Η ζωή είναι σαν μια κούπα καφέ…

Ήταν κάποτε μια ομάδα επιτυχημένων αποφοίτων που αποφάσισαν να ξαναβρεθούν και να επισκεφθούν τον παλιό τους καθηγητή στο Πανεπιστήμιο. Έτσι και έκαναν… 

Όσο καθόντουσαν και μιλούσαν, λοιπόν, συζητούσαν για διάφορα πράγματα μέχρι που η συζήτηση μετατράπηκε σε μια σειρά από παράπονα για το άγχος και το στρες στη δουλειά αλλά και στη ζωή.

Ο καθηγητής θέλοντας να τους προσφέρει καφέ, πήγε στην κουζίνα και επέστρεψε με ένα μεγάλο δοχείο και μια συλλογή από κούπες. Άλλες πορσελάνινες, πλαστικές γυάλινες, κρυστάλλινες, κάποιες φτηνές και κάποιες αρκετά ακριβές, λέγοντάς τους να σερβιριστούν μόνοι τους. 

Όταν όλοι οι μαθητές είχαν πάρει από μία κούπα στα χέρια τους, ο καθηγητής είπε: «Αν προσέξατε, όλοι σας διαλέξατε από τις ωραίες και ακριβές κούπες, ενώ οι απλές και φτηνές είχαν μείνει στο τραπέζι». Και συνέχισε…

«Ενώ, από τη μία, είναι πολύ λογικό να θέλετε το καλύτερο για τον εαυτό σας, αυτή ακριβώς είναι η πηγή των προβλημάτων και του στρες που βιώνετε. Να είστε βέβαιοι πως η κούπα δεν δίνει καμία παραπάνω αξία στον καφέ. 

Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, είναι απλά πιο ακριβή. Αυτό που θέλατε στην ουσία είναι ο καφές, αλλά όλοι σας επιλέξατε τις πιο ωραίες κούπες και αμέσως μετά αρχίσατε να κοιτάτε τις κούπες των άλλων.

Τώρα σκεφτείτε αυτό: Η ζωή είναι ο καφές. Η δουλειά, τα λεφτά και η κοινωνική σας θέση είναι οι κούπες. Είναι απλά εργαλεία για να συντηρούν τη ζωή και σε καμία περίπτωση δεν καθορίζουν ούτε αλλάζουν την ποιότητα της ζωής που ζούμε. 

Κάποιες φορές επικεντρωνόμαστε στις κούπες και ξεχνάμε να απολαύσουμε τον καφέ. Γευτείτε τον καφέ, λοιπόν, και όχι τις κούπες γιατί οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν τα καλύτερα σε όλα, απλά κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν».

enallaktikidrasi.com

Ανακαλύπτω

40 συμβουλές για να αντέχεις στα δύσκολα!

1) Μείνε σιωπηλός τουλάχιστον 10 λεπτά καθημερινά. Απομονώσου αν είναι απαραίτητο.

2) Άκου καλή μουσική όλες τις ημέρες, που αποτελεί γνήσια τροφή για το πνεύμα.

3) Σαν σηκώνεσαι το πρωί πές αυτό: Σήμερα ο στόχος μου είναι…

4) Να ζείς με τις τρείς λέξεις: Ενέργεια, ενθουσιασμό, κατανόηση του άλλου.

5) Παίξε περισσότερο από τον περσινό χρόνο.

6) Διάβασε πιο πολύ από πέρσι.

7) Κοίτα τον ουρανό τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Συνειδητοποίησε την μεγαλοσύνη που σε περιτριγυρίζει.

8) Όντας ξύπνιος, ονειρέψου περισσότερο.

9) Τρώγε περισσότερα φυσικά φρούτα και λαχανικά και λιγότερο βιομηχανοποιημένες τροφές ή παράγωγα σφαγής.

10) Τρώγε ξηρούς καρπούς, πίνε πράσινο τσάϊ, πολύ νερό και ένα ποτήρι κρασί την ημέρα (βεβαιώσου πως το συνοδεύεις με κάτι που σου αρέσει και με παρέα κάποιου που αγαπάς.)

11) Κάνε να γελάσουν τρία πρόσωπα την ημέρα.

12) Τακτοποίησε το σπίτι, το αυτοκίνητο και το γραφείο σου και άσε την νέα ενέργεια να πλημμυρίσει τη ζωή σου.

13) Μη σπαταλάς τον πολύτιμο χρόνο σου σε κουτσομπολιά, πράγματα του χτές, αρνητικές σκέψεις, και θέματα που είναι έξω από τον έλεγχό σου. Επένδυσε την ενέργειά σου στα θετικά του σήμερα.

14) Κατάλαβε πως η ζωή είναι ένα σχολειό που ήρθες για να μάθεις. Τα προβλήματα είναι μαθήματα που πάνε κι έρχονται και ό,τι μάθεις από αυτά θάναι για όλη σου τη ζωή.

15) Προγευμάτισε σαν βασιλιάς, φάε σαν πρίγκιπας, δείπνησε σαν ζητιάνος.

16) Χαμογέλα και γέλα πιο πολύ.

17) Μη χάνεις ευκαιρία να αγκαλιάζεις εκείνον που εκτιμάς.

18) Η ζωή είναι σύντομη για να την χαραμίζεις μισώντας κάποιον.

19) Μη παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά, κανείς άλλος δεν το κάνει.

20) Δεν είναι απαραίτητο να κερδίζεις κάθε αντιπαράθεση, αποδέξου την ασυμφωνία και μάθε από την άλλη άποψη.

21) Γαλήνεψε με το παρελθόν, για να μη καταστρέψεις το παρόν.

22) Μη μοιράζεσαι τη ζωή σου με εκείνη των άλλων. Δεν ξέρεις το δρόμο που ακολούθησαν αυτοί.

23) Κανείς δεν είναι υπεύθυνος της ευτυχίας σου εκτός από σένα τον ίδιο.

24) Να θυμάσαι πώς δεν έχεις τον έλεγχο όσων σου συμβαίνουν, αλλά σίγουρα το τι κάνεις με αυτά.
25) Μάθε κάτι νέο σήμερα.

26) Αυτό που σκέπτονται οι άλλοι για σένα δεν είναι υποχρέωσή σου.

27) Να εκτιμάς το κορμί σου και να το απολαμβάνεις.

28) Δεν έχει σημασία πόσο καλά ή κακά είναι τα πράγματα. Θα αλλάξουν.

29) Η εργασία σου δεν θα ασχοληθεί με σένα σαν αρρωστήσεις, οι φίλοι σου ναι. Έχε επαφή μαζί τους.

30) Τελείωνε με οτιδήποτε δεν είναι χρήσιμο, ωραίο, διασκεδαστικό.

31) Η ζήλεια είναι χάσιμο χρόνου. Εσύ έχεις ήδη όσα χρειάζονται.

32) Τα καλύτερα έρχονται.

33) Δεν πειράζει που κάθεσαι. Σήκω, ντύσου και βοήθα.

34) Κάνε υπέροχο σέξ, πάντοτε με όλο σου το είναι.

35) Τηλεφώνα σους δικούς σου συχνά και λέγε τους πως υπάρχεις.

36) Κάθε βράδυ ξαπλώνοντας πες: Σε ευχαριστώ… Κατάφερα να…

37) Θυμήσου πως είσαι ιδιαίτερα ευλογημένος για να είσαι στρεσαρισμένος

38) Απόλαυσε το ταξίδι. Έχεις μόνο μια ευκαιρία. Κέρδισε όσο περισσότερο..

39) Η Ζωή είναι όμορφη. Απόλαυσέ την τώρα που μπορείς.

40) Σε παρακαλώ στείλε αυτό το μήνυμα σε κάποιον που νοιάζεσαι

stroumfaki.gr

Ανακαλύπτω

Αν πάρεις στα σοβαρά τον κόσμο, οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια στην κατάθλιψη

Παρατηρώντας και ζώντας σ’ αυτό τον κόσμο, τα συμπεράσματα που βγάζεις παίρνοντας τον στα σοβαρά, σε οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη κατάθλιψη.

Βιωματικά και πρακτικά και όχι θεωρητικά, κατανοεί ο καθένας μας πως το απόφθεγμα ¨Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα¨ είναι η κοντινότερη προσέγγιση της εποχής.

Την κατάντια του ανθρώπινου είδους τη βλέπεις σε πάρα πολλές πτυχές της κοινωνίας, από το ότι δεν υπάρχει κανένας δισταγμός στο να θανατώσει άνθρωπος άνθρωπο, μέχρι τις διαπροσωπικές σχέσεις στις οποίες δεν υπάρχει βάθος ούτε κατά διάνοια.

Οι σχέσεις είτε στηρίζονται στη χρόνια εξάρτηση είτε στο συμφέρον. Η φιλία είναι ένα σπάνιο είδος, πόσο μάλλον η ερωτική σχέση που περιέχει μέσα και τεράστιες δόσεις εγωισμού.

Για την πρώτη πτυχή του ¨ανθρώπου¨ που αφορά δολοφονίες (είτε με τη πρόφαση του πολέμου, της ομάδας, της θρησκείας κλπ) είναι κάτι που όσο και να μεγαλώσω, όση περισσότερη σοφία και να αποκτήσω, ποτέ δεν θα πάψει να μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως αντί ο κόσμος τα 60-70 χρόνια της ζωής του να τα περνάει όμορφα γαλήνια στον πιο γεμάτο πλανήτη (απ’ όλες τις απόψεις) προτιμά να σκορπά το θάνατο, να καταστρέφει τη φύση, να δολοφονεί ζώα. Για ποιο λόγο; Ποτέ δε θα μάθω πραγματικά τι ψυχικά τραύματα επουλώνει ο καθένας απ’ αυτούς, κάνοντας ανεπανόρθωτο κακό στο συνάνθρωπο.

Η δεύτερη πτυχή που σίγουρα είναι πιο βαριάς μορφής γιατί τη βιώνουμε καθημερινά στον κύκλο μας και δεν τη βλέπουμε απλά στην τηλεόραση, είναι αυτή των διαπροσωπικών σχέσεων. Η αλήθεια είναι πως με το πέρας των χρόνων, μετά από συλλογή εμπειριών καταλήγεις στο συμπέρασμα πως ουσιαστικές και βαθιές ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχουν.

Σιγά σιγά βλέπεις γύρω σου την απαξίωση πολλών εννοιών, όπως της φιλίας, της συντροφικότητας ή της συνεργασίας. Ο άνθρωπος μεγαλώνει, αλλάζει και χάνεται. Πράγματα που ένωναν δύο ανθρώπους στο παρελθόν πλέον όχι απλά έχουν ξεθωριάσει, αλλά έχουν διαγραφεί εντελώς. Έτσι μένει μόνο η συνήθεια η οποία κάποια στιγμή θα ξεπεραστεί κ αυτή.

Το πρόβλημα σ’ αυτή τη περίπτωση είναι πως μεγαλώνοντας δυσκολεύεσαι ολοένα και περισσότερο να βάλεις καινούρια άτομα στην καθημερινότητα σου. Μπορεί να διευρύνονται οι ορίζοντες σου και να γίνεσαι διαλλακτικότερος στα στραβά της εποχής και των γύρω σου, αλλά πολύ δύσκολα συνυπάρχεις μαζί τους.

Ευτυχώς που στα δικά μου μάτια υπάρχουν δύο πολύ σημαντικοί παράγοντες που μας δίνουν πνοή κι ενέργεια και μας γλυτώνουν από τη ματαιότητα. Το ένα είναι η τέχνη και το άλλο ο έρωτας. Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι ο έρωτας αφορά κυρίως τους νέους ανθρώπους.

Όσο μεγαλώνεις συνειδητοποιείς πως κι αυτός είναι εγωιστικός και υπερτιμημένος. Οπότε μένει μόνο η τέχνη, η οποία έχει τόσες πολλές μορφές, που είναι αδύνατον να μη βρεις κάτι να σε εκφράζει και να σε γεμίζει ενέργεια και ζωή. Μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, ποίηση, ζωγραφική, φωτογραφία και φύση (κι αυτή τέχνη είναι).

Όλα είναι πράγματα που καθαρίζουν τελείως τον εγκέφαλο και σε κάνουν να δεις τη ζωή όμορφη (κι ας μην είναι). Χωρίς την ανάγκη αναγκαστικής συντροφιάς από ανθρώπους που δεν εκτιμάς ή δεν σε συνδέει τίποτα πλέον. Δεν είναι άσχημο πράγμα η μοναχικότητα όταν έχεις για φίλο τη μαγεία της τέχνης, ανακαλύπτεις στον εαυτό σου κρυμμένες γωνίες που δεν γνώριζες καν την ύπαρξη τους.

Βέβαια αν υπάρξει η σπάνια περίπτωση του να βρεθεί ένας άνθρωπος που θα έχετε πνευματική και συναισθηματική ταύτιση τόσο δυνατή που να περάσετε όλα τα παραπάνω μαζί, νομίζω πως θα είστε πολύ κοντά στο να αγγίξετε το θεό.

 Στενεύουν τα περάσματα

οι φίλοι μου φαντάσματα

κι η πόλη μοιάζει γενικώς

τάφος οικογενειακός

 Αλέξανδρος Παύλου – lifo.gr

Ανακαλύπτω

Ψυχολογία: 25 αλήθειες που όλοι πρέπει να γνωρίζουν

Η ψυχολογία είναι ένας κλάδος της επιστήμης που συναρπάζει πολλούς ανθρώπους. Ίσως επειδή βοηθάει στην κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και των κινήτρων, που οδηγούν σε αυτή την συμπεριφορά. 

Μπορεί για τους περισσότερους η ψυχολογία να φαίνεται ως κοινή λογική, αλλά αν κοιτάξει το θέμα λίγο πιο βαθιά θα καταλάβει, ότι τα πράγματα είναι αρκετά πιο περίπλοκα.

Δείτε παρακάτω 25 ψυχολογικές αλήθειες που όλοι πρέπει να γνωρίζουν.

1. Οι άνθρωποι είναι περισσότερο χαρούμενοι, όταν είναι απασχολημένοι. Τους βοηθάει να διατηρήσουν μια θετική στάση.

2.Η χαρά, ο θυμός, η θλίψη, η αηδία, ο φόβος και η έκπληξη είναι τα έξι μοναδικά συναισθήματα, που εκφράζονται καθολικά.

3.Η σοκολάτα απελευθερώνει τις ίδιες χημικές ουσίες στο σώμα μας, όπως όταν είμαστε ερωτευμένοι.

4.Οι άνθρωποι είναι πιο ειλικρινείς, όταν είναι κουρασμένοι.

5.Μια αγκαλιά 20 δευτερολέπτων απελευθερώνει στο σώμα χημικές ουσίες, που μας βοηθάνε να εμπιστευτούμε πιο εύκολα τον άνθρωπο που αγκαλιάζουμε.

6.Έρευνες έχουν δείξει, ότι η απώλεια του κινητού μπορεί να προκαλέσει τον ίδιο πανικό με την εμπειρία του θανάτου.

7.Σκεφτόμαστε πιο λογικά, όταν σκεφτόμαστε σε άλλη γλώσσα.

8.Ποτέ κανένας τυφλός άνθρωπος δεν έχει εμφανίσει σχιζοφρένεια.

9.Τα παιδιά του λυκείου έχουν το ίδιο επίπεδο άγχους με τον μέσο όρο των ασθενών στα ψυχιατρεία το 1950.

10.Ο εγκέφαλος αισθάνεται την απόρριψη ως πόνο.

11.Το μυαλό μας περιπλανιέται περίπου το 30% του χρόνου.

12.Οι πιο ζωντανές αναμνήσεις μας είναι κατά πάσα πιθανότητα λάθος.

13.Ακόμη και η ψευδαίσθηση της προόδου μας παρακινεί.

14.Ο εθισμός στο διαδίκτυο μπορεί να προστεθεί στον κατάλογο με τις ψυχικές διαταραχές.

15.Κανείς δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα.

16.Το υποσυνείδητό μας ξέρει πρώτα.

17.Μπορούμε να έχουμε στενές σχέσεις μόνο με 150 άτομα περίπου.

18.Όταν θυμόμαστε ένα γεγονός του παρελθόντος, θυμόμαστε την τελευταία φορά που το θυμηθήκαμε.

19.Είναι πιο εύκολο να θυμόμαστε μικρές πληροφορίες.

20.Οι μνήμες διαστρεβλώνονται με την πάροδο του χρόνου και κάθε άνθρωπος έχει τουλάχιστον μια εσφαλμένη ανάμνηση.

21.Οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση έχουν συχνά τον ρόλο του θύτη.

22.Το 80% των συζητήσεων γίνονται για να εκφραστούν παράπονα.

23.Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον εθελοντισμό είναι πιο ικανοποιημένοι με την ζωή τους.

24.Ο εγκέφαλος γίνεται πιο δημιουργικός, όταν είναι κουρασμένος.

25.Οι σχέσεις είναι πιο σημαντικές για την υγεία μας από ότι η γυμναστική.

tilestwra.com

Ανακαλύπτω

Μεγαλώσαμε με το τι θα πει ο κόσμος...

Αν γεννηθείς σε τούτο τον τόπο, υπάρχει στο πετσί σου το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Τουλάχιστον μέχρι να ενηλικιωθείς και να πατήσεις πόδι, εάν το αντέχει το στομάχι σου. 

Διότι, εντάξει, τη χώρα σου την αγαπάς. Αυτόν τον τόπο έμαθες, αυτόν εμπιστεύεσαι. Από θρησκεία έμαθες να κάνεις σταυρούς με το δεξί χέρι και να περνάς της εκκλησιάς την πόρτα κάθε Ανάσταση, έτσι για να πεις πως πήγες. Με τη φαμίλια έβαλες τα δυνατά σου πολλές φορές να αντέξεις τα απάλευτα μέχρι να μη χρειάζεται να τους ακούς.

Κι αν υποθέσουμε πως κάνοντας σχέδια ο Θεός γελάει, δεν είχες επιτυχία σε όλους τους τομείς.

Οκ, τη χώρα σου την αγαπάς και θα την υποστηρίξεις και το αίμα σου έχει πιει και κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια.

Τη σχέση σου με τη θρησκεία τη θυμάσαι όταν σε πιάνει ανάγκη και κόψιμο. Πετάς ένα «βοήθα Παναγιά», τάζεις και μια λαμπάδα, ρίχνεις και κανα θείο στο φανάρι κι από δω παν’ κι άλλοι.

Με τη φαμίλια όμως έχουμε θέμα.

Δεν ξεμπερδεύεις εύκολα από αντιλήψεις και λόγια που έχουν εισχωρήσει στο πετσί σου κι έχουν πιπιλίσει το κεφάλι σου.

Χρόνια επί χρόνων άκουγες τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις. Ποια είναι τα σωστά και ποια τα λάθος πράγματα, σύμφωνα με τις ζωές των άλλων.

Κι ακόμη κι εκείνα που σνόμπαρες κι έλεγες πως ποτέ δεν θα ακολουθήσεις, στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου κάθε φορά που πρόκειται κάτι να αποφασίσεις.

Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους, να δίνεις τη θέση σου στο λεωφορείο στην έγκυο, να σηκώνεσαι νωρίς για να μη χάνεις τη μέρα. «Να μην καπνίζεις» φώναζε ο θείος ο θεριακλής, «να μην πίνεις κι οδηγάς» έλεγε ο μπάρμπας σου με το ποτήρι στο χέρι, «να μην ξενοκοιτάς» ο άλλος που είχε κάνει την κυρά του τάρανδο του Αϊ- Βασίλη. Βγάλε τη σκούφια σου και βάρα με.

Μια ζωή δάχτυλα σηκωμένα να σε καθοδηγούν που να πας και πως να φερθείς. Να βρεις έναν άνθρωπο σωστό από σπίτι, λες και δεν προέρχονται όλοι από σπίτια. Να έχεις δουλειά για να είσαι ανεξάρτητος, να μη στα τρώει ο ένας και ο άλλος. Να μη γίνεις το τρίτο πρόσωπο, να μη σπιτωθείς και να πάρεις και τη θεία τη Σούλα στα γενέθλιά της που έχει να σε δει απ’ τη γέννησή σου για να μην παρεξηγηθεί. Βλέπεις, τι θα πει ο κόσμος;

Πάντα τι θα πει κόσμος. Φράση κλειδί σε κάθε νοικοκυριό που σέβεται τον εαυτό του. Τί θα πει ο κόσμος εάν γυρίζεις τα βράδια; Τί θα πει ο κόσμος εάν πάρεις διαζύγιο; Τί θα πει ο κόσμος εάν πας σε ψυχολόγο;

Μεγαλώσαμε με το τι θα πει ο κόσμος και τελικά κανένας δεν είπε τίποτα. Γιατί κανένας δε δίνει δεκάρα τσακιστή για το τι κάνεις στη ζωή του. Ο καθένας έχει τη δική του καμπούρα και τα δικά του θέματα να ασχοληθεί.

Χέστηκε ο γείτονας τι κάνεις εσύ. Χέστηκε και η θεία σου αν νταραβερίζεσαι με όλο το όγδοο τάγμα του πεζικού. Μόνο κουτσομπόληδες κι άνθρωποι με κενές ζωές μπαίνουν στη διαδικασία να κρίνουν τι κάνεις εσύ. Και για τέτοιους ανθρώπους δεν αξίζει να κάνεις βήματα προς τα πίσω.

Η ζωή σου είναι δική σου να την κάνεις ό,τι θέλεις. Δεν χρειάζεσαι αφεντάδες και οδηγίες προς ναυτιλλόμενους. Όποιος θέλει να βρει να πει για σένα, πάντα κάτι θα βρίσκει. Εσύ φρόντισε να του δίνεις άφθονη τροφή για σχόλια.

Κατερίνα Χήναρη / mindthetrap.gr

Ανακαλύπτω

Ποια είναι η στάση μας απέναντι στις δυσκολίες και τα εμπόδια;

Λέγεται, ότι οι αρχαίοι Σπαρτιάτες, αυτοί οι ατρόμητοι πολεμιστές, ποτέ δεν ρωτούσαν πόσοι ήταν οι εχθροί, αλλά πού ήταν. Αυτό δείχνει την στάση τους απέναντι στον πόλεμο και τους κινδύνους.

Ο περισσότερος κόσμος όμως, με το που αντικρίζει μια δυσκολία ή ένα εμπόδιο, τις περισσότερες φορές ψάχνει λόγους για να μην το αντιμετωπίσει.

Την μία κάνει ζέστη, την άλλη κρύο, την παρ’ άλλη είναι ενωρίς, αργά, περισσότεροι και ούτω καθ’ εξής.

Χιλιάδες οι δικαιολογίες για να αποφύγουμε τη δράση. Αυτή είναι η άβολη αλήθεια και ας μην μας κακοφαίνεται. Είμαστε περισσότερο άνθρωποι των λόγων και λιγότερο της δράσης.

Συζητάμε, φλυαρούμε και παρλάρουμε ασταμάτητα και άσκοπα, αλλά όταν χρειάζεται να πιάσουμε τον ταύρο από τα κέρατα, δεν τολμάμε και οπισθοχωρούμε. Γιατί μας λείπει το φρόνημα, η αποφασιστικότητα και η συγκέντρωση στη δράση.

Οι Σπαρτιάτες δεν αρέσκονταν στα πολλά λόγια. Λίγα και σταράτα. Και μετά έφοδο, πίστη στην νίκη και στις δυνάμεις τους.

Σήμερα, «σχεδιάζουμε» ατελείωτα, αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια, προσποιούμαστε ότι θέλουμε κάτι να κάνουμε, κάτι να πετύχουμε, αλλά ουσία καμία. Τίποτα δεν βγαίνει μόνο με τα λόγια. Πόσο μάλιστα, όταν, ουσιαστικά, ψάχνουμε αιτίες για να μην κάνουμε κάτι παρά για να κάνουμε.

Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν, σου λένε οι άλλοι. Αντί να σηκώσουμε τα μανίκια και να πιάσουμε δουλειά, αυτοϊκανοποιούμαστε με το να «φιλοσοφούμε» γιατί πρέπει αυτό και γιατί όχι το άλλο. Καθόμαστε στην απέξω και ποτέ δεν μπαίνουμε στο νερό. Έτσι όμως δεν μπορείς να διασχίσεις το ποτάμι.

Και ο στόχος σου είναι απέναντι. Όταν ξέρεις ποιο είναι το εμπόδιο που πρέπει να περάσεις, εκεί θα πρέπει να πας.

Και όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης, ‘Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!’

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Γιατί κάποιοι εστιάζουν στα θετικά κι άλλοι στα αρνητικά συναισθήματα;

Στη δεκαετία του 1920, η θεία μου η Τζιούν, νεαρή τότε, άφησε το σπίτι της στο Κάνσας Σίτι και περιπλανήθηκε μόνη της στη Σαγκάη –επικίνδυνο ταξίδι εκείνη την εποχή για μια μοναχική γυναίκα. Εκεί η Τζιούν γνώρισε και παντρεύτηκε ένα Βρετανό ντέντεκτιβ της αποικιακής αστυνομίας, που είχε την έδρα της σ’ εκείνο το διεθνές κέντρο εμπορίου και ίντριγκας.

Όταν οι Ιάπωνες κατέκτησαν τη Σαγκάη στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η θεία μου και ο άνδρας της κλείστηκαν στο στρατόπεδο εκείνο που περιέγραψε τόσο ζωηρά το βιβλίο και η ταινία, Η Αυτοκρατορία του Ήλιου. Κατάφεραν να επιζήσουν σ’ εκείνη τη φυλακή για πέντε φριχτά χρόνια, τόσο εκείνη όσο και ο άνδρας της. Όταν βγήκαν από το στρατόπεδο, είχαν κυριολεκτικά χάσει τα πάντα. Άφραγκοι, επαναπατρίστηκαν στη Βρετανική Κολομβία.

Θυμάμαι, παιδάκι, την πρώτη μου συνάντηση με τη θεία Τζιούν, μια φλογερή ηλικιωμένη γυναίκα, που είχε διανύσει μια αξιοσημείωτη πορεία στη ζωή της. Στα τελευταία της έπαθε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο που την άφησε μερικά παράλυτη. Μετά από μια αργή και δύσκολη ανάρρωση, η θεία μου ήταν σε θέση να περπατήσει ξανά, κουτσαίνοντας όμως.

Εκείνα τα χρόνια, θυμάμαι που έβγαινα βόλτα μαζί της. τότε θα ήταν γύρω στα εβδομήντα. Κάποια φορά απομακρύνθηκε και ύστερα από κάμποσα λεπτά άκουσα μια αδύναμη κραυγή, ήταν η Τζιούν που καλούσε σε βοήθεια. Είχε πέσει και δεν μπορούσε από μόνη της να σηκωθεί. Έτρεξα να τη βοηθήσω και, καθώς τη σήκωνα, εκείνη, αντί να παραπονεθεί ή να θυμώσει, γέλασε με το περιστατικό, το μόνο της σχόλιο ήταν ένα ξέγνοιαστο: «Πάλι καλά που μπορώ να περπατήσω ξανά!»»

Με αυτή την προσωπική ιστορία ο Daniel Goleman, στο βιβλίο του, Η Συναισθηματική Νοημοσύνη, προσπαθεί να μιλήσει για τα συναισθήματα μερικών ανθρώπων που τείνουν προς τη θετική πλευρά της ζωής, τονίζοντας πως αυτοί οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους αισιόδοξοι και καλόβολοι, ενώ άλλοι είναι σκυθρωποί και μελαγχολικοί. Ο γνωστός ψυχολόγος υποστηρίζει πως αυτή η διάσταση της ψυχοσύνθεσης φαίνεται συνδεδεμένη με την αντίστοιχη δραστηριότητα της δεξιάς και της αριστερής προμετωπιαίας περιοχής του εγκεφάλου μας.

Γι’ αυτή του την άποψη, στηρίχθηκε στα αποτελέσματα -ύστερα από επιστημονικές μελέτες- του συναδέλφου του Ντέιβιντσον, ο οποίος ανακάλυψε ότι οι άνθρωποι που παρουσιάζουν περισσότερη δραστηριότητα στον αριστερό προμετωπιαίο λοβό, σε σχέση με τον δεξιό, χαίρονται με όσα τους προσφέρει η ζωή και συνέρχονται σχετικά γρήγορα και εύκολα από τη «χτυπήματά της» σε αντίθεση με τους δεύτερους που έχουν τάσεις αρνητισμού και κακή διάθεση, και εύκολα αναστατώνονται από τις δυσκολίες της ζωής.

Όμως η αντίθεση αυτή στην ψυχοσύνθεση του μουτρωμένου και του κεφάτου ατόμου με ποιους τρόπους εκδηλώνεται; Ένα παράδειγμα έρευνας θα μπορούσε να μας δώσει μια γεύση.

Πραγματοποιήθηκε ένα πείραμα όπου εθελοντές παρακολούθησαν, μικρά βιντεάκια. Μερικά έδειχναν έναν γορίλα που έκανε το μπάνιο του, ένα κουταβάκι που έπαιζε. Άλλα, ένα εκπαιδευτικό φιλμάκι για νοσοκόμους με φρικιαστικές σκηνές από χειρουργικές επεμβάσεις. Τα αποτελέσματα;

Τα μελαγχολικά άτομα «του δεξιού ημισφαίριου» βρήκαν τα χαρούμενα φιλμάκια διασκεδαστικά, κι ένιωσαν φόβο και αποστροφή στο αίμα του χειρουργείου. Φαίνεται λοιπόν ότι ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή μας τείνουμε να αντιδρούμε στη ζωή είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο. Όμως, παρόλο που αυτή η βασική διάσταση της ψυχοσύνθεσής υπάρχει σχεδόν από τη γέννησή μας, είμαστε καταδικασμένοι να περάσουμε όλη τη ζωή μας μουρμουρίζοντας;

Οι παρατηρήσεις που προέκυψαν από την έρευνα του διαπρεπή ψυχολόγου, ερευνητή της εξελικτικής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Τζέρομ Κάγκαν, για τα ντροπαλά παιδιά, αφήνουν νότες… αισιοδοξίας.

Υποστηρίζει, πως, όλα τα φοβισμένα νήπια δεν γίνονται διστακτικά και απρόθυμα μεγαλώνοντας και η υπερδιεγερμένη αμυγδαλή μπορεί να ελεγχθεί με την παροχή των κατάλληλων εμπειριών. Σημαντικό ρόλο αποτελούν τα συναισθηματικά μαθήματα και οι αντιδράσεις που τα παιδιά αποκτούν μεγαλώνοντας. Οι γονείς τους καλούνταν από τα πρώτα στάδια της ζωής τους να τους εστιάσουν στο πως μαθαίνει το παιδί να αντιμετωπίζει τη φυσική του συστολή. Γονείς που επινοούν ενθαρρυντικές εμπειρίες για τα παιδιά τους τους προσφέρουν αυτό που μπορεί να επιφέρει μια μόνιμη θεραπεία της δειλίας τους.

Επίσης, ο ερευνητής Κάγκαν επισημαίνει: «Φαίνεται πως οι μητέρες που προστατεύουν τα υπερβολικά ανήσυχα νήπια τους από την απόγνωση και το άγχος, ελπίζοντας να έχουν ένα ευεργετικό αποτέλεσμα, επιτείνουν τη αβεβαιότητα του παιδιού και επιφέρουν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια η στρατηγική του «προστατευτισμού» έχει το αντίθετο αποτέλεσμα, στερώντας από τα νήπια την ευκαιρία να μάθουν να ηρεμούν από μόνα τους μπροστά στο άγνωστο κι έτσι να αποκτήσουν κάποιο έλεγχο των φόβων τους.»

Από την άλλη πλευρά, διευκρίνισε το εξής: «τα παιδιά που μέχρι να φθάσουν στο νηπιαγωγείο έχουν χάσει αρκετή από τη δειλία τους φαίνεται ότι είχαν γονείς που ασκούσαν μια διακριτική πίεση επάνω τους ώστε να γίνονται πιο εξωστρεφή. Παρόλο που αυτό το χαρακτηριστικό της ψυχοσύνθεσης φαίνεται λίγο πιο δύσκολο να αλλάξει από άλλα –πιθανώς λόγω της βιοσωματικής του υπόστασης-, καμιά ανθρώπινη ιδιότητα δεν είναι αμετάβλητη».

Όπως παρατηρούν οι συμπεριφορικοί γενετιστές, τα γονίδια από μόνα τους δεν έχουν την ικανότητα να καθορίσουν τη συμπεριφορά. Το περιβάλλον μας, ιδιαίτερα αυτό που βιώνουμε και μαθαίνουμε μεγαλώνοντας, διαμορφώνει την προδιάθεσή μας στη ζωή. Οι συναισθηματικές μας ικανότητες με τη σωστή μάθηση μπορούν να βελτιωθούν.

 enallaktikidrasi.com

Ανακαλύπτω

Το ραγισμένο δοχείο: Ένας κινέζικος μύθος με πολύ δυνατό νόημα

Ένας κινέζικος μύθος που μας υπενθυμίζει ότι κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε αδυναμίες αλλά και δυνατότητες, αρκεί να τις εκμεταλλευτούμε σωστά.

Διαβάστε τον:

Μια γριά γυναίκα, Κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε μισοάδειο.

Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο, που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε, ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.

Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.

-Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!

-Μα γιατί; ρώτησε η γριά.

-Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;

-Ε, να!

-Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα κι εσύ!

Η γριά χαμογέλασε:

-Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου;

Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα. Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!

Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γυναίκας εκείνης να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.

Ο καθένας μας έχει τις “ρωγμές” του και τις “αδυναμίες” του που μπορούν ακόμη κι αυτές να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας. Κάθε “ρωγμή” μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας.

“Ραγισμένοι” φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας. Αν ο καθένας μας μετέτρεπε, σαν τη γριά γυναίκας της ιστορίας μας τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος!

tilestwra.com

Ανακαλύπτω

Μια άσκηση αυτογνωσίας για τον χρόνο που περνά και το νόημα της ζωής

Τι θα γράφατε στη «βιογραφία» σας, προς το τέλος της ζωής σας;

Τι φαντάζεστε να λέει ο «επικήδειος» σας, όταν εσείς δεν θα είστε πια εδώ;

Τι θα γράφατε σε ένα «τελευταίο e-mail» και σε ποιους θα το στέλνατε;

Τι θα κάνατε εάν ξέρατε πως σε δύο εβδομάδες, θα έρθει το τέλος του κόσμου;

Όλα αυτά τα ερωτήματα ακούγονται μήπως μακάβρια; Τρομακτικά; Αστεία; Ανώφελα; Ενδιαφέροντα;

Κι όμως αυτά και άλλα παρόμοια θέματα και ασκήσεις, μας βοηθούν να κατανοήσουμε όχι τον θάνατο, αλλά την ουσία της ζωής μας. Κι έτσι να κινητοποιηθούμε και να κινηθούμε προς την κατεύθυνση που θα θέλαμε, ή να βεβαιωθούμε πως είμαστε στον σωστό δρόμο.

Μας βοηθούν ιδιαίτερα σε μεταβατικές φάσεις της ζωής μας, ή σε φάσεις εσωτερικής αναζήτησης. Ας θυμόμαστε πως αυτά που θα τονίσουμε σε έναν υποθετικό «επικήδειο» ή «Βιογραφία», είναι αυτά ακριβώς που χρειάζεται να δουλέψουμε, καθώς δεν δείχνουν μόνο βαθιές επιθυμίες, αλλά ίσως και βαθιές ανασφάλειες.

Αναρωτηθείτε λοιπόν:

Πώς θα θέλατε να σας θυμούνται;
Τι θα θέλατε να θαυμάζουν σε εσάς;
Πώς αναπτύξατε τον εαυτό σας, πώς συμβάλατε στην ευημερία των άλλων, πώς βοηθήσατε να γίνει ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος;
Η ζωή που ζείτε μοιάζει με αυτή που θα θέλατε να ζείτε;

Είστε ο εαυτός που θα θέλατε να είστε;
Κινείστε συνειδητά προς την κατεύθυνση που θα θέλατε;
Σας είναι ξεκάθαρο πού πάτε και πώς; Τι δίνει νόημα στη ζωή σας;

Αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα, παραπέμπουν στην υπαρξιακή προσέγγιση στη συμβουλευτική και την ψυχοθεραπεία, καθώς μας φέρνουν σ’ επαφή με πιο βαθιά ζητήματα της ζωής και της ύπαρξης.

Ακριβώς γι’ αυτό, οι ασκήσεις αυτές μπορεί να μας ταρακουνήσουν ή και να μας τρομάξουν, καθώς συνειδητοποιούμε τι θα θέλαμε να είμαστε, ποιες είναι οι ουσιαστικές αλλαγές που θα θέλαμε να κάνουμε και που ίσως δεν είμαστε έτοιμοι να υλοποιήσουμε – ή μήπως είμαστε;

Η αλήθεια είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τολμούν εύκολα να προχωρήσουν σε αλλαγή πλεύσης σε βασικά ζητήματα του εαυτού και των διαπροσωπικών σχέσεων. Για πολλούς είναι ευκολότερο να προσπαθήσουν να ξεγελάσουν τον χρόνο (π.χ. με μια προσπάθεια διατήρησης της νεανικής εμφάνισης), ή να γεμίσουν τόσο την καθημερινότητα τους, που δεν θα μένει περιθώριο για περισυλλογή και συνειδητές, ουσιαστικές αποφάσεις.

Κάνοντας λοιπόν ένα νοερό άλμα στον χρόνο, μια υποθετική ανασκόπηση στον κύκλο της ζωής μας, μπορούμε να:

Κατανοήσουμε καλύτερα τι μας χρειάζεται και τι όχι απ’ όσα σήμερα υπάρχουν στη ζωή μας.

Συνειδητοποιήσουμε ότι η αναβλητικότητα κι η ευθυνοφοβία μας απομακρύνουν από μια πιο αυθεντική κι ικανοποιητική ύπαρξη.

Πάρουμε την απόφαση να ξεκινήσουμε όσα θα θέλαμε και σταδιακά να γίνουμε πιο αυτόνομοι και πλήρεις.

Ο χρόνος δεν έχει τόση σημασία, όταν η ζωή μας έχει ουσία.

Συγγραφέας Άρθρου: Τζίνα Χονδρού - Ψυχολόγος

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Χρησιμοποιήστε τη γλώσσα του σώματος προς όφελός σας!

Το χτύπημα του δαχτύλου στο τραπέζι ή τα σταυρωμένα χέρια είναι ικανά να μαρτυρήσουν τις πιο κρυφές σας σκέψεις… μέσα σε δευτερόλεπτα! 

«Ναι» μπορεί η γλώσσα του σώματος να μην περιέχει λέξεις, αλλά μπορεί να σας σώσει, όταν «κρέμεστε» από μια κλωστή, καθώς στηρίζεται κυρίως στο ασυνείδητο. Παρακάτω θα βρείτε 10 tips για να κερδίσετε ένα πελάτη ή έναν άγνωστο, διαβάζοντας σιγά σιγά τις προθέσεις του.

Πάρτε μια βαθιά ανάσα… για να φαίνεστε λιγότερο επιθετικοί!

Πριν μπείτε στη συνέντευξη για δουλειά, πάρτε μια βαθιά ανάσα και εκπνεύστε από το στόμα. Με αυτόν τον τρόπο, απελευθερώνεται η πίεση στο λαιμό, ενώ παράλληλα χαλαρώνουν οι ώμοι και το σαγόνι. Έτσι, θα δείξετε λιγότερο επιθετικοί και αγχωμένοι στον υπεύθυνο για τη συνέντευξη.

Για να «συνδεθείτε» αμέσως με κάποιον, κάντε μια χειραψία

Το άγγιγμα αποτελεί μια πρωτόγονη αλλά ισχυρή κίνηση, καθώς το άγγιγμα στον ώμο ή το χέρι για κλάσματα του δευτερολέπτου… οδηγεί προς το δέσιμο, αφού σας κάνει πιο «ανοιχτούς», πιο φιλικούς. Aλλωστε, δεν είναι τυχαίο που η χειραψία θεωρείται απαραίτητη στις επαγγελματικές συναντήσεις. Οι μελέτες δείχνουν, ότι εάν χαιρετήσετε κάποιον δια χειραψίας, είναι δυο φορές πιο πιθανό να τον θυμάστε μετά από καιρό.

«Εκφραστείτε» με τα χέρια, ενώ μιλάτε με το στόμα…

Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι η περιοχή στον εγκέφαλο, που είναι υπεύθυνη για το λόγο, δεν είναι ενεργή μόνο όταν μιλάτε, αλλά και όταν «εξηγείτε» κάτι μέσα από τις κινήσεις των χεριών. Κάθε φορά που κουνάτε τα χέρια, ενώ συζητάτε, βελτιώνετε αυτόματα το λόγο σας και σχηματίζετε πιο σταθερές σκέψεις.

Δείτε τα πόδια των άλλων και μάθετε την αλήθεια

Όταν κάποιος προσπαθεί να μάθει την αλήθεια, καλό είναι να δίνει βάση στις εκφράσεις του προσώπου, τη στάση του σώματος και τα χέρια του άλλου. Η πλειοψηφία όταν βρίσκεται υπό πίεση, εμφανίζει νευρικότητα και άγχος, με αποτέλεσμα να προχωρά σε νευρικές κινήσεις, όχι μόνο με τα πόδια, αλλά και τα χέρια. Οι χειρονομίες γίνονται υποσυνείδητα και προδίδουν το ψέμα και το άγχος.

Εάν συμφωνείτε με τον άλλο… μιμηθείτε τις εκφράσεις του!

΅Όταν κάποιοι μιμούνται ασυνείδητα τη γλώσσα του σώματός σας, αυτό σημαίνει ότι σας εκτιμούν ή σας συμπαθούν αρκετά. Εάν παρατηρήσετε το πρόσωπο και τις κινήσεις του σώματος ενός ατόμου και στη συνέχεια διακριτικά αφήσετε το σώμα σας να ακολουθήσει παρόμοιες στάσεις… τότε θα κάνετε τον άλλο να αισθανθεί ότι είναι αποδεκτός.

Χαμογελάστε για να δεχθείτε θετική απάντηση

Ένα γνήσιο χαμόγελο πείθει, όχι μόνο εσάς αλλά και τους απέναντι για την ευτυχία και την αυτοπεποίθησή σας, ενώ παράλληλα αποδεικνύει ότι είστε προσιτοί και αξιόπιστοι σαν επαγγελματίες ή φίλοι. Και όμως, ένα χαμόγελο μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τις αποφάσεις των άλλων, αφού οι εκφράσεις του προσώπου σας… «συνδέονται» άμεσα με τις υποσυνείδητες σκέψεις τους.

Αφήστε ελεύθερα χέρια – πόδια για καλύτερη μνήμη

Οι ερευνητές Allan και Barbara Pease έχουν αποδείξει μέσα από πειράματα, ότι όσοι παρακολουθούν π.χ. μια διάλεξη με σταυρωμένα χέρια ή πόδια έχουν κατά 38% χειρότερη μνήμη σε σχέση με όσους κάθονται άνετα στην καρέκλα. Aλλωστε, τα σταυρωμένα χέρια μαρτυρούν από μόνα τους μια αμυντική στάση του σώματος.

Να κινείστε, ενώ κάνετε μια παρουσίαση

Εάν περπατάτε αριστερά και δεξιά, ενώ μιλάτε π.χ. σε μια παρουσίαση στη σχολή, θα κερδίσετε την προσοχή των ακροατών. Χρησιμοποιήστε το χώρο υπέρ σας και «κοκαλώστε» μόνο όταν έχετε να κάνετε κάποιο επικριτικό σχόλιο. Οι περισσότεροι συνδυάζουν ασυναίσθητα τη σωματική κίνηση και τις παύσεις σας… με τα λόγια της στιγμής, θεωρώντας τα ως τα πιο σημαντικά.

Σηκώστε το ανάστημα σας και γίνετε δυναμικός ομιλητής

Η φωνή προέρχεται από όλο το σώμα, και όχι μόνο από το στόμα σας! Όταν τα πόδια σας στέκονται σταθερά στο πάτωμα, οι ώμοι είναι πίσω και το βάρος σας έχει «κατανεμηθεί» σωστά, τότε το νευρικό σύστημα ηρεμεί. Έτσι, έχετε τη δυνατότητα να αναπνεύσετε με μεγαλύτερη ευκολία και να ενισχύσετε τη φωνή σας.

Διαπραγματευτείτε, ενώ κάθεστε σωστά στην καρέκλα

Εάν θέλετε να διαπραγματευτείτε κάτι με ένα φίλο ή έναν πελάτη, βάλτε τα χέρια σας πάνω στο τραπέζι και χαμογελάστε. Κάντε ένα πείραμα και ξαφνικά καθίσετε πίσω στην καρέκλα. Τότε θα δείτε αυτόματα τον συνομιλητή σας να αντιδρά και να σας «υποστηρίζει» λιγότερο. Και όμως, ανάλογα με τη στάση του σώματός σας, επηρεάζετε τις σκέψεις του απέναντί σας.

eirinika.gr

Ανακαλύπτω

10 μεγάλες αλήθειες για τη ζωή!

1. Ο κόσμος δεν είναι γενικώς εναντίον σου. Δεν ασχολούνται όσο νομίζεις μαζί σου.

2. Μην σκαρφαλώνεις στην κορυφή για να σε βλέπει ο κόσμος. Ανέβα εκεί για να δεις εσύ τον κόσμο από ψηλά.

3. Μαθαίνεις πολλά πράγματα από μια αποτυχία. Μην τις θεωρείς εμπόδιο στην πορεία σου.

4. Το πιο μεγάλο ρίσκο στην ζωή είναι να μην κάνεις αυτό που αγαπάς και να νομίζεις ότι μπορείς να βρεις την ευτυχία αγοράζοντάς την κάνοντας κάτι άλλο.

5. Πήγαινε εκεί που σε εκτιμούν. Μην μένεις κάπου γιατί απλώς σε ανέχονται.

6. Όταν εντοπίζεις τα όριά σου έχεις την ευκαιρία να τα ξεπεράσεις.

7. Λένε ότι ο ενθουσιασμός δεν διαρκεί πολύ. Για αυτό μάθε να ενεργοποιείσαι και να σκέπτεσαι θετικά καθημερινά.

8. Όλοι έχουν τις φοβίες τους , τα προβλήματά τους. Δεν αποτελείς την εξαίρεση.

9. Θυμήσου ότι φτάνεις στην επιτυχία ξεπερνώντας εμπόδια.

10. Ο μόνιμος σύντροφός σου είναι ο εαυτός σου. Βοήθησέ τον να γίνει ο καλύτερος που μπορεί γιατί το αξίζει.

 Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

9 πράγματα που έμαθα στα 60 μου και που θα ήθελα να γνώριζα ήδη από τα 20 μου

Ξέρετε εκείνες τις στιγμές όταν κοιτάζετε πίσω στο παρελθόν σας και νιώθετε άσχημα; Μερικές φορές ίσως να μην αναγνωρίζετε καν τον τρόπο που έχετε ενεργήσει. Το ίδιο συνέβη και σε μένα.

Όλοι έχουμε περάσει από αυτό το σημείο. Δεν υπάρχει κανείς σε αυτόν τον πλανήτη που δεν έχει νιώσει τουλάχιστον λίγη λύπη, αμηχανία, ενοχή ή ντροπή (ή οποιοδήποτε άλλο από αυτά τα «ευχάριστα» συναισθήματα) για το παρελθόν του. Η ειρωνεία είναι ότι όλα αυτά τα «άσχημα» πράγματα που λέμε, κάνουμε ή δεν λέμε και δεν κάνουμε μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε ποιοί είμαστε, πού θέλουμε να βρισκόμαστε και να μάθουμε τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή μας. Όταν ξανασκέφτομαι τις δύσκολες εμπειρίες μου τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, τις βλέπω ως δώρα ακόμα και αν δεν διαθέτουν ιδιαίτερα όμορφο «περιτύλιγμα».

Γι’ αυτό τον λόγο, θέλω να μοιραστώ μαζί σας 9 πράγματα που έμαθα στα 60 μου και που θα ήθελα να γνώριζα ήδη από τότε που ήμουν 20 χρονών:

1. Η μνησικακία δεν βελτιώνει τις καταστάσεις

Έχω κρατήσει πολλές φορές κακία στη ζωή μου. Συνήθως η ιστορία πήγαινε ως εξής: κάποιος (ένας φίλος, συνάδελφος, σύντροφος) με είχε πληγώσει ή απογοητεύσει και δεν ήμουν σε θέση να εκφράσω τα συναισθήματά μου – τον θυμό, τη θλίψη, την απόρριψη κλπ. Έδειχνα άνετη, αλλά τα συναισθήματα έμειναν μέσα μου και άρχισαν να θεριεύουν. Το αποτέλεσμα; Αισθανόμουν άβολα και απέφευγα τον «ένοχο» είτε με το να μην τον κοιτάζω καθόλου, είτε περνώντας δίπλα του και προσποιούμενη ότι δεν τον βλέπω είτε με το να μην απαντώ στα τηλεφωνήματά του.

Αυτό που έμαθα από έναν από τους μέντορές μου είναι ότι χρειάζεται περισσότερη ενέργεια για να διατηρήσουμε το συναίσθημα της μνησικακίας και της οργής απ’ ό,τι να απελευθερωθούμε από αυτά. Όταν κατάλαβα ότι η παρουσία του άλλου ατόμου στη ζωή μου ήταν πάντα εκεί διότι προσπαθούσα συνειδητά να το αποφύγω, είδα ότι είχα μια επιλογή. Θα μπορούσα να εκφράσω τα πραγματικά μου συναισθήματα ή να πάψω να κρατώ κακία και να συγχωρέσω. Σε κάθε περίπτωση, θα ήμουν αυθεντική και ξεκάθαρη με τον εαυτό μου.

2. Το να είναι κάποιος ευάλωτος αποτελεί δύναμη

Συνήθως ήμουν ντροπαλή και όχι ιδιαίτερα καλή στο να κάνω κοινωνικές σχέσεις. Μερικές φορές με πλησίαζαν άγνωστα άτομα και μου έλεγαν ότι είχα ένα ύφος που έλεγε «μείνετε μακριά μου», το οποίο ήξερα ότι πήγαζε από τη δική μου αμηχανία. Η ουσία ήταν ότι φοβόμουν την απόρριψη. Φοβόμουν τόσο πολύ να ανοιχτώ, που θεωρούσα τη φιλικότητα ως αδυναμία. Αν θεωρούσα ότι κάποιο άτομο ήταν άνετο ή ενδιαφέρον, δεν ήθελα να φαίνεται ότι εγώ ενδιαφερόμουν πολύ ή ότι επιζητούσα την προσοχή του.

Αυτό που έμαθα είναι ότι το να ανοίγομαι στους ανθρώπους πάντα αποτελεί μια πράξη θάρρους και δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη ή μικρή είναι. Παρατήρησα και εκτίμησα το γεγονός ότι οι άλλοι άνθρωποι ήταν ανοιχτοί και εκφραστικοί και κατάλαβα ότι θα μπορούσα κι εγώ να γίνω έτσι. Προσπάθησα να διαλύσω την πεποίθηση ότι το να είναι κάποιος συναισθηματικά διαθέσιμος είναι το ίδιο πράγμα με το να έχει συναισθηματική εξάρτηση από τους άλλους και από τότε άρχισα να φέρομαι στους ανθρώπους με τον τρόπο που μου άρεσε να μου φέρονται.

3. Η έκφραση θυμού δεν θα σας κάνει να χάσετε φίλους

Η έκφραση της οργής μου ήταν πάντα κάτι πολύ δύσκολο για μένα. Κάθε φορά που ήταν να διαφωνήσω με κάποιον, αγχωνόμουν – το στομάχι μου ήταν χάλια, είχα ξηροστομία και ένα σωρό αλλά παρόμοια συμπτώματα. Αλλά αντί να συνειδητοποιήσω ότι ήμουν θυμωμένη, ένιωθα αμέσως ένοχη. Μήπως ήμουν κακιά, μικροπρεπής ή εμπαθής απλώς και μόνο επειδή δεν προσπέρασα το πρόβλημα; Τώρα γνωρίζω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Πάντα πίστευα ότι το να μην εκφράζω τα «άσχημα» συναισθήματα όπως ο θυμός ήταν δείγμα αρετής.

Αυτό που έμαθα είναι πόσο σημαντικό ήταν και είναι για μένα να επικοινωνώ ξεκάθαρα και με ειλικρίνεια. Δεν φωνάζω ούτε κατηγορώ, απλώς εκφράζω το πώς αισθάνομαι. Δεν αναφέρω τι είπε ή έκανε το συγκεκριμένο άτομο – εκφράζω τον τρόπο που όσα είπε ή έκανε με έκαναν να αισθάνομαι. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια συζήτηση καθώς και μια ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας για να δουλέψουμε τη φιλία μας.

4. Η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας είναι πολύ πιο σημαντική από οποιαδήποτε επιβεβαίωση της αξίας μας από εξωτερικούς παράγοντες

Όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους, ένιωθα την ανάγκη να έχω την επιβεβαίωση των άλλων ώστε να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου. Δεν ήμουν όμως επιλεκτική και ζητούσα τη γνώμη πάρα πολλών ανθρώπων σχετικά με το τι έκανα, έλεγα ή φορούσα. Δεν ήμουν ποτέ σε θέση να προχωρήσω χωρίς να πάρω το πράσινο φως από την οικογένεια, τους φίλους και τους συναδέλφους μου.

Τελικά έμαθα να επικεντρώνομαι στις δικές μου απόψεις και πραγματικά να καταλαβαίνω τι μου αρέσει, τι θέλω να κάνω και πώς αισθάνομαι. Δίνω στον εαυτό μου χρόνο και χώρο για να αξιολογήσω και να επανεξετάσω τις αποφάσεις μου και δέχομαι ότι αυτό μπορεί να είναι δύσκολο. Στην περίπτωση που χρειάζομαι μια δεύτερη (ή τρίτη) γνώμη, φροντίζω να ρωτήσω κάποιον του οποίου τη γνώμη πραγματικά σέβομαι αντί να ρωτάω κάποιον στην τύχη.

5. Είναι λάθος η επιλογή φίλων που ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους

Αυτή η ιστορία ήταν συνηθισμένη στη ζωή μου. Επέλεγα φίλους που ήθελαν ή είχαν ανάγκη την προσοχή μου συνεχώς και στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν σε θέση να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για τον σκοπό αυτό. Κάτι τέτοιο ήταν το ιδανικό για μένα, καθώς η ανασφάλειά μου με έκανε να θέλω να έρχομαι σε δεύτερη μοίρα. Νόμιζα ότι ήταν πιο εύκολο και πιο βολικό για μένα μέχρι που συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να παίζω πια αυτόν τον ρόλο.

Αυτό που έμαθα είναι ότι δεν επέτρεπα απλώς να συμβεί, αλλά επέλεγα φίλους που ήθελαν να βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής. Μόλις το συνειδητοποίησα και θέλησα να το αλλάξω, άρχισα να έχω πιο δυναμική παρουσία στις φιλίες μου. Κι αν αυτό δεν ήταν δυνατόν, μερικές φορές η φιλία έπρεπε να τελειώσει ή να μην έχει πια τόση σημασία για μένα.

6. Το να είστε υποχωρητικοί δεν είναι το ίδιο πράγμα με το να παραμελείτε τις ανάγκες σας

Συνήθως για τον εαυτό μου χρησιμοποιούσα τη φράση «η βολική Λίζα». Ο πιο ειλικρινής τρόπος για να το πω αυτό είναι ότι προσποιούμουν πως είμαι βολική. Όταν έβγαινα με τους φίλους μου, συνήθως υποχωρούσα σε ό,τι ήθελαν να κάνουν ή στο πού ήθελαν να πάνε.

Προσποιούμουν ότι δεν με ένοιαζε γιατί φοβόμουν να εκφράσω τη γνώμη μου. Αυτό δεν είναι το ίδιο με το να είναι κάποιος υποχωρητικός. Αντιθέτως, ήμουν ανασφαλής και ανησυχούσα για το αν στους φίλους μου θα άρεσε το εστιατόριο που είχα επιλέξει ή η ταινία που είχα προτείνει να δούμε.

Με τα χρόνια έμαθα ότι στην πραγματικότητα είμαι βολική με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Μου αρέσει να κάνω ανοιχτές συζητήσεις με τους φίλους μου για το τι μας αρέσει και τι όχι και για μένα αυτό σημαίνει να είναι κάποιος βολικός. Μου πήρε όμως λίγο χρόνο για να καταλήξω εκεί. Σιγά-σιγά, άρχισα να προτείνω διάφορα και διαπίστωσα ότι οι φίλοι μου ήταν δεκτικοί στις ιδέες μου. Και, αν μερικές φορές δεν ήταν, δεν με πείραζε. Το σημαντικό ήταν ότι άρχισα να αποδέχομαι τον εαυτό μου.

7. Η προσπάθεια να ασχοληθείτε με κάτι που νομίζετε ότι δεν μπορείτε είναι κάτι τρομερά απελευθερωτικό

Ίσως αυτό ακούγεται κάπως κλισέ – αλλά και τα κλισέ υπάρχουν για κάποιον λόγο. Προσωπικά φοβόμουν να γράψω. Ένιωθα κυριολεκτικά απαίσια όταν είχα να γράψω κάτι, ακόμα και ευχαριστήρια σημειώματα. Επίσης, ένιωθα τρομερά αγχωμένη όταν έπρεπε να μιλήσω μπροστά σε πολλά άτομα, δηλαδή σε περισσότερα από 2. Νόμιζα ότι δεν θα κατάφερνα να αρθρώσω λέξη και το άγχος μου με έκανε να πιέζομαι ακόμα περισσότερο.

Αυτό που έμαθα είναι ότι είχα εφησυχάσει ζώντας μέσα στην αμφιβολία. Αυτό δεν με έκανε να νιώθω καλά, αλλά ήταν ένα συναίσθημα που είχα συνηθίσει διότι μου προσέφερε ασφάλεια. Όταν συνειδητοποίησα ότι οι φόβοι μου είχαν προκληθεί από την αρνητική εικόνα που είχα για τον εαυτό μου και όχι από την πραγματική κατάσταση, αποφάσισα να κάνω μερικά μικρά βήματα – δηλαδή άρχισα να γράφω εργασίες και να μιλάω στο τηλέφωνο για τις συνεδρίες προπόνησης ζωής. Όταν μίλησα με ειλικρίνεια για το τι σκεφτόμουν και για το τι ένιωθα, είδα ότι άρχισα να χαλαρώνω χωρίς καν να προσπαθήσω. Αν αλλάξετε τις σκέψεις σας, θα καταφέρετε να αλλάξετε και τη ζωή σας.

8. Το να είναι κάποιος μόνος του δεν είναι το ίδιο με το συναίσθημα της μοναξιάς

Είμαι μοναχοπαίδι. Καθώς μεγάλωνα, πάντα ένιωθα μοναξιά και λαχταρούσα ένα αδελφάκι. Στα εφηβικά μου χρόνια (και στην ενήλικη ζωή) είχα τη συνήθεια να κουβεντιάζω στο τηλέφωνο με τους φίλους μου φροντίζοντας να κρατάω τον εαυτό μου απασχολημένο με την «παρέα» των άλλων ανθρώπων.

Εκείνο που έμαθα καθώς δούλευα συναισθήματα όπως η αυτοαμφιβολία σε άλλους τομείς της ζωής μου είναι ότι πραγματικά μου αρέσει να περνώ χρόνο μόνη μου και ότι αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα με το συναίσθημα της μοναξιάς. Τώρα θεωρώ τον χρόνο που μένω μόνη μου ένα δώρο! Επιλέγω τι θέλω να κάνω – να διαβάσω, να παρακολουθήσω κάτι, να φάω, να πιω, οτιδήποτε – και αισθάνομαι τέλεια.

9. Τα αρνητικά συναισθήματα σχετίζονται περισσότερο με τις σκέψεις παρά με την πραγματικότητα

Αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα και ίσως συνοψίζει οτιδήποτε άλλο έχω γράψει μέχρι τώρα. Κάθε φορά που ένιωθα άσχημα – για μια κατάσταση, μια συζήτηση, μια σχέση, μια εργασία και ούτω καθεξής – υπέθετα ότι υπήρχε κάτι λανθασμένο που αφορούσε τη συγκεκριμένη πραγματικότητα και σίγουρα είχα κι εγώ κάποιο πρόβλημα.

Αυτό που έμαθα είναι ότι μπορούμε να αμφισβητήσουμε αυτές τις υποθέσεις. Μπορούμε να αλλάξουμε τις σκέψεις μας και τον τρόπο που τις αντιμετωπίζουμε. Αυτή η γνώση με βοήθησε να συνειδητοποιήσω τη δύναμη της αποδοχής. Δεν είναι αδυναμία ή κάτι ανόητο – πραγματικά έχει αποτελέσματα! Αν αισθάνεστε άσχημα και οφείλεται στον αρνητικό τρόπο σκέψης που έχετε για τον εαυτό σας, προσπαθήστε να παρατηρήσετε την επίδραση της σκέψης σας.

Μόλις παρατηρήσετε τις σκέψεις σας, μπορείτε να τις αμφισβητήσετε και να πειραματιστείτε με άλλους τρόπους σκέψης. Αυτό ίσως φαίνεται τρομακτικό, αλλά θα σας βοηθήσει να βρείτε την αιτία που σας κρατά κολλημένους σε συγκεκριμένες σκέψεις. Αν αλλάξετε τις σκέψεις σας, θα καταφέρετε να αλλάξετε και τη ζωή σας. Αυτό είναι γεγονός και ισχύει για όλους ανεξαρτήτως ηλικίας.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω