Αυτές είναι οι 10 τροφές που μας κάνουν ευτυχισμένους! (Photos)

Τροφές που όχι μόνο μας προσφέρουν καλύτερη υγεία αλλά μας κάνουν και πιο ευτυχισμένους! Το πιστεύετε; Κι όμως υπάρχουν φυσικά αντικαταθλιπτικά από το φαρμακείο της φύσης, τροφές που δεν γνωρίζουμε καν πως εκτός από θρεπτικά συστατικά μάς προσφέρουν και περισσότερη ευτυχία στη ζωή μας. 

Άλλωστε για πολλούς το φαγητό είναι από μόνο του… ευτυχία. Τώρα θα μάθουν κιόλας τι ακριβώς πρέπει να επιλέγουν για να έχουν διαρκώς καλή διάθεση…

10. Σέσκουλα

Περιέχει μεγάλες ποσότητες μαγνησίου, ένα θρεπτικό συστατικό που είναι ζωτικό μέρος των βιοχημικών αντιδράσεων που αυξάνουν τα επίπεδα της ενέργειας στο ανθρώπινο σώμα. Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα χαμηλά επίπεδα μαγνησίου συνδέθηκαν με υψηλότερα σκορ κατάθλιψης.

9. Μοβ πατάτες

Μπορεί να μην είναι και τόσο συνηθισμένες, ωστόσο έχουν ισχυρά αντιοξειδωτικά γνωστά ως ανθοκυανίνες, που παρέχουν νευρο-προστατευτικές ιδιότητες και ενίσχυση της βραχυπρόθεσμης μνήμης. Επίσης περιέχουν ιώδιο που ενισχύει τη λειτουργία του θυρεοειδούς, ο οποίος με τη σειρά του συντελεί στη ρύθμιση της καλής διάθεσης.

8. Μύδια

Έχουν μέτρια έως υψηλά ποσοστά βιταμίνης Β12, σελήνιο, ιώδιο, πρωτεΐνες και ψευδάργυρο, ενώ είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες και λίπος. Το ιώδιο, το σελήνιο και ο ψευδάργυρος βοηθούν τον θυρεοειδή αδένα και η βιταμίνη Β12 βοηθά στην ενίσχυση των κυττάρων του εγκεφάλου, κάτι που συντελεί στην καλύτερη ποιότητα ζωής άρα και διάθεσης.

7. Μαύρη σοκολάτα

Βελτιώνει τη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο και προσφέρει στιγμιαία καλύτερη συγκέντρωση και διάθεση. Αυτό θα σας βοηθήσει να αισθάνεστε πιο ενεργητικός και ζωντανός. Ωστόσο, μην το παρακάνετε: Η εφημερίδα «Journal of Psychopharmacology» αναφέρει ότι το μόνο που χρειάζεστε είναι μερικά γραμμάρια μαύρης σοκολάτας κάθε μέρα για να καρπωθείτε τα οφέλη.

6. Γιαούρτι

Πλούσιο σε ασβέστιο βοηθά τον εγκέφαλο να απελευθερώσει περισσότερη ευτυχία ενεργοποιώντας τους νευροδιαβιβαστές. Επίσης έχει περισσότερες πρωτεΐνες από το κανονικό γιαούρτι, το οποίο καθιστά την απώλεια βάρους ευκολότερη.

5. Σπαράγγια

Έχουν υψηλά επίπεδα φυλλικού οξέος και τρυπτοφάνης. Τα χαμηλά επίπεδα του φυλλικού οξέος έχουν συνδεθεί με την κατάθλιψη, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα. Η τρυπτοφάνη χρησιμοποιείται επίσης από τον εγκέφαλο για να δημιουργηθεί σεροτονίνη, που είναι ένα από τα βασικά σταθεροποιητικά της διάθεσης.

4. Μέλι

Σε ό, τι αφορά στην υγεία, το μέλι είναι πολύ καλύτερο από την κανονική ζάχαρη. Επιπλέον βοηθά στην πρόληψη της κατάθλιψης μειώνοντας τις φλεγμονές στον εγκέφαλο.

3. Ντοματίνια

Όλες οι ντομάτες περιέχουν λυκοπένιο που είναι ένα αντιοξειδωτικό το οποίο καταπολεμά τη φλεγμονή στον εγκέφαλο και γενικά τον προστατεύει. Για καλύτερα αποτελέσματα, να τα φάτε με ελαιόλαδο, το οποίο συντελεί στην καλύτερη απορρόφηση του λυκοπένιου.

2. Αυγά

Τα αυγά που περιέχουν μέτριες έως μεγάλες ποσότητες ψευδαργύρου, βιταμινών Β, ιώδιο, ωμέγα-3 λιπαρά οξέα και πρωτεΐνες. Όχι μόνο μπορούν να σας κρατήσουν ενεργούς, αλλά και με καλύτερη διάθεση, ενλω συντελούν σημαντικά στη μείωση του σωματικού βάρους. Μια μελέτη του 2008 που δημοσιεύτηκε στο «International Journal of Obesity» αναφέρει ότι οι άνθρωποι που έτρωγαν αυγά για πρωινό έχασαν σημαντικά περισσότερο βάρος σε σύγκριση με εκείνους που έτρωγαν κουλούρια.

1. Καρύδες

Παρά το γεγονός ότι οι καρύδες θεωρούνται ανθυγιεινά επιδόρπια, περιέχουν τριγλυκερίδια μέσης αλύσου, τα οποία είναι ειδικά λίπη που τροφοδοτούν την καλύτερη διάθεση και ενισχύουν τη γενική υγεία του εγκεφάλου.

Πηγή

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Όταν η Αμφίπολη ήταν το λιμάνι του Μακεδονικού στόλου

8/2014. Σε απόσταση περί το ένα χιλιόμετρο από τη σημερινή Αμφίπολη βρίσκεται η θέση Καστά όπου ανασκάπτεται ο τύμβος.

Η γεωμορφολογία της περιοχής έχει αλλάξει ωστόσο ριζικά από την αρχαιότητα λόγω της διαφοροποίησης της κοίτης του Στρυμόνα και της αποξήρανσης της λίμνης Κερκινίτιδας.

Οι αρχαίες πηγές μιλούν όμως για τα ωραία αγκυροβόλια αυτής της λίμνης, η οποία συνδεόταν με το ποτάμι. Ένα ποτάμι πλωτό, που παρείχε τη δυνατότητα στα πλοία να φθάνουν ως την Αμφίπολη. Όσο για τον τύμβο με τον Λέοντα, βρισκόταν ακριβώς μπροστά στη λίμνη.

Η κατασκευή του ταφικού μνημείου που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη εκτιμάται ότι διήρκεσε περί τα δύο χρόνια.

Την εποχή που κατασκευάστηκε το ταφικό μνημείο, ανάμεσα στα 325-300 π.Χ. -δηλαδή περί τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ.- ο Στρυμόνας ήταν πλωτός και είχε έκταση που μπορούσε να συγκριθεί με αυτή του Νείλου στην Αίγυπτο. Άλλωστε μέρος του Μακεδονικού στόλου απέπλευσε για την εκστρατεία στην Ασία από την Αμφίπολη.

Φανταστική  φωτορεαλιστική  αναπαράσταση της περιοχής της Αμφίπολης και του δέλτα του ποταμού Στρυμόνα. Αριστερά βλέπουμε τον Τύμβο Καστά.

Πηγή

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η πραγματικότητα των αόρατων κόσμων

Σήμερα ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να δει τις υπέρυθρες ακτίνες με τα φυσικά του μάτια, εκτός αν έχει εφοδιαστεί με κατάλληλα μηχανήματα. Επίσης, υπάρχουν ήχοι που δεν μπορούμε να ακούσουμε, ενώ τα έντομα, οι γάτες και τα σκυλιά ακούνε πολύ καθαρά. Μάλιστα έχει εφευρεθεί μία «άηχη» σφυρίχτρα για σκύλους.

Όλα αυτά μας δείχνουν ότι υπάρχουν πράγματα που βρίσκονται πέρα από το εύρος των αισθήσεων μας και συνεπώς είναι για εμάς αόρατα. Αλλά και στον ίδιο χώρο μ΄ εμάς μήπως δεν υπάρχουν άνθρωποι διαισθητικοί που αντιλαμβάνονται πράγματα που για μας δεν υφίστανται;

Σίγουρα οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουμε ότι ζούμε στον πραγματικό κόσμο ενώ ο κόσμος της φαντασίας μας είναι πλαστός δημιούργημα του νου. Ένας κόσμος παράξενος με διαφορετικά τοπία, πόλεις, σπίτια, αλλά και πλάσματα που κατοικούν σ΄ αυτόν. Ένας κόσμος με διαφορετικά χρώματα, ήχους και αρώματα, που ξυπνάει κάποιες άγνωστες σ΄ εμάς αισθήσεις. Εκεί οι περιορισμοί είναι λιγότεροι από τον δικό μας υλικό κόσμο και όλα μπορούν να συμβούν. Έτσι, όταν ακούμε για την ύπαρξη «άλλων κόσμων», πιστεύουμε ότι και αυτοί είναι δημιούργημα της φαντασίας μας.

Ας φανταστούμε τώρα για μία στιγμή ότι ο κόσμος της φαντασίας μας είναι ο αληθινός και ο κόσμος που ζούμε μία φαντασίωση. Μία αντανάκλαση, μία σκιά αυτών των αόρατων κόσμων. Κι όπως εμείς με τη φαντασία μας προσπαθούμε να αγγίξουμε αυτά που ο νους δεν μπορεί να φτάσει, έτσι και οι κάτοικοι αυτών των άλλων κόσμων προσπαθούν να επικοινωνήσουν μαζί μας. Καθώς όμως μιλάμε διαφορετικές γλώσσες και διαθέτουμε διαφορετικές αισθήσεις, αυτό δεν είναι πραγματοποιήσιμο παρά μόνο για ελάχιστους, χαρισματικούς ανθρώπους, αυτούς που ονομάζουμε ενορατικούς.

Πέρα από όλα αυτά όμως δεν υπάρχει κουλτούρα που να μη μιλάει γι αυτούς τους αόρατους κόσμους. Πρόκειται για μία πανανθρώπινη απόκρυφη γνώση, που στις σκοτεινές περιόδους της ιστορίας αμφισβητήθηκε (ποτέ όμως δεν χάθηκε) σε σημείο που να έχουν καεί στην πυρά της ιεράς εξέτασης «αιρετικοί», όπως ο Ιταλός Φιλόσοφος Jordano Bruno, που ισχυρίζονταν ότι στον κόσμο που ζούμε υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις πέρα από αυτές που εμείς αντιλαμβανόμαστε και άλλοι άπειροι κόσμοι.

Σήμερα παρόλα αυτά βλέπουμε ότι η επιστήμη προσεγγίζει με ένα διαφορετικό τρόπο απόψεις τις οποίες ο Αποκρυφισμός κατέχει εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Αρκετοί διακεκριμένοι επιστήμονες (όπως ο Max Tegmark του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια) μιλάνε σήμερα για την ύπαρξη παράλληλων κόσμων που επιβεβαιώνεται από εμπειρικά στοιχεία. 

Ένας άλλος κορυφαίος φυσικός του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ έχει αναπτύξει τη σημαντικότερη θεωρία για τις κρυμμένες διαστάσεις του χώρου. Εξηγεί ότι «θα μπορούσαμε να φανταστούμε κάποια άλλα όντα που συνυπάρχουν δίπλα μας σε κάποιο άλλο σύμπαν, σε κάθε χιλιοστό του χώρου στον οποίο ζούμε. Ωστόσο δεν θα γίνονταν ποτέ αντιληπτά γιατί μεσολαβούν μεταξύ μας άλλες διαστάσεις». Οι διαστάσεις αυτές είναι τυλιγμένες με ένα τρόπο που τις καθιστά κανονικά αόρατες, όπως το πλάτος ενός απόμακρου τηλεφωνικού σύρματος στον ορίζοντα που εμείς δεν μπορούμε να δούμε μέχρι να έρθουμε κοντά του.

Όταν μιλάμε για άλλους κόσμους ο νους μας πηγαίνει συχνά στο ταξίδι της ψυχής μετά το θάνατο του σώματος.

Η ύπαρξη μίας ζωής μετά το θάνατο είναι μία αντίληψη αποδεκτή από όλες τις Θρησκείες και τις φιλοσοφίες του κόσμου. 

Αρκετοί ψυχολόγοι και ψυχίατροι μελετούν σήμερα, μέσω της ύπνωσης, τη θεωρία της μετενσάρκωσης, επιτυγχάνοντας κάποια θεραπευτικά αποτελέσματα σε τομείς που η κλασική ιατρική αδυνατεί να το κάνει. Επίσης μελετούν περιπτώσεις «νεκρανάστασης» (ασθενών που έχουν επανέλθει στη ζωή μετά από κλινικό θάνατο), που περιγράφουν εμπειρίες από αυτούς τους κόσμους (Ραίυμοντ Μούντυ, Νιλς Τζάκομπσον κ.α.) Μας λένε λοιπόν ότι πηγαίνοντας κάποιος εκεί, συναντάει οντότητες του «ίδιου μήκους κύματος» με αυτόν, οι οποίες τον συμβουλεύουν, τον οδηγούν και αντιλαμβάνεται μ΄ έναν αισθητήριο τρόπο πιο λεπτό και πιο πλατύ τους ήχους και τα χρώματα. Σ΄ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πολιτείες, σπίτια, οικογένειες, όπως κι εδώ, αν και υπάρχει μία τελείως διαφορετική χλωρίδα και πανίδα από τη γη. Παρόμοιος είναι ο κόσμος που επισκεπτόμαστε στα όνειρα μας. Εκεί είναι ένας κόσμος με 5 διαστάσεις και ο χρόνος ρέει διαφορετικά (γι΄αυτό σ΄ ένα όνειρο μπορούμε να δούμε μία ολόκληρη ιστορία να διαδραματίζεται μέσα σε λίγα λεπτά). Πολλά Θιβετανικά Μαντάλα και Αιγυπτιακές σαρκοφάγοι είχαν ζωγραφισμένους χάρτες αυτών των αόρατων κόσμων προκειμένου να καθοδηγήσουν την ψυχή μετά την αποχώρησή της από το υλικό σώμα,έτσι ώστε να μη χαθεί στους άλλους κόσμους.

Οι Ιερείς βοηθούσαν την ψυχή στο ουράνιο ταξίδι της με τελετές, προσευχές και διαλογισμούς, μαθαίνοντάς της να διαβάζει για να μπορεί να ακολουθήσει αυτούς τους μαγικούς χάρτες.

Οι 3 Κόσμοι και οι Κάτοικοι τους.

Οι πιο κοντινοί σε σχέση με τη δική μας εξέλιξη στη Γη είναι 3 κόσμοι, τους οποίους στην Αρχαία Ελλάδα ονόμαζαν, Κόσμο του Σώματος, Κόσμο της Ψυχής (Αστρικός Κόσμος) και Κόσμο του Νου. Στο Μεσαίωνα αντίστοιχα μιλούσαν για το Στοιχειώδη Κόσμο, τον Αγγελικό και τον Ουράνιο, ενώ ο Αγ. Αυγουστίνος μιλάει για τις 3 πόλεις: την Πόλη του Θεού στον Ουρανό, την Πνευματική γήινη πόλη και την Πόλη του Διαβόλου.

Όπως στον ορατό φυσικό κόσμο υπάρχουν πολλές ποικιλίες φυτών, διαφορετικά είδη ζώων και διάφορες ανθρώπινες φυλές, έτσι συμβαίνει και στους αόρατους κόσμους. Έχουν μόνιμους κατοίκους, επισκέπτες ή κάποιους που λειτουργούν ταυτόχρονα σε διαφορετικούς κόσμους.

Στο Νοητικό κόσμο συναντάμε κάποιες πνευματικά εξελιγμένες οντότητες που σπάνια επικοινωνούν με τους κατώτερους κόσμους, εκτός κι αν έχουν αναλάβει κάποια πνευματική αποστολή. Λέγεται ότι εδώ κατοικούν και οι Μάγοι με τους μαθητές τους (λευκοί και μαύροι). Οι τελευταίοι, σε αντίθεση με τους προηγούμενους, χρησιμοποιούν τις γνώσεις και τη δύναμη τους για ιδιοτελείς σκοπούς.

Στον Αστρικό Κόσμο ζουν οι άνθρωποι μετά το φυσικό τους θάνατο με το αστρικό τους σώμα, σχηματίζοντας πόλεις κατά ομάδες σύμφωνα με τις τάσεις ή τα πιστεύω τους και η επικοινωνία περιορίζεται όπως συμβαίνει στο φυσικό επίπεδο από τις ατομικές γνώσεις του καθενός και τη συμβολική γλώσσα που χρησιμοποιεί. Η επικοινωνία σ΄ αυτό το επίπεδο γίνεται με τηλεπάθεια, περιορίζεται ανάμεσα στις συμπάθειες και προτιμήσεις των ψυχών και επιτυγχάνεται ανάμεσα σ΄ αυτές που δονούν στο ίδιο «μήκος κύματος».

Εδώ μπορούμε να συναντήσουμε και άλλες περιπτώσεις, όπως είναι το λεγόμενο «είδωλο», μία απομίμηση της ψυχής στον αστρικό κόσμο. Είναι σαν να ζωντανεύει το είδωλο μας στον καθρέπτη ενώ εμείς έχουμε φύγει. Τέτοιες παρουσίες χρησιμοποιούνται στον πνευματισμό, όταν κάποιος εξαπατάται παίρνοντας για αληθινό άτομο το είδωλο ενός πεθαμένου συγγενή του.

Ένας άλλος μυστήριος κόσμος σε σχέση με τον αστρικό κόσμο είναι η λεγόμενη «Όγδοη Σφαίρα», η πιο σκοτεινή περιοχή της σελήνης που ποτέ δεν φωτίζεται από τον ήλιο, ένα είδος κοσμικού σκουπιδότοπου, όπου η προσωπικότητα κάποιων ανθρώπων με ψηλό βαθμό κτηνωδίας αποσυντίθεται περνώντας φοβερά βασανιστήρια. Μία τέτοια περίπτωση είναι αυτή των βρικολάκων.

Στον αστρικό κόσμο όμως κατοικούν και κάποια άλλα όντα που δεν ανήκουν στην ανθρώπινη γραμμή εξέλιξης. Είναι τα λεγόμενα «Στοιχειακά πνεύματα», που χωρίζονται σε 4 κατηγορίες ανάλογα με το στοιχείο στο οποίο δρουν. Είναι οι Νάνοι, οι Καλικάντζαροι και οι Νύμφες στη γη, οι Νεράίδες οι Τρίτωνες οι Νηρηίδες στο νερό, οι Συλφίδες τα Έλφη στον αέρα, οι Σαλαμάνδρες και οι πύρινοι δράκοντες στη φωτιά. Αυτά είναι τα πνεύματα της φύσης που είναι πολυάριθμα και διαφέρουν τόσο όσο οι ανθρώπινοι λαοί μεταξύ τους. Οι αναφορές σ΄ αυτά τα πλάσματα μάς λένε ότι τα ζώα μπορούν να δουν τα στοιχειά και ότι αυτά εμφανίζονται κάποιες φορές στα παιδιά, που συχνά παίζουν με κάποιους «αόρατους φίλους» τους, καθώς και σε κάποιους ανθρώπους που ζουν κοντά στη φύση και είναι πιο αγνοί. Σ΄ όλα τα χωριά υπάρχουν κάποιοι γέροι που μιλούν με νεράιδες ή μπορούν να δουν τους νάνους και αφηγούνται τέτοιου είδους ιστορίες.

Άλλοι κάτοικοι αυτών των κόσμων είναι οι λεγόμενοι Δέβα, ανώτερα όντα που μπορούν να ανέβουν και στον Ουράνιο κόσμο. Είναι οι Άγγελοι του Χριστιανισμού ή οι κατώτεροι Θεοί των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Είναι οι Κύριοι των τεσσάρων στοιχείων, ευθύνονται για τις γεωλογικές και κλιματολογικές αλλαγές του πλανήτη μας, είναι οι δικαστές των καρμικών πράξεων όλων των βασιλείων, διατηρούν και ισοσταθμίζουν την ισορροπία της φύσης που πολλές φορές ο άνθρωπος ή άλλα όντα διαταράσσουν.

Αυτοί θεωρούνται μεσολαβητές ανάμεσα στο Θεό και στους ανθρώπους. Στη Χριστιανική Θρησκεία υπάρχουν 9 χοροί Αγγέλων: οι Σεραφείμ, οι Χερουβείμ, οι Θρόνοι, οι Κυριαρχίες, οι Αρετές, οι Δυνάμεις, οι Κυριότητες, οι Αρχάγγελοι και οι Άγγελοι. Στον Ινδουισμό οι Αγκριράσας είναι οι αγγελιοφόροι μεταξύ του Ουρανού και της Γης, ενώ στον ισλαμικό κόσμο στέκουν 8 άγγελοι γύρω από το θρόνο του Αλλάχ, αντιπροσωπεύοντας τα 4 σημεία του ορίζοντα και τα ενδιάμεσα αυτών.

Ο Τζορντάνο Μπρούνο μιλάει για 7 είδη δαιμόνων που ο μάγος θα πρέπει να γνωρίζει, προκειμένου να μπορεί να ενεργήσει πάνω τους και μαζί τους. Αυτά είναι τα πύρινα πνεύματα, τα αιθερικά, τα αέρινα, τα υδάτινα, τα γήινα, τα χθόνια ή υπόγεια και τα φυγόφωτα (απεχθάνονται το φως). Επίσης λέει ότι οι ανώτεροι δαίμονες είναι αυτάρκεις και τους αρέσουν οι μυρωδιές, οι ύμνοι και τα τραγούδια, ενώ υπάρχουν δαίμονες που ευθύνονται για κάποιες αρρώστιες και άλλοι που διοικούν κάποιες ιστορικές εποχές και επαγρυπνούν για ορισμένες μορφές κουλτούρας ή πολιτισμού διαφυλάσσοντας την ύπαρξη και ανάπτυξη κρατών και αυτοκρατοριών.

Μας λέει επίσης τον τρόπο που μπορούμε να επικοινωνούμε μαζί τους μέσα από ορισμένα σύμβολα, εικόνες, σχήματα, χειρονομίες, χρώματα, αλλά κυρίως μέσω της ενδυνάμωσης της φαντασίας με την οποία μπορεί κάποιος να ενεργήσει ισχυρά πάνω και μέσα στο Σύμπαν. Στην αρχαία Αίγυπτο, για παράδειγμα, τα γράμματα ήταν ιερογλυφικά, είχαν κάποιες εικόνες (και ήχους προφοράς) και κάθε πράγμα είχε ένα μυστικό όνομα (πέρα από το συμβατικό) βγαλμένο από την εσωτερική του φύση. Μ΄ αυτήν τη γραφή και εκείνους τους ήχους αντιλαμβάνονταν τις ομιλίες των θεών και χειρίζονταν τη μεγάλη επιστήμη της Μαγείας.

Οι Μάγοι και οι Ιερείς κάποτε γνώριζαν τρόπους για να κατασκευάζουν με τη στοιχειώδη ουσία (την πρώτη ύλη αυτών των ανώτερων κόσμων) τεχνητά στοιχειακά φύλακες ή αγγέλους προστάτες. Έτσι τα αρχαία αγάλματα των Θεών και οι ιεροί χώροι ήταν φορτισμένοι, προστατευμένοι με τέτοιους Στοιχειακούς Φύλακες, προγραμματισμένους να επιτίθενται σ΄ όποιον βεβήλωνε τα ιερά. Αυτή είναι η εξήγηση για τις λεγόμενες «κατάρες» των τάφων των αρχαίων Φαραώ.

Σε όλες τις Θρησκείες υπήρχε μία ιεραρχία θεοτήτων, ξεκινώντας από τον Ένα, Πρωταρχικό Θεό, τον οποίο αντιλαμβανόμαστε από τις εκδηλώσεις του, καθώς αυτός αναλύεται σε μικρότερες θεότητες, όπως το λευκό φως αναλύεται στα 7 χρώματα της Ίριδας, το καθένα από τα οποία έχει αμέτρητες αποχρώσεις. Έτσι υπάρχουν μεγάλοι και ισχυροί Θεοί, όπως ο Δίας (Ελλάδα), ο Οντίν (Κέλτες), ο Άμμωνας (Αίγυπτος) αλλά και μικρότεροι θεοί που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή, όπως ο θεός του ρυζιού στην Κίνα ή του καλαμποκιού στους Ινδιάνους.

Όλοι οι παραδοσιακοί λαοί, καθώς ήταν στενά συνδεδεμένοι με τη φύση, αντιλαμβάνονταν ότι όλα εμψυχώνονται από το ίδιο Πνεύμα, την ίδια Δύναμη. Πίστευαν ότι όλα έχουν ψυχή και επομένως θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται με σεβασμό. Οι Κέλτες, για παράδειγμα, έκαναν ένα τελετουργικό πριν το κόψιμο ενός δέντρου, ενώ οι Ινδιάνοι έκαναν κάποιες προσφορές στο πνεύμα του ζώου που σκότωναν για να φάνε.

Επίσης πίστευαν ότι η αρμονία και η τάξη του κόσμου μπορούσε να υπάρχει μόνο, όσο οι διαφορετικοί κόσμοι και τα όντα που κατοικούσαν σ΄ αυτούς θα επικοινωνούσαν μεταξύ τους και θα ήταν σε συμφωνία. Οι Θεοί ήταν μέρος της φύσης και -αν και όντα ανώτερα- ήταν τόσο φυσικά όσο ένα πουλί, ένα δέντρο ή ένας άνθρωπος. Και ίσως γεννιόνταν και ίσως πέθαιναν .

Οι τελετές που είχαν καθιερώσει αφιερώνονταν σε διάφορες θεότητες και ήταν σύμφωνες με τους ρυθμούς της φύσης (για παράδειγμα είχαν κάποιες γιορτές στα ηλιοστάσια και στις ισημερίες). Σκοπός ήταν να κρατιέται αυτή η γέφυρα με τον Ουρανό, αυτή η επαφή με τις αόρατες δυνάμεις και το Μυστήριο.

Ο προσωπικός μας αόρατος κόσμος:

Κάθε άνθρωπος διαμορφώνει το δικό του αόρατο κόσμο, ανάλογα με τις επιθυμίες, τις σκέψεις και αυτά που οραματίζεται. Η ύλη των αόρατων κόσμων είναι μία ουσία που πλάθεται δημιουργώντας μορφές, οι οποίες διαρκούν ένα χρονικό διάστημα και έπειτα διαλύονται. 

Οι κοινοί άνθρωποι έχουμε μικρή ένταση στις ψυχολογικές και νοητικές μας δράσεις, δημιουργώντας έτσι ασυνείδητα κάποια στοιχειακά πνεύματα που διαρκούν πολύ λίγο. Αυτά λέγονται σκεπτομορφές και περιφέρονται μέσα στην αύρα του δημιουργού τους και τον ακολουθούν, επηρεάζοντας τις επιλογές, τις σχέσεις και τη δημιουργία της εικόνας του κόσμου του.

Κατά συνέπεια, το αόρατο δεν υπάρχει. Υπάρχει αυτό που θέλουμε και αυτό που μπορούμε να δούμε. Αν πριν έναν αιώνα μιλούσαμε σε έναν επιστήμονα για την τηλεόραση ή το κινητό τηλέφωνο, προφανώς θα έβαζε τα γέλια. Με την ίδια λογική σε κάποια χρόνια μπορεί να υπάρχουν μηχανήματα με τα οποία θα μπορούμε να δούμε μέσα σ΄ αυτούς τους άλλους κόσμους, που ίσως τελικά να μην είναι πολύ μακριά από εμάς, ούτε τόσο «αόρατοι»...

Άρθρο από το περιοδικό "Νέα Ακρόπολη"

Τεύχος : 117

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η νευρωτική ζηλοτυπία στις σχέσεις: Τι είναι και που οφείλεται;

Η νευρωτική ζηλοτυπία — άντίθετα μέ τή φυσιολογική ζηλο­τυπία πού είναι μιά άνάλογη άντίδραση άπέναντι στον κίνδυνο νά χάσουμε τόν άλλο — δέν έχει καμιά λογική σχέση μέ τόν πραγμα­τικό κίνδυνο. Υπαγορεύεται άπό τόν διαρκή φόβο τής άπώλειας τής συντροφιάς ή τής άγάπης ένός άνθρώπου.

'Η ζηλοτυπία μπορεί νά έμφανιστεΐ σέ κάθε άνθρώπινη σχέση — άπό τήν πλευρά των γονέων άπέναντι στά παιδιά, δταν αύτά θέλουν νά έχουν δικούς τους φίλους ή νά παντρευτούν' άπό τήν πλευρά των παιδιών άπέναντι στούς γονείς τους· άνάμεσα στούς συζύγους, μέ λίγα λόγια σέ κάθε σχέση άγάπης. Ή σχέση τοϋ άρρωστου πρός τόν ψυχαναλυτή δέν άποτελεϊ έξαίρεση. Εκφράζεται μέ ύπερβολική εύαισθησία γιά τό δτι ο ψυχαναλυτής βλέπει καί άλλους άρρώστους ή άπέναντι στήν άπλή άναφορά τοϋ δνόματος ένός άλλου άρρώστου. Τό κίνη­τρο έδώ είναι: «Πρέπει νά άγαπας μόνο έμένα».

Ό άρρωστος μπορεί νά πει: «Αναγνωρίζω πώς μέ μεταχειρίζεσαι φιλικά, έπειδή δμως πιθανόν μεταχειρίζεσαι καί άλλους έξίσου φιλικά* ή φιλικό­τητά σου άπέναντι μου δέν είναι τίποτε».

Ή ύπερβολική ζηλοτυπία βασίζεται συχνά στήν παιδική ζηλοτυ­πία άπέναντι στά άδέλφια ή σέ Εναν άπό τούς γονείς. 'Ο άνταγω- νισμός άνάμεσα στά άδέλφια, δπως έμφανίζεται συχνά άνάμεσα σέ ύγιή παιδιά, ή ή ζηλοτυπία άπέναντι σέ έναν νεογέννητο άδελφό, έξαφανίζονται συνήθως χωρίς νά άφήνουν ίχνη, μόλις τό ζηλότυ­πο παιδί διαβεβαιωθεΐ πώς δέν πρόκειται νά χάσει τήν άγάπη καί τήν προσοχή πού τοϋ έδειχναν μέχρι έκείνη τή στιγμή.

Σύμφωνα μέ τις έμπειρίες μου γιά μιά.ύπερβολική ζηλοτυπία πού άναπτύχθηκε στήν παιδική ήλικία καί δέν ύπερνικήθηκε ποτέ, ύπεύθυνη είναι μιά νευρωτική κατάσταση τοϋ παιδιοϋ πού μοιάζει μέ τήν κατάσταση τοϋ ένήλικου πού περιγράψαμε παραπάνω. Στό παιδί ύπήρχε ήδη μιά άκόρεστη άνάγκη γιά άγάπη πού προερχόταν άπό τό βασικό άγχος. Στήν ψυχαναλυτική βιβλιογραφία ή σχέση άνάμεσα στή ζη­λοτυπία τοϋ παιδιοϋ καί σέ αύτή τοϋ ένήλικου έκφράζεται λανθα­σμένα, έφόσον ή ζηλοτυπία τοϋ ένήλικου χαρακτηρίζεται «έπανάληψη» αύτής τοϋ παιδιοϋ.

Άν τοϋτο σημαίνει πώς μιά ένήλικη γυναίκα είναι ζηλότυπη άπέναντι στόν άνδρα της, έπειδή σαν παι­δί ήταν ζηλότυπη άπέναντι στή μητέρα της. Ο Ισχυρισμός αύτός δέν μοΰ φαίνεται βάσιμος. Ή αυξημένη ζηλοτυπία, πού παρατηροϋ- με στή σχέση ένός παιδιοϋ πρός τούς γονείς του ή τά άδέλφια του, δέν είναι ή κύρια αιτία γιά τήν κατοπινή ζηλοτυπία, προέρχονται δμως καί οί δύο άπό τήν ίδια πηγή.

Μιά έκφραση άκόρεστης άνάγκης γιά άγάπη, πού ίσως είναι ισχυρότερη άπό τή ζηλοτυπία, είναι ή άπαίτηση γιά άγάπη άνευ δ- ρων. Ή άπαίτηση αύτή έκφράζεται συνήθως μέ αύτή τή μορφή: «Θέλω νά μέ άγαπούν γι’ αύτό πού είμαι καί γιά ό,τι κάνω». Μέ­χρι έδώ δέν μπορούμε νά θεωρήσουμε αύτή τήν έπιθυμία σαν κάτι άσυνήθιστο. Σίγουρα ή άνάγκη νά μάς άγαποϋν γι’ αύτό πού είμα­στε, δέν είναι σέ κανέναν μας ξένη. Ή νευρωτική δμως έπιθυμία γιά άγάπη άνευ όρων είναι πολύ πιό πλατιά άπό μιά άπλή έπιθυ­μία καί είναι άδύνατο νά έκπληρωθεί στήν άκραία της μορφή. Εί­ναι κυριολεκτικά ή άπαίτηση γιά άγάπη χωρίς όρους καί χωρίς επιφυλάξεις.

Αύτή ή άπαίτηση περικλείει άρχικά τήν έπιθυμία του νευρωτι­κού νά τόν άγαπούν χωρίς αυτός νά καταβάλλει ιδιαίτερη προσπά­θεια. Αύτή ή έπιθυμία είναι άναγκαστικά κάτι σά διασφάλιση, έπειδή ο νευρωτικός γνωρίζει πώς είναι γεμάτος έχθρικότητα καί θέτει ύπερβολικές άπαιτήσεις, καί γι’ αύτό έχει έναν εύνόητο φό­βο ότι ο άλλος θά άπομακρυνθεί ή θά θυμώσει μόλις άντιληφθεί τήν έχθρικότητά του.

Ή άπαίτησή του περιέχει έπίσης τήν έπιθυμία νά τόν άγαπούν χωρίς οί άλλοι νά έχουν κάποιο όφελος. Αύτή ή έπιθυμία είναι άναγκαία, γιατί τό όφελος ή τό πλεονέκτημα πού θά μπορούσε νά έχει ο άλλος, θά ξυπνούσε άμέσως τή δυσπιστία του νευρωτικού ότι ο άλλος τόν άγαπά μόνο γι’αυτούς τούς λόγους. Στις σεξουαλικές σχέ­σεις τέτοιοι τύποι ζηλεύουν τόν σύντροφο γιά τήν ευχαρίστηση πού αισθάνεται, γιατί νομίζουν πώς ή άγάπη του στηρίζεται μόνο στήν ικανοποίηση.

Στην ψυχανάλυση παρεξηγουν τέτοιοι ασθενεις τήν ι­κανοποίηση τοϋ ψυχαναλυτή, πού προέρχεται άπό τήν εύκαιρία πού τοϋ δίνεται νά βοηθήσει τόν άρρωστο. Προσπαθούν ή νά μικρο- ποιήσουν τή βοήθεια πού δέχτηκαν, ή άν πρέπει νά τήν άναγνωρί σουν, δέν μπορούν νά εκφράσουν ευγνωμοσύνη. Συνήθως αποδίδουν τή βελτίωση σέ κάποιο φάρμακο πού πήραν ή στή βοήθεια κάποιου φίλου.

Ή απαίτηση για απεριόριστη άγάπη περιέχει τελικά καί τήν επιθυμία του νευρωτικού νά τόν άγαπουν με θυσίες. Μόνο όταν ο άλ­λος θυσιάζει τά πάντα, είναι ο νευρωτικός σίγουρος πως τον αγαπά. Ό νευρωτικός εχει βαθιά πεποίθηση πώς δέν μπορεί να ζήσει μέ τά δικά του μέσα καί πώς όλα πρέπει νά του δοθουν άπό τους άλλους, οι οποίοι έχουν και ολόκληρη την εύθύνη για τη ζωή του. Γι’ αυτό ή παραίτηση από την απαίτησή του γιά άπεριόριστη αγά­πη προυποθέτει αλλαγή ολόκληρης της στάσης του απέναντι στη ζωή.

Κείμενο του θεραπευτή Δρ. Πωλ Χωκ

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Τα ελληνικά ονόματα σχεδόν πάντα σημαίνουν κάτι... Το δικό σου όνομα τι σημαίνει;

Όπως και η ίδια η ελληνική γλώσσα, οι λέξεις και οι φθόγγοι της, έτσι και τα ονόματά μας δεν έχουν δημιουργηθεί τυχαία... Σε αντίθεση με την ονοματοδοσία στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, τα ελληνικά ονόματα -ακόμα και αυτά της σύγχρονης Ελλάδας- σχεδόν πάντα σημαίνουν κάτι.

Λεξικά που καταγράφουν τα ελληνικά ονόματα, όπως το «Τα νεοελληνικά κύρια ονόματα» από τις εκδόσεις Πατάκη, υποστηρίζουν μάλιστα, βάσει ερευνών, ότι το όνομά μας όχι μόνο σημαίνει κάτι αλλά ότι υπάρχει μια ολόκληρη λαϊκή αντίληψη γύρω από αυτό -θυμηθείτε τις παροιμίες που εμπλέκουν έναν τουλάχιστον «Γιάννη»- ότι συχνά συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν συγκεκριμένο όνομα και ότι τελικά, η βαφτιστική ή λαϊκή ονομασία μας αποτελεί σφραγίδα της ίδιας μας της ύπαρξης.

Άλλη έρευνα, η οποία αναφέρεται στην ηλεκτρονική εφημερίδα Scripta Manent, του καθηγητή φυσικής και συγγραφέα Ανδρέα Ιωάννου Κασσέτα, επιδιώκει, πέρα από την ετυμολογία του κάθε ονόματος, να αναζητήσει τα πιο διαδεδομένα ελληνικά ονόματα -και ταυτόχρονα τα πιο σπάνια- θέτοντας παράλληλα το ερώτημα γιατί συμβαίνει ένα όνομα να είναι πιο διαδεδομένο από ένα άλλο.

Σύμφωνα με την έρευνα αυτή , η οποία διεξήχθη σε 60.000 ανδρικά ονόματα, έδειξε ότι το πλέον διαδεδομένο ελληνικό όνομα είναι το Γεώργιος. Ακολουθούν τα Ιωάννης, Κωνσταντίνος, Δημήτριος, Νικόλαος και Παναγιώτης –τουλάχιστον οι μισοί Έλληνες έχουν αυτά τα έξι ονόματα.

Ως προς τα γυναικεία ονόματα, αντίστοιχη έρευνα του κ. Κασσέτα σε 20.000 ονόματα ελληνίδων υποστηρίζει πως το πιο διαδεδομένα από αυτά είναι, φυσικά, το Μαρία (σε ποσοστό 10,6%), ενώ ακολουθούν τα Ελένη, Αικατερίνη, Βασιλική, Σοφία και Αγγελική.

Η παράδοση, η θρησκεία, ακόμα και η μόδα είναι κάποιες πιθανές εξηγήσεις στο γιατί κάποια ονόματα εμφανίζονται συχνότερα από κάποια άλλα. Δεν είναι αυτό, ωστόσο, που θα μας απασχολήσει εδώ. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να μάθουμε τι σημαίνει, σύμφωνα με την ελληνική γλώσσα, να λένε κάποιον Γιώργο ή Μιχάλη, ή κάποια Κατερίνα ή Χριστίνα.

Γιατί; Για να γνωριστούμε καλύτερα. Όλοι θέλουμε να ξέρουμε κάτι παραπάνω για τον ίδιο μας τον εαυτό!

Ποια είναι, σύμφωνα με τα λεξικά, η ετυμολογία κάποιων διαδεδομένων ελληνικών ονομάτων;

A 
Αγαθή: εκ του αχασός και αγασός (δωρ.) που πιθανόν να προέρχονται από το ρήμα χασέω (είχε την έννοια του χωρίζω αλλά και του επιθυμώ διακαώς), αυτή που ενεργεί με καλές και αγνές προθέσεις.
Αγαθόκλεια: αγαθή + κλέος, η έχουσα καλή φήμη.
Αγαθοκλής: αγαθός + κλέος, ο έχων καλή φήμη.
Αγαθονίκη: αγαθή + νίκη, η νικήτρια ένδοξης νίκης.
Αγγελική: από το άγγελος και το ρήμα αγγέλω: φέρνω είδηση, προμηνύω.
Άγγελος: αγγελιοφόρος, απεσταλμένος.
Αγησίλαος: άγω + λαός, αυτός που οδηγεί τον λαό
Aγλαΐα: αγλαός = φωτεινός, λαμπερός
Αθανάσιος: ο αθάνατος, ο αιώνιος.
Αθηναγόρας: Αθήναι + αγορά, ο σοφός αγορητής.
Αθηνόδωρος: Αθηνά + δώρο, δώρο της Αθηνάς, ο σοφός.
Αικατερίνη: εκ του καθαρός: εξαγνισμένη ή εαρινή, ανοιξιάτικη
Αιμίλιος: εκ του λατινικού aimilius > aemulus = ζηλότυπος, ανταγωνιστής.
Αισχύλος: ντροπαλός.
Αίσωπος: ο βλέπων το πεπρωμένο.
Αλέξανδρος: αλέξω = απομακρύνω + ανήρ, ο ανδρείος.
Άλκηστης: αλκή = αποκρούω + εστία, η ατρόμητη, η ικανή.
Αλκιβιάδης: αλκή + βία
Αλκμήνη: αλκή + μήνη:σελήνη
Αμαλία: ετυμολογία από την τευτονική (σημ. γερμανική): εργατική, δραστήρια.
Ανάργυρος: α(στερητ.) +αργύρια
Αναστάσιος: ανα + ίστημι: στέκομαι, σχετιζόμενος με την ανάσταση του Χριστού
Ανδρέας: ανδρείος, εκ του ανήρ
Ανδριάνα: παραλλαγή της Ανδρεανής (αυτή που ανήκει στον Ανδρέα)
Ανδροκλής: ανήρ + κλέος, άνδρας με καλή φήμη
Ανδρομάχη: ανήρ + μάχω, η μαχόμενη εναντίον των ανδρών
Ανδρόμεδα: ανήρ + μέδω = άρχω, εκείνη που κυβερνά τους άνδρες.
Ανθή: εκ του ανθώ= ακμάζω, ευδοκιμώ, αυτή που ακμάζει.
Άννα: από το εβραϊκό Χάνα που σημαίνει εύνοια, χάρη
Αντιγόνη: αντί + γίγνομαι (γεννιέμαι) = ισάξια με τον γεννήτορα, τον πατέρα της.
Αντώνιος: εκ του άντωση= άνωση, ο ορμητικά αντίθετος
Αργυρώ: από το επίθετο αργύριος (σχετικός με τα χρήματα), η πολύτιμη
Αρετή: από το αρχ. ουσιαστικό αρετή., η τέλεια, υπέροχη.
Αριάδνη: άρι: πολύ + αγνή
Αριστόβουλος: άριστος + βουλή, ο άριστος σύμβουλος.
Αριστογένης: άριστος + γένος, ο ευγενής.
Αριστοκλής: άριστος + κλέος, ο έχων άριστη δόξα.
Αριστομένης: άριστος + μένος, ο ανδρειότατος
Άρτεμης: η λέξη «Άρτεμις» είναι άγνωστης προέλευσης. Ίσως να συσχετίζεται με προ-ελληνική θεότητα της Μ.Ασίας. Ωστόσο, η αρτεμισία είναι αρωματικό αειθαλές φυτό.
Ασπασία: θηλυκό του αρχ. επιθέτου ασπάσιος (χαρούμενη, ευτυχισμένη)
Αφροδίτη: αφρός + αναδύω

B
Βαρβάρα: εκ του βάρβαρος
Βασίλειος: βασιλεύς ή αυτός που ανήκει στον βασιλιά
Βερόνικα = από το αρχαίο μακεδονικό όνομα Φερενίκη (φέρω + νίκη, αυτή που φέρνει τη νίκη)

Γ
Γεράσιμος: εκ του γεράσμιος, ο σεβάσμιος
Γλυκερία: εκ του γλυκύς, η γλυκειά
Γεώργιος: εκ του γεωργώ = γη + έργο, ο εργαζόμενος στην γη
Γρηγόριος: εκ του γρηγορώ, ο άγρυπνος, ακοίμητος φρουρός.

Δ
Δέσποινα: εκ του αρχαιοελληνικού δέσποινα, θηλυκό του δεσπότης Δημήτριος: Δη (δωρικός τύπος του Γη) + μήτηρ, αυτός που ανήκει στη θεά Δήμητρα
Δημοσθένης: δήμος + σθένος, η δύναμη του λαού
Διογένης: Ζευς + γένος, ο Θεογέννητος
Διομήδης: Διός + μέδων: άρχων, ο άρχων με θεία δύναμη.
Διώνη: εκ του Διός, η θεϊκή.

Ε
Ελένη: ελένη, που σημαίνει «λαμπάδα» ή από τη ρίζα ελε- που σημαίνει κυριεύω, κατακτώ.
Ειρήνη: είρω (λέγω ) + νους, αυτή που μιλά ήρεμα και λογικά.
Έκτωρ: εκ του έχω, ο έχων.
Εμμανουήλ: από το εβραϊκό Immánu El (ο Θεός είναι μαζί μας), ο σωτήρας, ο ελευθερωτής.
Ευάγγελος: αγγελιοφόρος που φέρνει καλά νέα, καλός άγγελος [από το αρχαίο επίρρημα ευ- (καλά, εύκολα) + το ουσιαστικό άγγελος]
Ευτυχία: καλή τύχη
Ευφροσύνη :αυτή που έχει κέφι, χαρά, η καλοδιάθετη.
Επαμεινώνδας: επί + άμεινον, ο προοδευτικός.
Ερατώ: ερώ: αγαπώ, αυτή που αγαπά.
Εριφύλη: έρι: πολύ + φύλον, η έξοχη των γυναικών.
Ετεοκλής: ετεός: αληθής + κλέος, ο έχων αληθινή δόξα.
Ευάγγελος: ευ + αγγέλω, αυτός που φέρνει ευχάριστα νέα.
Ευαγόρας: ευ + αγορεύω, ο καλός ομιλητής.
Ευανθία: ευ + άνθος, η όμορφη.
Ευγενία: ευ + γένος, αυτή που είναι από καλό γένος.
Ευδοκία: ευ + δοκώ, η έχουσα καλή άποψη.
Ευδοξία: ευ + δόξα, η έχουσα καλή φήμη
Ευνομία: ευ + νέμω: αυτή που μοιράζει καλά, δίκαια.
Ευρυσθένης: ευρύς + σθένος, ο πολύ ισχυρός.
Ευτέρπη: ευ + τέρπω, η πολύ ευχάριστη
Ευτύχιος: ευ + τύχη, αυτή που έχει καλή τύχη.
Ευφημία: ευ + φημί, αυτή που έχει καλή φήμη.

Ζ 
Ζαφείριος: από την αρχαία λέξη σάπφειρος, ένας πολύτιμος λίθος με χρώμα βαθύ γαλάζιο (το ζαφείρι).
Ζηνοβία: από το αρχαίο κύριο όνομα Ζάν (Ζευς ήταν ο Δίας) + το ουσιαστικό βίος (ζωή). Σημαίνει αυτή που ζει σαν θεά, έχει τη δύναμη του Δία.

H
Ήβη: εκ του αρχαίου ήβη που σημαίνει ακμή, η ισχυρή, η ακμάζουσα.
Ηλίας: (εβραϊκή), «ο Θεός είναι Κύριος» ή «είναι ο θεός μου»
Ηλέκτρα: εκ του ηλέκτωρ: ο ακτινοβολών ήλιος, η λαμπρή, η φωτεινή.
Hρακλής: Ήρα +κλέος, ο δοξασμένος από την Ήρα ή πολύ δυνατός.
Ησαΐας: (εβραϊκή) η σωτηρία του Θεού
Ησίοδος: ρίχνω, εκτοξεύω φωνή, ωδή
Ηώ: χάραγμα, αυγή.

Θ
Θάλεια: εκ του θάλλω, η πλήρης, η ανθηρή.
Θέμις: τίθημι = θεσμός, αυτός που θέτει.
Θεμιστοκλής: θέμις (δικαιοσύνη) + κλέος, αυτός που δοξάζει την δικαιοσύνη.
Θεοδώρα: θεού + δώρο, δώρο θεού.
Θεόφιλος: θεού + φίλος, ο φίλος του θεού.
Θησέας: θήσω, εκ του τίθημι, αυτός που θέτει.
Θουκυδίδης: Θεού + κύδος: δόξα, ο δοξάζων τον θεό.
Θρασύβουλος: θρασύς + βουλεύομαι, αυτός που σκέφτεται με υπερβολική τόλμη.
Θωμάς: (εβραϊκή) ο δίδυμος.

Ι
Ιάσων: εκ του ίασις, αυτός που θεραπεύει.
Ιάκωβος: (εβραϊκό) αυτός που υποσκελίζει
Ιωσήφ-ίνα: εβραϊκό, ο πολύτεκνος, -η
Ιγνάτιος: αν και η ετυμολογία της λέξης είναι αβέβαιη, ίσως συνδέεται με το λατινικό ignis= φωτιά
Ιερώνυμος: εκ του ιερό + ώνυμος (όνομα), ο φέρων ιερό όνομα
Ιορδάνης: (εβραϊκή) Yarden που σημαίνει εκροή, αυτός που κατεβαίνει ορμητικά.
Ιοκάστη: ίον + κάζω: στολίζω, αυτή που στολίζει
Ιππολύτη: ίππος + λύω, αυτή που ελευθερώνει τα άλογα.
Ισμήνη: αγνώστου ετυμολογίας, κατά μία άποψη εκ του ίσμεν>οίδα>γνωρίζω, η συνετή.
Ιφιγένεια: ίφι: αρχαία δοτ. του «ις», ισχυρώς, κραταιώς + γίγνομαι, η πολύ ισχυρή.
Ιωάννης: από την εβραϊκή λέξη Ιωννάθαν, η χάρη του Θεού

Κ
Καλλιόπη: εκ του καλή + όπη= φωνή, η καλλίφωνη.
Καλλιρρόη: καλώς + ρέω, αυτή που κυλά με χάρη ή αυτή που έχει άφθονα νερά.
Κασσάνδρα: αρχαίο κύριο όνομα, υποκοριστικό του Αλεξάνδρα.
Κίμων: εκ του «κίω», αυτός που βαδίζει γρήγορα.
Κλέαρχος: κλέος + άρχω, ο ένδοξος άρχων
Κλειώ: εκ του «κλείω»= ονομάζω, καλό και «κλέος»= δόξα, η έχουσα υπόληψη.
Κλεόβουλος: κλέος + βουλή, ο επινοητικός.
Κλεομένης: κλέος + μένος, ο ένδοξος για τη γενναιότητά του.
Κλεονίκη: κλέος + νίκη, η ένδοξη νικήτρια.
Κλεοπάτρα: κλέος + πάτρη, η δόξα της πατρίδος.
Κορνήλιος: (λατινική) εκ του cornelius > cornu= κέρας, αυτός που έχει κέρατα
Κοσμάς: από το αρχαίο ουσιαστικό κόσμος (στολισμός), αυτός που αγαπάει την τάξη, το στολισμό
Κυριακή: εκ του επιθέτου «κυριακός» που σημαίνει «η ημέρα του Κυρίου»
Κυπριανός: από το φυτό κύπρος που είναι η σημερινή χέννα, ο χάλκινος
Κωνσταντίνος: προέρχεται από τη λατινική λέξη Constantinus

Λ
Λαέρτης: λαός + αίρω = εκλέγω, αυτός που εκλέγεται από τον λαό.
Λάζαρος: (εβραϊκή) Ελεάζαρ= αυτός που τον έχει βοηθήσει ο Θεός.
Λέανδρος: λαός + ανήρ, ο ανδρείος του λαού.
Λεωνίδας: λαός + οιδα + γνωρίζω, αυτός που γνωρίζει τον λαό ή εκ του λέων, λιοντάρι.
Λυδία: 1) η ευγενική, με καλούς τρόπους 2) η καταγόμενη από τη Λυδία, την αρχαία χώρα της Μ. Ασίας.
Λυσιστράτη: λύω + στρατός, αυτή που αφήνει ελεύθερο τον στρατό.

Μ
Μάρθα: (αραμαϊκή) Marta= κυρία, οικοδέσποινα.
Μαρία: προέρχεται από τη λέξη Μαριάμ της αραμαϊκής γλώσσας που μιλιόταν στη Μέση Ανατολή. Σημαίνει πίκρα, οργή, παράπονο.
Μαρίνα: η θαλασσινή.
Μάρκος: εκ του mars (Άρης), ο φιλοπόλεμος.
Μενέλαος: μένος + λαός, αυτός που εκπροσωπεί την ορμή του λαού.
Μηνάς: πιθανώς εκ του «μηνώ», στέλνω μήνυμα, ειδοποιώ.
Μιλτιάδης: μίλτος: ερυθρά βαφή, κοκκινωπός, στο χρώμα του αίματος.
Μιχαήλ: από την εβραϊκή λέξη Mikhaél, όμοιος με τον Θεό.

Ν
Ναταλία: η λέξη προέρχεται από τη μεταφορά του γαλλικού natalie= γενέθλια, ημέρα γεννήσεως.
Ναυσικά: ναυς + καίνυμαι: υπερτερώ, αυτή που υπερτερεί στην θάλασσα.
Νεοκλής: νέος + κλέος, αυτός που δοξάζει τους νέους.
Νέστωρ: εκ του νεομαι = επιστρέφω, αυτός που επιστρέφει ευτυχής
Νεφέλη: νέφω: χύνω ύδωρ, αυτή που φέρνει το σκότος
Νικηφόρος: νίκη + φέρω, αυτός που φέρνει τη νίκη
Νικόλαος: νίκη + λαός, αυτός που χαρίζει τη νίκη στον λαό.

Ξ
Ξένη: εκ του ξένος ή ξενία= φιλοξενία, η φιλόξενη
Ξενοφών: ξένος + φωνέω, αυτός που ηχεί ξένα, παράξενα.

Ο
Οδυσσέας: οδύσσομαι: διώκομαι, αυτός που διώκεται.
Όθων: ο έχων πλούτη και περιουσία.
Όλγα: από αρχαία σκανδιναβική ρίζα, η υγιής, η ευτυχισμένη.
Ορέστης: όρος + ίσταμαι, ο ορεινός

Π 
Πανδώρα: παν + δώρο, αυτή που έχει πολλά δώρα
Παρασκευή: παρα + σκευάζω, αυτή που προετοιμάζει
Πάτροκλος: πατρίς + κλέος, αυτός που δοξάζει την πατρίδα
Παυσανίας: εκ του παύω και ανία, αυτός που ανακουφίζει την θλίψη
Περικλής: περί + κλέος, ο ένδοξος, ο φημισμένος
Περσέας: εκ του πέρθω = εκπορθώ, καταστρέφω, αυτός που καταστρέφει
Πέτρος: από το αρχαίο ουσιαστικό πέτρος (πέτρα). ο σταθερός, ο ακλόνητος
Πηνελόπη: από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις πήνη (νήμα) + λέπω (ξετυλίγω). Η υφάντρια
Πολυδεύκης: πολύ + δεύκος: γλεύκος, ο πολύ γλυκός
Ποσειδών: πόσις (ποταμός) + είδω, αυτός που είναι αρμόδιος
Προμηθέας: 1) προ + μύθος 2) προ + μήθος = μέριμνα = ο προνοητικός
Πυθαγόρας: πυνθάνομαι + αγορεύω

Ρ
Ρέα: προελληνικής προέλευσης, εκ του ράος= έτοιμος, η έτοιμη
Ρεγγίνα: η βασίλισσα
Ρήγας: (μεσαιωνική ελληνική) εκ του ρηξ> λατινικά rex, ο βασιλιάς
Ρωμανός: εκ της «ρώμης»= δύναμη, ο σφρηγιλός

Σ
Σάββας: (εβραϊκή) από το Σάββατο.
Σέργιος: αυτός που του αρέσει ο περίπατος, το σεργιάνι
Σοφοκλής: σοφός + κλέος, ο έχων δόξα σοφού
Σπυρίδων: πιθανόν να προέρχεται από το αρχαίο ουσιαστικό σπυρίς, γεν. σπυρίδος (ψαροκόφινο). Επομένως Σπυρίδων είναι ο κοφινάς, ο καλαθάς
Σταμάτιος/Σταματία/Σταματούλα: αυτός/ή που σταματάει κάτι
Στέλλα: (λατινικά) stella= το αστέρι.
Στέργιος: στέργω = δείχνω στοργή
Στυλιανός: εκ του στύλος, αυτός που στεριώνει σαν στύλος.
Σωκράτης: σώζω + κράτος, αυτός που σώζει το κράτος, ο ισχυρός.
Σωτήρης: εκ του σωτήρ= ο λυτρωτής

Τ
Τατιάνη: (λατινικά) tatianus, ονομασία ρωμαϊκής φυλής
Τερψιχόρη: τέρπω + χορός, αυτή που αρχίζει τον χορό
Τερέζα: από το ελλην. θερίζω δηλώνοντας γονιμότητα και κατ΄ άλλους από το τοπωνύμιο Θήρα
Τηλέμαχος: τηλέ: μακριά + μάχομαι
Τιμόθεος: τιμή + Θεός, αυτός που τιμά τον θεό
Τρύφων: ο φιλήδονος

Φ
Φαίδρα: η λαμπερή, η χαρούμενη
Φαίδων: εκ του φαιδρός, χαρούμενος, γελαστός
Φειδιππίδης: φείδομαι + ιππος
Φίλιππος: φίλος + ίππος, ο φίλος των αλόγων
Φραγκίσκος: από τη λατινική λέξη Franciscus (γαλλικός), ο γνήσιος Γάλλος ή αυτός που αγαπά τη Γαλλία
Φρίξος: φρίττω, αυτός που φρίττει
Φοίβος: εκ του φάος= φωτεινός
Φώτιος: από το αρχαίο ουσιαστικό φως, γεν. φωτός (ο φωτεινός, ο λαμπρός)
Φωτεινή: η θηλυκή μορφή του ονόματος Φώτιος (η λαμπερή)

Χ 
Χαράλαμπος: από τα ουσιαστικά χαρά + λάμπω. αυτός που λάμπει από χαρά
Χαρίκλεια: αρχαίο όνομα από τα ουσιαστικά χάρις (η χάρη) + κλέος (δόξα), η ξακουστή για τη χάρη της
Χρήστος: παράλληλη γραφή του Χρίστος. Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή-λιγότερο πιθανή, από το επίθετο χρηστός (χρήσιμος, ωφέλιμος)
Χρίστος: από το Χριστός (αυτός που χρίσθηκε, επαλείφθηκε με λάδι και μύρο)
Χαρίλαος: χάρη + λαός, αυτός που έχει την εύνοια του λαού
Χριστόφορος: Χριστός + φέρω, ο φέρων τον Χριστό

Ω 
Ωρίων: ώρα, φροντίδα, αυτός που φροντίζει.

Πηγή

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Τι να προσέχετε όταν σας ζητούν φωτοτυπία της ταυτότητας

Οι καταναλωτές που τους ζητείται φωτοτυπία της ταυτότητας από διάφορες ιδιωτικές εταιρείες ή από το Δημόσιο, για να προστατεύονται από τυχόν πλαστογραφία της ταυτότητάς τους με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες, πρέπει να ενεργούν ως εξής:

• Αν τους ζητείται φωτοτυπία. Επάνω στην φωτοτυπία της ταυτότητας και στις δύο πλευρές να γράφουν την εταιρεία που συναλλάσσονται και την ημερομηνία πχ: «μόνο για χρήση εταιρείας τάδε, ημερομηνία… ». Τα γραφόμενα να τίθενται και στις 2 όψεις της ταυτότητας.

• Αν τους ζητείται σκανάρισμα της ταυτότητας σε καμία περίπτωση δεν παραδίνουν την ταυτότητά τους για σκανάρισμα, αλλά πρέπει να ενεργούν, όπως στην παραπάνω περίπτωση, δηλαδή να φωτοτυπούν την ταυτότητά τους να γράφουν πάλι «μόνο για χρήση εταιρείας τάδε ημερομηνία…» και να παραδίδουν την φωτοτυπία με το εν λόγω κείμενο για σκανάρισμα.

Αυτές βέβαια είναι οι ελάχιστες προφυλάξεις για την ασφάλεια της συναλλαγής, αλλά απαραίτητες για τη διασφάλιση των προσωπικών μας δεδομένων.

Επίσης, συνιστάται οι καταναλωτές να αποφεύγουν να δίδουν τα προσωπικά τους δεδομένα «στο δρόμο» από τραπεζάκια που στήνονται για πώληση διαφόρων υπηρεσιών, π.χ καλλυντικών, απορρυπαντικών και να προτιμούν για τις αγορές τους, τα καταστήματα.

Πηγή: news.gr  www.aftodioikisi.gr

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Σάκχαρο: Το απόλυτο μυστικό για να το ρυθμίσετε εύκολα

Μία νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Diabetologia» της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) δείχνει ότι οι εναλλαγές τριών λεπτών βάδην με τρία λεπτά χαλαρής βάδισης, αρκούν για να ρυθμιστεί το σάκχαρο στους διαβητικούς.

Για τις ανάγκες της μελέτης, οι επιστήμονες συνεργάστηκαν με 32 εθελοντές που έπασχαν από διαβήτη τύπου 2, ηλικίας 57 έως 61 ετών.

Μάλιστα, σύμφωνα με τους ερευνητές, για τη σωστή ρύθμιση αρκεί η επανάληψη της άσκησης αυτής στο συγκεκριμένο μοτίβο, για μία ώρα την ημέρα, πέντε ημέρες την εβδομάδα.

Και προγενέστερη μελέτη της ίδιας ομάδας, είχε δείξει ότι η βάδιση με εναλλασσόμενη ταχύτητα οδηγεί σε απώλεια 4 κιλών, ενώ εκείνη με σταθερή ταχύτητα δεν επηρεάζει το βάρος.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

«Του αρέσω;» – Δείτε πώς το εκφράζει μέσα από το ζώδιο του!

Αποκωδικοποιώντας τα σημάδια…

Το να μας αρέσει κάποιος, δεν φαίνεται πότε από μια μεγάλη χειρονομία. Αντίθετα είναι μια σειρά από μικρές πράξεις που διαρκούν. Το αίσθημα της ανασφάλειας που περιστασιακά μας τριγυρίζει, είναι ένα μέρος της εμπειρίας του φλερτ. Είναι εντελώς φυσικό και κάτι που όλοι μας αισθανόμαστε, τόσο στην αρχή μιας σχέσης, όσο και στη συνέχεια.

Αλλά για να καταλάβουμε πραγματικά, αν αρέσουμε στον άνθρωπο μας, θα πρέπει να ρίξουμε ένα μάτι στα σημάδια που μας δίνει, ανάλογα με το ζώδιό του, πολλές φορές χωρίς να τα καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Κριό όταν...

Θα μας το πει, θα μας το πει και πάλι, θα μας το πει με χίλιους διαφορετικούς τρόπους. Ο Κριός εκφράζεται άμεσα χωρίς περιστροφές, καθώς είναι από τους ανθρώπους που είναι πάντα πρόθυμος, ανοικτός και δεν φοβάται να πει στον καθένα ακριβώς το πώς αισθάνεται.

*Ο Κριός είναι τολμηρός και δεν υπολογίζει κανένα εμπόδιο που μπορεί να συναντήσει στο δρόμο για την κατάκτηση της αγαπημένης του.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Ταύρο όταν…

Θα μας δώσει μικρά δώρα, θα μοιραστεί το γεύμα του ή θα μας δανείσει το αγαπημένο του παλτό. Θα μπορούσε να περάσει αρκετός καιρό πριν ακούσουμε να λέει ότι τον ενδιαφέρουμε, αλλά καλό είναι να του δώσουμε χρόνο γιατί του αρέσει να κάνει τα πράγματα σύμφωνα με το δικό του πρόγραμμα.

*Ο Ταύρος είναι περιποιητικός στην αγάπη.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε Δίδυμο όταν…

Είμαστε οι πρώτες που μας τηλεφωνούν το πρωί και οι τελευταίες που στέλνουν e-mail το βράδυ. Είναι αστείος περισσότερο, γελάει περισσότερο και.. ΜΙΛΑΕΙ περισσότερο. Ο Δίδυμος είναι ένας φυσικός γόης που θα μας φλερτάρει συνέχεια … ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ λοιπόν τα σημάδια που θα μας δείξουν, πώς πραγματικά αισθάνεται.

*Ο Δίδυμος είναι ομιλητικός, γοητευτικός και, όταν είναι ερωτευμένος, έχει όρεξη για πειράγματα.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Καρκίνο όταν…

Μοιράζεται την ιστορία της ζωής του μαζί μας, φροντίζει να αισθανόμαστε καλά, μας περιθάλπει και φροντίζει πάντα να απολαύσετε μαζί ένα καλό γεύμα ή να δείτε μια ταινία αγκαλιά. Μας αγκαλιάζει συνέχεια και μας κρατά το χέρι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, γιατί απλά αισθάνεται όμορφα μαζί μας.

*Ο Καρκίνος είναι συναισθηματικός, δεκτικός και γεμάτος κατανόηση όσον αφορά την αγάπη.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Λέοντα όταν…

Μας κρατά σφιχτά και μας μιλάει για «το μέλλον μας» γεμάτος υπερηφάνεια, ενώ λάμπει πιο φωτεινά απ” ό, τι συνήθως. Ο ίδιος καυχιέται για τα επιτεύγματά μας, και δεν μπορεί να σταματήσει να μιλά για το πόσο φοβερές είμαστε όταν έχουμε επιτύχει κάτι.

*Ο Λέων είναι εκδηλωτικός, γενναιόδωρος και θα παλέψει για να είναι ο νικητής στο παιχνίδι της αγάπης.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Παρθένο όταν…

Μπορεί να μας βοηθήσει να κάνουμε την εργασία μας. Στην πραγματικότητα ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ για εμάς. Θα βεβαιωθεί ότι έχουμε ένα υγιεινό γεύμα, ότι έχουμε τον αριθμό τηλεφώνου του, την διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του και τα 3 ονόματα των προφίλ του στο facebook. Θα ξέρουμε ότι του αρέσουμε, όταν διασφαλίζει ότι η ζωή μας «λειτουργεί».

*Ο Παρθένος είναι συνετός και προσεκτικός όσον αφορά την αγάπη.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Ζυγό όταν…

Είναι πάντα τριγύρω μας, μας συστήνει και στους 45 πιο στενούς φίλους του, μας μιλά για τα όνειρά του, ζητά την γνώμη μας, παίρνει τις συμβουλές μας, αναζητά νέα μέρη να μας προσκαλέσει να πάμε μαζί του.

*Ο Ζυγός είναι ρομαντικός, κομψός στις εκφράσεις και τις κινήσεις του και αφοσιωμένος να βρει την αγάπη στο άλλο του μισό.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Σκορπιό όταν…

Είναι «εκεί» για εμάς. Μας κάνει ερωτήσεις για να ψάξουμε τον εαυτό μας, αναρωτιέται για τους φίλους μας, παρατηρεί την ζωή μας και κάνει προτάσεις για τη διόρθωσης της, μας βοηθά να κάνουμε μια έρευνα. Μας εξερευνά ο ίδιος και μας μιλά για το τι είδος σχέσεις δουλεύουν και γιατί.
*Ο Σκορπιός είναι γλυκά αποπλανητικός, ήσυχος και μυστικοπαθής όταν είναι ερωτευμένος.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Τοξότη όταν…

Γράφει ποιήματα και φιλοσοφίες ενώ είμαστε η μούσα του, μας σέρνει σε κάμπους και βουνά για εξερευνήσεις, υιοθετεί τις συμβουλές μας, ενεργεί πραγματικά χαρούμενα όταν είμαστε κοντά του, ενώ «εργάζεται» υπερωρίες για να μας βλέπει να χαμογελάμε.

*Ο Τοξότης είναι παιχνιδιάρης, περιπετειώδης και πνευματώδης στο θέμα της αγάπης.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Αιγόκερω όταν…

Του βάζουμε ένα χαμόγελο στο σοβαρό προσωπείο του, παρεκκλίνει από τον δρόμο του για να μας πει ένα γεια, απαντά άμεσα σε ένα μήνυμά μας, μοιράζεται ένα μυστικό του μαζί μας και μας συμπεριλαμβάνει στα σχέδιά του.

*Ο Αιγόκερως είναι σοβαρός, αφοσιωμένος, αλλά δεν εκδηλώνεται εύκολα όταν είναι ερωτευμένος.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Υδροχόο όταν…

Περιτριγυρίζει σαν την μέλισσα γύρω μας, μοιράζεται τη νεότερη αποστολή και έργο του μαζί μας, δείχνει λίγο χαζός προσπαθώντας να κρυφτεί πίσω από την μάσκα ανεξαρτησίας του, αρνείται να μιλήσει για τα συναισθήματά του, αλλά προπαντός θέλει να ενταχθούμε στην τελευταία αγαθοεργία του.

*Ο Υδροχόος είναι φιλικός, αστείος και γεμάτος φωτεινές εκπλήξεις στο θέμα της αγάπης.

Ξέρουμε ότι αρέσουμε σε έναν Ιχθύ όταν…

Μένει αποσβολωμένος όταν μας κοιτάζει στα μάτια, μοιράζεται το πιο σημαντικό του όνειρο μαζί μας, μας ονειρεύεται, έχει προαισθήματα για εμάς, γράφει ποίηση και ιστορίες με εμάς κεντρικές ηρωίδες, περιτριγυρίζει γύρω μας πολύ περισσότερο από το κανονικό.
*Ο Ιχθύς είναι ονειροπόλος, ντροπαλός και αφιερώνεται με τόση θέρμη που «καίγεται» όταν είναι ερωτευμένος.

Πηγή

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω