4 τρόποι για να βοηθήσουμε τα παιδιά να γνωρίσουν τον κόσμο μας

Αν είστε γονιός ενός παιδιού κοντά στην ηλικία των 3-5 ετών, ή ακόμη κι αν έχετε απλώς μια μικρή συναναστροφή με παιδιά αυτής της ηλικίας, θα γνωρίζετε ήδη πως, εκτός από τα tantrums και τις μικρές καθημερινές μάχες για τα πάντα, αυτή είναι η περίοδος των αμέτρητων «γιατί».

Στην ηλικία από 3 έως 5 χρόνων, έχουμε μια έκρηξη γνωστικής ανάπτυξης κατά την οποία τα παιδιά είναι πλέον σε θέση να ανακαλύψουν πολλές πτυχές της ζωής και να καλλιεργήσουν την ευφυΐα τους.

Όπως καταλαβαίνουμε, η πόρτα της γονικής επιρροής ανοίγεται διάπλατα μπροστά μας και ο ρόλος μας είναι καθοριστικός.

Παρακάτω, θα δούμε 4 τρόπους για να βοηθήσουμε τα παιδιά να γνωρίσουν τον κόσμο μας.

1. Μιλήστε με το παιδί σας και ακούστε το

Βασική προϋπόθεση για να γνωρίσουμε στο παιδί τον κόσμο μας είναι να γνωρίσουμε πρώτα τον δικό του. Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας θεωρούν ότι όλοι βλέπουμε τον κόσμο όπως εκείνα. 

Σ’ αυτό το αναπτυξιακό στάδιο, τα παιδιά πιστεύουν ότι τα πάντα είναι ζωντανά και λατρεύουν να δημιουργούν μικρές ιστορίες. Παρόλο που η συλλογιστική του ικανότητα είναι περιορισμένη, θα έχετε παρατηρήσει την ανάγκη του για μάθηση και εξερεύνηση. 

Θέλει να σας μιλάει συνεχώς και να έχει την προσοχή σας. Ρωτάει για τα πάντα και θέλει να ξέρει για το καθετί που βλέπει γύρω του. Μπορείτε να κάνετε πιο εύκολη αυτή την προσπάθεια που κάνει για να μάθει πώς λειτουργεί ο κόσμος μας με το να το βοηθήσετε να εξασκήσει τις δεξιότητες της σκέψης του. 

Κάντε αρκετές ερωτήσεις, προτρέψτε το να βρει απαντήσεις και εναλλακτικές λύσεις και κυρίως «σκύψτε» στο επίπεδό του, ακούστε το και αφήστε το να εκφραστεί ελεύθερα.

2. Διαβάστε του βιβλία

Μια νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο υποστηρίζει ότι τα παιδιά στα οποία οι γονείς διαβάζουν 5 βιβλία την ημέρα πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο έχοντας ακούσει 1,4 εκατομμύρια περισσότερες λέξεις από τα παιδιά στα οποία οι γονείς δεν τους διαβάζουν.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το παρακάτω: Ένα παιδί που γνωρίζει 1,4 εκατομμύρια λέξεις περισσότερες από ένα παιδί που δεν άκουσε ποτέ μια ιστορία από τα χείλη των γονιών του είναι δεδομένο πως γνωρίζει κι ένα αρκετά μεγαλύτερο κομμάτι από τον κόσμο μας.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αφιερώνουμε έστω και 10 λεπτά τη μέρα για να διαβάζουμε μια μικρή ιστορία στα παιδιά μας. Η ανάγνωση διδάσκει όχι μόνο τους ήχους των λέξεων αλλά και την αιτία και το αποτέλεσμα, την επίλυση προβλημάτων και τις συνέπειες καθώς και τη σειρά μιας ακολουθίας. Διαβάστε στο παιδί σας και δώστε λίγο χρόνο για ερωτήσεις κι απαντήσεις. Κάντε παύσεις στην ανάγνωσή σας και ρωτήστε το: «Τι λες να γίνεται παρακάτω;».

Η ανάγνωση βιβλίων δίνει μια τεράστια ώθηση στη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών και τα διδάσκει να σκέφτονται με σύμβολα, καθώς μαθαίνουν ότι οι λέξεις αντιπροσωπεύουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες. Αυτή η γνώση ανοίγει μπροστά τους έναν ολόκληρο νέο κόσμο που περιμένει να τον εξερευνήσουν.

3. Δώστε του την ευκαιρία να εξερευνήσει τον κόσμο

Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη, αλλά (δυστυχώς) μου έχει συμβεί πολλές φορές να εκνευριστώ λίγο από τα αμέτρητα «γιατί» και «τι» των παιδιών μου. Επίσης, πολλές φορές, έχει συμβεί να μη γνωρίζω επακριβώς την απάντηση στην ερώτησή τους.

Υπενθυμίζω, όμως, πάντα στον εαυτό μου ότι η περιέργεια κι αυτές οι απανωτές ερωτήσεις είναι τα όπλα των παιδιών για να γνωρίσουν τον κόσμο που τα περιβάλλει και να χτίσουν βαθμιαία την προσωπικότητά τους. Έτσι, αναζήτησα τους καλύτερους τρόπους για να διευκολύνω αυτό τους το ταξίδι.

4. Βγείτε έξω στον κόσμο μαζί

Ο καλύτερος τρόπος για να μάθει το παιδί μας τον κόσμο είναι να σηκωθούμε από καναπέδες, οθόνες και καρέκλες και να του τον δείξουμε. Μετά από όλα τα παραπάνω, αυτό που απομένει είναι το βίωμα. Ο ποιοτικός χρόνος που περνάτε μαζί παίζει κι εδώ καθοριστικό ρόλο. 

Σε κάθε ευκαιρία, οργανώστε μικρές βόλτες και επισκεφτείτε οικογενειακώς πάρκα, μουσεία, εκθέσεις ή βγείτε για έναν απλό περίπατο. Υπάρχουν τόσα ερεθίσματα εκεί έξω, τόσα πράγματα που μπορείτε να δείξετε σε ένα παιδί, που θα είναι σαν να γνωρίζετε κι εσείς τον κόσμο από την αρχή. 

Κάντε μικρές στάσεις, αφήστε το να επεξεργαστεί τα λουλούδια, τα φυτά, τα πουλιά και ό,τι σας περιβάλλει. Απαντήστε στις ερωτήσεις του, κάντε του δικές σας ερωτήσεις, ακούστε με χαρά τις μικρές ιστοριούλες του και ανοίξτε του όσα περισσότερα «παραθυράκια» (σαν εκείνα που διαβάζατε στα βιβλία του) μπορείτε!

Πηγή

Ανακαλύπτω

Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε πράσινο περιβάλλον έχουν καλύτερη ψυχική υγεία ως ενήλικες

Τα παιδιά που μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον με πολύ πράσινο έχουν σημαντικά μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης ψυχικών διαταραχών αργότερα στη ζωή τους, σύμφωνα με μια δανική έρευνα, που αναδεικνύει τη σημασία των χώρων πρασίνου στην ψυχική υγεία των ανθρώπων.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Άαρχους με επικεφαλής τη δρα Κριτσίνε Ένγκεμαν του Τμήματος Βιοεπιστήμης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), χρησιμοποίησαν δορυφορικά δεδομένα για να χαρτογραφήσουν τους χώρους πρασίνου γύρω από τα σπίτια σχεδόν ενός εκατομμυρίου παιδιών. Στη συνέχεια, συσχέτισαν αυτά τα δεδομένα με τον κίνδυνο εκδήλωσης 16 διαφορετικών ψυχικών διαταραχών μετά την ενηλικίωση.

«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης κάποιας ψυχικής διαταραχής μειώνεται όσο περισσότερο περιβάλλεται κάποιος από πράσινο από τη γέννησή του έως την ηλικία των 10 ετών. Συνεπώς, η παρουσία πρασίνου κατά την παιδική ηλικία είναι τρομερά σημαντική» δήλωσε η Έγκεμαν. Και πρόσθεσε: «Αυξάνονται πλέον οι ενδείξεις ότι το φυσικό περιβάλλον παίζει μεγαλύτερο ρόλο για την ψυχική υγεία από ό,τι είχε θεωρηθεί έως τώρα».

Σημαντική επίδραση στην ψυχική υγεία

Η μελέτη δείχνει ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στο πράσινο είχαν κατά μέσο όρο 55% μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης κάποιας ψυχικής διαταραχής αργότερα στη ζωή τους, ακόμη κι αν λαμβάνονταν υπόψη άλλοι παράγοντες κινδύνου (κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, οικογενειακό ιστορικό ψυχικών προβλημάτων κ.ά.).

Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι ένα ολοένα μεγαλύτερο ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε πόλεις και όχι στην ύπαιθρο και μάλιστα συχνά σε γειτονιές με ελάχιστο ή καθόλου πράσινο.

Από την άλλη, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, πάνω από 450 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από κάποια ψυχική διαταραχή, ένας αριθμός που προβλέπεται ότι θα αυξηθεί στο μέλλον.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν από παλαιότερες έρευνες ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως ο συχνός θόρυβος (π.χ. από κοντινά αεροδρόμια ή δρόμους ταχείας κυκλοφορίας) και η ρύπανση του αέρα, οι λοιμώξεις και η φτώχεια αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης κάποιας ψυχικής διαταραχής.

Επίσης, έχει διαπιστωθεί ότι οι περισσότεροι χώροι πρασίνου σε μια περιοχή δημιουργούν μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή, αυξάνουν τα επίπεδα σωματικής δραστηριότητας των κατοίκων και βελτιώνουν τη νοητική ανάπτυξη των παιδιών.

Η νέα μελέτη δείχνει ότι τελικά το πόσο πράσινο υπάρχει γύρω από το σπίτι ενός παιδιού μπορεί να παίξει ρόλο στο πόσο ψυχικά υγιής θα είναι όταν μεγαλώσει.

Πηγή

Ανακαλύπτω

Πώς η μουσική μπορεί να επηρεάσει τη διάθεση των παιδιών

Τα ευεργετικά οφέλη της μουσικής στην πνευματική υγεία των παιδιών είναι γνωστά εδώ και πολλές δεκαετίες. 

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως ακόμη και σε αθλητικές εκδηλώσεις ακούγεται μουσική για να ξεσηκωθεί το κοινό, ή το γεγονός πως τα νήπια μαθαίνουν το αλφάβητο στα πλαίσια ενός παιδικού τραγουδιού. 

Την ίδια στιγμή οι καταναλωτές κάνουν τις αγορές τους σε μεγάλα πολυκαταστήματα υπό τον ήχο μουσικής ή ακόμη και πολλοί οδοντίατροι χρησιμοποιούν ήρεμες μελωδίες προκειμένου να ηρεμούν νευρικούς και αγχωμένους ασθενείς.

Πράγματι, επιστημονικές μελέτες υποστηρίζουν τη διευκόλυνση της διαδικασίας της εκμάθησης όταν συνοδεύεται με μουσικό ρυθμό, καθώς επίσης η μουσική βοηθά παιδιά και εφήβους με προβλήματα συγκέντρωσης. Την ίδια στιγμή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο ενίσχυσης της απομνημόνευσης, μετατρέποντας τα βαρετά μαθήματα πολλές φορές σε ρυθμούς και στιχάκια που μπορούν να γίνουν ένα διασκεδαστικό τραγούδι.

Μία εξαιρετικά σημαντική πτυχή των ευεργετικών επιδράσεων της μουσικής είναι η αντιμετώπιση του άγχους. Πράγματι, η μουσική είναι τόσο ευεργετική και αποτελεσματική στον περιορισμό του άγχους.

Μία ήρεμη μελωδία μπορεί να μειώσει την ευερεθιστότητα ενός παιδιού και να χαμηλώσει τα επίπεδα των ορμονών του στρες. Στην αντίθετη πλευρά, οι έντονοι ήχοι και οι μελωδίες μπορούν να εντείνουν το αίσθημα του άγχους και του στρες στον οργανισμό.

Σε μία μελέτη στην οποία συμμετείχαν 144 ενήλικοι και έφηβοι οι οποίοι άκουσαν 4 διαφορετικά είδη έντονων μελωδιών δήλωσαν σημαντική αύξηση εχθρικών αισθημάτων, θλίψης, έντασης και κούρασης.

Μία μελέτη για την επίδραση της μουσικής στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης, έδειξε πως όχι απλώς είναι ευεργετική στους καταθλιπτικούς ασθενείς, αλλά βοηθάει επίσης και στη βελτίωση της διάθεσης του ατόμου.

Τα οφέλη της μουσικής είναι αδιαμφισβήτητα, καθώς βοηθά σημαντικά και στη διαδικασία του ύπνου.

Πηγή

Ανακαλύπτω

Έγινα μάνα- να ξεχάσω τα ταξίδια για πάντα;

Πολλές φορές και μόνο η σκέψη πυροδοτεί τύψεις και ενοχές. Η ανάγκη για διακοπές χωρίς τα παιδιά φαίνεται να παίρνει ένα χαρακτήρα εγωιστικό και οι υποχρεώσεις της οικογενειακής ζωής σκανδαλίζουν το μυαλό.

Υπάρχει τελικά η χρυσή τομή ή ο ερχομός ενός παιδιού σηματοδοτεί και το τέλος των ξένοιαστων ρομαντικών εξορμήσεων για το ζευγάρι;

Σε κάθε περίπτωση οι διακοπές χωρίς τα παιδιά δεν υποδηλώνουν αδιάφορους ή ανεύθυνους γονείς, αλλά τη φυσιολογική ανάγκη τους να ξεφύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, να ανανεώσουν τη σχέση τους και να ξεκουραστούν. Ο ρόλος του γονέα απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και αφοσίωση στις ανάγκες των παιδιών και πολλές φορές οι προσωπικές ανάγκες περνούν σε δεύτερη μοίρα. Η διατήρηση μιας καλής ερωτικής και επικοινωνιακής σχέσης μεταξύ των συντρόφων και η προσωπική πληρότητα και ηρεμία είναι σημαντικοί παράγοντες για την ισορροπία μέσα στην οικογένεια. Οι διακοπές χωρίς τα παιδία δίνουν την ευκαιρία για ανανέωση και αυτό μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όπως περισσότερο ύπνο, διασκέδαση χωρίς χρονοδιάγραμμα, χρόνο για τον εαυτό τους και ποιοτικό χρόνο για το ζευγάρι.

Πολλές φορές οι γονείς γίνονται υπερπροστατευτικοί και προβάλλουν τους δικούς τους φόβους στα παιδιά και το λεγόμενο άγχος του αποχωρισμού είναι κάτι που συχνά τους προβληματίζει. Έως το δεύτερο έτος της ηλικίας τους, τα παιδιά έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν δεσμούς ασφάλειας με τους γονείς. Με απλά λόγια είναι σε θέση να συνεχίσουν να νιώθουν ασφάλεια, ακόμα και αν χρειαστεί να τους αποχωριστούν για λίγο, αρκεί να έχουν προετοιμαστεί για αυτό τον αποχωρισμό, να γνωρίζουν τη χρονική διάρκεια και το λόγο. Παράλληλα, η επιβεβαίωση των γονιών στο ότι τα παιδιά μπορούν να τα καταφέρουν και χωρίς την παρουσία τους για κάποιες μέρες, ενισχύει την ανεξαρτησία και την πίστη στον εαυτό τους.

Ουσιαστικά δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, η απόφαση έχει να κάνει αποκλειστικά με τα δικά μας θέλω!

Νικοπούλου Βασιλική- Αλίκη Ψυχολόγος, ΜSc

Ψυχολόγος

Πηγή

Ανακαλύπτω

Τι να παίξετε με το παιδί σας όταν είναι 1 και 2 ετών

Τα παιχνίδια έχουν διπλό ρόλο. Είναι διασκεδαστικά αλλά βοηθούν και στην ανάπτυξη του παιδιού σε διάφορους τομείς. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού είναι πολύ σημαντικά γιατί το ίδιο αλλάζει μήνα με το μήνα. Ας δούμε λοιπόν ποια παιχνίδια είναι καταλληλότερα για μωρά 12-16 μηνών:

Τα παιχνίδια αποκτούν ζωή. Υποκριθείτε ότι το αγαπημένο του αρκουδάκι ή η κούκλα είναι αληθινά και βάλτε τα στις καθημερινές δραστηριότητες. Χορέψτε μαζί τους στο δωμάτιο, πάρτε τα στη βόλτα και κάντε ότι είναι στενοχωρημένο ή χαρούμενο. Έτσι βοηθάτε το παιδί να καταλαβαίνει τα διαφορετικά συναισθήματα και να τα εντοπίζει μέσα από τις δικές σας περιγραφές.

Σπρώχνω, τραβάω. Αν το μωρό σας τραβάει τον εαυτό του για να σηκωθεί, βοηθήστε το να εξασκηθεί με ένα παιχνίδι σπρώξε-τράβα. Ένα πλαστικό κουτί γεμάτο μαλακά παιχνίδια είναι μία καλή επιλογή. Καθώς κρατάει τις γωνίες για στήριξη, εσείς κρατάτε την άλλη πλευρά σταθερή για να μπορέσει να σηκωθεί. Βάλτε αργά το κουτί προς το μέρος σας. Θα αρχίσει να σπρώχνει το παιχνίδι ενώ εσείς θα το τραβάτε απαλά.

Χειροκρότημα. Καθίστε μαζί στο πάτωμα ενώ σας κοιτάζει και πείτε μαζί τραγουδάκια ενώ χτυπάτε παλαμάκια. Έτσι μαθαίνει την έννοια του συντονισμού.

Ποιος κρύβεται εκεί; Τα παιδιά λατρεύουν το κρυφτό ή το να κάνετε ότι εξαφανίζεστε. Βάλτε την πετσέτα πάνω σας ενώ κάνει μπάνιο και τραβήξτε την ώστε να καταλάβει ότι ακόμα κι αν δεν βλέπει κάτι, δεν σημαίνει ότι δεν είναι εκεί.

Η μαγεία των ήχων. Όλοι οι ήχοι, από το πώς κάνουν τα ζώα μέχρι τις κανονικές λέξεις εξάπτουν τη φαντασία του παιδιού και το βοηθούν να εξελίσσει τις γλωσσικές του ικανότητες.

16-20 μηνών: πάρτι με τσάι. Μία ηλιόλουστη μέρα γίνεται ιδανική επιλογή για τσάι στο πάρκο, όπου το παιδί μαθαίνει πώς να χειρίζεται το νερό, βλέπει ότι η ροή είναι προς τα κάτω και μαθαίνει πώς να συντονίζει τις κινήσεις του.

Τουβλάκια. Είναι τα πρώτα μαθηματικά της ζωής του, καθώς φτιάχνει σχήματα, αντιγράφει τα δικά σας σχήματα προσπαθώντας να λύσει το πρόβλημα.

Συλλέκτης. Μπορεί να αφορά το οτιδήποτε. Βγείτε για μία βόλτα και πάρτε μαζί έναν πλαστικό μικρό κουβά. Ξεκινήστε να συλλέγετε αντικείμενα, όπως πετραδάκια, νομίσματα, φύλλα ή κουκουνάρια.

20-24 μηνών: χορός! Έτσι αναπτύσσει την αίσθηση του ρυθμού, ανακαλύπτει την κίνηση και μαθαίνει τι σημαίνει απαλά βήματα ή τρανταχτά.

Πιάσε με αν μπορείς. Τα δίχρονα λατρεύουν το κυνηγητό και να τα πιάνετε. Ειδικά αν ξέρει ότι, αν το πιάσετε, θα το γαργαλήσετε ή θα κάνετε το λιοντάρι που βρυχάται. Ένας τέλειος τρόπος να αυξήσετε την αντοχή του παιδιού αλλά και τη δική σας!

Πηγή

Ανακαλύπτω

Καλέ, φτυστό ο μπαμπάς του είναι!

Πραγματικά μπορεί να σε τρελάνει αυτό το συμπέρασμα, κυρίως όταν βγάζει μάτι πως το παιδί είναι ολόιδιο η μαμά του!

Το «σε ποιον μοιάζει το μωρό;» είναι μια ερώτηση που συχνά ακούμε από το μαιευτήριο κιόλας. Καμιά φορά τα χαρακτηριστικά του δεν θυμίζουν κανέναν από τους δύο γονείς, ίσως μοιάζει στη γιαγιά ή στον παππού, ενώ ορισμένες φορές μπορεί το νεογέννητο να είναι ολόιδιο η μαμά ή ο μπαμπάς του.

Η αλήθεια είναι ότι όταν γίνεσαι μαμά δεν νοιάζεσαι και πολύ για αυτό. Το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι το παιδί σου να είναι γερό και υγιές.

Κι όμως, οι έρευνες λένε ότι εάν το μωρό μοιάζει στον μπαμπά του η μαμά έχει λόγους να είναι παραπάνω χαρούμενη.

Και αυτό γιατί:

1. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα μωρά που μοιάζουν στους μπαμπάδες τους είναι πιο υγιή ενώ μεγαλώνοντας γίνονται πιο ισορροπημένοι ενήλικες.

2. Όσοι πατεράδες κληροδοτούν τα χαρακτηριστικά τους στο παιδί τους έχουν την τάση να ασχολούνται περισσότερο με τη φροντίδα και την ανατροφή του.

Και αυτό γιατί όταν ο πατέρας ασχολείται με το μωρό η υγεία του παιδιού του, παθολογικά και ψυχολογικά, είναι καλύτερη.

Ωθήστε, λοιπόν, τον άντρα σας να ασχολείται και ο ίδιος με το μωράκι σας και να αναλάβει ενεργό ρόλο, είτε το μωρό του μοιάζει είτε όχι.

Σε κάθε περίπτωση βγαίνετε όλοι κερδισμένοι από αυτή την ανεπανάληπτη επαφή και εμπειρία.

Πηγή

Ανακαλύπτω

Πώς λειτουργεί η πειθαρχία σε πολύ μικρές ηλικίες;

Τι είναι αυτό που λειτουργεί ανάλογα με την ηλικία; Η πειθαρχία είναι απαραίτητη για εμάς τους γονείς αλλά και για τα παιδιά, που έτσι μαθαίνουν ποιες συμπεριφορές είναι ακατάλληλες ή επικίνδυνες για τον ίδιο τους τον εαυτό. Είναι μία μακρά διαδικασία, αλλά όταν γίνεται σωστά, αποτελεί μία θετική εμπειρία που βοηθά το παιδί.

Η αρχή της πειθαρχίας. Η θέσπιση ορίων και η ενθάρρυνση της καλής συμπεριφοράς μπορούν να ξεκινήσουν όταν το παιδί είναι ακόμα μωρό. Επειδή όμως έχουν περιορισμένη κατανόηση γλώσσας, μνήμη και προσοχή, οι καλύτερες στρατηγικές στην αρχή είναι περισσότερο για να διαχειριστείτε το κακό που έχει συμβεί, παρά για να του διδάξετε κάτι. Το να του αποσπάτε την προσοχή και να αγνοείτε είναι οι καλύτερες κινήσεις που μπορείτε να κάνετε. Αν, για παράδειγμα, το 4 μηνών μωρό σας ανακαλύπτει πόσο διασκεδαστικό είναι να σας τραβάει τα μαλλιά, απομακρύνετε απαλά το χεράκι του, δώστε του ένα φιλί και κατευθύνετέ το προς ένα παιχνίδι. Αγνοήστε το παιδί όταν πετάει κάτω δημητριακά ή αυτό που κρατά στα χέρια του.

8-12 μηνών. Όταν το μωρό ξεκινά να μπουσουλά, είναι ώρα να θέσετε κάποια όρια. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία θέλουν να εξερευνούν τα πάντα, οπότε αν δεν θέλετε να αγγίξει κάτι, βγάλτε το από το οπτικό του πεδίο και αφήστε κοντά του αυτά που είναι ασφαλή. Καλώς ή κακώς, το ‘όχι’ ή ‘μην το πιάνεις αυτό’ δεν λειτουργεί γιατί δεν κατανοεί τι σημαίνει και γιατί δεν είναι σε θέση να ελέγξει τον εαυτό του ακόμα.

12-24 μηνών. Σε αυτήν την ηλικία, ανθίζουν οι επικοινωνιακές ικανότητες του παιδιού οπότε μπορείτε να αρχίσετε να εξηγείτε τους βασικούς κανόνες, όπως ‘μην τραβάς την ουρά της γάτας’. Τώρα ξεκινούν και οι μικρές κρίσεις ή υστερίες που απαιτούν μία γρήγορα ανταπόκριση από εσάς που δεν περιλαμβάνει τιμωρία ή αυστηρότητα. Κάποια παιδιά χρειάζονται μία αγκαλιά ή κάτι που τα κάνει να ξεχαστούν σε ένα ήρεμο σημείο.

24-36 μηνών. Τα νέα θέματα που προκύπτουν σχετίζονται με την κοινωνικοποίησή του και την ευκολία του να μοιράζεται τα παιχνίδια. Τώρα μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει να ακούει αυτά που του λέτε και να δείχνει ενσυναίσθηση όταν στενοχωρεί ένα άλλο παιδάκι. Το κλειδί είναι να κρατάτε τα πράγματα πολύ απλά.

Πηγή

Ανακαλύπτω