Ανακαλύφθηκε η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα ίση με 12 δισεκατομμύρια Ήλιους

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν μια πανάρχαια και αδιανόητα μεγάλη μαύρη τρύπα, τόσο υπερμεγέθη που οι επιστήμονες μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις έως τώρα θεωρίες τους για το πως αναπτύσσεται μια μαύρη τρύπα.

Η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα, σε απόσταση 12,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη, είναι η μεγαλύτερη και πιο λαμπερή που έχει ποτέ βρεθεί στις απαρχές του σύμπαντος, καθώς «γεννήθηκε» μόλις 900 εκατ. χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ).

Έχει μάζα όσο 12 δισεκατομμύρια Ήλιοι, υπερδιπλάσια από τη μάζα άλλων μαύρων οπών παρόμοιας ηλικίας. Συγκριτικά, η μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας, έχει μάζα μόνο 4 έως 5 εκατ. φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας.

Οι επιστήμονες, δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί η συγκεκριμένη μαύρη τρύπα, με την ονομασία J0100+2802, που βρίσκεται σε ένα μακρινό κβάζαρ (ενεργό γαλαξιακό πυρήνα), μεγάλωσε τόσο γρήγορα. Μια πιθανότητα είναι ότι δύο μεγάλες μαύρες τρύπες στο νεαρό σύμπαν συγκρούστηκαν και συγχωνεύτηκαν σε μια ακόμη μεγαλύτερη.

Τα κβάζαρ, που ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά το 1963, είναι τα πιο λαμπερά αντικείμενα στο σύμπαν και βρίσκονται στο κέντρο μακρινών γαλαξιών. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί πάνω από 200.000 κβάζαρ. Αποτελούνται από υπερβολικά φωτεινά νέφη υλικών, στη διαδικασία απορρόφησής τους από μια τερατώδη μαύρη τρύπα.

Η μαύρη τρύπα που μόλις εντοπίστηκε, δεν είναι μόνο το πιο μεγάλο κβάζαρ που έχει ποτέ ανακαλυφθεί, αλλά και το πιο φωτεινό, με λάμψη περίπου 420 εκατομμύρια φορές πιο έντονη από τον Ήλιο μας και επτά φορές πιο λαμπρή από το πιο μακρινό ήδη γνωστό κβάζαρ.

Η ανακάλυψη από διεθνή ομάδα αστρονόμων, με επικεφαλής τον κινέζο καθηγητή Χούε Μπινγκ Γου του Τμήματος Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Πεκίνου, παρουσιάστηκε στο περιοδικό "Nature".

Ανακαλύπτω

«Μαύρη» θύελλα μπορεί να στειρώσει γαλαξίες!

Μια πραγματικά εντυπωσιακή, από κάθε άποψη, ανακάλυψη έκανε διεθνής ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας τα διαστημικά τηλεσκόπια XMM-Newton και NuSTAR. 

Τα δύο τηλεσκόπια κάνουν παρατηρήσεις σε διαφορετικά φάσματα φωτός των ακτίνων Χ και ο συνδυασμός των παρατηρήσεών τους αποκάλυψε ένα εκπληκτικό κοσμικό φαινόμενο. Σε έναν γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση δύο δισ. ετών φωτός από εμάς υπάρχει μια κολοσσιαία μελανή οπή η οποία έχει λάβει την ονομασία PDS 456. 

Οι ερευνητές εντόπισαν τους ανέμους που δημιουργούνται  από τη δράση αυτής της μαύρης τρύπας. Πρόκειται, όπως λένε, για τους ισχυρότερους ανέμους που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι συγκεκριμένοι άνεμοι μεταφέρουν κάθε δευτερόλεπτο ενέργεια μεγαλύτερη από εκείνη που εκπέμπουν μαζί ένα τρισ. άστρα σαν τον Ηλιο! 

Οπως αναφέρουν, αν αυτή η τρομερή κοσμική θύελλα χτυπούσε έναν γαλαξία θα εξαφάνιζε όλα εκείνα τα συστατικά (αέρια, σκόνη) που είναι απαραίτητα για την παραγωγή άστρων. Με απλά λόγια ο γαλαξίας αυτός θα γινόταν άγονος. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Κβαντική εξίσωση αμφισβητεί το Big Bang

Το Σύμπαν ενδεχομένως να υπήρχε από πάντοτε, σύμφωνα με ένα νέο μοντέλο το οποίο χρησιμοποιεί όρους διόρθωσης κβαντικών λαθών για να «ενισχύσει» τη γενική θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν. 

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του PhysOrg, το μοντέλο ενδεχομένως να «εξηγεί» και τη Σκοτεινή Ύλη και τη Σκοτεινή Ενέργεια, λύνοντας με αυτόν τον τρόπο μια σειρά πολλαπλών ζητημάτων επιστημονικής φύσης.

Η ηλικία του Σύμπαντος θεωρείται ότι ανέρχεται στα 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, όπως υπολογίζεται βάσει της γενικής σχετικότητας. Στην αρχή, τα πάντα πιστεύεται ότι «περιέχονταν» σε ένα σημείο ανυπολόγιστης πυκνότητας ύλης, μια «μοναδικότητα» (singularity). Από εκεί και πέρα, άρχισε η επέκταση, με το «Big Bang» που σήμανε και «επίσημα» τη δημιουργία του Σύμπαντος.

Αν και η «μοναδικότητα» και το Big Bang προκύπτουν βάσει των μαθηματικών της γενικής σχετικότητας, κάποιοι επιστήμονες βρίσκουν την θεωρία προβληματική, καθώς είναι δυνατή η επεξήγηση αυτών που συνέβησαν μόνο αμέσως μετά και όχι πριν τη μοναδικότητα ή κατά τη διάρκειά της. «Η μοναδικότητα του Big Bang είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα της γενικής σχετικότητας, επειδή οι νόμοι της Φυσικής φαίνονται να καταρρέουν εκεί» αναφέρει στο PhysOrg o Αχμέντ Φαράγκ Αλί, Αιγύπτιος επιστήμονας του Πανεπιστημίου της Μπένχα.

Ο Αιγύπτιος ερευνητής, σε συνεργασία με τον Σαούρια Ντας, του University of Lethbridge στην Αλμπέρτα του Καναδά, επιδεικνύουν σε ένα paper που δημοσιεύτηκε στο Physics Letters B ότι η μοναδικότητα του Big Bang μπορεί να «εξηγηθεί» από το νέο μοντέλο τους, στο οποίο το Σύμπαν είναι αιώνιο, χωρίς να έχει αρχή και τέλος.

Οι δύο φυσικοί τονίζουν ότι οι αρχές διόρθωσης κβαντικών λαθών τους δεν εφαρμόζονται ad hoc στο πλαίσιο προσπάθειας για κατάρριψη της θεωρίας του Big Bang. Η δουλειά τους βασίζεται σε ιδέες του θεωρητικού φυσικού Ντέιβιντ Μπομ, ο οποίος είναι επίσης γνωστός για τη συνεισφορά του στον χώρο της φιλοσοφίας της Φυσικής. Ξεκινώντας τη δεκαετία του 1950, ο Μπομ διερεύνησε την αντικατάσταση της κλασικής γεωδαιτικής (η πιο σύντομη απόσταση μεταξύ δύο σημείων σε μια κυρτή επιφάνεια) με κβαντικές τροχιές. Στο paper τους, ο Αλί και ο Ντας εφάρμοσαν τις τροχιές του Μπομ σε μία εξίσωση που είχε αναπτυχθεί το 1950 από τον Αμάλ Κουμάρ Ραϊτσαουντούρι, ο οποίος ήταν επίσης καθηγητής του Ντας όταν ήταν προπτυχιακός φοιτητής.

Μέσω της κβαντικά διορθωμένης εξίσωσης αυτής, ο Αλί και ο Ντας «παρήγαγαν» κβαντικά διορθωμένες εξισώσεις Φρίντμαν, οι οποίες περιγράφουν τη διαστολή και εξέλιξη του σύμπαντος (περιλαμβανομένου του Big Bang) εντός του πλαισίου της γενικής σχετικότητας. Αν και δεν αποτελεί μια πραγματική θεωρία «κβαντικής βαρύτητας», το μοντέλο αυτό περιλαμβάνει στοιχεία τόσο κβαντικής θεωρίας όσο και γενικής σχετικότητας. Ο Αλί και ο Ντας αναμένουν τα αποτελέσματα της δουλειάς τους να «αντέξουν» ακόμα και μετά την σύνθεση μιας πλήρους θεωρίας κβαντικής βαρύτητας (σημειώνεται ότι η κανονική κβαντική βαρύτητα αποτελεί μια οικογένεια θεωριών που θεωρεί ότι ο χώρος και ο χρόνος είναι κβαντοποιημένοι, δηλαδή αποτελούνται, όπως και η ύλη, από ελάχιστες και διακριτές- δηλαδή «κβαντισμένες» - ποσότητας. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η θεωρία της κβαντικής βαρύτητας βρόχων, μια κβαντική θεωρία του χωροχρόνου που μπορεί να «συμφιλιώσει» τις φαινομενικά ασυμβίβαστες θεωρίες της κβαντομηχανικής και της γενικής σχετικότητας).

Πέρα από το ότι δεν «βλέπει» Big Bang, το μοντέλο των δύο φυσικών δεν βλέπει επίσης «Big Crunch»: στη γενική σχετικότητα, μία πιθανή μοίρα του σύμπαντος το «θέλει» να συστέλλεται μέχρι την κατάρρευσή του και τον μετασχηματισμό ξανά σε ένα σημείο άπειρης πυκνότητας ύλης.

Οι δύο φυσικοί σκοπεύουν να αναλύσουν εκτενέστερα το μοντέλο τους στο μέλλον.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η συνταγή που κάνει έναν πλανήτη σαν τη Γη

Η Γη είναι ένας μοναδικός κόσμος , που υποστηρίζει τη ζωή , αλλά μια νέα έρευνα προτείνει ότι η «συνταγή» για τη Γη θα μπορούσε να ισχύει και για εξωπλανήτες σε τροχιά γύρω από μακρινά αστέρια.

Η νέα έρευνα δείχνει ότι άλλοι βραχώδεις, πλανήτες σαν τη Γη ακολουθούν την ίδια βασική σύνθεση στοιχείων και πιθανόν σχηματίστηκαν  με τον ίδιο τρόπο που διαμορφώθηκε ηΓη. Οι πλανήτες σαν τη Γη περιλαμβάνουν τον πρόσφατα ανακαλύφθέντα Κέπλερ-93b, που είναι περίπου 300 έτη φωτός μακρυά από τη Γη.

"Το ηλιακό μας σύστημα δεν είναι τόσο μοναδικό όσο θέλουμε να πιστεύουμε," δήλωσε ο Courtney Dressing, επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης και ερευνητής στο Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. "Φαίνεται ότι βραχώδεις εξωπλανήτες χρησιμοποιούν τα ίδια βασικά συστατικά."

Αυτοί οι δυνητικά σαν τη Γη εξωπλανήτες χρειάζονται το σωστό μείγμα χημικών και θα πρέπει να είναι σε μια κατοικήσιμη ζώνη ενός νεαρού αστεριού, τροχιά όπου το υγρό νερό θα μπορούσε θεωρητικά να υπάρχει στην επιφάνεια του πλανήτη. Στη συνέχεια, αν ένας αστεροειδής φέρει το νερό και το σωστό είδος των οργανικών ενώσεων, ο πλανήτης μπορεί ενδεχομένως να μπορεί να φιλοξενήσει ζωή, σύμφωνα με τη νέα έρευνα, η οποία παρουσιάστηκε κατά τη συνεδρίαση της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Σιάτλ νωρίτερα αυτό το μήνα.

Τα νέα ευρήματα προέρχονται από το υψηλής ακρίβειας High-Accuracy Radial Velocity Planet Searcher (HARPS)-όργανο που τοποθετείται σε ένα τηλεσκόπιο που ονομάζεται Telescopio Nazionale Galileo στα Κανάρια Νησιά της Ισπανίας. Το όργανο έχει σχεδιαστεί ειδικά για να μελετηθούν οι εξωπλανήτες σαν τη Γη και οι διαφοροποιήσεις  μεταξύ τους,  καθώς και τα περισσότερα αέρια των εξωγήινων κόσμων.

Η συσκευή HARPS μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια τη μάζα ενός πλανήτη μετρώντας πόσο φως μπλοκάρει, όταν περνά μπροστά από το γειτονικό του αστέρι. Η μάζα του πλανήτη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον υπολογισμό της πυκνότητας του, και η πυκνότητα αποκαλύπτει από τι ο πλανήτης αποτελείται και αν είναι δυνητικά κατοικήσιμος.

Ομάδα ερευνητών επικεντρώθηκε στον Κέπλερ-93b, έναν πλανήτη περίπου 1,5 φορές το μέγεθος της Γης. Το High-Accuracy Radial Velocity Planet Searcher μέτρησε την μάζα του Kepler-93b, περίπου τέσσερις φορές με αυτή της Γης. Αυτό σημαίνει ότι ο πλανήτης είναι πιθανότατα ένας βραχώδης, πλανήτης σαν τη Γη, είπαν.

Η ομάδα στη συνέχεια μέτρησε τη μάζα 10 άλλων εξωπλανητών, όλοι με διάμετρο μικρότερη από 2,7 φορές την διάμετρο της Γης. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι πέντε μικρότεροι πλανήτες έχουν μια πολύ στενή σχέση μεταξύ της μάζας και του μεγέθους, και είναι πιθανόν βραχώδεις, όπως η Γη, ισχυρίζονται οι επιστήμονες.

Οι πέντε μεγαλύτεροι πλανήτες είχαν πολύ χαμηλότερες πυκνότητες, που σημαίνει ότι αποτελούνται πιθανόν περισσότερο από  χαμηλής πυκνότητας υλικά όπως το νερό, το υδρογόνο ή το ήλιο, πρόσθεσε η η ερευνητική ομάδα.

Η συνταγή της Γης

Πώς μπορείτε να κάνετε ένα πλανήτη σαν τη Γη; Λεπτομερής συνταγή, η οποία εφαρμόζεται επίσης στους εξωπλανήτες, παρόμοιους με τη Γη σε τροχιά γύρω από μακρινά αστέρια.

Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το HARPS-Βόρειας Κορέας έχουν επικεντρώσει τις προσπάθειές τους σε πλανήτες μικρότερους από το διπλάσιο από το μέγεθος της Γης, αλλά το οριακό μέγεθος για πλανήτες σαν τη Γη μπορεί να είναι ακόμη μικρότερο.

"Για να ανακαλύψουμε έναν πραγματικά σαν τη Γη κόσμο, θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε πλανήτες λιγότερο από 1,6 φορές το μέγεθος της Γης, διότι αυτοί είναι οι βραχώδεις κόσμοι," δήλωσε ο Courtney Dressing.

Η νέα έρευνα θα δημοσιευτεί στο Astrophysical Journal.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Το επικό ντοκιμαντέρ της Google για το Διάστημα (Video)

1/2015. Ο κολοσσός της Google αποτελεί έναν από τους αδιαμφισβήτητους κυρίαρχους του κόσμου της τεχνολογίας. 

Η εταιρεία που αποτελεί συνώνυμο των μηχανών αναζήτησης απλώνει τα φτερά της και πέρα από το Διαδίκτυο, επεκτεινόμενη σε άλλους τομείς, και χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτό είναι το Lunar Xprize contest, το οποίο σκοπεύει να αποτελέσει έμπνευση για ομάδες ερευνητών και μηχανικών που σκοπεύουν να προσεδαφίσουν διαστημόπλοιο στη Σελήνη.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Google ανέβασε στο YouTube το ντοκιμαντέρ της Back to The Moon For Good- The New Space Race, που παρέχει επιπλέον στοιχεία για το Lunar Xprize. 

Αφηγητής είναι ο Τιμ Άλεν. Το ντοκιμαντέρ «ξεναγεί» τον χρήστη σε όλη την ιστορία της εξερεύνησης της Σελήνης, μέσω 3D γραφικών, πολύχρωμων γραφημάτων και εξελιγμένων animations. 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Αποικίες στην αθέατη πλευρά της Σελήνης θέλει η ESA (Video)

1/15. Ενα νέο φιλόδοξο σχέδιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) αποκαλύπτεται μέσα από ένα εντυπωσιακό βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα. Το βίντεο που τιτλοφορείται «Προορισμός: Σελήνη» και σε αυτό περιγράφεται ένα σχέδιο δημιουργίας αποικιών στη Σελήνη.

Τα υψώματα

Η ESA θεωρεί ότι παράγοντας κλειδί για να φτάσει όσο το δυνατόν πιο ο άνθρωπος στο Διάστημα είναι να κατακτήσει τη Σελήνη. Η δημιουργία βάσεων και αποικιών στο φυσικό μας δορυφόρο αποτελεί σύμφωνα με τους ειδικούς ένα πρώτο αλλά πολύ σημαντικό βήμα για την εξάπλωση μας αρχικά στο ηλιακό σύστημα και αργότερα ακόμη πιο μακριά.

Οι εμπνευστές του συγκεκριμένου σχεδίου μιλάνε για τη δημιουργία αποικιών στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Εχουν μάλιστα εντοπίσει και την περιοχή που θα δημιουργηθούν αυτές οι αποικίες.

Πρόκειται για το λεκανοπέδιο Aitken στον Νότιο Πόλο της Σελήνης που έχει διάμετρο περίπου 2,5 χιλιάδες χλμ και μεγάλα υψώματα κάποια εκ των οποίων εκτείνονται πολλά χλμ πάνω από το δάπεδο του. Αυτά τα υψώματα τα λούζει μόνιμα το ηλιακό φως άρα αποτελούν ιδανικό τόπο δημιουργίας αποικιών που θα χρησιμοποιούν την άφθονη ηλιακή ενέργεια για να λειτουργούν.

Δείτε το εντυπωσιακό βίντεο

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Σκουληκότρυπα στον Γαλαξία μας για χωροχρονικά ταξίδια

Συνδυάζοντας παρατηρησιακά δεδομένα και τη γενική θεωρία της σχετικότητας, μια διεθνής ομάδα αστροφυσικών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πιθανόν ο Γαλαξίας μας «φιλοξενεί» μια σκουληκότρυπα. 

Η ομάδα, η οποία αποτελείται από επιστήμονες από την Ινδία, τις ΗΠΑ και τη Διεθνή Σχολή Προηγμένων Μελετών (SISSA) στην Ιταλία, δημοσίευσε τη μελέτη της στο περιοδικό Annals of Physics, στην οποία μάλιστα αναφέρει πως οι υπολογισμοί της δείχνουν πως η σκουληκότρυπα θα μπορούσε να είναι «σταθερή», επιτρέποντας έτσι τα χωροχρονικά ταξίδια.

«Λαμβάνοντας υπόψη τον χάρτη της σκοτεινής ύλης στον Γαλαξία και το πιο πρόσφατο μοντέλο για τη Μεγάλη Έκρηξη, και με την προϋπόθεση βέβαια πως οι “χωροχρονικές σήραγγες” όντως υπάρχουν, συμπεράναμε πως θα μπορούσε όντως να υπάρχει στον Γαλαξία μια τέτοια σήραγγα, με διαστάσεις μάλιστα που να αγγίζουν το μέγεθός του», αναφέρει στο σάιτ της SISSA ο Πάολο Σαλούτσι, αστροφυσικός στη Σχολή και ειδικός στη μελέτη της σκοτεινής ύλης.

Όπως προσθέτει ο Σαλούτσι, οι υπολογισμοί των επιστημόνων έδειξαν πως η σήραγγα θα μπορούσε να προσφέρει τη δυνατότητα χωροχρονικών ταξιδιών, όπως περίπου αποδίδονται στην πρόσφατη ταινία Interstellar.

Η αλήθεια είναι πως πολλοί μη ειδικοί έμαθαν για πρώτη φορά από την ταινία επιστημονικής φαντασίας του Κρίστοφερ Νόλαν για τις σκουληκότρυπες – ή τις «γέφυρες Αινστάιν-Ρόζεν», όπως τις αποκαλούν οι φυσικοί. 

Αποτελέσματα της επίλυσης των εξισώσεων της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, οι σήραγγες συνδέουν απευθείας δύο σημεία, «παρακάμπτοντας» τη συμβατική απόσταση που τα χωρίζει. 

Μάλιστα, τουλάχιστον θεωρητικά, αφού δεν έχει υπάρξει έως σήμερα κανένα πειραματικό στοιχείο που να επιβεβαιώνει την ύπαρξη των σκουληκότρυπων, η «είσοδος» και η «έξοδός» τους μπορεί να ανήκουν είτε στο ίδιο είτε σε διαφορετικά σύμπαντα.

Όπως είναι φυσικό, ούτε για την ύπαρξη μιας χωροχρονικής σήραγγας στον γαλαξία μας δεν υπάρχει κάποιο πειραματικό στοιχείο που να την επιβεβαιώνει. «Προφανώς δεν ισχυριζόμαστε πως ανακαλύψαμε μια σκουληκότρυπα στον γαλαξία μας, αλλά απλώς ότι, σύμφωνα με το θεωρητικό μας μοντέλο, πρόκειται για μια εύλογη θεωρία», σημειώνει ο αστροφυσικός.

Όσον αφορά πάντως την πειραματική «δοκιμή» του μοντέλου, ο Σαλούτσι υποστηρίζει πως δεν είναι εκ των προτέρων αδύνατη. «Θα μπορούσαμε να το ελέγξουμε συγκρίνοντας δύο γαλαξίες – τον Γαλαξία μας με κάποιον άλλο που βρίσκεται σε αρκετά μικρή απόσταση, όπως για παράδειγμα το Νέφος του Μαγγελάνου. Ωστόσο, απέχουμε ακόμη πολύ από την υλοποίηση μιας τέτοιας σύγκρισης».

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Θαυμάστε την εκπληκτική φωτογραφία των 1,5 δισ. pixel του γαλαξία της Ανδρομέδας από το διαστημικό τηλεσκόπιο (Video)

Στις 5 Ιανουαρίου 2015 το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble πήρε την μεγαλύτερη σε χωρητικότητα φωτογραφία στην ιστορία του με στόχο τον γαλαξία της Ανδρομέδας. 

Η φωτογραφία έχει ανάλυση 69.536 x 22.230 pixels κάτι που ισοδυναμεί συνολικά 1,5 δισ. pixels ή 4,3GB στον σκληρό δίσκο.

Θαυμάστε την εκπληκτική φωτογραφία στο βίντεο που ακολουθεί αλλά και εδώ

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Μόλις το 10% των γαλαξιών «φιλόξενο» για εξελιγμένες μορφές ζωής

1/15. Ίσως το σύμπαν να είναι πολύ πιο έρημο απ’ ό,τι θεωρούνταν μέχρι σήμερα. Κι αυτό γιατί, όπως υποστηρίζουν δύο αστροφυσικοί, από τους 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες που περιέχει, μόλις στο 10% επικρατούν συνθήκες που θα επέτρεπαν την ανάπτυξη εξελιγμένων μορφών ζωής, όπως συνέβη στη Γη.

Στο υπόλοιπο 10%, προσθέτουν οι επιστήμονες, ανά τακτά χρονικά διαστήματα εξαιρετικά βίαια γεγονότα έχουν προκαλέσει την εκπομπή μεγάλων ποσοτήτων ακτινοβολίας –ένα φαινόμενο γνωστό ως εκλάμψεις ακτίνων γ– με συνέπεια κάθε φορά να εξαλείφεται οποιοσδήποτε μικροοργανισμός που υπήρχε εκεί και ήταν πιο περίπλοκος από τα μικρόβια.

Η επιστημονική κοινότητα εξετάζει εδώ και χρόνια κατά πόσο μια έκλαμψη ακτίνων γ θα μπορούσε να βλάψει τον πλανήτη μας. Αυτές οι εκπομπές ανακαλύφθηκαν το 1967 και διαχωρίζονται σε δύο τύπους, ανάλογα με τη διάρκεια τους. Έτσι, οι σύντομες εκλάμψεις διαρκούν 1-2 δευτερόλεπτα και κατά κανόνα προέρχονται από τη σύγκρουση αστέρων νετρονίων ή την απορρόφηση ενός αστέρα νετρονίου σε μία μαύρη τρύπα.

Ωστόσο, παρατηρούνται και εκλάμψεις με διάρκεια μεγαλύτερη από μερικές δεκάδες δευτερόλεπτα, που οφείλονται στην κατάρρευση μεγάλων αστρικών σωμάτων.

Αν και αυτές οι εκλάμψεις είναι πιο σπάνιες, εκλύουν 100πλάσια ενέργεια και μπορεί να αποδειχθούν θανατηφόρες για τους πλανήτες που βρίσκονται στην «εμβέλειά» τους.

Ο λόγος είναι πως θα προκαλέσουν αλυσιδωτές χημικές αντιδράσεις στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, καταστρέφοντας το στρώμα όζοντος στα ανώτερα επίπεδά της. Έτσι, χωρίς πλέον αυτό το προστατευτικό στρώμα, η υπεριώδης ακτινοβολία του μητρικού αστέρα θα «βομβαρδίζει» για μήνες ή και χρόνια την επιφάνεια του πλανήτη – καταστρέφοντας τις περισσότερες μορφές ζωής.

Πρόσφατα δεδομένα δείχνουν πως αυτές οι μεγαλύτερης διάρκειας εκλάμψεις συμβαίνουν κυρίως σε περιοχές όπου σχηματίζονται νέοι αστέρες με σχετικά χαμηλά επίπεδα σε στοιχεία βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο – με χαμηλή «μεταλλικότητα», σύμφωνα με την επιστημονική ορολογία.

Με αυτό ως δεδομένο, το παραπάνω αποκαλυπτικό σενάριο έχει συμβεί συχνά στη συντριπτική πλειονότητα των γαλαξιών του σύμπαντος, σύμφωνα με τον Τσβι Πιράν και τον Ραούλ Χιμένεζ, θεωρητικούς αστροφυσικούς στο πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και της Βαρκελώνης, αντίστοιχα. 

Πιο συγκεκριμένα, στη μελέτη τους που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Physical Review Letters, οι δύο αστροφυσικοί σημειώνουν πως οι περισσότεροι γαλαξίες χαρακτηρίζονται από χαμηλή «μεταλλικότητα». Ως αποτέλεσμα, συμπεραίνουν, στο 90% θα πρέπει να έχουν συμβεί πολλές εκλάμψεις ακτίνων γ στο παρελθόν, καθιστώντας τα περιβάλλοντά τους εντελώς «εχθρικά» για την εξέλιξη της ζωής.

Ακόμη χειρότερα, προσθέτουν, για περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όλοι οι γαλαξίες βρίσκονταν σε αυτή την κατάσταση, με συνέπεια η ανάπτυξη ανώτερων μορφών ζωής να ήταν απαγορευτική παντού στο σύμπαν.

Αν και η έκθεση σε μεγάλες δόσεις ακτινοβολίας θα εξαφάνισε οποιαδήποτε εξελιγμένη μορφή ζωής, αυτό δεν σημαίνει πως στο 90% των γαλαξιών ενδεχομένως δεν επιβίωσαν ορισμένα «σκληροτράχηλα» βακτήρια.

Ωστόσο, όπως σημειώνουν οι δύο αστροφυσικοί, τέτοια βίαια φαινόμενα είναι βέβαιο πως ανέκοψαν την πορεία εξέλιξης της ζωής προς τα νοήμονα όντα. Μια διαδικασία που, έπειτα από κάθε τέτοια έκλαμψη, ουσιαστικά θα ξεκίνησε πάλι από τα πρώτα στάδια.

Όσον αφορά τον γαλαξία μας, οι ερευνητές εκτιμούν πως οι πλανήτες που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη από 6500 έτη φωτός από το κέντρο του έχουν 95% πιθανότητα να έχουν «βομβαρδισθεί» από μια έκλαμψη μεγάλης διάρκειας μέσα στα τελευταία 1 δισ. χρόνια. Γενικά, συμπεραίνουν, η ανάπτυξη ζωής είχε μεγαλύτερη πιθανότητα για αίσια έκβαση στα ηλιακά συστήματα που βρίσκονται στις εξωτερικές περιοχές των γαλαξιών.

Σύμφωνα με τους δύο ερευνητές, η μελέτη «δείχνει» σε ποιες συμπαντικές περιοχές θα πρέπει να αναζητηθούν πιθανές νοήμονες μορφές ζωής. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα SETI, το οποίο προσπαθεί να εντοπίσει με γήινα ραδιοτηλεσκόπια σήματα από εξωγήινους εξελιγμένους πολιτισμούς, επικεντρώνεται κυρίως στο κέντρο του Γαλαξία μας, όπου οι αστέρες έχουν μεγαλύτερη πυκνότητα.

Σε αυτή τη «γειτονιά», ωστόσο, οι εκλάμψεις ακτίνων γ φαίνεται πως απαγόρευσαν τη δημιουργία νοήμονος ζωής, κάτι που σημαίνει πως ίσως οι παρυφές του γαλαξία είναι καλύτεροι υποψήφιοι.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Κατανοώντας το Σύμπαν με απλά παραδείγματα

Τι θα συνέβαινε αν ο Ήλιος είχε το μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ; Πόσος χρόνος θα χρειαζόταν για να μετρήσετε όλα τα αστέρια που υπάρχουν στο γαλαξία μας και πόσο «κακό» μπορεί να είναι το φυσικό φαινόμενο του θερμοκηπίου;

Απλές απαντήσεις σε μεγάλα επιστημονικά ερωτήματα και φαινόμενα, για να τα καταλαβαίνουν όλοι… σε απλή γλώσσα.

1. Αν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε τον Ήλιο στα χέρια μας…

Φανταστείτε να μπορούσαμε να συρρικνώσουμε το ηλιακό μας σύστημα περίπου στο ένα δισεκατομμυριοστό του πραγματικού του μεγέθους. Αυτό θα έκανε τον Ήλιο περίπου στο μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ.

Πόσο μεγάλη θα ήταν σε αυτήν την περίπτωση η Γη και πόσο μακριά θα βρισκόταν από το… γκρέιπφρουτ;

Το μέγεθος της Γης θα είχε διάμετρο περίπου 1 χιλιοστό του μέτρου. Θα ήταν περίπου ίση με την τελεία που «κλείνει» την πρόταση που διαβάζετε τώρα.

Αυτή η μικρή «τελίτσα» θα κινούνται σε τροχιά γύρω από το γκρέιπφρουτ σε μια απόσταση περίπου 15 μέτρων, ολοκληρώνοντας μια ολόκληρη περιστροφή σε ένα χρόνο.

Η Σελήνη θα βρισκόταν σε απόσταση 4 εκατοστών από τη Γη (δηλαδή τη συρρικνωμένη «τελίτσα» που λέγαμε παραπάνω).

Οι υπόλοιποι πλανήτες θα σκορπίζονταν σε μια απόσταση περίπου 600 μέτρων από τον Ήλιο (το γκρέιπφρουτ).

Σε ό,τι αφορά το κοντινότερο σε εμάς (στην «τελίτσα») αστέρι –εκτός από τον Ήλιο- αυτό θα βρισκόταν σε απόσταση 4.000 χιλιομέτρων μακριά, σαν να ταξιδεύατε την απόσταση από την ανατολική στη δυτική πλευρά των ΗΠΑ σε πραγματική κλίμακα.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δουν από… κοντά το ηλιακό μας σύστημα σε σμίκρυνση στο Voyage scale model Solar System, που βρίσκεται έξω από το μουσείο National Air and Space Museum στην Ουάσινγκτον αλλά και σε δεκάδες άλλες πόλεις, όπως αναφέρει ο αστροφυσικός Jeffrey Bennett στη Huffington Post.

2. Μετρώντας τα αστέρια (και τους πλανήτες)

Ο Ήλιος είναι ένας από τα περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια αστέρια του γαλαξία μας (Milky Way Galaxy).

Κι ενώ μπορεί να είναι εύκολο να πει, να γράψει ή να διαβάσει κανείς το νούμερο «100 δισεκατομμύρια», είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί ακριβώς την «ποσότητα» αυτή.

Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι πέφτοντας για ύπνο θα καθίσετε να μετρήσετε τα αστέρια -αντί για προβατάκια- για να μπορέσετε να κοιμηθείτε.

Πόση ώρα θα σας έπαιρνε άραγε για να μετρήσετε τα 100 δισεκατομμύρια αστέρια;

Αν υποθέσουμε ότι μπορείτε να μετράτε ένα αστέρι κάθε 1 δευτερόλεπτο, τότε εύκολα υπολογίζουμε ότι θα χρειαζόσασταν 100 δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα.

Αν τώρα καθίσετε και κάνετε τα μαθηματικά… θα βρείτε ότι τα 100 δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα αντιστοιχούν σε περισσότερα από 3.000 χρόνια!

Μάλιστα, αν λάβουμε υπόψη μας τα πρόσφατα δεδομένα από τη διαστημική αποστολή Kepler, συμπεραίνουμε ότι τα περισσότερα αστέρια έχουν τους δικούς τους πλανήτες, κάνοντας πιο πιθανό το γεγονός να υπάρχουν περίπου 100 δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη στο γαλαξία μας.

3. Οι μαύρες τρύπες και τι θα συνέβαινε αν «έπεφτε» κανείς μέσα 

Φανταστείτε ξαφνικά να κατέρρεε ο Ήλιος, διατηρώντας την ίδια μάζα αλλά να συρρικνωνόταν τόσο που να γινόταν μια μαύρη τρύπα.

Τι θα συνέβαινε στη Γη και στους υπόλοιπους πλανήτες; 

Όποιον κι αν ρωτήσετε, το πιο πιθανό είναι να σας απαντήσει ότι οι πλανήτες θα «ρουφιόντουσαν προς τα μέσα».

Αυτό απλά… δεν είναι αλήθεια.

Η απότομη αυτή αλλαγή του Ήλιου θα μετέτρεπε τη Γη σε ένα πολύ κρύο και σκοτεινό πλανήτη, όμως η τροχιά της θα παρέμενε ουσιαστικά η ίδια.

Τι κάνουν λοιπόν οι μαύρες τρύπες;

Φανταστείτε κάποιον να πέφτει (το οποίο διαφέρει από το «ρουφιέμαι») σε μια μαύρη τρύπα. Καθώς το άτομο αυτό θα πλησίαζε τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας, θα παρατηρούσατε ότι ο χρόνος θα επιβραδυνόταν –οι καρδιακοί παλμοί θα χτυπούσαν με πιο αργή συχνότητα- και το φως που θα εξέπεμπε θα γινόταν όλο και πιο κοκκινωπό. Για την ακρίβεια, αναφέρει ο αρθρογράφος, από τη δική σας οπτική ο χρόνος θα σταματούσε κάποια στιγμή στον ορίζοντα γεγονότων, αλλά από την πλευρά του άλλου ατόμου, εκείνος θα έπεφτε μέσα στον ορίζοντα γεγονότων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. 

Κάτι παρόμοιο, καταλήγει ο Bennett, περιγράφει ο Αϊνστάιν στη θεωρία της Σχετικότητας.

4. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου επιτρέπει την ύπαρξη της ζωής… αλλά ας μην το παρακάνουμε

Η κλιματική αλλαγή και η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι μία από τις πιο σημαντικές αλλαγές που αντιμετωπίζουμε και προκαλείται από κάτι που καλείται «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Σύμφωνα με αυτό, το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια του θερμοκηπίου ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη, η οποία δε θα συνέβαινε υπό άλλες συνθήκες.

Στην πραγματικότητα όμως, το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν είναι από μόνο του κάτι «κακό». Για την ακρίβεια, χωρίς το φυσικό φαινόμενο του θερμοκηπίου, ο πλανήτης μας θα ήταν πάρα πολύ κρύος και η ζωή επάνω σε αυτόν δεν θα είχε καμία σχέση με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα.

Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι «όσο περισσότερο, τόσο καλύτερα».

Αρκεί μόνο να αναφέρουμε ως παράδειγμα την Αφροδίτη: με ένα πυκνό στρώμα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρά της, οι επιδράσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου στην επιφάνεια της Αφροδίτη είναι τόσο έντονες, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι «πιο καυτή από έναν υπερθερμασμένο φούρνο».

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Τι βλέπουν οι αστροναύτες καθώς επιστρέφουν στη Γη

Όταν οι αστροναύτες επιστρέφουν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, η κάψουλα Soyuz που τους μεταφέρει χτυπά την ατμόσφαιρα με ταχύτητα άνω των 27.000 χλμ/ώρα. Το ταξίδι, διάρκειας περίπου 25 λεπτών, μόνο άνετο δεν είναι.

Όταν κοιτούν έξω από το παράθυρο, το μόνο που βλέπουν οι επιβάτες είναι το σύννεφο υπέρθερμου πλάσματος -ιονισμένου αερίου- που τυλίγει την κάψουλα για αρκετά λεπτά.

Το παραπάνω αρχείο GIF, το οποίο δημιούργησε ο δικτυακός τόπος Gizmodo, είναι ένα μικρό απόσπασμα από μεγαλύτερο βίντεο της NASA για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Οι «σπίθες» που διακρίνονται παράγονται από την ακραία θερμοκρασία που αναπτύσσεται λόγω της τριβής του σκάφους με την ατμόσφαιρα. Η θερμική ασπίδα στο κάτω τμήμα της κωνικής κάψουλας υποβάλλεται σε θερμοκρασία πάνω από 1.600 βαθμούς Κελσίου.

Λίγα λεπτά αργότερα, μια σειρά από αλεξίπτωτα επιβραδύνουν το Soyuz μέχρι τα πέντε χιλιόμετρα την ώρα. Ένα δευτερόλεπτο πριν η κάψουλα προσεδαφιστεί στη στέπα του Καζακστάν, δύο πυραυλοκινητήρες στο κάτω μέρος της ενεργοποιούνται για να επιβραδύνουν περαιτέρω την πτώση.

Σε όλη τη διάρκεια της καθόδου οι επιβάτες δέχονται ισχυρά τραντάγματα και υποβάλλονται σε επιταχύνσεις αρκετών g.

Εκπαιδευτικό βίντεο της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Για πρώτη φορά στο φως ίχνη της «σκοτεινής» ύλης;

12/2014. «Αποτυπώματα» της σκοτεινής ύλης υποστηρίζουν πως ανακάλυψαν για πρώτη φορά επιστήμονες από την Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λοζάνης και το πανεπιστήμιο του Λάιντεν. 

Τα ίχνη προέκυψαν από τις αναλύσεις σημάτων ακτίνων Χ τόσο από τον γαλαξία μας όσο και από άλλους κοντινούς αστρικούς σχηματισμούς καθώς, όπως διαπίστωσαν οι αστροφυσικοί, ένα από αυτά τα σήματα δεν μπορεί να εξηγηθεί από αλληλεπιδράσεις της συμβατικής ύλης.

Οι ερευνητές θα δημοσιεύσουν τη μελέτη τους σε προσεχές τεύχος του περιοδικού Physical Review Letters. Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωση που εξέδωσαν περιγράφοντας την ανακάλυψη, στο άρθρο θα περιγράφουν τη διαδικασία ανάλυσης των σημάτων ακτίνων Χ, τα οποία προήλθαν από τον γαλαξία Ανδρομέδα, το σμήνος γαλαξιών Περσέας Ι, αλλά και από τον γαλαξία μας.

Τα δεδομένα προήλθαν από το XMM-Newton, το διαστημικό τηλεσκόπιο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας διαστήματος (ESA). Κατά την ανάλυσή τους, οι επιστήμονες απομόνωσαν και αφαίρεσαν όλα τα σήματα που προέρχονται από γνωστές πηγές και σωματίδια. Έτσι, απέμεινε μια κατηγορία σημάτων που δεν μπορούσε να αποδοθεί στη δράση των «συστατικών» της ορατής ύλης.

«Η κατανομή των σημάτων αντιστοιχεί ακριβώς στη συμπεριφορά που προβλέπουμε για τη σκοτεινή ύλη, η οποία έχει μεγαλύτερη συγκέντρωση και είναι ισχυρότερη στο κέντρο αυτών των σχηματισμών, ενώ διαχέεται και εξασθενεί όσο απομακρυνόμαστε από αυτό», αναφέρει στην ανακοίνωση ο Όλεγξ Ρουτσάισκι, από την Ομοσπονδιακή Πολυτεχνική Σχολή της Λοζάνης.

Η ύπαρξη της σκοτεινής ύλης έχει προταθεί θεωρητικά από τους αστρονόμους εδώ και δεκαετίες, καθώς διαπίστωσαν πως η ποσότητα της συμβατικής ύλης δεν μπορεί να εξηγήσει φαινόμενα όπως τις κινήσεις των άστρων στους γαλαξίες. Μάλιστα, λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα φαινόμενα, οι επιστήμονες εκτιμούν πως το σύμπαν αποτελείται κατά 26,8% από σκοτεινή ύλη και μόλις κατά 4,9% από ορατή.

Σύμφωνα με το θεωρητικό μοντέλο που περιγράφει τη «σκοτεινή» ύλη, τα συστατικά της δεν εκπέμπουν φως ή ηλεκτρονική ακτινοβολία σε οποιοδήποτε άλλο μήκος κύματος. Αντίθετα, ο αποκλειστικός τρόπος που αλληλεπιδρά με τη συμβατική ύλη είναι μέσω της βαρυτικής δύναμης.

Στο άρθρο, οι επιστήμονες θα περιγράφουν επίσης έναν σπάνιο μηχανισμό που, όπως υποθέτουν, μπορεί να προκάλεσε αυτά τα ανεξήγητα σήματα – την εκπομπή φωτονίων κατά τη διάσπαση των «αποστειρωμένων νετρίνων», ενός είδους σωματιδίων που προβλέπονται θεωρητικά και, σε αντίθεση με τα συμβατικά νετρίνα, αλληλεπιδρούν αποκλειστικά μέσω βαρύτητας. Τα «αποστειρωμένα νετρίνα» είναι τόσο δύσκολο να εντοπισθούν που έχουν αποκτήσει το παρατσούκλι «φαντάσματα των φαντασμάτων».

Αν επιβεβαιωθεί η ανάλυση των επιστημόνων, τότε ο γαλαξίας μας περιέχει τετραπλάσια σκοτεινή ύλη συγκριτικά με την ορατή, όπως αυτοί υπολόγισαν. Βέβαια, το πιο σημαντικό είναι πως για πρώτη φορά θα εξακριβωθεί πως όντως υπάρχει, ενώ επίσης θα έχει πλέον βρεθεί ένας τρόπος για τη μελέτη της με βάση παρατηρησιακά δεδομένα.

«Η επιβεβαίωση της ανακάλυψης θα ανοίξει τον δρόμο για την κατασκευή νέων τηλεσκοπίων, ειδικά σχεδιασμένων για την εξέταση των σημάτων από τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης. Επίσης, θα ξέρουμε πια πού να ψάξουμε στο σύμπαν για να εντοπίσουμε τις δομές από αυτά τα σωματίδια, αποκτώντας έτσι περισσότερα στοιχεία για το πώς σχηματίσθηκε το σύμπαν», αναφέρει ο Αλεξέι Μπογιάρσκι στην ανακοίνωση της ομάδας.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Το Curiosity κατέγραψε αντικείμενο που αιωρείται πάνω από την επιφάνεια του Άρη (Video)

Τη φαντασία των απανταχού οπαδών των συνωμοσιολόγων έρχεται διεγείρει ένα νέο εύρημα του Curiosity της Nasa, καθώς η ειδική κάμερα του οχήματος κατέγραψε κάτι που μοιάζει με ένα αντικείμενο που αιωρείται.

Η φωτογραφία δείχνει ένα μυστηριώδες αντικείμενο, πολύ ιδιαίτερο, που φαίνεται να αιωρείται πάνω από την επιφάνεια του Άρη, και διακρίνετε ακόμα και η σκιά που αφήνει στο έδαφος.

Φυσικά η παρακάτω φωτογραφία είναι από την Nasa και μπορείτε να την δείτε ακολουθώντας τους παρακάτω συνδέσμους, και αυτό γιατί μας αρέσει να μιλάμε πάντα με αποδείξεις.

Βλέπε αρχική εικόνα της NASA

Φωτογραφία Πηγή: http://mars.jpl.nasa.gov/msl-raw-images/proj/msl/redops/ods/surface/sol/00527/opgs/edr/ncam/NRB_444283128EDR_F0260000NCAM00251M_.JPG

Δεύτερη φωτογραφία

Φωτογραφία Πηγή: http://mars.jpl.nasa.gov/msl-raw-images/proj/msl/redops/ods/surface/sol/00527/opgs/edr/ncam/NLB_444283159EDR_F0260000NCAM00251M_.JPG

Δείτε το βίντεο:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Θεωρία επιστήμονα στο Συνέδριο Αμερικανικής Φυσικής: Η αρχαία ζωή στον Άρη αφανίστηκε από πυρηνική επίθεση

Εάν σχεδιάζετε να πάτε στο ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας στο Ιλινόις, ίσως να σας περιμένει μία μικρή έκπληξη με την τελική ομιλία της ημέρας.

Ο φυσικός πλάσματος Δρ John Brandenburg θα παρουσιάσει τη θεωρία του ότι ένας αρχαίος πολιτισμός στον Άρη αφανίστηκε από πυρηνική επίθεση από μια άλλη εξωγήινη φυλή.

Στην παράξενη θεωρία του, ο καθηγητής θα μας πει ότι αρχαίοι Αρειανοί γνωστή ως Cydonians αφανίστηκαν στην επίθεση - και τα αποδεικτικά στοιχεία της γενοκτονίας μπορούμε να τα δούμε ακόμα και σήμερα.

Από το 2011, ο επιστήμονας εκφράζει την θεωρία του ότι το κόκκινο χρώμα στον Άρη θα μπορούσε να οφείλεται σε θερμοπυρηνική έκρηξη.

Η επιφάνεια του Άρη καλύπτεται με ένα λεπτό στρώμα ραδιενεργών ουσιών, συμπεριλαμβανομένων ουρανίου, θορίου και ραδιενεργού καλίου - και αυτό το μοτίβο ακτινοβολεί από ένα θερμό σημείο στον Άρη», είπε Fox News εκείνη την εποχή.«Μια πυρηνική έκρηξη θα μπορούσε να έχει αφήσει συντρίμμια σε όλο τον πλανήτη».

Αλλά από τότε έχει προχωρήσει τη θεωρία του στο επίπεδο που ο ίδιος πλέον δεν πιστεύει ότι ήταν μία φυσική έκρηξη - αλλά μάλλον αυτό που σχεδίασε μια έξυπνη φυλή εξωγήινων.

Σύμφωνα με τον ίδιο

Το συμπέρασμα της τελευταίας θεωρίας του λέει ότι τα πυρηνικά ισότοπα στην ατμόσφαιρα του Άρη μοιάζουν με δοκιμές από βόμβα υδρογόνου και μπορεί πραγματικά να οφείλονται στον αφανισμό του πολιτισμού από μια πυρηνική επίθεση από το διάστημα. 

Ο Άρης ήταν κάποτε σαν τη Γη ακόμα και στο κλίμα του, είχε χλωρίδα και πανίδα, καθώς και μορφές ευφυής ζωής, που ήταν περίπου τόσο προηγμένες όσο των αρχαίων Αιγυπτίων στη Γη. Αυτό βασίζεται στην ανάλυση του από τις δύο περιοχές, η μία είναι της Κυδωνίας, όπου βρέθηκε το περίφημο «πρόσωπο στον Άρη» - και αργότερα απαξιώθηκε. 

Αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή, είναι ένα τεχνούργημα από μία αρχαία φυλή εξωγήινων. Δύο υποτιθέμενες πυρηνικές εκρήξεις αφάνισαν τον πολιτισμό στην Κυδωνία,  και μία άλλη, μικρότερη κατέστρεψε έναν πολιτισμό σε μια περιοχή που ονομάζεται Γαλαξίας-Χάος. Η θεωρία του θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει το παράδοξο Fermi - δηλαδή γιατί, αν το σύμπαν είναι άφθονο με ζωή, δεν έχουμε ακούσει τίποτα από κανέναν ακόμα.

Προειδοποιεί, επίσης ότι πρέπει να είμαστε φοβισμένοι από μια επίθεση στον πλανήτη μας, και θα πρέπει να ξεκινήσει μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη για να ξέρουμε με τι είμαστε αντιμέτωποι.

Ερευνητικά κέντρα εντόπισαν την «υψηλή συγκέντρωση» του Xenon-129 στην ατμόσφαιρα του Άρη, ακόμα και το ουράνιο, και το θόριο, στην επιφάνεια του πλανήτη, εντοπίστηκαν από το Mars Odyssey της NASA.

Οι επιστήμονες έχουν ήδη επισημάνει ότι η εμφάνιση των στοιχείων αυτών δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένου ότι είναι φυσικά στοιχεία που βρίσκονται παντού. Αλλά ο καθηγητής είναι ανένδοτος ότι πρόκειται για τα απομεινάρια δύο πυρηνικών εκρήξεων στην επιφάνεια.

Τα στοιχεία που θα θέσει στην ομιλία του είναι «Αποδεικτικά στοιχεία τεράστιων Θερμοπυρηνικών εκρήξεων στον Άρη κατά το παρελθόν, η υπόθεση της Κυδωνίας, και το παράδοξο του Fermi».

Ο εμπειρογνώμονας UFO Nigel Watson, συγγραφέας του εγχειριδίου Haynes UFO είπε ότι ο καθηγητής δεν είναι ο πρώτος που προτείνει ότι ο πλανήτης Άρης  «δολοφονήθηκε» από πυρηνικές εκρήξεις.

«Αυτές οι ιστορίες και πολλές παραλλαγές από αυτά που παρουσιάζει είναι μια άποψη ότι το ηλιακό μας σύστημα ήταν το σπίτι πολλών πυρηνικών μαχών που μαίνονταν μεταξύ εξωγήινων επισκεπτών και των εποίκων. Πολλά από τα στοιχεία που έχει είναι από ερμηνεία αρχαίων κειμένων. Αν και η θεωρία του βρίσκει πιο στέρεο έδαφος από τις υπόλοιπες, εξακολουθεί να ανέρχεται σε ελλιπής και αβάσιμη και βασίζεται στο σημερινό επίπεδο ευαισθητοποίησης από τη δύναμη των πυρηνικών όπλων και τον φόβο μας για κακή χρήση τους.

Είναι μια προειδοποίηση ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο και με το δικό μας πλανήτη, και υπογραμμίζει την πεποίθηση πολλών επιστημόνων που δεν έχουν εντοπιστεί ευφυής ζωή αλλού στο σύμπαν, ότι θα εξαφανιστούμε μέσω καταστροφής ή αυτοκαταστροφής.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω