Τι πρέπει να προσέξετε τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού, για να έχετε την υγεία σας

Οι υψηλές θερμοκρασίες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, μπορούν να οδηγήσουν σε ανεπιθύμητες ή και επικίνδυνες για την υγεία τους καταστάσεις.

Ιδιαίτερη φροντίδα πρέπει να υπάρχει για τις ευπαθέστερες στις υψηλές θερμοκρασίες ομάδες πληθυσμού, οι οποίες είναι τα νεογνά, τα βρέφη, οι ηλικιωμένοι και οι πάσχοντας από χρόνια νοσήματα.

Υπενθυμίζουμε τα βασικά προληπτικά μέτρα για τον καύσωνα:


1. Αποφυγή έκθεσης στο ηλιακό φως. Παραμονή σε σκιερά και δροσερά μέρη και προτίμηση σε ανοιχτόχρωμα ρούχα. Αποφυγή των χώρων όπου υπάρχει συνωστισμός. Η χρήση του καπέλου και γενικά καλύμματος, επιβάλλεται, με υλικό φυσικά που επιτρέπει καλό αερισμό του κεφαλιού. Επίσης είναι απαραίτητη η χρήση μαύρων ή σκουρόχρωμων γυαλιών που να προστατεύουν τα μάτια από την έντονη αντανάκλαση του ηλίου.


2. Αποφυγή βαριάς σωματικής εργασίας κυρίως μάλιστα σε χώρους με υψηλή θερμοκρασία, άπνοια και μεγάλη υγρασία. Αποφυγή βαδίσματος για πολλή ώρα ή τρεξίματος κάτω από τον ήλιο.


3. Λήψη άφθονων υγρών, κυρίως νερού και φυσικών χυμών.


4. Να αποφεύγονται τα οινοπνευματώδη ποτά.


5. Διατροφή με ολιγοθερμική δίαιτα που θα περιλαμβάνει κυρίως λαχανικά και φρούτα πάσης φύσεως, με περιορισμό των λιπαρών.


6. Πολλά χλιαρά ντους στη διάρκεια της μέρας. Καλό θα είναι να τοποθετούνται υγρά πανιά στο κεφάλι και στον λαιμό σαν προστατευτικά μέτρα.


7. Τα νεογνά πρέπει να είναι ντυμένα όσο γίνεται πιο ελαφρά. Προτιμότερο είναι τα χέρια και τα πόδια τους να είναι ελεύθερα και να μην τυλίγονται σε πάνες. Όταν κάνει ζέστη να προσφέρονται συχνά εκτός από γάλα(μητρικό ή άλλο) και υγρά όπως χαμομήλι, νερό, κλπ. Τα βρέφη και κυρίως τα μεγαλύτερα παιδιά καλό είναι να τρώνε περισσότερα χορταρικά και φρούτα και λιγότερα λίπη. Καλό είναι τα παιδιά να μην παραμένουν πολύ ώρα στον ήλιο και να φορούν πάντα καπέλο.


8. Αποφυγή των μετακινήσεων, εάν δεν είναι απόλυτη ανάγκη , κυρίως τις ώρες της αυξημένης θερμοκρασίας και ιδιαίτερα των ατόμων που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου.


9. Μεγάλη προσοχή των ατόμων που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου όπως είναι: 


Α) Άτομα άνω των 65 ετών.


Β) Άτομα που πάσχουν από χρόνια νοσήματα όπως καρδιοπάθειες, νεφροπάθειες, χρόνια αναπνευστικά προβλήματα ζαχαρώδη διαβήτη κλπ.

Γ) Άτομα που παίρνουν διουρητικά φάρμακα, αντιχολινεργικά, ψυχοφάρμακα, αντισυλληπτικά, ορμονικά (συμπεριλαμβανομένης της ινσουλίνης και των αντιδιαβητικών δισκίων).
 Αν η μετακίνηση σε θάλασσα ή σε βουνό δεν είναι εύκολη, η παραμονή του ηλικιωμένου στα κατώτερα διαμερίσματα πολυωρόφων σπιτιών είναι σχετικά εύκολη λύση. 


Το δωμάτιο ή το σπίτι γενικά κατά τη διάρκεια της ζεστής μέρας πρέπει να είναι ερμητικά κλειστό, αφού έχει μείνει ανοιχτό όλη τη νύχτα.
 Οι οικογένειες που έχουν ηλικιωμένα άτομα, καλό θα είναι να φροντίζουν και να μην τα εγκαταλείπουν μόνα τους, σε περίπτωση θερινών διακοπών ή πολυήμερης απουσίας από το σπίτι. Σε αντίθεση περίπτωση πρέπει να εξασφαλίσουν κάποιο άτομο για την καθημερινή τους φροντίδα.


Τα αρχικά συμπτώματα της θερμοπληξίας είναι:

Πονοκέφαλος, ίλιγγοι, ανορεξία, ανία, έντονο αίσθημα εξάντλησης, τα οποία καταλήγουν σε ξαφνική και μικρής διάρκειας κατάρρευση.

Η αρτηριακή πίεση είναι χαμηλή και υπάρχει ταχυκαρδία.

Το δέρμα είναι ψυχρό και υγρό.

Οι κόρες είναι διασταλμένες.

Η θερμοκρασία είναι φυσιολογική. Το σύνδρομο αποδίδεται σε μέτρια απώλεια ύδατος και χλωριούχο νατρίου(αλάτι).


Ως άμεση αντιμετώπιση συνίσταται η μεταφορά του θερμόπληκτου χωρίς χρονοτριβή σε μέρος δροσερό, ευάερο, σκιερό ή κάτω από δέντρα, αν υπάρχουν, η αφαίρεση των βαρειών ρούχων και ο αερισμός του σώματός του με οποιοδήποτε πρόχειρο μέσο (π.χ. βεντάλια ή χαρτόνι), η τοποθέτηση ψυχρών επιθεμάτων (κομπρέσες ή παγοκύστη) στο μέτωπο και στο κεφάλι, βρέξιμο του προσώπου, του λαιμού, του στήθους κι γενικά του σώματος με κρύο νερό από κάτω προς τα πάνω, εισπνοή ξυδιού, αιθέρα ή αμμωνίας και αν είναι εφικτή η πόση άφθονων υγρών και μικρών ποσοτήτων αλατιού για να αναπληρώσει αυτό που έχασε ο οργανισμός τους εξαιτίας της μεγάλης εφίδρωσης.

Αν η κατάστασή του είναι πολύ βαριά πρέπει να κληθεί επειγόντως γιατρός ή να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο.  

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Λιαντίνης – Αδικία και Τίση

Είκοσι τρεις λέξεις απόμειναν από τα γραπτά του Αναξίμανδρου. Λιγότερες από τις ώρες της μέρας. Δεν ξέρουμε αν ο χρόνος στάθηκε με δικαιοσύνη πάνω από το έργο αυτού του εξαιρετικού ανθρώπου. Εάν θά ‘πρεπε ή όχι περισσότερα λόγια του να περάσουν τον ποταμό της λήθης και να σωθούν.

Εκείνο που ξέρουμε είναι πως ο Αναξίμανδρος μίλησε για τη δικαιοσύνη του χρόνου μ’ ένα τρόπο που κανείς πριν απ’ αυτόν δεν υποψιάστηκε, και κανείς ύστερα από κείνον δεν μπόρεσε να ξεπεράσει.  Είναι κατά τούτο ο πρώτος νομοθέτης όχι μόνο σε πανανθρώπινη, αλλά και σε παγκόσμια βάση.

Η ιδέα του για τη δικαιοσύνη και την αδικία, πέρα από τα στενά όρια του ανθρώπου, περιχωρεί και τα απεριόριστα πεδία των πραγμάτων και των δράσεων. Και το εύρος της δικής μας ερμηνείας δεν πρόκειται να συμπέσει με το εύρος της δικής του σύλληψης, εάν, υπερβαίνοντας την κοσμική, δεν καλύψει και την οντική περιοχή. Ο Αναξίμανδρος ατένισε την ιδέα της δικαιοσύνης του σύμπαντος.

Μέσα από τις ελάχιστες λέξεις των πέντε αποσπασμάτων του μπορούμε να αναστυλώσουμε την εικόνα μιας αποίητης και απαραποίητης Θέμιδας, που πληρώνει το χώρο και αποληθαργεί το χρόνο.

Για να κατανοήσουμε σωστά τη διδασκαλία του για την αδικία και την πληρωμή, και να μπορέσουμε ακολούθως να εκτιμήσουμε από την άποψη της αγωγής την απόσταση ανάμεσα στον ανθρωπολογικό τύπο που υποδεικνύει η θεωρία αυτή και στον τύπο που απεργάζεται η σύγχρονη αγωγή, πρέπει να εντάξουμε το όλο σύστημα της στοχαστικής του διόδευσης μέσα στο γενικό πλαίσιο του πνεύματος των Προσωκρατικών.

Το κοίτασμα δηλαδή της αφορμητικής στιγμής του εντοπίζεται στην ιδέα του μηδενός και του είναι, όπως την συνέλαβε ο Παρμενίδης.

Είδαμε πώς ο Ηράκλειτος, κάνοντας το πρώτο άλμα, προώθησε τη σύλληψη αυτή στην ιδέα της σταθερότητας και της μεταβολής, και πώς ο Εμπεδοκλής, κάνοντας το δεύτερο άλμα, έφτασε στην ιδέα της φιλίας και της στάσης.

Ο Αναξίμανδρος μ’ ένα τρίτο άλμα ολοκληρώνει τον κύκλο δένοντας τον κρίκο του τέλους με τον κρίκο της αρχής. Η τροχιά της κίνησης που άρχισε από το ακρότατο σημείο του όντος και, διατρέχοντας την κοσμολογική και τη φυσική περιοχή, κατάληξε στην πρόδηλη μερικότητα του ανθρώπου, με το γιγάντιο τάνυσμα του Αναξίμανδρου υψώθηκε πάλι στο ον.

Το καινούργιο στοιχείο που αφήνει ο Αναξίμανδρος να ανιχνευθεί στο ρεύμα του παγκόσμιου κύκλου είναι η έννοια της δικαιοσύνης μ’ έναν τρόπο ανθρώπινα κατανοήσιμο.

Το κοσμικό γεγονός και το κοσμικό δράμα, μας λέει, είναι το πλουμιστό υφάδι του σύμπαντος που υφαίνεται στον αργαλειό της αδικίας και ξυφαίνεται αδιάκοπα από τον αργαλειό της ανταπόδοσης.

Οι νόμοι της φύσης και η λειτουργική των φαινομένων είναι τα ακατασκεύαστα ρείθρα που συγκρατούν και προπέμπουν το αφρισμένο αλαλητό των όντων, καθώς ο λόγος του σφρίγους και της ευδοκίας τους τα προάγει σ’ ένα τέλος αυθαιρεσίας και μέθης.

Η ποικιλία των πραγμάτων με όλο το κατάπληκτο πλέγμα της ζωντανής αλληλουχίας τους είναι οι ορδές των κληρωτών και των επιταγμένων που στρατολογήθηκαν για μια παγκόσμια εκστρατεία θριάμβου προορισμένη, μετά την τροπαιοφόρα καμπή της, να υποτάσσεται στη δικαιοσύνη της ήττας της.

Για να προσεγγίσουμε την έννοια αυτής της ευνομίας πρέπει να θεωρήσουμε τα πράγματα με αναστραμμένη την προοπτική της ηθικής μας συνήθειας.

Τη δικαιοσύνη δηλαδή, πρέπει να την αντικρίσουμε σαν εγκόσμια τάξη, και να την αναζητήσουμε στα μέρη που ξεσυνηθίσαμε να φανταζόμαστε πως υπάρχει.

Θα δεχτούμε τότε ότι αδικεί ο χειμώνας όταν μαργώνει τα δέντρα, ξεκάνει τα ζωύφια, απωθεί τα αγρίμια στις κώχες και ετοιμάζει στους σπόρους τον ενταφιασμό και τη σήψη.

Ότι από την άλλη μεριά, αδικεί το θέρος όταν παραδίνει τις πέτρες στον πυρετό, σωρεύει πατωσιές τον κουρνιαχτό, στερεύει τα ρέματα, μάχεται τα σύννεφα, σπέρνει στον αέρα το πνίγος, και αναγκάζει το μεστωμένο σώμα της νύχτας να αποσαρκώνεται και να λιγνεύει.

Με παρόμοιο τρόπο ότι η στιγμή της ακμής του λουλουδιού συνιστά μια πράξη ύβρης, ότι το μήλο που κοκκινίζει στην άκρη του κλώνου έχει εισέλθει στο στάδιο μιας κολάσιμης υπερβολής, ότι το περιβόλι που πρασινίζει αδικεί την ξερολιθιά. Και ακόμη ότι η στέγνια και η γύμνια της Σαχάρας είναι έγκριτη, μόνο επειδή υπάρχουν οι απέραντες πεδιάδες της Κρακοβίας.

Συνοψίζοντας σε μια τέτοια γραμμή το νόημα των παρατηρήσεων που μπορεί να γίνουν με βάση το σχέδιο της φύσης και την οικονομία της ζωής, καταλήγουμε στο πνεύμα ενός αξιώματος, σύμφωνα με το οποίο τα πράγματα συμμορφώνουν το δραστικό τους λόγο στην πειθώ μιας ενιαίας πορείας με αντίδρομη φορά.

 Ο ένας δρόμος συμπροπέμπει τα όντα στην ορμή της πλήρωσης και της ανόδου. Πλειοδοτεί την κατάφαση, ενθαρρύνει τον πλούτο, ευνοεί τη γονιμάδα, κατανεύει σταθερά το ναι και το αμήν.

Είναι ο δρόμος της γέννησης, της ακμής, του θάλους, του πόρου, της κυριαρχίας, της χαράς, της διάχυτης υπεροχής.

Στην πορεία αυτή υπάρχει ένα ακρότατο σημείο, που η ορμή των όντων θα το υπερβεί φυσιολογικά και αβίαστα. Χωρίς δηλαδή υστεροβουλία και πρόθεση, χωρίς κακότητα, περιφρονημό και θράσος. Επειδή η στιγμή αυτή της έξαρσης, της αναπότρεπτης υπερβολής και της φυσικής τελείωσης είναι νόμιμη και κοσμικά διατεταγμένη.

Αλλά τη στιγμή αυτή – κι εδώ βρίσκεται το παράξενο του κόσμου – που η φορά του ρυθμού τους, ανεβάζει τα όντα στην ακμή, τη στιγμή της άκρας επίτασης που τα ίδια τα όντα θα θέλανε να της φωνάξουν εκείνο το 

Σταμάτα λοιπόν! είσαι τόσο ωραία 

του ανικητονικημένου Φάουστ, έχει κιόλας σημάνει η επίσημη είσοδος στη γη της αδικίας. Η ζαριά της ανταπόδοσης έχει ριχτεί, η απόφαση της τιμωρίας είναι πια υπογραμμένη.

 Δεν είναι ανεξήγητο, νομίζω, γιατί αυτή τη στιγμή του ανθρώπου οι έλληνες πίστευαν ότι υπάρχει κίνδυνος να την φθονήσουν οι θεοί:

Εμοί δε αι σαι μεγάλαι ευτυχίαι ουκ αρέσκουσι,
επισταμένω το θείον ως έστι φθονερόν.

Έτσι τα όντα εισέρχονται στον άλλο δρόμο του Αναξίμανδρου, όπου το γενικό πρόσταγμα ανατίθεται στις δυνάμεις της άρνησης.

 Η φθορά και η πτώση, ο μαρασμός και η συρρίκνωση, η καταφορά, η ατονία, η φυγή και η κατάλυση, η ελάττωση και ο σωριασμός, η παρέλευση, η εγκατάλειψη και η τύψη, ο αφανισμός και η μεγάλη Λήθη ανεβαίνουν σταθερά στο φως, αναλαβαίνουν εορταστικά την αρχή, και υπηρετούν με πίστη τη θητεία τους.

Τότε σβήνεται η πυρκαγιά της ύβρης, πληρώνεται το χρέος στο μηδέν, κορέννυται το μένος της ανταπόδοσης, και ισοζυγιασμένοι οι βραχίονες της ισορροπίας δείχνουν πάλι τις ανεκτές τιμές της κοσμικής αποκατάστασης.Οπότε αρχίζει εκ νέου η δρομολόγηση των όντων, του καθενός ξεχωριστά, των ζευγών, των ομάδων και των συστημάτων ευρύτερα, και όλων μαζί, στον πρώτο δρόμο της ανόδου.

Ολόκληρη αυτή η διαλεκτική της αδικίας και της τίσης σημαίνει απλά:

Θα φυλλομαδήσουν τα μπουμπούκια που άνοιξαν, θα σαπίσει ο καρπός που ευώδιασε, θα βουλιάξει στις ροές της νύχτας ο ήλιος του μεσημεριού, ο ωραίος Αγχίσης που άναψε τον πόθο στη θεά, θα γεράσει και θα ρημαχτεί, θα μαχαιρωθεί στο Καπιτώλιο ο Καίσαρ, οι βοριάδες θα πληρώσουν στη νηνεμία, το Αούστερλιτς θα γεννήσει την Αγία Ελένη του Ατλαντικού, οι πόλεμοι του Οκταβιανού θα κλείσουν την πύλη του ναού του πολέμου, ο μουζίκος θα κοιμηθεί στον κοιτώνα του τσάρου, εκείνος που τον τραγούδησαν δεν αμφιβάλλει πως θα τον κλάψουν. 

Και δεν θα πεθάνει, μόνον όποιος δεν εγεννήθηκε. Βέβαια δεν πρέπει να παραβλέψει κανείς ότι η σύλληψη του Αναξίμανδρου για την αδικία και την πληρωμή, με τον τρόπο που εκτίθεται από τον ίδιο, έχει κοσμικό κυρίως και λιγότερο ηθικό νόημα.Κατά τούτο μοιάζει περισσότερο με τις ανάλογες οράσεις των άλλων Προσωκρατικών, όπως είναι η άνω και κάτω οδός του Ηράκλειτου, η φιλία και το νείκος του Εμπεδοκλή ή, εάν αποβλέψουμε στο ευρύτατο πλάτος της έννοιας, το μηδέν και το είναι του Παρμενίδη.

Και μοιάζει ακόμη περισσότερο, όταν αναλογιστούμε ότι ο δικαστής που προεδρεύει σε μια τέτοια Δίκη – σ’ ένα τέτοιο Prozess θα λέγαμε στη γλώσσα του Κάφκα – είναι ο χρόνος.Ένα στοιχείο δηλαδή, που στέκεται πολύ πιο μακρυά από την ανθρώπινη συλλογιστική και την ανθρώπινη κρίση, όπως αυτή παρουσιάζεται στο δικαστήριο της Ιστορίας, είτε σαν η σοφία του Σολομώντα, είτε σαν η Ηλιαία του 399 π.Χ., είτε σαν το Συνέδριο του Καϊάφα, είτε σαν ο Magnus Inquisitor της μαύρης Ισπανίας.Και η νομοθεσία σύμφωνα με την οποία δικάζει ο χρόνος είναι η τάξη των πραγμάτων. Ένα βιβλίο δηλαδή, που στέκεται επίσης πολύ πιο μακρυά από τις πλάκες του Μωυσή, τίς κύρβεις του Σόλωνα, ή τη ρωμαϊκή Δωδεκάδελτο.

Ο χώρος του δικαστηρίου είναι το άπειρο. Μια έννοια με την οποία ο Αναξίμανδρος απασχολεί τη σύγχρονη μακροφυσική όχι λιγότερο απ’ όσο απασχολεί τη σύγχρονη μικροφυσική ο Δημόκριτος με την έννοια του ατόμου. Ολόκληρο το απόσπασμα είναι το ακόλουθο:

Α… αρχήν… είρηκε των όντων το άπειρον… εξ ων δε η
γένεσις εστι τοις ούσι, και την φθοράν εις ταύτα γίγνεσθαι
κατά το χρεών, διδόναι γαρ αυτά δίκην και τίσιν αλλήλοις
της αδικίας κατά την του χρόνου τάξιν.

Είναι φανερό ότι η παράσταση της δικαιοσύνης του Αναξίμανδρου μπορεί να εφαρμοστεί στην περιοχή της ανθρώπινης πράξης, όταν ο άνθρωπος κατανοήσει ότι αποτελεί μικρογραφία του σύμπαντος.

Όσο περισσότερο μπορούμε να υπερβαίνουμε το περίγραμμα της ατομικής μας κατασκευής και να απλώνουμε την προσωπική μας ύπαρξη στην έκταση του κόσμου, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε το λόγο της αναξιμάνδρειας δικαιοσύνης.

Τόσο, που στο τέρμα αυτής της ροπής θα βρίσκαμε την ταύτιση τού ενός υποκείμενου με τα πολλά αντικείμενα. Αδειάζοντας η ατομική μας λήθη, θα μας γέμιζε η φυσική αλήθεια. Ο άνθρωπος θα γινόταν ένα με τα δέντρα, με τα φύκια και με τα χρώματα. 

Στο στίχο Λέω: να γίνει αληθινή σα δέντρο η ωραία Μυρτώ, η λέξη ‘αληθινή’ είναι ό,τι για τα ζωντανά το μυστικό σημείο που τα κάνει ζωντανά.

Το δεύτερο στοιχείο που οικοδομεί τη δυσκολία, προκειμένου να εφαρμοστεί στα ανθρώπινα η δικαιοσύνη του Αναξίμανδρου, είναι η σφοδρή αντιδικία ανάμεσα στους δύο αυτουργούς του ανθρώπινου και του φυσικού δράματος. Ο ύπατος στην ανθρώπινη πράξη είναι η ελευθερία, ο ύπατος στη φυσική τάξη είναι η ανάγκη.
_____
  Δημήτρης Λιαντίνης
  «Homo Educandus (Φιλοσοφία της Αγωγής)»
  Επιλεγμένα αποσπάσματα από το βιβλίο.
  Πηγή: liantinis.org
Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Συναφές: 
Λιαντίνης – Ο Ελληνικός πεσιμισμός
Λιαντίνης – Αντίφαση
«Δακρυόεν γελάν»

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Τροφές με βιταμίνη D: Οι 7 καλύτερες φυσικές πηγές για τη διατροφή σας

Το σώμα μας παράγει βιταμίνη D όταν εκτίθεται στο φως του ήλιου. Πρόκειται για μια σημαντική θρεπτική ουσία που μπορείτε να την λάβετε και μέσω της διατροφής. Ωστόσο, υπάρχουν λίγες τροφές που περιέχουν με φυσικό τρόπο αυτό το θρεπτικό συστατικό, γι’ αυτό και μόνο το 20% της βιταμίνης D προέρχεται από τη διατροφή μας.

 Το μεγαλύτερο μέρος βιταμίνης D που προσλαμβάνουμε από τα φαγητά που τρώμε, προέρχεται από τις λεγόμενες εμπλουτισμένες με αυτήν τροφές, όπως ο χυμός από πορτοκάλι, το γάλα και τα δημητριακά.

Η βιταμίνη D αυξάνει την απορρόφηση ασβεστίου, γι’ αυτό και οι προαναφερθείσες εμπλουτισμένες τροφές παρέχουν μια ισχυρή δόση και από τα δύο αυτά συστατικά. Επίσης βοηθά στη διατήρηση ενός υγιούς δέρματος και μπορεί ακόμη και να καταπολεμήσει την κατάθλιψη.

Μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να λαμβάνουν συμπληρώματα βιταμίνης D για να φτάσουν την απαραίτητη ημερήσια ποσότητα που συνιστάται για ενήλικες (600 IU’s). (Το να λαμβάνετε ακόμη και 4.000 IU’s τη μέρα είναι ασφαλές και μπορεί να σας εξασφαλίσει ακόμη μεγαλύτερα οφέλη).

Όμως, καθώς η ημέρα μικραίνει, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να περνάμε χρόνο κάτω από τον ήλιο και επιπλέον, είναι και ολοένα πιο επικίνδυνο χωρίς κάποια αντηλιακή προστασία. Προκειμένου λοιπόν να λαμβάνετε μεγαλύτερη ποσότητα βιταμίνης D από τη διατροφή σας, προσπαθήστε από σήμερα κιόλας να προσθέσετε τις παρακάτω φυσικές πηγές στα γεύματά σας, όπως προτείνονται από την Ηuffingtonpost.

1. Σολομός

Πληθώρα θαλασσινών επιλογών περιέχουν σημαντικές ποσότητες βιταμίνης D και ο σολομός βρίσκεται στην κορυφή της λίστας. Ακόμη και μια κονσέρβα σολομού 85 περίπου γραμμαρίων περιέχει σχεδόν 650 IU’s, ποσότητα αρκετά μεγαλύτερη από αυτήν που χρειαζόμαστε ημερησίως. 85 γραμμάρια φρέσκου σολομού έχουν περίπου 450 IU’s.

2. Τόνος σε κονσέρβα

85 γραμμάρια τόνου σε κονσέρβα με νερό, περιέχουν 154 IU’s, σχεδόν το ένα τρίτο της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης. Ο τόνος που συντηρείται σε λάδι περιέχει ακόμη περισσότερη βιταμίνη D, όμως να θυμάστε ότι το λάδι σημαίνει περισσότερο λίπος.

3. Σαρδέλες

Μια άλλη επιλογή σε κονσέρβα είναι οι σαρδέλες. Δύο από τα μικρά αυτά ψαράκια περιέχουν 46 IU’s, περίπου το 13% της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας.

4. Κρόκοι αυγών

Ένας μεγάλος κρόκος αυγού περιέχει 37 IU’s βιταμίνης D. Τα αυγά αποτελούν επίσης μια σημαντική πηγή πρωτεΐνης και ενώ περιέχουν διαιτητική χοληστερόλη, δεν έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων, οπότε απολαύστε τα άφοβα.

5. Τυρί

Ένα κομμάτι ελβετικού τυριού περιέχει 6 IU’s, είναι λιγότερο επεξεργασμένο και περιέχει λιγότερο νάτριο από ένα τυρί, όπως το αμερικανικό για παράδειγμα. Ένα φλιτζάνι τυρί ricotta έχει 25 IU’s, ωστόσο θα σας προτείναμε μια μικρότερη ποσότητα καθότι έχει υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά.

6. Βοδινό συκώτι

85 γραμμάρια βοδινού συκωτιού περιέχουν 42 IU’s βιταμίνης D και ενώ ίσως να μην είναι και η πρώτη σας επιλογή, σας ενημερώνουμε πως αποτελεί και μια πολύ καλή πηγή σιδήρου.

7. Μανιτάρια

Ορισμένοι μύκητες, όταν εκτίθενται σε περισσότερο από το συνηθισμένο ηλιακό φως ή σε εσωτερικό υπεριώδες φως, μπορεί να περιέχουν ευεργετικά επίπεδα βιταμίνης D. Δεδομένου ότι τα περισσότερα μανιτάρια καλλιεργούνται στο σκοτάδι, αναζητήστε σε καταστήματα κοντά στο σπίτι σας εκείνα που καλλιεργούνται στο φως. 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Δυσκολεύεστε να πείτε «όχι»; Παραδίδουμε μαθήματα διεκδίκησης.

Δεν έχουμε υψηλή αυτοπεποίθηση. Θέλουμε να είμαστε αποδεκτοί από τους άλλους και γι’ αυτό προσπαθούμε να συμφωνούμε μαζί τους ακόμα και όταν έχουμε διαφορετική άποψη. 

Στα μάτια των άλλων είμαστε ευχάριστοι και «εύκολοι», αφού το «όχι» δεν περιλαμβάνεται στο λεξιλόγιό μας. Τι γίνεται, όμως, με τις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες; Πώς θα καταφέρουμε να αρνηθούμε και να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν; 

Γιατί είναι σημαντικό να λέμε «όχι»;

Μαθαίνοντας να λέμε «όχι», θα αισθανθούμε πιο ικανοί. Θα νιώσουμε ότι έχουμε τη δική μας γνώμη, ότι ακούμε τις επιθυμίες μας και ότι οι άλλοι δεν μας επιβάλλονται, ότι δεν στερούμαστε των βασικών μας δικαιωμάτων, ούτε αναγκαζόμαστε να κάνουμε πράγματα που εναντιώνονται στον χαρακτήρα μας. Όσο για τον φόβο της απόρριψης από τους άλλους, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ακόμα και αν προσωρινά δημιουργηθεί δυσφορία ή ένταση στη σχέση, αυτή μακροπρόθεσμα μπαίνει σε πιο στέρεη βάση, αφού στηρίζεται στην ειλικρινή επικοινωνία και γίνεται πιο ισότιμη. 

Μαθήματα διεκδίκησης  

* Κοντά στις επιθυμίες μου 

Η νούμερο 1 σχέση την οποία πρέπει να φροντίζουμε είναι η σχέση με τον εαυτό μας. Να γνωρίσουμε, δηλαδή, τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τα όριά μας και βάσει αυτών να αποφασίζουμε πότε θα λέμε «ναι» και πότε «όχι». 

* Ιεράρχηση 

Καταγράφουμε τα θέματα που δυσκολευόμαστε να οριοθετήσουμε και τα ιεραρχούμε από το πιο απλό (π.χ. τη θέση που μας πήραν στο ταμείο) στο πιο σύνθετο (π.χ. το να διεκδικήσουμε κάτι από το αφεντικό μας). 

* Γνωρίζοντας τις συνέπειες 

Έχουμε ξεκάθαρη άποψη σχετικά με τον λόγο που διεκδικούμε κάτι και είμαστε προετοιμασμένοι για τις συνέπειες της άρνησής μας. Για παράδειγμα, αν αρνηθούμε την εξυπηρέτηση σε έναν φίλο, ίσως να έρθουμε προσωρινά σε σύγκρουση μαζί του. Όσο πιο προετοιμασμένοι είμαστε, τόσο πιο σταθεροί θα παραμείνουμε στο «όχι» μας. 

* Ρεαλιστική σκέψη 

Συχνά δυσκολευόμαστε να πούμε «όχι» επειδή θεωρούμε ότι στην περίπτωση άρνησης οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Αποβάλλουμε από το μυαλό μας τις αγχωτικές σκέψεις και βλέπουμε τις ρεαλιστικές κάθε φορά επιπτώσεις. Συνήθως, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά από ό,τι πιστεύουμε.

* Διπλωματικός τρόπος άρνησης 

Στηρίζουμε το «όχι» μας με επιχειρήματα ή παρουσιάζουμε μια θετική πλευρά της κατάστασης πριν αρνηθούμε. Απαντάμε π.χ. στον φίλο μας που μας κάλεσε για φαγητό: «Θα ήταν πολύ ωραίο να περάσουμε το Σάββατο μαζί, αλλά δυστυχώς είμαι πολύ κουρασμένη για να βγω από το σπίτι». Ή μπορούμε να κάνουμε μια εναλλακτική πρόταση, λέγοντας π.χ.: «Αν θέλεις, πάμε για έναν καφέ την Κυριακή». 

* Θέλω χρόνο 

Αισθανόμαστε εγκλωβισμένοι επειδή δεχτήκαμε να κάνουμε κάτι το οποίο τελικά δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να κάνουμε. Νιώθουμε ότι έχουμε εκτεθεί ή δεσμευτεί. Στην πραγματικότητα, όμως, έχουμε το δικαίωμα να επανεξετάσουμε μια απόφασή μας. Μπορούμε, επίσης, να ζητάμε χρόνο πριν απαντήσουμε, λέγοντας π.χ. στον φίλο μας που θέλει να δανειστεί το αυτοκίνητό μας: «Θα το σκεφτώ και θα σου απαντήσω αύριο». 

* Επιβραβεύω τον εαυτό μου

Κάθε «όχι» -ακόμα και πολύ μικρό- που καταφέρνουμε να πούμε είναι μια νίκη. Επιβραβεύουμε, λοιπόν, τον εαυτό μας και παίρνουμε θάρρος για το επόμενο και υψηλότερο επίπεδο άρνησης.

Μπορώ να αλλάξω; 

Πλησιάζω στο ταμείο του σουπερμάρκετ μετά από πολύωρη αναμονή στην ουρά και ξαφνικά μια γυναίκα μού παίρνει τη σειρά. Το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι, οι σφυγμοί μου αυξάνονται και το μυαλό μου κατακλύζουν εκατομμύρια σκέψεις. «Δεν είναι δίκαιο. Περιμένω τόση ώρα», «Και αν μου φωνάξει και γίνω ρεζίλι;», «Τι θα έλεγε η μητέρα μου αν με έβλεπε να αντιδρώ έτσι;». Σύμφωνα με τη γνωσιακή ψυχοθεραπεία, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε ή αισθανόμαστε πηγάζει από βαθύτερες αντιλήψεις σχετικά με το τι είναι σωστό για εμάς, για τους άλλους, για τις εκάστοτε κοινωνικές καταστάσεις. Όταν οι σκέψεις αυτές είναι υπερβολικές, τότε η συμπεριφορά μας είναι δυσπροσαρμοστική. 

Μικρές αλλαγές στον τρόπο που διεκδικούμε πράγματα καθημερινά μπορούν να μας βοηθήσουν να θέσουμε τα όριά μας. Ωστόσο, οι αντιλήψεις αυτές είναι τόσο βαθιά ριζωμένες, που χρειάζεται πολλή προσωπική δουλειά για να αλλάξουν. Η ψυχοθεραπεία είναι ένας τρόπος να δουλέψουμε με τον εαυτό μας και σταδιακά να καταφέρουμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας. 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι 9 ερωτήσεις που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας!

Αν δεν ρωτούσαμε στη ζωή αυτή, δεν θα παίρναμε απαντήσεις, αλλά ούτε θα μαθαίναμε καινούργια πράγματα.

«Η ζωή είναι γεμάτη αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις», λέει η διακεκριμένη βρετανίδα ψυχολόγος Emma Kenny. Και προσθέτει: «Όσο είμαστε νέοι μας αρέσει να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα, να βιώνουμε νέα συναισθήματα, να πειραματιζόμαστε με το διαφορετικό, να αλλάζουμε όνειρα και φιλοδοξίες.

Μεγαλώνοντας όμως κουραζόμαστε και σταματάμε να παίρνουμε τη “συναισθηματική μας θερμοκρασία”. Η ρουτίνα, η επανάληψη, η κούραση και οι ευθύνες δεν μας βοηθούν να νιώσουμε τον παλιό μας αυθορμητισμό, να αφεθούμε στο καινούργιο, στην έκπληξη. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε πως για ισορροπημένες σχέσεις και για μια ισορροπημένη γενικά ζωή, ανεξάρτητα από την ηλικία, είναι απαραίτητη η συνεχής ανατροφοδότηση του εαυτού μας.

Η ανατροφοδότηση αυτή μπορεί να προέρχεται από ανθρώπους αλλά και δραστηριότητες που μας κάνουν να αισθανόμαστε χαρούμενοι. Επίσης, είναι χρήσιμο να μπορούμε να νοηματοδοτούμε τη ζωή μας ανάλογα με τη φάση στην οποία βρισκόμαστε κάθε φορά. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, για να βρούμε πάλι την όρεξή μας για ζωή, δεν έχουμε παρά να θέσουμε κάποιες απλές ερωτήσεις στον εαυτό μας. Κάποιες ερωτήσεις που αν τις απαντούσαμε θα άλλαζε όλη μας η ζωή».

1. Ζω για να δουλεύω ή δουλεύω για να ζω;

Η ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή είναι το «κλειδί» για το πώς αντιλαμβανόμαστε τη ζωή. Αν, δηλαδή, θέλουμε περισσότερη ζωή και λιγότερη δουλειά ή τουλάχιστον αυτά τα δύο κινούνται στα ίδια επίπεδα, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Από την άλλη, υπάρχουν και περίοδοι στη ζωή όπου η δουλειά λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά, οπότε εξαρτάται από το πώς νιώθουμε την εκάστοτε περίοδο.

Οι ειδικοί πάντως μας επισημαίνουν πως η σωστή ισορροπία είναι 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ξεκούραση (ύπνος και σιέστα) και 8 ώρες ελεύθερος χρόνος. Όσοι κυμαίνονται σε αυτές τις αναλογίες, μάλλον βρίσκονται σε καλό δρόμο. Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση που αυτή η ιδανική ισορροπία δεν είναι εφικτή για ορισμένους, καλό θα είναι τουλάχιστον να φροντίζουμε να περνάμε ποιοτικό χρόνο με τους σημαντικούς άλλους που υπάρχουν στη ζωή μας. Αυτοί μπορεί να είναι οι φίλοι μας, ο σύντροφός μας, τα παιδιά μας ή και όλοι αυτοί μαζί. Άλλωστε, τις προτεραιότητες θα πρέπει να τις θέτουμε μόνοι μας.

2. Μου αρέσει ο εαυτός μου;

Η ερώτηση αυτή είναι κάπως δύσκολη, γιατί το αν αγαπάμε τον εαυτό μας εξαρτάται από πολλές και διαφορετικές παραμέτρους. Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι αρέσουμε στον εαυτό μας όταν αρέσουμε στους άλλους. Αυτό, αν και δεν είναι αξίωμα, έχει μια δόση αλήθειας, μια που οι άλλοι έτσι κι αλλιώς αποτελούν έναν καθρέφτη του εαυτού μας.

Ιδανικά θα θέλαμε να είμαστε αυτό που θα θέλαμε να είναι και οι άλλοι (δηλαδή αυτοί που αγαπάμε) και -ιδανικά και πάλι- θα θέλαμε να φροντίζουμε τους άλλους έτσι όπως θα θέλαμε να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Βέβαια, για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό, χρειάζεται εξάσκηση. Ας πούμε ότι φτιάχνουμε ένα κέικ, ότι πετυχαίνουμε άψογα μια άσκηση γιόγκα ή μαθαίνουμε ένα πρόγραμμα στο κομπιούτερ. Και τα τρία αυτά πράγματα χρειάζονται εξάσκηση. Αυτό συμβαίνει και με την ενδοσκόπηση. Πρέπει συνεχώς να κοιτάζουμε μέσα μας, αλλά και έξω από εμάς, για να κατανοήσουμε διάφορα πράγματα.

Ας υποθέσουμε ότι συναντάμε έναν καρδιακό μας φίλο ή μια κολλητή μας στον δρόμο και εκείνη αρχίζει να αναλύει τι σκέφτεται για εμάς. Πώς θα νιώθαμε και τι θα απαντούσαμε στις αδιάκριτες ερωτήσεις της; Θα νιώθαμε άβολα επειδή μας λέει άκομψες αλήθειες, θα την ακούγαμε με προσοχή και χωρίς θυμό ή θα θυμώναμε πολύ μαζί της; Αυτό το τεστ μπορούμε να το κάνουμε κάθε φορά που αναρωτιόμαστε αν μας αρέσει ο εαυτός μας. Θα μας βοηθήσει να κάνουμε συχνά ενδοσκόπηση, να κατανοούμε τις αντιδράσεις μας και τέλος να προβάλλουμε την εκδοχή του εαυτού μας που μας αρέσει. Και ναι, αυτή η εκδοχή είναι η καλύτερη.

3. Για ποιο πράγμα (ή πρόσωπο) θα έδινα μάχη;

Το να είμαστε ξεκάθαροι για τους ανθρώπους, το περιβάλλον και τις αιτίες που αγωνιζόμαστε είναι ενδεικτικό του ότι έχουμε αξίες. Και όπως μας διαβεβαιώνουν οι ειδικοί, το να αναγνωρίζουμε τις αξίες μας είναι ένα από τα «κλειδιά» της ευτυχίας. Ας αναρωτηθούμε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς κάποια πράγματα.

Χωρίς φίλους, χωρίς μια πολιτική πεποίθηση, χωρίς ένα υπέροχο ζευγάρι παπούτσια (που κουραστήκαμε πολύ να αποκτήσουμε). Και μετά ας προσπαθήσουμε να αποδείξουμε στον εαυτό μας ότι δεν τα χρειαζόμαστε. Είναι μια πολύ καλή άσκηση που μπορούμε να κάνουμε πολύ συχνά. Παραλείποντας τα πράγματα ή τα πρόσωπα που δεν θα αγωνιζόμασταν γι’ αυτά, θα έχουμε πολύ περισσότερο χρόνο για να αφοσιωθούμε σε αυτά που τελικά μας κάνουν ευτυχισμένους. Δηλαδή την οικογένεια και τους φίλους.

4. Η ζωή μου με εμπνέει για να γίνω καλύτερος;

Όταν σκεφτόμαστε το όμορφο σπίτι μας, δεν μας προκαλείται η διάθεση να είναι πάντα καθαρό; Όταν κοιτάζουμε τον αγαπημένο μας σύντροφο, δεν σκεφτόμαστε πόσο καλοί θέλουμε να είμαστε μαζί του; Κάποιες φορές, όταν επικεντρωνόμαστε στα θετικά που συμβαίνουν στη ζωή μας, νιώθουμε τη διάθεση να τη βελτιώσουμε κι άλλο. Να κάνουμε θετικές αλλαγές, να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο.

Ας φανταστούμε ότι ξυπνήσαμε το πρωί και υποσχεθήκαμε στους ανθρώπους του περιβάλλοντός μας ότι θα κάνουμε κάτι για να τους ευχαριστήσουμε. Στα παιδιά θα φτιάξουμε ένα υπέροχο πρωινό, θα φορέσουμε εκείνο το φόρεμα που αρέσει πολύ στον σύντροφό μας και στη δουλειά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, αφού πρώτα πούμε σε όλους μια γλυκιά καλημέρα. Πώς θα ήταν αυτή η ημέρα για εμάς; Κάπως έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τη ζωή μας. Αν βλέπουμε τη ζωή μας σαν μια όμορφη μέρα με ωραία πράγματα και πρόσωπα, τότε έτσι θα γίνει.

5. Μήπως έχω την τάση να γενικεύω;

Όταν βλέπουμε κάποιους ανθρώπους να τα πηγαίνουν καλά στη ζωή τους, ενώ εμάς μας πηγαίνουν κάποια πράγματα στραβά, τότε νιώθουμε πως κάτι δεν κάνουμε καλά. Στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό. Δεν υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τους είναι πάντα ρόδινη, ούτε βέβαια άνθρωποι που πέφτουν πάντα από καταστροφή σε καταστροφή.

Το πρόβλημα είναι ότι γενικεύουμε ένα γεγονός. Δεν μπορεί μια μέρα να είναι ζεστή κι εμείς να γενικεύουμε ότι βαρεθήκαμε τον καύσωνα. Στην πραγματικότητα, η γενίκευση είναι μια κακή συνήθεια που το μόνο που μας αποφέρει είναι να χαλάει τη διάθεσή μας. Δεν πήραμε την προαγωγή που περιμέναμε; Ε, δεν πειράζει! Αυτή η μέρα δεν είναι η πιο δυστυχισμένη της ζωής μας.

Είναι μια στιγμή από ολόκληρη τη ζωή μας. Σε ένα χρόνο ή σε 2 μήνες δεν θα σημαίνει τίποτε για εμάς. Αν αντιμετωπίζουμε τη ζωή περισσότερο στωικά παρά μελοδραματικά, θα μπορέσουμε πιο εύκολα να εστιάσουμε στο επόμενο δημιουργικό μας βήμα. Ας επιτρέψουμε, λοιπόν, στον εαυτό σας ακόμα και να αποτύχει κάποιες φορές, έχουμε αυτό το δικαίωμα. Αν το αποδεχτούμε, τότε θα είναι πιο εύκολο να προχωρήσουμε παρακάτω.

6. Ακούω πραγματικά τους άλλους;

Όλοι θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ καλούς ακροατές, στην πραγματικότητα όμως αφήνουμε τους άλλους να μιλήσουν προκειμένου να βρούμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τον εαυτό μας. Οι αληθινά καλοί ακροατές δεν συγκεντρώνονται απλώς σε αυτό που τους λέει ο συνομιλητής τους, αλλά σκέφτονται και πάνω σε αυτό που τους λέει.

Και μόνο όταν ακούσουμε και μπούμε στο πρόβλημα του άλλου θα μπορέσουμε να είμαστε αντικειμενικοί μαζί του. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κάποιος μας αναλύει ένα θέμα του, καλό είναι να μη σχεδιάζουμε την απάντησή μας την ώρα που μιλάει, αλλά να εστιάσουμε απλώς την προσοχή μας σε αυτό που μας λέει.

Η ψιλοκουβέντα είναι πάντα χαλαρωτική, αλλά αν από μια συζήτηση κάποιος βγάλει ένα χρήσιμο συμπέρασμα για εκείνον, αυτό θα είναι αληθινά βοηθητικό. Ούτως ή άλλως, πολλοί άνθρωποι αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη δεν είναι να λάβουν κάποια οδηγία για το τι να κάνουν, αλλά κάποιον να τους ακούσει αληθινά και να τους συναισθανθεί. Αυτό από μόνο του μπορεί να καταστεί βοηθητικό και ανακουφιστικό. Όπως είπε άλλωστε και ο διάσημος δημοσιογράφος και «γκουρού» της συνέντευξης Λάρι Κινγκ: «Κανείς δεν έμαθε μιλώντας. Όλοι έμαθαν ακούγοντας».

7. Μήπως πληγώνω τους άλλους;

Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι με υψηλά στάνταρ έχουν την τάση να είναι επικριτικοί με τους άλλους όταν εκείνοι δεν πληρούν τις προσδοκίες τους. Όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι περιμένουμε από τους άλλους πολλά και εκείνοι δεν τα καταφέρνουν, ας σκεφτούμε πως κάποιοι άνθρωποι κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν, απλώς το δικό τους «καλύτερο» δεν είναι αυτό που θεωρούμε εμείς καλύτερο.

Αυτό θα μας βοηθήσει να μη γινόμαστε επικριτικοί και σκληροί και να αποδεχτούμε τους άλλους. Επιπλέον, σε αυτή την περίπτωση θα ήταν χρήσιμο να μην ξεχνάμε και τα δικά μας αδύναμα σημεία, αφού είμαστε άνθρωποι και όλοι αναπόφευκτα έχουμε κάποια. Τότε ίσως καταφέρουμε να είμαστε λιγότερο απαιτητικοί με τους γύρω μας. Βέβαια, το «κλειδί» πίσω από όλα αυτά βρίσκεται στο να είμαστε σε πραγματική επαφή με τα συναισθήματά μας, ούτως ώστε να είμαστε σε θέση να ξεχωρίζουμε τι πραγματικά μας ενοχλεί και σε ποιο βαθμό.

8. Ποιος είναι ο πιο τυχερός άνθρωπος που γνωρίζω;

Όλοι μας ανεξαιρέτως γνωρίζουμε έναν τουλάχιστον άνθρωπο που (πιστεύουμε ότι) έχει τα πάντα. Έχει υπέροχο σπίτι, τέλεια δουλειά, ευτυχισμένη οικογένεια. Τυχερός, ε; Στην πραγματικότητα όχι! Τα καλά πράγματα που μας συμβαίνουν στη ζωή συνήθως είναι αποτέλεσμα σωστής στρατηγικής. Για παράδειγμα, ο σωστός σχεδιασμός και το πλάνο είναι που μας βοηθούν να αποφύγουμε τα λάθη. Αλλά πέρα από τον σχεδιασμό, η επιτυχία, μας βεβαιώνουν οι ειδικοί, οφείλεται και στη θετική διάθεση. Στην ψυχολογία είναι αυτό που οι ειδικοί αποκαλούν «αυτοεκπληρούμενη προφητεία».

Δηλαδή, η αρνητική διάθεση που μπορεί να έχουμε εξαρχής απέναντι σε κάτι, τελικά μας οδηγεί υποσυνείδητα να πράξουμε με τρόπο που θα επιβεβαιώσει την αρχική μας αρνητική πρόβλεψη. Για παράδειγμα, αν πιστεύουμε ότι ο σύντροφός μας έχει κουραστεί από τη σχέση μας και θέλει να χωρίσουμε, μπορεί να του συμπεριφερόμαστε άσχημα, νευρικά ή με ζήλεια και τελικά να θελήσει όντως να χωρίσουμε. Άλλωστε, έρευνες μας λένε ότι οι άνθρωποι με αρνητική διάθεση σπάνια πετυχαίνουν τους στόχους τους. Αντίθετα, οι αισιόδοξοι σχεδόν πάντα. Γι’ αυτό, όταν μας τυχαίνουν άσχημα συμβάντα, ας μην προσκολληθούμε σε αυτά. Ας τα μετατρέψουμε σε κίνητρο για το επόμενο βήμα μας.

9. Πόσο δυνατός είμαι για να κάνω την αυτοκριτική μου;

Συχνά, όταν κάτι πάει λάθος, από ένστικτο περισσότερο, αρχίζουμε να κατηγορούμε τους άλλους. Είναι μια συνήθεια που την έχουμε από την παιδική ηλικία. Και βέβαια όταν είμαστε παιδιά δικαιολογείται. Αλλά ως ενήλικοι θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις.

Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τα λάθη μας, δεν μαθαίνουμε ποτέ από αυτά. Είναι πολύ τίμιο και γενναίο να μπορούμε να πούμε: «Ήταν δική μου ευθύνη και έκανα λάθος». Όταν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, ουσιαστικά πηγαίνουμε ένα βήμα μπροστά, γιατί την επόμενη φορά που θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια δύσκολη κατάσταση θα μπορέσουμε να πάρουμε τη σωστή απόφαση.

Το σημαντικό, λοιπόν, είναι να αναλαμβάνουμε την προσωπική μας ευθύνη, αλλά πάντα στον βαθμό που μας αναλογεί. Για να το πετύχουμε αυτό, είναι απαραίτητη η συνεχής ενδοσκόπηση, ώστε να είμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας. Αν το καταφέρουμε αυτό, τότε θα μπορούμε να είμαστε οι αντικειμενικοί κριτές του εαυτού μας, θα αναγνωρίζουμε τόσο τα δυνατά όσα και τα λιγότερο δυνατά μας σημεία και θα υπάρχει η δυνατότητα βελτίωσης.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ανακαλύφθηκε άγνωστο μικροσκοπικό θηλαστικό με προβοσκίδα

Εκεί που νομίζουμε ότι ο άνθρωπος έχει καταφέρει να εξερευνήσει εξονυχιστικά κάθε σημείο του πλανήτη και έχει ανιχνεύσει κάθε ορατή μορφή ζωής γίνονται συνεχώς νέες εντυπωσιακές ανακαλύψεις. 

Η τελευταία έγινε από ομάδα ερευνητών σε ένα απομονωμένο σημείο της ερήμου στη Δυτική Αφρική. Οι ερευνητές εντόπισαν ένα άγνωστο μέχρι σήμερα μικροσκοπικό θηλαστικό. Το μικρό ζώο που μοιάζει με ποντίκι διαθέτει προβοσκίδα και σύμφωνα με τους ειδικούς συνδέεται συγγενικά με τους ελέφαντες.

Η ανακάλυψη

Οι ερευνητές εντόπισαν το μικρό θηλαστικό σε μια περιοχή στη Ναμίμπια που πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε στο μακρινό παρελθόν από ηφαιστειακή δραστηριότητα.  Το μικρό θηλαστικό έχει μήκος 19 εκ. (μαζί με την ουρά) και βάρος 28 γρ. Διαθέτει ερυθρής απόχρωσης τρίχωμα που πιστεύεται ότι αποτελεί προϊόν προσαρμογής στα χρώματα του περιβάλλοντος στο οποίο ζει.  

Οι ερευνητές του έδωσαν την ονομασία Macrosceileds micus και οι πρώτες αναλύσεις που έγιναν σε αυτό το ζώο δείχνουν ότι το DNA του έχει πολλές ομοιότητες με εκείνο μεγάλων θηλαστικών και ειδικότερα με εκείνο του ελέφαντα. Οι ερευνητές σκοπεύουν τώρα να επιστρέψουν στην περιοχή σε λίγους μήνες για να εντοπίσουν αρκετά μέλη του μικρού θηλαστικού και να τοποθετήσουν σε αυτά πομπούς με τους οποίους θα παρακολουθούν τις κινήσεις και την συμπεριφορά τους ώστε να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερα για αυτό το άγνωστο μέχρι σήμερα ζώο. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Mammalogy».

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι Δέκα Εντολές του Ορθολογισμού

1. Μην αισθάνεσαι απολύτως σίγουρος για τίποτα.

2. Μην νομίζεις ότι αξίζει να προχωρήσεις στην απόκρυψη αποδεικτικών στοιχείων, γιατί τα στοιχεία σίγουρα θα έρθουν στο φως.

3. Ποτέ μην προσπαθείς να  αποθαρρύνεις τη σκέψη, γιατί είναι σίγουρο ότι θα επιτύχεις.

4. Όταν σου εναντιωθούν, ακόμα και αν είναι η ίδια η οικογένεια σου, προσπάθησε να το ξεπεράσεις με επιχειρήματα και όχι με αυθεντία, γιατί μια νίκη που βασίστηκε στην αυθεντία δεν είναι πραγματική, είναι απατηλή.

5. Μην έχεις κανένα σεβασμό για την αυθεντία (δικαιοδοσία / εξουσία / αρχή) των άλλων, γιατί πάντα υπάρχουν αντίθετες αυθεντίες που μπορούν να βρεθούν.

6. Μην χρησιμοποιείς εξουσία για να καταπιέζεις απόψεις που νομίζεις επιβλαβείς, γιατί αν το κάνεις, οι απόψεις θα καταπιέσουν εσένα.

7. Μην φοβάσαι να είσαι εκκεντρικός στην άποψη σου, γιατί κάθε "άποψη" που είναι τώρα αποδεκτή ήταν κάποτε εκκεντρική.

8. Βρες περισσότερη ευχαρίστηση στην ευφυή διαφωνία από την παθητική συμφωνία, γιατί, αν εκτιμάς την ευφυΐα όπως θα έπρεπε, η πρώτη συνεπάγεται βαθύτερη συμφωνία από την δεύτερη.

9.  Να είσαι σχολαστικά φιλαλήθης ακόμα και αν η αλήθεια είναι άβολη, γιατί είναι πιο άβολο όταν προσπαθείς να την κρύψεις.

10.  Μην αισθάνεσαι ζήλεια για την ευτυχία αυτών που ζουν σε παραδείσους ανόητων, γιατί μόνο ένας ανόητος θα νόμιζε ότι αυτό είναι ευτυχία.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι μύθοι του σεξ!

Αμερικανοί επιστήμονες ρίχνουν φως σε μερικές από τις πιο διαδεδομένες φήμες γύρω από το σεξ ξεκαθαρίζοντας πως ό,τι ακούμε και διαβάζουμε δεν είναι πάντα αλήθεια

Οι φημολογίες, οι ανακρίβειες και οι παράλογες ιστορίες περί σεξουαλικών επιδόσεων, ιδιαίτερα στην εποχή του Διαδικτύου, δίνουν και παίρνουν. Με αφορμή την παραφιλολογία που κυκλοφορεί εκεί έξω, δύο αμερικανοί ειδικοί, οι δρ Ααρον Κάρολ και Ρέιτσελ Βρίμαν, από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα, βασισμένοι σε επιστημονικά ευρήματα, αποφάσισαν να φωτίσουν την αλήθεια.

Μεγάλο πόδι, μεγάλο… μόριο

Τις ρίζες του στην επιστήμη έχει κατά κάποιον τρόπο ο συγκεκριμένος μύθος, επισημαίνουν οι επιστήμονες, χωρίς όμως να είναι απόλυτα αληθινός. Σύμφωνα με τους ίδιους, τα γονίδια Hox συμβάλλουν στην ανάπτυξη των άκρων, π.χ. των δακτύλων των χεριών και των ποδιών, όπως επίσης και του πέους και της κλειτορίδας. Αν πίσω από τον ίδιο μηχανισμό κρύβονται το πόδι και το ανδρικό μόριο, λοιπόν, αυτό σημαίνει ότι ο μύθος ισχύει - ή μήπως όχι;

«Δεν υπάρχουν ισχυρές επιστημονικές αποδείξεις που να τεκμηριώνουν κάτι τέτοιο» αναφέρουν οι ειδικοί.

Καναδική μελέτη που είχε πραγματοποιηθεί το 1993 και στην οποία είχαν λάβει μέρος 63 άνδρες είχε δείξει ότι δεν υπήρχε ισχυρή σύνδεση ανάμεσα στο νούμερο των παπουτσιών των ανδρών και στο μέγεθος του μορίου τους. Ιδιο ήταν το συμπέρασμα και μιας κορεατικής μελέτης έξι χρόνια αργότερα. Το 2002 πάλι μελέτη που διενεργήθηκε από τα νοσοκομεία που ανήκουν στο University College του Λονδίνου, στη Βρετανία, και η οποία βασίστηκε σε δείγμα 104 ανδρών, δεν εντόπισε κανέναν συσχετισμό ανάμεσα σε μέγεθος ποδιών και μορίου.

«Συμπέρασμα: το μόνο που μπορεί να καταλάβει κάποιος από το μέγεθος του παπουτσιού είναι το γούστο του ατόμου που έχει απέναντί του γύρω από τη μόδα» αναφέρουν οι βρετανοί επιστήμονες.

Η «δίαιτα» του σεξ

Ο μύθος ότι το σεξ βοηθάει στην απώλεια βάρους είναι ευρέως διαδεδομένος. Ωστόσο οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι, εκτός και αν η σεξουαλική συνεύρεση γίνεται για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, με έντονο ρυθμό και σε στάση η οποία ενεργοποιεί περισσότερες μυϊκές ομάδες, δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτελεσματική «δίαιτα» από μόνο του.

«Το σεξ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σωματική άσκηση μέτριας έντασης, ωστόσο η μέση σεξουαλική πράξη διαρκεί μόλις πέντε λεπτά. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αντιστοιχεί στο κάψιμο 25-125 θερμίδων» εξηγούν οι ειδικοί.  

Πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεμπέκ, στον Καναδά, η οποία είχε δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «PLoS ONE», πάλι, είχε δείξει ότι οι άνδρες καίνε κατά μέσον όρο 4,3 θερμίδες ανά λεπτό σεξουαλικής πράξης συγκριτικά με 3,1 θερμίδες ανά λεπτό των γυναικών. Στο «πείραμα» του σεξ έλαβαν μέρος 21 ετεροφυλόφιλα ζευγάρια ηλικίας 18-35 ετών. Με τη βοήθεια φορητών συσκευών οι επιστήμονες ήταν σε θέση να γνωρίζουν τη θερμιδική τους κατανάλωση κατά τη σεξουαλική επαφή.

Ως μέση διάρκεια της πράξης καταγράφηκαν τα 25 λεπτά, ενώ οι άνδρες φάνηκε να καίνε περί τις 101 θερμίδες έναντι 276 θερμίδων που καίνε για περίπου τον ίδιο χρόνο στον διάδρομο του γυμναστηρίου. Οι γυναίκες, από την άλλη πλευρά, φάνηκε να δαπανούν μόλις 69 θερμίδες έναντι 213 θερμίδων στον διάδρομο. Παρά τις λιγότερες θερμίδες, ωστόσο, όλοι οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι προτιμούσαν να «ασκούνται» στην κρεβατοκάμαρα παρά στο γυμναστήριο.

Τα στρείδια είναι αφροδισιακά

Από τα αρχαία χρόνια, με την Αφροδίτη να αναδύεται μέσα από ένα όστρακο, ως και τον Καζανόβα, ο οποίος φέρεται να κατανάλωνε περί τα 50 μύδια για πρωινό, τα οστρακοειδή έχουν συνδεθεί με αφροδισιακές ιδιότητες. Και στις ημέρες μας όμως, τα στρείδια, πέρα από «φρούτα» της θάλασσας, θεωρούνται και... φρούτα του σεξ.

«Ως σήμερα δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι πραγματικά η κατανάλωση στρειδιών ενισχύει τη λίμπιντο. Είναι ωστόσο πλούσια σε ψευδάργυρο, ο οποίος συμβάλλει στην καλή υγεία του σπέρματος» υποστηρίζουν οι βρετανοί επιστήμονες.  

Μπορεί τα στρείδια να είναι σεξουαλικώς... αδιάφορα, η μαύρη σοκολάτα, όμως, σύμφωνα με μελέτες, έχει κερδίσει τον τίτλο του «φυσικού» αφροδισιακού, παρά το γεγονός ότι ούτε εκείνη συνδέεται άμεσα με την αύξηση της λίμπιντο.

«Η σοκολάτα, ως γνωστόν, είναι πλούσια σε φλαβονοειδή, τα οποία έχουν ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Αρκετές μελέτες έχουν συνδέσει την κατανάλωση μαύρης σοκολάτας με τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και την καλύτερη λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων» τονίζουν οι ειδικοί.

Η σοκολάτα ακόμη φαίνεται να πυροδοτεί την απελευθέρωση σεροτονίνης και φαιναιθυλαμίνης, φυσικών χημικών ουσιών που ενισχύουν τη διάθεση και άρα την επιθυμία για σεξουαλική επαφή.

Οι αθλητικές επιδόσεις

Μόνο τα επίπεδα της συγκέντρωσης στους αθλητές φαίνεται να επηρεάζει το σεξ πριν από τους αγώνες, υποστηρίζουν οι δρ Κάρολ και Βρίμαν.

«Γενικότερα επικρατεί η πεποίθηση ότι το σεξ ένα βράδυ πριν από έναν κρίσιμο αγώνα περιορίζει τη δύναμη, τη συγκέντρωση και τα επίπεδα της τεστοστερόνης των αθλητών για μια δυναμική παρουσία. Για την ακρίβεια, όμως, σύμφωνα με τους μηχανισμούς του οργανισμού που ενεργοποιούνται κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το σεξ οι αθλητές ενδεχομένως να είχαν καλύτερες επιδόσεις αν έκαναν σεξ» εξηγούν οι ειδικοί.

Στην αρχαία Ελλάδα πιστευόταν ότι οι αθλητές για να κατακτήσουν έναν ολυμπιακό τίτλο, πέραν της εντατικής προετοιμασίας και της ειδικής διατροφής, όφειλαν να απέχουν από το σεξ. Ο άσος της πυγμαχίας Μοχάμεντ Αλι απείχε από το σεξ για τουλάχιστον έξι εβδομάδες πριν από έναν αγώνα μποξ. Ωστόσο οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι σωματικά τουλάχιστον το σεξ μάλλον βοηθάει στις επιδόσεις των αθλητών.

Καναδική μετα-ανάλυση από το Πανεπιστήμιο Μακ Γκιλ, η οποία είχε δημοσιευθεί στο επιστημονικό έντυπο «Clinical Journal of Sport Medicine», είχε δείξει ότι οι αθλητές που είχαν σεξουαλική επαφή μία βραδιά πριν από τον αγώνα εμφάνιζαν την επομένη υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης συγκριτικά με όσους δεν είχαν κάνει σεξ. Το ίδιο είχε δείξει και πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου της Λ' Ακουιλα στην Ιταλία.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι φιλίες και οι “φιλίες” στον επαγγελματικό χώρο

Στη διάρκεια των τεσσάρων δεκαετιών της καριέρας μου, εργάστηκα σε έξι διαφορετικούς τραπεζικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις… και συνεργάσθηκα - συναναστράφηκα με εκατοντάδες συναδέλφους και πελάτες! 

Με αρκετούς από αυτούς συνδέθηκα στενά για κάποια χρόνια, ατομικά και οικογενειακά, ώσπου να μας χωρίσουν οι αλλαγές στο εργασιακό μας περιβάλλον. Κάνοντας έναν απολογισμό για το πόσους από αυτούς μπορώ και σήμερα να αποκαλώ φίλους, διαπιστώνω ότι μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού.  Στατιστικά, αυτό είναι ένα ελάχιστο ποσοστό. Και όμως, ούτε εγώ είμαι δύσκολος στις φιλίες, το αντίθετο μάλιστα θα έλεγα, ούτε και εκείνοι. Τι συνέβη άραγε;

Η απάντηση είναι η εξής: η συγκολλητική ουσία στις επαγγελματικές φιλίες δεν είναι το ταίριασμα των χαρακτήρων  όπως συμβαίνει στις  ανυστερόβουλες προσωπικές φιλίες. Εδώ πρυτανεύει η αμοιβαία ανάγκη για ομαλές επαγγελματικές σχέσεις, που κάνουν ευκολότερη την ζωή των δύο μερών, καθώς και η ανάγκη για συντροφικότητα (need for affiliation: την έχουμε συναντήσει σε προηγούμενο άρθρο μας) στο χώρο της εργασίας. 

Έτσι, η επαγγελματική φιλία στηρίζεται, κατά κύριο λόγο, στο επαγγελματικό συμφέρον και έχει ευκαιριακό χαρακτήρα. Δευτερευόντως μπορεί να συμπληρώνεται από το ταίριασμα χαρακτήρων που είδαμε στις προσωπικές φιλίες. 

Συνεπώς, όταν η συνεργασία ανάμεσα σε δύο συναδέλφους διακοπεί –λόγω απόλυσης, συνταξιοδότησης, αλλαγής εργασίας)- η πρωτογενής συγκολλητική ουσία εξαφανίζεται. Μόνο αν το δευτερεύον χαρακτηριστικό, δηλαδή το ταίριασμα των χαρακτήρων, είναι αρκετά ισχυρό, τότε η σχέση θα αντέξει στον χρόνο. 

Η πείρα δείχνει ότι οι περιπτώσεις αυτές είναι λίγες. Οι επαγγελματικές φιλίες μοιάζουν με τις φιλίες που αναπτύσσονται ανάμεσα στους στρατεύσιμους. Όσο διαρκεί η θητεία και χρειάζεται ο ένας τον άλλο, «δένονται» με ισχυρή φιλία μεταξύ τους. Μετά την αποστράτευση  συνήθως ατονούν ή διαλύονται.

Στις παραπάνω περιπτώσεις, το αρχαίο ρητό «ζει η χύτρα, ζη η φιλία» έχει πλήρη εφαρμογή. 

Πρόκειται για ένα λογοπαίγνιο με τα ομόηχα ρήματα «ζέει-ζεί» που σημαίνει βράζει (εξ ου και το ζέον, το μικρό δοχείο με το οποίο ο ιερέας μεταφέρει το ζέον ύδωρ, το ζεστό  νερό, που αναμιγνύει με τον οίνο της θείας Kοινωνίας) και το «ζήει-ζή» που σημαίνει ζει, βρίσκεται στη ζωή. Το ρητό δηλώνει ότι «όσο βράζει η χύτρα τόσο ζει η φιλία», όπου με το βράσιμο της χύτρας εννοεί το αμοιβαίο συμφέρον, που συντηρεί τη φιλία, και όταν παύσει να υπάρχει, διαλύεται.

Έχω υπόψη μου περιπτώσεις συναδέλφων, που μέσα στον ενθουσιασμό μιας επαγγελματικής φιλίας, έκαναν κάποιον άλλο συνάδελφο κουμπάρο στο γάμο τους ή νονό στο παιδί τους. Όταν, όμως, κάποτε χώρισαν οι επαγγελματικοί τους δρόμοι, εκείνοι έμειναν χωρίς κουμπάρο και το βαφτιστήρι χωρίς νονό.  

Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν επαγγελματικές φιλίες που κατέληξαν σε ισχυρές προσωπικές, όπως συνέβη και σε εμένα. Αυτό που συνιστώ, είναι να είμαστε ψυχολογικά προετοιμασμένοι για την ενδεχόμενη διάλυσή της. Διαφορετικά μπορεί να απογοητευτούμε και να ψάχνουμε μάταια να βρούμε τι έφταιξε.

Ας απολαμβάνουμε, λοιπόν, τις επαγγελματικές μας φιλίες, όσο διαρκούν, και ας αφήσουμε τον χρόνο, που σε τελευταία ανάλυση είναι ο κριτής των πάντων, να αποφανθεί για το αν θα να εξελιχθεί σε μια στερεά  προσωπική φιλία.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω