Stonefish: Το πιο επικίνδυνο ψάρι στον κόσμο! (Video)

Ανήκει στην οικογένεια των Synanceiidae και «συχνάζει» στον Ειρηνικό και τον Ινδικό ωκεανό. Είναι δηλητηριώδες και εξαιρετικά επικίνδυνο, καθώς το δηλητήριό του μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το θάνατο.

Το εντυπωσιακό πετρόψαρο, όπως υποδεικνύει και το όνομά του, μπορεί να καμουφλάρεται με μαεστρία ώστε να μην ξεχωρίζει από τα πετρώματα των βυθών.

Οι αδένες που βρίσκονται στη ράχη του μοιάζουν με μικρές βελόνες και εκκρίνουν τις επικίνδυνες νευροτοξίνες.

Εάν ένας επίδοξος κολυμβητής δεν αντιληφθεί την παρουσία του ψαριού, μπορεί κατά λάθος να το πατήσει. Η ποσότητα του δηλητηρίου που απελευθερώνει το πετρόψαρο αντιστοιχεί στην πίεση που ασκείται επάνω στη ράχη του.

Ο Destin Sandlin, παρουσιαστής της σειράς Smarter Every Day, και ο καθηγητής Jamie Seymour από το Πανεπιστήμιο James Cook της Αυστραλίας επεξεργάζονται το πετρόψαρο και το δηλητήριό του σε ένα εκπληκτικό βίντεο.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Επτά συμβουλές για να βελτιωθείτε στις διαπραγματεύσεις

Στην προσωπική και την επαγγελματική μας ζωή δεν σταματάμε ποτέ να διαπραγματευόμαστε, συνειδητά ή ασυνείδητα. Περιέργως, οι καλύτεροι διαπραγματευτές είναι τα... παιδιά! Μεγαλώνοντας, όμως, χάνουν το έμφυτο ταλέντο τους και ως ενήλικοι χρειάζονται εκπαίδευση. 

Γι’ αυτό, έχουν ζήτηση, άλλωστε, και τα σεμινάρια με θέμα την τεχνική των διαπραγματεύσεων. Παρακάτω θα βρείτε τα κύρια σημεία ενός σεμιναρίου με Αμερικάνους εισηγητές που είχα παρακολουθήσει πριν χρόνια…

- Άντλησε πληροφορίες για τους στόχους του άλλου μέρους και να καθορίζεις τους δικούς σου σε ρεαλιστική βάση. Μόνο έτσι, θα μπορέσεις να χαράξεις μια απλή και ευέλικτη στρατηγική. Σε μια επιτυχή διαπραγμάτευση και τα δύο μέρη αισθάνονται κερδισμένα (win-win situation).

- Ενθάρρυνε τις προτάσεις του «αντίπαλου» μέρους κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων: «Πώς μπορούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα;». Άκουσέ τες με προσοχή και χωρίς να διακόπτεις. Πρόσθεσε μια ιδέα πάνω στην ιδέα του άλλου, με τρόπο που να φαίνεται ότι είναι δική τους: «Συμφωνώ με την ιδέα σου να... - τότε μπορούμε να...». Παράλληλα, ζήτα διευκρινίσεις: «μπορείς, σε παρακαλώ, να μου εξηγήσεις την ιδέα σου;».

- Κάνε τις δικές σου προτάσεις. Διατύπωσε την πρότασή σου, προτάσσοντας το αντάλλαγμα:  «Αν μου δώσεις αυτό, είμαι διατεθειμένος να σου δώσω εκείνο». Αν το πεις αντιστρόφως: «Είμαι διατεθειμένος να σου δώσω εκείνο…», κινδυνεύεις να σου πει «Το δέχομαι, συμφωνήσαμε!», πριν προλάβεις να αναφέρεις το αντάλλαγμα που ζητάς. Επίσης μην διατυπώνεις πρόταση σε ερωτηματική μορφή: «Αν σου δώσω αυτό, θα μου δώσεις εκείνο;" επειδή «αδυνατίζει» την προσφορά. Άλλωστε, μου έχει συμβεί να ζητώ κάτι από κάποιον έναντι ανταλλάγματος, να αρνείται και να φεύγει, ενώ ήμουν έτοιμος να δεχθώ αντιπροσφορά.

- Απόφυγε προκλητικές φράσεις όπως «Μη λες ανοησίες», «Δεν κατάλαβες το θέμα», «Είναι δικό σου σφάλμα» ή φράσεις που μπορεί να εκληφθούν ως απειλή: «Αν δεν συμφωνήσεις τότε πρέπει να...», «Τι θα πουν οι άλλοι πελάτες σου αν ήξεραν ότι...».

- Αν φτάσεις σε αδιέξοδο, ζήτησε διακοπή. Διαβουλεύσου με τους συνεργάτες σου και κάνε νέες προτάσεις.

- Να έχεις διαρκώς στο μυαλό σου ότι τα αδύναμα επιχειρήματα αποδυναμώνουν τα ισχυρά. (Όταν έχεις  κανόνια, δεν χρειάζονται πιστόλια). 

- Ζήτησε πράγματα που είναι φτηνά για τον άλλο και ακριβά για εσένα. Παράλληλα, μην επισημάνεις απλά ένα πρόβλημα, πρότεινε μια λύση.

- Ενίσχυσε το κύρος σου, λέγοντας προς το τέλος των διαπραγματεύσεων ότι εάν γίνει αποδεκτή η συμφωνία, θα την υπογράψεις. Έτσι, δείχνεις ότι δεν υπάρχουν άλλα σημεία προς διαπραγμάτευση.

Ας δούμε ένα πραγματικό παράδειγμα εφαρμογής αρκετών από τα παραπάνω σημεία. Πριν χρόνια, ήθελα να αγοράσω ένα φτηνό αυτοκίνητο 4Χ4. Τότε είχε εμφανιστεί μια νέα μάρκα στην Ελλάδα. 

Επισκέφθηκα μια έκθεση της εταιρείας και ζήτησα τιμή για ένα συγκεκριμένο μοντέλο και κόστος για τα αξεσουάρ που χρέωναν πρόσθετα. Έγραψα σε ένα χαρτί την τιμή του αυτοκινήτου, αφαίρεσα ένα σημαντικό ποσό -προμήθεια της έκθεσης- και προσέθεσα όλα τα αξεσουάρ στο ένα τέταρτο της τιμής που υπολόγιζα ότι ήταν το κόστος κατασκευής (φτηνά για εκείνους, ακριβά για μένα).

Μετά πήγα μαζί με το χαρτάκι μου στην αντιπροσωπεία της εταιρείας και τον διευθυντή πωλήσεων, λέγοντας ότι ύστερα από έρευνα αγοράς κατέληξα ανάμεσα σε δύο μάρκες: στην δική τους και σε μια άλλη με την τάδε τιμή. Του είπα: «Αν μου το δώσετε όπως το ζητώ, το  παραγγέλνω εδώ και τώρα, πληρώνοντας προκαταβολή» (πρόταση: "αν... τότε..."), δείχνοντας το καρνέ των επιταγών μου (έτοιμος για συμφωνία). 

Δίστασε, επειδή η τιμή που ζήτησα ήταν όντως πολύ χαμηλή για το πακέτο (αδιέξοδο). Μου ζήτησε να τον περιμένω λίγο για να συμβουλευθεί το γενικό διευθυντή (αδιέξοδο, διακοπή, διαβούλευση). Το αποτέλεσμα ήταν ότι είπε «ναι» στη συμφωνία. Έτσι μείναμε και οι δύο ευχαριστημένοι: Αυτός επειδή πούλησε ένα αυτοκίνητο μέσα σε δέκα λεπτά και εγώ επειδή το αγόρασα στην τιμή που ήθελα (επιτυχής διαπραγμάτευση, win-win).

Ένα άρθρο δεν μπορεί, βέβαια, να αντικαταστήσει ένα σεμινάριο ή ένα βιβλίο με συμβουλές για διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, αυτές είναι βασικές αρχές για να τις χρησιμοποιήσετε κατάλληλα. Προσέξτε όμως, μην τολμήσετε να διαπραγματευτείτε με ένα παιδί. Είναι βέβαιο ότι θα σας νικήσει!

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η επιστήμη της…σκόνης (Video)

Από αρχαιοτάτων χρόνων, ο άνθρωπος παλεύει να βγάλει τη σκόνη έξω από το σπίτι του. Αλλά όσο και να σκουπίζει, αυτή επιστρέφει (που λέει και η διαφήμιση) και δεν θα πάψει να επιστρέφει εις τον αιώνα τον άπαντα. 

Παρόλα αυτά, αυτή η ίδια η σκόνη είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία του κόσμου μας! Ας δούμε από που προέρχεται στο παρακάτω video της ομάδας “It’s Okay to be SMART”:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι νοητικές προκλήσεις και η πνευματική μόρφωση καθυστερούν την εμφάνιση της άνοιας

Η πνευματική μόρφωση και οι νοητικές προκλήσεις φαίνεται να διατηρούν τον εγκέφαλο σε καλή κατάσταση και στην τρίτη ηλικία, απομακρύνοντας τον κίνδυνο εκδήλωσης άνοιας υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο JAMA Neurology. 

Η επιστημονική ομάδα της Κλινικής Μάγιο, με επικεφαλής την Δρ Πρασάντι Βεμούρι εξηγεί ότι ο άνθρωπος παρά την πάροδο της ηλικίας δεν θα πρέπει να σταματά να τροφοδοτεί τον εγκέφαλό του με πνευματικά ερεθίσματα και να έχει κοινωνική ζωή.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο παραπάνω συμπέρασμα αναλύοντας στοιχεία που αφορούσαν ηλικιωμένα άτομα και διαπίστωσαν ότι εκείνοι που ήταν άνω των 70 και 80 ετών και είχαν περισσότερα χρόνια εκπαίδευσης, που διέθεταν εργασίες γεμάτες νοητικές προκλήσεις και οι οποίοι γενικότερα δεν είχαν σταματήσει ποτέ να κρατούν απασχολημένο το μυαλό τους με νέα πράγματα, εμφάνιζαν με καθυστέρηση έως εννέα ετών τα πρώτα προβλήματα μνήμης και άνοιας, σε σχέση με όσους ζούσαν χωρίς νοητικές προκλήσεις.

Γενικότερα, όσοι έκαναν «πνευματικά» επαγγέλματα και είχαν το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο, εμφάνιζαν με καθυστέρηση τουλάχιστον πέντε ετών σημάδια έκπτωσης των νοητικών λειτουργιών τους, σε σχέση με όσους έκαναν χειρωνακτικά επαγγέλματα. 

Ωστόσο, οι επιστήμονες διευκρινίζουν ότι, τα άτομα που κάνουν χειρωνακτικά επαγγέλματα και έχουν χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο, είναι εκείνοι που μπορούν να ωφεληθούν περισσότερο, έστω και με καθυστέρηση αν αρχίσουν να κρατούν σε εγρήγορση τον νου τους με διάβασμα, σταυρόλεξα, δια βίου μάθηση, χρήση υπολογιστών και κοινωνικές συναναστροφές. Η πρακτική αυτή μπορεί να καθυστερήσει έως και τρία χρόνια την εμφάνιση των συμπτωμάτων άνοιας, εξηγούν οι ειδικοί.

Πάντως στην πιο πλεονεκτική θέση από όλους είναι όσοι τόσο ως νέοι σπούδασαν περισσότερα χρόνια και παράλληλα ξεκίνησαν εξ αρχής να έχουν μια εργασία με νοητικές προκλήσεις, όσο και σε προχωρημένη ηλικία συνεχίζουν να «διεγείρουν» το μυαλό τους με διαρκώς νέα ερεθίσματα.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

8 παράξενα και θαυμαστά φυσικά φαινόμενα που σίγουρα θα σας εντυπωσιάσουν! (Εικόνες)

Στον πλανήτη συμβαίνουν παράξενα και θαυμαστά πράγματα κάθε μέρα. Βροχές μετεωριτών, ουράνια τόξα-φωτιά και περίεργα σύννεφα είναι μερικά μόνο από αυτά τα φοβερά και τρομερά που μπορείτε να δείτε αν είστε αρκετά τυχεροί κάποια στιγμή στη ζωή σας να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια σας. Εκπληκτικές εικόνες που μετατρέπουν τη φύση σε… μάγισσα!

1. Μια σκάλα προς το φεγγάρι

Εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες της Αυστραλίας κάθε χρόνο βλέπουν από το Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο, την αντανάκλαση του φεγγαριού πάνω σε ελώδεις περιοχές η οποία δημιουργεί την απίστευτη ψευδαίσθηση ότι μια σκάλα ανεβαίνει προς τον ουρανό.

2. Κύματα που θυμίζουν καπουτσίνο

Θα πρέπει να είστε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή για να δείτε τη θάλασσα να δημιουργεί πηχτά κύματα που θυμίζουν αφρόγαλα καπουτσίνου. Το πιο πρόσφατο περιστατικό έλαβε χώρα στη Νέα Νότια Ουαλία το 2013.

3. Παραλία που φωσφορίζει

Μια παραλία στις Μαλδίβες λάμπει τη νύχτα. Η άμμος έμοιαζε να έχει στο εσωτερικό της εκατομμύρια μικρά μπλε φωτάκια που δεν ήταν τίποτα άλλο από βιοπλαγκτόν Lingulodinium polyedrum.

4. Τα κατεψυγμένα δέντρα της Φινλανδίας

Όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από το μηδέν, τα χιονισμένα τοπία εντυπωσιάζουν. Ο Ιταλός φωτογράφος Niccolo Bonfadini τα παγωμένα δέντρα της Φινλανδίας με λυγισμένα κλαδιά από το χιόνι, τα οποία μοιάζουν με γιγάντια σκουλήκια που προεξέχουν από τον πάγο.

5. Ανοδικές αστραπές

Οι ανοδικές αστραπές είναι πιθανόν να συμβαίνουν όταν μια «κανονική» αστραπή που συμβαίνει σε ένα σημείο δημιουργεί ένα τέτοιο ηλεκτρικό φορτίο που της επιτρέπει να «αναρριχηθεί» προς τα πάνω.

6. Τριπλό ουράνιο τόξο

Είναι τόσο σπάνιο που μόνο πέντε περιστατικά τριπλού ουράνιου τόξου έχουν καταγραφεί σε 250 χρόνια επιστημονικής βιβλιογραφίας. Μέχρι πρόσφατα, το 2011, η πλειοψηφία των επιστημόνων δεν πίστευαν στην ύπαρξή τους. Ωστόσο η εικόνα αποδεικνύει την αλήθεια. Το τριπλό ουράνιο τόξο σχηματίζεται μόνο στην πλευρά του ουρανού όπου βρίσκεται ο ήλιος, αντίθετα με το μονό και το διπλό, ενώ προκαλείται από τρεις αντανακλάσεις κάθε ακτίνας του φωτός μέσα σε μια σταγόνα βροχής.

7. Hverir

Η Ισλανδία έχει πολλά συναρπαστικά αξιοθέατα, συμπεριλαμβανομένων καταρρακτών, θερμικών πηγών, παγετώνων… Ωστόσο οι θερμές πηγές Hverir προκαλούν το δέος όλων και ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Το Hverir είναι ένα γεωθερμικό πεδίο που βρίσκεται κοντά στην Krafia, η οποία είναι μια ηφαιστειακή δομή στη βόρεια Ισλανδία. Ατμοί και πίδακες ζεστού νερού ξεφυτρώνουν από ρωγμές στο φλοιό της Γης, ενώ η περιοχή περιβάλλεται από καυτές πισίνες λάσπης, θόλους λάβας και λακκούβες θείου.

8. Μαύρος ήλιος στη Δανία

Δύο φορές το χρόνο, ο ήλιος γίνεται μαύρος στη Δανία. Τουλάχιστον, φαίνεται ότι είναι, δεδομένου ότι τα ψαρόνια δημιουργούν ένα θέαμα τόσο εντυπωσιακό και τεράστιο που κυριολεκτικά μπλοκάρει τον Ήλιο. Από τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο, εκατομμύρια ψαρόνια αρχίζουν το ετήσιο ταξίδι τους προς τη Σκανδιναβία, επιστρέφοντας τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, δημιουργώντας ένα σχεδόν αδιαπέραστο κάλυμμα από τον ήλιο.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι μεγαλύτεροι Ψυχοπαθείς Ηγεμόνες της Ιστορίας: Οταν η Εξουσία γίνεται το πιο Φονικό Όπλο

Είναι παγκοσμίως γνωστές οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τον Αδόλφο Χίτλερ, ενώ πολλοί γνωρίζουν επίσης ότι κατά την ηγεσία του Ιωσήφ Στάλιν, ο αριθμός των νεκρών από την πείνα και τις δολοφονίες κυμαίνεται από 10.000.000 έως 60.000.000 άτομα.

Δυστυχώς, όμως αυτοί δεν ήταν οι μόνοι ψυχοπαθείς ηγεμόνες που έβαψαν με αίμα την παγκόσμια ιστορία.

Ακολουθούν μερικοί λιγότερο γνωστοί ηγεμόνες που μετέτρεψαν την εξουσία που τους δόθηκε, σε φονικό όπλο μαζικής καταστροφής

Λεοπόλδος ο ΙΙ

Bασιλιάς του Βελγίου από το 1865 μέχρι το 1909, είναι γνωστός για το πρότζεκτ Congo Free State, που οδήγησε στο θάνατο τουλάχιστον 3.000.000 ανθρώπων στο Κονγκό. Με χρηματοδότηση από την κυβέρνηση, το έργο συστάθηκε για την εξαγωγή καουτσούκ και ελεφαντόδοντου από την περιοχή του Κονγκό της κεντρικής Αφρικής.

Δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια απαιτούσε καταναγκαστική εργασία εκ μέρους των φυλών του Κονγκό, με τον Λεοπόλδο και το στρατό του να επιβλέπουν τις εργασίες. Στις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν υπό το καθεστώς του, συγκαταλέγονται η υποδούλωση του ιθαγενούς πληθυσμού, τα βασανιστήρια, ο ακρωτηριασμός και οι μαζικές σφαγές αμάχων.

Πολ Ποτ

Γεννημένος σε αγροτική οικογένεια το 1925, ο Πολ Ποτ έγινε ο ηγέτης του κόμματος των Ερυθρών Χμερ και ο πρωθυπουργός της Καμπότζης από το 1976 μέχρι το 1979. Επέβαλε άγρια αγροτική πολιτική που οδήγησε στo θάνατο του 25% του πληθυσμού της Καμπότζης.

Περίπου 2.000.000 κάτοικοι αναγκάστηκαν να ζουν και να εργάζονται στην ύπαιθρο σε συνθήκες σκλαβιάς από τις 4 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ υπό το άγρυπνο βλέμμα των στρατιωτών των Κόκκινων Χμερ.

Εκτός από την καταναγκαστική εργασία σκλάβων, οι πολίτες έπρεπε να υπομείνουν τον υποσιτισμό (έτρωγαν 180 γραμμάρια ρυζιού κάθε δύο ημέρες), την κακή ιατρική περίθαλψη και τις εκτελέσεις αν υπήρχε κάποια παράβαση και θάβονταν σε ομαδικούς τάφους.

Το αιματηρό καθεστώς του Ποτ έφτασε στο τέλος του, όταν ο στρατός του Βιετνάμ εισέβαλε στην Καμπότζη. Ο ίδιος πέθανε από καρδιακή προσβολή πριν δικαστεί για τα εγκλήματα του.

Ιβάν ο Τρομερός

Ο Ιβάν ΙV της Ρωσίας – περισσότερο γνωστός ως Ιβάν ο Τρομερός – ήταν ηγέτης της Μόσχας από το 1533 μέχρι το 1547, και ο πρώτος Τσάρος της Ρωσίας από το 1547 μέχρι το θάνατό του το 1584. Η μακρά βασιλεία του σημαδεύτηκε από την επέκταση των ρωσικών συνόρων και την εξέλιξη της Ρωσίας σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία.

Ο Ιβάν βασίλεψε ειρηνικά στην αρχή, δυστυχώς, αυτή η πρώιμη καλοσύνη σημαδεύτηκε επίσης από τις φρικαλεότητες του σε όλη την προσπάθειά του για επέκταση και και έλεγχο του πληθυσμού μέσω του στρατιωτικού καθεστώτος.

Το 1570, για παράδειγμα, ο Ιβάν είχε την εντύπωση ότι η ελίτ της πόλης του Novgorod σχεδίαζε να αυτομολήσει στην Πολωνία και οδήγησε ένα στρατό για να τους σταματήσει. Ο στρατός του στη συνέχεια έχτισε τείχη γύρω από την περίμετρο της πόλης και βασάνισε και σκότωσε μεταξύ 500 και 1000 άτομα μπροστά στα μάτια του Ιβάν.

Κάτι που ίσως εξηγεί κάποιες από τις ενέργειές του ως αιμοδιψή παρανοϊού ηγέτη, είναι το γεγονός ότι ο Ιβάν έπασχε από ψυχική ασθένεια. Η εν λόγω ασθένεια θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει την απόφασή του να χτυπήσει την έγκυο νύφη του προκαλώντας της αποβολή και να σκοτώσει κατά λάθος το γιο του όταν αυτός του ζήτησε το λόγο.

Ελίζαμπεθ Μπάθορι – Η ματωμένη Κόμισσα

Αποτέλεσε έμπνευση για την Κόμισσα του Δράκουλα και θεωρείται η πιο παραγωγική serial killer όλων των εποχών. Η Ελίζαμπεθ Μπάθορι, ήταν κόμισσα από τα Καρπάθια Όρη στην Ουγγαρία, που ειδικεύεται στην γκροτέσκ χυδαιότητα. Αν και ο αριθμός των θυμάτων της αμφισβητείται, πιστεύεται ότι ήταν υπεύθυνη για το βασανισμό και τη δολοφονία εκατοντάδων κοριτσιών από το 1585 μέχρι το 1610.

Οι μέθοδοι εκτέλεσης της ήταν απίστευτα ενοχλητικοί, δεδομένου ότι βασάνιζε γυμνά κορίτσια, αναγκάζοντάς τα να φάνε τη σάρκα τους, διαπερνώντας τα με τις βελόνες και καίγοντας μέρη του προσώπου και των γεννητικών οργάνων τους.

Η Μπάθορι βασάνιζε τα θύματα της για εβδομάδες και στη συνέχεια κολυμπούσε στο αίμα τους, πιστεύοντας ότι αυτό θα την βοηθούσε να παραμείνει νέα. Η ευμάρεια και το οικογενειακό της όνομα την έσωσε από το να παραπεμφθεί σε δίκη, αλλά καταδικάστηκε σε κατ οίκον περιορισμό για το υπόλοιπο της ζωής της.

Χάινριχ Χίμλερ

Γεννημένος το 1900, ο Χάινριχ Χίμλερ ήταν ο δεύτερος πιο ισχυρός Ναζί και ενδεχομένως ο πιο φοβερός άνθρωπος στη ναζιστική Γερμανία. Ως ηγέτης του Κόμματος των SS από το 1929 μέχρι το 1945, ο Χίμλερ ήταν υπεύθυνος για τη σύλληψη και την εφαρμογή της Τελικής Λύσης (Endlösung) – του ναζιστικού σχεδίου για την δολοφονία των Εβραίων της Ευρώπης – και την ενορχήστρωση του Ολοκαυτώματος.

Ο Χίμλερ υπηρέτησε ως επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων στην ενοποιημένη στη Γερμανία και έδινε επίσης εντολή στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι αποφάσεις του οδήγησαν στο θάνατο 7.000.000 Εβραίους, Πολωνούς, Ρώσους, κομμουνιστές και άλλες ομάδες, καθώς οι Ναζί προσπαθούσαν για ένα «καθαρό» μέλλον.

Λέγεται επίσης ότι το σπίτι του Χίμλερ περιείχε έπιπλα και βιβλία φτιαγμένα από τα οστά και τα δέρματα των Εβραίων θυμάτων του. Τελικά αυτοκτόνησε με δηλητήριο το 1945.

Αδόλφος Αιχμαν

Ο Αιχμαν ήταν Γερμανός Ναζί και ένας από τους κύριους υποκινητές του Ολοκαυτώματος. Είχε αναλάβει την οργάνωση για την καταχώριση, την αποτέφρωση και τη μεταφορά των Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης. Μέσα σε δύο μόλις μήνες, (Μάϊο-Ιούλιο του 1944), οδήγησε στο θάνατο πάνω από 400.000 Εβραίους της Ουγγαρίας.

Συνολικά, ο Άιχμαν ήταν υπεύθυνος για το θάνατο 6.000.000 Εβραίων, έχοντας παραδεχθεί ότι θα σκότωνε ακόμα και τον πατέρα του, αν είχε διαταχθεί να το κάνει. Ο Αιχμαν διέφυγε τη σύλληψη για 15 χρόνια, αλλά τελικά δικάστηκε και απαγχονίστηκε για τα εγκλήματά του το 1962.

Πηγή

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Αχρηστα τα «Top 100» των πανεπιστημίων;

Ελληνες και ξένοι ερευνητές πέρασαν από «κόσκινο» τις δημοφιλείς εμπορικές λίστες παγκόσμιας κατάταξης των πανεπιστημίων και τις βρήκαν... σκάρτες

Κάθε χρόνο δίνονται στη δημοσιότητα «λίστες» με τα καλύτερα 100, 200 και ούτω καθεξής πανεπιστήμια στον πλανήτη. Αυτά τα «Top 100», τα οποία αραδιάζουν ονόματα ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στη σειρά χωρίς περαιτέρω λεπτομέρειες και πληροφορίες, έχουν αρχίσει εδώ και μία δεκαετία να αποκτούν όλο και μεγαλύτερη επιρροή, όχι μόνο στους υποψήφιους φοιτητές που τα συμβουλεύονται για να επιλέξουν πού θα σπουδάσουν αλλά και στην «πολιτική» σφαίρα, διαμορφώνοντας αποφάσεις για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, προγράμματα σπουδών και δίδακτρα. Παράλληλα όμως έχουν αρχίσει να προκαλούν αντιδράσεις από επίσημους φορείς και μποϊκοτάζ από τους επιστήμονες, ακόμη και από εκείνους που προέρχονται από ιδρύματα τα οποία βρίσκονται σε μόνιμη βάση στις πρώτες θέσεις τους, όπως το Χάρβαρντ ή το ΜΙΤ. Βασική κατηγορία, μεταξύ πολλών άλλων, το ότι υιοθετούν αυθαίρετα κριτήρια και δεν ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα. Δείτε στις επόμενες σελίδες πώς θα αποφύγετε τα θολά νερά τους ώστε να κάνετε σωστές επιλογές και ανακαλύψτε τις ελληνικές πανεπιστημιακές επιδόσεις που κρύβονται μέσα στα δεδομένα.

Ποια είναι τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο; Αν και κάποιος θα έλεγε ότι η απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα δεν μπορεί να είναι απλή, αυτή προσφέρεται αφειδώς και σε υπεραπλουστευμένη μορφή «λίστας» από τα λεγόμενα συστήματα παγκόσμιας κατάταξης των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του πλανήτη. Οι εν λόγω «λίστες», οι οποίες δίνονται στη δημοσιότητα κάθε χρόνο εδώ και περίπου μία δεκαετία, έχουν αρχίσει να αποκτούν μεγάλη επιρροή. Τις συμβουλεύονται οι υποψήφιοι φοιτητές και οι γονείς τους για να διαλέξουν το πανεπιστήμιο που θα τους προσφέρει τα καλύτερα εκπαιδευτικά αλλά και - μελλοντικά - επαγγελματικά εφόδια, επηρεάζουν πολιτικές αποφάσεις για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, διαμορφώνουν προγράμματα σπουδών και δίδακτρα ενώ, σε ορισμένες χώρες, μπορούν ακόμη και να βελτιώσουν τις προοπτικές για μια «πράσινη κάρτα» - η Δανία χαρίζει «πόντους» στους μετανάστες που ζητούν να γίνουν δεκτοί στο έδαφός της αν έχουν πτυχίο από κάποιο από τα πανεπιστήμια που φιγουράρουν στο παγκόσμιο «Top 20».

Παράλληλα ωστόσο πληθαίνουν και οι αντιδράσεις εναντίον τους - τόσο από επίσημους φορείς, όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή η Ευρωπαϊκή Ενωση Πανεπιστημίων, όσο και από τους ίδιους τους πανεπιστημιακούς, ακόμη μάλιστα και από εκείνους που προέρχονται από ιδρύματα που βρίσκονται σταθερά στις πρώτες θέσεις τους, όπως το Χάρβαρντ, το ΜΙΤ και το Caltech. Οι παγκόσμιες κατατάξεις κατηγορούνται ότι εισάγουν ένα «αγοραίο» πνεύμα που εμπορευματοποιεί τη γνώση και δεν αρμόζει στην παιδεία, ότι προωθούν μια «ελιτίστικη» νοοτροπία, ότι επιβάλλουν ένα αγγλόφωνο-αγγλοσαξονικό και θετικής κατεύθυνσης εκπαιδευτικό μοντέλο το οποίο διαβρώνει - αν όχι ισοπεδώνει - εθνικές κουλτούρες και παραδόσεις και ενισχύει το λεγόμενο «brain drain», τη «διαρροή» των επιστημόνων στο εξωτερικό. Κυρίως όμως επικρίνονται για το ότι δεν είναι αντιπροσωπευτικές.

«Θολά» κριτήρια

Οι κατατάξεις αυτές, οι οποίες στη συντριπτική πλειονότητά τους καταρτίζονται από ιδιωτικές εταιρείες με σκοπό το κέρδος, εκτός του ότι επικρίνονται για αδιαφάνεια στις μεθόδους αξιολόγησής τους, κατηγορούνται επίσης ότι περιορίζονται σε ένα πολύ μικρό ποσοστό εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (σύμφωνα με μελέτες καλύπτουν μόλις το 6% των πανεπιστημίων και κολεγίων του πλανήτη - μόνο 1.200-1500 από τα 21.100), ότι παραβλέπουν συστηματικά την ποιότητα της διδασκαλίας και ότι χαντακώνουν παντελώς τις θεωρητικής κατεύθυνσης ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες αφού τα κριτήριά τους (όπως π.χ. ο αριθμός των δημοσιευμένων μελετών στις επιθεωρήσεις «Nature» και «Science», οι οποίες έχουν σχεδόν αποκλειστικά θετικής κατεύθυνσης περιεχόμενο) απλώς δεν μπορούν να εφαρμοστούν σε αυτές. Για όλους τους παραπάνω λόγους τα τελευταία χρόνια σε πολλές χώρες - από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά ως την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τη Γερμανία, την Ισπανία και άλλα ευρωπαϊκά όπως και ασιατικά κράτη - οι πανεπιστημιακοί έχουν κηρύξει μποϊκοτάζ εναντίον τους. Τον περασμένο μήνα η Ευρωπαϊκή Ενωση, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί, παρουσίασε το U-multirank, ένα δικό της σύστημα κατάταξης το οποίο, όπως τόνισαν οι σχεδιαστές του, δεν ακολουθεί τη λογική του «Top 100» των άλλων συστημάτων.

Η ιδέα της κατάταξης των πανεπιστημίων με βάση τις επιδόσεις τους δεν είναι καινούργια - σε εθνικό επίπεδο είχε ξεκινήσει από το 1880 στις ΗΠΑ. Το 2003 όμως πήρε παγκόσμια διάσταση με τη λεγόμενη «κατάταξη της Σανγκάης» (σήμερα λέγεται Academic Ranking of World Universities - ARWU), την οποία αμέσως ακολούθησαν συστήματα από άλλες χώρες και άλλους φορείς, στη συντριπτική πλειονότητά τους ιδιωτικές εταιρείες. «Σήμερα υπάρχουν περισσότερα από δώδεκα παγκόσμια και πολλά εθνικά ή περιφερειακά συστήματα και αυτό είναι κατανοητό, αφού η ανώτατη εκπαίδευση αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως παγκόσμια βιομηχανία, πρόκειται για μια αγορά που ξεπερνάει το 1 τρισ. ευρώ» λέει στο «Βήμα» ο Κώστας Στεργίου, καθηγητής του Τμήματος Βιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ) ο οποίος ήταν επιμελητής (μαζί με τον Αθανάσιο Τσίκληρα, επίσης από το ΑΠΘ) ενός αφιερώματος με μελέτες ελλήνων και ξένων ερευνητών σχετικά με τις παγκόσμιας κατατάξεις των πανεπιστημίων που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Ethics in Science and Environmental Politics» (ESEP).

Φήμη ή επιδόσεις;

Η «Λίστα της Σανγκάης» μαζί με την Times Higher Education - η οποία εκδίδεται από τους «Times» του Λονδίνου και είναι γνωστή ως ΤΗΕ - και την QS World University Rankings - η οποία εκδίδεται από τη βρετανική εταιρεία Quacquarelli Symonds και είναι γνωστή απλώς ως QS - αποτελούν σήμερα τις κατατάξεις με τη μεγαλύτερη επιρροή. Τόσο όμως αυτά τα τρία όσο και τα υπόλοιπα συστήματα παρουσιάζουν διαφορές στις λίστες τους. Ο λόγος είναι ότι ακολουθούν διαφορετικά κριτήρια το καθένα. Οι κατατάξεις των «Times» και της QS, για παράδειγμα, δίνουν μεγάλη έμφαση (κατά 50%) στη φήμη των πανεπιστημίων η οποία προσδιορίζεται με βάση ερωτηματολόγια που στέλνουν οι ίδιες οι εταιρείες σε πανεπιστημιακούς και όχι μόνο σε όλο τον κόσμο - πρακτική η οποία δεν χρειάζεται επιστημονικές μελέτες για να καταλάβει κάποιος ότι δεν είναι ιδιαίτερα αξιόπιστη. «Οι απαντήσεις του είδους είναι μεροληπτικές και πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα» εξηγεί στο «Βήμα» ο Μάικλ Τέιλορ, ερευνητής στο Εθνικό Αστεροσκοπείο της Αθήνας και συγγραφέας μιας από τις μελέτες του αφιερώματος. Ως παράδειγμα αναφέρει ότι σε μια «σφυγμομέτρηση» της φήμης των νομικών σχολών που έγινε πριν από τρία χρόνια σε αμερικανούς φοιτητές αυτοί έβαλαν μέσα στο «Top 10» τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Πρίνστον η οποία... δεν υπάρχει!

Ο κ. Τέιλορ με τον Παντελή Περακάκη από το Πανεπιστήμιο της Γρανάδας, τη Βαρβάρα Τραχανά από το ΑΠΘ και τον Στέλιο Γκιάλη από το Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια των ΗΠΑ ανέλυσαν - χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων την πολυπαραμετρική μαθηματική ανάλυση - έξι από τα πιο διαδεδομένα συστήματα παγκόσμιας κατάταξης για να καταλήξουν ότι παρά τις διαφορές τους όλα πάσχουν από το ίδιο μαθηματικό «πρόβλημα»: «ο δείκτης κατάταξής τους» σημειώνουν στο άρθρο τους «εξάγεται από μια σειρά αυθαίρετους δείκτες οι οποίοι συνδυάζονται χρησιμοποιώντας υποκειμενικούς συντελεστές». Ενα τέτοιο αυθαίρετο κριτήριο είναι για παράδειγμα ο αριθμός των ξένων φοιτητών που φοιτούν σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, ο οποίος όχι μόνο λαμβάνεται υπόψη από πολλά συστήματα παγκόσμιας κατάταξης αλλά επίσης ενίοτε έχει παίξει «άσχημα παιχνίδια», όπως συνέβη στη Μαλαισία.

Το 2004 το Πανεπιστήμιο της Μαλαισίας (University of Malaya - UM) είχε τοποθετηθεί από τις THE-QS (οι οποίες τότε συνεργάζονταν) στην 89η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, γεγονός το οποίο είχε προκαλέσει διθυραμβικά σχόλια από τον εγχώριο Τύπο και είχε διαφημιστεί δεόντως με πανό στα κτίρια του πανεπιστημίου και στους δρόμους που οδηγούσαν σε αυτό. Την επόμενη χρονιά όμως η THE αποφάσισε ότι οι κινέζοι και ινδοί φοιτητές που φοιτούσαν στο UM δεν θα υπολογίζονταν πλέον ως «διεθνείς» με αποτέλεσμα το πανεπιστήμιο να κατρακυλήσει στην 169η θέση (80 θέσεις κάτω) χωρίς πραγματικά να έχει αλλάξει τίποτε στη διδασκαλία και στα προγράμματά του. Τα μέσα ενημέρωσης στράφηκαν εναντίον του πρύτανη αποδίδοντας σε αυτόν την... κατρακύλα - η θέση του δεν ανανεώθηκε όταν έληξε η θητεία του.

«Σκαμπανεβάσματα» από λίστα σε λίστα

Αλλο ένα σημαντικό ελάττωμα που εντόπισαν οι ερευνητές ήταν ότι τα διάφορα συστήματα παγκόσμιας κατάταξης δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους. «Αν πάρετε ένα πανεπιστήμιο τυχαία, ας πούμε το Πανεπιστήμιο Κρήτης, και κοιτάξετε τη θέση του σε πέντε ή έξι κατατάξεις, θα σας δώσουν διαφορετικές απαντήσεις» λέει ο κ. Τέιλορ. «Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν διάφορα μαθηματικά προβλήματα, δεν υπάρχει συνοχή». Επιπλέον, σημειώνουν ο μαθηματικός και οι συνεργάτες του, όλα τα συστήματα αναδεικνύουν σε μόνιμη βάση αμερικανικά και βρετανικά πανεπιστήμια υποβαθμίζοντας παγκόσμιας κλάσης εκπαιδευτικά ιδρύματα άλλων χωρών. Επίσης, όπως έδειξαν οι αναλύσεις τους, οι παγκόσμιες κατατάξεις δεν ανταποκρίνονται τελικά ούτε στα Νομπέλ που «κερδίζει» το κάθε πανεπιστήμιο, ούτε στο πόσο συχνές αναφορές γίνονται στις μελέτες που παράγει ενώ στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη την παιδαγωγική πλευρά και την ποιότητα της διδασκαλίας ή ζητήματα που ενδιαφέρουν άμεσα τους ίδιους τους φοιτητές, όπως π.χ. τα δίδακτρα και ο χρόνος παρακολούθησης των μαθημάτων.

Ενας ακόμη παράγοντας που δεν λαμβάνεται υπόψη, όπως επισημαίνεται σε μια άλλη από τις μελέτες που δημοσιεύθηκαν στην ESEP (από τον Ντέιβιντ Τέρνερ του Πανεπιστημίου της Νότιας Ουαλίας στη Βρετανία) είναι το τι κοστίζει στο κάθε πανεπιστήμιο η εκπαίδευση που παράγει ανά φοιτητή. Η παράμετρος αυτή είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες σημαντική, ιδιαίτερα όταν πρόκειται να αξιολογήσει κάποιος τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, τα οποία στη συντριπτική πλειονότητά τους παρέχουν δωρεάν παιδεία και χρηματοδοτούνται από το κράτος. «Κανένα σύστημα δεν μετράει την παραγωγή έργου ανά κόστος» λέει ο κ. Στεργίου. «Ενδεικτικά, το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ βρίσκεται στην 165η θέση στην κατάταξη της Webometrics, έχει προϋπολογισμό 353 εκατομμύρια ευρώ εκτός μισθών και 17.000 φοιτητές ενώ το Αριστοτέλειο το οποίο βρίσκεται στην 226η θέση έχει προϋπολογισμό 20 εκατομμύρια ευρώ και περίπου 50.000 ενεργούς φοιτητές. Τα 20 εκατομμύρια είναι γελοίο ποσό, είναι το μισό από την αμοιβή που έπαιρνε ο Μάικλ Τζόρνταν στους Σικάγο Μπουλς. Αν συνυπολογίσουμε και αυτή την παράμετρο, διαιρώντας τα ποσά ανά φοιτητή ώστε να εξαχθεί το κόστος για το κάθε πανεπιστήμιο, θα φανταζόταν κάποιος ότι το Αριστοτέλειο είναι καλύτερο από το Κονέκτικατ; Και όμως είναι: για κάθε εκατομμύριο ευρώ το ΑΠΘ κερδίζει 11,3 θέσεις κατάταξης ενώ το Κονέκτικατ κερδίζει 0,47 θέσεις».

«Μήλα» και «αχλάδια»

Γενικότερα ωστόσο για τον κ. Στεργίου το να συγκρίνει κάποιος τα «λιτοδίαιτα» και εξαρτώμενα από το κράτος ευρωπαϊκά πανεπιστήμια με τα πλούσια αυτόνομα αμερικανικά ή βρετανικά είναι σαν να «συγκρίνει μήλα με αχλάδια». Οι δε κατατάξεις, υπογραμμίζει, εξυπηρετούν μόνο τα τελευταία, τα οποία έχουν κάθε λόγο να προσπαθούν να προσελκύσουν με κάθε μέσο τους εγχώριους αλλά και - κυρίως - τους ξένους φοιτητές και τα χρήματά τους. «Στην Ευρώπη, και ακόμη περισσότερο στην Ελλάδα, δεν έχει νόημα να μιλάει κάποιος για κατατάξεις γιατί δεν υπάρχει αυτονομία στα πανεπιστήμια και όταν δεν έχεις αυτονομία δεν μπορείς να παίξεις με τους ίδιους κανόνες» λέει. «Για τα αμερικανικά και βρετανικά πανεπιστήμια που έχουν αυτονομία οι κατατάξεις έχουν νόημα γιατί αυτά ανταγωνίζονται για την προσέλκυση φοιτητών. Και βεβαίως οι λίστες προσελκύουν επίσης τους φοιτητές και τους γονείς τους. Αν π.χ. πας στο Χάρβαρντ και πρέπει να δώσεις 50.000 δίδακτρα τον χρόνο θέλεις έναν τρόπο να ξέρεις αν η επένδυση αυτή αξίζει τα λεφτά της».

Αν και θεωρεί τις εμπορικές λίστες παγκόσμιας κατάταξης μεγάλο «δεινό» των τελευταίων ετών για την εκπαίδευση, ο κ. Στεργίου δεν τίθεται κατά της αξιολόγησης των πανεπιστημίων. Αντιθέτως πιστεύει ότι αυτή πρέπει να γίνεται τακτικά και για κάθε πανεπιστήμιο από εξωτερικούς κριτές, οι οποίοι όμως θα πρέπει να είναι απαραιτήτως πανεπιστημιακοί και γνώστες των τομέων που εξετάζουν. Κάτι τέτοιο, επισημαίνει, δεν είναι απλώς ευπρόσδεκτο αλλά και πολύ χρήσιμο. «Η αξιολόγηση είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τις παγκόσμιες κατατάξεις και πρέπει να γίνεται ώστε να βλέπεις τι δεν πάει καλά και να το διορθώνεις» λέει. «Θα μπορούσα να πω ότι αυτό είναι μια βιολογική διαδικασία, εξελικτική, κοιτάς πού και γιατί δεν πήγες καλά, το διορθώνεις και προχωράς».

ΜΕ «ΠΥΞΙΔΑ» ΤΟ INTERNET

Πώς θα διαλέξετε πανεπιστήμιο

Αν οι ευρέως διαδεδομένες λίστες παγκόσμιας κατάταξης είναι τελικά αναξιόπιστες, με ποιον τρόπο μπορεί ένας υποψήφιος φοιτητής (ή οι γονείς του) να διαλέξει το πανεπιστήμιο που είναι καλύτερο για αυτόν; Ο Κώστας Στεργίου και ο Αθανάσιος Τσίκληρας από το ΑΠΘ «δείχνουν» προς το Διαδίκτυο. Σε μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Ethics in Science and Environmental Politics» διαπίστωσαν ότι το «εργαλείο» γραφημάτων Ngram του Google αποδεικνύεται εξίσου αποτελεσματικό με τις λίστες, τουλάχιστον εκείνες που δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη φήμη. 

«Τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι το Ngram είναι ένα φθηνό και εύκολο στην εφαρμογή εργαλείο για την κατά προσέγγιση εξαγωγή της φήμης και της "πνευματικής" επιρροής των πανεπιστημίων για μακρές χρονικές περιόδους. Η ικανότητά του, τουλάχιστον για τα κορυφαία πανεπιστήμια, δεν είναι χειρότερη από τις ικανότητες των εμπορικών εργαλείων όπως οι κατατάξεις THE και QS» γράφουν, ενώ ο κ. Στεργίου μιλώντας στο «Βήμα» σχολιάζει: «Αν θέλει κάποιος να πάει σε ένα καλό και φημισμένο πανεπιστήμιο - αυτό είναι άλλωστε που μετράνε και οι περισσότερες κατατάξεις -, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βοηθηθεί στην επιλογή του από το Google».

Ανάλογη είναι η άποψη και του Μάικλ Τέιλορ από το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. «Η συμβουλή μου προς έναν γονιό ή υποψήφιο φοιτητή είναι να χρησιμοποιήσει το Internet, να σκεφθεί τη χώρα στην οποία θέλει να πάει και να κάνει μια έρευνα σχετικά με αυτή, να δει ποια καλά πανεπιστήμια υπάρχουν και σε ποιες πόλεις, και αν θα του άρεσε να ζει εκεί ως φοιτητής. Φυσικά πάνω απ' όλα η επιλογή των σπουδών του θα πρέπει να έχει κριτήριο την αγάπη για το αντικείμενο, το οποίο ιδανικά θα υπηρετήσει με πάθος στο μέλλον» λέει στο «Βήμα».

Πολύτιμη - και ίσως πιο ενδεικτική από οποιαδήποτε παγκόσμια κατάταξη - είναι επίσης η γνώση της εμπειρίας «από πρώτο χέρι». «Θα πρέπει επίσης να εξετάσει τη γνώμη που έχουν για κάποιο πανεπιστήμιο οι φοιτητές που φοιτούν εκεί, καθώς και απόφοιτοι που έχουν βγει από αυτό» τονίζει ο μαθηματικός. «Με βάση όλα τα παραπάνω θα πρέπει να διαμορφώσει τη δική του γνώμη. Ο κίνδυνος με τις κατατάξεις είναι ότι οι άνθρωποι παίρνουν βιαστικές αποφάσεις με βάση τη φιλοσοφία του "Top 10". Είναι βολικό, σε μια εποχή που βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες, όμως κάτι τέτοιο είναι σαν να αφήνεις έναν μαγικό αλγόριθμο να κάνει τη δουλειά, και εγώ νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά καλύτερα από εσένα τον ίδιο. Προτρέπω τους γονείς και τους φοιτητές να κάνουν την έρευνα μόνοι τους, μια τέτοια απόφαση αφορά πολλά χρήματα και πολύ χρόνο, και θα πρέπει να είναι βέβαιοι ότι η επένδυσή τους θα πιάσει τόπο».

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΕΚΠΛΗΞΗ

Πολύ ψηλά η ελληνική έρευνα

Στο πλαίσιο της έρευνάς τους ο Μάικλ Τέιλορ και οι συνεργάτες του ανέλυσαν ως μελέτη αναφοράς τη «διαδρομή» των ελληνικών πανεπιστημίων στα διάφορα συστήματα παγκόσμιας κατάταξης από το 2007 ως το 2012 «ως ένα ακραίο παράδειγμα ορισμένων από τις αντιφάσεις που είναι εγγενείς στις κατατάξεις», όπως σημειώνουν. Τα αποτελέσματα που αναδείχθηκαν είναι πράγματι αντιφατικά. Ενώ τα ελληνικά πανεπιστήμια την περίοδο αυτή - ιδιαίτερα από το 2009 και μετά - «έπεσαν» αρκετές θέσεις στις λίστες THE και QS, στις λίστες της Σανγκάης (ARWU), της HEEACT και της Webometrics φαίνονται - ειδικά το 2012 - να έχουν καλύτερες επιδόσεις. Αυτό σύμφωνα με τους επιστήμονες ενδέχεται να οφείλεται στο γεγονός ότι οι THE-QS δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη φήμη (και η φήμη της Ελλάδας της κρίσης φαίνεται και αυτή να... περνάει κρίση στο εξωτερικό), ενώ αντίθετα τα άλλα τρία συστήματα αξιολογούν την ποιότητα της έρευνας που παράγουν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα με βάση τις δημοσιευμένες εργασίες και τις αναφορές που γίνονται σε αυτές.

Ειδικά εξετάζοντας δεδομένα σχετικά με τις αναφορές στις δημοσιευμένες μελέτες των πανεπιστημίων ανά χώρα οι επιστήμονες βρέθηκαν μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη: η Ελλάδα στο πεδίο αυτό, παρά τα αδιαμφισβήτητα δεινά που πλήττουν την τριτοβάθμια εκπαίδευσή της, βρίσκεται πάρα πολύ ψηλά, είναι 13η στον κόσμο, ακριβώς πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες βρίσκονται στη 12η θέση. «Η θέση αυτή υπολογίζεται παίρνοντας το 1% των μελετών που έχουν τις περισσότερες αναφορές στον κόσμο και υπολογίζοντας τι ποσοστό από αυτές αναλογεί σε κάθε χώρα» εξηγεί ο κ. Τέιλορ. «Η συνεισφορά της Ελλάδας σε αυτές τις κορυφαίες με βάση τις αναφορές μελέτες είναι 1,13, υψηλότερη π.χ. από του Καναδά, της Γαλλίας και της Ρωσίας». Το αξιοσημείωτο, όπως προσθέτει, είναι ότι η Ελλάδα έχει επιτύχει αυτή τη θέση με μόλις 9.281 δημοσιεύσεις, ενώ οι αμέσως προηγούμενες ΗΠΑ έχουν 311.955 δημοσιευμένα άρθρα.

Σημαίνει αυτό ότι η ελληνική έρευνα είναι περισσότερο επιλεκτική και καλύτερης ποιότητας; «Οι έλληνες ερευνητές παράγουν έρευνα υψηλού επιπέδου με βάση το πόσες αναφορές γίνονται σε αυτήν» απαντά ο μαθηματικός. «Αυτή προέρχεται κυρίως από τα δημόσια πανεπιστήμια, συγκεκριμένα το 80% αυτών των δημοσιεύσεων είναι από τα δημόσια πανεπιστήμια και το 20% από χρηματοδοτούμενα από το κράτος ερευνητικά κέντρα. Είναι απίστευτο αν σκεφθεί κάποιος πόσο μικρό ποσοστό του ΑΕΠ της Ελλάδας αφιερώνεται στην έρευνα». Παράλληλα τα 30 καλύτερα ελληνικά πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα βρίσκονται επίσης ψηλά, περιλαμβάνονται στο 5% των κορυφαίων στον κόσμο. «Και αυτό μού κάνει εντύπωση. Ξέρετε, σαν ξένος που ζω στη χώρα σας παρατηρώ ότι τελευταία υπάρχει, ιδιαίτερα από κάποιους που θέλουν να προωθήσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, μια τάση απαξίωσης της δημόσιας ανώτατης παιδείας» καταλήγει. «Αυτή η τάση όμως δεν συνάδει με την εικόνα που εξάγω από τα διεθνή δεδομένα: κάθε ένα ευρώ δημόσιας χρηματοδότησης προς δημόσια ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια επιστρέφει τρία ευρώ και, επί πλέον, προσελκύει επενδύσεις από τον ιδιωτικό τομέα. Οι έλληνες φοιτητές βρίσκονται στην πλεονεκτική θέση να τους παρέχεται δωρεάν, υψηλής ποιότητας τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς και η δυνατότητα συμμετοχής σε κορυφαίες ερευνητικές ομάδες. Η επένδυση στο μέλλον τους είναι ο καλύτερος τρόπος εξόδου από την κρίση».

Το Βήμα science

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Τα Πλεονεκτήματα Του Να Είσαι Εσωστρεφής (Video)

«Μ’εναν απαλό τρόπο, μπορείς να ταρακουνήσεις τον κόσμο»   

Μαχάτμα Γκάντι

Η εσωστρέφεια και η εξωστρέφεια  είναι όροι που περιγράφουν πτυχές της προσωπικότητας ενός ατόμου. Θεωρούνται ως μέρη του ίδιου συνεχούς, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι για να είσαι  περισσότερο εξωστρεφής , θα πρέπει να είσαι λιγότερο εσωστρεφής και το αντίστροφο. Βέβαια όλοι μας έχουμε και την εσωστρεφή και τη εξωστρεφή πλευρά μας, απλώς, στις περισσότερες περιπτώσεις , κάποια από τις δύο επικρατεί.

Ως εξωστρέφεια περιγράφεται η κατάσταση ή η τάση του ατόμου να απασχολείται  και ν’αποκτά ευχαρίστηση από δραστηριότητες έξω από τον εαυτό. Οι άνθρωποι που είναι εξωστρεφείς τείνουν ν’αναζητούν ευκαιρίες για κοινωνική επαφή, να είναι ομιλητικοί, ενθουσιώδεις και διεκδικητικοί.
Η εσωστρέφεια αντίθετα, είναι η τάση του ατόμου να απασχολείται ή να ενδιαφέρεται κυρίως για τη δική του εσωτερική ζωή.

Η ενέργεια των εσωστρεφών ανθρώπων τρέφεται από τον χρόνο που περνούν μόνοι τους σκεπτόμενοι, και εξασθενίζει από τις διαρκείς κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Οι εσωστρεφείς λοιπόν, τείνουν να εμπέκονται λιγότερο σε κοινωνικές καταστάσεις και να είναι πιο συγκρατημένοι. Οι εσωστρεφείς άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα ντροπαλοί, όπως πιστεύεται από πολλούς.

Η σημαντικότερη διαφορά ανάμεσα στη ντροπαλότητα και την εσωστρέφεια είναι ότι οι ντροπαλοί άνθρωποι επιθυμούν την κοινωνική επαφή αλλά διστάζουν ή φοβούνται να την διεκδικήσουν ενώ οι εσωστρεφείς απλώς προτιμούν τις μοναχικές δραστηριότητες σε σχέση με τις κοινωνικές. Στην ουσία, ένας ντροπαλός άνθρωπος θα μπορούσε να είναι είτε εξωστρεφής είτε εσωστρεφής.

Η κουλτούρα μας συχνά ευνοεί την εξωστρέφεια και την ταυτίζει με την αυτοπεποίθηση και την επιτυχία ή την ευτυχία στη ζωή.  Οι γονείς συχνά παρατρύνουν τα εσωστρεφή παιδιά τους να, να μιλούν περισσότερο, να είναι πιο διεκδικητικά,πιο κοινωνικά  και γενικά ν’αποκτήσουν μια πιο εξωστρεφή συμπεριφορά.

Όσο όμως, η εξωστρέφεια έχει σαφή ωφέλη ως τάση της προσωπικότητας κάποιου, τόσο έχει και η συχνά παρεξηγημένη εσωστρέφεια. Οι εσωστρεφείς άνθρωποι δεν είναι ούτε κοινωνικά αδέξιοι, ούτε φοβούνται τις συναναστροφές και «δεν ξέρουν τινα να πούν». Επίσης, η εσωστρέφεια δεν είναι κάτι που μπορεί ή χρειάζεται να ξεπεράσει κανείς εάν συμπεριφέρεται ως εξωστρεφής. Αντίθετα, η εσωστρέφεια έχει κι αυτή τη δύναμη της.

Εάν λοιπόν είσαι εσωστρεφής, είναι πιθανόν να έχεις τα εξής χαρίσματα:

1)      Έχεις βαθιά, αναλυτική σκέψη, την ικανότητα να προχωράς πέρα από την επιφάνεια των πραγμάτων καθώς και την ικανότητα για εξαιρετικό βαθμό συγκέντρωσης.

2)      Είσαι καλός και προσεκτικός ακροατής των άλλων. Προτού δώσεις μια συμβουλή ή διατυπώσεις μια απάντηση σ’ένα ερώτημα, είναι πιθανόν να ακούσεις τις γνώμες των άλλων πρώτα και ν’απαντήσεις συχνά με λογικό τρόπο που επιδεικνύει ουσιαστική κατανόηση των πραγμάτων.

3)      Επειδή δεν αντλείς κατά κύριο λόγο την ικανοποίηση σου από πολλαπλές κοινωνικές συναναστροφές, δε σημαίνει ότι είσαι μόνος/η: Αντίθετα έχεις την ικανότητα να χτίζεις και να διατηρείς ουσιαστικές μακροχρόνιες φιλίες.

4)      Είσαι συνήθως αρκετά ανεξάρτητος/η. Ως εσωστρεφής, αντλείς ενέργεια όταν περνάς χρόνο μόνος/η σου. Από αυτήν την άποψη, είσαι αυτάρκης και ανεξάρτητος/η τόσο στις δραστηριότητες που επιλέγεις αλλά και στον τρόπο σκέψης σου.

5)      Έχεις πιθανόν σημαντικές ικανότητες στον γραπτό λόγο ο οποίος σου επιτρέπει να διατυπώσεις τις ιδέες και να εκφράσεις τη δημιουργική σου σκέψη, με τρόπο ίσως πιο ολοκληρωμένο απ’οτι ο προφορικός λόγος.

6)      Για όλους τους παραπάνω λόγους, μπορείς να είσαι εξαιρετικά αποτελεσματικός και στον εργασιακό χώρο και μάλιστα σε θέσεις ηγεσίας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με άρθρο που είχε δημοσιευτεί στο online περιοδικό forbes.com, το 40% των υψηλόβαθμων στελεχών σε επιχειρήσεις, χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους εσωστρεφείς.

Η εσωστρέφεια λοιπόν δεν είναι παρά μία τάση της προσωπικότητας που μας ωθεί να επικεντρωνόμαστε  περισσότερο στο «έσω» απ΄ότι στο «έξω». Είναι όμορφο ν’αποδεχόμαστε τη διαφορετικότητα μας και να κατανοούμε ότι αυτή δε μας κάνει καλύτερους ή χειρότερους. Εξάλλου, πέρα από τη διαφορετικότητα, χαρακτηριζόμαστε και από ομοιότητα γιατί ως άνθρωποι , έχουμε λίγο πολύ παρόμοιες ανάγκες και επιθυμίες και σίγουρα ίδια δικαιώματα.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ασφαλής η δωρεά σπέρματος μέχρι και την ηλικία των 45 ετών

Οι άνδρες μπορούν να είναι δωρητές σπέρματος μέχρι και την ηλικία των 45 ετών, αφού βρετανική μελέτη διαπιστώνει ότι είναι κατάλληλο για τη γονιμοποίηση ωαρίων, εξίσου με εκείνο ανδρών μικρότερης ηλικίας. 

H ανάλυση

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αύξηση στη μέση ηλικία των δωρητών σπέρματος και είχαν εκφραστεί ανησυχίες για τις πιθανές συνέπειες αυτής της εξέλιξης, όσον αφορά τις πιθανότητες επιτυχούς γονιμοποίησης. Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας, ερευνητές του Κέντρου Γονιμότητας του Νιούκαστλ, με επικεφαλής τον Δρ Μιναξί Τσαουντχάρι, ανέλυσαν στοιχεία που αφορούσαν 39.300 περιπτώσεις υποβοηθούμενης αναπαραγωγής με δωρεά σπέρματος. 

Από την επεξεργασία των δεδομένων προέκυψε ότι, όταν ο δωρητής ειναι έως 45 ετών υπάρχει ελάχιστη επίπτωση στην έκβαση της διαδικασίας εξωσωματικής γονιμοποίησης, εφόσον έχει προηγηθεί διαδικασία επιλογής των κατάλληλων δωρητών. Το ποσοστό επιτυχίας με σπέρμα μεγαλύτερου άνδρα είναι περίπου ίδιο με εκείνο όταν ο δωρητής είναι μεταξύ 20 και 30 ετών.

«Η ηλικία τελικά δεν παίζει ρόλο, από τη στιγμή που η ποιότητα σπέρματος του δωρητή είναι καλή», εξηγεί ο Δρ Τσαουντχούρι εκφράζοντας την αισιοδοξία του ότι περισσότεροι άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας θα γίνουν δωρητές σπέρματος, πάντα υπό την προϋπόθεση ότι οι κλινικές γονιμότητας θα κάνουν την επιλογή των κατάλληλων δωρητών.

Οχι στον εφησυχασμό

Ωστόσο ο καθηγητής Άλαν Πέισι του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ, πρόεδρος της Βρετανικής Εταιρείας Γονιμότητας σημειώνει ότι, η διαπίστωση αυτή δεν πρέπει να αποτελεί δικαιολογία εφησυχασμού, καθώς είναι γεγονός ότι οι άνδρες μετά την ηλικία των 40 ετών εμφανίζουν όλο και πιο μειωμένη ικανότητα τεκνοποίησης και παραμένει επιφυλακτικός για την προχωρημένη ηλικία των δωρητών σπέρματος, εξαιτίας των πιθανών συνεπειών για την υγεία των παιδιών.

Πάντως πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου της Βιέννης έδειξε ότι οι πατέρες μεγαλύτερης ηλικίας κάνουν λιγότερο όμορφα παιδιά λόγω περισσότερων μεταλλάξεων στα γονίδια τους. Επίσης άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι, για τον ίδιο λόγο, τα παιδιά από μεγαλύτερης ηλικίας πατέρες κινδυνεύουν περισσότερο να εμφανίσουν αυτισμό, διπολική διαταραχή, σχιζοφρένεια, χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης και άλλα γενετικά νοσήματα.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Θα κάνατε βουτιά σε ενυδρείο που θα φιλοξενούσε έναν καρχαρία; (Video)

Προφανώς και όχι. Αυτό που για κάποιους από εμάς φαίνεται παράλογο, για άλλους είναι απλώς η δουλειά τους.

Έτσι για τους δύτες του Cretaquarium δεν είναι αφύσικο να βουτούν στη δεξαμενή με καρχαρία και ο ένας με γυρισμένη πλάτη να καθαρίζει το τζάμι και ο δεύτερος να... φυλάει τσίλιες!

Το βίντεο τράβηξε τουρίστας του Θαλασσόκοσμου στο Ηράκλειο:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω