Οι κίνδυνοι της ανεπάρκειας σιδήρου στην εγκυμοσύνη!

Νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό European Journal of Endocrinology, δείχνει πως η ανεπάρκεια σιδήρου πιθανόν να συνδέεται με αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης διαταραχών του θυρεοειδούς, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Για τους σκοπούς της μελέτης, οι ερευνητές παρακολούθησαν 1.900 μέλλουσες μητέρες, κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης. Η αξιολόγηση περιλάμβανε προσδιορισμό των επιπέδων φερριτίνης, καθώς και δεικτών που σχετίζονται με τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, όπως τα αντιθυρεοειδικά αντισώματα (anti-TPO), η ελεύθερη θυροξίνη (fT4) και η θυρεοειδοτρόπος ορμόνη (TSH).

Τα αποτελέσματα των αναλύσεων έδειξαν πως οι γυναίκες που συμμετείχαν στη μελέτη είχαν ανεπάρκεια σιδήρου σε ποσοστό 35%. Μεταξύ αυτών, το 10% βρέθηκε να έχει αντιθυρεοειδικά αντισώματα, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις έγκυες που είχαν φυσιολογικά επίπεδα σιδήρου ήταν 6%. Αντίστοιχα, φάνηκε πως το 20% των εγκύων με ανεπάρκεια σιδήρου είχε ήπια αυξημένα επίπεδα θυρεοειδοτρόπου ορμόνης -ευρήματα συμβατά με υποκλινικό υποθυρεοειδισμό-, ποσοστό που ανήλθε στο 16% στις γυναίκες που δεν εμφάνιζαν ανεπάρκεια σιδήρου.

Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, τόσο η επάρκεια σιδήρου όσο και η φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του εμβρύου και την υγιή έκβαση της κύησης, ενώ σχολιάζουν πως τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι η ανεπάρκεια σιδήρου στην εγκυμοσύνη παραμένει σημαντικό πρόβλημα.

Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να εξετάσουν κατά πόσο η ανεπάρκεια σιδήρου και η διαταραχές της λειτουργίας του θυρεοειδούς συνδέονται με εμφάνιση επιπλοκών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Επιπλέον, είναι σημαντικό να διευκρινιστεί κατά πόσο η ανεπάρκεια σιδήρου πυροδοτεί την εμφάνιση αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων ή αν συμβαίνει το αντίθετο. 

neadiatrofis.gr

Ανακαλύπτω

Δικαιώθηκε ο Ιπποκράτης που πίστευε ότι υπάρχει σχέση ανάμεσα στον πόνο και στον καιρό!

Έχουν περάσει σχεδόν 2.500 χρόνια από τότε που ο Ιπποκράτης είχε παρατηρήσει μια σύνδεση ανάμεσα στον πόνο και στον καιρό, αλλά μόλις πρόσφατα επιστήμονες αρχίζουν να διαπιστώνουν ότι πιθανότατα ο μεγάλος Έλληνας ιατρός είχε δίκιο.

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ ξόδεψαν μήνες παρατηρώντας ανθρώπους που πάσχουν από αρθρίτιδα, πόνους στην πλάτη και ημικρανίες, για να δουν αν τα συμπτώματα χειροτέρευαν ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.

Οι συμμετέχοντες που προέρχονταν από το Λιντς, το Νόριτς και το Λονδίνο, ανέφεραν ότι όταν αυξάνονταν οι ημέρες με ηλιοφάνεια, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Ιούνιο, ο χρόνος που αισθάνονταν έντονους πόνους μειωνόταν.

Αντιθέτως, όταν υπήρχαν περίοδοι αυξημένης υγρασίας τον Ιούνιο και λιγότερος ήλιος, το επίπεδο πόνου αυξανόταν και πάλι.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πίσω από το φαινόμενο βρίσκεται η χαμηλή πίεση που προκαλεί τη μετακίνηση του υγρού στις αρθρώσεις.

Το 18μηνο πρότζεκτ με την ονομασία «Συννεφιά με πιθανότητα Πόνου» (γίνεται λογοπαίγνιο στα αγγλικά με τις λέξεις pain-πόνος και rain-βροχή) βρίσκεται ακόμη στα μισά. Οι συμμετέχοντες μπαίνουν σε μια εφαρμογή και καταγράφουν τα συμπτώματά τους. Η εφαρμογή επίσης καταγράφει το σημείο όπου βρίσκονται, καθώς και τον καιρό που επικρατεί εκεί. 

Ο καθηγητής Ουίλ Ντίξον, επικεφαλής της έρευνας τόνισε: «Ακούγαμε ανέκδοτες αποδείξεις για το πώς άνθρωποι με χρόνιες παθήσεις ανέφεραν ότι υποφέρουν περισσότερο όταν επικρατεί κακοκαιρία, αρκετοί από τους ασθενείς μου ισχυρίζονται ότι μπορούν να προβλέψουν τον καιρό ανάλογα με το πώς αισθάνονται. Περιέργως όμως μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει κάποια πραγματική έρευνα γι' αυτό, παρόλο που στη Βρετανία υπάρχουν 28 εκατ. άνθρωποι που υποφέρουν από κάποια μορφή χρόνιου πόνου. Πιστεύω ότι υπάρχει πιθανή σχέση μεταξύ του καιρού και του πόνου. Στη φυσιολογία είναι λογικό ότι η ατμοσφαιρική πίεση που μπορεί να επηρεάσει τον καιρό, μπορεί να επηρεάσει και τον πόνο, ιδίως αυτόν της αρθρίτιδας».  

Ανακαλύπτω

40 συμβουλές για να αντέχεις στα δύσκολα!

1) Μείνε σιωπηλός τουλάχιστον 10 λεπτά καθημερινά. Απομονώσου αν είναι απαραίτητο.

2) Άκου καλή μουσική όλες τις ημέρες, που αποτελεί γνήσια τροφή για το πνεύμα.

3) Σαν σηκώνεσαι το πρωί πές αυτό: Σήμερα ο στόχος μου είναι…

4) Να ζείς με τις τρείς λέξεις: Ενέργεια, ενθουσιασμό, κατανόηση του άλλου.

5) Παίξε περισσότερο από τον περσινό χρόνο.

6) Διάβασε πιο πολύ από πέρσι.

7) Κοίτα τον ουρανό τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Συνειδητοποίησε την μεγαλοσύνη που σε περιτριγυρίζει.

8) Όντας ξύπνιος, ονειρέψου περισσότερο.

9) Τρώγε περισσότερα φυσικά φρούτα και λαχανικά και λιγότερο βιομηχανοποιημένες τροφές ή παράγωγα σφαγής.

10) Τρώγε ξηρούς καρπούς, πίνε πράσινο τσάϊ, πολύ νερό και ένα ποτήρι κρασί την ημέρα (βεβαιώσου πως το συνοδεύεις με κάτι που σου αρέσει και με παρέα κάποιου που αγαπάς.)

11) Κάνε να γελάσουν τρία πρόσωπα την ημέρα.

12) Τακτοποίησε το σπίτι, το αυτοκίνητο και το γραφείο σου και άσε την νέα ενέργεια να πλημμυρίσει τη ζωή σου.

13) Μη σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου σε κουτσομπολιά, πράγματα του χτές, αρνητικές σκέψεις, και θέματα που είναι έξω από τον έλεγχό σου. Επένδυσε την ενέργειά σου στα θετικά του σήμερα.

14) Κατάλαβε πως η ζωή είναι ένα σχολειό που ήρθες για να μάθεις. Τα προβλήματα είναι μαθήματα που πάνε κι έρχονται και ό,τι μάθεις από αυτά θάναι για όλη σου τη ζωή.

15) Προγευμάτισε σαν βασιλιάς, φάε σαν πρίγκιπας, δείπνησε σαν ζητιάνος.

16) Χαμογέλα και γέλα πιο πολύ.

17) Μη χάνεις ευκαιρία να αγκαλιάζεις εκείνον που εκτιμάς.

18) Η ζωή είναι σύντομη για να την χαραμίζεις μισώντας κάποιον.

19) Μη παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά, κανείς άλλος δεν το κάνει.

20) Δεν είναι απαραίτητο να κερδίζεις κάθε αντιπαράθεση, αποδέξου την ασυμφωνία και μάθε από την άλλη άποψη.

21) Γαλήνεψε με το παρελθόν, για να μη καταστρέψεις το παρόν.

22) Μη μοιράζεσαι τη ζωή σου με εκείνη των άλλων. Δεν ξέρεις το δρόμο που ακολούθησαν αυτοί.

23) Κανείς δεν είναι υπεύθυνος της ευτυχίας σου εκτός από σένα τον ίδιο.

24) Να θυμάσαι πώς δεν έχεις τον έλεγχο όσων σου συμβαίνουν, αλλά σίγουρα το τι κάνεις με αυτά.
25) Μάθε κάτι νέο σήμερα.

26) Αυτό που σκέπτονται οι άλλοι για σένα δεν είναι υποχρέωσή σου.

27) Να εκτιμάς το κορμί σου και να το απολαμβάνεις.

28) Δεν έχει σημασία πόσο καλά ή κακά είναι τα πράγματα. Θα αλλάξουν.

29) Η εργασία σου δεν θα ασχοληθεί με σένα σαν αρρωστήσεις, οι φίλοι σου ναι. Έχε επαφή μαζί τους.

30) Τελείωνε με οτιδήποτε δεν είναι χρήσιμο, ωραίο, διασκεδαστικό.

31) Η ζήλεια είναι χάσιμο χρόνου. Εσύ έχεις ήδη όσα χρειάζονται.

32) Τα καλύτερα έρχονται.

33) Δεν πειράζει που κάθεσαι. Σήκω, ντύσου και βοήθα.

34) Κάνε υπέροχο σέξ, πάντοτε με όλο σου το είναι.

35) Τηλεφώνα σους δικούς σου συχνά και λέγε τους πως υπάρχεις.

36) Κάθε βράδυ ξαπλώνοντας πες: Σε ευχαριστώ… Κατάφερα να…

37) Θυμήσου πως είσαι ιδιαίτερα ευλογημένος για να είσαι στρεσαρισμένος

38) Απόλαυσε το ταξίδι. Έχεις μόνο μια ευκαιρία. Κέρδισε όσο περισσότερο..

39) Η Ζωή είναι όμορφη. Απόλαυσέ την τώρα που μπορείς.

40) Σε παρακαλώ στείλε αυτό το μήνυμα σε κάποιον που νοιάζεσαι

stroumfaki.gr

Ανακαλύπτω

Τα παρατσούκλια που έχουν οι περιοχές της Ελλάδας!

Γνωρίζατε ότι υπάρχουν παρατσούκλια για τους κατοίκους σχεδόν κάθε ελληνικής πόλης; Και δεν εννοούμε απλώς τα ονόματα που βγαίνουν από την πόλη πχ Αθήνα – Αθηναίοι, αλλά κάποιες ειδικές ονομασίες, οι οποίες έχουν βγει για διάφορους λόγους...

Σίγουρα έχετε ακούσει μερικά από τα παρατσούκλια αλλά ας δούμε πώς αποκαλούνται οι κάτοικοι διαφορων πόλεων!

• Κως – Μπόχαλοι

Προέρχεται από την τοπική διάλεκτο στην οποία το μπουκάλι το λένε μποχάλι.

• Ρόδος – Τσαμπίκοι

Από το γνωστό τοπικό όνομα.

• Θεσσαλονίκη – Καρντάσια

Καρντάσι είναι ο αδερφός στα τουρκικά. Παλιά επεφτε πολυ δούλεμα από τους Αθηναίους επί του θέματος. Σαλονίκη δε, γνωστή και ως Καρντασούπολη! Οι θεσσαλονικείς είναι επίσης γνωστοί ως μπαγιάτηδες και ως παυλοκαταραμένοι.

• Έβρος – Γκάτζοι ή Γκάτζολοι

Στο Σουφλί του νομού Έβρου παλαιότερα υπήρχαν πολλά γαϊδούρια, τα οποία τα έλεγαν αλλιώς και γκάτζους. Έτσι οι φαντάροι έβγαλαν κοροϊδευτικά την περιοχή Γκατζολία και έμεινε να φωνάζουν τους κατοίκους Γκάτζολους. Η ιστορική αμαξοστοιχία 604 ΕΒΡΟΣ ΕΞΠΡΕΣ λέγεται και Γκάτζος Εξπρές.

• Πτολεμαΐδα – Καϊλαριώτες

Αυτό συμβαίνει γιατί η Πτολεμαϊδα λέγεται αλλιώς και Καϊλάρια. Επίσης λέγεται και λασποχώρι γιατί παλιά όταν έβρεχε ήταν ένα χωριό γεμάτο λάσπες.

• Κοζάνη – Σούρδοι

Λέγονται έτσι διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι – κοινώς ποιούσαν τη νήσσαν – όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροποία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή. Στα βλάχικα σούρδος σημαίνει κουφός / βλάκας.

• Κέρκυρα – Παγανέλια ή Φρανκολαντσέρηδες

Ονομάστηκαν έτσι γιατί παγανέλι στην κερκυραϊκή διάλεκτο σημαίνει περιστέρι και η Κέρκυρα (κυρίως οι πλατείες, αλλα γενικά όλη η πόλη της) είναι γεμάτη περιστέρια. Το φρανκολαντσέρηδες είναι άγνωστο από που βγαίνει.

• Ιωάννινα – Παγουράδες

Αποκαλούνται έτσι, γιατί παλιά λέγανε ότι στη λίμνη στα Γιάννενα καθρεπτιζόταν το φεγγάρι και οι Γιαννιώτες έτρεχαν με τα παγούρια για να μαζέψουν και καλά το μαγικό νερό!

• Λάρισα – Πλατυποδαράδες ή Πλατύποδες ή Τυρόγαλα

Οι Λαρισαίοι λέγονται έτσι λόγω του κάμπου που είναι επίπεδος και δεν βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι. Το τυρόγαλα βγαίνει απ' το τοπικό προϊόν.

• Βόλος – Αυστριακοί

Kυκλοφορούν διάφορες εκδοχές:

* Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες – σαν τους Αυστριακούς

* Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι – σαν τους Αυστριακούς

* Διότι είναι μοχθηροί – επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ' τους Τούρκους.

* Διότι στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.

Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι:

* Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια, ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό αυστριακή προστασία.

* Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά τη Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν.

Υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας.

* Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, τη γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.

• Άρτα – Νερατζοκώληδες

Λόγω του ότι στην Άρτα έχουν πολλά νεράτζια και μεγάλους κώλους, άρα έχουν κώλους σαν νεράτζια.

• Πρέβεζα – Σαρδέλες

Διότι λέγεται ότι βάζουν τις σαρδέλες στο κλουβί.

• Αθήνα – Γκάγκαροι

Γκάγκαρο ήταν το βαρύ ξύλο που ήταν κρεμασμένο με σκοινί πίσω από τις αυλόπορτες, τις οποίες έκλεινε με το βάρος του (gaga στα τούρκικα το ράμφος). Γκάγκαρος λεγόταν επί τουρκοκρατίας ο Αθηναίος της ανώτερης κοινωνικής τάξης, ο οποίος στην πόρτα του είχε γκάγκαρο. Σημαίνει σήμερα ο γνήσιος Αθηναίος.

• Φλώρινα – Απόγονοι της Γιουργίας

Γιατί η γιούργα ήταν η Γεωργία στα φλωρινιώτικα. Ήταν η μεγαλύτερη πόρνη της Φλώρινας. Απ' τις μεγαλύτερες βρισιές για τους Φλωρινιώτες!

Πόντος – Ντουντούμια / Τουρκούλια

Άγνωστη προέλευση.

Λέσβος – Γκαζμάδες

Τη Μυτιλήνη τη λένε Γκασμαδία ή Κασμαδία οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί, επειδή η στρατιωτική ζωή εκεί έχει πολύ σκάψιμο, σκάβουν ορύγματα. Επίσης, υπάρχει και ο παλιός μύθος που λέει ότι (σύμφωνα με την παράδοση από στόμα σε στόμα των φαντάρων) όταν ήταν να φτιαχτεί το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, όλοι οι κάτοικοι πήγαν να συνδράμουν κρατώντας από έναν κασμά (και κανένας δεν κρατούσε φτυάρι ή σκαπέτι).

• Σέρρες – Ακανέδες

Λόγω του ότι στη πόλη των Σερρών φτιάχνονται ακανέδες (ένα είδος γλυκού σαν λουκούμι).

• Πάτρα – Μινάρες

Λίγο υποτιμητική λέξη για τους Πατρινούς που σημαίνει μ..άκας αλλά σε πιο light εκδοχή. Τυπικός χαιρετισμός: "που 'σαι ρε μιναρα"

• Ηράκλειο – Σουμπερίτες ή Καστρινούς

Σουμπερίτες, διότι στην κατοχή ο Σούμπερ είχε την έδρα του στο Hράκλειο και Καστρινούς επειδή το Ηράκλειο ονομαζόταν και Κάστρο.

• Αγρίνιο – Βλάχοι

Έτσι τους αποκαλούν οι Μεσολογγίτες, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διακεκριμένο.

• Ναύπλιο – Κωλοπλένηδες

Οι Aργίτες τους αποκαλούν έτσι διότι πλένονταν στις τούρκικες τουαλέτες.

• Άργος – Πρασάδες

Ως αντίποινα τους έβγαλαν έτσι, διότι έτρωγαν το πράσο με το οποίο χτυπούσαν το γαϊδούρι τους.

• Καβάλα – Ψαροκασέλες

Έτσι τους αποκαλούν οι Ξανθιώτες.

• Αρκαδία – Σκορδάς ή Αβγοζύγης

Σκορδάς λόγω των τοπικών προϊόντων και αβγοζύγης γιατί πρώτοι οι Αρκάδες πουλούσαν αυγά βάσει του μεγέθους τους – των αυγών -.

• Κόρινθος – Λαΐδες

Γιατί Λαΐδα ήταν μια εταίρα της αρχαιότητας από την Κόρινθο.

• Κρήτη – Πέτσακες ή Σβούρους

Μάλλον από Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Τείνει να αντικαταστήσει και στα Χανιά το . Σβούροι είναι οι κάγκουρες στην τοπική διάλεκτο.

• Σαλαμίνα – Μπακαουκες ή Μανάρια

Για το "Μπακαουκας" υπάρχει και το γνωστό ανέκδοτο ότι στη σαλαμίνα επικρατεί... εμφύλιος μεταξύ των Μπακις και των Ουκας.

• Xαλκίδα – Τρελονερίτες

Απο το φαινόμενο της παλίρροιας. Τα τρελά νερά του Ευρίπου λένε οτι έχουν πειράξει και τα μυάλα των Χαλκιδέων.

• Τρίκαλα – Κασέρια ή Σακαφλιάδες

Κασέρια λόγω τοπικού τυριού και Σακαφλιάδες λόγω του Σακαφλιά, ο οποίος έζησε την εποχή του Μεσοπολέμου, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ήταν ο Δον Ζουάν της εποχής. Ήταν ένας ωραίος άντρας που είχε αναστατώσει την τρικαλινή κοινωνία με τα καμώματά του, ώσπου κάποιοι του στήσανε καρτέρι στα στενά σοκάκια του Βαρουσίου και τον μαχαιρώσανε (εξού και το γνωστό στιχάκι "Στα τρίκαλα στα δυό στενά σκοτώσανε τον Σακαφλιά"). Το σακαφλιάς κατά λέξη σημαίνει ο φίλος της σάρκας.

Ανακαλύπτω

Η Κλίτσα: Το απλό και ταπεινό εργαλείο του τσομπάνου

Του Γεωργίου Τσουμάνη

Σκοπός της παρούσης μικρής αναφοράς μου για την κλίτσα, είναι  η κατάθεση μερικών σκέψεων για το ταπεινό, απλό και καθημερινό εργαλείο χρήσης του τσομπάνου, την κλίτσα του ή (αγκλίτσα), καθώς και κάποιες πληροφορίες για την κατασκευή της.

Δε νοείται τσομπάνος Σαρακατσάνος και όχι μόνο, χωρίς την κλίτσα του. Είναι το απλό και απαραίτητο εργαλείο που απαιτεί η δουλειά του, ο καθημερινός του σύντροφος. Το σύμβολο του τσοπάνου. Η προέκταση του χεριού του.

Η χρήση της απλή και σημαντική. Απαραίτητη για το όρμωμα (Ορμώνω: κατευθύνω, οδηγώ εκεί που θέλω) των ζώων στη βοσκή και στο δρόμο. Κουνώντας την θα τα κατευθύνει εκεί που πρέπει. Με αυτή θα πιάσει αυτά που θέλει όταν χρειαστεί από το πισινό πόδι στο άρμεγμα, στο μαντρί στο λιβάδι. Θα την χρησιμοποιήσει για το πέρασμα των ζώων στη στρούγκα, θα ξεχωρίσει τα κριάρια που χτυπιούνται την άνοιξη κατά τη διάρκεια του ζευγαρώματος των προβάτων.

Πάνω σε αυτή θα στηριχτεί  κατά τη διάρκεια της ημέρας, που θα ανεβαίνει και θα κατεβαίνει με το κοπάδι του σε δύσκολες κακοτοπιές, λόφους και λαγκάδια, σε σύντομες στιγμές ξεκούρασης από τον κάματο της ημέρας, αλλά και σε ατέλειωτες ώρες μοναξιάς. Ακουμπώντας σε αυτή και με την κάπα του στο κεφάλι θα σταθεί όρθιος στη βροχή. Θα  στηριχτεί για να καθίσει κατάχαμα, να σηκωθεί από το έδαφος, αλλά και να ξεκουράσει τα χέρια του  βάζοντάς την δίπλα στους ώμους του. Θα τη χρησιμοποιήσει σαν στήριγμα για να μεταφέρει στον ώμο του τον τροβά του ή άλλα αντικείμενα. Θα την τοποθετήσει όρθια και θα κρεμάσει τη βρεγμένη κάπα του  στο κονάκι.

Ακόμα με αυτή θα συμπίσει (Συμπάω: Συδαυλίζω, τακτοποιώ τα αναμμένα ξύλα της φωτιάς) τη φωτιά στη μοναξιά του τις κρύες νύχτες, θα φέρει κοντά του τα μακρινά κλαδιά τραβώντας τα, θα κατεβάσει  τα ξηρά  κλαδιά του δέντρου να τα έχει για προσάναμμα, θα φτάσει κανένα φρούτο (μήλο, αχλάδι, σύκο σταφύλι, κεράσι) που δεν μπορεί με το χέρι του, θα αντιμετωπίσει τα σκυλιά που θα του χυθούν από τις άλλες στάνες,  θα κάμει θόρυβο για να φύγουν τα φίδια που θα συναντήσει  στο δρόμο του, ή θα τα σκοτώσει όταν νομίζει πως κινδυνεύει. Θα αναμερίσει (Aναμεράω: Παραμερίζω, βάζω στην άκρη) τα ξερά χόρτα, ή όσα τον εμποδίζουν στο διάβα του, θα σηκώσει τις κλάρες για το φράχτη και τη στρούγκα, θα επεξεργαστεί  κάτι που δε θέλει να πιάσει με το χέρι  του.

Επιπλέον είναι και το όπλο του για ενδεχόμενο καβγά συνήθως με άλλο τσομπάνο, ή αγροφύλακα. Το κοπάδι είναι λαίμαργο και οι διαπληκτισμοί δε λείπουν. Τότε θα τη χτυπήσει πολλές φορές στο χώμα για να δείξει το θυμό του.

Αλλά και σε αφηρημένο επίπεδο έχει τη δική της σημασιολογία κα νοηματοδότηση για το κοινωνικό περιβάλλον των Σαρακατσαναίων και άλλων κτηνοτρόφων. Με αυτή δηλώνεται και η εγγραμματοσύνη ενός ανθρώπου. «Έμαθε δυο κλίτσες γράμματα», έλεγαν για κάποιον που πήγε σχολείο. Είναι κάποτε και μέτρο προσδιορισμού μιας απόστασης. «Ο ήλιος ήθελε δυο-τρεις κλίτσες να γείρει». Αλλά και τεκμήριο δύναμης. «Τον σαλάγγισα με την κλίτσα», «του έριξα δυο κλιτσιές και κατάλαβε». « Έμεινε με την κλίτσα στο χέρι» έλεγαν για κάποιον που έπαθε ζημιά στο κοπάδι του. Αλλά  και «ήταν νοικοκύρης και πήρε την κλίτσα» για αυτόν που έχασε την περιουσία του .

Οι Σαρακατσαναίοι ποτέ δεν ξέγναγαν την κλίτσα τους φεύγοντας για να βοσκήσουν τα κοπάδια τους. Ακόμα δε περισσότερο απαραίτητη ήταν κατά το διάστημα των μετακινήσεων για τα βουνά ή τα χειμαδιά.

Η κλίτσα είναι πρωτίστως εργαλείο χρηστικό. Είναι όμως και εργαλείο αυτοπροσδιορισμού του κάθε κτηνοτρόφου και επίδειξης κύρους. Ένα σύμβολο εξουσίας που επιβεβαιώνει την ηγετική παρουσία αυτού που την κρατάει στο χέρι του και την επιδεικνύει δημόσια.

Έτσι θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε δύο τύπους κλίτσας ως προς τη χρήση της. Αυτή του τσομπάνου που χρησιμοποιεί καθημερινά στο κοπάδι του και αυτή του παζαριού, που κρατούν στο χέρι τους οι κτηνοτρόφοι , όταν βγαίνουν στο παζάρι, ή οι γεροντότεροι στην καθημερινότητας τους. Αυτή του τσομπάνου είναι συνήθως απλή, χωρίς κεντήματα στο ξύλο, με μακρύ κλιτσόξυλο για λόγους καθαρά πρακτικούς.

Η κλίτσα του παζαριού είναι περισσότερο επιμελημένη. Με πολλά κεντήματα και τα  ξεχωριστά γνωρίσματα του τεχνίτη της, Το κλιτσόξυλο όμως κοντό. Συνήθως λίγο παραπάνω από ένα μέτρο. Κοντά στο 1,10 μ. Ποικίλει ανάλογα με το ύψος αυτού που την κρατάει. Εδώ ο ρόλος της είναι διαφορετικός.

Είναι εργαλείο επίδειξης κύρους του κτηνοτρόφου και ύστερα χρηστικό. Πρέπει όμως να είναι βολικό. Να μην είναι μακριά και ακαλαίσθητη, Να φτάνει στο ύψος του ώμου του κατόχου της όταν αυτός είναι καθιστός. Να κάθεται στο κάθισμα του λεωφορείου και αυτή να μην ξεπερνάει το ύψος του ώμου του. Να την κρεμάει στο τσεπάκι του γελέκου του. Να μπορεί ακόμα και στην Εκκλησία να την έχει μαζί του επιμελώς «κρυμμένη» στο στασίδι που κάθεται. Για αυτό η κλίτσα του παζαριού ονομάζεται και κοντόκλιτσα.

Η κλίτσα αποτελείται από δύο μέρη. Το πάνω μέρος , το κεφάλι, η κυρίως κλίτσα,  η χειρολάβή με το κυκλικό της σχήμα και το κάτω μέρος το κλιτσόξυλο. Από μόνη της η χειρολαβή λέγεται κλίτσα, αλλά και με το κλιτσόξυλο μαζί πάλι κλίτσα λέγεται.

Η κατασκευή της  μπορεί να φαίνεται απλή, ωστόσο δε μπορούν να την φτιάξουν όλοι οι τσοπαναραίοι. Μεγαλύτερη δυσκολία έχει το πάνω μέρος. Αυτό είναι που θέλει επιδεξιότητα από τον τεχνίτη, έτσι ώστε να έχει το ανάλογο άνοιγμα για το χέρι, αλλά και το ανάλογο γύρισμα μπροστά, το λεγόμενο καρτέρι. Επίσης προσοχή θέλει στο τρύπημα για να στέκεται πάνω στο ξύλο κάθετα σε αυτό και να μην στραβώνει δεξιά ή αριστερά. Χρειάζεται για όλα τούτα και ο κατάλληλος τεχνίτης. Το κλιτσόξυλο είναι σχετικά περισσότερο απλό. Η επιλογή μιας ίσιας βέργας, από κατάλληλο ξύλο μπορεί να γίνει ευκολότερα.

Κλίτσα μπορεί να φτιάξει κάποιος από ξύλο ή από κέρατο κριαριού ή βουβαλιού. Συνηθέστερη είναι αυτή του ξύλου. Αυτό γιατί ξύλο μπορεί να βρει κάποιος πολύ ευκολότερα. Για την κατασκευή μιας καλής κλίτσας, ο τεχνίτης πρέπει να έχει υπόψη του κάποιες γνώσεις σχετικά με την επιλογή του ξύλου, τον τρόπο επεξεργασίας του το χρόνο κοπής του. Πρωτίστως όμως απαιτείται μεγάλη υπομονή. Από το κόψιμο του κατάλληλου ξύλου, μέχρι την επεξεργασία του, πρέπει να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα. Το ξύλο πρέπει να απορροφήσει τους χυμούς για να μην σκιστεί.

Απαραίτητα και τα εργαλεία της κατασκευής της. Αυτά είναι κυρίως δύο. Το ξουράφι και το τρυπητήρι. Στη συνέχεια θα κάνω μια προσπάθεια  να δώσω μερικές πληροφορίες σε όσους δε γνωρίζουν για τη κατασκευή της και ενδεχομένως  θέλουν να ασχοληθούν.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΚΛΙΤΣΑΣ

Θα καταθέσω μερικά στοιχεία για την κατασκευή της, όπως εγώ τα γνωρίζω, από τη δική μου εμπειρία φτιάχνοντας κλίτσες, αλλά και από αυτά που έχω ακούσει από άλλους πελεκητές συζητώντας μαζί τους. Οι πληροφορίες αυτές ωστόσο, δε σημαίνει ότι είναι και οι μοναδικές. Κάθε τεχνίτης έχει να προσθέσει τις δικές του εμπειρίες και δίνει τη δική του οπτική για την κλίτσα, όπως ίδιος την προσλαμβάνει και την αξιολογεί.

Οι  πληροφορίες μου στο παρόν άρθρο, θα εστιαστούν πρωτίστως στη επιλογή του κατάλληλου υλικού, για την κατασκευή της. Η κατασκευή ως τεχνική, είναι θέμα εμπειρίας. Για να γίνει κάποιος καλός τεχνίτης, πρέπει να καταπιαστεί ο ίδιος και να κάνει την προσπάθειά του. Οι όποιες πληροφορίες, σίγουρα θα τον βοηθήσουν, δεν αρκούν όμως από μόνες τους να τον κάνουν καλό μάστορα. Εκείνο που έχει σημασία, είναι το γεγονός, ότι ο καθένας δίνει το δικό του στίγμα ως κατασκευαστής και βλέπει με το δικό του μάτι που είναι ξεχωριστό. Κάθε τεχνίτης είναι μοναδικός και το έργο που κάνει είναι ξεχωριστό και διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο, έστω και αν είναι φτιαγμένο από τον ίδιο. Εξάλλου εδώ έγκειται και η αξία του χειροποίητου. Κάθε φορά το μάτι βλέπει διαφορετικά. Τίποτα δεν μπορούμε να επαναλάβουμε ακριβώς το ίδιο όπως η μηχανή. Ο καθένας μας όμως έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στις κατασκευές του, που τον κάνουν μοναδικό. Είναι τα στοιχεία εκείνα που σε κάνουν να ξεχωρίζεις από τους άλλους και αποτυπώνονται στα έργα σου. Η κλίτσα αυτή είναι του τάδε λένε εκείνοι που μπορούν να ξεχωρίζουν κάποια στοιχεία του τεχνίτη, χωρίς να πέφτουν έξω Με αυτή την έννοια, θέλω να παροτρύνω κάποιον που ενδεχομένως έχει μεράκι και  θέλει να φτιάξει μόνος τους μια κλίτσα, ας το δοκιμάσει. Τα πρώτα εφόδια που πρέπει να έχει είναι το μεράκι και η υπομονή. Ακολουθούν τα κατάλληλα εργαλεία και υλικά.

Για να φτιάξει κανείς μια κλίτσα, μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε ξύλο θέλει . Όλα τα ξύλα, υπό μια αυστηρή έννοια, μπορούν να θεωρηθούν κατάλληλα. Δεν είναι όμως όλα το ίδιο ποιοτικά. Κάθε ξύλο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, ως προς την σκληρότητα, το χρώμα, το ειδικό βάρος. Για να φτιάξουμε μια καλή κλίτσα, θα πρέπει να επιλέξουμε ένα ξύλο το οποίο να συγκεντρώνει χαρακτηριστικά στοιχεία και ιδιότητες που το κάνουν ποιοτικά καλύτερο από κάποιο άλλο. Ως πρώτο τέτοιο στοιχείο μπορώ να πω ότι είναι η σκληρότητά του. Όταν είναι σκληρό, τα μοριά του έχουν μεγάλη συνοχή και πελεκιέται  καλύτερα χωρίς να αγκιδιάζει. Σημαντικό στοιχείο είναι και το χρώμα του. Καλή κλίτσα μπορούμε να κάνουμε από σκληρό ξύλο, «χωρίς νερά» με γλυκό χρώμα. Πάνω σε ένα τέτοιο ξύλο μπορούμε να κεντήσουμε ευκολότερα και να κάνουμε ψιλά κεντήματα. Ένα τέτοιο ξύλο έχει μεγαλύτερη δυσκολία στην επεξεργασία του, λόγω της σκληρότητάς του, υπερτερεί όμως ποιοτικά.

Ποια είναι όμως τα κατάλληλα ξύλα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε; Εξαρτάται από τον τόπο που ζούμε. Από τα φυτά που υπάρχουν στην περιοχή μας μπορούμε να επιλέξουμε τα σκληρότερα, που η επιφάνειά τους κατά την επεξεργασία τους δίνουν στιλπνότητα αλλά και καλό χρώμα. Οι μερακλήδες ωστόσο της κλίτσας, ψάχνουν το κατάλληλο ξύλο, όπου και αν βρίσκεται.

Πολλά ήμερα και άγρια κλαδιά και ρίζες φυτών, είναι κατάλληλα για πελέκημα. Κόβοντας ένα ξύλο θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ορισμένα πράγματα. Κανένα ξύλο δεν μπορεί να δουλευτεί μόλις κοπεί. Θα πρέπει να το αφήσουμε να ξεραθεί πολύ καλά. Για να μη σκάσει μετά το κόψιμο, θα πρέπει να μην το αφήσουμε εκτιθέμενο στον αέρα. Παλαιότερα το έχωναν στο χώμα, μέσα σε αλεύρι,  σε πριονίδι, σε κοπριά, για να στεγνώσει γρηγορότερα. Από τη δική μου εμπειρία έχω διαπιστώσει, πως και μέσα σε μια σακούλα νάιλον μπορούμε να το προφυλάξουμε από σκάσιμο. Το στέγνωμα του ξύλου δεν γίνεται σε λίγες μέρες.  Σε φυσιολογικές συνθήκες χρειάζονται αρκετοί μήνες. Μάλιστα δε, κάποια φυτά, όπως το ρείκι και το πυξάρι χρειάζονται κοντά στο χρόνο για να στεγνώσουν. Αν θέλουμε να πετύχουμε γρηγορότερο στέγνωμα, βράζουμε το ξύλο για πολλές ώρες.  Σημαντικό ρόλο παίζει και η εποχή που θα το κόψουμε. Ποτέ δεν κόβουμε την άνοιξη που οι χυμοί ανεβαίνουν, γιατί τότε σκάει και μαυρίζει. Προτιμάμε το χειμώνα που οι χυμοί δεν κυκλοφορούν στο φυτό.

Ένα κομμάτι όμως ξύλου, με πλάτος όσο μια παλάμη, θέλει πολύ κόπο μέχρι να γίνει κλίτσα. Αρχικά κάνουμε το περίγραμμά της πάνω στην επιφάνεια του ξύλου το οποίο προηγουμένως έχουμε κάνει επίπεδο, αφήνοντας ανάλογο πάχος. Αφαιρούμε το ξύλο που περισσεύει και στη συνέχεια τρυπάμε. Πάντα έχουμε για οδηγό ένα μικρό κλιτσόξυλο 20-30 εκατοστών για να παίρνουμε τα σωστά ζύγια. Να μην μας ξεφεύγει η κλίτσα δεξιά ή αριστερά, αλλά να είναι σε μια ευθεία με το κλιτσόξυλο. Ακόμα προσέχουμε  να έχει το ανάλογο άνοιγμα για το χέρι, αλλά και το καλό γύρισμα μπροστά, το λεγόμενο καρτέρι. Μια καλοφτιαγμένη κλίτσα έχει καλό άνοιγμα και προσεγμένο το πίσω μέρος και το γύρισμα μπροστά. Μεγάλη σημασία έχουν και οι καμπύλες που θα δώσουμε στην όλη κατασκευή. Βλέπετε η κλίτσα είναι γένους θηλυκού και οι  καμπύλες την ομορφαίνουν.

Στη συνέχεια  θα αναφέρω μια σειρά ξύλων τα οποία θεωρούνται μάλλον από τους περισσότερους τεχνίτες ως τα καλύτερα, για την στιλπνότητά τους, το χρώμα τους, τη δυνατότητα για ψιλό κέντημα.                                     

Το πυξάρι. Πολύ γνωστό στους Σαρακατσαναίους κατασκευαστές και όχι μόνο. Σκληρό ξύλο, δέχεται ψιλό κέντημα με υποκίτρινο χρώμα, που με το πέρασμα του χρόνου κοκκινίζει και αποκτά γυαλάδα.

Η μαυραγκαθιά. Ίσως το καλύτερο ξύλο για κλίτσα. Είναι μικρός θάμνος που ζει σε βράχια και σε χαμηλά υψόμετρα. Πολύ σκληρό, το χρώμα του είναι λαδί και με το πέρασμα του χρόνου γίνεται μαύρο και αποκτά ξεχωριστή γυαλάδα. Πολύ σπάνιο ξύλο.

Η κουμαριά. Δίνει ωραίο κοκκινωπό χρώμα και κεντιέται με ευκολία.

Το ρείκι. Από τα καλύτερα επίσης ξύλα. Χρησιμοποιούμε κυρίως τη ρίζα του. Εξαιρετική στιλπνότητα και χρώμα.

Άλλα κατάλληλα ξύλα. Αγριελιά, πουρνάρι, σφένδαμος, πικροφέλικο, κοκορεβιθιά αγραπιδιά, και από τα ήμερα λεμονιά, μεσπολιά, ελιά. κ.λ.π

Οι ξύλινες κλίτσες έχουν τα θετικά τους, αλλά και τα μειονεκτήματά τους. Στα θετικά τους είναι η μεγάλη ποικιλία που προσφέρει το ξύλο, τα ωραία τους χρώματα, η δυνατότητα ποικίλης επεξεργασίας από κάθε τεχνίτη, η δημιουργία πολλών σχεδίων, το κέντημα.  Θέλουν όμως μεγάλη προσοχή γιατί σπάνε εύκολα.

Ένα άλλο υλικό που χρησιμοποιείται ευρέως για την κατασκευή της κλίτσας είναι το κέρατο ζώου. Συνηθέστερο αυτό του κριαριού που το βρίσκεις ευκολότερα, αλλά είναι και ποιοτικά καλό. Σπανιότερα χρησιμοποιούμε κέρατο γιδιού που υστερεί ποιοτικά και δεν είναι πάντα κατάλληλο. Ποιοτικά καλύτερο όλων είναι αυτό του βουβαλιού. Δίνει εξαιρετική στιλπνότητα και μαύρο χρώμα. Είναι όμως πολύ δύσκολο να το βρεις.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσω, ότι όλα τα κέρατα των ζώων δεν γίνονται κλίτσες. Πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα, να μην είναι ραγισμένα, να έχουν κατάλληλο γύρισμα.  Επιπλέον απαιτούν τη δική τους επεξεργασία. Στα θετικά τους είναι, ότι δεν σπάνε εύκολα, όπως το ξύλο και πελεκιούνται χωρίς να αγκιδιάζουν. Αντίθετα χρειάζεται υπομονή και χρόνο κατά το στάδιο της επεξεργασίας, γιατί δεν είναι καθαρά όπως τα ξύλα. Η κατασκευή μιας κλίτσας από κέρατο δεν είναι ίδια με αυτή του ξύλου. Το γύρισμα γίνεται αφού το κέρατο βραστεί για να μαλακώσει. Ο τεχνίτης θα πρέπει να ξέρει το σημείο που θα κάνει την τρύπα,  ποιο μέρος του κέρατου θα αφαιρέσει, ποιο θα λυγίσει, πώς και πού θα δέσει, για να δώσει την τελική φόρμα στην κλίτσα.

Για μια καλή κλίτσα, σημασία  έχει και η επιλογή του κλιτσόξυλου. Η καλύτερη κλίτσα πάνω σε ένα οποιοδήποτε ξύλο χάνει την αξία της. Το κλιτσόξυλο πρέπει να είναι ίσιο, με ανάλογο για τον κάτοχό του ύψος και πάχος. Μιλώ για την κλίτσα του παζαριού, αυτή που είναι επιμελημένη και προσεγμένη.

Καλά κλιτσόξυλα μπορούμε να φτιάξουμε από πολλά φυτά. Συνηθέστερο είναι αυτό της κρανιάς. Είναι ξύλο πολύ ανθεκτικό, μπορούμε αρκετά εύκολα να το βρούμε και βγαίνει σε βέργες. Με απλή επεξεργασία, ένα καλό καψάλισμα στη φωτιά για να στεγνώσει γρήγορα και να ισιώσει, αρκεί, για να φτιάξουμε ένα καλό κλιτσόξυλο κρανιάς.

Για τους Σαρακατσαναίους στην κορυφή των κλιτσόξυλων ήταν αυτό της αριάς και του πουρναριού. Τόσο η αριά (είναι είδος πουρναριού), όσο και το πουρνάρι, δίνουν κλιτσόξυλα βαριά με πολύ καλό χρώμα κοκκινωπό. Ωστόσο και άλλα φυτά μπορούν  να δώσουν πολύ καλά κλιτσόξυλα. Αναφέρω ενδεικτικά την αμυγδαλιά και την αγριελιά.

Τέλος απαραίτητα και τα κατάλληλα εργαλεία. Τα παραδοσιακά, ξουράφι και τρυπητήρι  και οποιοδήποτε άλλο σύγχρονο μπορεί να μας βοηθήσει.

Γεώργιος Κ .Τσουμάνης

Κουκούλι Ζαγορίου Ιωαννίνων

sarakatsanoi.blogspot.gr

Ανακαλύπτω

Τι κάνουν οι celebrities στα μαλλιά τους για να δείχνουν πιο πλούσια? (Video)

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς γίνεται και όλες οι celebrities έχουν τέλεια, πλούσια μαλλιά; 

Μερικές φορές, πολλές από αυτές, εφαρμόζουν ένα πολύ απλό τρικ που βοηθάει τα μαλλιά τους να δείχνουν πιο πλούσια ακόμα και αν δεν είναι.

Για να πετύχεις και εσύ αυτό το τρικ θα χρειαστείς μια σκιά ματιών σε απόχρωση κοντινή με την απόχρωση των ριζών στα μαλλιά σου ή μια contour πούδρα.

Hair Trend: Αυτό το χρώμα είναι η νέα μόδα του φθινοπώρου

Ξεκίνα χρησιμοποιώντας ένα πινέλο και βάζοντας σκιά πάνω στα μαλλιά σου και κοντά στα σημεία που έχεις παρατηρήσει πως αυτά είναι πιο αραιά. Πρόσεξε να μην βάλεις σκιά πάνω στο δέρμα γιατί τότε θα δείχνεις περίεργη.

Δες στο παρακάτω βίντεο με λεπτομέρειες πώς θα φαίνονται τα μαλλιά σου πιο πλούσια και όμορφα σε 20 δευτερόλεπτα!

Ανακαλύπτω

Goat Yoga: Μαθήματα γιόγκα με κατσίκες (Εικόνες)

Στην φάρμα «No Regrets Farm» στο Όρεγκον των ΗΠΑ η ιδιοκτήτρια Lainey Morse τρίβει τα χέρια της από ενθουσιασμό καθώς η ιδέα της να αρχίσει μαθήματα γιόγκα με την συμμετοχή των έξι κατσικών που ζουν στην φάρμα της, όχι μόνο της απέφερε κέρδη, αλλά την έκανε γνωστή και σε άλλα μέρη του κόσμου.

Η επιχειρηματίας δήλωσε ότι καθώς ήταν χωρισμένη και έπασχε από χρόνια ασθένεια χρησιμοποιούσε τις κατσίκες της φάρμας της για να χαλαρώνει και να ηρεμεί η ίδια, αφού, όπως υποστηρίζει, «ακόμα και να παρατηρείς τα συμπαθεί τετράποδα να μασούν την τροφή τους μοιάζει σαν να διαλογίζονται», κάτι που την έκανε να διασκεδάζει.

«Δεν μπορεί να είσαι θλιμμένος και να έχεις κατάθλιψη, όταν γύρω σου πηδούν κατσίκες», δηλώνει η Morse και αποκαλύπτει ότι η ίδια διοργάνωνε διάφορα events στην φάρμα της μέχρι την ημέρα που σε ένα παιδικό πάρτι ένας γονιός είχε την ιδέα για Goat Yoga, δηλαδή μαθήματα γιόγκα στο ύπαιθρο ενώ οι κατσίκες θα περιφέρονται και οι μαθητές θα μπορούν να τις αγκαλιάζουν.

Το αποτέλεσμα αυτών των μαθημάτων ήταν η φάρμα και τα Goat Yoga να γίνουν γνωστά και δημοφιλή, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αφού η ζήτηση και η λίστα αναμονής περιλαμβάνει άτομα από την Ιταλία και την Βρετανία, ενώ μέχρι την άνοιξη του 2017 τα μαθήματα γιόγκα με κατσίκες είναι sold out!

Ανακαλύπτω

Big Ben: Δείτε το εσωτερικό του (Video)

Ένα από τα πιο εμβληματικά κτίρια του Λονδίνου είναι, αναμφισβήτητα, το Μπιγκ Μπεν (Βig Ben), που αφορά στην καμπάνα και το ρολόι στο βόρειο άκρο των ανακτόρων του Ουεστμίνστερ.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο τεσσάρων όψεων ρολόι με καμπάνες και ο πύργος του ρολογιού είναι ο τρίτος ψηλότερος στον κόσμο. Η ανέγερση του πύργου ολοκληρώθηκε τις 10 Απριλίου 1858. Δείτε το viral βίντεο με το εσωτερικό του ρολογιού!

Ανακαλύπτω

Εκλογικεύοντας το παράλογο – Το ανίκητο όπλο του Θεμιστοκλή

Αυτή είναι μία αληθινή ιστορία που συνέβη πριν 2500 χρόνια στην Αθήνα. Ήταν τότε που η υπερδύναμη της εποχής, η Περσία, επιχειρούσε μία δεύτερη εισβολή στην Ελλάδα, δέκα χρόνια μετά την καταστροφική ήττα που είχε υποστεί στη διάσημη μάχη του Μαραθώνα.

Τώρα, στρατηγός των Ελλήνων ήταν ένας ευφυέστατος άνθρωπος, ο Θεμιστοκλής, ο οποίος μας άφησε ένα εξαιρετικό παράδειγμα διαχείρισης του πλήθους, που μπορεί να μας φανεί χρήσιμο στις περιπτώσεις που έχουμε ν’ αντιμετωπίσουμε το παράλογο σε ιδιαίτερα κρίσιμες στιγμές.

Ο Θεμιστοκλής έπεισε τους Έλληνες να καθυστερήσουν τις περσικές δυνάμεις στις Θερμοπύλες. Πράγματι, η γενναία αντίσταση του Λεωνίδα και των συντρόφων του επέφερε σημαντικές απώλειες στον στρατό των εισβολέων και έδωσε χρόνο στους Έλληνες να υποδεχτούν προετοιμασμένοι τους Πέρσες, οι οποίοι οδεύουν εναντίον της Αθήνας καταστρέφοντας ό, τι βρίσκουν στον δρόμο τους.

Ενώ οι επικεφαλής του στρατού αναζητούν τρόπους να διασώσουν τον πληθυσμό της Αθήνας, ο κόσμος ήταν τρομοκρατημένος, όχι μόνο λόγω του πλήθους των εχθρών που πλησίαζαν, αλλά κι επειδή συνέβη εκείνες τις ημέρες να χαθεί το ιερό φίδι της θεάς Αθηνάς από την Ακρόπολη. Αυτό σήμαινε πως η θεά είχε αποσύρει για κάποιο λόγο την υποστήριξή της προς τους Αθηναίους. 

Το επόμενο βήμα ήταν να ζητήσουν χρησμό από το Μαντείο των Δελφών, όπως έκαναν πάντα πριν λάβουν σοβαρές αποφάσεις. Η απάντηση ήταν πως «… ο παντεπόπτης Ζευς δίνει την άδεια στην Τριτιγενή να μείνει απόρθητο μόνο το ξύλινο τείχος που θα προστατέψει εσένα και τα παιδιά σου …» και κατέληγε σε κάτι ακόμα πιο ασαφές: «Ω θεία Σαλαμίς, πολλά παλληκάρια εσύ θα φας, είτε όταν σπέρνεται το σιτάρι είτε όταν θερίζεται».

Ο χρησμός αυτός δυσκόλευε πολύ τον Θεμιστοκλή, ο οποίος είχε καταστρώσει ένα σχέδιο εκκένωσης της πόλης, ώστε, όταν θα έφταναν οι Πέρσες, δεν θα έβρισκαν κανέναν να σκοτώσουν. Γνώριζε ότι η δύναμη της Αθήνας ήταν ο στόλος της, κι έτσι σχεδίαζε να επανδρώσει τα καράβια με τους μάχιμους και να μεταφέρει τους αμάχους στα νησιά, και κυρίως στη Σαλαμίνα, ένα μικρό νησί στη ΝΔ πλευρά της Αττικής. 

Οι προληπτικοί Αθηναίοι, όμως, δεν θα τολμούσαν να αγνοήσουν τον χρησμό της Πυθίας των Δελφών, κι εκείνη είχε πει πως αυτό που θα τους σώσει είναι ένα ξύλινο τείχος. Θα οχυρώνονταν λοιπόν πίσω από τα ξύλινα τείχη της Ακρόπολης, με την ελπίδα πως οι θεοί θα τους προστάτευαν. Ο ορθολογιστής και φιλόδοξος Θεμιστοκλής γνώριζε πως αυτό θα ήταν καταστροφή, αλλά πώς να εφαρμόσει το αντιδημοφιλές του σχέδιο και μάλιστα αμέσως;

Φανταστείτε τον να εισβάλει έξαλλος στην αγορά και να ξεσπάει:

«Ω ανόητοι Αθηναίοι, αμόρφωτοι και αδαείς, που βασίζετε τη σωτηρία σας σε μία μπούρδα που ξεστόμισε μία μαστουρωμένη, παλαβή ιέρεια! Πόσο ηλίθιοι είσαστε που δεν κατανοείτε πως οι χρησμοί είναι παραμύθια και πόσο δειλοί που αρνείστε την πραγματικότητα, αφήνοντας τον καθένα να εκμεταλλεύεται τις δεισιδαιμονίες σας! Παρατήστε, λοιπόν, τις χαζομάρες και μπείτε τώρα στα καράβια να σωθείτε εσείς και οι οικογένειές σας». Ύστερα, φανταστείτε τον να αναλύει με κάθε λεπτομέρεια τους λόγους για τους οποίους έπρεπε να εμπιστευτούν τα καράβια. Αράδιασε νούμερα, διαστάσεις, την ένταση των ανέμων, τις συντεταγμένες … μέχρι που είδε πως το ακροατήριό του είχε εξαφανιστεί. Τι είχε συμβεί;

Οι ήδη τρομοκρατημένοι Αθηναίοι, τώρα είχαν πανικοβληθεί, πιστεύοντας πως η ασέβεια που επέδειξε ο στρατηγός θα είχε κάνει τους θεούς έξαλλους. Προσβεβλημένοι και σε κατάσταση απόλυτης σύγχυσης εγκατέλειψαν τον ασεβή στρατηγό και ταμπουρώθηκαν πίσω τα τείχη της Ακρόπολης. Λίγες μέρες μετά, ο βασιλιάς των Περσών Ξέρξης, εισέβαλε στην Αθήνα, έριξε τα τείχη και τους κατέσφαξε. Η Αθήνα πρώτα και ύστερα όλες οι ελληνικές πόλεις έγιναν επαρχίες της περσικής αυτοκρατορίας.

Έτσι θα είχε εξελιχθεί η ιστορία, αν ο Θεμιστοκλής ήταν ένας άκαμπτος ορθολογιστής που απαιτεί όλοι οι άλλοι να προσαρμόζονται στο δικό του ευφυές σκεπτικό. Για καλή μας τύχη, ο Θεμιστοκλής ήταν ικανός πολιτικός και γνώριζε πως αν ήθελε να σώσει την πόλη και τους κατοίκους της, τότε έπρεπε να είναι όλοι ενωμένοι, να νιώθουν δυνατοί, να αισθάνονται ότι υπηρετούν έναν στόχο που αξίζει τον κόπο. Έκανε έκκληση στο συναίσθημά τους, όχι για να τους εκμεταλλευτεί, αλλά για να τους πείσει να ακολουθήσουν τον δρόμο προς τη σωτηρία, όχι μόνο τη δική τους, αλλά και των επόμενων γενεών. Στην πραγματικότητα τους μίλησε κάπως έτσι:

«Αγαπητοί μου συμπολίτες, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχείτε, διότι είναι φανερό πως οι θεοί είναι με το μέρος μας. Πρώτον, το ότι ο ιερός όφις εγκατέλειψε τον ναό, είναι σημάδι πως η θεά εγκατέλειψε την πόλη, όπως πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Μας λέει καθαρά πως πρέπει να καταφύγουμε στη θάλασσα. Δεύτερον, είναι ολοφάνερο πως το ξύλινο τείχος που θα μείνει απόρθητο, όπως λέει ο χρησμός, δεν μπορεί να είναι αυτός ο φράχτης της Ακρόπολης, όχι μόνο διότι η θεά εγκατέλειψε τον τόπο, αλλά επειδή ο χρησμός στη συνέχεια αποκαλεί τη Σαλαμίνα «θεία». Εκεί λοιπόν θα έχουμε τη θεϊκή προστασία και εκεί πολλά παλικάρια θα «φαγωθούν» και θα είναι Πέρσες. Τα πλοία μας είναι τα ξύλινα τείχη μας!»

Μόνο πεντακόσια άτομα δεν πείστηκαν και έμειναν στην Ακρόπολη, κυρίως όσοι δεν ήταν σε θέση να πολεμήσουν ή να μετακινηθούν, λέει ο Ηρόδοτος. Όλοι οι άλλοι ακολούθησαν τις οδηγίες του Θεμιστοκλή, διότι ένιωσαν ασφαλείς και δυνατοί υπό την ηγεσία ενός ανθρώπου που σεβόταν αυτά που και εκείνοι σέβονταν. Που ήταν ένας από αυτούς, αντί να στέκεται απέναντι κουνώντας το δάχτυλο. Μάλιστα, ήδη από την αρχαιότητα, υπήρχε η φήμη πως ο ίδιος ο Θεμιστοκλής επινόησε αυτόν τον χρησμό, με τον οποίο ανάγκασε το μαντείο να αντικαταστήσει έναν προηγούμενο που προφήτευε ολοκληρωτική καταστροφή. Το αποτέλεσμα ήταν πως υπερψηφίστηκε από τους υπόλοιπους στρατηγούς η πρόταση του Θεμιστοκλή να εκκενωθεί η πόλη, σύμφωνα με την οποία έπρεπε: «να εμπιστευτούν την πόλη στη θεά Αθηνά, να επιβιβαστούν στα πλοία όλοι οι μάχιμοι και ο καθένας να σώζει με όποιον τρόπο μπορεί τα γυναικόπαιδα και τους δούλους».

Στα χρόνια αυτά της πρώιμης δημοκρατίας, οι σπουδαίοι πολιτικοί άνδρες γνώριζαν πως, σε αντίθεση με τα απολυταρχικά καθεστώτα της ανατολής, όπου ο μονάρχης επέβαλλε δια της βίας στους υπηκόους του τα ήθη και τους τρόπους της αρεσκείας του, σε μια πόλη ελεύθερων πολιτών κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο. Εδώ ο ηγέτης έπρεπε να είναι έξυπνος, ευέλικτος και ευπροσήγορος, επειδή έπρεπε να πείσει τους πολίτες να του επιτρέψουν να εφαρμόσει το οποιοδήποτε σχέδιό του.

Αν ο Θεμιστοκλής δεν είχε κατορθώσει να πείσει τους υπόλοιπους για την ορθότητα της στρατηγικής του, η Ελλάδα και πιθανότητα ολόκληρη η Ευρώπη θα είχε καταληφθεί από τους Πέρσες. Δεν ήταν κατάλληλη η ώρα να συζητηθεί η εγκυρότητα των χρησμών και η ύπαρξη των θεών, με τον θάνατο να παραμονεύει στα δύο βήματα. Ο αγώνας εναντίον της δεισιδαιμονίας μπορούσε να περιμένει. Τώρα έπρεπε να πειστούν οι Αθηναίοι με κάθε τρόπο να λάβουν μία απόφαση ζωής. Και δεν θα τους είχε πείσει αν δεν τους μιλούσε στη μόνη γλώσσα που καταλάβαιναν, αν δεν απευθυνόταν στο συναίσθημα χρησιμοποιώντας εργαλεία της λογικής! Αυτός είναι ένας από τους λόγους που ολόκληρος ο κόσμος, μέχρι σήμερα, θυμάται και θαυμάζει τον Θεμιστοκλή ως πολιτική ιδιοφυία.

Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στη δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίσετε τον παραλογισμό κάποιων συνεργατών, φίλων ή συγγενών, θυμηθείτε πως σε καταστάσεις πανικού το παράλογο, που τρέφεται από το συναίσθημα, πάντα κερδίζει τη λογική, εκτός και αν καταφέρετε να παρουσιάσετε το λογικό σας σχέδιο στη γλώσσα του συναισθήματος. Δεν μπορείτε να ξεριζώσετε το παράλογο, μπορείτε όμως, σαν τον Θεμιστοκλή, να το χρησιμοποιήσετε ως φάρμακο που θα κάνει ένα αχώνευτο λογικό σχέδιο εύπεπτο για το στομάχι των παράλογων ανθρώπων.

grethexis.com

Ανακαλύπτω