Oι ερωτευμένοι που ζουν στην Αθήνα και θέλουν να τιμήσουν τον Άγιο Βαλεντίνο μπορούν να το κάνουν, αφού τα λείψανά του βρίσκονται στο καθολικό παρεκκλήσι των ιταλοφώνων που είναι αφιερωμένο στους Αγίους Φραγίσκο και Κλάρα και το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Βικτωρίας. Πώς όμως τα οστά του Βαλεντίνου κατέληξαν στην Ελλάδα;
Η Αγία Πρίσκιλλα (η κατά την ορθοδοξία προστάτιδα των ερωτευμένων) «συνδέεται» -κατά κάποιο τρόπο- με τον... δυτικό Άγιο Βαλεντίνο, καθώς στις κατακόμβες της εκκλησίας, προς τιμήν της, τάφηκε το πτώμα του αποκεφαλισμένου Βαλεντίνου, το έτος 270.
Έκτοτε, παρέμενε άγνωστο που βρίσκονταν τα λείψανα, μέχρι που ο τάφος αποκαλύφθηκε το 1815 και το λείψανο δωρήθηκε σε ιερέα.
Στη συνέχεια τα ίχνη των λειψάνων χάνονται και επανεμφανίζονται το 1907 στη Μυτιλήνη. Από τότε, τα οστά του Αγίου Βαλεντίνου αναπαύονταν στην καθολική εκκλησία, τη γνωστή σε όλους «Φραγκοκλησιά», στην οδό Ερμού, κάτω από την Αγία Τράπεζα.
Η επόμενη «αλλαγή» έγινε το 1990, οπότε και τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου μεταφέρθηκαν από τον τότε εφημέριο της καθολικής εκκλησίας της Μυτιλήνης, φραγκισκανό μοναχό πατέρα Τορκουάτο Μορίνι, μια και ελλείψει πληρώματος της Εκκλησίας δεν διέμενε πια στο νησί, αλλά στην Αθήνα και περιστασιακά εξυπηρετούσε και τη Μυτιλήνη.
Τότε, τα λείψανα τοποθετήθηκαν στο παρεκκλήσι των ιταλοφώνων της Αθήνας, το αφιερωμένο στους Αγίους Φραγκίσκο και Κλάρα, στην οδό Γκυϊλφόρδου 7 στην πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2009, έγινε η απότμηση τμήματος των λειψάνων από τον αρχιεπίσκοπο των Καθολικών των Αθηνών κ. Νικόλαο, υπογράφτηκε ειδικό επίσημο έγγραφο της πράξης αυτής, παρουσία και του ιερατικώς προϊσταμένου του Παρεκκλησίου του Αγίου Φραγκίσκου και της Αγίας Κλάρας, Ιερομονάχου Καπουτσίνου πατέρα Γαβριήλ Ριγκέτο και παρεδόθησαν στον αρχιεπίσκοπο Νάξου, Τήνου, Άνδρου και Μυκόνου με την ιδιότητά του Αποστολικού Τοποτηρητή της Καθολικής Επισκοπής Χίου, προκειμένου να τα επαναφέρει στη Μυτιλήνη.
Η περιπλάνηση των λειψάνων του Αγίου Βαλεντίνου αναμένεται φέτος να λάβει τέλος, όταν και θα ολοκληρωθούν οι εργασίες επισκευής στον Καθεδρικό Ενοριακό Ναό της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στη Μυτιλήνη.
Τα οστά του αγίου θα μεταφερθούν πίσω στον τόπο όπου βρίσκονταν μέχρι το 1990, για να παραμείνουν για πάντα.
Ωστόσο, ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ιστορία, ή μάλλον οι φήμες που κυκλοφορούν γύρω από το νεοκλασικό όπου στεγάζονται τα λείψανα του προστάτη Αγίου των ερωτευμένων.
Το κτίριο, το οποίο ανοικοδομήθηκε το 1959 και έγινε οίκος του Θεού και το 1995 ημιενορία, είναι άγνωστο πώς περιήλθε στην ιδιοκτησία της Καθολικής Εκκλησίας.
Ωστόσο, κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει με σαφήνεια την ιστορία του κτιρίου, πριν το 1959. Για το νεοκλασικό αυτό, όπως σημειώνει η Espresso, υπάρχουν μόνο φήμες οι οποίες μάλιστα μεταφέρονται με πονηρά χαμόγελα.
Λέγεται ότι το νεοκλασικό χτίστηκε το 1900 και ήταν ιδιοκτησία κάποιου πλούσιου Εβραίου, αγνώστων λοιπών στοιχείων. Η κυκλική αίθουσα υποδοχής με τους μαρμάρινους κίονες, προφανώς, ήταν η αίθουσα χορού του νεοκλασικού, καθώς στο βάθος υπάρχει υπερυψωμένο πάτωμα το οποίο μπορούσε να φιλοξενήσει μια μικρή ορχήστρα. Σήμερα, εκεί ακριβώς, βρίσκεται η λειψανοθήκη του Αγίου Βαλεντίνου.
Στο δε υπόγειο του νεοκλασικού, λέγεται πώς υπήρχε πισίνα, η πρώτη εσωτερική που κατασκευάστηκε στην Αθήνα.
Το κτίριο, σύμφωνα με πληροφορίες, γύρω στο 1950 περιήλθε στην κυριότητα της βασιλικής οικογένειας της Αιγύπτου και συγκεκριμένα στον βασιλιά Φαρούκ, τον επονομαζόμενο και «χοντρό πλέι-μπόι». Από το 1950 μέχρι και το 1952, λέγεται ότι ο Φαρούκ ερχόταν στην Αθήνα και διέμενε σε αυτό το σπίτι συνοδευόμενος από πολλές κυρίες, μεταξύ αυτών και Ελληνίδες...
Για την ιστορία ο βασιλίας πλέι μπόι της εποχής πέθανε σε ηλικία 45 ετών το 1965 στην Ιταλία όπου ζούσε εξόριστος τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Το είδαμε εδώ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΟ FACEBOOK Ή ΣΤΟ BLOGGER👇
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αγαπητοί αναγνώστες, ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.