Τάϊζε κοράκια στον κήπο της για χρόνια και αυτά βρήκαν τρόπο να την ευχαριστήσουν!

3/2015. Η 8χρονη Γκάμπι Μαν έριχνε τροφή στην αυλή του κήπου της στο Σιάτλ για τα κοράκια της περιοχής. Κάνοντάς το αυτό για περίπου 4 χρόνια, τα κοράκια όχι μόνο το εκτίμησαν δεόντως, αλλά άρχισαν να της κάνουν κι αυτά τα δικά τους δώρα.

Οτιδήποτε γυάλιζε ή τους έκανε εντύπωση στον κόσμο κατά το πέταγμά τους το έπιαναν και το άφηναν στην Γκάμπι. Το αποτέλεσμα είναι η μικρή να έχει αποκτήσει έναν χαριτωμένο θησαυρό από άχρηστα γυαλιστερά πράγματα ως «ευχαριστώ» από τους φτερωτούς της φίλους.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Αυχενικό σύνδρομο: Φυσικοί τρόποι αντιμετώπισης

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής προκαλεί σε πολλούς ανθρώπους μια σειρά συμπτωμάτων που ανήκουν στο φάσμα του αυχενικού συνδρόμου.

Η πολύωρη καθιστική εργασία, η λάθος στάση του σώματος τη μέρα αλλά και στον ύπνο, το στρες, η έλλειψη άσκησης, οι παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, οδηγούν σε περιορισμό των κινήσεων και πόνο.

Συμπτώματα

Τα συνηθέστερα συμπτώματα του αυχενικού συνδρόμου είναι:

-Πονοκέφαλοι

-Πόνος κατά την κίνηση (ειδικά στη στροφή και τη κάμψη) σε αυχένα και πλάτη

-Αδυναμία των μυών

-Αίσθημα βάρους

Αντιμετώπιση

Σωστή στάση σώματος

Όσοι πάσχουν από αυχενικό σύνδρομο, πρέπει να υιοθετούν μια σωστή στάση σώματος, τόσο κατά την εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων, όσο και κατά την ξεκούραση και τον ύπνο.

Φυσικοθεραπεία

Το μασάζ και οι ορθοπεδικές ασκήσεις για τον αυχένα έχουν ευεργετική δράση. Ακολουθούν οι φυσικοθεραπευτικές ασκήσεις για τον αυχένα, τα άνω άκρα και την πλάτη, με σκοπό την ενδυνάμωση των μυών των περιοχών αυτών για καλύτερη υποστήριξη του αυχένα και της ράχης.

Γυμναστική

Η ορθοπεδική γυμναστική, ασκήσεις με αντιστάσεις, τραβήγματα ή ένας συνδυασμός αυτών, δίνουν τη δυνατότητα στο άτομο που πάσχει να τις εκτελεί μόνο του, χωρίς βοήθεια ειδικού.

Αν υποφέρετε από αυχενικό σύνδρομο, αποφύγετε να σηκώνετε βάρη αλλά τα σπορ που απαιτούν ένταση κινήσεων (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, τένις κ.λπ.), γιατί αυξάνουν τη μυϊκή ένταση και φυσικά τον πόνο.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Το είχες σκεφτεί ποτέ; Oι 5 λόγοι που βλέπεις εφιάλτες τα βράδια

Άκουσε τα μηνύματα που στέλνει το σώμα σου Το να δεις πως χάνεις τις πανελλήνιες ή πως εμφανίζεσαι στο σχολείο γυμνή μπροστά στους συμμαθητές σου δεν είναι τίποτα μπροστά σε εκείνα τα κακά όνειρα που σε ξυπνούν μέσα στη νύχτα. 

Σε αυτά θα αναφερθούμε... Σε αυτά που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του επιπέδου REM και μας ξυπνούν με τρόμο... 

Παρόλου που τα άσχημα όνειρα θεωρούνται φυσιολογικές αντιδράσεις στα ερεθίσματα, που λαμβάνουμε καθημερινά, αν οι εφιάλτες που βλέπεις τα βράδια αυξάνονται σε αριθμό και γίνονται πιο έντονοι θα πρέπει να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό. Για αρχή το να εξαλείψεις τους παρακάτω παράγοντες είναι το πρώτο βήμα.

Στρες

Ο κυριότερος ένοχος των κακών ονείρων στη ζωή μας είναι το άγχος και το στρες, που νιώθουμε από κάποια αρνητική κατάσταση που συνέβη ή συμβαίνει στην καθημερινότητά μας. Σύμφωνα με τους ειδικούς μια εγχείρηση, μια ασθένεια ή η απώλεια ενός δικού μας προσώπου πυροδοτεί τους εφιάλτες. 

Ακόμη και μια μετατραυματική εμπειρία μπορεί να ευθύνεται για τον κακό ύπνο. Φυσικά και λιγότερης σημασίας καταστάσεις όπως το να τσακωθείς με κάποιον, ή να αντιμετωπίζεις οικονομικά προβλήματα ή να περνάς ένα χωρισμό μπορεί να προκαλέσει εφιάλτες.

Πικάντικες τροφές

Το τι και πότε τρώμε επηρεάζει τη βραδινή μας ξεκούραση και την πιθανότητα να δούμε κάποιο κακό όνειρο. 

Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο εξωτερικό έδειξε πως όσοι κατανάλωναν πικάντικα γεύματα πριν πέσουν για ύπνο είχαν κακό ύπνο και λιγότερες ώρες ύπνου σε σύγκριση με εκείνους που δεν κατανάλωναν ανάλογα καυτερά γεύματα. 

Η εξήγηση είναι πως τα πικάντικα φαγητά ανεβάζουν τη θερμοκρασία του σώματος, συνθήκη που διαταράσει τον ύπνο.

Αλκοόλ

Αν και το αλκοόλ μπορεί να σε βοηθήσει να κοιμηθείς όταν η επήρεια του φύγει πιθανόν να σε ξυπνήσει μέσα στο βράδυ. Η συχνή κατανάλωσή του μπορεί να οδηγήσει σε συχνούς εφιάλτες και πολύς κακής ποιότητας ύπνου.

Εθιστικές ουσίες

Κάποια φάρμακα όπως τα αντικαταθλιπτικά, τα βαρβιτουρικά μπορούν να προκαλέσουν εφιάλτες ως παρενέργεια. Οι εφιάλτες σταματούν όταν η ουσία των χαπιών αποβάλλεται πλήρως από το σώμα.

Ασθένεια

Μια ασθένεια όπως ο πυρετός, μια ίωση είναι πιθανό να πυροδοτήσει κακά όνειρα. Επιπλέον και οι διαταραχές ύπνου όπως η ναρκοληψία ή η υπνική άπνοια προκαλούν συχνά εφιάλτες.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Χαριτωμένες διδαχές Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου - Η βρεγμένη σανίδα

— Τα παιδιά σας να τα μάθετε, από πολύ μικρά, να ψήνωνται, να δουλεύουν, να γίνονται άντρες. Και τα αγόρια και τα κορίτσια. Και τα κορίτσια πρέπει να έχουν γενναίο φρόνημα, να είναι παλληκάρια. 

Να κάνουνε τις δουλειές του σπιτιού από πολύ μικρά, γιατί οι πιο πολλοί γονείς τα έχουν κακομάθει και στη ζωή τους, μετά, γίνονται δυστυχισμένα. 

Ήρθε ενας γνωστός μου, από τη Θεσσαλονίκη, στο Καλύβι και μου είπε:

— Γέροντα, δεν είμαστε καλά στο σπίτι. Μεγάλο πρόβλημα!

— Γιατί βρέ παιδί; Τί συμβαίνει; Τί πάθατε;

— Να Γέροντα, ο γιός πήγε φαντάρος και είναι μακρυά…

— Έ! Τόσο το καλύτερο, για να ψηθεί. Να γίνει άντρας.

— Γέροντα, είναι στη Θήβα και η μάνα του κλαίει… Να κάνετε προσευχή, να βάλουμε και κανένα μέσο να έρθει κοντά…

Μετά από δυο-τρεις μήνες ξαναήρθε στο Καλύβι στενοχωρημένος:

— Τί έγινε βρε παιδί; Ήρθε η μετάθεση του γιου;

— Ήρθε, Γέροντα, αλλά είναι πάλι μακριά… Είναι στη Βέροια…

—Γέροντα, θα γίνει τίποτα; Η μάνα του πάλι κλαίει…

—Αα! Έσείς θα με σκάσετε. Τώρα που θα κατέβω στη Σουρωτή, θα πάρεις τη γυναίκα σου και το γιο σου να έρθετε να με δείτε. Να πάρετε μαζί σας και καμμιά βρεγμένη σανίδα, για να τα πούμε… Βρέ τι πάθαμε! Κατάλαβες τι γίνεται;

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Πώς η μαύρη σημαία με τη νεκροκεφαλή έγινε σήμα κατατεθέν των πειρατών

Οι πειρατές και ο μύθος γύρω από αυτούς έχει εμπνεύσει πολλές ταινίες, οι περισσότερες εκ των οποίων παρουσιάζουν τους πειρατές ως ρομαντικούς κυνηγούς θησαυρών.

Στην πραγματικότητα όμως, οι περισσότεροι πειρατές ήταν στυγνοί εγκληματίες και θεωρούνται οι πρωτοπόροι του οργανωμένου εγκλήματος: επιτίθεντο και λεηλατούσαν αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ζωή. Υπάρχουν πολλά αντικείμενα ή εικόνες που έχουν ταυτιστεί με τους πειρατές όπως το ξύλινο πόδι, το καλυμμένο μάτι ή το μεταλλικό άγκιστρο στη θέση ενός ακρωτηριασμένου χεριού.

Το σήμα κατατεθέν των πειρατών έγινε σύμβολο εμπορικής επωνυμίας. Πάντως, η πρώτη ονομασία της σημαίας ήταν Τζόλυ Ρότζερ.

Σε όλη τη ναυτική ιστορία τα πλοία ανύψωναν σημαίες για να μεταδώσουν κάποιο μήνυμα ή να δείξουν την ταυτότητά τους. Για παράδειγμα, τα ιδιωτικά σκάφη είχαν διαφορετικές σημαίες από το ναυτικό. Τα πειρατικά πλοία ανύψωναν τις σημαίες τους για τους ίδιους λόγους ή και για να εξαπατήσουν τα διερχόμενα πλοία ώστε να πιστέψουν ότι επρόκειτο για συμμάχους επιτρέποντας έτσι στον εαυτό τους την δυνατότητα αιφνιδιασμού.

Η κόκκινη σημαία 

Συνήθως ένα πειρατικό πλοίο κατά την επίθεση ανύψωνε μια κατάμαυρη σημαία. Αυτό σήμαινε ότι αν οι αμυνόμενοι δεν προέβαλαν αντίσταση, τότε οι πειρατές θα έδειχναν έλεος στα θύματά τους.

Αν όμως κατά την εκδήλωση της επίθεσης συναντούσαν αντίσταση, τότε άλλαζαν τη μαύρη σημαία με μια κόκκινη που δήλωνε πως δεν θα έδειχναν οίκτο. Στόχος ήταν να προκαλούν όσο το δυνατό περισσότερα φόβο, γεγονός που τους έδινε πλεονέκτημα. Η κατακόκκινη αλλά και η κατάμαυρη σημαία ονομαζόταν Τζόλυ Ρότζερ, πολύ πριν το όνομα αυτό συνδεθεί με την γνωστή σημαία με τη νεκροκεφαλή και τα οστά. Η επιλογή του ονόματος, Τζόλυ Ρότζερ, έχει πολλές ερμηνείες και κανείς δεν γνωρίζει μετά βεβαιότητας από που προήλθε.

Το 1724 ο Τσάρλς Τζόνσον εξέδωσε ένα βιβλίο » Γενική ιστορία των πειρατών «. Σε αυτό το βιβλίο υπήρξε αναφορά για πρώτη φορά του ονόματος, καθώς ο Τζόνσον γράφει ότι δύο πειρατές ονόμαζαν τη σημαία τους, Τζόλυ Ρότζερ: ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς τον Ιούνιο του 1721 και ο Φράνσις Σπριγκς τον Ιούλιο του 1723.

Ο θρύλος με τους Ναϊτες Ιππότες

Μία άλλη πιθανή εξήγηση της ετυμολογίας βρίσκεται στο βιβλίο «Οι πειρατές και ο χαμένος στόλος των Ναϊτών» του Ντέηβιντ Χάτσερ. Σύμφωνα με αυτό το βιβλίο, το όνομα Τζόλυ Ρότζερ προέρχεται από τον βασιλιά Ρότζερ τον Β´ της Σικελίας, έναν Ιππότη του Τάγματος των Ναϊτών που εικάζεται ότι ήταν ο πρώτος που ανύψωσε την πειρατική σημαία.

Σήμερα, η σημαία Τζόλυ Ρότζερ με την νεκροκεφαλή και τα οστά θεωρείται ως η σημαία που ταυτίστηκε με τους πειρατές. Όμως, η νεκροκεφαλή και τα οστά δεν ήταν το αρχικό σχέδιο, το οποίο άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων. Στο βιβλίο του Τσάρλς Τζόνσον «Γενική ιστορία των πειρατών», δυο πειρατές ανύψωσαν στο κατάρτι δυο σημαίες Τζόλυ Ρότζερ, αλλά καμία τους δεν είχε το γνωστό σχέδιο με την νεκροκεφαλή και τα οστά. Από αυτό συμπεραίνουμε ότι το όνομα Τζόλυ Ρότζερ δεν συνδεόταν αποκλειστικά με το συγκεκριμένο σχέδιο αλλά γενικότερα με οποιαδήποτε πειρατική σημαία.

Διάφορα σχέδια που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς από τους πειρατές. Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορα σχέδια όπως απλή ολόμαυρη ή κατακόκκινη σημαία ή με ποικίλα σχέδια όπως σκελετούς, όπλα, αίμα, καρδιές.

Ο θρύλος του ερωτευμένου λόρδου που έγινε ιππότης

Κάποιες πηγές αποδίδουν το κλασικό σχέδιο με τη νεκροκεφαλή και τα οστά σε έναν θρύλο που σχετίζεται με το τάγμα των Ναϊτών. Ο Φίλιπ Γκάρντινερ γράφει στο βιβλίο του ότι ένας ιππότης του τάγματος των Ναϊτών, ο λόρδος της Σιδώνας, αγαπούσε μια όμορφη κοπέλα. Αυτή όμως πέθανε σε νεαρή ηλικία και τη νύχτα της ταφής της ο ιππότης της ξέθαψε το σώμα της για να βρεθεί ερωτικά μαζί της.

Τότε μια φωνή τον κάλεσε να επιστρέψει σε 9 μήνες για να βρει τον γιο του. Αυτός υπάκουσε και όταν επέστρεψε μετά από 9 μήνες βρήκε ένα κρανίο στα πόδια του σκελετού (νεκροκεφαλή και οστά).

Η ίδια φωνή τον κάλεσε τότε να προσέχει το κρανίο γιατί αυτό θα του έφερνε καλή τύχη. Ο ιππότης το πήρε μαζί του και με τη βοήθειά του κατάφερνε να νικά τους εχθρούς του απλά δείχνοντας τους το «μαγικό κρανίο». Αυτό αργότερα πέρασε στην κατοχή του Τάγματος.

Σήμερα η γνωστή πειρατική σημαία θεωρείται ως ένα από τα παλαιότερα δείγματα λογότυπου που κατάφερε να μετατραπεί σε παγκόσμιο σύμβολο. Πρόκειται για το απόλυτο σύμβολο επωνυμίας. Οι ιστορίες των πειρατών συνεχίζουν να συναρπάζουν και να γυρίζονται ταινίες όπως ο «Κάπτεν Χουκ» ή «Οι πειρατές της Καραϊβικής». Όλες αυτές οι ταινίες απεικονίζουν πολύ διαφορετικούς χαρακτήρες και εντελώς διαφορετικές ιστορίες, όμως όλες αυτές οι ταινίες έχουν κάτι κοινό: παρουσιάζουν τους πειρατές αδίστακτους, γερά ποτήρια αλλά κυρίως άρχοντες της θάλασσας.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ο Διαλογισμός θα μπορούσε να είναι ένα είδος επιθανάτιας εμπειρίας και θα μπορούσε να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας

Έχουν εμφανιστεί πολλοί άνθρωποι με απίστευτες ιστορίες που ακολούθησαν σχεδόν θανατηφόρα ατυχήματα ή απειλητικές για τη ζωή καρδιακές προσβολές, εγκεφαλικά και σοβαρές ασθένειες.

Καθώς οι γιατροί και τα μηχανήματα προσπαθούν να αποκαταστήσουν το σώμα και το νου, οι άνθρωποι αυτοί αναφέρουν αξιοσημείωτες επιθανάτιες εμπειρίες.

Το μυαλό φαίνεται πως δεν είναι η πηγή, η αρχή και το τέλος της ύπαρξης. Υπάρχει ένα μεγαλύτερο σύμπαν. Ένας άλλος κόσμος ανοίγεται σε όσους έχουν μια επιθανάτια εμπειρία. Υπάρχει αχανές διάστημα. Αφηγούνται ιστορίες στις οποίες αφήνουν την καθημερινότητά τους και πηγαίνουν προς ένα μεγάλο φως. 

Όταν βρεθούν εκεί, όλη η ζωή τους παρουσιάζεται μπροστά τους για ανασκόπηση. Ταυτόχρονα τους αγκαλιάζει μια εμπειρία κοσμικής ειρήνης, βαθιάς αγάπης και άνευ όρων ανείπωτης αποδοχής. Οι επιθανάτιες εμπειρίες βρίθουν αναφορών λαμπρού φωτός, αγγέλων, του Χριστού, θείων όντων πέρα από κάθε δυνατότητα περιγραφής με γήινους όρους. 

Οι άνθρωποι αναφέρουν ότι νιώθουν σα να έχουν σώμα ενώ μόνο η συνείδησή τους είναι αυτή που περιπλανάται. Βιώνουν μια βαθιά κατανόηση που δεν μπορεί να μοιραστεί με λόγια. Όλα είναι πλήρη και ολοκληρωμένα. Υπάρχει ένα σύμπαν ενότητας και αρμονίας τουλάχιστον για όσο διαρκεί η εμπειρία αυτή.

Οι επιθανάτιες εμπειρίες φαίνεται ότι συμβαίνουν σε μια άχρονη σφαίρα και δεν υπάρχει όριο μέχρις ότου το ίδιο το άτομο κατανοεί ότι πρέπει να γυρίσει. Ξαφνικά ανοίγουν τα μάτια τους και βρίσκονται και πάλι στη συνήθη πραγματικότητα. 

Οι εμπειρίες όμως αυτές αλλάζουν τη ζωής τους, τις προτεραιότητές τους, τις σχέσεις τους, σχεδόν ότι θεωρούσαν πριν ότι ήταν αλήθεια. Σχεδόν όλο όσοι έχουν βιώσει επιθανάτιες εμπειρίες επιλέγουν μετά να ξεκινήσουν μια ζωή γεμάτη χαρά. Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες ή υποκατάστατα της χαράς για μια καλή ζωή.

Τα προαναφερθέντα στοιχεία μοιάζουν πολύ με χαρακτηριστικά της εμπειρίας του διαλογισμού. Όταν κάποιος διαλογίζεται βιώνει τη συνέχιση της συνείδησής του καθώς οι σκέψεις και τα αισθήματα αποσύρονται. 

Καθώς το μυαλό σταματά υπάρχουν πολλά περισσότερα. Καθώς βυθίζεται η συνείδηση βιώνει μια μεγάλη παρουσία, καθώς το μικρό εγώ συναντάται με ένα μεγαλύτερο ‘εγώ είμαι’ που διαχέεται στον αχανή χώρο. 

Είμαστε πολλά περισσότερα από τις σκέψεις και τα αισθήματά μας. Η συνειδητότητα εμφανίζεται να είναι χωρίς όρια, χωρίς σύνορα. Ο διαλογισμός φέρνει το άτομο πέρα από τον καθημερινό του κόσμο σε μια μη υλική σφαίρα που είναι δύσκολο να περιγραφεί ή να εξηγηθεί σε όποιον πιστεύει ισχυρά μόνο στον φυσικό κόσμο.

Καθώς η συνειδητότητα απελευθερώνεται από τη σκέψη και τις αισθήσεις, ο διαλογισμός συνεχίζει να εξερευνά τον χώρο που φαίνεται σα να μεγαλώνει πέρα από το σώμα, πέρα από το δωμάτιο που βρίσκεται ο διαλογιζόμενος, να γίνεται άπειρος, αυξανόμενος μέσα από την καρδιά. 

Σαν ένα τούνελ που κατευθύνεται από το σκοτάδι στο φως, καθώς διαλογιζόμαστε νιώθουμε τον στενό χώρο της σκέψης και της αίσθησης να διαστέλλονται. Υπάρχει ένας χώρος αυξανόμενης ειρήνης. 

Η ειρήνη αυτή βαθαίνει καθώς εισερχόμαστε στη ροή της συνειδητότητας και η ύπαρξή μας λάμπει όλο και περισσότερο. Ο νους δεν είναι πλέον η πηγή της ατομικότητάς μας και μοιάζει σαν το μυαλό να είναι ένα φίλτρο που περιορίζει την εμπειρία για κάτι μεγαλύτερο.

Η ηρεμία και η επιβράδυνση των σκέψεων και αισθημάτων που συμβαίνει κατά τον διαλογισμό βοηθάει στην ανασκόπησή τους. Φαίνεται έτσι πιο καθαρά το τι κυριαρχεί στη ζωή του διαλογιζόμενου. 

Τώρα, στον μεγάλο ουρανό της συνειδητότητας, οι σκέψεις και τα αισθήματα δεν είναι παρά απλά σύννεφα που δεν έχουν σημασία. Υπάρχει ένας ολόκληρος ουρανός, ένα σύμπαν προς εξερεύνηση. 

Ο διαλογιζόμενος νιώθει μια έλξη προς μια σφαίρα επεκτατικότητας, ευγένειας, σιωπής, όπου ο μόνος ήχος είναι αυτός της ιερότητας της ύπαρξης.

Δύο ερωτήσεις προκύπτουν. Τι συμβαίνει με τους ανθρώπους που έχουν μια επιθανάτια εμπειρία και δεν βρίσκουν τη μεγάλη αγάπη αλλά πολύ πιο σκοτεινές σφαίρες; Πολλοί άνθρωποι που ασκούν τον διαλογισμό επίσης δεν βρίσκουν απεραντοσύνη αγάπης αλλά αντίθετα βυθίζονται σε νοητικά βασίλεια άγχους, κατάπτωσης και εσωτερικής πάλης. 

Και για τις δύο αυτές περιπτώσεις οι εμπειρίες αυτές είναι μικρά βήματα προς την αγάπη, το φως, τη συγχώρεση που στο τέλος θα τους ελευθερώσει. Ο διαλογισμός που δέχεται ποιότητες προερχόμενες από την καρδιά μαλακώνει τις συγκρούσεις της προσωπικότητας. Κάτι μεγαλύτερο αναδύεται στην απλή πράξη του να κάθεται κανείς ήρεμος και να νιώθει την παρουσία της καρδιάς του.

Και γιατί οι επιθανάτιες εμπειρίες μοιάζουν να είναι τόσο πολύ πιο ζωντανές και αληθινές από όσα βιώνει κανείς στον διαλογισμό; Όταν οι άνθρωποι σχεδόν πεθαίνουν το μυαλό τους σχεδόν ή εντελώς σταματάει. 

Το φίλτρο που περιορίζει τη συνειδητότητα σταματάει να λειτουργεί. Καθώς διαλογιζόμαστε το φίλτρο του εγώ περιορίζεται και εμφανίζεται η εσωτερική σιωπή της καρδιάς. Ο διαλογισμός είναι μια σταδιακή διαδικασία διάλυσης της σκέψης και του αισθήματος από την ένταση της κενότητας και της ηρεμίας.

Όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις που κάποιος έχει επιθανάτιες εμπειρίες, οι επιστήμονες θα πουν ότι οι εμπειρίες που περιγράφονται στον διαλογισμό είναι μόνο φαντασία και ονειροπόληση. Αλλά οι διαλογιζόμενοι νιώθουν τη διαφορά. Δεν βιώνουν τις εμπειρίες αυτές όπως τη φαντασία. Οι εμπειρίες είναι σαν συνειδητό ονείρεμα αλλά δεν είναι ονείρα. Στο διαλογισμό εγκαταλείπονται κάποια γνωστά κομμάτια της συνειδητότητας και παρουσιάζονται κάποια άλλα.

Ο καθένας από εμάς μπορεί να ξεφύγει από τον βαρύ και σκοτεινό κόσμο της καθημερινότητας και να λάβει μια γερή δόση φωτός εάν αποσυνδεθεί για λίγο, κάνει ένα διάλειμμα και βυθιστεί στην ηρεμία και την εσωτερική γαλήνη. 

Και όπως συμβαίνει με όσους έχουν επιθανάτιες εμπειρίες, κάποια στιγμή είναι σα να χτυπάει ένα κουδούνι και μας επαναφέρει και πάλι στην καθημερινότητά μας. Έχουμε μια ζωή να οδηγήσουμε. 

Ο διαλογισμός όμως μπορεί να μας αλλάξει, να νιώσουμε πιο συνδεδεμένοι με την ουσία της ζωής. Να βρούμε περισσότερη απλότητα, ταπεινότητα, συμπόνια και χαρά. 

Η ζωή είναι πολύτιμη. Υπάρχει η σοκολάτα που είναι υπέροχη και υπάρχει κι ένα μέρος τέλειας αγάπης. Δεν είναι μονάχα μια ιδέα, μια πεποίθηση, αλλά μια πραγματική εμπειρία.

Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: Αμαλία Τσακίρη

Πηγή: huffingtonpost.com/bruce-davis-phd/meditation-practice_b_4050897.html

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Το Μάτριξ και η... Σπηλιά του Πλάτωνα!

Πόσο αληθινός είναι ο κόσμος μας; Πόσο αυθεντικοί είμαστε εμείς σαν άνθρωποι; Είμαστε άραγε αυτοί που νομίζουμε; 

Φιλόσοφοι αλλά και επιστήμονες έχουν επισημάνει εδώ και αιώνες την απατηλότητα αυτού του κόσμου, το κατά πόσον είμαστε αυτοί που νομίζουμε και πιο ποσοστό ελευθερίας έχει ο άνθρωπος για να αναδείξει τον «πραγματικό» του εαυτό.

Η απατηλότητα της ιδέας για τον εαυτό μας αλλά και τον κόσμο έχει παρουσιαστεί από τον Πλάτωνα, εδώ και 2.500 χρόνια με τον «Μύθο της Σπηλιάς» που παρουσιάζεται στην «Πολιτεία» του. Εκεί ο Πλάτωνας παρουσιάζει τους ανθρώπους δεμένους με αλυσίδες στο βάθος μιας σπηλιάς, να παρακολουθούν σκιές που παρουσιάζονται σε έναν τοίχο, τις οποίες αυτοί αντιλαμβάνονται σαν πραγματικότητες.

Επιπλέον οι δεσμώτες αντιλαμβάνονται τις αλυσίδες τους σαν «κοσμήματα», σαν πολύτιμα εργαλεία που τους δένουν με τον κόσμο, χωρίς όμως να συνειδητοποιούν ότι πρόκειται για τα δεσμά που τους εμποδίζουν να απομακρυνθούν από τη σπηλιά και να αντικρίσουν το φως του ήλιου και τη ζωή που σφύζει έξω από τη σπηλιά.

Ο μύθος του σπηλαίου

Ο μύθος αυτός διηγείται πως σε ένα σπήλαιο, κάτω από τη γη, βρίσκονται μερικοί άνθρωποι αλυσοδεμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να δουν μόνο τον απέναντί τους τοίχο. Δεν μπορούν να κοιτάξουν ούτε πίσω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Πίσω τους ωστόσο είναι αναμμένη μια φωτιά.

Έτσι οτιδήποτε εκδηλώνεται πίσω από την πλάτη τους αναπαριστάνεται ως σκιά στον απέναντι τους τοίχο. Επειδή οι άνθρωποι αυτοί σε ολόκληρη τη ζωή τους τα μόνα πράγματα που έχουν δει είναι οι σκιές των πραγμάτων, έχουν την εντύπωση ότι οι σκιές που βλέπουν πάνω στον τοίχο είναι τα ίδια τα πράγματα. Εάν όμως κάποιος από τους αλυσοδεμένους ανθρώπους του σπηλαίου κατορθώσει να ελευθερωθεί, να βγει από τη σπηλιά και να ανέβει πάνω στη γη και, κάτω από το φως του ήλιου πλέον, δει τα πράγματα, θα καταλάβει την πλάνη στην οποία ζούσε όσο ήταν μέσα στη σπηλιά. Θα αντιληφθεί τότε ότι οι σύντροφοι του, που εξακολουθούν να βρίσκονται αλυσοδεμένοι στο σπήλαιο, ζουν βυθισμένοι μέσα στις ψευδαισθήσεις.

Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που κάποιοι δεσμώτες, καταφέρνουν ν’ απαλλαγούν απ’ την επιρροή των αισθήσεων και των δογμάτων και να γνωρίσουν την αλήθεια, βασιζόμενοι στις αποδείξεις που τους παρέχει μόνο ο ορθός λόγος και η καθαρή σκέψη. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι φιλόσοφοι και οι «πεπαιδευμένοι», οι μορφωμένοι, που η παιδεία τους δείχνει τον τρόπο πώς, ξεγλιστρώντας μέσα από τα ποικίλα δογματικά δίχτυα, να ξεφύγουν από τη μοίρα των δεσμωτών της σπηλιάς…

Η αλληγορία του σπηλαίου είναι μια προσπάθεια τεκμηρίωσης της θέσης του φιλόσοφου ως βασιλιά στην Ιδεώδη Πολιτεία. Οι φυλακισμένοι αρχίζουν να αποδίδουν τα μη πραγματικά σχήματα των σκιών με όρους και έννοιες, ενώ πιστεύουν ότι οι σκιές αυτές είναι η πραγματικότητα.

Το ότι οι φυλακισμένοι, ωστόσο, μπορούν να δουν μόνο τις σκιές αυτές, δε σημαίνει ότι ο υπαρκτός κόσμος περιορίζεται μόνο μες στο σπήλαιο. Αν κάποιοι καταφέρουν να λυθούν από τις αλυσίδες και βγουν από το σπήλαιο, θα τυφλωθούν από τη λάμψη του Ήλιου και θα επιστρέψουν πίσω. Αν, ωστόσο, συνηθίσουν το φως, θα δουν καθαρά τον Ήλιο, που συμβολίζει το Αγαθό, και θα καταλάβουν ότι όσα έβλεπαν μες στο σπήλαιο ήταν απλά αντίγραφα των αληθινών.

Ίσως σκεφτούν να επιστρέψουν πίσω, λυπούμενοι τους φυλακισμένους συντρόφους τους. Πίσω, όμως, στο σπήλαιο, δε θα μπορούν να συνηθίσουν στο σκοτάδι, και, προσπαθώντας να διδάξουν στους υπόλοιπους την αλήθεια, ίσως δεχτούν το μίσος και την αντίδρασή τους. Ωστόσο, όσοι ελευθερώθηκαν, οι φιλόσοφοι, έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι ξηροί καρποί μειώνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου

3/2015. Τα φιστίκια και γενικότερα οι ξηροί καρποί προστατεύουν την καρδιαγγειακή υγεία και μειώνουν τον κίνδυνο θανάτου από έμφραγμα ή από άλλη αιτία, σύμφωνα με μια νέα αμερικανοκινεζική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ του Τενεσί, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "JAMA Internal Medicine", ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 205.000 άτομα στις ΗΠΑ και στην Κίνα, στη διάρκεια μιας περιόδου περίπου έξι ετών.

Το αμερικανικό σκέλος της μελέτης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μειωμένος κίνδυνος θανάτου από οποιαδήποτε αιτία, της τάξης του 21% κατά μέσο όρο, για όσους έτρωγαν τα περισσότερα φιστίκια (γύρω στα 18 γραμμάρια την ημέρα), όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Το κινεζικό σκέλος της έρευνας διαπίστωσε μια σχεδόν ανάλογη μείωση του κινδύνου θανάτου κατά 17% για όσους έτρωγαν τους περισσότερους ξηρούς καρπούς.

Παράλληλα, διαπιστώθηκε και στις δύο χώρες μια σχέση ανάμεσα στην αυξημένη κατανάλωση ξηρών καρπών και στην μείωση του κινδύνου για ισχαιμική καρδιοπάθεια και για θάνατο από έμφραγμα. 

Η προστατευτική δράση ισχύει τόσο για τους άνδρες, όσο και για τις γυναίκες, ανεξάρτητα από το αν κανείς καπνίζει, πίνει αλκοόλ ή πόσο βάρος έχει.

Οι ερευνητές ανέφεραν πως οι ξηροί καρποί συνιστούν ένα διατροφικό μέσο για τη βελτίωση της καρδιαγγειακής υγείας, εφόσον όμως κάποιος δεν έχει αλλεργία σε αυτούς. 

Οι καρποί, εκτός του ότι είναι πλούσιοι σε θρεπτικά συστατικά, έχουν αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, που προστατεύουν τις στεφανιαίες αρτηρίες, κάτι το οποίο έχει δειχτεί και σε προηγούμενες επιδημιολογικές μελέτες.

Αντίθετα, δεν διαπιστώθηκε κάποια προστατευτική δράση των ξηρών καρπών, όσον αφορά στον καρκίνο και τον διαβήτη.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Πώς να διώξετε το άγχος

Ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα. Τα πράγματα συνήθως δεν είναι τόσο άσχημα όσο πιστεύουμε. Αλλά πολλές φορές, όταν οι έγνοιες και οι ευθύνες μαζεύονται, νιώθουμε πως έχουμε μπροστά μας ένα βουνό. 

Ορίστε δέκα τρόποι για να οργανώσουμε καλύτερα όλες αυτές τις σκέψεις που μας γεμίζουν στρες και να νιώσουμε πιο χαρούμενοι και υγιείς. 

Από πού προέρχεται το στρες; 

Είναι πολύ σημαντικό να ανακαλύψουμε την πηγή του άγχους μας και να σκεφτούμε πώς το αντιμετωπίζαμε μέχρι τώρα. Μας το προκαλεί η δουλειά, κάτι που συνέβη στην προσωπική μας ζωή, ή μήπως κάποιο άτομο που συναναστρεφόμαστε; 

Ένας καλός τρόπος είναι να διατηρούμε «ημερολόγιο άγχους», στο οποίο καταγράφουμε όσα έτυχε να μας πυροδοτήσουν μια κρίση στην διάρκεια της ημέρας. Πόσα από αυτά είναι πράγματα που ελέγχουμε άμεσα; Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, και παρομοίως τα προβλήματά μας δεν αντιμετωπίζονται όλα μαζί. 

Σωστή οργάνωση του χρόνου 

Όσο πιο φορτωμένο είναι το πρόγραμμά μας, τόσο περισσότερο στρες θα νιώθουμε. Από όλες αυτές τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες, πρέπει να ξεχωρίσουμε ποιες όντως επείγουν. 

Δεν είναι ντροπή να λέμε όχι σ’ αυτά που μας προτείνουν αν δεν έχουμε χρόνο—ή αν απλά δεν θέλουμε. Το κλειδί στο να διώξουμε το άγχος είναι να κάνουμε αυτό που είναι καλό για εμάς. Στην προκειμένη περίπτωση, πράγματα που αγαπούμε και μας χαλαρώνουν (και που ίσως αναβάλαμε ως τώρα), ακόμα και μια μικρή βόλτα για να αδειάσει το κεφάλι μας. 

Τέλος στην τελειομανία 

Πρέπει να αποδεχτούμε την ιδέα ότι όλοι κάνουμε λάθη και να σταματήσουμε να πιέζουμε τον εαυτό μας να φτάνει ανεπίτευκτους στόχους. 

Το μόνο που καταφέρνουμε βάζοντας τον πήχη υπερβολικά ψηλά είναι να προετοιμαζόμαστε για απογοήτευση.

Προσοχή στις κακές συνήθειες 

Για πολλούς, ένα ποτήρι κρασί κι ένα τσιγάρο αποτελούν… γιατρικά κατά του άγχους, αλλά η επίδρασή τους στην ψυχολογία είναι πρόσκαιρη, καθώς έχει αποδειχθεί πως αυτές οι ουσίες, μαζί τους και ο καφές, μόνο κακό μπορούν να προκαλέσουν μακροπρόθεσμα, ιδιαίτερα η κατανάλωσή τους πριν τον ύπνο. 

Γυμναστική 

Με πιο επιστημονικά λόγια: όταν αγχωνόμαστε, ο οργανισμός μας παράγει περισσότερη αδρεναλίνη, κι αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο απ’ τον οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. 

Η γυμναστική βοηθάει το σώμα μας να μεταβάλει αυτή την έξτρα αδρεναλίνη και να την επιστρέψει στα φυσιολογικά της επίπεδα. Με πιο απλά λόγια; Η γυμναστική μας χαλαρώνει και μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. 

Ο ύπνος είναι σημαντικός 

Ο χώρος που κοιμόμαστε πρέπει να είναι καθαρός και τακτοποιημένος, και να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για ύπνο. Όταν μεταφέρουμε όλες τις δραστηριότητες της ημέρας στην κρεβατοκάμαρα, στερούμε την χαλαρωτική επίδραση που θα έπρεπε να έχει αυτό το δωμάτιο πάνω μας. Πολύ καλή ιδέα είναι και ένα ζεστό μπάνιο πριν πέσουμε για ύπνο, ή – όπως μας έλεγαν και οι γονείς – ένα ποτήρι ζεστό γάλα. 

Μερικές φορές χρειαζόμαστε βοήθεια 

Είτε αυτή η βοήθεια προέρχεται από τους φίλους μας, είτε αν κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο από έναν ειδικό. Το να συσσωρεύουμε αυτά που μας στρεσάρουν μας οδηγεί μόνο στην απόγνωση. 

Η μεγαλοψυχία είναι αρετή… 

Δεν είναι λίγες οι φορές που το άγχος προκαλείται από άσχημα συναισθήματα που κρατάμε απέναντι στους άλλους. 

Όπως πρέπει να μάθουμε να αφήνουμε τον εαυτό μας να κάνει λάθη, πρέπει να τα συγχωρούμε και στους υπόλοιπους. Η οργή και η απογοήτευση είναι σίγουρα πολύ κακοί σύμβουλοι. 

…το ίδιο και το χιούμορ 

Ακούγεται κλισέ, και πολλές φορές έχει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα, αλλά είναι μεγάλη αλήθεια πως ένα χαμόγελο μπορεί να σου φτιάξει την ζωή. Αν αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας με μια αίσθηση του χιούμορ, σύντομα θα σταματήσουν να μας φαίνονται τόσο ογκώδη. 

Ρουτίνα: μια παρεξηγημένη έννοια 

Όταν ακούμε την λέξη ρουτίνα, αμέσως σκεφτόμαστε κάτι αρνητικό. Βαρεμάρα, κούραση, τίποτα ενδιαφέρον και συναρπαστικό. 

Κι όμως, η σταθερότητα είναι αυτό που χρειαζόμαστε για να καταπολεμήσουμε το στρες. Είναι πολύ καλό να ξέρουμε ότι υπάρχουν πράγματα που είναι σταθερά στην ζωή μας και στα οποία μπορούμε να υπολογίζουμε. 

Πόσο μάλλον, έτσι μπορούμε να δώσουμε νέο νόημα στην καθημερινότητά μας, καθώς αυτά που μέχρι τώρα θεωρούσαμε κουραστικά (π.χ. η δουλειά) μπορούν να γίνουν οι ώρες της μέρας που η προσοχή μας εστιάζεται σε ένα συγκεκριμένο σκοπό και το μυαλό μας δεν… καλπάζει. 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η κατάθλιψη και ο σύγχρονος ρόλος της γυναίκας

Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια γύρω από την κατάθλιψη˙ οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τον όρο συχνά για να περιγράψουν τη συναισθηματική τους κατάσταση ή εκφράζουν μια περίεργη ανησυχία- σχεδόν φόβο- μήπως εμφανιστεί και εγκατασταθεί το καταθλιπτικό συναίσθημα -και ό, τι άλλο το συνοδεύει -μέσα τους.

 Η κατάθλιψη, όπως ορίζεται από τη Δυτική ψυχιατρική, είναι μια ψυχική διαταραχή, η οποία εμφανίζεται με συμπτώματα όπως το καταθλιπτικό συναίσθημα, η απώλεια ενδιαφέροντος ή / και ευχαρίστησης, η μειωμένη ενεργητικότητα, το αίσθημα ενοχής  και χαμηλής αυτοεκτίμησης, η φτωχή συγκέντρωση, οι διαταραχές του ύπνου και της όρεξης.

 Η διαφορά της κλινικής κατάθλιψης από τη θλίψη ως συναίσθημα, έγκειται στο ότι η θλίψη αποτελεί ένα «φυσιολογικό» συναίσθημα, ως αντίδραση σε ψυχοπιεστικά γεγονότα (π.χ. θάνατος, διαζύγιο, αλλαγή τόπου κατοικίας κτλ), το οποίο «κάνει τον κύκλο του» σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ενώ στην περίπτωση της κατάθλιψης , η όλη συμπτωματολογία που την χαρακτηρίζει επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα και προκαλεί δυσλειτουργία και έκπτωση  σε σημαντικούς τομείς της ζωής του ατόμου.

 Το σημαντικότερο όμως στοιχείο που διαφοροποιεί την κατάθλιψη από τη στενοχώρια και τη θλίψη – συναισθήματα πανανθρώπινα και σε ένα βαθμό αναπόφευκτα στη ζωή- είναι η έλλειψη ελπίδας. Ο  καταθλιπτικός αδυνατεί πλέον να νοηματοδοτήσει τη ζωή και τις εκφάνσεις της, βιώνει το ανέλπιδο, δεν προσδοκά τίποτα. Η κατάθλιψη αποτελεί λοιπόν μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από το βίωμα του αδιεξόδου.

 Η ζωή όμως είναι συνυφασμένη με τη ύπαρξη του πόνου ˙ η θλίψη και η απελπισία όταν υπάρχουν αιτίες, είναι κάτι αναμενόμενο- και γιατί όχι- υγιές ˙ αποτελεί ένα μέσο ωρίμανσης και εξέλιξης για τον άνθρωπο, αν καταφέρει να κατανοήσει και  νοηματοδοτήσει τις πηγές της δυστυχίας και της θλίψης του και να τις μετουσιώσει σε εμπειρίες που θα τον οδηγήσουν  σε μια διαδικασία αυτοπραγμάτωσης.

 Η κατάθλιψη λοιπόν, αρχίζει να εδραιώνεται όταν η θλίψη ξεφεύγει πολύ μακριά από την αιτία της, βαλτώνει και καταλήγει στάσιμη. Έχει να κάνει με μια στάση  ζωής, με την προσωπική φιλοσοφία του ατόμου γύρω από το «υπάρχω».

 Ο σύγχρονος Δυτικός άνθρωπος, ζώντας σε ένα  κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο που προάγει τον ευδαιμονισμό και τις εύκολες και γρήγορες «λύσεις» για την αποφυγή του πόνου, τείνει να θεωρεί οτιδήποτε στενόχωρο ως μη φυσιολογικό και θέλει να το διώξει με κάθε τρόπο μακριά του, ακόμη κι αν αυτό είναι μια μελαγχολία, μια εσωστρεφής διάθεση ή μια νοσταλγία. Το πολιτισμικό πλαίσιο πάντα διαμόρφωνε τις αντιλήψεις και στάσεις των ανθρώπων αναφορικά με το «φυσιλογικό» και μη, κι αυτό ακριβώς επηρεάζει και διαμορφώνει τις αντιλήψεις τόσο για την ψυχική υγεία, όσο και για την ψυχική ασθένεια.

Μία στις πέντε γυναίκες θα παρουσιάσει κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή της

Μιλώντας λοιπόν για την κλινική οντότητα που λέγεται κατάθλιψη, είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με επιδημιολογικά στοιχεία παγκοσμίως, φαίνεται ότι αποτελεί τη συχνότερη ίσως ψυχική διαταραχή  στο σύγχρονο Δυτικό κόσμο και αναμένεται να παρουσιάσει αυξητικές τάσεις τα επόμενα χρόνια. Μια στις πέντε γυναίκες και ένας στους οκτώ άντρες, θα παρουσιάσει κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή του σύμφωνα με τα υπάρχοντα διεθνή στοιχεία ˙ στην Ελλάδα σύμφωνα με έρευνα του ΕΠΙΨΥ, από το 2011 τα περιστατικά μείζονος κατάθλιψης αυξήθηκαν κατά 50% , ενώ το 2013 η μηνιαία επικράτηση της μείζονος κατάθλιψης ανέρχεται σε ποσοστό  12, 3 % του γενικού πληθυσμού.

 Όσον αφορά τις γυναίκες συγκεκριμένα, σύμφωνα πάλι με έρευνα του ΕΠΙΨΥ, φαίνεται ότι το γυναικείο φύλο πλήττεται από την κατάθλιψη σε μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με το αντρικό. Το εύρημα αυτό συνάδει με τα διεθνή δεδομένα, σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες υποφέρουν πιο συχνά από συμπτώματα  κατάθλιψης και άγχους. Σε αυτό βέβαια είναι πιθανόν να συμβάλλουν δυο ακόμη παράμετροι (εκτός άλλων που σχετίζονται με το φύλο), η τάση να δίνεται πιο συχνά η διάγνωση της κατάθλιψης στις γυναίκες από τους ειδικούς ψυχικής υγείας και το ότι οι γυναίκες αναζητούν πιο συχνά βοήθεια σε ζητήματα που άπτονται της ψυχικής τους υγείας σε σχέση με τους άντρες.

Παρ’ όλα αυτά, το γυναικείο φύλο φαίνεται πράγματι να είναι  πιο «ευάλωτο» στην κατάθλιψη ˙ οι ψυχοκοινωνικές παράμετροι που επηρεάζουν και τα δυο φύλα στο δυτικό κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο, μοιάζει να παίζουν ένα σημαντικό ρόλο σε αυτήν την «ευαλωτότητα», σε συνδυασμό πάντα με τα ιδιοσυγκρασιακά χαρακτηριστικά και τις εμπειρίες ζωής του κάθε ατόμου.

Ο σύγχρονος ρόλος της γυναίκας

Οι γυναίκες στις σύγχρονες κοινωνίες του Δυτικού κόσμου καλούνται να ανταπεξέλθουν σε πολλαπλούς ρόλους- εργαζόμενες, σύζυγοι, μητέρες- και βρίσκονται σε μια διαρκή διαδικασία προκειμένου  να πετύχουν την επιθυμητή ισορροπία σε διάφορους τομείς της ζωής τους, κυρίως μεταξύ οικογένειας και επαγγελματικής ζωής. Αν αναλογιστούμε ότι το πολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο  ζει μια γυναίκα σήμερα – στις χώρες του Δυτικού κόσμου κυρίως- επιτάσσει να είναι απόλυτα επιτυχημένη  και άψογη σε όλους αυτούς τους ρόλους, εύκολα αντιλαμβανόμαστε πόσο ψυχοπιεστική συνθήκη είναι ακριβώς αυτό για μια γυναίκα, καθώς και πόσο κλονίζει την αυτοεικόνα και την αυτοεκτίμηση της η πιθανή «αποτυχία» σε κάποιον από αυτούς.

Μοιάζει να κλονίζεται το νόημα της ύπαρξης της, όταν «κάτι δεν πάει καλά», κυρίως στον τομέα των διαπροσωπικών σχέσεων , όπως είναι για  παράδειγμα η οικογένεια. Οι γυναίκες – λόγω κυρίως του κοινωνικού τους ρόλου – έχουν την τάση να επιφορτίζονται με την ευθύνη της πορείας και εξέλιξης των σχέσεων με τους σημαντικούς άλλους  ˙ νοιάζονται περισσότερο, προσπαθούν και τα πιθανά προβλήματα σε αυτές, έχουν την τάση να τα θεωρούν ότι άπτονται της δικής τους ευθύνης, όσον αφορά τη λύση τους.

Αυτό ακριβώς αποτελεί ένα θεμελιακό κομμάτι του γυναικείου ψυχισμού ˙ η φροντίδα για τους άλλους και η φροντίδας της σχέσης μαζί τους. Όταν λοιπόν οι σχέσεις κλονίζονται, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να κλονιστεί η αυτοεικόνα της γυναίκας, να μην μπορεί πλέον να αυτοπροσδιοριστεί και σιγά σιγά να χάνει το νόημα της ύπαρξης της, δεδομένου ότι ένα θεμελιακό κομμάτι της, τείνει να καταρρεύσει.

Στα παραπάνω, μπορούμε να συνυπολογίσουμε ως επιβαρυντικό παράγοντα για τις γυναίκες σήμερα  και το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν διακρίσεις απέναντι τους – κυρίως στον εργασιακό τομέα- γεγονός που οδηγεί σε μια  σειρά ψυχοπιεστικών καταστάσεων όπως ανεργία, οικονομική αδυναμία, αποκλεισμός από τη λήψη αποφάσεων κτλ, οι οποίες θα μπορούσαν εν δυνάμει να αποτελέσουν εκλυτικούς παράγοντες για την εμφάνιση της κατάθλιψης.

Εκτός από την ύπαρξη αιτιολογικών παραγόντων που σχετίζονται με το φύλο σε ότι αφορά την εμφάνιση της κατάθλιψης, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι διαφορές που συνήθως υπάρχουν μεταξύ των δυο φύλων αναφορικά με το βίωμα της κατάθλιψης. Έτσι, οι γυναίκες φαίνεται ότι συνήθως έχουν την τάση να κατηγορούν τον εαυτό τους, να νιώθουν θλίψη, άγχος και φόβο και να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση.  Ακόμη, μιλάνε πιο εύκολα για τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνουν.

Στον αντίποδα, οι άντρες συνήθως έχουν την τάση να κατηγορούν τους άλλους, νιώθουν θυμό, εριστικότητα και καχυποψία, και δυσκολεύονται να παραδεχτούν και μιλήσουν για τα συναισθήματα που βιώνουν.

Η ψυχοθεραπεία ως αντιμετώπιση της κατάθλιψης

Η κατάθλιψη λοιπόν, μπορεί να εμφανιστεί και να «εγκατασταθεί» στο άτομο, λόγω μιας σειράς  αιτιολογικών παραγόντων που αλληλεπιδρούν και προφανώς κάποιων εκλυτικών παραγόντων,  αλλά δεν αποτελεί μια κατάσταση που δεν μπορεί να αλλάξει με κανέναν τρόπο. Η αναζήτηση βοήθειας μπορεί να είναι πολύτιμη, ιδίως σε επίπεδο ψυχοθεραπευτικό. Μέσω της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, το άτομο μπορεί να αποκτήσει συνείδηση και μια νέα οπτική για τις βαθύτερες αιτίες της κατάθλιψης, καθώς και τρόπους διαχείρισης και αντιμετώπισης των συμπτωμάτων της.

Κι ας μην ξεχνάμε επίσης, τον πολύτιμο ρόλο που μπορεί να παίξει το υποστηρικτικό  δίκτυο ενός ανθρώπου, τόσο επίπεδο πρόληψης όσο και σε επίπεδο θεραπείας του καταθλιπτικού βιώματος, δεδομένου ότι η γνήσια και βαθιά ανθρώπινη επαφή είναι πάντα ανακουφιστική και θεραπευτική.

Συγγραφέας:

Μαρία Καφαντάρη, Ψυχολόγος-Msc Κοινωνικής- Κλινικής Ψυχολογίας Εξαρτήσεων και Ψυχοκοινωνικών προβλημάτων.

Photo Credit: Vito Russi

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω