Τα πιο παράξενα κι ενδιαφέροντα στοιχεία για το ανθρώπινο σώμα

Ξέρατε πόσες διαφορετικές μυρωδιές «πιάνει» η μύτη σας και πόσες… πισίνες σάλιου παράγετε; Γιατί το σώμα μας τιμάται 150€ και σε τι χρησιμεύει το μικρό μας δαχτυλάκι; Πόσα χιλιόμετρα αγγεία διατρέχουν το σώμα μας και τι υπάρχει μέσα μας που θα μπορούσε να φτάσει ως την άκρη του γαλαξία και να γυρίσει πίσω; 

Ιδού τριάντα παράξενες κι όμως αληθινές πληροφορίες για το ανθρώπινο σώμα, για να γνωρίσετε (και να εκτιμήσετε) λίγο καλύτερα τις δυνατότητές του.

Η μύτη μας μπορεί να θυμάται ως και 50.000 διαφορετικές μυρωδιές.

Κάθε ώρα, ξεφορτωνόμαστε περίπου 600.000 σωματίδια της επιδερμίδας μας.

Το σώμα ενός ενήλικα αποτελείται από περίπου… 7.000.000.000.000.000.000.000.000.000 άτομα.

Όταν είμαστε βρέφη, έχουμε περί τα 60 οστά περισσότερα σε σχέση με το ενήλικο σώμα μας.

Το σώμα μας διατρέχουν αγγεία συνολικού μήκους 160 χιλιόμετρων.

Ο μέσος άνθρωπος εκκρίνει στη ζωή του τόσο σάλιο, που φτάνει για να γεμίσει δύο πισίνες.

Έχουμε τόσο σίδηρο στον οργανισμό μας, που αν τον συγκεντρώναμε θα μπορούσαμε να φτιάξουμε ένα μεταλλικό καρφί 8 εκατοστών.

Ο ιδρώτας από μόνος του δεν έχει καμία μυρωδιά. Αυτό που τον κάνει να μυρίζει άσχημα είναι τα βακτήρια που βρίσκονται στην εφιδρωμένη περιοχή.

Η αυξημένη τριχοφυΐα συνδέεται και με αυξημένη ευφυΐα.

Τα αυτιά και η μύτη μας δεν σταματούν ποτέ να μεγαλώνουν κατά την διάρκεια της ζωής μας.

Εκτός από μοναδικό δακτυλικό αποτύπωμα, όλοι έχουμε και μοναδικό αποτύπωμα… γλώσσας.

Ο εγκέφαλός μας, όταν είμαστε ξύπνιοι, παράγει αρκετό ηλεκτρισμό για να τροφοδοτήσει έναν ηλεκτρικό λαμπτήρα.

Αν έχετε γαλάζια μάτια, έχετε και περισσότερη αντοχή στο αλκοόλ.

Το ανθρώπινο μάτι μπορεί να διακρίνει ως και 10 εκατομμύρια διαφορετικές αποχρώσεις.

Το βλεφάρισμα των ματιών μας καταλαμβάνει το 10% του χρόνου μας. Με άλλα λόγια, όσο το 10% των «ξύπνιων» ωρών μας, έχουμε τα μάτια μας κλειστά.

Αν το μάτι μας ήταν ψηφιακή κάμερα, θα είχε 576 megapixels.

Τα βακτήρια που ζουν στο σώμα μας ζυγίζουν συνολικά περί τα 1,8 κιλά.

Κάθε μέρα, παράγουμε κατά μέσο όρο… ένα λίτρο μύξας.

Όταν ακούμε μουσική, ο ρυθμός της καρδιάς μας προσαρμόζεται στον ρυθμό του τραγουδιού και τον «μιμείται».

Υπάρχουν ανά πάσα στιγμή περισσότερα βακτήρια στο στόμα μας, απ’ ό,τι άνθρωποι πάνω στη Γη.

Αν συγκεντρώναμε την ενέργεια που δημιουργεί η καρδιά μας για μία μέρα, θα μπορούσαμε να τροφοδοτήσουμε ένα φορτηγό για να οδηγήσει 32 ολόκληρα χιλιόμετρα.

Αν ξεδιπλώναμε τις έλικες του DNA που υπάρχουν συνολικά στο σώμα μας, θα έφταναν μέχρι τον πλανήτη Πλούτωνα και πάλι πίσω στη Γη.

Το μεγαλύτερο μέρος της σκόνης κάτω από το κρεβάτι μας, είναι τα ίδια μας τα νεκρά κύτταρα.

Αν φορτώναμε δεξαμενές με το αίμα που αντλούσε η καρδιά μας κατά την διάρκεια της ζωής μας, θα γεμίζαμε 200 από αυτές.

Για να κάνουμε ένα βήμα, αξιοποιούμε 200 μύες.

Τα χημικά στοιχεία που συναποτελούν το ανθρώπινο σώμα, σύμφωνα με τις τιμές της αγοράς, στοιχίζουν περί τα 150€ συνολικά.

Ο υψηλότερος πυρετός που καταγράφηκε ποτέ ήταν 46,5 βαθμοί Κελσίου.

Οι γευστικοί μας κάλυκες ανανεώνονται κάθε 10 μέρες.

Χωρίς το μικρό δαχτυλάκι, το χέρι μας θα είχε 50% λιγότερη δύναμη.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Έχουμε και... βακτηριακά αποτυπώματα!

Αν νομίζετε ότι το μόνο που αφήνουμε είναι δακτυλικά αποτυπώματα, όταν αγγίζουμε κάτι, ξανασκεφθείτε το. 

Μία νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι αφήνουμε και μια χαρακτηριστική κουστωδία μικροβίων, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μέχρι και για την επίλυση αξιόποινων πράξεων!

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, στο Μπάλντερ, κατόρθωσαν να χαρτογραφήσουν την μοναδική, βακτηριακή, γενετική «υπογραφή» εννέα διαφορετικών εθελοντών, καθώς και να επιβεβαιώσουν ότι το βακτηριακό DNA αντέχει στον χρόνο, στις αλλαγές της θερμοκρασίας και στο φως του ήλιου.

«Ο καθένας από εμάς αφήνει πίσω του μια χαρακτηριστική γραμμή μικροβίων, καθώς διάγει την καθημερινή ζωή του», λέει ο επικεφαλής ερευνητής δρ Νόα Φάιρερ. «Αν και η εργασία αυτή βρίσκεται ακόμα στο προκαταρκτικό στάδιό της, εκτιμούμε ότι τελικά η τεχνική μας θα αποτελέσει ένα πολύτιμο νέο εργαλείο στην υπηρεσία της ιατροδικαστικής έρευνας».

Η επιστημονική κοινότητα έχει συνειδητοποιήσει δεκαετίες τώρα ότι ο άνθρωπος αποικείται από δισεκατομμύρια μικρόβια, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό του σώματός του. Και μελέτες έχουν δείξει ότι οι αποικίες αυτές είναι μοναδικές όχι μόνον για κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, αλλά και για κάθε τμήμα του σώματός του ξεχωριστά.

Ο δρ Φάιρερ και οι συνεργάτες του θέλησαν να μάθουν την έκταση των «αποτυπωμάτων» από τα πιο καλοήθη βακτήρια. Έτσι, πήραν δείγματα από τα πληκτρολόγια και τα «ποντίκια» των ηλεκτρονικών υπολογιστών των εννέα εθελοντών _ και αναλύοντάς τα κατάλαβαν ότι όχι μόνον υπάρχει ένα μοναδικό βακτηριακό «αποτύπωμα» για τον καθένα, αλλά και ότι αυτό είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό.

Σε κάθε έναν από τους εννέα, κατόρθωσαν να αποδείξουν ότι το DNA από τα πληκτρολόγια και τα «ποντίκια» ταίριαζε με το DNA των βακτηρίων που συνέλλεξαν από τα χέρια των εθελοντών και ότι, την ίδια στιγμή, δεν ταίριαζε με κανενός άλλου εθελοντή τα χέρια.

Η τεχνική που επινόησαν είχε ποσοστό επιτυχίας 70-90%, γράφουν οι ερευνητές στο τεύχος της 15ης Μαρτίου της αμερικανικής επιθεώρησης «Proceedings of the National Academy of Sciences» (PNAS).

Η ίδια ερευνητική ομάδα είχε ανακαλύψει σε προγενέστερη ερευνητική εργασία ότι ο μέσος άνθρωπος φέρει περίπου 150 βακτηριακά είδη στα χέρια του, και ότι δύο οποιοιδήποτε άνθρωποι έχουν κοινό μόλις το 13% αυτών των διαφορετικών βακτηριακών ειδών.

«Αμέσως μετά από αυτή την ανακάλυψη, το εύλογο ερώτημα ήταν κατά πόσον θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε ποιος είχε αγγίξει συγκεκριμένα αντικείμενα», λέει ο δρ Φάιρερ. «Και όταν πλέον είδαμε ότι αυτό ήταν εφικτό, θελήσαμε να εξακριβώσουμε εάν το βακτηριακό "αποτύπωμα" έχει διάρκεια _ και πόση είναι αυτή».

Για να απαντήσουν το τελευταίο ερώτημα, οι ερευνητές άφησαν επί 2 εβδομάδες εκτεθειμένα στον αέρα τα βακτήρια που είχαν απομονώσει από τα δείγματα. Παρ' ότι πίστευαν ότι τα βακτήρια θα διασπώνταν, αυτό δεν συνέβη. «Αυτό πραγματικά μας εξέπληξε, διότι δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε πόσο ανθεκτικά είναι τελικά αυτά τα μικροσκοπικά όντα».

Οι ερευνητές κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν την έρευνά τους χάρη στις ταχύτατες εξελίξεις στις τεχνικές και στον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται για την καταγραφή της αλληλουχίας του DNA. Ήδη έχουν αρχίσει ένα μεγαλύτερο ερευνητικό πρόγραμμα, στο οποίο καταγράφουν την αλληλουχία του DNA όλων των μικροβίων που ζουν στο δέρμα, στη μύτη, στα μαλλιά, στα αυτιά και στην πεπτική οδό των ανθρώπων.

Το ανθρώπινο σώμα διαθέτει όλ' αυτά τα μικρόβια επειδή τον βοηθούν να επιτελεί πολλές ζωτικές λειτουργίες _ από την πέψη και τον μεταβολισμό των τροφίμων έως την προστασία από δερματικά νοσήματα. Σε αντίθεση, εξάλλου, με τα μικρόβια που δεν υπάρχουν εκ φύσεως στο σώμα μας, αλλά μας επιτίθενται για να μας αρρωστήσουν, τα φυσικά βακτήρια δεν υποκύπτουν στα συνήθη μέτρα ατομικής υγιεινής. «Οι βακτηριακές αποικίες στις παλάμες μας αποκαθίστανται πλήρως μέσα σε λίγες ώρες, έπειτα από το πλύσιμο των χεριών, όσο καλό κι αν είναι αυτό», έγραψαν οι ερευνητές.

Ανακαλύπτω

Σε λίγο θα ζούμε μέχρι τα 150, υποστηρίζει νομπελίστας επιστήμονας

Η ζωή μέχρι τα 150 δεν είναι πια επιστημονική φαντασία, αντίθετα «βρίσκεται» στο κοντινό μας μέλλον: Τα παιδιά μας θα ζουν κατά μέσο όρο μέχρι τα 120, υποστηρίζει η βραβευμένη με Νόμπελ επιστήμονας Ελίζαμπεθ Μπλάκμπερν.

Η δρ Μπλάκμπερν βραβεύτηκε από την σουηδική ακαδημία το 2009 για την έρευνά της στα τελομερή και την γενετική του γήρατος. Ανακάλυψε ότι τα τελομερή, που προστατεύουν τα χρωμοσώματα και το DNA, μικραίνουν καθώς γερνάμε, ενώ η διαδικασία επιταχύνεται λόγω του στρες. 

Αν μπορέσουμε, χρησιμοποιώντας το ένζυμο τελομεράση να επιβραδύνουμε ή να αναστρέψουμε αυτήν την διαδικασία, τότε θα επεκτείνουμε άμεσα το προσδόκιμο ζωής - κάτι που έχει ήδη γίνει σε πειράματα σε σκουλήκια και μύγες. 

«Αν εξετάσεις τους αιωνόβιους, θα δεις ότι δεν πεθαίνουν από τις κοινές ασθένεις, καρδιακά, καρκίνο, διαβήτη... Απλώς τους "προδίδει" το σώμα τους. Είναι κάτι σαν το σύστημα να μην λειτουργεί πια», λέει η δρ Μπλάκμπερν. 

Μπορεί βέβαια η επιστήμη να είναι πολύ κοντά στο να επεκτείνει την ανθρώπινη ζωή, αλλά οι ανθρώπινες κοινωνίες έχουν πολλά να συζητήσουν και να διευθετήσουν σε σχέση με το ζήτημα. Πρώτα από όλα, οι επιπτώσεις στο συνταξιοδοτικό, λέει μελέτη του London Business School. 

Ακόμα κι αν ο μέσος όρος ζωής επεκταθεί ως τα 100, θα πρέπει να εργαζόμαστε μέχρι τα 79 ή τα 82... Αυτό επίσης μπορεί να σημαίνει ότι θα αναγκαζόμαστε να αλλάζουμε δουλειές και καριέρες δύο και τρεις φορές κατά τη διάρκεια του εργασιακού μας βίου, ενώ η τεχνολογία κάνει μέρα με τη μέρα άλματα που θα πρέπει να παρακολουθούμε.

Κι όλα αυτά, χωρίς να εξετάσουμε τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στον πλανήτη από την πληθυσμιακή αύξηση που θα προκληθεί και ενώ αυτός ήδη έχει καταβληθεί από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. 

Ανακαλύπτω

Προσοχή στον κρύο καιρό – Τι πρέπει να ξέρετε για την αρτηριακή πίεση

Η πίεση του αίματος είναι γενικά υψηλότερη τον χειμώνα και χαμηλότερη το καλοκαίρι. 

Οι χαμηλές θερμοκρασίες κάνουν τα αιμοφόρα αγγεία να συστέλλονται, γεγονός που αυξάνει την αρτηριακή πίεση, επειδή απαιτείται μεγαλύτερη πίεση προκειμένου η ίδια ποσότητα αίματος να διέλθει από μικρότερης διαμέτρου δίοδο (φλέβες και αρτηρίες).

Εκτός από το κρύο, η πίεση του αίματος μπορεί επίσης να επηρεαστεί από μια ξαφνική αλλαγή στον καιρό, όπως μια ξαφνική καταιγίδα. 

Το σώμα σας -και τα αιμοφόρα αγγεία- μπορεί να αντιδράσει σε απότομες αλλαγές στην υγρασία, την ατμοσφαιρική πίεση, τη συννεφιά και τον άνεμο με τον ίδιο τρόπο που αντιδράει στο κρύο. 

Αυτές οι μεταβολές στην πίεση του αίματος που σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες είναι πιο συχνές σε άτομα ηλικίας 65 ετών και πάνω.

Άλλες αιτίες της εποχιακής υπέρτασης (υψηλή αρτηριακή πίεση) περιλαμβάνουν την αύξηση του σωματικού βάρους και τη μειωμένη σωματική δραστηριότητα, που παρατηρείται στους περισσότερους ανθρώπους το χειμώνα. 

Αν έχετε ήδη υπέρταση, συνεχίστε να παρακολουθείτε τις μετρήσεις της αρτηριακής σας πίεσης, καθώς αλλάζει ο καιρός και οι εποχές και μιλήστε με το γιατρό σας. 

Εκείνος μπορεί να συστήσει κάποια αλλαγή στη δοσολογία του φαρμάκου που ενδεχομένως παίρνετε για την πίεση ή να σας καθοδηγήσει προς μία εναλλακτική φαρμακευτική αγωγή.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Μην κάνετε ποτέ αλλαγές στα φάρμακά σας χωρίς να ενημερώσετε πρώτα το γιατρό σας.

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Σοκ: Τι έχουμε όλοι μέσα στο σπίτι και προκαλεί καρκίνο;

Στοιχεία σοκ φέρνει στο φως μία βρετανική έρευνα. Κάτι που όλοι έχουμε μέσα στο σπίτι μας συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου. Ο λόγος για τα αρωματικά κεριά και γενικώς αποσμητικά χώρου.

Η έρευνα έθεσε στο μικροσκόπιο επί πέντε ημέρες έξι σπίτια με ίδια χαρακτηριστικά στο York της Βρετανίας. Τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά για τα σπίτια που χρησιμοποιούσαν αρωματικά προϊόντα... Συγκεκριμένα, σε τρία σπίτια που οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν περισσότερο αποσμητικά χώρου εντοπίστηκε λιμονένιο, μία ουσία που δίνει μυρωδιά εσπεριδοειδών σε κεριά και προϊόντα καθαρισμού.

Οπως αναφέρει η έρευνα το λιμονένιο από μόνο του είναι ακίνδυνο αλλά όταν έρχεται σε επαφή με το όζον στον αέρα δημιουργεί φορμαλδεϋδη, ένα χημικό που θεωρείται καρκινογόνο.

Αναλύοντας την αντίδραση σε εργαστήριο, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι κάθε δύο μόρια λομινενίου μπορούσαν να παράγουν ένα μόριο φορμαλδεΰδης.

Οι ειδικοί που έκαναν την έρευνα προειδοποιούν ότι αν τα σπίτια δεν αερίζονται συχνά, ακόμα και τις κρύες ημέρες του χειμώνα, τα επίπεδα φορμαλδεΰδης μπορούν να φτάσουν σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Πρότειναν ωστόσο μία ακόμη λύση. Με τη βοήθεια ομάδας εμπειρογνωμόνων από το BBC, διαπίστωσαν ότι αν έχουμε φυτά στο σπίτι, όπως η λεβάντα, μειώνεται το ποσοστό φορμαλδεΰδης στον αέρα, καθώς την απορροφούν!

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η πρώτη ανοιχτή διαδικτυακή πλατφόρμα νομικής πληροφόρησης στην Ελλάδα είναι πια γεγονός!

Το lawspot.gr ξεκίνησε από μία παρέα τεσσάρων νέων Ελλήνων δικηγόρων και μηχανικών υπολογιστών, που επέλεξαν να μείνουν στην Ελλάδα απορρίπτοντας επαγγελματικές προτάσεις από την California.

Το lawspot.gr προσφέρει, χωρίς κόστος, ενημερωμένη, έγκυρη και άμεση πληροφόρηση για τη νομοθεσία και τις εξελίξεις που αφορούν την καθημερινότητά μας.

Στο website οι επισκέπτες θα μπορούν να βρουν απλά διατυπωμένες πληροφορίες σχετικά με νομικά ζητήματα και τη δυνατότητα εύρεσης σχετικών δικηγόρων.

Ταυτόχρονα, παρέχει στους δικηγόρους εργαλεία νομικής έρευνας, καθώς και ένα οργανωμένο περιβάλλον για την επαγγελματική προβολή και επικοινωνία με τους πολίτες.

Ανακαλύπτω

Ελάχιστες οι προσμίξεις στο DNA των Ελλήνων εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια!

Εξαιρετικά ενδιαφέροντα στοιχεία για τη γενετική σύσταση των Ελλήνων, είτε ζούσαν εντός των ορίων της μητροπολιτικής Ελλάδας είτε στον Πόντο, στην Ιωνία και την Καππαδοκία, απέδωσαν οι πολύχρονες έρευνες του ομότιμου καθηγητή γενετικής Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδη. 

Ο καθηγητής εντόπισε τη γενετική υπογραφή Ελλήνων σε περιοχές της Ευρώπης όπου είχε σημειωθεί ελληνικός αποικισμός, ενώ μελετώντας το προσφυγικό χωριό Πλατύ Ημαθίας κατέρριψε μύθους όπως ότι οι Έλληνες έχουν γενετική ομοιότητα με Τούρκους και Βούλγαρους, ή ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι.

Το pontos-news.gr συνομιλεί με τον ομότιμο καθηγητή του Τομέα Γενετικής Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη.

Παρά τα σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς των Ελλήνων από τους Τούρκους σε αρκετές περιοχές του ελλαδικού χώρου, το ποσοστό ετερομιξίας (προσμίξεων) του γενετικού στοιχείου (DNA) των Ελλήνων με μη καυκάσιες φυλές από την Παλαιολιθική Εποχή μέχρι σήμερα φθάνει μόλις το 2%. Είναι μάλιστα πολύ μικρότερο σε σύγκριση με άλλους πληθυσμούς της Μεσογείου, όπως για παράδειγμα οι Ισπανοί, των οποίων η πρόσμιξη με τους Άραβες φτάνει στο 8% του DNA τους.

Η γενετική σύσταση των προσφυγικής καταγωγής Ελλήνων της Ανατολής (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Καππαδόκες) δεν παρουσιάζει στατιστικά καμία σημαντική διαφορά με το DNA των μη προσφυγικής καταγωγής Ελλήνων. Έχει όμως τεράστια διαφορά με αυτό των Τούρκων, παρά τη γειτνίαση Ελλήνων και Τούρκων σε πολλές περιοχές πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Αντιστοίχως, οι νεοπρόσφυγες Πόντιοι από τη Γεωργία έχουν παρόμοια γενετική σύσταση με τους κατοίκους της μητροπολιτικής Ελλάδας και πολύ διαφορετική από εκείνους της Γεωργίας.

Η μελέτη στο Πλατύ Ημαθίας

Τον οποιονδήποτε ισχυρισμό ότι οι προσφυγικής καταγωγής Έλληνες της Ανατολής έχουν προσμίξεις στη γενετική τους σύσταση με τους Τούρκους, ή οι γηγενείς Έλληνες Μακεδόνες με τους Βούλγαρους, καταρρίπτει η έρευνα που έκανε ο Κ. Τριανταφυλλίδης στο Πλατύ Ημαθίας. Το χωριό κατοικείται σήμερα σε ποσοστό 90% από Πόντιους και Καππαδόκες και κατά 10% από γηγενείς Έλληνες.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του καθηγητή, το DNA των κατοίκων του συγκεκριμένου χωριού παρουσιάζει μεγάλη γενετική ομοιότητα με αυτό των υπόλοιπων κατοίκων της Ελλάδας και ελάχιστη με τη γενετική σύσταση Τούρκων και Βούλγαρων.

Ένας άλλος μύθος που κατέρριψε η έρευνα του κ. Τριανταφυλλίδη, είναι οι όποιοι ισχυρισμοί ότι οι Πομάκοι είναι Τούρκοι. «Από την έρευνα τεκμηριώνεται ότι οι Πομάκοι είναι γηγενής πληθυσμός, ο οποίος ζούσε τα τελευταία 2.500-3.000 χρόνια στην οροσειρά της Ροδόπης», μας λέει.

Αποδείχθηκε γενετικά ότι οι Πομάκοι έχουν μεγάλη σχέση με τους Έλληνες και τους Βούλγαρους και ελάχιστη με τους Τούρκους.

Ελληνική γενετική «υπογραφή» στις αποικίες

Ακόμα και σήμερα, μετά από περισσότερα από 2.500 χρόνια, ανιχνεύεται η γενετική υπογραφή των Ελλήνων στις αποικίες της Αρχαιότητας. Είναι αξιοσημείωτο ότι το 37% του DNA των σημερινών κατοίκων της Σικελίας (μέρος της Μεγάλης Ελλάδας) προέρχεται από τους Έλληνες, ενώ αντίστοιχη προέλευση έχει και το 17% του DNA των σημερινών κατοίκων της Προβηγκίας στη Νότια Γαλλία, όπου υπήρξαν αποικίες όπως αυτή της Μασσαλίας.

«Είναι εντυπωσιακό, επίσης, ότι το DNA των λειψάνων Νεολιθικής Εποχής που βρέθηκαν στην Ιρλανδία και στη Νοτιοανατολική Σουηδία έχει προέλευση από την ανατολική Μεσόγειο και κυρίως από τις Μυκήνες. 

Επίσης, η μελέτη του DNA λειψάνων της Νεολιθικής Εποχής από σπήλαιο του οροπεδίου του Λασιθίου έδειξε ότι είναι παρόμοιο με το DNA των σημερινών κατοίκων της συγκεκριμένης περιοχής. Η σύγκριση έγινε με 135 διαφορετικούς πληθυσμούς από την Ευρασία και την Αφρική.

»Δεν βρέθηκε καμία ένδειξη προέλευσης του DNA των νεολιθικών Κρητών από την Αφρική, άρα δεν ευσταθεί και η άποψη που έχει διατυπωθεί ότι ο νεολιθικός πολιτισμός της Κνωσού είναι αφρικανικής προέλευσης».

Ο Homo Sapiens στην Ελλάδα

Σύμφωνα με γενετικά στοιχεία, πριν από 53.000 χρόνια έφτασε στον ελλαδικό χώρο ο «Σοφός Άνθρωπος» (Hopo Sapiens) και όχι πριν από 45.000 χρόνια, όπως δείχνουν τα ιστορικά στοιχεία. Για 5.000 χρόνια δε, συνυπήρξε με τον Άνθρωπο του Νεάντερταλ.

Επίσης, με βάση τα γενετικά στοιχεία, το DNA των σημερινών κατοίκων της Ευρώπης –κατά συνέπεια και των Ελλήνων– προέρχονται σε ποσοστό
2-4% από τον Άνθρωπο του Νεάντερταλ και το υπόλοιπο από τον Homo Sapiens.

Στη Νεολιθική Εποχή (πριν από περίπου 10.000 χρόνια) οι άνθρωποι μετακινήθηκαν από τη βορειοδυτική Ανατολία και τη Λεβαντίνη (σημερινές Συρία και Ισραήλ) προς τα νησιά του Αιγαίου και τη Θεσσαλία (ο γνωστός Πολιτισμός του Σέσκλου) και στη συνέχεια από τον ελλαδικό χώρο μέσω των κοιλάδων Αξιού και Δούναβη μετακινήθηκαν προς την Κεντρική Ευρώπη και διά θαλάσσης προς τη δυτική Μεσόγειο.

«Αυτό τεκμηριώνεται από τη σύγκριση DNA μεταξύ νεολιθικών λειψάνων στον ελλαδικό χώρο και στην Ευρώπη, αλλά και από πολιτιστικά αγαθά, για παράδειγμα περιδέραια, τα οποία κατασκευάστηκαν στο Αιγαίο και βρέθηκαν σε νεολιθικούς τάφους της Δυτικής Ευρώπης», κατέληξε ο Κ. Τριανταφυλλίδης.

Ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης έχει τα τελευταία 35 χρόνια αφιερώσει τη ζωή του στην έρευνα της γενετικής σύστασης των Ελλήνων και συνόψισε τα συμπεράσματά του στο βιβλίο του Η γενετική ιστορία της Ελλάδος – Το DNA των Ελλήνων, το οποίο κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Δ. Κυριακίδη, αλλά και στο δίγλωσσο (ελληνικά και αγγλικά) υπό έκδοση έργο του - Η γενετική καταγωγή των Ελλήνων. -  Θα είναι 240 σελίδων σε γλώσσα εκλαϊκευμένη, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τα πολλά στοιχεία αρχαιογενετικής, δηλαδή μελέτες DNA σε λείψανα Παλαιολιθικής και Νεολιθικής Εποχής και Εποχής του Χαλκού. 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Πώς ξεπερνιέται ο φόβος για τον οδοντίατρο!

Ιδιαίτερα ο ασθενής με οδοντιατρικά προβλήματα είναι περισσότερο φοβικός διότι έχει πλήρη συνείδηση κατά τη διάρκεια της οδοντιατρικής θεραπείας σε αντίθεση με άλλες επεμβάσεις της ιατρικής όπου μπορεί να έχει ολική αναισθησία.

Από την εμπειρία μου ως κοινωνική λειτουργός είχα διαπιστώσει ότι ο φοβικός ασθενής είναι το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών.

Ιδιαίτερα ο ασθενής με οδοντιατρικά προβλήματα είναι περισσότερο φοβικός διότι έχει πλήρη συνείδηση κατά τη διάρκεια της οδοντιατρικής θεραπείας σε αντίθεση με άλλες επεμβάσεις της ιατρικής όπου μπορεί να έχει ολική αναισθησία.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο ίδιος ο οδοντίατρος να δουλεύει δυσκολότερα με έναν ασθενή ο οποίος καθ’όλη την διάρκεια της θεραπείας παρακολουθεί τα πάντα και βρίσκεται κάτω από το άγχος που του προκαλεί ο φόβος. Είναι γεγονός πολλές φορές ότι ο φόβος δεν είναι αποτέλεσμα μόνο ψυχογενούς αιτιολογίας αλλά και παλαιοτέρων κακών εμπειριών που μπορεί να είχε ο κάθε άνθρωπος με τον οδοντίατρο.

Ο φόβος συνοδεύει τον άνθρωπο από την γέννηση και έχει σχέση με τα βιώματά του αλλά και το DNA του. Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει σε μια ισορροπία με την ζωή του και εκδηλώνεται μόνο σε περιπτώσεις ανάγκης και κινδύνου.

Συνήθως δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα της ζωής του, μπορεί όμως και να παίρνει διάφορες μορφές, όπως φόβο θανάτου, υπαρξιακό φόβο, φόβο αρρώστιας, αεροπλάνου, κλειστοφοβία, φόβο για τον οδοντίατρο κ.ο.κ.

Στις περισσότερες περιπτώσεις εκδήλωσης του φόβου καταφέρνει ο άνθρωπος να τον ξεπεράσει μόνος του και να συνεχίσει κανονικά την ζωή του χωρίς ο συγκεκριμένος φόβος να αποκτά μια παθολογία η οποία θα του αναστείλει φυσιολογικές δραστηριότητες της ζωής.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου ο φόβος αποκτά τρομακτικές διαστάσεις στον ψυχισμό του ανθρώπου αναστέλλοντάς του φυσιολογικές λειτουργίες, όπως π.χ το να μην μπαίνει σε κλειστό χώρο ή σε αεροπλάνο ή από φόβο υπαρξιακό ή θανάτου να παρουσιάζει αδυναμία προσαρμογής σε φυσιολογικό τρόπο ζωής.

Ανάλογα και από φόβο οδοντιατρικό να μην πλησιάζει τον οδοντίατρο παρόλο που μπορεί να πονάει και να έχει σοβαρότατα οδοντιατρικά προβλήματα.

Επειδή ο φόβος αλλοιώνει τη νοητική αντίληψη του ανθρώπου  καθώς και το συναίσθημά του, απαιτείται από γενέσεως του φόβου η αναστολή του. Συνήθης 
φυσιολογική αντίδραση του ίδιου του ανθρώπου πριν χρειαστεί να φτάσει στην ιατρική αντιμετώπιση και θεραπεία του φόβου είναι να αντισταθεί καταρχάς νοητικά στις αρνητικές σκέψεις και εικόνες που παρουσιάζει ο φόβος και κατά συνέπεια στα αρνητικά συναισθήματα, επιβάλλοντας ο ίδιος στον εαυτό του την αντικατάσταση των αρνητικών σκέψεων και εικόνων με θετικές καθώς και η προσέγγιση σε πρακτικό επίπεδο εφόσον είναι δυνατόν με αυτό που φοβάται π.χ.να μπει σε αεροπλάνο.

Εάν ο άνθρωπος παραμείνει χωρίς καμία αντίσταση στο θεωρητικό επίπεδο του όποιου φόβου, σε αυτές τις περιπτώσεις μονιμοποιείται ο φόβος και αποκτά μια παθολογία για την οποία μπορεί να χρειάζεται πλέον ιατρική ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση.

Συνήθως ο οδοντιατρικός ασθενής είναι σε δύο επίπεδα φοβικός. Ή στο επίπεδο που πλέον ο φόβος έχει αποκτήσει την παθολογία εκείνη που ο ασθενής προτιμά να πονάει, να καταστρέφονται τα δόντια του, να έχει απώλεια δοντιών και εικόνα στόματος για την οποία ντρέπεται να χαμογελάσει παρά να πάει στον οδοντίατρο ή στο επίπεδο που ο ασθενής πηγαίνει στον οδοντίατρο και φοβάται τα εξής :

Εάν θα πονέσει κατά τη διάρκεια της θεραπείας

Εάν έχει κάνει σωστή επιλογή γιατρού

Εάν θα κάνει τη σωστή θεραπεία

Εάν θα έχει ωραίο αισθητικό αποτέλεσμα

Εάν υπάρχει η σωστή αποστείρωση έτσι ώστε να μην κινδυνεύει η υγεία 
του

Σήμερα η οδοντιατρική επιστήμη βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από κάθε άλλη φορά και στο επίπεδο της γνώσης αλλά και στο επίπεδο της τεχνολογίας. Αυτό δίνει την άνεση στον οδοντίατρο με τη σωστή γνώση και τον κατάλληλο τεχνικό εξοπλισμό να προσφέρει άριστες οδοντιατρικές υπηρεσίες, οι οποίες αφενός να εξασφαλίζουν στον ασθενή το σωστό θεραπευτικό αποτέλεσμα, αφετέρου την έλλειψη πόνου κατά την διάρκεια της θεραπείας.

Σαν αποτέλεσμα της εξέλιξης της οδοντιατρικής επιστήμης υπήρξε η δυνατότητα δημιουργίας οδοντιατρικών ειδικοτήτων όπως π.χ.

Ο ειδικός που ασχολείται μόνο με τα ούλα (περιοδοντολόγος)

Ο ειδικός που ασχολείται μόνο με τις απονευρώσεις (ενδοδοντιστής)

Ο ειδικός που ασχολείται μόνο με τα παιδιά (παιδοδοντίατρος)

Ο ειδικός που ασχολείται μόνο με 'σιδεράκια' (ορθοδοντικός)

Ο ειδικός που ασχολείται μόνο με εξαγωγές και προβλήματα γνάθου (γναθοχειρουργός)

Και άλλες ειδικότητες όπως προσθετολόγος, αισθητικός, έτσι ώστε με τη γνώση του ειδικού να επιτυγχάνεται η σωστή και έγκαιρη διάγνωση κα θεραπεία και με την ανάλογη τεχνογνωσία σε ένα περιβάλλον απόλυτης αποστείρωσης να δίνουν τη δυνατότητα για αποτελεσματικές και ανώδυνες θεραπευτικές αγωγές με μακροχρόνια αποτελέσματα.

Η περίπτωση εκείνη του φοβικού ασθενή ο οποίος προτιμά να πονάει παρά να δεχτεί οδοντιατρική θεραπεία αντιμετωπίζεται ή με ψυχοθεραπευτική προσέγγιση ή πλέον με νάρκωση στο νοσοκομείο.

Είναι γεγονός σήμερα ότι ο σωστός οδοντίατρος παρόλο που κατέχει την οδοντιατρική επιστήμη στο επίπεδο της σωστής διάγνωσης και σαν αποτέλεσμα τούτου την ολοκληρωμένη θεραπεία του ασθενούς του, πρώτα απ΄ όλα καλείται να προσεγγίσει ψυχολογικά τον ασθενή  έτσι ώστε να τον πείσει εκ των προτέρων ότι η οδοντιατρική θεραπεία σήμερα γίνεται ανώδυνα με άριστα αισθητικά και θεραπευτικά αποτελέσματα και με πλήρη ασφάλεια για την υγεία του ασθενούς.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Χημεία: Τέσσερα νέα στοιχεία προστίθενται στον Περιοδικό Πίνακα!

Παρελθόν αποτελούν τα βιβλία Χημείας με τον υπάρχοντα Περιοδικό Πίνακα καθώς προστίθενται σε αυτόν τέσσερα νέα στοιχεία.

Τα στοιχεία 113, 115, 117 και 118 αναγνωρίστηκαν πλέον επίσημα από τη Διεθνή Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC). Είναι η πρώτη φορά που ανανεώνεται ο Περιοδικός Πίνακας από το 2011 όταν και είχαν προστεθεί τα στοιχεία 114 (Flerovium) και 116 (Livermorium), σύμφωνα με το δημοσίευμα του CNN.

Ο πίνακας που δημιουργήθηκε από το Ρώσο χημικό, Ντμίτρι Μεντελέεφ το 1869, κατατάσσει τα χημικά στοιχεία σύμφωνα με τον ατομικό τους αριθμό. «Η κοινότητα των χημικών ανυπομονεί να δει ολοκληρωμένο τον πίνακα των στοιχείων», δήλωσε ο Γιαν Ρέντιτζκ, πρόεδρος της IUPAC. «Ετοιμαζόμαστε, πλέον, να τυποποιήσουμε τα ονόματα των νέων αυτών στοιχείων».

Μία ομάδα Ρώσων και Αμερικανών επιστημόνων σε ερευνητικό κέντρο της Καλιφόρνια ανακάλυψαν τα στοιχεία 115, 117 και 118, ενώ Ιάπωνες ερευνητές πιστώθηκαν την ανακάλυψη του στοιχείου 113. Και τα 4 στοιχεία είναι συνθετικά, καθώς έχουν δημιουργηθεί στο εργαστήριο και δεν υπάρχουν στη φύση.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Το dna των οικόσιτων σκύλων αποκαλύπτει οτι έχουν υπάρξει σύντροφοι του ανθρώπου εδώ και 33.000 χρόνια!

O καλύτερος φίλος του ανθρώπου ήταν αρχικά μάλλον γκρίζος λύκος που ενδεχομένως να ήρθε σε επαφή με τους πρώτους ανθρώπους περίπου 33.000 χρόνια πριν, κάπου στη νοτιοανατολική Ασία. 

Περίπου 15.000 χρόνια πριν, μια αγέλη εξημερωμένων σκύλων άρχισε να ταξιδεύει προς τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Ο «Κύων ο λύκος ο οικείος» (Canis lupus familiaris) έκανε την άφιξή του στην Ευρώπη πριν περίπου 10.000 χρόνια, στις απαρχές του πολιτισμού στην Εύφορη Ημισέληνο, τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να χτίζουν αγροικίες και χωριά. Τα σκυλιά ήταν ήδη εκεί για να βοηθήσουν στην περιφρούρηση και τη συγκέντρωση των κοπαδιών και είχαν αρχίσει να ζητούν βόλτα. 

Οι λεπτομέρειες της ιστορίας – οι χαρακτήρες, η δράση και οι ακριβείς θέσεις – είναι άγνωστες. Όμως, η σύνοψη της μεγάλης περιπέτειας είναι καταγεγραμμένη στο DNA.   

Επιστήμονες από την Κίνα, τον Καναδά, τη Φινλανδία, τη Σιγκαπούρη, τη Σουηδία και τις ΗΠΑ, αναφέρουν στο Ερευνητικό περιοδικό Cell Research ότι συνέκριναν τα γονιδιώματα με τις γενετικές κληρονομιές, 58 κυνοειδών.   

Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν 12 γκρίζοι λύκοι, 12 αυτόχθονες σκύλοι από τη βόρεια κινεζική ύπαιθρο, 11 από τη Νοτιοανατολική Ασία, τέσσερα σκυλιά των χωριών από τη Νιγηρία και 19 δείγματα από ράτσες που προήλθαν από την Ασία, την Ευρώπη και την Αμερική, συμπεριλαμβανομένου του Αφγανικού κυνηγόσκυλου, του χάσκι της Σιβηρίας, του Θιβετιανού μαστίφ, του τσιουάουα και του γερμανικού ποιμενικού. 

Επειδή κάθε γονιδίωμα είναι ένα κείμενο που αντιγράφεται (με συχνά ορθογραφικά λάθη ή μεταλλάξεις) μέσω των γενεών, και κάθε γονιδίωμα είναι συνδεδεμένο με όλα τα άλλα γονιδιώματα, οποιαδήποτε σύγκριση, αρχίζει να λέει μια ιστορία της οικογένειας με συνδέσεις και διαχωρισμούς που έχουν συμβεί εδώ και πολύ καιρό.   

Όσο περισσότερα «κείμενα» συγκριθούν, τόσο πιο σίγουρη θα είναι η ιστορία που λένε.   

«Μετά από εξέλιξη αρκετών χιλιάδων ετών στην ανατολική Ασία, μια υποομάδα σκύλων εξαπλώθηκε από τη νότια Ασία, περίπου 15.000 χρόνια πριν, στη Μέση Ανατολή, την Αφρική καθώς και την Ευρώπη. Σκύλος αυτών των υποομάδων, με καταγωγή από την Ασία, στη συνέχεια μετανάστευσε πίσω στο βόρειο τμήμα της Κίνας και προχώρησε σε μια σειρά από προσμίξεις με ενδημικές φυλές της Ανατολικής Ασίας, πριν το ταξίδι του στην Αμερική» λένε οι επιστήμονες. «Η μελέτη μας, για πρώτη φορά, αποκαλύπτει το ασυνήθιστο ταξίδι που έχει κάνει ο οικόσιτος σκύλος στον πλανήτη, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 33.000 χρόνων.»

Η σύνδεση του γκρίζου λύκου με την Ανατολική Ασία είχε γίνει και νωρίτερα. Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Guo-dong Wang, έναν μοριακό βιολόγο στο Ινστιτούτο Ζωολογίας Kunming, το επιβεβαίωσαν για ακόμη μια φορά.   

Οι αυτόχθονες Κινέζοι σκύλοι αποκάλυψαν στενότερους δεσμούς με τους λύκους προγόνους τους και διατήρησαν τη μεγαλύτερη γενετική ποικιλία, μια άλλη ένδειξη ότι ο εγχώριος σκύλος ξεκίνησε κάπου στην Ανατολική Ασία.   

Οι σύγχρονες φυλές της Ευρώπης έδειξαν μικρότερη γενετική ποικιλότητα, γεγονός που υποδηλώνει ότι κατάγονται από ένα υποσύνολο των πρώτων σκυλιών, και το DNA που προήλθε από τα σκυλιά της Αφρικής έδειξε ακόμη λιγότερη ποικιλομορφία, πράγμα που σημαίνει ότι όφειλαν την προέλευση τους σε ένα ακόμα μικρότερο σύνολο των μεταναστών προγόνων.   

Αλλά το ίδιο γενετικό στοιχεία, δείχνει ότι τουλάχιστον μερικά σκυλιά από την Ευρώπη και τη δυτική Ασία μπορεί να ταξίδεψαν πίσω στην Κίνα για να διασταυρωθούν, περιπλέκοντας την ιστορία. Ο αρχέγονος σκύλος και ο λύκος μπορεί να συνέχισαν να διασταυρώνονται για λίγο. Ωστόσο οι επιστήμονες, είναι αρκετά βέβαιοι για τα ευρήματά τους, ώστε να τοποθετούν χρονικά την ανάδειξη του σημερινού οικόσιτου σκύλου, περίπου 33.000 χρόνια πριν, αλλά ακόμη και για να μαντεύουν έναν ιδρυτικό πληθυσμό περίπου 4.600 ατόμων.

Το αν αυτοί οι σκύλοι ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους κυνηγούς τροφοσυλλέκτες της Εποχής των Παγετώνων, ή αν παρέμειναν άγριοι που τρέφονταν από τα απομεινάρια του κυνηγιού των ανθρώπων και στη συνέχεια ενώθηκαν με αυτούς, είναι ακόμη αβέβαιο.   

«Η μελέτη μας, για πρώτη φορά, αρχίζει να αποκαλύπτει ένα μεγάλο και πολύπλοκο τοπίο στο οποίο συνέβαλαν μαι σειρά γεγονότων που οδήγησαν στην εξημέρωση των σκύλων», γράφουν οι επιστήμονες. «Ο οικόσιτος σκύλος αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα γλυπτά γενετικής που διαμορφώθηκε από τη φύση και τον άνθρωπο.»

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Τα ψώνια φέρνουν την ευτυχία; Τι λέει σχετική έρευνα

Αν είστε τύπος που καταναλώνει μανιωδώς και νιώθει ευφορία κάθε φορά που ψωνίζει, δεν χρειάζεται να νιώθετε τύψεις.

Τα υλικά αγαθά φέρνουν επανειλημμένες δόσεις ευτυχίας, διαχρονικά, τις εβδομάδες μετά την αγορά, ενώ οι αγορές εμπειριών προσφέρουν πιο έντονη αλλά εφήμερη δόση ευτυχίας.

Σε πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Social Psychological and Personality Science, ερευνητές σημειώνουν ότι οι αγορές αγαθών -από πουλόβερ έως skateboards- παρέχουν πιο συχνή ευτυχία διαχρονικά, ενώ οι αγορές εμπειριών -όπως επίσκεψη στο ζωολογικό κήπο- παρέχουν πιο έντονη ευτυχία περιστασιακά.

Η πλειοψηφία των προηγούμενων ερευνών εστίαζε στο τι περίμεναν οι άνθρωποι σχετικά με την αγορά ή τι θυμόνταν σχετικά με τα αντικείμενα ή τις εμπειρίες.

Οι Aaron Weidman και Elizabeth Dunn, του University of British Columbia, θέλησαν να μάθουν πώς αισθάνονταν οι άνθρωποι τη στιγμή, δηλαδή τις πρώτες εβδομάδες με ένα καινούργιο πουλόβερ ή ένα tablet.

Αξιολόγησαν την στιγμιαία ευτυχία, σε πραγματικό χρόνο, που ένιωθαν οι άνθρωποι από τα 2 είδη αγοράς, μέχρι 5 φορές την ημέρα, για 2 εβδομάδες.

Οι ερευνητές ζήτησαν από τους ανθρώπους να καταγράφουν τις σκέψεις τους τις εβδομάδες μετά τις αγορές, καθώς και ένα μήνα αργότερα. Είδαν ότι αγορές υλικών αγαθών και εμπειριών φέρνουν ευτυχία με διαφορετικό τρόπο.

Τα υλικά αγαθά φέρνουν επανειλημμένες δόσεις ευτυχίας, διαχρονικά, τις εβδομάδες μετά την αγορά, ενώ οι αγορές εμπειριών προσφέρουν πιο έντονη αλλά εφήμερη δόση ευτυχίας.

Επιπλέον, όταν οι άνθρωποι σκέφτονταν την αγορά τους 6 εβδομάδες μετά τα Χριστούγεννα, αισθάνονταν μεγαλύτερη ικανοποίηση από τις αγορές εμπειριών.

Ο Mr. Weidman, δήλωσε ότι η απόφαση να αγοράσει κάποιος ή όχι ένα αντικείμενο ή μια εμπειρία μπορεί ενδεχομένως να αφορά το τι είδους ευτυχία επιθυμεί.

Σκεφτείτε έναν καταναλωτή που έχει να αποφασίσει μεταξύ της αγοράς εισιτηρίων για μια συναυλία και ενός νέου καναπέ, σημειώνει. 

Η συναυλία θα δώσει έντονες στιγμές για μια νύχτα, αλλά θα τελειώσει και δεν θα παρέχει στη συνέχεια στιγμιαία ευτυχία, εκτός του ότι θα γίνει καλή ανάμνηση. 

Αντίθετα, ο καναπές δεν θα παράσχει ποτέ έντονο συναίσθημα όπως η συναυλία αλλά θα δίνει άνεση και θαλπωρή στον αγοραστή κάθε ημέρα τους χειμερινούς μήνες.

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Γενετιστές αποκαλύπτουν το μυστικό όσων ζουν μέχρι τα 100

Οι άνθρωποι που ζουν πολλά χρόνια και πλησιάζουν τα 100 έχουν κάποιο μυστικό μακροζωίας ή απλά, ζουν περισσότερο επειδή δεν προσβάλλονται τόσο συχνά από τις ασθένειες, από τις οποίες νοσούν οι υπόλοιποι;

Καρδιααγγειακές παθήσεις, άνοια, αρθρίτιδα και διαβήτης, είναι συχνά νόσοι που οδηγούν στον θάνατο και εμποδίζουν την μακροζωία. Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον καθηγητή αναπτυξιακής βιολογίας και γενετικής, Stuart Kim πραγματοποίησαν μια έρευνα που βασίζεται στα μέχρι σήμερα δεδομένα για να δουν, αν υπάρχει κάποιο μυστικό που σχετίζεται με την μακροζωία.

Το ερώτημα που έθεσαν οι ερευνητές στην μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό PLOS Genetics, είναι αν οι υπεραιωνόβιοι, αυτοί δηλαδή που ζουν μέχρι τα 100, οφείλουν την μακροζωία τους στο ότι δεν ασθενούν τόσο συχνά όσο ο υπόλοιπος πληθυσμός.

Η μελέτη κατέδειξε ότι όσοι φτάνουν τα 100 έχουν λιγότερα γονίδια που σχετίζονται με σοβαρές ασθένειες, αλλά, παράλληλα, αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν και γονίδια που τους προστατεύουν από την γήρανση. Η ομάδα του καθηγητή Kim κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα μετά από γενετική ανάλυση στα γονίδια όσον ζουν μέχρι τα 100 και σε εκείνους που πεθαίνουν σε νεώτερη ηλικία εξαιτίας κάποιας νόσου. Οι ερευνητές μελέτησαν τον γονιδιακό χάρτη των δύο αυτών κατηγοριών ατόμων και επεσήμαναν τις ομοιότητες και τις διαφορές τους.

«Υπάρχουν εν δυνάμει αιτίες για την γήρανση, αλλά και παρερμηνείες, επειδή ερευνούμε χιλιάδες ή ακόμα και εκατομμύρια διαφορετικές περιπτώσεις και μέσα σε αυτή την πληθώρα περιπτώσεων θα μπορούσε δύσκολα να εξαχθεί συμπέρασμα», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Stuart Kim.

Για να διευκολύνει την έρευνα ο Kim υπέθεσε ότι τα γονίδια των ασθενειών μικραίνουν την πιθανότητα μακροζωίας. Τέσσερα από αυτά είναι ήδη γνωστά. Το γονίδιο που συνδέεται με το Αλτσχάιμερ, τα γονίδια που αφορούν τις καρδιακές νόσους, τα γονίδια που είναι υπεύθυνα για τις ομάδες αίματος Α,Β και Ο και τα γονίδια στην επιφάνεια των κυττάρων που φέρουν την ευθύνη για την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού.

Η πέμπτη αιτία που έχει σχέση με την ελάττωση της μακροζωίας και, που μέχρι σήμερα δεν είχε γίνει γνωστή από τους επιστήμονες, είναι οι μεταλλάξεις των γονιδίων στις οποίες οφείλονται νευρολογικές ασθένειες. Μια ασθένεια εξαιτίας γονιδιακής μετάλλαξης είναι η αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση (ALS).

Το γονίδιο του Αλτσχάιμερ ApoE συνδέεται με μικρότερη διάρκεια ζωής ενώ ο τύπος αίματος Ο έχει άμεση σχέση με την καλή υγεία και την μακρά επιβίωση. «Είναι φανερό ότι η αποφυγή μιας ασθένειας αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής για να φτάσει κάποιος 100 χρονών», δηλώνει ο Kim, αλλά, συνέχισε ο ίδιος, «στους ανθρώπους που ζουν μέχρι τα 100 δεν υπάρχει ελάττωση των γονιδίων των ασθενειών, αντίθετα η μακρά επιβίωσή τους οφείλεται στα γονίδια αντιγήρανσης που έχουν στον  οργανισμό τους».

Ο επιστήμονας διευκρίνισε ότι όσοι ζουν μέχρι τα 100 αρρωσταίνουν λιγότερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά η μακροζωία τους οφείλεται και σε γονίδια που τους προστατεύουν και για τα οποία θα πρέπει να διενεργηθούν περαιτέρω μελέτες.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η διγλωσσία δεν ανησυχεί πλέον γονείς και δασκάλους

Σε πολλούς γονείς και δασκάλους επικρατούσε η αντίληψη ότι τα δίγλωσσα παιδιά εμφανίζουν δυσκολίες στην εκπαίδευση συγκρινόμενα με παιδιά που μεγαλώνουν χρησιμοποιώντας μία γλώσσα στην καθημερινότητά τους. 

Ωστόσο, ολοένα περισσότερες επιστημονικές έρευνες κατατείνουν στο ότι η διγλωσσία όχι μόνο δεν αποτελεί εμπόδιο, αλλά συχνά αποδεικνύεται χρήσιμο εφόδιο. 

Ενισχυμένη μνήμη, ικανότητα προσοχής, επικοινωνίας και κοινωνικής αλληλεπίδρασης είναι κάποια από τα πλεονεκτήματα που παρατηρούν τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες σε ανθρώπους που μεγαλώνουν ως δίγλωσσοι.

Η διακεκριμένη καθηγήτρια Ψυχολογίας, Ελεν Μπιάλιστοκ, από το Πανεπιστήμιο Γιορκ του Καναδά, η οποία εδώ και 40 έτη διερευνά τα πλεονεκτήματα της διγλωσσίας στα παιδιά, διαπίστωσε ότι η ακτίνα επιρροής της διγλωσσίας αγγίζει και τις μεγαλύτερες ηλικίες. 

Συγκεκριμένα, τα ευρήματα των μελετών της εστίασαν πρόσφατα στο ότι η διγλωσσία λειτουργεί προστατευτικά στη νοητική παρακμή, καθυστερώντας την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ για περίπου τέσσερα έτη. 

«Η διγλωσσία αποτελούσε κατά το παρελθόν πηγή ανησυχίας εξαιτίας του ότι ο εγκέφαλος θεωρούνταν ένα καθαρά μηχανιστικό εργαλείο. Οπως σε ένα ντουλάπι χωράει ένας συγκεκριμένος αριθμός πιάτων, αντίστοιχα υπήρχε η εντύπωση ότι μέσα στον εγκέφαλο χωράει ένας συγκεκριμένος αριθμός γλωσσών», λέει στην «Κ» η δρ Τερέσα Παρόδι, ερευνήτρια Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ της Αγγλίας. 

Κύρια αιτία ανησυχίας αποτελούσε η εμπειρική παρατήρηση ότι στα δίγλωσσα παιδιά καθυστερεί η ομιλία συγκριτικά με τους μονόγλωσσους συνομηλίκους τους. 

Το εύρος του λεξιλογίου

Οπως εξηγεί η δρ Παρόδι, οι δάσκαλοι στο δημοτικό σχολείο χρησιμοποιούν συχνά το εύρος του λεξιλογίου ενός παιδιού ως μονάδα μέτρησης της διανοητικής του ανάπτυξης. «Ομως στην περίπτωση ενός δίγλωσσου παιδιού δεν είναι απαραίτητο να ισχύει το ίδιο, αφού πιθανότατα διαθέτει ακριβείς μεταφράσεις για κάθε λέξη που γνωρίζει», προσθέτει η ίδια. 

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι επιστήμονες, στην προσπάθειά τους να διαπιστώσουν εάν η αντίληψη των δίγλωσσων παιδιών αναπτύσσεται πράγματι πιο νωρίς από ό,τι στα μονόγλωσσα, έχουν ακολουθήσει διάφορες πειραματικές προσεγγίσεις, αναλόγως με την ηλικία. 

Ενα διαδεδομένο πείραμα σε παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι το ακόλουθο: μέσα σε μια στενή και ψηλή φιάλη τοποθετείται μια ποσότητα υγρού. Το ίδιο υγρό μεταφέρεται μπροστά στα μάτια των μικρών παιδιών σε μια πλατιά και ρηχή φιάλη. «Στην ερώτηση “ποια φιάλη περιέχει το περισσότερο νερό”, ένα μονόγλωσσο παιδί προσχολικής ηλικίας απαντά συνήθως “η πλατιά”», αναφέρει στην «Κ» ο δρ Πάνος Αθανασόπουλος, ερευνητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Λάνκαστερ της Αγγλίας. «Το δίγλωσσο παιδί αντιλαμβάνεται έξι μήνες μέχρι και έναν χρόνο νωρίτερα από ένα μονόγλωσσο ότι η ποσότητα του νερού είναι κάτι ξεχωριστό από τη φιάλη που το περιέχει», προσθέτει. 

Το πείραμα με το σαλιγκάρι

Ενα άλλο πλεονέκτημα της διγλωσσίας εμφανίζεται στη μεταγλωσσική αντίληψη, δηλαδή στην αντίληψη ότι η γλώσσα είναι κάτι διαφορετικό από τα αντικείμενα στα οποία αναφέρεται. Ενα πείραμα που έχει γίνει συχνά σε μαθητές των δύο πρώτων τάξεων του δημοτικού: «Οι ερευνητές δείχνουν στα παιδιά τη φωτογραφία ενός τρένου και ενός σαλιγκαριού. Στην ερώτηση “ποια λέξη είναι μεγαλύτερη”, τα δίγλωσσα παιδιά απαντούν με μεγαλύτερη ευκολία “το σαλιγκάρι”, αντί “το τρένο” που είναι η συνήθης απάντηση των μονόγλωσσων παιδιών σε εκείνη την ηλικία», λέει η δρ Παρόδι. 

Παιδιά λίγο μεγαλύτερης ηλικίας υποβάλλονται σε άλλα τεστ που διεξάγονται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και είναι σχεδιασμένα για να μετρούν τις εκτελεστικές λειτουργίες του εγκεφάλου, όπως η προσοχή και η εργαζόμενη μνήμη. 

Ο δρ Κυριάκος Αντωνίου, ερευνητής Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, είχε χρησιμοποιήσει αυτές τις μεθόδους κατά τη διάρκεια της έρευνάς του στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Κύπρου και είχε διαπιστώσει ότι δίγλωσσα παιδιά που μιλούν ελληνικά και αγγλικά εμφανίζουν καλύτερες επιδόσεις στην εργαζόμενη μνήμη και στη γρήγορη εναλλαγή προσοχής, φιλτράροντας πιο γρήγορα τις πληροφορίες. 

«Παρότι το πλεονέκτημα ήταν εμφανές, χρειάζεται περαιτέρω έρευνα σε μεγαλύτερο δείγμα παιδιών και με άλλους συνδυασμούς γλωσσών», σημειώνει ο δρ Αντωνίου. «Στην έρευνα σκοπεύουμε, επίσης, να διερευνήσουμε εάν τα δίγλωσσα παιδιά υπερτερούν σε κάποιες επικοινωνιακές ικανότητες, οι οποίες σχετίζονται με την κατανόηση του μη κυριολεκτικού λόγου, όπως η ειρωνεία ή η μεταφορά», λέει ο δρ Αντωνίου.

Δύο γλώσσες, δύο αντιλήψεις 

«Η έννοια της γλωσσικής σχετικότητας υπαγορεύει ότι ο τρόπος που δομείται μια γλώσσα κάνει τον ομιλητή να εφιστά την προσοχή του σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του κόσμου», σημειώνει στην «Κ» η δρ Τερέσα Παρόδι, η οποία διερευνά πώς συγκεκριμένα γραμματικά φαινόμενα κάνουν την εμφάνισή τους μεταξύ διαφορετικών γλωσσών. 

Στην περίπτωση της περιγραφής μιας κίνησης, για παράδειγμα, ένας ομιλητής γερμανικών χρειάζεται να περιγράψει τον τελικό προορισμό ενός κινούμενου αντικειμένου, ενώ ένας ομιλητής των αγγλικών περιγράφει συνήθως μόνο την κίνηση, εξηγεί. «Ενώ ο Αγγλος, βλέποντας μια γυναίκα να περπατάει στην εξοχή, λέει “μια γυναίκα περπατάει”, ο Γερμανός περιγράφει την ίδια σκηνή, λέγοντας “μια γυναίκα περπατάει προς το δάσος”», διευκρινίζει ο δρ Αθανασόπουλος, ο οποίος ζήτησε από νεαρούς ενήλικες, δίγλωσσους σε αγγλικά και γερμανικά, να συμμετάσχουν σε ένα πείραμα. 

Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να παρακολουθήσουν ένα βίντεο που έδειχνε μια γυναίκα να περπατάει, ενώ ταυτόχρονα τους ζητήθηκε «να μετρούν από μέσα τους σε μία από τις δύο γλώσσες». Στη συνέχεια ερωτήθηκαν τι είδαν στην οθόνη. Μετά μισή ώρα κλήθηκαν να κάνουν το ίδιο, μετρώντας αυτή τη φορά στην αντίθετη γλώσσα. «Τα αποτελέσματα μας ξάφνιασαν», αναφέρει ο δρ Αθανασόπουλος. 

Οταν οι συμμετέχοντες μετρούσαν από μέσα τους στα αγγλικά, εξιστορούσαν τα γεγονότα σαν Γερμανοί και το αντίστροφο. «Ο δίγλωσσος, αφιερώνοντας τη μια γλώσσα στο μέτρημα, ανατρέχει στην άλλη για να συλλέξει πληροφορίες για την ερμηνεία της κίνησης!» τονίζει, δίνοντας έμμεσα άλλο ένα στίγμα από τα… μυστήρια του εγκεφάλου.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω