της μουσικής στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης, έδειξε πως όχι απλώς είναι ευεργετική στους καταθλιπτικούς ασθενείς, αλλά βοηθάει επίσης και στη βελτίωση της διάθεσης του ατόμου.

Τα οφέλη της μουσικής είναι αδιαμφισβήτητα, καθώς βοηθά σημαντικά και στη διαδικασία του ύπνου.

Πηγή

Ανακαλύπτω

Έγινα μάνα- να ξεχάσω τα ταξίδια για πάντα;

Πολλές φορές και μόνο η σκέψη πυροδοτεί τύψεις και ενοχές. Η ανάγκη για διακοπές χωρίς τα παιδιά φαίνεται να παίρνει ένα χαρακτήρα εγωιστικό και οι υποχρεώσεις της οικογενειακής ζωής σκανδαλίζουν το μυαλό.

Υπάρχει τελικά η χρυσή τομή ή ο ερχομός ενός παιδιού σηματοδοτεί και το τέλος των ξένοιαστων ρομαντικών εξορμήσεων για το ζευγάρι;

Σε κάθε περίπτωση οι διακοπές χωρίς τα παιδιά δεν υποδηλώνουν αδιάφορους ή ανεύθυνους γονείς, αλλά τη φυσιολογική ανάγκη τους να ξεφύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, να ανανεώσουν τη σχέση τους και να ξεκουραστούν. Ο ρόλος του γονέα απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και αφοσίωση στις ανάγκες των παιδιών και πολλές φορές οι προσωπικές ανάγκες περνούν σε δεύτερη μοίρα. Η διατήρηση μιας καλής ερωτικής και επικοινωνιακής σχέσης μεταξύ των συντρόφων και η προσωπική πληρότητα και ηρεμία είναι σημαντικοί παράγοντες για την ισορροπία μέσα στην οικογένεια. Οι διακοπές χωρίς τα παιδία δίνουν την ευκαιρία για ανανέωση και αυτό μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όπως περισσότερο ύπνο, διασκέδαση χωρίς χρονοδιάγραμμα, χρόνο για τον εαυτό τους και ποιοτικό χρόνο για το ζευγάρι.

Πολλές φορές οι γονείς γίνονται υπερπροστατευτικοί και προβάλλουν τους δικούς τους φόβους στα παιδιά και το λεγόμενο άγχος του αποχωρισμού είναι κάτι που συχνά τους προβληματίζει. Έως το δεύτερο έτος της ηλικίας τους, τα παιδιά έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν δεσμούς ασφάλειας με τους γονείς. Με απλά λόγια είναι σε θέση να συνεχίσουν να νιώθουν ασφάλεια, ακόμα και αν χρειαστεί να τους αποχωριστούν για λίγο, αρκεί να έχουν προετοιμαστεί για αυτό τον αποχωρισμό, να γνωρίζουν τη χρονική διάρκεια και το λόγο. Παράλληλα, η επιβεβαίωση των γονιών στο ότι τα παιδιά μπορούν να τα καταφέρουν και χωρίς την παρουσία τους για κάποιες μέρες, ενισχύει την ανεξαρτησία και την πίστη στον εαυτό τους.

Ουσιαστικά δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, η απόφαση έχει να κάνει αποκλειστικά με τα δικά μας θέλω!

Νικοπούλου Βασιλική- Αλίκη Ψυχολόγος, ΜSc

Ψυχολόγος

Πηγή

Ανακαλύπτω

Τι να παίξετε με το παιδί σας όταν είναι 1 και 2 ετών

Τα παιχνίδια έχουν διπλό ρόλο. Είναι διασκεδαστικά αλλά βοηθούν και στην ανάπτυξη του παιδιού σε διάφορους τομείς. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού είναι πολύ σημαντικά γιατί το ίδιο αλλάζει μήνα με το μήνα. Ας δούμε λοιπόν ποια παιχνίδια είναι καταλληλότερα για μωρά 12-16 μηνών:

Τα παιχνίδια αποκτούν ζωή. Υποκριθείτε ότι το αγαπημένο του αρκουδάκι ή η κούκλα είναι αληθινά και βάλτε τα στις καθημερινές δραστηριότητες. Χορέψτε μαζί τους στο δωμάτιο, πάρτε τα στη βόλτα και κάντε ότι είναι στενοχωρημένο ή χαρούμενο. Έτσι βοηθάτε το παιδί να καταλαβαίνει τα διαφορετικά συναισθήματα και να τα εντοπίζει μέσα από τις δικές σας περιγραφές.

Σπρώχνω, τραβάω. Αν το μωρό σας τραβάει τον εαυτό του για να σηκωθεί, βοηθήστε το να εξασκηθεί με ένα παιχνίδι σπρώξε-τράβα. Ένα πλαστικό κουτί γεμάτο μαλακά παιχνίδια είναι μία καλή επιλογή. Καθώς κρατάει τις γωνίες για στήριξη, εσείς κρατάτε την άλλη πλευρά σταθερή για να μπορέσει να σηκωθεί. Βάλτε αργά το κουτί προς το μέρος σας. Θα αρχίσει να σπρώχνει το παιχνίδι ενώ εσείς θα το τραβάτε απαλά.

Χειροκρότημα. Καθίστε μαζί στο πάτωμα ενώ σας κοιτάζει και πείτε μαζί τραγουδάκια ενώ χτυπάτε παλαμάκια. Έτσι μαθαίνει την έννοια του συντονισμού.

Ποιος κρύβεται εκεί; Τα παιδιά λατρεύουν το κρυφτό ή το να κάνετε ότι εξαφανίζεστε. Βάλτε την πετσέτα πάνω σας ενώ κάνει μπάνιο και τραβήξτε την ώστε να καταλάβει ότι ακόμα κι αν δεν βλέπει κάτι, δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκεί.

Η μαγεία των ήχων. Όλοι οι ήχοι, από το πώς κάνουν τα ζώα μέχρι τις κανονικές λέξεις εξάπτουν τη φαντασία του παιδιού και το βοηθούν να εξελίσσει τις γλωσσικές του ικανότητες.

16-20 μηνών: πάρτι με τσάι. Μία ηλιόλουστη μέρα γίνεται ιδανική επιλογή για τσάι στο πάρκο, όπου το παιδί μαθαίνει πώς να χειρίζεται το νερό, βλέπει ότι η ροή είναι προς τα κάτω και μαθαίνει πώς να συντονίζει τις κινήσεις του.

Τουβλάκια. Είναι τα πρώτα μαθηματικά της ζωής του, καθώς φτιάχνει σχήματα, αντιγράφει τα δικά σας σχήματα προσπαθώντας να λύσει το πρόβλημα.

Συλλέκτης. Μπορεί να αφορά το οτιδήποτε. Βγείτε για μία βόλτα και πάρτε μαζί έναν πλαστικό μικρό κουβά. Ξεκινήστε να συλλέγετε αντικείμενα, όπως πετραδάκια, νομίσματα, φύλλα ή κουκουνάρια.

20-24 μηνών: χορός! Έτσι αναπτύσσει την αίσθηση του ρυθμού, ανακαλύπτει την κίνηση και μαθαίνει τι σημαίνει απαλά βήματα ή τρανταχτά.

Πιάσε με αν μπορείς. Τα δίχρονα λατρεύουν το κυνηγητό και να τα πιάνετε. Ειδικά αν ξέρει ότι, αν το πιάσετε, θα το γαργαλήσετε ή θα κάνετε το λιοντάρι που βρυχάται. Ένας τέλειος τρόπος να αυξήσετε την αντοχή του παιδιού αλλά και τη δική σας!

Πηγή

Ανακαλύπτω

Καλέ, φτυστό ο μπαμπάς του είναι!

Πραγματικά μπορεί να σε τρελάνει αυτό το συμπέρασμα, κυρίως όταν βγάζει μάτι πως το παιδί είναι ολόιδιο η μαμά του!

Το «σε ποιον μοιάζει το μωρό;» είναι μια ερώτηση που συχνά ακούμε από το μαιευτήριο κιόλας. Καμιά φορά τα χαρακτηριστικά του δεν θυμίζουν κανέναν από τους δύο γονείς, ίσως μοιάζει στη γιαγιά ή στον παππού, ενώ ορισμένες φορές μπορεί το νεογέννητο να είναι ολόιδιο η μαμά ή ο μπαμπάς του.

Η αλήθεια είναι ότι όταν γίνεσαι μαμά δεν νοιάζεσαι και πολύ για αυτό. Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι το παιδί σου να είναι γερό και υγιές.

Κι όμως, οι έρευνες λένε ότι εάν το μωρό μοιάζει στον μπαμπά του η μαμά έχει λόγους να είναι παραπάνω χαρούμενη.

Και αυτό γιατί:

1. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα μωρά που μοιάζουν στους μπαμπάδες τους είναι πιο υγιή ενώ μεγαλώνοντας γίνονται πιο ισορροπημένοι ενήλικες.

2. Όσοι πατεράδες κληροδοτούν τα χαρακτηριστικά τους στο παιδί τους έχουν την τάση να ασχολούνται περισσότερο με τη φροντίδα και την ανατροφή του.

Και αυτό γιατί όταν ο πατέρας ασχολείται με το μωρό η υγεία του παιδιού του, παθολογικά και ψυχολογικά, είναι καλύτερη.

Ωθήστε, λοιπόν, τον άντρα σας να ασχολείται και ο ίδιος με το μωράκι σας και να αναλάβει ενεργό ρόλο, είτε το μωρό του μοιάζει είτε όχι.

Σε κάθε περίπτωση βγαίνετε όλοι κερδισμένοι από αυτή την ανεπανάληπτη επαφή και εμπειρία.

Πηγή

Ανακαλύπτω

Πώς λειτουργεί η πειθαρχία σε πολύ μικρές ηλικίες;

Τι είναι αυτό που λειτουργεί ανάλογα με την ηλικία; Η πειθαρχία είναι απαραίτητη για εμάς τους γονείς αλλά και για τα παιδιά, που έτσι μαθαίνουν ποιες συμπεριφορές είναι ακατάλληλες ή επικίνδυνες για τον ίδιο τους τον εαυτό. Είναι μία μακρά διαδικασία, αλλά όταν γίνεται σωστά, αποτελεί μία θετική εμπειρία που βοηθά το παιδί.

Η αρχή της πειθαρχίας. Η θέσπιση ορίων και η ενθάρρυνση της καλής συμπεριφοράς μπορούν να ξεκινήσουν όταν το παιδί είναι ακόμα μωρό. Επειδή όμως έχουν περιορισμένη κατανόηση γλώσσας, μνήμη και προσοχή, οι καλύτερες στρατηγικές στην αρχή είναι περισσότερο για να διαχειριστείτε το κακό που έχει συμβεί, παρά για να του διδάξετε κάτι. Το να του αποσπάτε την προσοχή και να αγνοείτε είναι οι καλύτερες κινήσεις που μπορείτε να κάνετε. Αν, για παράδειγμα, το 4 μηνών μωρό σας ανακαλύπτει πόσο διασκεδαστικό είναι να σας τραβάει τα μαλλιά, απομακρύνετε απαλά το χεράκι του, δώστε του ένα φιλί και κατευθύνετέ το προς ένα παιχνίδι. Αγνοήστε το παιδί όταν πετάει κάτω δημητριακά ή αυτό που κρατά στα χέρια του.

8-12 μηνών. Όταν το μωρό ξεκινά να μπουσουλά, είναι ώρα να θέσετε κάποια όρια. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία θέλουν να εξερευνούν τα πάντα, οπότε αν δεν θέλετε να αγγίξει κάτι, βγάλτε το από το οπτικό του πεδίο και αφήστε κοντά του αυτά που είναι ασφαλή. Καλώς ή κακώς, το ‘όχι’ ή ‘μην το πιάνεις αυτό’ δεν λειτουργεί γιατί δεν κατανοεί τι σημαίνει και γιατί δεν είναι σε θέση να ελέγξει τον εαυτό του ακόμα.

12-24 μηνών. Σε αυτήν την ηλικία, ανθίζουν οι επικοινωνιακές ικανότητες του παιδιού οπότε μπορείτε να αρχίσετε να εξηγείτε τους βασικούς κανόνες, όπως ‘μην τραβάς την ουρά της γάτας’. Τώρα ξεκινούν και οι μικρές κρίσεις ή υστερίες που απαιτούν μία γρήγορα ανταπόκριση από εσάς που δεν περιλαμβάνει τιμωρία ή αυστηρότητα. Κάποια παιδιά χρειάζονται μία αγκαλιά ή κάτι που τα κάνει να ξεχαστούν σε ένα ήρεμο σημείο.

24-36 μηνών. Τα νέα θέματα που προκύπτουν σχετίζονται με την κοινωνικοποίησή του και την ευκολία του να μοιράζεται τα παιχνίδια. Τώρα μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει να ακούει αυτά που του λέτε και να δείχνει ενσυναίσθηση όταν στενοχωρεί ένα άλλο παιδάκι. Το κλειδί είναι να κρατάτε τα πράγματα πολύ απλά.

Πηγή

Ανακαλύπτω

Τα οφέλη της ρεφλεξολογίας στα μωρά

Η ρεφλεξολογία για μωρά και παιδιά προσφέρει πολλαπλά οφέλη. Αυτή η τεχνική είναι διαφορετική από το παραδοσιακό μασάζ.

Βασίζεται σε συγκεκριμένα σημεία πίεσης στα πόδια, στα χέρια και στο πρόσωπο που έχουν επίδραση σε άλλα μέρη και όργανα του σώματος. Ο σκοπός του μασάζ ρεφλεξολογίας είναι να ανακουφίσει τον πόνο και την ταλαιπωρία σε αυτές τις περιοχές.

Η πρακτική της ρεφλεξολογίας στα παιδιά σας μπορεί να βελτιώσει το αναπνευστικό, το πεπτικό και το ανοσοποιητικό τους σύστημα . Απλά πρέπει να κάνετε μασάζ στις αντίστοιχες περιοχές. Με τον ίδιο τρόπο, μπορούμε να εξαλείψουμε το στρες και την ένταση που προκαλείται από την ασθένεια.

Συνιστούμε την εφαρμογή τεχνικών ρεφλεξολογίας τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα. Ακόμη και όταν το παιδί σας δεν αισθάνεται κανένα πόνο ή δυσφορία, αυτός ή αυτή θα αποκομίσει ακόμα τα οφέλη.

Ρεφλεξολογία για μωρά και παιδιά ενισχύει την άμυνα τους και βοηθά στην αποφυγή ασθενειών στο μέλλον.

“Με την εφαρμογή της ρεφλεξολογίας, αυξάνεται η σωματική επαφή μεταξύ γονέων και παιδιών. Και με αυτόν τον τρόπο, ενισχύστε τον συναισθηματικό δεσμό σας. ”

Πηγή

Ανακαλύπτω

«Γι’ αυτό δεν θέλω να τρυπήσω τα αυτιά της κόρης μου»

Ξεκινώντας από το δίλημμα εάν πρέπει ή όχι να τρυπάμε τα αυτιά των παιδιών, μια μητέρα μας μιλάει για την υποχρέωση των γονιών να σέβονται τα παιδιά τους. 

Όταν παρεμβαίνουμε στην εμφάνισή τους, αυτός ο σεβασμός χάνεται μαζί με το δικαίωμα της επιλογής. Μεγαλώνοντας, τα παιδιά μπορούν να διαθέσουν το σώμα τους όπως θέλουν εκείνα, αρκεί να είναι εντός κάποιων ορίων. Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι να στηρίζουμε περήφανοι τις επιλογές τους.

«Γι’ αυτό δεν θέλω να τρυπήσω τα αυτιά της κόρης μου»

«Από τότε που έμαθα ότι είμαι έγκυος στην κόρη μου, συζητάω με πολλές μαμάδες που έχουν κορίτσια. Μία συχνή τους ερώτηση είναι αν θα τρυπήσω τα αυτιά της κόρης μου, όσο είναι ακόμη μωρό. Είναι ένα θέμα που διχάζει τους γονείς, αφού κάποιοι το θεωρούν φυσιολογικό, ενώ άλλοι διαφωνούν κάθετα.

Απ’ ότι φαίνεται, πολλές μαμάδες επιλέγουν να τρυπήσουν τα αυτιά της κόρης τους από μικρή ηλικία. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω τον λόγο. Στη δική μου σκέψη, το να αποφασίσω εγώ για το αν θα τρυπήσει τα αυτιά της, ισοδυναμεί με το να της επιβάλλω τι θα κάνει με το σώμα της, κάτι με το οποίο διαφωνώ. Μπορεί το τρύπημα των αυτιών να είναι μια μόδα, αλλά δεν το θεωρώ αναγκαίο.

Δεν έχω κρατήσει ακόμα την κόρη μου αγκαλιά. Δεν γνωρίζω ποια θα είναι τα ενδιαφέροντά της, τί θα της αρέσει και τί όχι. Γι’ αυτό και μου φαίνεται αρκετά ανόητο να τρυπήσεις τα αυτιά ενός μωρού.

Η δική μου μητέρα, τρύπησε τα αυτιά μου μόλις έγινα 1 έτους. Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Και μέχρι αυτή την στιγμή δεν το είχα σκεφτεί. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα σκουλαρίκια, αλλά δεν τα θεωρώ αναγκαία. Αμφιβάλλω αν θα είχα εξελιχθεί διαφορετικά, αν η μαμά μου δεν επέλεγε να τρυπήσει τα αυτιά μου. Επίσης, δεν θεωρώ ότι το να φοράω σκουλαρίκια από 1 έτους ανέδειξε την ομορφιά μου.

Το ότι παίρνουμε μια απόφαση, όμως, για το σώμα του παιδιού μας σε μια ηλικία που δεν καταλαβαίνει τί συμβαίνει και δεν έχει την δυνατότητα να αρνηθεί, με κάνει να νιώθω άσχημα. Για μένα είναι πολύ σημαντικό να ξέρει η κόρη μου από μικρή ηλικία ότι το σώμα της, της ανήκει. Άρα οποιαδήποτε επιλογή είναι δική της. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να πάρει αποφάσεις που την αφορούν, ούτε καν εγώ που είμαι μητέρα της.

Αν κάποια στιγμή, για παράδειγμα στα 6 της χρόνια μου ζητήσει να τρυπήσει τα αυτιά της, θα δώσω την συγκατάθεσή μου γιατί θα το έχει εκφράσει η ίδια. Μπορεί να είναι μικρή, αλλά θα αποφασίσει εκείνη για τον εαυτό της. Και επειδή, κακά τα ψέματα, το τρύπημα των αυτιών δεν είναι κάτι επικίνδυνο, θα στηρίξω την επιλογή της.

Όταν μεγαλώσει θα ανακαλύψει πόσοι άνθρωποι υπάρχουν που θα θελήσουν να την επηρεάσουν ή να την συμβουλεύσουν σχετικά με την εμφάνισή της. Αυτό το μεταβατικό στάδιο που από παιδί γίνεσαι έφηβη, είναι πολύ σημαντικό. Τα περισσότερα κορίτσια έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και αμφιβάλλουν για την εμφάνισή τους.

Σίγουρα θα βρεθεί στον δρόμο της μια φίλη ή το αγόρι της που θα την παροτρύνουν να κάνει μια αλλαγή στην εμφάνισή της. Θέλω να ξέρει ότι η επιλογή θα πρέπει να είναι καθαρά δική της. Και ό, τι κι αν κάνει πρέπει να την ευχαριστεί.

Οτιδήποτε κι αν αποφασίσει στο μέλλον θα σταθώ περήφανη δίπλα της και θα στηρίξω την επιλογή της. Μπορεί κάποιοι να παραξενευτούν που δεν τρύπησε από μικρή τα αυτιά της. Πιστεύω, όμως, ότι αυτό θα την διδάξει πως δεν πειράζει να είναι διαφορετική και πως δεν είναι αναγκαστικό να ακολουθεί την μόδα, όταν δεν το θέλει η ίδια.

Δεν πρόκειται για το τρύπημα των αυτιών. Πρόκειται για ένα μάθημα ζωής. Δικό μας το σώμα, δικές μας οι επιλογές.»

Πηγή

Ανακαλύπτω