Κατάλογος ελληνικών λέξεων στην αγγλική γλώσσα

a. abyss, academy, acme=δόξα-ακμή, acrobat, acropolis, aegis, aerial, aerodrome, aeronautics, aeroplane, aesthetic, air, all, allegory, allergy, alphabet, amalgam, Hunter O' Reilly - Yellow Gills ambrosia, amethyst, amnesia, amphibian, amphitheatre, amphora=αμφορεύς, anachronism, anaemia, anagram, analogy, analysis, anarchism, anathema, anatomy, angel, anomalous, antagonism, anorexia, anthology, anticyclone, aorta=αορτή, apathetic, aphorism, apocalypse, apologise, apoplexy, apostasy, apostle, apostrophe, apothecary, archaeology, archbishop, archdeacon=αρχιδιάκων, archipelago, architect, arctic, aristocratic, arithmetic, aroma, arsenic, asbestos, ascetic, asphyxia, asthma, astrology, astronaut, astronomy, asylum, atheism, athlete, atmosphere, atom, atrophy, aura=αύρα-φωτοστέφανο, austere=αυστηρός, authentic, autobiography, autocrat=αυτοκράτωρ-μονάρχης, automatic, autograph, autonomous, autopsy, axiom. (80)

b. bacterium, baptism, barbarian, baritone, barometre, basic, basil, bathos, basis, Bible, bibliography, bigamy, biochemistry, biography, biology, biplane, blasphemy, botany. (18)

c. call, callus, calyx, canon, captain, card, cartography, castor, cataclysm, catacombs, catalogue, catalyst, catapult, cataract, catarrh=καταρροή, catastrophe, catehism, categoric, cathedral, cathode, catholic, caustic, cell, cemetery, cenotaph, centre, ceramic, chameleon, chaos, character, chart, chasm, chimera, chiropractor, choir=xoρός-χορωδία, chiropodist="πεντικιουρίστ", chord=χορδή, choreography, chorus, Christ, chromatic, chromosome, chronic, chronicle, chronological, chronometre, chryssalis, chryssanthemum, cinema, cirrhosis, claustrophobia, cleric, climacteric, climate, climax, clinic, code, colosal=κολοσιαίος, coma, comedy, comic, comma, cosmos, cosmetic, cosmonaut, cost, crisis, criterion, criticism, crypt, crystal, cybernetics, cycle, cyclone, cyclopaedia, cyclotron, cylinder, cymbal, cynic, cyst. (80)

d. deacon=διάκος, decade, decalogue, delta, demagogic, democracy, demography, demon, demotic, dermatology, diabetes, diabolic, diadem=διάδημα, diaeresis, diagnosis, diagonal, diagram, dialect, dialogue, diameter, diamont, diaphanous, diaphragm, diatribe, dichotomy, dictator, didactic, diet, dilemma, dinosaur, dioxide, diorama, diphtheria, diphthong, diploma, diplomat, disaster=δυσαστρία-δεν "έχω άστρο", disc, dolphin, dose, double, draconian, dragon, drama, drastic, dynamic, dynamite, dynasty, dyspepsia.(49)

e. eccentric, ecclesiastic, echo, eclectic, eclipse, ecology, economic, ecstasy, ecumenical, eczema, egoism, elastic, electric, elegiac, elephant, eliptic, emblem, embryo, emetic, emphasis, emporium, encyclopedia, endemic, energy, enigma, enthrone, enthusiasm, entomology, enzyme, ephemeral, epidemic, epigram, epilepsy, epilogue, epiphany, episode, epistle, epitaph, epithet, epitome, epoch, erotic, esophagus, esoteric, ether, ethic, ethnic, ethos, etymology, eucalyptus, Eucharist, eugenics, eulogize, eunuch, euphemism, euphony, euphoria, Eurasia, eureka=εύρηκα, evangelic, exodus, exorcize=εξορκίζω, exotic.(63)

f. fable=φαύλος-μύθος, fanatic, fantasy, father, frenetic=φρενήρης.(5)

g. galaxy, gastronomy, general, genesis, genus, geography, geocentric, geophysics, geopolitics, geology, geometry, gerontology, gigantic, glycerine, gyro, goverment, grammatical, gramophone, graphic, gymnasium, gregorian, gynecaology. (23)

h. hagiology, halcyon=αλκυονίδες ημέρες, harmony, hecatomb, hectare, hedonism, hegemony, helicopter, heliotrope, helium, helot=είλωτας, hemisphere, hemorhage=αιμοραγία, hemoroids, hepatitis, heretic, hermaphrodite, hermetic, hermit=ερημίτης, hero, heroin, hesperus, heterodox, heterogeneous, heterosexual, hexagon, hexameter, hierarchy, hieroglyph, hilarious=ιλαρός-εύθυμος, hippopotamus, hippodrome, history, holocaust, holograph, homeopathy, homogeneous, homonym, homophone, horizon, hymen, hyperbole, hypnosis, hypocrisy, hypotenuse=υποτείνουσα, hysteria, homosexual, horde=ορδή-στίφος, horizon, hormone, hour, hydrostatics, hydrophobia, hyena, hygiene, hymn, hypertrophic, hypochondria, hypodermic, hypothesis.(60)

i. iamb, icon, iconoclaust, idea, ideorgam, ideology, idiot, idiolect, idiom, idiosyncrasy, idylle, Ireland=xώρα της Ίριδος, ironic, isobar, isosceles, isotope, isthmus. (17)

k. kaleidoscope, kilo, kilocycle, kilogram, kilometre, kilolitre, kinetic, kleptomania. (8)

l. labyrinth, laconic, laic, larynx, lava, lesbian, lethargy, leukemia, lexical, lithography, logarithm, logic, logistics, lynx=λύγξ-αγριόγατα, lyre, lyric. (16)

m. macrobiotic, macrocosm, magic, magnet, mania, mathematics, mechanic, medal, megacycle, megalith, megalomania, megaphone, megaton, meiosis, melancholia, melodic, melodrama, meningitis, menopause, metabolism, metallic, metallurgy, metamorphosis, metaphor, metaphysics, meteor, meteorite, meteorology, meter, metre, metric, metronome, metropolis, miasma, microbe, microbiology, microelectronics, micrometer, micron, microorganism, microphone, microscope, mimeograph, mimetic, monarch, monastery, monogamy, monogram, monolith, monologue, monomania, monoplane, monopoly, monosyllable, monotheism, monotone, morphology, museum, music, myopia, myriad, mysterious, mystic, myth.(64)

n. narcissism, narcotic, nautical, nautilus, narcomancy, necropolis, nectar, nemesis, neolithic, neologism, neon, nerve, neoplasm, nephritis, neuralgia, neutrasthenia, new, nostalgia, nymph.(19)

o. oasis, ocean, octagon, octane, octave, octogenarian=ογδοηκοντούτης, octopous, ode=ωδή, odyssey, oecumenical, Oedipous complex, orgy, oligarchy, Olympiad, Olympic, onomatopoeia, ontology, ophthalmia, optic (optimist, option), orchestra, orchid, organ, organic, organism, organize, orgasm, orphan, orthodox, orthographic, orthopaedic, osteopath, ouzo, oxide, oxygen.(34)

p. pachyderm, pagan=παγανιστής-ειδωλολάτρης, paleolithic, paleontology, palm, panacea, panchromatic, pancreas, pandemic, pandemonium, panegeric=πανηγυρική ομιλία, panic, panoply, panorama, pantechnicon, pantheism, pantheon, panther, parabola=παραβολή, paradigm, paradox, paragon=παράγων-υπόδειγμα, paragraph, parallel, paralysis, paranoia, paraphrase, paraplegia, parasite, paratyphoid, parenthesis, pariah=παρίας, parody, paroxysm, pater, pathetic, pathology, pathos, patriach, patriot, patronymic, pedagogue, pederasty, pediatrics, pedometer=βηματομετρητής, pentagon, pentameter, Pentateuch, pentathlon, Pentecost, pepsis, perihelion=περιήλιον, perimeter, period, peripatetic, periphrasis, periphery, periscope, peristyle, peritonitis, petal=πέταλο άνθους, phalanx, phallus=φαλλός, phantasm, pharmacology, pharmacy, pharynx, phase, phenomenon, philanthropy, philately, philarmonic, philology, philosophy, philtre, phlebitis, phlegm, phobia, phoenix, phone, phonome=φώνημα, phonetic, phonograph, phonology, phosphorous, photo, photoelectric, photogenic, photograph, photolithography, photometer, phrase, phrenetic, phrenology, phthisis, physics, physiognomy, physiology, physiotherapy, planet, plasm, plasma, plastic, plectrum=πλήκτρο, pleonasm, plethora, plutocracy, plutonium, pneumatic, pneumonia, pole=πόλος, polemic, policy, police, politics, polyandry, polygamy, polyglot, polygon, polymorphus, polyphony, polypous, polysylable, polytechnic, polytheism, porn, practice, pragmatism, presbyter, prism, problem, prognosis, programme, prologue, prophecy, prophylactic, proscenium=προσκήνιο, proselyte, prosody, protagonist, protocol, proton, protoplasm, protozoa, prototype, psalm, pseudonym, psyche, psychedelic, psychic, psychoanalysis, psychology, psychopath, psychosis, psychotherapy, pterodactyl, pylon=πυλώνας, pyramid, pyre=πυρά, pyrites, pyrotechnics=πυροτέχνημα, python.(162)

r. radio

s. sandal, sarcasm, sarcophagus, sardonic, satyr, scene, sceptic, schematic, schism, schizophrenia, scholar, scholastic, school, scoria, scorpion, Scotland=χώρα του σκότους, Scylla, seismic, semantic, semaphore=σηματοφόρος, septisemia=σηψαιμία, serial, sir, solecism=σολοικισμός, sophism, spasm, sphinx, stadium, stalactite, stalagmite, star, static, statistics, stereophonic, stereoscopic, sternum, stigma, stoic, stomach, strategy, stratagem, stratosphere, strptococcus, streptomycin, strophe, sycophant, syllogism, symbol, symmetry, sympathetic, symphony, symposium, symptom, synagogue, synchronize, syncope, syndrome, synod, synonym, synopsis, syntax, synthesis, syphilis, syphon, syringe, system.(67)

t. tactic, talent, tantalize=υποβάλω κάποιον στα μαρτύρια του Ταντάλου, tartar, tautology, taxidermy, technique, technocracy, technology, telegram, telegraph, telemetry, teleology, telepathy, telephone, telephoto, telescope, thetatre, theism, theme, theocracy, theology, theorem, theoretic, theory, theosophy, therapeutic, therapy, therm, thermal, thermionic, thermometer, thermos, thesaurus, thesis, tone, topography, tragedy, tragicomedy, tremor, trigonometry, trilogy, tripod, trirem, triple, trophy, tropic, typhoon, typical, typography,tyrrany.(51)

u. unonymous

x. xenophobe, xylophone

z. zephyr, zeugma, zodiac, zone, zoology.(5)


Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Η αρχαία ελληνική δεν είναι «μια άλλη γλώσσα»

Είναι άξιον προσοχής ότι πολλές νεότερες παροιμίες μας μεταφέρουν σχεδόν κατά λέξη αρχαίες αντίστοιχές τους. Ισως αυτό αποτελεί μια πρόσθετη απόδειξη ότι η αρχαία ελληνική δεν είναι «μια άλλη γλώσσα», όπως λέγεται.

    Αλλ' ας αρχίσουμε από την αρχή.


Την αρχή, ακριβώς:

«Κάθε αρχή και δύσκολη», λέμε σήμερα.
­«Αρχή δήπου παντός έργου χαλεπωτέρα (δυσκολότερη), έλεγαν οι αρχαίοι.

«Κακή αρχή, κακό τέλος»
«Κακής απ' αρχής τέλος κακόν» (Ευριπίδης, Αίολος, Στοβαίου Ανθολόγιον, Δ, 11).

Για την αλήθεια:

«Ο καιρός ξεσκεπάζει την αλήθεια».
«Αγει δε προς φως την αλήθειαν χρόνος» (Μένανδρος, Γνώμαι μονόστιχοι, 11)

«Από παιδί και μεθυσμένο μαθαίνεις την αλήθεια»
«Οίνος και παίδες αληθείς» (Πλάτων, Συμπόσιον, 217Ε)

«Η αλήθεια είναι πικρή»
«Εχει τι πικρόν ο της αληθείας λόγος» (Δίων)

«Η αλήθεια δεν κρύβεται»
«Αδύνατον τ' αληθές λαθείν» (Μένανδρος)

«Η αλήθεια είναι θεός»
«Αλάθεια θεών ομόπολις» [συμπολίτις] (Στοβαίος, ΙΑ, 2).

Για το δίκαιο, το άδικο, την δικαιοσύνη:

«Το δίκαιο πρά(γ)μα δε χάνεται»
«Ανδρός δικαίου καρπός ουκ απόλλυται» (Μένανδρος, 27)

«Ο,τι σπείρεις, θα θερίσεις»
«Καρπόν ον έσπειρας θέριζε». Και σε Απόστολο Παύλο: «Ο γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίση» (Προς Γαλάτας, Στ, 7)

«Αλλος σπέρνει, κι άλλος θερίζει»
«Αλλοι μεν σπείρουσιν, άλλοι δ' αμήσονται» [αμείβονται]

«Πρώτα να ξετάζεις κι ύστερα να δικάζεις»
«Ανεξέταστον μη κόλαζε ουδένα» (Μένανδρος, 17)

«Αν δεν ακούσεις και τους δυο, δίκιο ποτέ μη δώσεις»
Το πασίγνωστο ­ και νομικό αξίωμα ­ «Μηδενί δίκην δικάσης πριν άμφω μύθον ακούσης» (Φωκυλίδης, Γνώμαι, 87).

Για την ανάγκη:

«Η ανάγκη λει [λύνει] το νόμο»
«Ουδείς ανάγκης μείζον ισχύει νόμος» (Στοβαίου Εκλογαί, Α, δ, 2Ε)

«Κάνε την ανάγκη φιλοτιμία»
«Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιησάμενος» (Αννα Κομνηνή, Α, 308, 15).

Για τον άνθρωπο:

«Αξίζει ο άνθρωπος όσο συλλογίζεται»
«Πας άνθρωπος τοσούτου άξιος, όσου άξια γινώσκει ή φρονεί» (Πυθαγόρας)

«Ο άνθρωπος αγιάζει τον τόπο, κι όχι ο τόπος τον άνθρωπο»
«Ουχ οι τόποι τους άνδρας εντίμους, αλλ' οι άνδρες τους τόπους επιδεικνύουσι» (Αγησίλαος, Πλουτάρχου Λακωνικά αποφθέγματα, Αγησ. 6).

Για τα γερατιά:

«Καλύτερος ένας καλός γέρος απ' τον καλύτερο νιο»
«Πολλών νέων καν γέρων εύψυχος ή κρείσσων» (Ευριπίδης, Ανδρομάχη, 764).

Για την καταγωγή:

«Απ' αγκάθι βγαίνει ρόδο...»
«Τα ρόδα εν ακάνθαις φύονται, αλλ' εν ηδονή και κάλλει διαφέρει» (Ανάχαρσις).

Για την φρόνηση:

«Σκέψου και πορέψου»
«Νόει και τότε πράττει» (Θέογνις σε Στοβ., Γ, 29)

«Ακουγε πολλά και λέγε λίγα»
«Ακουε πολλά, λάλει ολίγα» (Βίας).

Για την υπομονή-επιμονή:

«Σταλαματιά, σταλαματιά, τρώγεται η πέτρα η πλατιά»
«Σταγόνες ύδατος πέτρας κοιλαίνουσι» (Πλούταρχος, Ηθικά, 2D).

Για την γνώση και την παιδεία:

«Αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις»
«Εάν μη πάθης, ου μάθης». Και: «παθός, μαθός». Το γνωστότατο «Πάθος, μάθος» του Αισχύλου (Αγαμέμνων, 177).

«Οι άσπρες τρίχες δεν κάνουνε τη γνώση»
«Ουχ αι τρίχες ποιούσιν αι λευκαί φρονείν» (Στοβαίου, ΝΒ', 10)

«Τα γράμματα είναι φως πολύ»
«Την παιδείαν έτερον ήλιον είναι τοις πεπαιδευμένοις» (Ηράκλειτος, 134)

«Τα γράμματα είναι καλά, μα να 'χεις νου και γνώση»
«Ως ουδέν η μάθησις, αν μη νους παρή» (Μένανδρος, 557)

«Ο πηλός αν δε δαρθεί, κεραμίδι δε γίνεται»
«Ο πηλός αν μη δαρή, κέραμος ου γίγνεται» (Το «παιδαγωγικότατο» «Το ξύλο βγήκε απ' τον Παράδεισο»).

Για την γλώσσα:

«Αλλουνού δουλεύει η γλώσσα, κι αλλουνού μασούν τα δόντια» (αντιπαράθεση λογάδων και φαγάδων)
«Αλλοισι μεν γλώττα, άλλοισι δε γομφίοι»

«Η γλώσσα κάστρα καταλεί και κάστρα θεμελιώνει»
(Γλώσσα) «πόλιν ανορθώνουσα και πόλιν καταστρέφουσα»

«Κράτα τη γλώσσα σου»
«Γλώσσης προ των άλλων κράτει» (Ιάμβλιχος)

«Μέλι στάζει η γλώσσα του»
«Τού (Νέστορα) και από γλώσσης μέλιτος γλυκέος ρέεν αυδή» (Ιλιάς, Α, 249).

Για την μωρία και την πονηρία:

«Ο μωρός έχει αδερφό τον πονηρό»
«Η μωρία μάλιστα αδελφή της πονηρίας έφη»

«Τα γέλια βγαίνουν κλάματα»
«Γέλως άκαιρος κλαυθμάτων παραίτιος»

«Στο δόκανο δε μπαίνει δυο φορές η αλεπού»
«Αλλ' ουκ αύθις αλώπηξ εις πάγην».

«Πολλά ξέρ' η αλεπού, ο σκατζόχοιρος ένα και καλό»
«Πολλ' οίδ' αλώπηξ, αλλ' εχίνος [αχινός] έν μέγα» (Αρχίλοχος).

Για την κακία:

«Το κακό το δέντρο, απ' την αρχή ξερίζωμα»
«Αρχόμενον το κακόν κόπτειν» (Φωκυλίδης, 143).

Για την φιλία:

«Οπού 'χει φίλον ακριβό, έχει μεγάλο θησαυρό»
«Φίλους έχων, νόμιζε θησαυρούς έχων» (Μένανδρος, 526)

«Η ευτυχία κάνει τους φίλους κι η δυστυχία τους δοκιμάζει»
«Τους γνησίους των φίλων αι συμφοραί δοκιμάζουσι» (Αίσωπος).

Για την ζήλεια:

«Κάλλιο να σε ζηλεύουνε παρά να σε λυπούνται»
«Κρέσσων οικτιρμού φθόνος» (Πίνδαρος).

Για τον φόβο:

«Φοβάται τη σκιά του»
«Την αυτού σκιάν δέδοικεν» (Αριστοφάνης, αποσπ., 62).

Για την εργασία:

«Η δουλειά ντροπή δεν έχει»
Το περίφημο του Ησιόδου, «Εργασίη ουδέν όνειδος» (Εργαι και Ημέραι, 311).

Για την ματαιοπονία:

«Τον αράπη κι αν τον πλύνεις...»
«Αιθίοπα σμήχεις» [καθαρίζεις]

«Στην άμμο χτίζεις»
«Εις ψάμμον οικοδομείς»

«Απ' τον τράγο γάλα»
«Τράγον αμέλγειν» [αρμέγεις]

«Πιάσ' το αβγό και κούρεφ' το»
«Ωόν τίλλεις» [μαδάς].

Για τις προφάσεις και αναβολές:

«Οσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια»
Το γνωστό του Αισώπου «Ομφακες [αγουρίδες] εισί»

«Τό [αυτό που] θες να κάνεις σήμερα, γι' αύριο μην τ' αφήνεις»
«Μηδ' αναβάλλεσθαι ες τ' αύριον ες θ' έννησιν» [ούτε για μεθαύριο] (Ησίοδος, Εργα..., 410).

Για το χρήμα και την φιλαργυρία:

«Στον φυλάργυρο τα γρόσα, καθώς στο νεκρό τη γλώσσα»
«Ούτε παρά νεκρού ομιλίαν, ούτε παρα φιλαργύρου χάριν δει επιζητείν» (Σωκράτης, Στοβ., Ι, 56)

«Οταν έχεις δάνειζε, μα εγγυητής μην μπαίνεις»
«Εγγύα, πάρα δ' άτα» [δόσε εγγύηση, κι η ζημιά είναι κοντά] (Θαλής ή Πιττακός)

«Τα δανεικά κάνουνε σκλάβους τους ανθρώπους»
«Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί».

Και μερικές άλλες, σποραδικά:

«Κάθε πέρσι και καλύτερα»
«Αεί τα πέρυσι βελτίω»

«Εχει κι ο μήρμυγκας χολή, έχει κι η μύγα σπλήνα»
«Ενεστι και μύρμηκι χολή»

«Ούτε στον ύπνο τους δεν τον είδαν»
«Ούποτ' οφθαλμοίσιν αν εύδοντες [κοιμώμενοι] είδον» (Σόλων, σε Αριστοτέλους Αθηναίων πολιτεία, ΧΙΙ, 5)

«Οπως με βλέπεις και σε βλέπω»
«Ωσπερ εισοράς εμέ» (Σοφοκλής, Ηλέκτρα, 877)

«Ενα χελιδόνι δε φέρνει την άνοιξη»
«Μία χελιδών έαρ ου ποιεί»

«Σκύλος που γαβγίζει δε δαγκώνει»
«Κύων θωυκτήρ ου δάκνει»

«Αετός μύγες δεν πιάνει»
«Αετός μυίας ου θηρεύει»

«Βράζει το αίμα του»
«Εζεσεν αίμα» (Θεόκριτος, Κ, 15)

«Σαν την άμμο της θάλασσας»
«Επεί ψάμμος αριθμόν περιπέφευγεν» [δεν μετριέται] (Πίνδαρος, Ολυμπ. Α', 178)

«Του πουλιού το γάλα»
«Γάλα ορνίθων»

«Σ' όλους δε μπορείς ν' αρέσεις»
«Ούπω πάσιν αδείν δύναμαι» (Θέογνις, 24)

«Εριξε τ' αυτιά στον ώμο»
«Τα ώτα επί των ώμων έχοντες» [με κρεμασμένα τ' αυτιά] (Πλάτων, Πολιτεία, Ι, 613C)

«Βάρος περιττό της γης»
«Αχθος αρούρης» (Ιλιάς, Σ, 104)

«Κίνησε γη και ουρανό»
«Γη (δοτική) και ουρανόν συνάπτειν»

«Γυμνός σαν απ' την κοιλιά της μάνας του»
«Γυμνός εκ μήτρας»...

Και για να τελειώσω με το «άλας της γης»: Την αγάπη, τον έρωτα:

«Από τα μάτια πιάνεται, στα χείλη κατεβαίνει...» κλπ.
«Εκ του εισοράν γίγνετ' ανθρώποις το εράν».

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα

Η Ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία γλώσσα. Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.

Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα.

Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νέο Ελληνικά).

Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός. Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν.

Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.

Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν 

Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών.

27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.

για να δούμε μερικά παραδείγματα:

ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1

ΕΝ = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1

ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.

Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται).

Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.

Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S’), Σαμπί (ϡ)

Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:

1. ομιλών

2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)

3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)

-Το πρώτο είναι η ομιλία

-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω

-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς – Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)

Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).

Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:

1. Αριθμοί (μαθηματικά)

2. Σχήματα (Γεωμετρία)

3. Μουσική (Αρμονία)

4. Αστρονομία

οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.

tip: Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.

tip 2: ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών

Άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.

Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται:

συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.

Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.

ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει…

ΌΜΩΣ η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).

Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική.

Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.

Παράδειγμα: η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.

Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.

Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικό – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;

Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

Αναδημοσίευση από Amerissa Vogiatzi

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Κέλερ: ''Η ελληνική γλώσσα είναι η τελειότερη όλων''

Η Ελεν Κέλερ γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στον Αμερικανικό Νότο, το 1880. Όταν ήταν 19 μηνών, μια αιφνίδια ασθένεια της στέρησε για πάντα το φως και την ακοή της, αφήνοντάς την ένα «αγρίμι», που αδυνατούσε να κατανοήσει τον κόσμο γύρω της...

Μέχρι που οι γονείς της προσέλαβαν μια ειδικά εκπαιδευμένη δασκάλα, ικανή να διδάξει στο 7χρονο πλέον παιδί τους, τρόπους και μεθόδους συνεννόησης και κατανόησης του γύρω κόσμου. Και έτσι στην ανθρωπότητα ανέτειλε η μεγάλη συγγραφέας, δασκάλα και αγωνίστρια Ελεν Κέλερ, που δαπάνησε τη μακρά ζωή της βοηθώντας συνανθρώπους της με παρόμοια προβλήματα να γνωρίσουν και αυτοί τον κόσμο!

«Αν είναι αλήθεια ότι το βιολί είναι το τελειότερο μουσικό όργανο, τότε τα Ελληνικά είναι το βιολί της σκέψης». Λόγια βαρύνοντα μιας ξεχωριστής γυναίκας του προηγούμενου αιώνα, η οποία έμεινε γνωστή στην ιστορία αφενός για τη δύναμη της θέλησής της - γεννήθηκε τυφλή και κωφάλαλη, αλλά κατάφερε να γίνει σπουδαία συγγραφέας και αγωνίστρια - αφετέρου για τον αδιαπραγμάτευτο φιλελληνισμό της.

Η Κέλερ γεννήθηκε στο κτήμα Άιβι Γκριν στην Τασκάμπια της Αλαμπάμα από τους Αρθουρ και την Κέτι Κέλερ, με καταγωγή από τη Γερμανία. Η Κέλερ δεν γεννήθηκε τυφλή και κωφάλαλη- αυτό έγινε μετά τους 19 μήνες και αφού απέκτησε μια ασθένεια που πιθανότατα ήταν οστρακιά ή μινιγγίτιδα.

Εκτοτε, η μόνη της παρέα ήταν η Μάρθα Ουάσινγκτον, η εξάχρονη κόρη του μάγειρα, που μπόρεσε να δημιουργήσει μια νοηματική γλώσσα γι' αυτήν - στην ηλικία των επτά ήξερε εξήντα νοήματα για να επικοινωνεί με την οικογένειά της. Σύμφωνα με τον σοβιετικό κωφάλαλο και τυφλό ψυχολόγο Meshcheryakov, η φιλία της Martha και η διδασκαλία της ήταν ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της Κέλερ.

Το 1886, η μητέρα της, εμπνευσμένη από μια αφήγηση του Τσαρλς Ντίκενς, την οποία είχε διαβάσει και η οποία αφορούσε την επιτυχημένη διδασκαλία ενός κωφού και τυφλού παιδιού, της Λάουρα Μπρίτζμαν, έστειλε την νεαρή τότε Ελεν, συνοδευόμενη από τον πατέρα της, να συμβουλευτούν τον δρ. Τζούλιαν Κίζολμ, ειδικό ωτορινολαρυγγολόγο στη Βαλτιμόρη, ο οποίος τους έφερε σε επικοινωνία με τον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, που εκείνο τον καιρό εργαζόταν με κωφάλαλα παιδιά.

Ο Μπελ τους συμβούλευσε να επικοινωνήσουν με το Ινστιτούτο Πέρκινς για τους κωφάλαλους, το σχολείο που είχε παρακολουθήσει η Μπρίτζμαν, το οποίο βρισκόταν στη Νότια Βοστώνη. Και πράγματι, ο διευθυντής του σχολείου ζήτησε από τη μόλις 20 ετών πρώην σπουδάστρια Αν Σάλιβαν να αναλάβει την εκπαίδευση της Ελεν.

Ηταν η αφετηρία μιας 49χρονης φιλίας: Η Σάλιβαν έφτασε στο σπίτι της Ελεν τον Μάρτιο του 1887 και ξεκίνησε αμέσως την εκπαίδευσή της, μαθαίνοντάς τη να σχηματίζει λέξεις στο χέρι της, ξεκινώντας με την λέξη doll για την κούκλα που της είχε φέρει ως δώρο.

Η μεγάλη υπέρβαση συνέβη τον Απρίλιο όταν η Κέλερ κατάλαβε πως οι κινήσεις που έκανε η δασκάλα της στο ένα χέρι, ενώ στο άλλο έτρεχε κρύο νερό, συμβόλιζαν τη λέξη «νερό». Η Ελεν, ενθουσιασμένη, ζήτησε από την εκπαιδεύτριά της να της μάθει και άλλα ονόματα.

Η Σάλιβαν έμαθε στην Κέλερ να μιλά χρησιμοποιώντας τη μέθοδο Tadoma μέσω της επαφής των χεριών  της με τα χείλη και το λαιμό των άλλων καθώς μιλάνε, συνδυάζοντας το συλλαβισμό με τα δάχτυλα στην παλάμη του χεριού. Αργότερα η Κέλερ έμαθε τη μέθοδο Μπρέιγ και μέσω αυτής Αγγλικά, Γαλλικά, Ελληνικά και Λατινικά.

Το 1894 μετακόμισε μαζί με τη Σάλιβαν στη Νέα Υόρκη, προκειμένου να φοιτήσει στις σχολές για κωφάλαλους Wright-Humason και Horace Mann.

Το 1896 επέστρεψαν στη Μασσαχουσέτη, όπου η Κέλερ εισήχθη στο Cambridge School for Young Ladies και εν συνεχεία στο κολέγιο Radcliffe. Τότε ήταν που ο μεγάλος θαυμαστής της Μαρκ Τουέιν τη γνώρισε στον μεγαλοπαράγοντα της Standard Oil Χένρι Χάτλτον Ρότζερς, ο οποίος μαζί με τη γυναίκα του πλήρωσαν για τις σπουδές της. Το 1904, στην ηλικία των 24 ετών, η Κέλερ αποφοίτησε από το Radcliffe, και έγινε το πρώτο κωφάλαλο και τυφλό άτομο που απέκτησε πτυχίο Καλών Τεχνών.

Η Κέλερ επιδόθηκε στην επισταμένη μελέτη ξένων συγγραφέων και φιλοσόφων, ενώ υπήρξε ιδιαίτερα παραγωγική συγγραφέας. Εκανε επίσης ταξίδια στην Ευρώπη, όπου γνωρίστηκε με τον Μπέρναρντ Σω.

Πέθανε το 1968, αφήνοντας πίσω της σημαντικά έργα όπως: «Το ημερολόγιο της Ελεν Κέλερ», «Η ιστορία της ζωής μου», «Απαισιοδοξία» και άλλα.

Το είδαμε εδώ  

Ανακαλύπτω

Και η σανσκριτική γλώσσα απόγονος της ελληνικής;

Σε προηγούμενες μελέτες μας έχουμε αποδείξει, έπειτα από ενδελεχή έρευνα, ότι η ελληνική γλώσσα γονιμοποίησε τον παγκόσμιο λόγο και συνέβαλε στην ανάπτυξη  όλων των υπολοίπων γλωσσών. Έχουμε ακόμα καταρρίψει τον μύθο περί ινδοευρωπαϊκής καταγωγής της γλώσσας μας με στοιχεία αληθή και αδιαμφισβήτητα.

Ανάμεσα όμως στις γλώσσες, που πολλοί επιστήμονες ισχυρίζονται είτε ότι ανήκουν στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια, όπου «εντάσσεται» και η ελληνική, είτε ότι προηγούνται της ελληνικής ανήκει και η περίφημη σανσκριτική.

Πρόκειται για την κλασσική γλώσσα της Ινδίας και στην ΝΑ Ασία θεωρείται εξίσου σημαντική με την ελληνική και την λατινική. Χωρίζεται σε δύο φάσεις· την Βεδική (πριν το 500 π.Χ.) και την Μεταβεδική. Είναι γλώσσα γραπτή και ποτέ δεν απαντά σε προφορικό λόγο.

Συγκρίνοντας λοιπόν την σανσκριτική με την ελληνική κατέληξαν ότι η πρώτη «έδωσε τα φώτα» στην δεύτερη. Πώς όμως οι Έλληνες εκείνης της περιόδου είναι δυνατόν να ήρθαν σε επαφή με αυτές τις μυστικιστικές ρίζες, τη στιγμή μάλιστα που τα πρώτα επιγραφικά ευρήματα των Ινδών, που αφορούν τα διατάγματα του Ασόκα, χρονολογούνται τον 3ο αι. π.Χ.

Ας σημειωθεί πως την συγκεκριμένη περίοδο οι Έλληνες είχαν ήδη αναπτύξει το αλφάβητό τους. Σύμφωνα με τον Ζωρζ Μουνέν στα «Κλειδιά της Γλωσσολογίας» το βασικότερο ατόπημα αυτών που συνέκριναν τις δύο γλώσσες ήταν το γεγονός ότι αγνόησαν παντελώς τον παράγοντα της ιστορικής εποχής. Η σύγκριση δύο γλωσσών προαπαιτεί την μελέτη τους σε ταυτόσημο χρονικό διάστημα και όχι σε επίπεδο διαχρονικό.

«Συνέκριναν  τα σανσκριτικά της πρώτης χιλιετίας, τα ελληνικά του 8ου αι π.Χ., τα λατινικά του 5ου αι., τα γοτθικά του 4ου αι., κλπ.»

Επομένως το συμπέρασμα περί ομοιότητας ή αντιγραφής της ελληνικής από την σανσκριτική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αντιεπιστημονικό, αφού δεν στηρίζεται σε ορθά κριτήρια και λογικά τεκμήρια.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Γερμανός Γλωσσολόγος Franz Bopp «η σανσκριτική στηρίζεται στην ελληνική και όχι η ελληνική στην σανσκριτική».

Άποψη που πιστοποιείται από πλήθος ξένων ερευνητών, μεταξύ των οποίων και η ομάδα Jakintza Baitha, η οποία εξέδωσε στο Bilbao την ελληνιστική επιθεώρηση Halcon-Ιέραξ σε άρθρο του Προέδρου της Krutwig Sagredo τον Γενάρη του 1933:

«Η μυστική ινδική λογοτεχνία στην πραγματικότητα ανεπτύχθη ως καθαρή λογοτεχνία μόνον κατά τον 3ο ή 5ο αι. μ.Χ. Οι αναφορές σε αρχαιότατες ημερομηνίες ως προς τις Βέδες είναι μόνο θεωρία, αφού οι Βέδες δεν διαδόθηκαν παρά μόνο κατά τρόπο περιορισμένο και προφορικό, επιπλέον δε στην Ινδία δεν γνωρίζουν την ιστορία… Μία και μοναδικά έκδοση των Βεδών έχει γίνει στην Ινδία τον 19ο αι. από τον Γερμανό Ινδολόγο Μάξ Μύλλερ… Συγκρίνοντας καλά την σανσκριτική με την αρχαία ελληνική, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι η ελληνική όχι μόνο είναι πιο αρχαία, αλλά και ότι επιπλέον, όλοι οι συντακτικοί και γραμματικοί τύποι της είναι ανώτεροι και μεγαλύτερης αξίας…»

O Ισπανός συγγραφέας, Federico Krutwig Sagredo, ο οποίος μάλιστα υπήρξε ειδικός γνώστης των ανατολικών γλωσσών, έχοντας μελετήσει εις βάθος τα αραβικά, τα περσικά , τα τουρκικά, τα ιντού, τα μπεγκάλι και άλλες 12 ανατολικές γλώσσες, υποστηρίζει ότι η σανσκριτική επηρεάστηκε από την ελληνική εξετάζοντας χρονολογίες, αλλά και την γραμματική και το συντακτικό και το λεξιλόγιο των δύο αυτών γλωσσών.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα που αποδεικνύουν την παραπάνω άποψη:

Θεός Diauh< Δίας
Βούδας< (F)οἲδα
(Χ)ιμαλάια< χιών (χειμών)+λᾶας (πέτρα)
Νibbana (Νιρβάνα)< νήφω (πρβλ. νηφάλιος)
Μαί (μεγάλος)< μέγας
Erethe< αρετή
Jugam(γιόγκα)< ζυγός<δυγός<δυο+ἂγω (μηχανισμός με δύο υποζύγια που οδηγούν κάτι, πχ κάποιο άρμα και στην ινδική φιλοσοφία συμβολίζει την ένωση ψυχής-σώματος δια της ζεύξης)
Αριθμοί όπως dva<δύο, trayas< τρία, sapta<επτά (σεπτός αριθμός), asta< οκτώ, κλπ

 Οι Ινδοί σε αντίθεση με τους Έλληνες υπερηφανεύονται για αυτήν την πραγματικότητα και μάλιστα προβάλλουν το γεγονός ότι ο Ηρακλής, κατευθυνόμενος προς τον Καύκασο πέρασε από την χώρα τους και άφησε απογόνους (εφημερίδα ΠΟΥΡΝΙΜΑ ΣΑΜΕΛΑΝ της Καλκούτας, φυλ. 21, Σεπτέμβριος 1994, άρθρο «Οι Έλληνες κι εμείς»).

Ο Πλούταρχος ακόμη στο έργο του «Περί Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής» καταγράφει τα λόγια του Μ. Αλεξάνδρου «Νῦν δὲ Ἡρακλέα μιμοῦμαι και Περσέα ζηλῶ, και τὰ Διονύσου μετιὼν ἲχνη βούλομαι πάλιν ἐν Ἰνδία νικῶντας Ἓλληνας ἐγχορεῦσαι καὶ τοὺς ὑπὲρ Καύκασον ὀρείους και ἀγρίους ταῶν βακχικῶν κώμων ἀναμνῆσαι». Δηλώνει δηλαδή ο Αλέξανδρος ότι επιθυμεί να ακολουθήσει τα βήματα του Ηρακλή και του Διονύσου και να πάει ξανά στην Ινδία, ώστε να νικήσουν οι Έλληνες και να θυμίσουν στους εκεί λαούς τους βακχικούς κωμους.  

Σαφώς και ο ελληνικός πολιτισμός ήρθε σε επαφή με τον ινδικό δίνοντάς του πολλά στοιχεία. Σύμφωνα με τον Γάλλο πολιτικό και μεταφραστή μάλιστα των ομηρικών επών Βικτώρ Μπεράρ «το μνημονικό μας πρέπει να ξεκαθαρίσει από όλη αυτήν την λύμη της ινδοευρωπαϊκής θεωρίας, η οποία επέβαλλε στην Μεσογειακή Μυθολογία και Προϊστορία μια γένεση αναγόμενη σε μεταναστεύσεις Αρίων, των οποίων η κοιτίδα υπήρξε τάχα στα οροπέδια της Κ. Ασίας, αγνοώντας την Μυθολογία και Προϊστορία των αυτόχθονων Ελλήνων».

Οι προσπάθειες για διαστρέβλωση και αλλοίωση της ιστορίας μας είναι πολλές, επίμονες και τα αποτελέσματα αυτών επιφέρονται με μεγάλη δεξιοτεχνία. Γι αυτό καλό είναι όλοι μας να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και ποτέ να μην ενστερνιζόμαστε την όποια άποψη άκριτα και χωρίς να το ερευνήσουμε πρώτα.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα προσεγγίσουμε την αλήθεια…

Ελένη Γεωργακάκη, Φοιτήτρια Φιλοσοφικής

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Εκπληκτικό!!! Τραγούδι στα ισπανικά όπου όλες οι λέξεις είναι ελληνικές

Ο Αργεντίνος συνθέτης Ντανιέλ Αρμάντο, δήλωσε σε συνέντευξη του στην ραδιοφωνική εκπομπή Ελληνοφρένεια», ότι το εμπνεύστηκε όταν είχε πάει στην Κούβα και εισερχόμενος σε ένα βιβλιοπωλείο είδε ένα βιβλίο με τίτλο ´Οι 17,000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα'.

Έζησα δύο χρόνια στην Ισπανία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι ελληνικές λέξεις είναι πολύ περισσότερες. Θα μού πείτε, πού το ξέρεις, τις μέτρησες;

Δεν χρειάζεται. ΟΛΕΣ οι λέξεις πού υποδηλώνουν κάποια έννοια επιστημονική, κοινωνιολογική, ανθρωπιστική και όχι μόνο είναι ελληνικές. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες.

Το απίστευτο με την ισπανική είναι ότι επειδή η προφορά τους είναι σχεδόν ίδια με την δικιά μας, οι ελληνικές λέξεις χρησιμοποιούνται σχεδόν ατόφιες και έχεις την εντύπωση ότι ακούς ελληνικά!

Π.χ η ώρα στα αγγλικά είναι hour ενώ στα ισπανικά είναι ora! Ακριβώς ίδια.

Η ιστορία στα αγγλικά είναι history ενώ στα ισπανικά historia. Ακριβώς ίδια.

Οι Ισπανοί και οι Άγγλοι έχουν μάλιστα διατηρήσει την δασεία πού εμείς κάποτε είχαμε συμβολίζοντας την με το γράμμα h.

Όταν οι ισπανοί θέλουν να πούν 'Χρονομέτρα με' λένε 'Cronometra me´. Ακριβώς το ίδιο με εμάς! Τα παραδείγματα ατελείωτα

Μόνο το ρεφρέν είναι στα ισπανικά, το οποίο μεταφράζεται ως εξής: 'Αυτό είναι το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Ταγκό δακρύβρεχτο πού τρέχει στις φλέβες μου. Αυτό είναι το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Ταγκό γαμημένο πού τρέχει στις φλέβες μου'. Ο Αργεντίνος συνθέτης Ντανιέλ Αρμάντο, δήλωσε σε συνέντευξη του στην ραδιοφωνική εκπομπή 'Ελληνοφρένεια', ότι το εμπνεύστηκε όταν είχε πάει στην Κούβα και εισερχόμενος σε ένα βιβλιοπωλείο είδε ένα βιβλίο με τίτλο ´Οι 17,000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα'.

Αν τώρα προσθέσουμε και λέξεις πού εκ πρώτης όψεως φαίνονται ισπανικές αλλά ψάχνοντας λίγο παραπάνω την προέλευση τους διαπιστώνουμε ότι είναι ελληνικές, τότε ο κατάλογος των ελληνικώς λέξεων γίνεται πραγματικά αμέτρητος.

Π.χ το ρούχο στα ισπανικά είναι ropa. Στα ελληνικά έχουμε την λέξη Λωποδύτης. Προέρχεται από την λέξη λώπη και δύτης. Λώπη στα αρχαία είναι το ένδυμα, το ρούχο. Άρα λωποδύτης αυτός πού δύει, πού βουτά το χέρι του στο ρούχο μας για να μας κλέψει. Με απλή αλλαγή του λ σε ρ, προκύπτει η λέξη ropa πού χρησιμοποιούν οι φίλοι μας οι Ισπανοί! Η αλλαγή του λ σε ρ (είναι και τα δύο γλωσσικά σύμφωνα) και αντίστροφα είναι κάτι πολύ σύνηθες πού συμβαίνει καθημερινά, λέμε π.χ αδελφός αλλά και αδερφός, κοκ. Εμείς βέβαια συνεχίζουμε να ασελγούμε στην γλώσσα μας.

Πρόσφατα ενημερωθήκαμε ότι τα παιδιά μας στα σχολεία θα διδάσκονται ότι τα φωνήεντα είναι 5 (α,ε,ο,ι, και ου!!!) ενώ τα σύμφωνα είναι 15 μεταξύ των οποίων το γκ και το μπ. Ο ορισμός της προδοσίας από ανθρώπους στους οποίους εμπιστευόμαστε το μέλλον των παιδιών μας. Από την κατάργηση του πολυτονικού μέχρι σήμερα ο βιασμός της γλώσσας μας είναι συνεχής και περνάει απαρατήρητος. Καμία εκπομπή, καμία δημοσιότητα.

Από την άλλη ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις διαφημίσεις μόνο με αγγλική ορολογία, ενώ τα σίριαλ είναι τούρκικα! Η συνταγή γνωστή και δοκιμασμένη.

Πρώτα απαξιώνεις κάτι και μετά το καταργείς. Με τον ίδιο τρόπο πού απαξιώνουν τον ΟΤΕ, την ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ και σε κάνουν να λές 'Ε άει στο διάολο, πουλήστε τα να ησυχάσουμε', ομοίως απαξιώνουν την γλώσσα και κάνουν όλους εμάς να στέλνουμε τα παιδιά μας από την 1η δημοτικού!!! να μάθουν αγγλικά και γερμανικά!!!

Το γεγονός ότι την γλώσσα μας τους την διδάσκουν κακοποιημένη δεν μας απασχολεί καθόλου!!! Αλλά δεν πειράζει, το PSI να είναι καλά, το ευρώ και η ευρωζώνη. Αυτά έχουν μόνο αξία.

Η γλώσσα είναι άνευ σημασίας. Δεν μπορείς να την πουλήσεις οπότε δεν μπορεί να ανεβάσει το ΑΕΠ. Τι σημασία έχει πού από εργαλείο σκέψεως την έχουν καταντήσει μόνο μέσο επικοινωνίας και αυτό μάλιστα κολοβό. Αρκεί να μπορούμε να συννενοηθούμε ώστε να υπολογίζουμε το ΦΠΑ. Αυτό αρκεί.

Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού

Στίχοι μουσική Daniel Armando.

Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli cultura narcisista en una monarquia dogmatica simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera melodia simbolo, melodrama y tragedia. Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria politico dislexico en parodia onirica tirania fantasma, dilema megalomano de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis. Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2) Patriota heroicο, tragicο, sistematico hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο teatro ironicο, sindicato plasticο y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia. Energia hyperbole, antidotο democraticο Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima musica epidermica en un pentagrama masoquista y la simetria toxica de un epilogo necrologico. Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2) Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis es el melodico y fantastico antropo. Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω