Είπε ο Σοφοκλής για το Χρήμα

Τίποτε δεν υπάρχει στον κόσμο, πιο ολέθριο, πιο καταστροφικό από το χρήμα. Γι αυτό γίνονται οι πιο άγριοι, οι πιο αιματοβαμμένοι πόλεμοι που ρημάζουν τον τόπο, και αυτό ξεσπιτώνει τους ανθρώπους από τα σπίτια τους για να τους βυθίσει στην καταστροφή.

Το χρήμα είναι εκείνο που λερώνει με τη βρωμερή ακαθαρσία του αίσχους τις πιο αγνές παρθενικές ψυχές για να τις εξαφανίσει ολότελα αργότερα.

Το χρήμα ανάγκασε τον κόσμο να γίνει πανούργος και ασεβής, κι όσοι πουλήθηκαν με χρήμα για να κατορθώσουν τους πιο πρόστυχους και αισχρούς σκοπούς, αυτοί δεν μπορεί, παρά μια μέρα, να πληρώσουν τα σπασμένα.

ΣΟΦΟΚΛΗΣ - ΑΝΤΙΓΟΝΗ


Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι προηγμένες αστρονομικές γνώσεις που είχε ο Πλούταρχος

Στο παρακάτω απόσπασμα μπορούμε να διαπιστώσουμε τις προηγμένες αστρονομικές γνώσεις που διαθέτει ο Πλούταρχος ως προς τις κινήσεις που εκτελεί η Σελήνη.

Στο βιβλίο του «Περί του εμφαινομένου προσώπου στον κύκλο της Σελήνης» ο Πλούταρχος μας μεταφέρει σε ένα επιστημονικό συμπόσιο, που κατά πάσα πιθανότητα λαμβάνει χώρα στο Μαντείο των Δελφών, την εποχή που αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους τόπους λατρείας και δύναμης της αρχαίας Ελλάδας.

Το περιστατικό στο οποίο αναφερόμαστε, συμβαίνει λίγο πριν από την οριστική λήξη του συμποσίου, στο οποίο ο Πλούταρχος, ως Αρχιερέας του Απόλλωνα στους Δελφούς για 29 ολόκληρα χρόνια, αναλαμβάνει να αποκαταστήσει τις όποιες παρερμηνείες και παρεξηγήσεις έχουν δημιουργηθεί σε σχέση με την σελήνη.

Ένα από τα κύρια θέματα που απασχόλησαν τους σύνεδρους, οι οποίοι είχαν φτάσει εκεί από ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο, ήταν και το αν θα μπορούσε να υπάρχει ζωή στην Σελήνη.

Πέρα όμως από την θέση του Πλουτάρχου, για το συγκεκριμένο θέμα, στο συγκεκριμένο απόσπασμα μπορούμε να διαπιστώσουμε τις προηγμένες αστρονομικές γνώσεις που διαθέτει ως προς τις κινήσεις που εκτελεί η Σελήνη.

Ας παρακολουθήσουμε το εξαιρετικά ενδιαφέρον αρχαίο κείμενο:

...πρότερον δ' ἂν ἡδέως ἀκούσαιμι περὶ τῶν οἰκεῖν λεγομένων ἐπὶ τῆς σελήνης,

...Αλλά προηγουμένως (πριν δοθούν άλλες εξηγήσεις στα πολλά θέματα που αναπτύχθηκαν) θα με ευχαριστούσε ιδιαιτέρως να ακούσω αυτά που λέγονται σχετικά με τον τρόπο που θα μπορούσε κανείς να εγκατασταθεί στην Σελήνη.

οὐκ εἰ κατοικοῦσί τινες ἀλλ' εἰ δυνατὸν ἐκεῖ κατοικεῖν.

Όχι δηλαδή για το αν κάποιοι κατοικούν ήδη στην Σελήνη, αλλά εάν είναι δυνατόν να κατοικήσουν εκεί οι άνθρωποι.

εἰ γὰρ οὐ δυνατόν, ἄλογον καὶ τὸ γῆν εἶναι τὴν Σελήνην.

Διότι αν ήταν αδύνατο να εγκατασταθεί εκεί ο άνθρωπος, τότε θα πρέπει να θεωρείται παράλογο το γεγονός ότι το έδαφος της Σελήνης έχει γεώδη σύσταση ανάλογη με την σύσταση του εδάφους της γης.

δόξει γὰρ πρὸς οὐθὲν ἀλλὰ μάτην γεγονέναι

Πρέπει να αντιληφθούμε λοιπόν, ότι αν η σελήνη δεν είχε γεώδη σύσταση, θα ήταν μάταιο να μεταβεί κανείς στην σελήνη.

μήτε καρποὺς ἐκφέρουσα μήτ' ἀνθρώποις τισὶν ἕδραν παρέχουσα

Καθότι δεν θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν εκεί καρποφόρα φυτά και έτσι δεν θα μπορούσε να προσφέρει κατοικία σε οποιονδήποτε άνθρωπο.

καὶ γένεσιν καὶ δίαιταν·

Και δε θα υπήρχε η δυνατότητα της γενετήσιας συνεύρεσης, εφόσον δεν θα υπήρχε ούτε η δυνατότητα διατροφής.

ὧν ἕνεκα καὶ ταύτην γεγονέναι φαμὲν κατὰ [937E] Πλάτωνα

Για αυτά τα θέματα, ας μιλήσουμε και εμείς όπως μίλησε και ο Πλάτωνας:

'τροφὸν ἡμετέραν ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ἀτρεκῆ φύλακα καὶ δημιουργόν'.

«Η Σελήνη ευνοεί την διατροφή μας και την ημέρα και την νύχτα καθότι είναι άψογος φύλακας και δημιουργεί την ζωή στην γη.»

ὁρᾷς δ' ὅτι πολλὰ λέγεται καὶ σὺν γέλωτι καὶ μετὰ σπουδῆς περὶ τούτων.

Και γνωρίζουμε βεβαίως ότι πολλά έχουν λεχθεί σχετικά με την σελήνη που προκαλούν το γέλιο και αφορούν επιπόλαιες και βιαστικές συζητήσεις σχετικά με αυτά τα θέματα.

τοῖς μὲν γὰρ ὑπὸ τὴν σελήνην οἰκοῦσιν ὥσπερ Ταντάλοις

Όπως κάποιοι ισχυρίζονται, ότι κάτω από την επιφάνεια της σελήνης κατοικούν άνθρωποι όπως συμβαίνει με τον Τάνταλο.

ἐκ κεφαλῆς ἐκκρέμασθαί φασι,

Έτσι δηλαδή, που αυτοί οι άνθρωποι θα έπρεπε να ζουν, κρεμασμένοι από τα κεφάλια τους.

τοὺς δ' οἰκοῦντας αὖ πάλιν ἐπ' αὐτῆς [937F] ὥσπερ Ἰξίονας ἐνδεδεμένους ῥύμῃ τόση... .

Ενώ άλλοι πάλι ισχυρίζονται, ότι αυτοί που κατοικούν επάνω στο έδαφος της σελήνη είναι προσδεδεμένοι επάνω σε αυτήν, όπως ο Ιξίωνας επάνω στον τροχό που περιστρέφεται με μεγάλη ταχύτητα.

καίτοι μίαν οὐ κινεῖται κίνησιν,

Καθότι η σελήνη δεν έχει μία και μόνο κίνηση,

ἀλλ', ὥς που καὶ λέγεται,

αλλά όπως έχει ήδη ειπωθεί από μερικούς,

Τριοδῖτίς ἐστιν,

η Σελήνη διαθέτει τρεις κινήσεις (ακολουθεί τρεις οδούς).

ἅμα μῆκος ἐπὶ τοῦ ζῳδιακοῦ

Δηλαδή αφενός μεν κινείται κατά μήκος του ζωδιακού κύκλου (δηλ. ακολουθεί την γη στην κίνησή της περί τον ήλιο)

καὶ πλάτος φερομένη

Επίσης κινείται κατά πλάτος του ζωδιακού,

καὶ βάθος·

και επίσης υπάρχει και τρίτη κίνηση η οποία αφορά το βάθος.

ὧν τὴν μὲν περιδρομὴν

Η πρώτη από αυτές τις τρεις κινήσεις λέγεται περιφορά περί τον ήλιο (περιδρομή)

τὴν δ' ἕλικα

ενώ η κίνηση σε βάθος ομοιάζει με έλικα και λέγεται ελικοειδής

τὴν δ' οὐκ οἶδα πῶς ἀνωμαλίαν ὀνομάζουσιν οἱ μαθηματικοί,

Ενώ δεν γνωρίζω για ποιον λόγο, οι μαθηματικοί επιστήμονες αποκαλούν αυτήν την ιδιαίτερη κίνηση, ανωμαλία.

καίπερ οὐδεμίαν ὁμαλὴν οὐδὲ τεταγμένην ταῖς ἀποκαταστάσεσιν ὁρῶντες ἔχουσαν.

Μολονότι όλοι αυτοί οι αστρονόμοι που έχουν υπολογίσει αυτές τις κινήσεις της Σελήνης, δεν καταλαβαίνουν ότι καμμία κίνηση δεν είναι απολύτως ομαλή και απολύτως συντεταγμένη (σε απόλυτη κυκλική περιφορά) καθότι δεν είναι εύκολο να τις αντιληφθούμε δια της οράσεως.

οὔκουν εἰ λέων τις ἔπεσεν ὑπὸ ῥύμης εἰς Πελοπόννησον,

Έτσι λοιπόν σαν παράδειγμα, αν κάποιος διάττοντας αστέρας από την περιοχή των Λεοντιδών, έπεφτε με μεγάλη ορμή σε κάποιο σημείο της Πελοποννήσου,

ἄξιόν ἐστι θαυμάζειν,

θα προκαλούσε χωρίς αμφιβολία τον θαυμασμό όλων.

ἀλλ' ὅπως οὐ μυρί' ὁρῶμεν ἀεὶ 'πεσήματ' ἀνδρῶν καὶ ἀπολακτισμοὺς βίων'

Αλλά δεν μπορούμε ποτέ να καθορίσουμε την πορεία που ακολουθούν οι ψυχές όλων των ανθρώπων, από την στιγμή της γέννησής τους μέχρι τον αποχωρισμό από το σώμα τους. (απογαλακτισμός)

ἐκεῖθεν οἷον ἐκκυβιστώντων καὶ περιτρεπομένων.

Ενώ βεβαίως γνωρίζουμε ότι οι ψυχές αυτές έχουν έρθει από εκείθεν (σελήνη) και έχουν ενσαρκωθεί στη γη και επομένως ακολουθούν τις ίδιες κοσμικές διαδρομές που ακολουθούν και η Σελήνη και η γη.

[938A] Καὶ γὰρ γελοῖον περὶ μονῆς τῶν ἐκεῖ διαπορεῖν,

Έτσι λοιπόν είναι τελείως γελοίο ακόμα και να εκδηλώσουμε την απορία μας για το αν υπάρχουν άνθρωποι που να διαμένουν μονίμως στην Σελήνη,

εἰ μὴ γένεσιν μηδὲ σύστασιν ἔχειν δύνανται.

καθότι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα είχαν την δυνατότητα, ούτε να γεννηθούν εκεί αλλά ούτε και να αποκτήσουν υλικά σώματα.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Κώστας Ταματέας SLAROS PROJECT

Τράβηξε φωτογραφίες της Β. Ελλάδας από... τη στρατόσφαιρα!

Οι φωτογραφίες που εξασφαλίζει η NASA και απεικονίζουν τον πλανήτη μας από ψηλά, είναι αναμφίβολα εντυπωσιακές. Ωστόσο, η διαστημική υπηρεσία δεν έχει πλέον το «μονοπώλιο» σε τέτοιου είδους εικόνες.

Ένας Θεσσαλονικιός, ο Κώστας Ταματέας, αποφάσισε να δοκιμάσει να τραβήξει τις δικές του φωτογραφίες από ψηλά. Και τα κατάφερε!

Δίχως να είναι ηλεκτρονικός, (απόφοιτος του τμήματος Πληροφορικής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης) χρειάστηκε τρία ολόκληρα χρόνια έρευνας και ανάπτυξης προκειμένου να κατασκευάσει και να τελειοποιήσει το σύστημα που θα του εξασφάλιζε τις λήψεις από τη ύψος 38 χιλιομέτρων. Το όνομα αυτού «SlaRos Project» (από το teSLA+ikaROS).

Τα «near space projects», σχέδιο που υλοποίησε και ο Κώστας Ταματέας, βασίζονται στα «Μπαλόνια Μεγάλου Υψόμετρου» ή high-altitude balloons (ΗΑΒ). Πρόκειται για μη επανδρωμένο μετεωρολογικό μπαλόνι δεμένο με ένα αλεξίπτωτο καθώς και με ένα φορτίο που περιέχει ηλεκτρονικό εξοπλισμό όπως ραδιοπομπούς, κάμερες, συστήματα δορυφορικής πλοήγησης και εντοπισμού καθώς και διάφορους αισθητήρες.

Το μπαλόνι γεμίζει με ήλιο ή υδρογόνο και απελευθερώνεται. Ανυψώνεται και όταν φτάσει σε σημείο όπου δεν υπάρχει ατμοσφαιρική πίεση, διογκώνεται και σκάει. Όταν αυτό συμβεί, τον «έλεγχο» αναλαμβάνει το αλεξίπτωτο προκειμένου να προσγειώσει το φορτίο με ομαλό τρόπο. Τα συστήματα πλοήγησης αξιοποιούνται προκειμένου να βρεθεί το φορτίο και να ανακτηθούν οι λήψεις που έγιναν.

Στο σύστημα που κατασκεύασε ο Κώστας Ταματέας, σχεδόν όλα συστήματα και το software είναι αυτοσχέδια. Το γεγονός ότι δεν ήταν ηλεκτρονικός, κάνει την προσπάθεια ακόμη πιο εντυπωσιακή!

Το μπαλόνι, απελευθερώθηκε στις 19 Ιουλίου 2012, έφτασε σε ύψος 38.884 μέτρων και κατέγραψε εικόνες απίστευτης ομορφιάς από τη Βόρεια Ελλάδα. Η «αποστολή» του ολοκληρώθηκε και προσγειώθηκε σε ένα χωράφι στη Θεσσαλονίκη. Ένα απρόσμενο σφάλμα στο σύστημα τηλεμετρίας, δυσκόλεψε την ανεύρεση του καθώς οι συντεταγμένες που έδινε ήταν λάθος. Μετά από 6 ημέρες αναζήτησης σε λάθος περιοχή, το πρόβλημα εντοπίστηκε, επιλύθηκε και το φορτίο με τις πολύτιμες φωτογραφίες έφτασε στα χέρια του Κώστα Ταματέα.

Μάλιστα, οι ζημιές ήταν μηδενικές και έτσι θα επαναχρησιμοποιηθεί σε επόμενες αποστολές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η παρακάτω εικόνα με τον Όλυμπο επελέγη σαν «Earth Science Picture of the Day» (19/09/2013).

Δείτε το Video:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Είχαν στην Αρχαία Ελλάδα τεχνολογικά πολύπλοκα όργανα;

«Είναι κρίμα τα παιδιά να μαθαίνουν μόνο για τον Ντα Βίντσι και να μη γνωρίζουν από ποιους εμπνεύστηκε».

 Αυτό το παράπονο είχε ο μηχανολόγος μηχανικός Κώστας Κοτσανάς και αποφάσισε να αναλάβει δράση. Με θαυμασμό στην αρχαιοελληνική τεχνολογία, ερεύνησε, σχεδίασε και υλοποίησε 50 σημαντικές εφευρέσεις των αρχαίων Ελλήνων.

 Κινητό αυτόματο κουκλοθέατρο του Ηρωνος
Κινητό αυτόματο κουκλοθέατρο του Ηρωνος
Επειτα τις φόρτωσε σε μια νταλίκα και, με στόχο να αναδείξει μια ξεχασμένη πτυχή του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, ξεκίνησε να γυρίζει την Ελλάδα και το εξωτερικό και να ξεναγεί αφιλοκερδώς μικρούς και μεγάλους σε έναν κόσμο γοητευτικό και εντελώς άγνωστο στους πολλούς.

Πόσοι άλλωστε γνωρίζουν ότι στην αρχαιότητα είχαν «σινεμά» και έφτιαχναν ρομπότ-υπηρέτες, ήξεραν πώς να φτιάξουν αυτοκινούμενα οχήματα, χρησιμοποιούσαν γερανούς και ευφυείς μηχανές που λειτουργούσαν με κερματοδέκτη, ενώ ξυπνούσαν με αυτόματα ξυπνητήρια;

Αυτός είναι, σύμφωνα με τον κ. Κοτσανά, ο δεύτερος στόχος της έκθεσης: να αποδείξει πόσο κοντά ήταν η αρχαιοελληνική τεχνολογία με τη σύγχρονη. Και το απέδειξε. Η ανταπόκριση, μεγάλη. Περισσότεροι από 200.000 επισκέπτες μετράνε οι δύο κινητές εκθέσεις τον τελευταίο χρόνο. Συνιστούν τμήματα του Μουσείου Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας, το οποίο έχει την έδρα του στο Κατάκολο και συμπεριλαμβάνεται μαζί με το Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας στους δύο από τους 10 προτεινόμενους προορισμούς της «Le Monde».

Η δημιουργία του Μουσείου ξεκίνησε έπειτα από «ένα τυχαίο γεγονός, μια συζήτηση για τους "απτόμενους τροχούς" με τον αείμνηστο Ανδρέα Δημαρόγκωνα, καθηγητή μου στο Πανεπιστήμιο Πατρών», λέει ο κ. Κοτσανάς. Ο ίδιος, λάτρης της «αξιοθαύμαστης αλλά λησμονημένης τεχνολογίας», όπως την αποκαλεί, έκανε τότε βουτιά στο «αρχαιοελληνικό τεχνολογικό θαύμα». Μέσα από μια επίπονη διαδικασία, η οποία περιλάμβανε ενδελεχή έρευνα και συνδυασμό όλων των πηγών αναφοράς σε κάθε εφεύρεση, στην αρχαία ελληνική, λατινική και αραβική γραμματεία, το όνειρο της δημιουργίας ενός Μουσείου Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας έγινε πραγματικότητα. Χωρίς καμία οικονομική βοήθεια ή υποστήριξη, ο ιδρυτής του Μουσείου μελέτησε συγγράμματα, αγγειογραφικές πληροφορίες και αρχαιολογικά ευρήματα, σχεδίασε και εν συνεχεία κατασκεύασε με τα χέρια του περίπου 300 αρχαίες εφευρέσεις, δημιουργώντας την πληρέστερη και εγκυρότερη έκθεση του είδους, παγκοσμίως.

Ο μηχανολόγος μηχανικός Κώστας Κοτσανάς εξηγεί τα εκθέματα

Πολλά από τα εκθέματα είναι διαδραστικά, ενώ άλλα συνοδεύονται από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό σε διάφορες γλώσσες, όπως επεξηγηματικές πινακίδες, γιγαντοαφίσες, επιπλέον πληροφορίες, αναλυτικά σχέδια, βίντεο και κινούμενα σχέδια που δείχνουν πώς λειτουργούσαν οι μηχανισμοί. Μέχρι και ντοκιμαντέρ έχει γυρίσει ο εμπνευστής του εγχειρήματος, όπου εξηγεί τη λειτουργία και τη σημασία των μηχανισμών. Η έκθεση είναι ταξινομημένη σε ενότητες, ενώ πολλά από τα εκθέματα έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια και εκθέσεις. Κάποια από αυτά είναι το ρομπότ-υπηρέτρια του Φίλωνα, ο «κινηματογράφος» του Ηρωνα και το αυτόματο ρολόι του Κτησίβιου, αλλά και ο αναλογικός υπολογιστής των Αντικυθήρων.

Η φιλοδοξία όμως του κ. Κοτσανά δεν σταμάτησε εκεί. Αφού ζωντάνεψαν τα τεχνολογικά ευρήματα, σειρά πήραν τα μουσικά όργανα. Ο ίδιος ερεύνησε, μελέτησε και ανακατασκεύασε 42 αρχαιοελληνικά μουσικά όργανα και παιχνίδια. Στη συνέχεια δημιούργησε ένα δεύτερο Μουσείο, Αρχαίων Ελληνικών Μουσικών Οργάνων και Παιχνιδιών, στο οποίο μπορεί να ακούσει κανείς από τη λύρα του Ερμή (το πρώτο έγχορδο όργανο με ηχείο από καβούκι χελώνας και δέρμα βοδιού, βραχίονες από κέρατα κατσίκας και χορδές από έντερα προβάτου) μέχρι τη μεγαλοπρεπή κιθάρα του Απόλλωνα (ένα τεχνολογικά πολύπλοκο όργανο), την ομηρική φόρμιγγα, την αρχαϊκή κιθάρα, τον ελικώνα του Πτολεμαίου αλλά και τον αυλό, το δίαυλο, τη σύριγγα του Πάνα, τη σάλπιγγα, τα κύμβαλα κ.ά.


Οπως περιγράφει ο δημιουργός του Μουσείου, «σε μια αίθουσα κυριαρχεί η επιβλητική ύδραυλις του Κτησιβίου, το πρώτο παγκοσμίως πληκτροφόρο όργανο, από την οποία οι επισκέπτες μπορούν να ακούσουν το τραγούδι του Σείκιλου, το αρχαιότερο πλήρως σωζόμενο αρχαιοελληνικό μουσικό κείμενο».

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

O πρώτος άνθρωπος, που πέταξε, ήταν Έλληνας

Τώρα έρχονται στο φως μυστικά, φυλαγμένα για αιώνες.
Σύμφωνα με τον Τούρκο καθηγητή ΣΙΝΑΝ ΤΣΕΤΙΝ, ο πρώτος άνθρωπος, που πέταξε, ήταν ΄Ελληνας.
Οπως αναφέρει ο Τούρκος χρονογράφος και περιηγητής Evliya Celebi, στο φημισμένο δεκάτομο έργο, το Seyahatnâme – «Βιβλίο των ταξιδιών, τον 17ο αιώνα  και, συγκεκριμένα, στις 8 Νοεμβρίου 1673, κάποιος, ονόματι Αχμέτ Τσελεμπί, πέταξε, με φτερά, που κατασκεύασε ο ίδιος, από τον Πύργο του Γαλατά, απέναντι, στην Ασιατική ακτή της Κωνσταντινουπόλεως.

Ο, τότε, Σουλτάνος Μουράτ ο Δ.΄, για το κατόρθωμά του αυτό, του προσέφερε ένα κουτί με χρυσές λίρες και τον εξόρισε στο Αλγέρι (δεν αναφέρεται γιατί). Πρόσφατα, ο Sinan Cetin, καθηγητής Ιστορίας, στο Πανεπιστήμιο «BILGI» της Κωνσταντινουπόλεως, ανακοίνωσε, πως, βάσει των τελευταίων ερευνών, προκύπτει, ότι o άνθρωπος αυτός δεν ήταν Τούρκος, αλλά Ρωμηός και το πραγματικό του όνομα  ήταν Αρσένιος Τσελέπης, γιος του Σάββα και της Ελισάβετ Τσελέπη, από τα Ταταύλα.

Η Δύση απέκρυψε το κατόρθωμα αυτό, όπως και οι Τούρκοι απέκρυψαν, για ευνόητους λόγους, την ιθαγένεια του Αρσένιου Τσελέπη.
Οι Δυτικοί, μέχρι σήμερα, θεωρούν, ότι οι πρώτοι άνθρωποι, που πέταξαν, εκτός από τους μυθικούς Ίκαρο και Δαίδαλο, ήταν οι αδελφοί Joseph Michel και Jacques Etienne Montgolfier, το 1783.
Το τολμηρό αυτό επίτευγμα έγινε, από τον ΄Ελληνα Αρσένιο Τσελέπη, το 1673, δηλαδή, 146 χρόνια πριν από τους αδελφούς Montgolfier, και, μάλιστα, στις 8 Νοεμβρίου, την ημέρα της εορτής των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Άγνωστοι Έλληνες: Ελληνικός παλμός στην αχανή Κίνα

Σε πολλά άρθρα μας έχουμε επεσημάνει πως, ο Ελληνισμός δεν γνωρίζει σύνορα, δεν μπαίνει  σε καλούπια…
Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο διατρανώνουν την ελληνική καταγωγή τους, την υψώνουν ως λάβαρο και δεν χάνουν ευκαιρία να την προβάλλουν. Αποτελούν απάντηση στους Ελλαδίτες εκείνους που δεν διστάζουν να σπιλώσουν την ιστορία, την γλώσσα και τον πολιτισμό μας… Την ίδια στιγμή που πολλοί από εμάς αδιαφορούμε για τις ρίζες μας και την πραγματική ιστορία μας, εκείνοι την διαφυλάττουν ως φυλαχτό ανεκτίμητο.

Σε προηγούμενη μελέτη μας μιλήσαμε για την ελληνογενή φυλή των Αϊνώ που ζει μέχρι σήμερα στην Ιαπωνία. Στο παρόν άρθρο θα κινηθούμε νοτιοδυτικά και συγκεκριμένα στην επαρχία Γιουνάν της Κίνας, της χώρας με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο.
Η επαρχία Γιουνάν (<Ιωνία) αποτελεί την φυσική είσοδο στην χώρα αν ακολουθήσει κανείς πορεία νότια των Ιμαλάϊων.  Σύμφωνα με την παράδοση οι κάτοικοί της συνιστούν απογόνους του Διονύσου κατά την εκστρατεία του στην Ασία το 3.000 π.Χ. (Νόνος, «Διονυσιακά»).

Σήμερα ζουν εκεί περίπου 20.000.000 άνθρωποι (γύρω στις 25 μειονότητες), που φωνάζουν πως δεν είναι Κινέζοι! Πολλοί από αυτούς παρουσιάζουν μεσογειακά χαρακτηριστικά, συχνά βέβαια αναμεμειγμένα με ανατολίτικα, όπως είναι φυσικό, ενώ διαθέτουν παράλληλα πολλά κοινά στοιχεία κουλτούρας με τους αρχαίους Έλληνες. (κυκλικοί χοροί, παραδοσιακές ενδυμασίες και κτίσματα γεμάτα από μαιάνδρους και άλλα αρχαιοελληνικά σύμβολα, κλπ).
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι Κινέζοι αποκαλούν τις άλλες χώρες «η χώρα των Γερμανών, η χώρα των Γάλλων», κλπ. Την Ελλάδα όμως την αποκαλούν «Σελλά»(κινέζικα: 希臘), πιθανόν από το Ελλάς! Κινέζα φοιτήτρια της Γερμανίας είχε δηλώσει  σε μέλος της ιστοσελίδας μας ότι η εν λόγω  λέξη είναι πιο αρχαία από την γλώσσα τους, γι αυτό και δεν ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει, απλά την λένε. Είχε συμπληρώσει μάλιστα πως οι επαρχίες Γιουνάν και Ξιν Γιανγκ είναι οι μοναδικές, στις οποίες καλλιεργούν σε μεγάλες ποσότητες σταφύλια (χαρακτηριστικό φυτό του Ελλήνων μαζί με την ελιά).
Σε δημοσίευμα της Μελβούρνης το 1993 αναφέρει ο Βρετανός εξερευνητής σερ Όρελ Στέιν, ότι, διασχίζοντας την Κίνα το 1903 άκουσε από Κινέζους χωρικούς για την ύπαρξη μιας αρχαίας ελληνικής πόλης κάτω από μεγάλους αμμόλοφους.
Έπειτα από έρευνες το δημοσίευμα κατέληγε να επιβεβαιώνει αυτήν την πληροφορία και να καταλήγει στην ύπαρξη ελληνικού πολιτισμού στην Κίνα.
Στοιχείο που επιβεβαίωσε τις υποψίες τους ήταν η ανακάλυψη ελληνικού αμφορέα στην πόλη Νίγια κάπου 640 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Kashgar.
Κι όμως στην Κίνα βρέθηκε αρχαία ελληνική πόλη. Κι από όσο γνωρίζουμε, δεν υπάρχει καμία γραπτή πηγή που να κάνει λόγο για ταξίδι των Κινέζων στην χώρα μας. Επειδή κάποιοι δήθεν προοδευτικοί ενδέχεται να σπεύσουν να προτάξουν κάτι τέτοιο ως επιχείρημα.

Ας δούμε τώρα μερικές από τις φυλές που ζουν έως σήμερα στην επαρχία Γιουνάν και οι οποίες διατηρούν πολλά αρχαία ελληνικά στοιχεία στην καθημερινότητα αλλά και τον πολιτισμό τους.

-          Αϊνι: Ασχολούνται κυρίως με την επικοινωνία, για χάρη της της οποίας εφευρίσκουν διάφορες πατέντες και ντύνονται στα μαύρα, όπως
και οι αρχαίοι Έλληνες (κάτι που δεν συναντά κανείς στους υπόλοιπους Κινέζους).

-          Σανι: Ζουν στο δάσος των πέτρινων ειδωλίων (αγαλματίδια) και έχουν τα τρίχορδο μουσικό όργανο ντασανγκξιάν, ανάλογο με την κιθάρα. Οι γυναίκες μάλιστα φέρουν στο μέτωπό τους το γράμμα «Λ», σύμβολο της Σπάρτης.

-          Μουσο: Διατηρούν το σύστημα της μητριαρχικής κοινωνίας που παγιώθηκε στην Μινωϊκή Κρήτη.

-          Νταϊ: Το όνομά τους σημαίνει «εκείνοι που αγαπούν την ελευθερία» και αριθμούν περί το 1.000.000.

-          Γι: Υπολογίζονται γύρω στα 4.050.000 ανθρώπους. Διακριτικό γνώρισμά τους είναι η φωτιά που καίει νυχθημερόν στο κέντρο του σπιτιού τους, όπως η κεντρική Εστία στην αρχαία Ελλάδα. Τους αρέσει ακόμη πολύ το κρασί, την τέχνη του οποίου ισχυρίζονται πως τους την έμαθε ο ιδρυτής του έθνους τους.

-          Χανι: Αριθμούς περί το 1.300.000 άτομα, ντύνονται και αυτοί στα μαύρα με φορεσιές που παραπέμπουν στις ποντιακές. Διαθέτουν επίσης ετήσια γιορτή οινοποσίας προς τιμήν του ιδρυτή τους.

-          Ζουανγκ: πριν το 1965 το όνομά τους ήταν Που. Αριθμούν στο 1.000.000 και ένα από τα βασικά τους διαφοροποιητικά στοιχεία είναι η γιορτή της άνοιξης, όπως συμβαίνει και σε πολλά μέρη στην Ελλάδα, κατά την οποία για μία ολόκληρη μέρα οι άντρες κάνουν ό,τι κάνουν οι γυναίκες και τούμπαλιν.

Άλλες φυλές με λιγότερο πληθυσμό είναι οι Ντεανγκ, οι Γουα, οι Λιζου, οι Μιαο, οι Ντουλονγκ, οι Ναξι, και άλλοι. Κάποιοι από αυτούς τιμούν τους αρχαίους θεούς. Όλοι τους όμως διαθέτουν πολλά κοινά στοιχεία με την αρχαία Ελλάδα.

Όλα αυτά βέβαια συνιστούν «ψιλά γράμματα» για τους ξερόλες των ημερών που σπεύδουν να ακυρώσουν κάθετι ελληνικό χαρακτηρίζοντάς το γραφικό.
Αυτό άλλωστε πρεσβεύει η παγκόσμια κοινότητα που στοχεύει στην ύπαρξη μίας γλώσσας, μίας θρησκείας, μίας ιστορίας, η οποία δεν πρέπει να υπερβαίνει το 1.200 π.Χ.

Η ιστορία όμως των Ελλήνων είναι τεράστια είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι. Ήδη βγαίνουν στο φως πολλά στοιχεία που το πιστοποιούν. Θα επακολουθήσουν και άλλα.. Να είστε σίγουροι. Αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και το μυαλό απερίσπαστο και ελεύθερο να τα δούμε.

Το είδαμε εδώ  

Ανακαλύπτω

Η Καταγωγή και η Αποστολή των Ελλήνων - Για να μην ξεχνάμε ...

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα οι `Ελληνες είναι γόνοι των Ολυμπίων, καθώς προήλθαν από την ένωση ουράνιου και γήινου γενετικού υλικού, όταν η Αθηνά παρέλαβε σπέρμα από τη Γη και τον `Ηφαιστο για να προέλθουν από αυτό οι Αθηναίοι.

(Τίμαιος, παράγραφος 23): «Η Αθηνά παρέλαβε σπέρμα για σας (τους Αθηναίους) από τη Γη και τον `Ηφαιστο».

Ο Πλάτωνας αναφέρει επίσης ότι η Αθηνά εγκατέστησε τους Αθηναίους στην Αττική αφού εξέτασε πρώτα την ευκρασία των εποχών αυτού του τόπου, με την πρόβλεψη ότι ο αττικός χώρος θα αναδείξει ανθρώπους με μεγάλη ευφυία, καθώς το κλίμα επηρεάζει τόσο τη σωματική διάπλαση του ανθρώπου όσο και τον χαρακτήρα και τη ψυχολογία του

 (Τίμαιος, παράγραφος 24): «`Ολη, λοιπόν, αυτή τη διοργάνωση και τη σύνταξη η θεά αφού έκανε, σας εγκατέστησε πρώτα εσάς (τους Αθηναίους), εκλέγοντας η ίδια τον τόπο στον οποίο έχετε γεννηθεί και εξετάζοντας καλά την ευκρασία των εποχών του τόπου αυτού, με την πρόβλεψη ότι θα αναδείξει ανθρώπους με πολύ φρόνηση. Επειδή όμως η θεά ήταν φιλοπόλεμη και αγαπούσε τη σοφία, αφού εξέλεξε ως μελλοντικό τόπο κατοικίας για να φέρει εσάς τους καταλληλότερους για τους ανωτέρω σκοπούς της άνδρες, πρώτον εγκατέστησε τους προγόνους σας. Κατοικούσατε, λοιπόν, στον τόπο αυτόν από παλιά χρησιμοποιώντας τέτοιους νόμους και ακόμα περισσότερο με πάρα πολύ καλή ευνομία, αφού είχατε ξεπεράσει όλους τους ανθρώπους σε κάθε είδους αρετή, καθώς είναι φυσικό, εφ’ όσον είσαστε γεννήματα και θρέμματα θεών».

Συγκεκριμένα, η Αττική έχει πολύ χαμηλή υγρασία, υψηλή ηλιοφάνεια αλλά και όχι μέτριες θερμοκρασιακές διαφορές, που σημαίνει ότι το κλίμα της συμβάλλει στη νοητική ανάταση και δραστηριοποίηση των κατοίκων της.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πώς επηρεάζει το κλίμα τον άνθρωπο είναι το εξής: Οι βόρειοι λαοί είναι πιο σφιχτοί, ψυχροί και αναλυτικοί στην νοοτροπία τους, ενώ αυτοί που ζουν σε ζεστά κλίματα είναι λιγότερο δημιουργικοί και έχουν μεγαλύτερη τάση προς τις ηδονές. 

Ως προς το θέμα της επίδρασης του κλίματος στον άνθρωπο, ο Ιπποκράτης αναφέρει τα εξής:

(Περί Ανέμων, Υδάτων και Τόπων): «`Οσοι κατοικούν σε τόπο λεπτό, ξηρό και γυμνό, όπου οι εποχιακές μεταβολές παρουσιάζουν μεγάλες αντιθέσεις, γίνονται εύρωστοι και σφιχτοδεμένοι, μάλλον ξανθοί παρά μελαχρινοί, υπεροπτικοί και ιδιότροποι στον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία».

 Επίσης, αναφέρει ότι η δειλία και η οκνηρία των κατοίκων της Ασίας οφείλεται στο μαλακό και χωρίς έντονες μεταβολές κλίμα.

Η Αθηνά επέλεξε τον ελληνικό χώρο, όχι μόνο γιατί το κλίμα του συμβάλλει στη νοητική ανάταση και δραστηριοποίηση των κατοίκων του, αλλά και γιατί ο ελληνικός χώρος και τα προϊόντα που παράγει είναι καθοριστικός παράγοντας για τη γέννηση και την ύπαρξη πολιτισμού. 

Το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι όλες οι ελληνικές οροσειρές αποτελούνται από ασβεστόλιθο, ο οποίος βοηθάει στη διανοητική εξέλιξη του ανθρώπου όχι μόνο γιατί όταν ο άνθρωπος κατοικεί σε περιοχή που είναι γρανιτώδης ή ερημώδης οι νοητικές του ικανότητες μειώνονται στο 1/10, αλλά και γιατί ο ασβεστόλιθος συγκρατεί την ηλιακή ακτινοβολία Α και Β και τη μεταβιβάζει στα είδη του φυτικού και ζωικού βασιλείου. 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ελληνικός χώρος να είναι μοναδικός στο να παράγει συγκεκριμένα και ανώτερα ποιοτικά είδη του φυτικού και ζωικού βασιλείου. Για παράδειγμα, η μαστίχα της Χίου, η οποία διαθέτει μοναδικές ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες, δεν μπορεί να παραχθεί πουθενά αλλού στον κόσμο. Το πεύκο της Μυτιλήνης, που από το ξύλο του οι αρχαίοι `Ελληνες κατασκεύαζαν τις τριήρεις γιατί δεν σαπίζει στη θάλασσα, αναπτύσσεται μόνο στη Λέσβο.

 Η αιγαιακή σαρδέλα περιέχει 800 φορές περισσότερο ασβέστιο από οποιοδήποτε γάλα. Το γάλα του αιγοπρόβατου του ελληνικού χώρου είναι μοναδικό για την ανασύνθεση της χοληστερίνης, η οποία δομεί τα εγκεφαλικά κύτταρα. Αυτό σημαίνει ότι η διατροφή που βασίζεται στα προϊόντα που παράγει ο ελληνικός χώρος έχει ως αποτέλεσμα το να προκύψουν ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες.

Και οι ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες είναι βεβαίως καθοριστικός παράγοντας για τη γέννηση και την ύπαρξη πολιτισμού. Αν και ασβεστολιθικά πετρώματα υπάρχουν σε πολλά σημεία του κόσμου, αυτά δεν έχουν την ίδια ποιοτική σύνθεση με τα ασβεστολιθικά πετρώματα του ελληνικού χώρου.
Η Αθηνά, η θεά της Σοφίας, χάρισε στους Αθηναίους ένα δέντρο που φύτρωνε για πρώτη φορά στη γη, την ελαία, η οποία είναι και το σύμβολό της.

Το ελαιόλαδο, το οποίο προέρχεται από την ελαία, είναι καθοριστικός παράγοντας για τη δημιουργία και την εξέλιξη της διάνοιας! Το νευρικό σύστημα ελέγχει όλα όσα συμβαίνουν μέσα στο ανθρώπινο σώμα και αποτελείται από τα νεύρα, τον νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο. Τα νευρικά κύτταρα ή νευρώνες μεταδίδουν μηνύματα προς και από τον εγκέφαλο. Κάθε νευρώνας είναι σε επαφή με περίπου 25.000 άλλα νευρικά κύτταρα.

 Ο νευρώνας έχει έναν πυρήνα στο κέντρο του. Επίσης έχει πολλές αποφυάδες που ονομάζονται δενδρίτες. Κάθε νευρώνας έχει επίσης μία αποφυάδα λεπτή και μακριά που ονομάζεται νευροάξονας. Οι νευροάξονες είναι οι αποστολείς των μηνυμάτων, ενώ οι δενδρίτες είναι οι παραλήπτες των μηνυμάτων. Οι νευροάξονες που περιβάλλονται από μία ουσία, τη μυελίνη, μπορούν να μεταβιβάσουν νευρικούς παλμούς μέχρι και τέσσερις φορές πιο γρήγορα από τους νευροάξονες που δεν περιβάλλονται από μυελίνη. Η μυελίνη, η οποία συντίθεται από την κατανάλωση πρωτεϊνών, δίνει τη δυνατότητα στον νευροδιαβιβαστικό παλμό να φτάσει ταχύτητα από 90 μέχρι 100 μέτρα το δευτερόλεπτο. 

Η μυελίνη, όμως, που συντίθεται από την κατανάλωση ελαιόλαδου δίνει τη δυνατότητα στον νευροδιαβιβαστικό παλμό να φτάσει ταχύτητα από 120 μέχρι 150 μέτρα το δευτερόλεπτο!
Από τα παραπάνω προκύπτει, λοιπόν, ότι η Αθηνά δημιούργησε από το σπέρμα που πήρε από τη Γη και τον `Ηφαιστο τους ανθρώπους που ονομάστηκαν `Ελληνες και τους εγκατέστησε στον χώρο που είναι καθοριστικός παράγοντας για τη γέννηση και την ύπαρξη πολιτισμού, την Ελλάδα, για να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας, όπως και έγινε.

Στην Ελλάδα γεννήθηκαν: H φιλοσοφία, το θέατρο, η ιδέα της δημοκρατίας και οι επιστήμες.

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Περί πολιτικών: Αριστείδης ο Δίκαιος

Η πολιτική επιστήμη βασίζεται στην πείρα σε σχέση με την κοινωνική ζωή και με αυτήν ασχολείται, γράφει ο Αριστοτέλης. Οι ανώριμοι που παρασύρονται από τα πάθη τους δεν κάνουν για πολιτική, συνεχίζει ο Έλληνας φιλόσοφος στα «Ηθικά Νικομάχεια», καθότι ενεργούν υπό το κράτος αυτών. Σ’ αυτούς του ανθρώπους η όποια γνώση είναι ανώφελη.

Πράγματι στις ημέρες μας η πολιτική απαρτίζεται από άτομα, τα οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες θα αποκλείονταν παντός αξιώματος. Στην εποχή της διαστρέβλωσης αποφασίσαμε να σας δείξουμε ότι ακόμα και κάτω από τρομερή πίεση ο πολιτικός έχει την ευκαιρία να παραμείνει πολιτικός και να μην μετατραπεί σε πολιτικάντη. Αρκεί και ο λαός να έχει την ανάλογη παιδεία και πάνω απ όλα έμφυτο το αίσθημα του αγνού πατριωτισμού.

Ο λόγος για τον Αριστείδη, ο οποίος ονομάστηκε δίκαιος γιατί αγαπούσε πάνω απ όλα το δίκιο. Απέφευγε να λέει ψέματα, ποτέ του δεν κολάκευε αλλά ούτε και κορόιδευε. Έζησε στην Αθήνα την εποχή της περσικής απειλής που εκδηλωνόταν με όπλα και όχι με δάνεια. Ουδέποτε εκμεταλλεύτηκε χρήματα του Δημοσίου. Ο Αριστείδης προτιμούσε την αριστοκρατική, τουτέστιν αξιοκρατική, κυβέρνηση και όχι την δημοκρατική ή την απολυταρχική. Θεωρούσε πως πρέπει να κυβερνούν οι άξιοι, όπως πρέπει να χειρουργούν οι ικανοί γιατροί, να αγωνίζονται σε μια ομάδα οι καλύτεροι αθλητές κ.ο.κ. Σ’ αυτή του την πεποίθηση είχε αντίπαλους αυτούς που αρέσκονταν στο να κολακεύουν τις αδυναμίες του όχλου.

Έμενε ατάραχος στις πολιτικές διακυμάνσεις, εν αντιθέσει με τους αντιπάλους του, οι οποίοι υπερηφανεύονταν, όταν είχαν την εξουσία στα χέρια τους, ενώ σε περίπτωση που έχαναν στις εκλογές έβριζαν, απειλούσαν και συκοφαντούσαν. Καλή ώρα σαν σήμερα, αφού από την Αρχαία Αθήνα έχουν υιοθετηθεί εκτός των καλών και άσχημα κατάλοιπα της τότε εποχής. Μην ξεχνάμε ότι στην… δημοκρατική Αθήνα καταδικάστηκε σε θάνατο ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της γνωστής ιστορίας, ο Σωκράτης.

Στον Αριστείδη είχε ανατεθεί το αξίωμα να φροντίζει για τα έσοδα του Δημοσίου. Από αυτήν του την θέση ξεσκέπασε πολλούς υπαλλήλους που ήταν καταχραστές. Αυτή του η πολιτική ξεσήκωσε αντιδράσεις από κηφήνες της λαϊκής περιουσίας που δρουν και ξεζουμίζουν πλούτο μέχρι και στις μέρες μας. Οι εχθροί του κατόρθωσαν να επηρεάσουν τον Θεμιστοκλή και έτσι ο αξιοκράτης πολιτικός εξορίστηκε με την μέθοδο του εξοστρακισμού.

Οι πολίτες πάνω σε ένα θραύσμα πήλινου αγγείου (όστρακο) έγραφαν το όνομα του πολίτη του οποίου την εξορία επιθυμούσαν. Μερικοί από αυτούς δεν ήξεραν γράμματα, γι αυτό κατάφευγαν σε μορφωμένους. Κάποιος πλησίασε τον Αριστείδη, χωρίς να τον γνωρίζει, και του ζήτησε να γράψει το όνομα «Αριστείδης» πάνω στο όστρακο.

-Γνωρίζεις τον Αριστείδη;, τον ρώτησε.

-Όχι απλά έχω βαρεθεί να τον λένε δίκαιο όλη την ώρα, απάντησε.

Χωρίς δεύτερη κουβέντα και δισταγμό ο Αριστείδης έγραψε το όνομά του πάνω στο όστρακο.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν το μεγαλείο ψυχής του Έλληνα πολιτικού που δεν επέτρεπε στα πάθη του να ανατρέψουν στο μυαλό και την καρδιά του το αίσθημα του δικαίου.

Στο σημερινό ελληνικό κράτος αυτό που ακούμε όλη την ώρα από πολιτικάντηδες είναι το «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς». Σίγουρα υπάρχουν και πολιτικοί που προσπαθούν, παρ’ όλες τις πιέσεις, να αντισταθούν όσο αντέχουν στις επιταγές της παγκόσμιας διαπλοκής. Ωστόσο τότε τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα, αφού η Ελλάδα απειλείτο  από τον στρατό της τεράστιας και πολυεθνικής Περσικής Αυτοκρατορίας.

Μετά τις Θερμοπύλες οι Πέρσες θέλησαν να κατευθυνθούν στην Αθήνα. Ο Θεμιστοκλής στα δύσκολα ανακάλεσε τον Αριστείδη από την εξορία. Ο μεγάλος αυτός Έλληνας γύρισε πίσω διατηρώντας τον ίδιο ακέραιο χαρακτήρα και έχοντας ακόμα μεγαλύτερη αγάπη για την πατρίδα. Οι Πέρσες σκέφτηκαν να διχάσουν τους Έλληνες. Μέσω απεσταλμένων (συγκρίνετε στο μυαλό σας τις ομοιότητες με το σήμερα) υπόσχονταν στους Αθηναίους χρήματα και δόξα εις βάρος της Σπάρτης, μεγάλη αντιπάλου της Αθήνας, με αντάλλαγμα την υποχώρησή τους. Τους υπόλοιπους Έλληνες δε, τους απειλούσαν και τους φοβέριζαν.

Συγκαλείται πολιτική συνέλευση με την παρουσία Αθηναίων, Περσών και Σπαρτιατών και την πίεση για τον Ελληνισμό να αυξάνεται ασφυκτικά. Ήρθε η ώρα του Αριστείδη να τοποθετηθεί. Στρέφεται αρχικά προς τους Σπαρτιάτες που φοβούνταν ότι θα ενδώσουν οι Αθηναίοι: Αντιπρόσωποι της Σπάρτης, όταν γυρίσετε στην πατρίδα σας να διακηρύξετε πως δεν υπάρχει ούτε επάνω στην γη ούτε κάτω από το έδαφος τόσο χρυσάφι, για το οποίο οι Αθηναίοι θα πουλούσαν την ελευθερία των Ελλήνων.

 Και σεις Ασιάτες, να απαντήσετε στους ανωτέρους σας ότι όσο ο ήλιος δεν αλλάζει την πορεία του στον ουρανό, οι Αθηναίοι δεν θα πάψουν ποτέ να αγωνίζονται για την ελευθερία.

Τα λόγια του Αριστείδη έφεραν ενθουσιασμό στους περισσότερους. Οι Πέρσες κατεβαίνουν με πολυάριθμο στρατό στην Αττική. Ο Αθηναίος πολιτικός τιμώρησε παραδειγματικά εκείνους που πρότειναν την συνεργασία με τους Πέρσες και συνέχισε με την εκκένωση των Αθηνών προς την Σαλαμίνα. Ακολούθησε η μάχη των Πλαταιών όπου οι  Έλληνες θριάμβευσαν εναντίον του περσικού «γίγαντα».

Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός: Η Ελληνική Γλώσσα είναι 30-40.000 ετών

Τον Ιούνιο του 1992, δημοσιεύθηκε σε ένα έγκριτο περιοδικό, στον ‘Δαυλό’, συνέντευξη του Ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού.
Ο διαπρεπής  και αναγνωρισμένος για το επιστημονικό του έργο σε παγκόσμια κλίμακα, αναφέρθηκε στον πλασματικό Ινδοευρωπαϊσμό και στην Ελληνική Γλώσσα, την οποία αναγάγει  στην Άνω Παλαιολιθική εποχή, δηλαδή πριν από 30 έως 40.000 χρόνια.

Στην ερώτηση του «Δαυλού»: 

θα μπορούσατε να μας δώσετε μια γενική εικόνα της Ανθρωπολογίας των λαών των Βαλκανίων, με την οποίαν, ως γνωστόν, ασχολείσθε τα τελευταία 35 χρόνια, ο Άρης Πουλιανός θα απαντήσει:
«Ευχαρίστως για τον «Δαυλό» να σας πω λίγα συμπεράσματα, που στηρίζονται σε μεγάλο πλήθος στατιστικών παρατηρήσεων- άνω των 20.000 ανθρωπομετρήσεων και ανθρωποσκοπήσεων στον ευρωπαϊκό χώρο, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια.

Τα συμπεράσματα αποτελούν σύνθεση διαφορετικών συνόλων προηγούμενων εργασιών, που πρώτη φορά δίδονται στην δημοσιότητα.

1. Στο χώρο αυτό, ιδιαίτερα στην Ήπειρο, Μακεδονία και Θράκη, η παρουσία του ανθρώπου είναι συνεχής, τουλάχιστον πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια. Ειδικώς η Μακεδονία είναι και χώρος, όπου εξελίχθη ο ίδιος ο άνθρωπος και από την δική μας χερσόνησο απλώθηκε προς βορρά και δυσμάς, τουλάχιστον στην Ευρώπη.

2. Στην Μακεδονία αναπτύχθηκε ο Πετραλώνειος πολιτισμός, ο αρχαιότερος επί του ευρωπαϊκού εδάφους, και οι Αρχάνθρωποι της Χαλκιδικής πρέπει να θεωρούνται οι ιδρυτές αυτού του πολιτισμού, καθώς και τα ίχνη φωτιάς που βρέθηκαν στο σπήλαιο Πετραλώνων είναι τα αρχαιότερα που βρέθηκαν μέχρι σήμερα στη γη μας.

3.Οι σύγχρονοι άνθρωποι (Homo Sapiens) είναι οι συνεχιστές αυτών των πρωτανθρώπων της Μακεδονίας, όπου μίλησαν και πρωτακούστηκε ανθρώπινη λαλιά σ’ αυτόν τον τόπο, τουλάχιστον πριν 700.000 χρόνια.

4. Στη συγκριτική αυτή μελέτη η θεωρητική βάση της μεθοδολογίας μας στηρίζεται στο γεγονός ότι τα στοιχεία της Αρχαιολογίας, Γλωσσολογίας και γενικά της Ιστορίας είναι πολύ ελλειπή και δεν καλύπτουν διάστημα μεγαλύτερο των 6.000 περίπου χρόνων. Αντίθετα τα στοιχεία της Ανθρωπολογίας, δηλαδή, οι μορφολογικές ιδιότητες ή διαφορές μιας ομάδας πληθυσμού, αποτελούν την κύρια πηγή της Ιστορίας.

5. Εξ ίσου βασική θεωρητική αρχή της μελέτης μας είναι το αξίωμα, ότι η οποιαδήποτε διάδοση ανθρωπολογικών τύπων πάντοτε συνοδεύεται με την διάδοση κάποιας γλώσσας ή πολιτισμού. Αντίθετα η γλώσσα και ο πολιτισμός είναι ανεξάρτητα από την διάδοση των ανθρωπολογικών τύπων, δηλ. μπορούν να διαδοθούν και χωρίς αυτόν.

6. Με τις προϋποθέσεις αυτές διαπιστώσαμε στο χώρο που περιγράφουμε δύο βασικούς ανθρωπολογικούς τύπους ή ποικιλίες: α) την Αιγαιακή, και β) την Ηπειρωτική (Continental). Σαν επίστρωμα πάνω σ’ αυτές τις δύο βασικές συναντάται μια τρίτη πιο ανοιχτόχρωμη στα βουνά της Ροδόπης και σ’ ορισμένα άλλα σημεία, προφανώς προελεύσεως βορειότερα του Δουνάβεως.

7. Η Ελληνική Γλώσσα, σύμφωνα με τα  γλωσσικά δεδομένα, ομιλείται στην Ήπειρο-Μακεδονία – Θράκη, τουλάχιστον πριν από 5.000 χρόνια, και με τα ανθρωπολογικά- πολύ παλαιότερα.

[Κατά τη διάρκεια των ανθρωπολογικών μας ερευνών στο Μαυροβούνιο, βορείως των Σκοπίων, περιοχή Ζάμπλιακ-Σέτινε, διαπιστώσαμε ότι οι κάτοικοι της περιοχής δεν ξέχασαν ακόμη τα ελληνικά, δηλ. η διαδικασία του εκσλαβισμού δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Επίσης όταν ανέφερα στην Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών τα πορίσματα των ανθρωπολογικών μου ερευνών στην Βουλγαρία, ο τ. πρόεδρος της Ακαδημίας αυτής μεγάλος γλωσσολόγος Βλαντίμιρ Γκεοργκίεφ μου δήλωσε: «Ναι, είμαστε οι παρά πέντε λεπτών Έλληνες». (στην «Αλεξιάδα» της, η Άννα Κομνηνή (Α’ τόμος, σελ. 186)περιγράφει, πως οι Χριστιανοί της Μ.Ασίας έχασαν την ελληνική τους γλώσσα). Αναφέρω ακόμη, ότι στον Καύκασο οι πιο «φανατικοί Έλληνες» που συνάντησα ποτέ είναι οι τουρκόφωνοι Έλληνες- περιοχή Τσάλκας, 42 χωριά κλπ.]

8. Μετακινήσεις λαών κατά τον Μεσαίωνα στην ΝΑ Ευρώπη, και η διάδοση ιδιαίτερα των σλαβικών γλωσσών που συνδέεται μ’ αυτές, δεν επέφεραν παρά ελάχιστες αλλαγές τα μορφολογικά γνωρίσματα των λαών της περιοχής και σε ορισμένα μόνο σημεία.

9.Οι Τούρκοι της Μ.Ασίας στην πλειοψηφία τους είναι αυτόχθονες. Από ανθρωπολογική σκοπιά ο πρώτος εμφύλιος που αναφέρεται στην Ιστορία είναι ο Τρωϊκός Πόλεμος.
10. Αν οι λαοί της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μελετήσουν την προϊστορία τους και εμβαθύνουν στις ρίζες τους, θα διαπιστώσουν τη μεγάλη συγγένεια αίματος που έχουν μεταξύ τους και θα θλίβονται πολύ για την γλώσσα των Θεών του Ολύμπου, και γλώσσα του Ομήρου, που έχασαν.

Στην ερώτηση του «Δαυλού» για τον πληθυσμό των Σκοπίων ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός θα πει:

«Οι Σλαβόφωνοι των Σκοπίων και του Πιρίν της Βουλγαρίας είναι εκσλαβισθέντες Έλληνες. Το φαινόμενο της γλώσσας είναι κοινωνικό, (και όπως τονίσαμε παραπάνω) δεν ανταποκρίνεται πάντα στο φυλετικό τύπο ενός λαού. Συγκεκριμένα η ελληνική γλώσσα υπεχώρησε τον Μεσαίωνα απ’ αυτά τα εδάφη, χωρίς να αλλάξει η σύνθεση του πληθυσμού, παρά μ’ ένα μικρό ποσοστό σλαβόφωνων, κ’αυτών όχι αμιγώς Σλάβων, διότι οι κυρίως Σλάβοι πρωτοπαρουσιάζονται στην ΝΑ Πολωνία και Δυτική Ουκρανία. Από εκεί αρχίζει η εξάπλωση της γλώσσας τους και σιγά-σιγά «κατεβαίνει» στα Βαλκάνια.

Ερώτηση Δαυλού: Από πότε υπάρχει η ελληνική γλώσσα;

Άρης Πουλιανός: Τουλάχιστον από την Άνω Παλαιολιθική, δηλ. πριν από 30-40.000 χρόνια. Αποτελεί τη ρίζα της λεγόμενης «Ινδοευρωπαϊκής» οικογένειας γλωσσών, διότι «Ινδοευρωπαϊκή φυλή», όπως την εννοούν μερικοί αρχαιολόγοι και φιλόλογοι, δεν υπάρχει. Από την Σουηδία μέχρι τις Ινδίες, όπου μιλιέται η λεγόμενη «Ινδοευρωπαϊκή», ο χώρος κατοικείται  από διάφορους λαούς, διαφόρου φυλετικής προελεύσεως.
-

Η συνέντευξη υπάρχει και στην διαδικτυακή έκδοση (αρχειακή) του Δαυλού, στο τεύχος 126- του Ιουνίου του 1992, στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.davlos.gr/webfiles/pdf/126.pdf

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Το μυστηριώδες ταξίδι του καθηγητή Λιαντίνη

Κατά καιρούς, εμφανίζονται στο προσκήνιο της ιστορίας ορισμένοι άνθρωποι που περιβάλλονται από μια ιδιαίτερη αίγλη, οντότητες ξεχωριστές, δυσνόητες για το περιβάλλον και την εποχή τους. Έρχονται να αφήσουν ένα λιθαράκι, να εκφράσουν μια διαμαρτυρία και ύστερα αποχωρούν έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκαν.

Συμβαίνει αυτό με τους αξιοσημείωτους ανθρώπους. Και φαίνεται πως και η ίδια η ιστορία (είτε μιλάμε για την ιστορία της διανόησης, της τέχνης, του πολιτισμού, είτε για την ιστορία του κόσμου γενικά) χρειάζεται τα άτομα αυτά που έρχονται να αναταράξουν τα λιμνάζοντα νερά της και ύστερα να χαθούν, αφήνοντας όλους εμάς πίσω τους προβληματισμένους.

Ένα τέτοιο παράδειγμα ανθρώπου αποτελεί και ο καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης, που με αφορμή την παράξενη εξαφάνιση του πριν κάποια χρόνια, έστρεψε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης αλλά και αρκετών στοχαστών και ερευνητών σε ένα ιερό βουνό των Ελλήνων, τον Ταΰγετο, και ακόμη παραπέρα σε θέματα ζωής και θανάτου.

Ο Δημήτρης Λιαντίνης γεννήθηκε στη Λιαντίνα της Λακωνίας στις 23 Ιουλίου του 1942, την ίδια ημερομηνία που είχε γεννηθεί και ο Μέγας Αλέξανδρος, γεγονός για το οποίο περηφανευόταν συχνά. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Νικολακάκος, το άλλαξε όμως σε ηλικία 35 χρόνων για λόγους αισθητικούς και ποιητικούς.

Από τα μαθητικά του χρόνια έδειξε μια ιδιαίτερη αγάπη και κλήση στην ελληνική φιλοσοφία και ποίηση. Το 1966, τελειώνει τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο της Γερμανίας. Παράλληλα μελετά αδιάκοπα τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ενώ υπήρξε και μέλος του σωματείου «Οδύσσεια», που υποστήριζε την καύση των νεκρών, σύμφωνα με τα πρότυπα της αρχαιότητας.

Ο μεγάλος του έρωτας όμως ήταν η Φύση. Λάτρευε τους περιπάτους στα βουνά και τα δάση της Λακωνίας και πιο πολύ από όλα λάτρευε τον Ταΰγετο, όπου ανέβαινε συχνά για να ατενίσει τους ορίζοντες ή να πέσει σε βαθιά περισυλλογή. Πολλές φορές καθόταν κάτω από τη σκιά ενός δέντρου και χανόταν στις σελίδες των βιβλίων και των σημειώσεών του. «Να σέβεσαι ένα δέντρο περισσότερο από ένα βιβλίο» γράφει σε κάποιο σημείο του βιβλίου του Homo Educandus. Έτσι ήταν ο ίδιος. Αγαπούσε τα δέντρα, τους μοναχικούς περιπάτους, την ηρεμία και τη γαλήνη, τη γνώση, την αλήθεια… Την ίδια τη ζωή. Και γι’ αυτό ίσως έφτασε στο σημείο να γίνει ένας αρνητής του θανάτου.

Όλη του η ζωή υπήρξε μια σπουδή πάνω στην αλήθεια και τη γνώση. Συνέγραψε οχτώ βιβλία, πραγματοποίησε αναρίθμητες διαλέξεις και ομιλίες, ταξίδεψε, ερωτεύτηκε και στο τέλος αποχώρησε περήφανα, επιλέγοντας ο ίδιος τον τρόπο και τη στιγμή. Μάλιστα φαίνεται ότι από πολύ νωρίς είχε συνειδητοποιήσει το αναπόδραστο από τα δεσμά μιας πραγματικότητας λειψής, μια κατάσταση άσχημη και θλιβερή. Και έτσι αρκετά χρόνια πριν μελετούσε τον τρόπο διαμαρτυρίας, ίσως τον πιο δυνατό που έχει ένας ζωντανός άνθρωπος: το θάνατό του.

Γιατί ο Δημήτρης Λιαντίνης, όντας από τη φύση του άνθρωπος ευγενικός και ευαίσθητος, πονούσε και υπέφερε βαθιά για όλα αυτά που έβλεπε γύρω του. Τον τρόπο ζωής των συμπατριωτών του και το μεγάλο ξεπεσμό από αυτόν των αρχαίων τους προγόνων. Τη διαστρέβλωση και την καταστροφή της Φύσης. Το ψέμα και την ηλιθιότητα που κάνουν ολοένα και πιο έντονη την εμφάνισή τους σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας.

Στο τελευταίο του βιβλίο, Γκέμμα, λέει αναφερόμενος στον Ιησού: «Στα εκατοντάδες εκατομμύρια που τον λατρεύουν σήμερα σα θεό, τους χριστιανούς καθώς τους λένε, θα είχε να ειπεί, αυτός, ο φάγος και οινοπότης: “Μα εγώ δεν είμαι χριστιανός, βρε σαφακιάρηδες. Και εσείς μοιάζετε σε μένα όσο μοιάζει ο ρυπαρός ιπποπόταμος στο περήφανο άλογο με το κατάλευκο δέρμα και τα κατάμαυρα μάτια. Όλους εσάς δεν ήρθα να σώσω. Να σας καταγγείλω ήρθα, και να σας φραγγελώσω. Το μυαλό σας, την ψευτιά σας, την αχρεία ψυχή και τις δολερές σας πράξεις…”».

Οργισμένος και απογοητευμένος από τη ράτσα του ο Λιαντίνης πραγματοποιεί συχνά αναβάσεις στον Ταΰγετο αρκετά χρόνια πριν από το θάνατό του, αναζητώντας το κατάλληλο μέρος, το «σήμα» του, μια σπηλιά απρόσιτη και αθέατη από ανθρώπου μάτι. Και φυσικά όσο γίνεται ψηλότερα, έτσι ώστε «Ελλάδα και ήλιο ο πρώτος να βλέπω» (Γκέμμα). Όπως φαίνεται από τις σημειώσεις του το σημείο αυτό το βρήκε τον Ιούνιο του ’94.

Στα τέσσερα χρόνια που μεσολαβούν μέχρι την εξαφάνισή του, γράφει, διδάσκει και ψάχνει πληροφορίες για τον τρόπο που θα πεθάνει. Στις 31 Μαΐου του 1998 επισκέπτεται το πατρικό του, βλέπει παλιούς φίλους και γνωστούς και το βράδυ της ίδιας μέρας εκμυστηρεύεται στη μητέρα του τι πρόκειται να κάνει. Της ζητάει να μείνει δυνατή και ψύχραιμη. Την επομένη, κουβαλώντας ένα σάκο, επιβιβάζεται σε ταξί και κατευθύνεται προς τον Ταΰγετο.

Την ίδια στιγμή στο σπίτι του στην Κηφισιά η σύζυγός του βλέπει τον αφημένο φάκελο πάνω στο γραφείο του. Πάνω γράφει: «Για τη Διοτίμα». Ήταν ο τελευταίος αποχαιρετισμός του Λιαντίνη προς την κόρη του. Εκεί αναφέρει ότι «φεύγει» αυτοθέλητα, ότι είναι υγιής σε μυαλό και σώμα και ακόμη ότι ή πράξη του αυτή έχει τη μορφή διαμαρτυρίας για το κακό που ετοιμάζουν οι άνθρωποι στις γενιές που έρχονται. Κλείνει την επιστολή του με τη φράση: «έζησα έρημος και ισχυρός».

Έκτοτε κανείς δεν ξανάδε τον καθηγητή Λιαντίνη. Ήταν 56 χρόνων, όσο δηλαδή και ο Εμπεδοκλής, που τόσο θαύμαζε, όταν ανέβηκε και χάθηκε μέσα στον κρατήρα του ηφαιστείου της Αίτνας, όπως αναφέρει ο μύθος. Σύμφωνα με μια παραλλαγή του μύθου, ο Εμπεδοκλής εξαφανίστηκε κάπου στον Ταΰγετο…

Δυο μέρες αργότερα, στις 3 Ιουνίου, δύο φίλοι του στεφανώνουν τις προτομές του Σολωμού στη Ζάκυνθο και του Λυκούργου στη Σπάρτη, κατ’ εντολή του ίδιου του Λιαντίνη. Σε εκείνο το διάστημα που ακολούθησε την αναχώρησή του για το ιερό βουνό της Σπάρτης, αρκετά περίεργα στοιχεία ήρθαν να προσθέσουν περισσότερο μυστήριο στη φυγή του. Βιβλία ανοιχτά σε συγκεκριμένες σελίδες, κωδικές σημειώσεις σε χειρόγραφα, επιστολές και βιβλία του που είχε στείλει λίγες μέρες πριν την 1η του Ιούνη σε επιλεγμένα πρόσωπα, ένα χαρτί με γεωμετρικά σχήματα αφημένο στο αυτοκίνητό του, καθώς και η παράξενη επιμονή της γυναίκας του ότι ζει ακόμη.

Από τότε και μέχρι τις 6 Ιουλίου του 2005, όπου και επίσημα ανακοινώθηκε η ανεύρεση των οστών του καθηγητή (μαζί βρέθηκαν μεταξύ άλλων και ένα άδειο πακέτο τσιγάρα, ένα μπουκάλι κρασί, μια χτένα, μια λίρα Αγγλίας, μια ελληνική σημαία), αναρίθμητες θεωρίες και απόψεις είδαν το φως της δημοσιότητας. Ότι ο Λιαντίνης ζει ακόμη, ότι εξαφανίστηκε, ότι τον πήραν εξωγήινοι από το Σείριο (!), ότι το σώμα του αποϋλοποιήθηκε και δεν θα βρεθεί ποτέ και οτιδήποτε πιθανό και απίθανο μπορεί να σκεφτεί κανείς. Εφημερίδες και τηλεόραση καταπιάστηκαν με το θέμα, ενώ κάθε σχετικός και άσχετος εξέφραζε μια γνώμη για το τι είχε συμβεί.

Τι ήταν όμως όντως ο Δημήτρης Λιαντίνης; Ένας φιλόσοφος, ένας λάτρης της Ελλάδας και του αρχαίου πολιτισμού της, ένας άνθρωπος με απίστευτη πίστη και συμπόνια για τους ομοίους του, ένας εραστής της ζωής (της Φύσης, της γυναίκας, των βιβλίων), ένας αρνητής του θανάτου;

Όπως αναφέρει και στην τελευταία επιστολή του προς την αγαπημένη του κόρη: «Ολόκληρη η ζωή μου υπήρξε πολλά πράγματα, αλλά πάνω από όλα εστάθηκε μια προσεκτική μελέτη θανάτου».

Ένα μυστήριο και μια ανεξήγητη αύρα συνεχίζει να συντροφεύει την ιστορία του Δημήτρη Ν. Λιαντίνη, ενός ανθρώπου που ερωτεύτηκε τη ζωή και αποφάσισε να αναμετρηθεί για χάρη της με το θάνατο, στις κορυφές του Ταΰγετου...

(Ο Χρήστος Ελμάζης φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, διετέλεσε αρχισυντάκτης του περιοδικού F και ιδρυτής της εικαστικής ομάδας The Project.)

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω